Διαταραχη Ελλειματικης Προσοχης και Υπερκινητικοτητας

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Αγαπητή sav πριν λίγες ημέρες καθώς χάζευα στο φόρουμ, μου έβγαλε στα προτεινόμενα άρθρα το παρακάτω
https://www.e-psychology.gr/children-teens-family/2972
όπως θα θυμάσαι άλλωστε έχω γράψει για εμένα ότι πέρα απο τις δυσκολίες συγκέντρωσης που έχω και την απροσεξία μου, αντιμετωπίζω και δυσκολίες στις κινητικές μου δεξιότητες. Εστειλα λοιπόν μέιλ στην αρθρογράφο για να μάθω τι παίζει στην περίπτωση των ενηλίκων και μου απάντησε να το ψάξω με εργοθεραπευτή. Η αλήθεια είναι ότι απο την μια το σκέφτομαι να το ψάξω και έτσι αλλά από την άλλη, σκέφτομαι ότι στα 40 μου δεν έχω πλέον το κουράγιο να ψάχνομαι και γιαυτό.

---

Καλησπερα κοζ. Διαβασα το αρθρο και ο προβληματισμος μου θα ηταν ακριβως ο ιδιος στη θεση σου. Μηπως δηλαδη παιδευτεις τζαμπα? Δυσκολο να βρεις εργοθεραπευτη που να εχει εμπειρια και γνωσεις πανω σε μια τοσο εξειδικευμενη περιπτωση, επειδη προκειται για ατομο ενηλικο και οχι για παιδι στην αναπτυξη.
Στη θεση σου, πρωτα θα εψαχνα πληροφοριες στη διεθνη αρθρογραφια αλλα και στο youtube αν υπαρχουν βιντεο με περιπτωσεις ενηλικων που να εδειξαν καποια βελτιωση μετα απο τεχνικες εργοθεραπειας και αν εβρισκα κατι ενθαρρυντικο θα εψαχνα εναν ΠΟΛΥ καλο εργοθεραπευτη για να ξεκινησουμε.
Πιο χρησιμο βρισκω το λογοθεραπευτη, στο ειχα πει κιολας.

Σε ότι αφορά την εργοθεραπεία εαν και εφόσον υπάρχουν συμπτώματα που χρήζουν εργοθεραπευτικής αντιμετώπισης ... η εργοθεραπεία μπορεί να λειτουργήσει συμπληρωματικά στο γενικό πλάνο διαχείρησης της ΔΕΠ.

Πριν από όλα όμως πρέπει κάποιος να προσδιορίσει τι ακριβώς συμβαίνει και μετά να κάνει ένα πλάνο γενικής αντιμετώπισης με επιμέρους .. παρεμβάσεις ..

Προς το παρόν πάντως συνεχίζω με την ψυχοθεραπεία. Επι της ευκαιρίας να πω ότι σε εμένα η καταθλιπτική διάθεση λειτουργεί ανάποδα σε ότι αφορά την συγκέντρωση μου. Δηλαδή όταν είμαι σε κακή διάθεση, όταν δε μπορώ να ξεφύγω απο το παρόν που δε μου αρέσει, τότε είμαι και περισσότερο συγκεντρωμένος και κάνω τα λιγότερα εώς καθόλου λάθη. Τότε είναι όμως και οι στιγμές που νιώθω ένα τεράστιο βάρος στο στήθος και έρχονται κατά ριπάς οι σκέψεις αυτοκτονίας και να το φύγω απο τον μάταιο τούτο κόσμο. Βασικά αυτό μου συνέβη για 3 περίπου χρόνια μόλις και ήταν η στιγμή που αποφάσισα να ψάξω για ψυχολόγο.
Οταν όμως η διάθεση μου είναι τέτοια ώστε το μυαλό μου να μπορεί να "αποκολλάται" απο την φυσική παρουσία του σώματός μου και να ταξιδεύει εκεί όπου θα ήθελα να είμαι, τότε χάνω την επαφή με το παρόν και κάνω λάθη απροσεξίας και γενικά αδυνατώ να συγκεντρωθώ. Με την ψυχοθεραπεία έχω καταφέρει να βρίσκομαι πάλι στο "συννεφάκι" μου εν μέρει και ουσιαστικά να αφήνω την ζωή να περνάει, τον χρόνο να κυλάει και να μην με ενδιαφέρει γιατί εντός του μυαλού μου,ζω ότι θέλω να ζήσω. Ναι πρακτικά θα ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω για εμένα και την ζωή μου αλλά τελικά όσο είμαι έτσι καλά, πρακτικά λειτουργώ εντελώς αναβλητικά ως προς το να κάνω ουσιαστικές κινήσεις βελτίωσης της ζωής μου, στα κομμάτια που θα ήθελα να κάνω

https://www.youtube.com/watch?v=3aF9AJm0RFc

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Προς το παρόν πάντως συνεχίζω με την ψυχοθεραπεία. Επι της ευκαιρίας να πω ότι σε εμένα η καταθλιπτική διάθεση λειτουργεί ανάποδα σε ότι αφορά την συγκέντρωση μου. Δηλαδή όταν είμαι σε κακή διάθεση, όταν δε μπορώ να ξεφύγω απο το παρόν που δε μου αρέσει, τότε είμαι και περισσότερο συγκεντρωμένος και κάνω τα λιγότερα εώς καθόλου λάθη. Τότε είναι όμως και οι στιγμές που νιώθω ένα τεράστιο βάρος στο στήθος και έρχονται κατά ριπάς οι σκέψεις αυτοκτονίας και να το φύγω απο τον μάταιο τούτο κόσμο. Βασικά αυτό μου συνέβη για 3 περίπου χρόνια μόλις και ήταν η στιγμή που αποφάσισα να ψάξω για ψυχολόγο.
Οταν όμως η διάθεση μου είναι τέτοια ώστε το μυαλό μου να μπορεί να "αποκολλάται" απο την φυσική παρουσία του σώματός μου και να ταξιδεύει εκεί όπου θα ήθελα να είμαι, τότε χάνω την επαφή με το παρόν και κάνω λάθη απροσεξίας και γενικά αδυνατώ να συγκεντρωθώ. Με την ψυχοθεραπεία έχω καταφέρει να βρίσκομαι πάλι στο "συννεφάκι" μου εν μέρει και ουσιαστικά να αφήνω την ζωή να περνάει, τον χρόνο να κυλάει και να μην με ενδιαφέρει γιατί εντός του μυαλού μου,ζω ότι θέλω να ζήσω. Ναι πρακτικά θα ήθελα να κάνω κάτι παραπάνω για εμένα και την ζωή μου αλλά τελικά όσο είμαι έτσι καλά, πρακτικά λειτουργώ εντελώς αναβλητικά ως προς το να κάνω ουσιαστικές κινήσεις βελτίωσης της ζωής μου, στα κομμάτια που θα ήθελα να κάνω

---

Οξυμωρο το τελικο σου συμπερασμα. Το διαβαζω και το ξαναδιαβαζω και το ξαναδιαβαζω για να το κατανοησω.
Εχεις πετυχει εναν τροπο να μπορεις να ζεις τη ζωη σου και να ονειρευεσαι και ελπιζεις και ετσι περνα ο χρονος σε αυτο που αποκαλεις "συννεφακι", σωστα?
Οταν δεν το εκανες αυτο, υπεφερες πολυ και ειχες αυτοκτονικες σκεψεις.
Αρα πώς ακυρωνεις το επιτευγμα σου θεωρωντας οτι σε κραταει πισω?
Αν δεν εκανες αυτο που κανεις τωρα, τι διαφορετικο θα εκανες στα κομματια που εννοεις? Αφου αν βγεις απο το ανακουφιστικο συννεφακι, υποφερεις.
(Καλα το οτι στην καταθλιψη εχεις φουλ συγκεντρωση δεν μπορω να το διανοηθω, εχω ζησει μονο το εντελως αντιστροφο)