Χωρισμός

Όχι, δεν είμαι παντρεμένος..

Ο γάμος, ίσως στις περισσότερες περιπτώσεις είναι κάτι τυπικό..

Σίγουρα αποτελεί δέσμευση, χωρίς όμως να \"παγώνει\" τα συναισθήματα..
Τίποτα στη ζωή δεν είναι δεδομένο και όλα συνεχώς αλλάζουν!

Το χειρότερο είναι όταν υπάρχουν και παιδιά..που δεν φταίνε σε τίποτα..

Συμφωνώ, εμείς ορίζουμε τις αδυναμίες μας και γενικότερα την τύχη μας..
Κυρίως εμείς...
Όμως, υπάρχουν και στιγμές που οι καταστάσεις και οι συνθήκες δεν το επιτρέπουν..

Το τι θα κάνεις είναι καθαρά δικό σου θέμα..

Σίγουρα θα σε βασανίζει, σίγουρα θα τον βλέπεις με άλλο μάτι, σίγουρα θα είναι στιγμές που θα σου έρχεται στο μυαλό ότι έγινε και θα \"ξενερώνεις\"..

Το μόνο που έχω να σου προτείνω είναι, ότι απόφαση και να πάρεις, να μην βιαστείς..

Να ακούσεις τι έχει να πεί και εκείνος..

Και άσε τους γονείς..

Ξέρεις πιο είναι το σημαντικότερο αγαθό του ανθρώπου..;

Δεν ξερω τι εννοεις. Αν θεωρησω ως αγαθο κατι που μπορει να δημιουργηθει απο τον ανθρωπο, νομιζω πως ειναι τα παιδια. ποιο λες πως ειναι εσυ?

Η ελευθερία..

Η ελευθερία να κάνεις αυτό που θέλεις..
Η ελευθερία να σκέφτεσαι αυτό που θέλεις..
Η ελευθερία να αποφασίζεις εσύ και μόνο εσύ για τον εαυτό σου..
Η ελευθερία να ζείς τη ζωή σου με το τρόπο που εσύ θέλεις..

Και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να παρέμβει σε όλα αυτά..
Ούτε γονείς, ούτε σύντροφος, ούτε φίλος, ούτε κανείς..

Η απόφαση θα είναι δική σου..

Σε καταλαβαίνω, αυτή τη στιγμή είσαι χάλια..
Προσπάθησε να είσαι ήρεμη και μην βιάζεσαι..

RAMONAM μη βιάζεσαι να πάρεις αποφάσεις. ʼφησε να περάσει λίγος χρόνος, συζήτα το, θύμωσε, εκδήλωσε τις σκέψεις και τα συναισθήματά σου. Αν δεις ότι καταλαγιάζει ο θυμός και ότι δίνει περιθώρια για αποφάσεις, τότε κρίνε ανάλογα και πάρε την απόφασή σου.

Μία προσωπική συμβουλή: αν αποφασίσεις τη συγχώρεση, καλό θα είναι να μην το κρατάς μέσα σου ως όπλο στην επόμενη μικρή ή μεγάλη σύγκρουση μεταξύ σας. Προσωπικά δηλαδή, άπαξ και υπάρξει συγχώρεση, αυτό αφαιρεί από κάποιον το δικαίωμα να πει \"κι εσύ τότε που...\".

Τώρα είσαι θυμωμένη, προδωμένη και πολύ αναστατωμένη και φυσικό είναι. Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για αποφάσεις. Το τι θα αποφασίσεις τελικά είναι κάτι τελείως προσωπικό και βασίζεται στις υποκειμενικές αρχές και αξίες που ο καθένας μας έχει μέσα στη σχέση του. Το σίγουρο όμως είναι ότι οι αποφάσεις καλό είναι να βασίζονται περισσότερο σε σκέψη και όχι τόσο στο συναίσθημα.

σου εύχομαι ψυχραιμία και σύνεση

Δικαια και πολυ σωστα το θεσατε και οι δυο αλλα...
πως μπορεις να ξεπερασεις μια προδοσια ακομα και αν συγχωρεσεις καποιον? πως ειναι δυνατον να μην σκεφτεσαι πως αυτος που ειναι διπλα σου ηταν αγκαλια με καποια αλλη οταν ισχυριζεται πως σε αγαπα?
δεν ξερω αν θα μπορεσω να το ξεπερασω ποτε αλλα αυτη την ωρα μου φαινεται αδυνατον. την προκαλεις την τυχη σου ετσι δεν ειναι? αν θελεις να αποφυγεις κατι το αποφευγεις, αλλα το θεμα ειναι πως δεν βρεθηκε η θεληση για να αποφευχθει... Συμπερασμα με εχει μαλλον \"γραμμένη\"

Οταν ηρεμήσεις κάπως, αποφάσισε με βάση τις δικές σου ανάγκες, τις δικές σου επιθυμίες και οχι των συγγενών και γονιών.

Ολα τώρα ειναι μαυρα. Και θα ειναι μαυρα για καιρό. θα το περάσεις αυτό, δεν μπορει να γίνει διαφορετικά.

Οπως και ότι θα το ξεπεράσεις. Η ζωη ειναι το καλύτερο φάρμακο.

Τώρα έχει σταματήσει ο χρόνος. Ομως ο χρόνος δουλευει για να σε γιατρέψει. Και κάποια στιγμή, πιο δυνατή και πιο ώριμη θα προχωρήσεις.

Τώρα η απόρρειψη σε τσακίζει , αύριο όμως θα σου ανοίξει δρομους για νέες διαδρομές...

Αφησε τον πόνο σου να εκδηλωθεί. Ειναι η δύσκολη ώρα των επιλογών σου. Ωριμάζεις μικρή μου... ωριμάζεις για τη ζωη που σε περιμένει γεμάτη εκπλήξεις...

Μια μεγάλη αγκαλιά

Quote:

---

Originally posted by RAMONAM
Συμπερασμα με εχει μαλλον \"γραμμένη\"

---

Δεν είναι ώρα για συμπεράσματα και αποφάσεις, μη βιάζεσαι!

Πέρα από συζητήσεις θα ήταν μια καλή ιδέα να γράφεις ένα ημερολόγιο, για πολλούς ανθρώπους είναι ένας χρήσιμος τρόπος να μπαίνουν όλες οι σκέψεις σε μια σειρά και να εκφράζονται τα συναισθήματά σου με ασφαλή τρόπο.

[κοίτα τα μηνύματά σου πάνω δεξιά]
:)

Σίγουρα μία απιστία δεν είναι κάτι που μπορεί κανείς να δει χαλαρά... είναι μία μορφή προδοσίας, αλλά όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, χρειάζεται ο χρόνος για να δεις καθαρά και να αποφασίσεις με βάσει τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου.

Η ερώτηση που προσπαθώ να αποφύγω γιατί είναι σκληρή, αλλά ίσως βάλει άλλες παραμέτρους στις σκέψεις σου, είναι πως πληροφορήθηκες το γεγονός.
Σου το είπε ο ίδιος (και γιατί?), σου το \"σφύριξαν\" (μήπως καλοθελητές?), το είδες με τα μάτια σου?
Δεν θέλω προς Θεού να υποβαθμίσω ένα τόσο σοβαρό παράπτωμα, ούτε φυσικά και να μας απαντήσεις σε κάτι τόσο προσωπικό, αλλά ίσως στις σκέψεις σου και στις αποφάσεις σου να βοηθήσουν οι παράμετροι της υπόθεσης...

Δεν ξέρω αν το έγραψα κατανοητά.

Κουράγιο όμως και σύνεση, πάνω απ΄όλα ηρεμία...

:)

Μου το ειπε ο ιδιος αφου όμως υποψιαστηκα απο κατι που μου ειπε καποιος \"φιλος\" και καποια συζητηση που ειχαμε σχετικά με το θέμα. Ξερεις ενω πάντα είμασταν απόλυτοι σχετικά με το θέμα της απιστίας, για πρώτη φορά, πριν λίγες ημέρες, τον άκουσα να είναι διαλλακτικός.

Ramonam, χρειάζεσαι χρόνο για να ηρεμήσεις και να δείς τα πράγματα ψύχραιμα..

Όπως σου έχω πεί, δεν έχω βρεθεί στη θέση σου, αλλά ήμουν στη θέση του «κακού»..

Όμως, σε καταλαβαίνω..

Είναι σημαντικό τέτοιες στιγμές να έχεις κοντά σου άτομα που να μπορούν απλά, να είναι δίπλα σου..απλά, να σε ακούνε..

Προσπάθησε να βρείς τέτοιους ανθρώπους..

Σου εύχομαι καλό κουράγιο και καλή δύναμη...:)

sygnwmh kastalia,alla eisai 15 xronwn?
an einai dynaton se 1 ebdomada na ekanes nea sxesh!!!!!!
Kai fysika otan xwrizeis ton allon epidei....bariese anti na kaneis
kati na anazogwniseis ti sxesi soy,NWTHEIS MAGAS NA TREXEI O
ALLOS PISW SOY YPOFERONTAS,KAI NA MHN TOY MILAS.
OTAN TO KANOYNE SE SENA,THA EINAI ....KAKOI.............
H AGAPH EINAI AGAPH KAI MENEIS OSO AGAPAS.
KAI EISAI KONTA STON ANTHROPO POY AGAPISES KAI STON XWRISMO,OTAN SE XREIASTEI.
ALLIWS MOY MOIAZEI \"NA PERNAW KALA MONO ME NOIAZEI\",
META KOPSE TO LAIMO SOY.
EKTOS KAI EIXAME AKRAIA PRAGMATA,XYLODARMO,KERATA KTL.

Έχει δίκιο ο alexismind. Για φαντάσου να είσαι με κάποιον και να είσαι ερωτευμένη, να περνάς τέλεια και να γυρίσει να σου πεί χωρίζουμε γιατί βαρέθηκα! Και μάλιστα να μην σου δίνει καμία σημασία μετά, και να σε αφήνει να υποφέρεις. Θα μου πείς βέβαια οτι για να βαρεθεί ο άλλος κάτι θα έκανες οπότε φταίς και εσύ που μένεις μόνος. ʼλλα άμα ήσουν σωστή απέναντι του δεν μπορεί να σε αφήνει έτσι! Και τώρα μιλάει μια κοπέλα, δεν θέλω να υποστηρίξω τους άνδρες!

Έχω τύχει βέβαια να γνωρίσω μια σχέση που ο άνδρας ενδιαφερόταν μόνο για το κρεβάτι, και μια μέρα ξαφνικά η κοπέλα τον παράτησε χωρίς να έχει κάπιο συγκεκριμένο λόγο. Σε αυτή την περίπτωση ήταν λάθος του άντρα που δεν έδωσε καμία παραπάνω σημασία στην κοπέλα, αλλά ήταν και λάθος της κοπέλας που δεν τον άφησε νωρίτερα! Βέβαια εδώ μιλάμε για ειλικρινείς σχέσεις (όσο ειλικρινής μπορεί να είναι καποια σχέση που ο ένας από τους δυο φεύγει επειδη βαρέθηκε!)

Καταρχάς καλημέρα σας, μπήκα τυχαία εδώ μέσα ψάχνοντας να βρώ κάτι να ηρεμήσει την ψυχή μου. Την Παρασκευή που μας πέρασε χώρισα απο ένα δεσμό περίπου δύο χρόνων. Η αιτία του χωρισμού ήταν το ότι τον αμφισβήτούσα σε όλα αυτά που ένιωθε για μένα, ότι ήμασταν μαζί τόσο καιρό και ακόμα αμφισβητούσα το ότι μ\' αγαπούσε και του έλεγα ότι καθότανε μαζί μου λόγο συνήθειας. Δεν ξέρω τι να κάνω δεν θέλω να τον χάσω αλλά απο ότι έμαθα είναι πάρα πολύ πληγωμένος, λέει ότι δεν μπορεί ο ανθρωπός του που είναι δίπλα του να μην τον εμπιστεύεται. Διάβαζα όλα αυτά που γράφατε και λέτε ότι πρέπει να πέρνεις απόφαση έναν χωρισμό αλλά όταν γίνεται με τέτοιο τρόπο δεν νομίζω ότι μπορείς να το δεχτείς. Πονάω πάρα πολύ και δεν μπορώ ούτε τον ίδιο μου τον εαυτό να σηκώσω δεν έχω την δύναμη για τίποτα.

Διαβάζω αυτή την ενότητα και καταλήγω στο εξής: Έρωτας χωρίς πόνο δεν υπάρχει... Κι εμένα με έχουν χωρίσει, με έχουν πληγώσει, με έχουν απατήσει, δεν κρύβω όμως ότι τα ίδια τα έχω κάνει κι εγώ σε άλλους... Είναι επώδυνο να αγαπάς και να μην αγαπιέσαι.. Πάντα όμως υπάρχει και η θετική πλευρά. Προσπαθώ να το δω σαν εμπειρία. Έζησα 1,2 χρόνια με αυτόν τον άνρθωπο για παράδειγμα. Θέλει να χωρίσουμε ενλω εγώ τον θέλω ακόμα κοντά μου. Δεν μπορείς να κρατήσεις κάποιον με το ζόρι ή με διάφορα τεχνάσματα. Αν τον αγαπάς τον αφήνεις. Προσπαθώ λοιπόν να δω όλα όσα κέρδισα απο αυτή τη σχέση, τις εμπειρίες, τα γέλια, τον έρωτα, τα κλάματα, την αγκαλιά... και τα κάνω ένα κομμάτι του εαυτού μου που δεν θα αποχωριστώ ποτέ. Τα έχω πάντα σε μια γωνιά της σκέψης μου, ευχαριστώ τον Θεό που μου έδωσε την ευκαιρία να το ζήσω και να έχω κάτι να θυμάμαι και κοιτάζω μπροστά! Μπορεί να ξαναγυρίσει αυτός ο άνθρωπος μπορεί και όχι. Όπως και να έχει με αυτόν τον τρόπο σκέψης νομίζω πως βγαίνουμε όλοι κερδισμένοι. Οι εμπειρίες είναι όμορφες και απαραίτητες πιστεύω μέσα στη ζωή....

όταν ετοιμάζεσαι να ζήσεις όμως μια ζωή μαζί του και να παρατείσεις σπίτι, δουλεια, φίλους και να τον ακολουθείσεις και ξαφνηκά σε ένα τηλέφωνο σου ανακοινώνει ότι πιέζεται πια είναι δύσκολο να το δεχτείς και να πας παρακάτω δεν σου φτάνει αυτό έτσι ξαφνηκά χωρίς να έχει προηγηθεί τίποτα. Προσπαθείς να καταλάβεις τι έχει συμβεί και πως μπορείς να το αλλάξεις.

διαβαζωντας καποιες απαντησεις στο θεμα περι ερωτος - χωρισμου κλπ κλπ,
βγαζω το συμπερασμα οτι ανεξαρτητα το στυλ αγαπης που ειχατε,
στην ουσια ειχατε ελαχιστο σεβασμο προς το συντροφο σας η και την προσωπικοτητα τους.

Αναρωτιεμαι τι σοι αγαπη ειναι αυτη λοιπον....
Τελευταιως αυτες οι λεξεις μου φαινονται πολυ κενες και βλεπω να χρησιμοποιουνται σαν τσιτατα ανευ πραγματικης ουσιας.

πιστεύεις ότι το θέμα σεβασμού κ αξιοπρέπειας ποικίλλει από σχέση σε σχέση;γιατί εγώ πιστεύω ότι ή το χείς ή δεν το χείς...

η αξιοπρεπεια κ ο σεβασμος κερδίζονται και δεν ειναι δεδομένα...απο την άλλη δεν γνωρίζεις αν ο άλλος \"βλέπει\" κ εκτιμα πράγματα που εσύ έχεις να δωσεις. στις σχεσεις δεν ειναι ολα 1+1=2

είναι κ θέμα ανθρώπου κ αρχών πιστεύω όμως...δεν σε κάνει μια σχέση να αποκτήσεις αυτό που δεν σε χαρακτήριζε ποτέ...

αυτο γράφω πως ειναι κ θέμα ανθρωπου -πώς να γίνει αλλιως?

ναί σοφάκι κερδίζονται...όπως και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στο ζευγάρι ..με μία προυπόθεση..να μπορεί ο άλλος να στα δώσει..γιατί καμία φορά δεν είμαστε ικανοί να εκτιμάμε σωστά τους αν8ρώπους ..είτε απο βλακεία μας..είτε απο έλλειψη εμπειρίας ..είτε για άλλους λόγους..

’Ολα ένα ρίσκο είναι...βλέπουμε ζευγάρια που ενώ είχαν μια πορεία καλή σε κάποια φάση τρελλαίνονται ξεσπάνε κ γκρεμίζουν ότι έχουν χτίσει π.χ για μια γκόμενα, για ένα καπρίτσιο, για μια καινούρια ζώη,λες κ μέσα από την σχέση τους δεν μπορούν να κάνουν άλλα πράγματα πρέπει να τα προκαλέσει ένας εξωτερικός παράγοντας!
Απ την άλλη κερδίζεις την εμπιστοσύνη του άλλου κ μετά από χρόνια ανακαλύπτεις ότι έπρεπε να ψάχνεσαι ακόμα περισσότερο γιατί τελικά η εμπιστοσύνη που του έδειχνες ήταν πλασματική...
Γι αυτό ίσως είμαστε τόοοοοοσο απαισιόδοξοι με τις σχέσεις. Όλα επιφανειακά γίνονται γιατί ο άντρας φοβάται την μοναξιά κ η γυναίκα θέλει να τεκνοποιήσει κ να κάνει οικογένεια...

Συμφωνω πως οι σχέσεις ολες ειναι ενα ρίσκο.

Αν κ άνθρωπος που μ αρεσει κ απολαμβάνω την ασφάλεια μέσα στη σχέση, θεωρώ εξαιρετικά γοητευτικό και όμορφο το ότι οι σχέσεις ειναι ενα ρίσκο, έτσι κ αλλιως.

Διαφωνώ όμως με την άποψη ότι ξαφνικα ή μέσα απο μια φάση τρελαινονται κ γκρεμίζουν έτσι (χωρίς λόγο) μια σχέση. Δεν πιστεύω πως γίνονται πράγματα τυχαία ή απο το πουθένα.

Αν ενας αντρας καταφεύγει σε μία σχέση μόνο κ μόνο για να καλύψει τη μοναξια του κ μια γυναικα για να τεκνοποιήσει ειναι λιγο πολύ μοιραίο να μην μπορούν να περάσουν καλά (και ειναι το λιγότερο) στη σχέση αυτή....