Φιλίες: πολλοί ή λίγοι και καλοί;

So_Sad, ενω ισχυει οτι ειμαστε και ειναι και οι αλλοι για εμας για καποιο λογο και για καποιο χρονικο διαστημα "εκει", υπαρχει και εκεινο το κομματι, το συναισθηματικο που λειτουργει ως εμποδιο...στην μετεπειτα -εξελιξη-. Συμφωνω μαζι σου, μα ενω θεωρητικα το εχω κατορθωσει σε/με ορισμενες σχεσεις, υπηρξαν και υπαρχουν ανθρωποι που καποιο κομματι μου αρνειται την αποδοχη του αποχωρισμου. Συμβαινει σε ολους μας νομιζω, ο καθενας μας το εκφραζει μεν και το αντιμετωπιζει δε ισως διαφορετικα αλλά στο κεντρο του πυρηνα ολοι εχουμε να πουμε για μια σχεση, εναν ανθρωπο που χασαμε ενω δεν θελαμε. Σε αυτο το σημειο θα ηθελα να ρωτησω... πως αντιμετωπιζετε τις δυσαρεστες καταστασεις,(οπου δυσαρεστο εννοω την επιλογη του αλλου να απομακρυνθει ή τις συγκυριες που σας καθιστουν παθητικο ενω δεν θα θελατε).

Quote:

---

Originally Posted by Dimitra-V

So_Sad, ενω ισχυει οτι ειμαστε και ειναι και οι αλλοι για εμας για καποιο λογο και για καποιο χρονικο διαστημα "εκει", υπαρχει και εκεινο το κομματι, το συναισθηματικο που λειτουργει ως εμποδιο...στην μετεπειτα -εξελιξη-. Συμφωνω μαζι σου, μα ενω θεωρητικα το εχω κατορθωσει σε/με ορισμενες σχεσεις, υπηρξαν και υπαρχουν ανθρωποι που καποιο κομματι μου αρνειται την αποδοχη του αποχωρισμου. Συμβαινει σε ολους μας νομιζω, ο καθενας μας το εκφραζει μεν και το αντιμετωπιζει δε ισως διαφορετικα αλλά στο κεντρο του πυρηνα ολοι εχουμε να πουμε για μια σχεση, εναν ανθρωπο που χασαμε ενω δεν θελαμε. Σε αυτο το σημειο θα ηθελα να ρωτησω... πως αντιμετωπιζετε τις δυσαρεστες καταστασεις,(οπου δυσαρεστο εννοω την επιλογη του αλλου να απομακρυνθει ή τις συγκυριες που σας καθιστουν παθητικο ενω δεν θα θελατε).

---

Δύσκολη ερώτηση. Ανάλογα... Δεν νομίζω πως έχω συγκεκριμένο πλάνο που ακολουθώ. Είναι όπως μου βγει κάθε φορά. Και συχνά μετανιωνω και για τον τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα την κατάσταση. Αν είναι επιλογή κάποιου στενού μου φίλου/ης να απομακρυνθεί από μένα, συνήθως το παλεύω να μάθω το "γιατι"; Γιατί συνήθως αυτοί φεύγουν χωρίς εξήγηση, μιας και δεν μπορούν να δώσουν μια λογική εξήγηση ή δεν τολμάνε να μιλήσουν γιατί θα φανερώσουν την αχαριστια τους που τους διακατέχει. Συνήθως απάντηση δεν παίρνω, οπότε αν δεν είμαι ψύχραιμος και ειμαι πολύ στεναχωρεμένος, μπορεί να μιλήσω άσχημα και απλά χάνομαι κι εγώ.
Προσφατα έκοψα επαφες με δυο "φιλους" που με ξέχασαν. Τον έναν δεν τον είπα τίποτα, είχα καταλάβει ότι με έχει γραμμένο και όσο και αν με πείραξε η συμπεριφορά του, μιας και ήμουν 100% βέβαιος ότι δεν έφταιξα κάπου, αλλά επειδη αλλαξαμε χώρο, θεωρησε σωστό πως ο φίλος του δεν έχει θέση πλέον στη ζωή του, νιώθω πολύ εντάξει με τον ευατό μου. Σε μια "φιλη" μου αντιθέτως, μίλησα πάρα πολύ άσχημα, γιατί και αυτή ήταν φανερά προκλητική με τη στάση της απεναντι μου, αισθανθηκα πως με χρησιμοποιουσε τοσο καιρό και δεν κρατηθηκα της τα πα πολυ χυμα. Και απομακρύνθηκα κι εγω. Ομως μετάνιωσα πολύ για την συμπεριφορα μου. Παρότι αυτή ειχε το άδικο, αυτή με ειχε γραμμένο, αυτή δεν εκτίμησε όσα είχα κάνει γι αυτην, παρόλα αυτά νιώθω τύψεις για τις βαριες κουβέντες που είπα και δε νιωθω καλα με τον εαυτο μου. Νομίζω πως γενικά θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και καχυποπτοι πως κανεις δεν ειναι δεδομενος, πως ανα πασα στιγμη χωρις πολλα 'γιατι' και εξηγησεις θα μας την κάνει με ελαφρά και να είμαστε ψύχραιμοι, ωστε να νιωθουμε καλα με τον ευατο μας. Στην τελική... εμείς αυτοι ειμαστε. Σ οποιον δεν αρεσουμε, δεν θα μπορεσουμε... Καποια στιγμη πιστευω η ζωη θα τους δειξει καποια πραγματα και ισως μας θυμηθουν, ομως τοτε θα ειναι αργα...

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Αλκμηνη , γεια , μια κινεζικη παροιμια λεει ' αν θες ναχεις φιλους , ( οταν τους κοιτας ) κλεινε που κ που το ενα ματι ' τωρα αν χρειαστει να κλεισεις κ τα δυο , τοτε κανε delete , κ game over .
Παντως πρεπει να προσθεσω , αν κ παντα ειχα πολλους φιλους-ες , απο κανεναν δεν περιμενα πολλα , εκτος 3-4 , που ηταν κ ειναι οι κολλητοι-ες μ . Κ ετσι ουτε απογοητευσεις , ουτε delete , k ημουν κ ειμαι ευχαριστημενος .
Εχω παρατηρησει ομως οτι οι φιλιες μεταξυ γυναικων , εχουν καποια δυσκολια , η ιδαιτεροτητα αν θες .

---

Βρε Macgyver, όταν βγαίνεις και ο άλλος σου λέει μόνο τα δικά του και δεν δίνει δεκάρα για να μάθει τι κάνεις, πώς κυλάει η ζωή σου... τι κάνεις; Επί ένα τρίωρο χθες άκουγα τα δικά της, ούτε για ένα λεπτό δεν με άφησε να μιλήσω....
Το θέμα μας δεν είναι τα πολλά, εδώ δεν έχουμε καν τα στοιχειώδη.

Quote:

---

Originally Posted by somebody89

Tι είπες τώρα;;; Ποσες φορές μου έχει συμβεί και αυτό...!!! Και νομιζα πως μονο σε μενα συμβαινουν αναλογα περιστατικα... Και η πλάκα ποια είναι; Να τον ξαναπουλάνε, να γυρίζει και να λεει οτι εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους κλπ και μετά πάλι στα ευκολα του να με γραφει για τους υπολοιπους...
Καλά κάνεις, έτσι πρέπει να κάνουμε, τον εαυτό μας πάνω απ' ολους. Ειναι εγωιστικο, δεν μ αρεσει σαν σκεψη, γιατι ανεκαθεν ημουν ανθρωπος που θελω να δινω, δεν ειμαι παρτακιας, αλλά από το να σε πουλανε στην τελική...

---

Έτσι είναι... Και ξέρεις κάτι...; Αν δεν το έχεις μέσα σου, δεν είναι του χαρακτήρα σου, μπορεί να το λες, αλλά δεν το εφαρμόζεις, γιατί απλώς δεν σου βγαίνει!

Συμφωνώ Ακμήνη! Έτσι είναι. Οσο γι αυτό που λες για τη φίλη σου... Μου έχει τύχει κι εμένα. Ειχα μια φίλη που όποτε βγαιναμε μόνο αυτή μιλούσε και περιμενε να την στηρίξω στα προβληματα της. Που και που πετουσε κανενα 'εσυ τι κανεις, πες τα νεα σου', αλλά όταν μιλούσα εγώ, ήταν στον... κόσμο της! Κοιτουσε απο εδω κι απο κει το μαγαζι, αντρες κλπ!! Και φυσικά δε προλάβαινα να ολοκληρώσω και με διέκοπτε για να πει κάτι ασχετο δικο της! Φυσικά την έκανα πέρα... Ε δεν γίνεται! Απλά για να λεω οτι εχω γυρω μου ανθρωπους να αναλώνομαι σε άτομα που δεν τους καιγεται καρφι για τα δικά σου προβλήματα και σε χρησιμοποιουν για να ξεπερασουν τα δικά τους!

Quote:

---

Originally Posted by somebody89

....Και το ερωτημα μου λοιπόν είναι το εξης: εσείς τι κάνετε; κρατατε μια ουδετερη σταση και απλά φυλασσεστε να μην δινεστε ευκολα σε ανθρωπους που εχετε αμφιβολια για τη φιλία τους ή ξεκοβετε όταν βλέπετε ότι ο αλλος σας εχει γραμμενο στην πραγματικοτητα;

---

Το να μη δινόμαστε εύκολα σε ανθρωπους το κανουμε κανόνα στη ζωη μας αφου πρωτα την εχουμε ηδη πατησει, δλδ απο το παθημα που εγινε μαθημα, απο καποιους που μας σαγηνεψαν με το ανοικτό και το ευχαριστο του χαρακτηρα τους ότι κοντα τους θα βρισκαμε μια ωραια παρεα και καλή επικοινωνία.
Αυτο που μας πληγωνει ειναι για ανθρωπους οι οποίοι είναι όντως αξιολογοι, ατομα εμπιστοσυνης, ατομα που θα σταθουν διπλα μας και που αυτα μας τα εχουν αποδειξει και με τα οποια, σας ωριμοι πλεον απ τα οσα ειδαμε στη ζωης τα ξεχωρισαμε αναμεσα σε πολλους και θα θελαμε να τους εχουμε πραγματικους φιλους. Απογοητευση λογω της πληρους αδιαφοριας απο μερους τους. Δεν μας αναζητανε ποτε αν δεν τους αναζητησουμε εμεις και διερωτασε, μα ειναι δυνατο να μην διαθετουν καποτε εστω λιγα λεπτα για ενα τηλεφωνημα.
Φιλε κρατα γερα με τους λιγους τους μετρημενους που τους ξεχωρισες αναμεσα στους πολλους. Να σαι αψογος μαζι τους και να δειχνεις πραγματικο ενδιαφερον γι αυτους. Αν ειναι αληθινοι φιλοι το καταλαβαινεις απο το ενδιαφερον που δειχνουν για σενα με δικη τους πρωτοβουλια, απ την ειλικρινεια κι αν πραγματικα χαιρονται ή λυπουνται μαζι σου. Η εσχατη λυση αμα ολοι μας εγκαταλειπουν ειναι τα ψυχικα αποθεματα, το να κατορθωνουμε να προχωραμε στη ζωη έστω και μονοι.
Θα συμφωνησω και με αλλο μελος σπου λεει βρες γκομενα. Μια ωραια σχεση καλυπτει ολα αυτα τα κενα που νιωθεις και σου ανεβαζει τη ψυχικη διαθεση.
Κατατασσε τον καθενα εκει που του αξιζει όπως σου προτεινει αλλο μελος, πχ τους Χ και Ψ τους έχω για την παρεα, τα εξω που μαζι τους θα βγω κλπ, ο Α ειναι ο αληθινος φιλος στον οποιο εχω εμπιστοσυνη, τον Κ και τον Ν τους ξερω για τις εξυπηρετησεις τους, τον Λ που λογω συγκυριων τον εχω ολη μερα στα ποδια μου και δεν με εμπνεει τον αντιμετωπιζω και του τα λεω στα ισα κλπ.

Γιάννη σε ευχαριστώ πολύ για την εκτενή απάντηση σου! Αυτό ακριβώς είναι το θέμα ότι σε πληγώνει όταν βλέπεις άτομα που έχεις ξεχωρίσει και λες θα ναι διπλα σου σιγουρα για πάντα, να σε εγκαταλειπουν και να νιωθεις στο τελος οτι εδωσες πολύ περισσότερα και τι πήρες...; Ουτε την εκτιμηση τους στην τελική. Οσο για την κοπελα που λετε, κοιτα σιγουρα μια κοπελα ειναι και φιλη και κολλητη και αδερφη κλπ κλπ αλλά προσωπικά επειδή και τους ανθρωπους που θα ειναι φιλοι μου τους εχω πολύ ψήλα και θεωρω πολυ σημαντικο πραγμα την φιλια, ακομα και σχεση να εχω, θα με απασχολει αυτο το θεμα. Στην τελικη καθε σχεση ξεκιναει με 'θα μαι παντα διπλα σου' και απο τους δυο και τελειωνουν καποτε και συχνα οσο χειροτερα γινεται...
Συμφωνω παντως πολύ σε αυτο με τα 'ψυχικα αποθεματα' που αναφερεις... Νομιζω οτι οσο και να σε πληγωνει η μοναξια, ως ενα μεγαλο βαθμο σε βοηθαει και σου μαθαινει να μπορεις να στεκεσαι και μονος σου, οσο και να μη σ αρεσει αυτο. Γιατι καλο ειναι να μην στηριζομαστε παντα στους γυρω μας, γιατι αν καποια στιγμη μας εγκαταλειψουν ή χωρισουν καλως ή κακως η δρομοι μας, τοτε τι θα κανουμε;