Τόσο εύκολο ήταν δηλαδή? μέσα σε 4-5 μέρες? με depon πέρασε?
Printable View
Τόσο εύκολο ήταν δηλαδή? μέσα σε 4-5 μέρες? με depon πέρασε?
Tomhet, ούτε κι εγώ θέλω να το κάνω, αλλά μιας και ανοίχθηκε η κουβέντα, σου απαντώ. Δεν είμαι και 18 χρονών, ούτε 20. Το ότι πηγαίνω σε μια σχολή δεν σημαίνει τίποτα, καθώς όλοι είναι μικρότεροι από μένα και έχουν άλλους στόχους, άλλον τρόπο σκέψης. Μέχρι τώρα δεν γνώρισα έναν άνθρωπο κοντά στα δικά μου πρότυπα, κάποιον που να εκπέμπουμε στο ίδιο μήκος κύματος. Το να ζήσω όπως θέλω... Δεν ξέρω ακόμη ακριβώς πώς θέλω να ζήσω, το μόνο που ξέρω είναι ότι θέλω να συναναστρέφομαι με ανθρώπους αληθινούς. Και αυτούς δεν θα τους βρω σε μια σχολή, διότι όλοι ψάχνουν τρόπο για να εντυπωσιάσουν. Έχω περάσει από αυτήν την ηλικία και μάλιστα ποτέ δεν ήμουν έτσι, πόσο μάλλον τώρα που έχω ξεφύγει αρκετά.
Σωστό αυτό που λες για την υπέρβαρη κοπέλα, δεν το είχα σκεφτεί! :Ρ
Με την ίδια λογική, κανενός από εμάς οι στόχοι δεν είναι πραγματοποιήσιμοι. Κι εγώ προσπάθησα να γίνω κοινωνική, να μιλάω, να βγαίνω με κόσμο, αλλά δεν κατάφερα τίποτα το ουσιαστικό. Μονόχνωτη παρέμεινα και θα παραμείνω. Γιατί αν είσαι κάπως, ακόμη και αν κάποια στιγμή ξεπεράσεις τα όριά σου, θα γυρίσεις πάλι στα ίδια.
Σύνολο ανθρώπων εννοώ. Να ασχοληθείς με κάτι άλλο εκτός της δουλειάς σου, να αποκτήσεις κάποιο χόμπι που να προυποθέτει ομαδική συνεργασία.
Λέγοντας "εκτός της δουλειάς" ναι, βγάζω απ'εξω μια μερίδα ανθρώπων γιατί μας είπες ότι οι επιλογές σου είναι περιορισμένες και εκεί.
Μα δεν σου είπα να ζήσεις με την ελπίδα του αύριο. Σου είπα να κάνεις κάτι για να αλλάξεις το παρόν. Όπως φαίνεται όμως είσαι αρκετά απογοητευμένος και δεν έχεις την διάθεση να το κάνεις.
"Ντρέπομαι που η πραγματικότητα μας ειναι τέτοια ώστε υπάρχει μια μονο συνθήκη που θα άλλαζε τα πάντα στον κόσμο ενος ανθρώπου", η οποία είναι;;
Η συνέχεια με pm καθως μάλλον θα κάνουμε διάλογο μεταξύ δύο και όχι συζήτηση καθώς γενικά δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο το θέμα.
η κυκλοθυμια κανει κυκλους, για αυτο την λενε ετσι, και οχι δυστυχως δε φευγει με ενα ντεπον. Με 5 κουτια ντεπον ισως :p
Σε καλημεριζω, αν δεις τι έγραψα για εμένα θα δεις πολλα κοινά.δοκιμασα πολλα και γιατρο και φάρμακα και αλλα,ενας άνθρωπος να με καταλάβει,έχοντας περάσει και αυτός απο τέτοια που θα αλληλοστηριζομαστε θα ήταν η λύση,δεν τον βρήκα ποτε! Και γι•αυτο είπα να μπω στο forum που υπάρχουν ατομα με προβληματα,κάποιοι μου μίλησαν καλα,υπάρχουν όμως,ευτυχώς πολυ λίγοι,που μην έχοντας προφανώς τι να κάνουν,λένε ότι τους κάτεβει,έτσι για να πουν κατι και ισως εχουν πιο μεγαλο θεμα απο εμας και σε ατομα που έχουν παραγόμενη ψυχολογία,μπορεί να φέρει άσχημα αποτελέσματα,εγω υπό φέρω χρόνια απο κάτι που συμφωνω,αν δεν ξέρω τι ειναι και πως γιγαντωθηκε,πως θα το λυσω?το μόνο που μπορω να πω ειναι μακάρι να συμβει κάτι που θα μας ταρακουνησει,αλλοιώς εγω κουραστικά να πιστεύω ότι κάποιος αν υστεροβουλία θα κάνει κάτι,,,,αν είχα ένα bazer και μου λέγανε πατά το και φεύγεις για πάντα απο την γη,θα το έκανα χωρίς να ρωτήσω τίποτα!καταλαβες λοιπόν σε τι κατάσταση ειμαι??
Ειπα να κανω ενα followup, κυριως γιατι πιστευω οτι εχει ενδιαφερον το πως μπορει αν εξελιχθουν τα πραγματα αν μπει κανεις σε διαδικασια δρασης και ληψης αποφασεων!
Λοιπον, το μεγαλο πλανο πραγματοποιηθηκε, οχι ακριβως οπως το ειχα σχεδιασει, μου βγηκε γυρω στο 50%, αλλα ειναι πολυ πιθανο στο μελλον να ολοκληρωθει! Και παλι δεν αγχωνομαι καθως και ετσι οπως ειναι η κατασταση ειμαι ικανοποιημενη αφου προκυπτουν καινουρια πραγματα συνεχως και ειμαι ανοιχτη σε αλλαγες και δραστηριοτητες και προκλησεις! Προεκυψαν συνεντευξεις για δουλειες, προεκυψε και δουλεια, οχι μονιμη αλλα κατι ειναι κι αυτο, αλλα παιζονται συνεχως πραγματα! Αρχισα τριετη εκπαιδευση, εχω κανει αιτηση και για κατι αλλο και περιμενω αποτελεσματα, γενικα ειμαι καλα νιωθω οτι κυλαει η πετρα και δε χορταριαζει! Τον μεγαλο ντουβρουτζα εξαλλου τον επαθα οταν συνηθισμενη επι εφτα μηνες να δουλευω απο το πρωι ως το βραδυ, κοπηκε η πρωινη εργασια και εμεινα απο κεκτημενη ταχυτητα να κοπαναω τοιχο! Ηταν διαλειμμα ανακατευθυνσης, αποφασεων και αλλαγων, και ειδικα το μεσαιο, οι αποφασεις, ειναι πολυ σημαντικο κομματι, γιατι χωρις αυτες χορταριαζουν οι πετρουλες.
Κανοντας εναν απολογισμο μπορω να πω οτι τα πραγματα πηγαν καλυτερα απο οτι περιμενα, ακομα και αν δε μου βγηκε κατι ακριβως οπως το σκεφτομουν, ισως ειναι και για καλυτερα. Αρκετες φορες στη ζωη μου, και μαλλον και κρισιμες, εγω αλλου κοιταζα να παω και αλλου βρεθηκα, και τελικα αποδειχτηκε καλυτερο. Δεν ισχυει παντα φαινεται το οτι εκει που κοιτας πας. Καμια φορα η ζωη ξερει καλυτερα ισως?
Αυτα, και σαν τελικο συμπερασμα, αποφασεις φιλοι μου και δρασεις! Και αισιοδοξια! Η παθητικοτητα και η αναβλητικοτητα ειναι η αρχη της αυτοκαταστροφης μας, οπως ειπε και ενας σοφος.
...δεν αντέχω, θα μου ζητήσω αυτόγραφο.
Στα έλεγα στη δευτερη σελιδα του θεματος σου.
Ευτυχώς ΔΕΝ βολευτηκες στη μιζέρια και τη μιρλα και προχωράς.
Τι πιο αισιόδοξο από αυτο?
χαχαχα! ευτυχως οι ανθρωποι γυρω μου βοηθησαν να μην πεσω στη λουμπα, αλλα το θεμα ειναι οτι κι ο οργανισμος μου ο ιδιος κλωτσαγε, δεν αντεχε να γυρισει σε παλιοτερες περιοδους αδρανειας..
Οταν κλωτσαει ο εαυτος σου μην φοβασαι τιποτα..Εισαι σε καλο δρομο,εχεις δικες σου ωθησεις τα κυτταρα σου ειναι ζωντανα :)
Oτι καλυτερο ευχομαι.
Εχεις δικιο, εξαλλου η ζωη ειναι κινηση. Ακινησια ειναι ο θανατος!Quote:
Originally Posted by mnimonio
Λιλιουμ είναι τοσα πολλά τα αρνητικά που γράφεις που πραγματικα απορω εαν όντως ισχύουν ολα αυτά ή είναι απόρροια μιας άσχημης ψυχολογικής κατάστασης και τίποτα περισσότερο.
Ξεκινας λέγοντας οτι δεν κάνεις κάτι παραγωγικό η χρήσιμο, έτσι όπως το λες είναι σαν να το αποδεχεσαι και βαθιά μέσα σου, πράγμα το οποίο μπορεί να μην ισχύει επι της ουσίας απλα λόγω των συνθηκών να συμβαίνει αυτό.
Συνεχίζεις στο οτι δεν θα λιψεις σε κανέναν!
Ζεις με την μητέρα σου όπως λες πως λοιπον βγάζεις τοσο αυθαίρετα συμπεράσματα?
Είσαι τόσο νέα μονο 30 χρονων. Εγώ έχω φίλες στα 33 και βάλε που είναι στην ίδια κατασταση αλλά δεν το βάζουν κάτω!!
Όπως και να χει ο καθένας κουβαλάει τον προσωπικό του σταυρό, τι θα αλλάξει εαν τα βλέπουμε όλα μαύρα?
Επίσης θα διαφωνησω σε αυτό που λες για τον χαρακτήρα σου είσαι πολύ απόλυτη
στα έχει πει κάποιος δικός σου όλα αυτά που ισχυριζεσαι ή είναι και αυτό αποτέλεσμα της ψυχολογίας σου?
Πριν 2 χρόνια ψυχραθηκα με μια κολλητή μου λόγω έπαρσης που την έπιανε σε σημείο αστειοτητας πολλές φορές, ενώ αλλες φορές γινότανε απίστευτα ενοχλητική ακόμα και σε δικούς μου ανθρώπους. Την εκοψα εντελώς θεωρώντας οτι ο κύκλος αυτός είχε κλείσει οριστικά.
Δεν ξέρω γιατί βρήκε τροπο να μαθαίνει νέα μου μέσω γνωστόν πάντα και κάποια στιγμη αρχισε να μου στέλνει και μηνύματα!
Ξαναβρεθηκαμε μετα απο 2 χρόνια περιπου και ηταν σαν να μην πέρασε μια μέρα!!
Το καλό βέβαια ηταν οτι άλλαξε χαρακτήρα μάλλον για να το πω ποιο σωστα έγεινε αυτη που πραγματικά ήξερα εγω!!
Απο τοτε έχουμε πει τα απίστευτα είμαστε αχωριστες!!!
( ντε Ζα βου καταστάσεις) χαχαχα πλατιασα
Λιλιουμ εύχομαι τα καλύτερα!!!!!
Βρε βρε....ένα θέμα γκρίνιας και πεσιμσμού με 16 το λιγότερο αριθμημένους λόγους μιρλας και "γιατί να ζω?" στο οποίο για κάποιο λόγο δεν απάντησα "καμιά φορά το να γκρινιάζεις φέρνει όλα τα σκατά πάνω σου" σαν επιχείρημα και δεν εξελίχτηκε σε κοκορομαχία. Αντίθετα απάντησα απόλυτα ανθρώπινα με ευγένεια και κατανόηση.
Κοίτα καμιά φορά τι γίνεται όταν θες να δεις τα πράγματα διαφορετικά....βρε τι σου ειναι το κομπλεξ και η προκατάληψη.
Τίποτα το καινούριο βέβαια.
Ήμουνα σίγουρη ότι θα τα πας καλά και ότι περνούσες κάτι παροδικό. Γιατί, απ' όσο έχω καταλάβει, δεν είναι στο χαρακτήρα σου η γκρίνια και η απαισιοδοξία.Quote:
Originally Posted by λιλιουμ
Είμαι πεπεισμένη, ότι οι δύσκολες καταστάσεις που περνάμε μας βοηθάνε να πάμε ένα βήμα παραπέρα και να εξελιχτούμε. Φτάνει να μπορούμε να βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Εγώ πλέον τις βλέπω σαν αναγκαστικές ευκαιρίες για ν' αλλάξουμε προς το καλύτερο.
Καλή επιτυχία στα σχέδιά σου!
Σε ευχαριστω μαρσια καταρχας!Quote:
Originally Posted by marsia
Η καταθλιψη ειναι ενα μαυρο φιλτρο που περναει σε ολοκληρη την ψυχη σου, με αποτελεσμα να τα βλεπεις και να τα νιωθεις ολα μαυρα, να πιστευεις ακραδαντα οτι ειναι ετσι, χωρις συνηθως να ειναι αυτη η πραγματικοτητα. Βεβαια, αν δεν κανεις κατι να το αλλξεις, μετα γινεται οντως κι η πραγματικοτητα μαυρη.
Ευτυχως δεν εχω τωρα μειζονα καταθλιψη, παλιοτερα μπορει αν ειχα.. Για να διαγνωστεις με μειζονα, τα συμπτωματα αυτα μαζι με αλλα πρεπει να διαρκουν πανω απο εξι μηνες. Εμενα μου κρατησε ενα μηνα το πολυ αυτη τη φορα. Αυτο που ειμαι ειναι κυκλοθυμικη, ιδιαιτερα σε περιοδους στρες, οποτε κανω βουτια up and down, up and down. Ειναι και θεμα ορμονικο με μενα, πως παθαινουν οι λεχωνες επιλοχειο, κατι τετοιο. Στα καλα του καθουμενου κλαμματα και να θες να πεθανεις. Ειναι πολυ δυσαρεστο, ιδιως οταν νιωθεις οτι δεν εισαι εσυ, δε θες να εισαι ετσι, δεν το ελεγχεις αλλα αντιθετως σε ελεγχουν κατι μικροσκοπικα χημικα σωματιδια στο σωμα σου και σε κανουν χαλια, επηρεαζοντας και τις σχεσεις σου με τους γυρω σου αρνητικα... Sucks!
Οταν δεν ειμαι σε στρεσαρισμενη περιοδο ειναι πολυ καλυτερα παντως τα απ εντ νταουν μειωνονται, μειωνεται μαλλον η αποκλιση. Καταλαβα τελικα οτι δεν ειναι μονο τα νταουν ασχημα, ειναι και τα απ. Ω ναι. Γιατι οτι ανεβαινει κατεβαινει! Για αυτο σημασια εχει η ηρεμια και η γαληνη ;)
Ελπιζω να σε διαφωτισα και ευχαριστω για το ενδιαφερον σου!
Μωρε ηταν και παραηταν στο χαρακτηρα μου, αλλα αρχισα να.. κλωτσιεμαι και εχω ξεκολλησει :) Συμφωνω μαζι σου για τα πραγματα ειναι οπως τα βλεπει κανεις, για καποιους ο μηνας εχει παντα εννια, ακομα και μεσα στην κριση, και δεν χανουν το χαμογελο τους και τηn αισιοδοξια τους! Θελω να τους μοιασω! :)Quote:
Originally Posted by marian_m
Αγαπητό λουλουδάκι λιλιουμ τυχαία είδα το θέμα σου αλλά για να είμαι ειλικρινής δεν διάβασα όλα τα προηγούμενα μηνύματα που σου έχουν στείλει τα παιδιά.
Ο τίτλος όμως του θέματος κ αυτά που γράφεις εσύ η ίδια είναι τόσο καταθληπτικά...μωρέ δεν πειράζει και αν τίποτα δεν πάει καλά τώρα!και τι έγινε;θα πάει καλά αργότερα!
Η ζωή είναι μικρή ή μεγάλη αναλόγως πως τη ζούμε!Θα σου φαίνεται μεγάλη κ ατελείωτη αν τη ζεις με γκρίνια κ μιζέρια! θα σου φαίνεται όμως μικρή όταν έχεις τρόπο και απολαμβάνεις τις στιγμές τις κάθε μέρας!
Εγώ από το πρωί κάθομαι κ πίνω το capuccino μου,απολαμβάνω το χιονάκι που πέφτει και κάθομαι μπροστά στο χριστουγεννιάτικο δέντρο που σε λίγο θα ξεραθεί αν δεν το στολίσω γιατι δεν ξέρω αν θα το στολίσω με ζαχαρωτά ή με στολίδια...πρωτού όμως πας να κρίνεις τη ζωή μου και να την πεις παραμυθένια από αυτά που γράφω να κλείσω γράφοντας σου πως εχθές κ προχθές στην εργασία μου είδα 3 άτομα νεαρά να πεθαίνουν σχεδόν στα χέρια μου και η ζωή συνεχίζεται...γιατί έτσι είναι η φύση της δουλειάς μου και θα ζήσω πολλά δυσάρεστα ακόμα..όμως πάντα γελάω..τα μάτια μου όταν μιλάω στους ανθρώπους θέλω να λάμπουν...έχω παρατηρήσει πως ανεβαίνει η ψυχολογία κ του άλλου όταν συζητάς.αυτά από εμένα...
Και όλ' αυτά στη χιονισμένη Βέρνη!
Η πολλή τηλεόραση βλάπτει Miss Despoina...
Να σου πω την αλήθεια την έχω πάντα αναμμένη...αρέσει πολύ στα σκυλιά μου να βλέπουν...Quote:
Originally Posted by marian_m
η κυρία κάτω από το σκύλο είναι η μανούλα σου tomhet ή αλλιώς marian...;
τα φιλιά μου σας στέλνω τελικά το δέντρο μου θα το κάνω με ζαχαρωτά!!!bye...
Καθότι βλέπω έβαλες ερωτηματικό στην ξερή και άνευ φαντασίας προσβολή σου, οπότε δεν είσαι και σίγουρη, θα σε βοηθήσω εξηγώντας σου πως όχι δεν ειναι η μανούλα μου.Quote:
Originally Posted by Miss Despoina
Εχει σιγουρα ποικιλια η ζωη, και πολλες οψεις, απλα we should stick to the bright side! Αν μπορεις να αντιμετωπιζεις τετοια περιστατικα και να διατηρεις την ευδιαθεσια σου μπραβο παντως. Εγω προτιμω τα ευχαριστα εργασιακα περιβαλλοντα, παραδοξως αν σκεφτει κανεις τι διαλεξα να κανω στη ζωη μου κι εγω, αλλα ειναι που και στα δυσαρεστα τα καταφερνω :)Quote:
Originally Posted by Miss Despoina
μπράβο λουλουδάκι λιλιουμ εύχομαι να τα καταφέρνεις πάντα σε όλα:))))
Υπάρχουν στιγμές που η σκέψη μας ανεξέλεγκτα επικεντρώνεται και φερνει στο προσκήνιο όλα τα αρνητικά της ζωης μας και μάλιστα με εντονο τρόπο και ως εαν αυτα να αποτελουν το ειναι μας. Τοτε ειναι που βιωνουμε την απελπισία. Η βουτια απο ψηλα σε τσιμεντενια θάλασσα, και το ότι αλλο τελος θα μπορουσε να σκεφτει κανεις, είναι η επόμενη σκέψη. Σε τετοιες στιγμες απελπισίας δεν αποκλειεται να θελουμε να μιλησουμε καπου. Πχ. λιλιουμ, το πρωτο σου μηνυμα στο θεμα. Ειναι τοτε που προφανως μιλαμε με τροπο που δεν μας έχουν συνηθισει. Συνηθως με την παροδο της ωρας το μυαλο καταλαγιάζει. Ισως αυτο που μολις πριν περασαμε να ταν μια καλή ευκαιρια αυτογνωσίας κι ετσι εναυσμα προσπαθειας αυτοβελτιωσης, επειδη τα αρνητικα πάντοτε υπαρχουν αλλά επιλεγουμε να ζουμε στην ανεμελιά, να τα κρυβουμε κατω απο το χαλι να υποβοσκουν.