Απώλεια Διάθεσης

Quote:

---

Originally Posted by hapydays

ποσο δικιο εχεις... κ δν πετιεσαι σαν αγγουρι!γι αυτο ειμαστε εδω θεωρω!για να βοηθα ο ενας τν αλλο...
Αυτο που λες με το χαρτι λοιπον... το ειχα ξεκινησει αλλα εμεινε στο χαρτι! οσα θα ηθελα να κανω κ οτι θα ηθελα να γινω! διπλα μου το εχω παρατημενο, με πολλη αλλη χαρτουρα...
θα τα βαλω λοιπον σε μια σειρα..απο το πιο ευκολο μεχρι το πιο δυσκολο, θα αρχισω ετσι να κηνυγαω τουλαχιστον καποιους στοχους...γιατι εχω βαλτωσει!!!
Ξερεις ομως τι θεμα υπαρχει? οτι εχω την αναγκη "ελεγχου" κ πιεσης για να κανω κατι! ειδικα για μενα! απο αυτο προσπαθω να ξεφυγω ,πρεπει να παρω πρωτοβουλιες! να ξεσηκωνω μονη μου τν εαυτο μου κ να μην περιμενω απ τους αλλους να το κανουν! βαριεμαι να κανω πραγματα για μενα... ενω για τους αλλους νιωθω υποχρεωμενη να τρεξω! τι βλακεια?

---

http://www.youtube.com/watch?v=M-iEzHdKrDs

Quote:

---

Originally Posted by hapydays

ποσο δικιο εχεις... κ δν πετιεσαι σαν αγγουρι!γι αυτο ειμαστε εδω θεωρω!για να βοηθα ο ενας τν αλλο...
Αυτο που λες με το χαρτι λοιπον... το ειχα ξεκινησει αλλα εμεινε στο χαρτι! οσα θα ηθελα να κανω κ οτι θα ηθελα να γινω! διπλα μου το εχω παρατημενο, με πολλη αλλη χαρτουρα...
θα τα βαλω λοιπον σε μια σειρα..απο το πιο ευκολο μεχρι το πιο δυσκολο, θα αρχισω ετσι να κηνυγαω τουλαχιστον καποιους στοχους...γιατι εχω βαλτωσει!!!
Ξερεις ομως τι θεμα υπαρχει? οτι εχω την αναγκη "ελεγχου" κ πιεσης για να κανω κατι! ειδικα για μενα! απο αυτο προσπαθω να ξεφυγω ,πρεπει να παρω πρωτοβουλιες! να ξεσηκωνω μονη μου τν εαυτο μου κ να μην περιμενω απ τους αλλους να το κανουν! βαριεμαι να κανω πραγματα για μενα... ενω για τους αλλους νιωθω υποχρεωμενη να τρεξω! τι βλακεια?

---

Εχω διαπιστώσει πως δυσκολευόμαστε τόσο να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας γιατί κάθε αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα. Δηλαδή πρέπει να εγκαταλείψουμε κάποιες συνήθειές μας που μας έφεραν στην τωρινή κατάσταση (δύσκολο,ε?) και να ξεκινήσουμε κάποιες καινούργιες χωρίς καμμιά εγγύηση οτι η κατάσταση στην οποία θα βρεθούμε θα μας ικανοποιεί. Καλούμαστε δηλαδή να αφήσουμε πίσω τη γνωστή μίζερη θαλπωρή, για κάτι άγνωστο και αβέβαιο. Γι αυτό οι περισσότεροι προτιμάμε να βουλιάζουμε σε μιά οικεία αποχαύνωση, παρά να βαδίσουμε στο άγνωστο. Αν δεν κάνουμε όμως εμείς το επόμενο βήμα, δε θα το κάνει άλλος για μας..

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Εχω διαπιστώσει πως δυσκολευόμαστε τόσο να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας γιατί κάθε αλλαγή προϋποθέτει ξεβόλεμα. Δηλαδή πρέπει να εγκαταλείψουμε κάποιες συνήθειές μας που μας έφεραν στην τωρινή κατάσταση (δύσκολο,ε?) και να ξεκινήσουμε κάποιες καινούργιες χωρίς καμμιά εγγύηση οτι η κατάσταση στην οποία θα βρεθούμε θα μας ικανοποιεί. Καλούμαστε δηλαδή να αφήσουμε πίσω τη γνωστή μίζερη θαλπωρή, για κάτι άγνωστο και αβέβαιο. Γι αυτό οι περισσότεροι προτιμάμε να βουλιάζουμε σε μιά οικεία αποχαύνωση, παρά να βαδίσουμε στο άγνωστο. Αν δεν κάνουμε όμως εμείς το επόμενο βήμα, δε θα το κάνει άλλος για μας..

---

εσυ? το εκανες? το καταφερες? ... ειναι αληθεια οτι οι ¨γνωριμες¨ συνηθειες οικοδομουν τη τωρινη μας κατασταση,κ ναι ειναι δυσκολο να αλλαξουν! γιατι κατα καποιο τροπο μας 'αρεσει' αυτο που εχουμε! γιατι ειναι το οικειο μας, ειμαστε εμεις! κ καλουμαστε ουσιαστικα να ζησουμε τη ζωη καποιου αλλου, μια ζωη που δν γνωριζουμε πια!αλλα πρεπει να υιοθετησουμε. κ αυτο ειναι κατι που συνεχως αναβαλλουμε, γιατι το νιωθουμε ως πιεστικη συμπεριφορα απεναντι σε μας τους ιδιους! ενω ΄''ακουγονται" 2-3 βηματα ολα αυτα... τα νιωθουμε γολγοθα! αλλα να μου πεις... κ αυτα που τραβαμε τωρα γολγοθας δν ειναι?

Quote:

---

Originally Posted by hapydays

εσυ? το εκανες? το καταφερες? ... ειναι αληθεια οτι οι ¨γνωριμες¨ συνηθειες οικοδομουν τη τωρινη μας κατασταση,κ ναι ειναι δυσκολο να αλλαξουν! γιατι κατα καποιο τροπο μας 'αρεσει' αυτο που εχουμε! γιατι ειναι το οικειο μας, ειμαστε εμεις! κ καλουμαστε ουσιαστικα να ζησουμε τη ζωη καποιου αλλου, μια ζωη που δν γνωριζουμε πια!αλλα πρεπει να υιοθετησουμε. κ αυτο ειναι κατι που συνεχως αναβαλλουμε, γιατι το νιωθουμε ως πιεστικη συμπεριφορα απεναντι σε μας τους ιδιους! ενω ΄''ακουγονται" 2-3 βηματα ολα αυτα... τα νιωθουμε γολγοθα! αλλα να μου πεις... κ αυτα που τραβαμε τωρα γολγοθας δν ειναι?

---

Βίκη, τώρα ζούμε τη ζωή κάποιου άλλου, ενός εαυτού που πλέον δε μας εκφράζει, μας πνίγει. Καλούμαστε να ζήσουμε τη ζωή του εαυτού που θα θέλαμε να ειμαστε. Το αναφέρω έτσι γιατί οι λέξεις που χρησιμοποιούμε έχουν σημασία. Η Ψυχολογία μας λέει πως οι λέξεις κουβαλάν συναισθηματική φόρτιση, επομένως όταν εκφραζόμαστε αρνητικά, προδιαθέτουμε αρνητικά τον εαυτό μας. Θα μου πεις, λίγο αμερικανιές μου μοιάζουν αυτά. Δεν έχεις κι άδικο...:)

Μιά που ρωτάς για μένα, όχι δεν το κατάφερα. Εχω βάλει έναν-δυό στόχους, προς τα πού θέλω να πάω δηλαδή, και τους ακολουθώ. Πρακτικά πράγματα, μη φανταστείς τίποτα μεταφυσικές αηδίες. Αλλά δεν έχω καταφέρει να ξεφύγω από τις παλιές συνήθειες. Είναι ακόμα το καταφύγιό μου στα δύσκολα. Σαν το βασανισμένο που εξαρτάται από το βασανιστή του. Ξέρω πως με φρενάρουν, αλλά δυσκολεύομαι να τις εγκαταλείψω. Μάλλον πρέπει να τις αποφορτίσω από ενοχές, να τις αγαπήσω και να τις μεταμορφώσω. Απλό στη θεωρία, δύσκολο στην πράξη. Γεγονός πάντως είναι πως οι παλιές συνήθειες μας τρώνε χρόνο και σκέψη και δε μπορούμε να δοθούμε ολόψυχα στο καινούργιο, να του επιτρέψουμε να μας ενθουσιάσει. Γιατί, Βίκη μου, μόνον όταν κάτι μας ενθουσιάζει το ακολουθούμε σε όλη μας τη ζωή....

ετσι ακριβως ειναι οπως τα λες!! ποσο ομορφο θα ηταν να ξαναβρισκαμε τον αλλο τον παλιο μας εαυτο που ηταν χαρουμενος και δεν σκεφτοταν αρνητικα; που γελουσε απ την καρδια του; που περνουσε ομορφα χωρις δευτερες σκεψεις;;;;
θα πρεπει να αγαπησουμε αυτον τον αρνητικο εαυτο, η θα πρεπει να τον εξελιξουμε σιγα σιγα σε εναν καινουριο πιο χαρουμενο ακομη κι απ τον προηγουμενο;;; και πως το κανεις αυτο;;; να το παιζεις τρελιτσα; να μη σκεφτεσαι;; καμια λοβοτομη κανουν πουθενα;
θελω πισω το παλιο εγω μου!!!

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Γιατί, Βίκη μου, μόνον όταν κάτι μας ενθουσιάζει το ακολουθούμε σε όλη μας τη ζωή....

---

Ομως που εχει παει αυτος ο ενθουσιασμος!?! γιατι τν χασαμε? βασικα τη προηγουμενη βδομαδα που ειχα παει σουπερ μαρκετ, ενθουσιαστηκα με ενα ...φαρασι!!! αν εχω το θεο μου! το αγορασα που λες κ μπηκα σπιτι με ενα χαμογελο μεχρι τ'αυτια! ειχε κατι υπεροχες πολυχρωμες μαργαριτες πανω!!! τετοιο ενθουσιασμο ειχα να νιωσω χρονια!(ηταν καλη η διαθεση μου,βλεπεις!} θα ηθελα λοιπον να νιωσω ετσι κ για αλλα πραγματα στη ζωη μου!!! κ ναι οντως να ζησουμε τη ζωη του εαυτου που θα θελαμε να ειμαστε!!! ειλικρινα κουραστηκα!!!

Ε, μα αυτά δε γίνονται ως δια μαγείας. Εδώ μας βγήκε το λάδι να μπούμε στο πανεπιστήμιο, ιδρώσαμε να βρούμε μιά δουλειά, χτυπηθήκαμε μέχρι να βρούμε τον κατάλληλο άνθρωπο για σύντροφο, πώς περιμένουμε να αλλάξουμε ολόκληρη ζωή από τη μιά στιγμή στην άλλη άκοπα, χαλαρά και άνετα...

"Για να γυρίσει ο όλιος, θέλει δουλειά πολλή"...:)