Printable View
Quote:
Originally Posted by Breath
Πλακιτσα , ε breath ? !!!!! να δεις αν εχεις γιωτ , ποσοι θα σπευσουν να σε παρηγορησουν !!
Αφου σαρεσουν οι αρχαιες ρησεις , θα θυμοταν κανεις τον Καλο Σαμαρειτη , αν δεν ειχε χρηματα , εκτος του οτι ηταν καλος ?
Αλλα βρε παιδι μου , θαπρεπε να ξοδευουμε / γλενταμε οσο ειμαστε νεοι τα χρηματα που θα βγαλουμε οταν μεγαλωσουμε . Μεγαλος τι να τα κανεις ?
Εγω ψηφιζω χρηματα , καλυτερα πλουσιος και ομορφος , παρα φτωχος και ασχημος !
Τα πολλά λεφτά δε φέρνουν την ευτυχία. Η μεγάλη τους έλλειψη όμως φέρνει δυστυχία. Είναι το μέσον για την ανεξαρτησία (να μη ζούμε 15 μαζί σ ένα δωμάτιο ή με τους γονείς ως τα 40) και για απολαύσεις (ένα καλό γεύμα, ένα ταξίδι, ένα όμορφο ρούχο ή ένα ακριβό γκατζετάκι, μια παράσταση κτλ κτλ).
Το αν θα πας με το private jet ταξίδι ή στην οικονομική θέση / αν θα μείνεις στο σαλέ σου στο Saint Moritz ή στο room στο bansko λίγη σημασία έχει για την ευτυχία.
Imagine , συμφωνω απολυτα με την τοποθετηση σου . Τα πολλα χρηματα , και ουταν λεω πολλα , εννοω ΠΟΛΛΑ , ειναι αχρηστα .
Αλλα να μετρας και το 50αρικο δε λεει .
Μεγαλύτερη σημασία έχει να έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σε αγαπάνε και την υγεία σου ψυχική και σωματική. Αν έχει αυτα κάποιος είναι ο πιο πλούσιος άνθρωπος του κόσμου. Τα χρήματα είναι για να εξυπηρετούν τις ανάγκες μας και την ανεξαρτησία μας. Έχουν μεγάλη σημασία αλλά δεν αγοράζονται όλα με χρήματα
aν συγκρινε κανεις τη ζωη του το πως θα ηταν αν του ελειπαν αντικειμενα κ πως θα ηταν αν του ελειπαν ανθρωποι στο τελος θα κατεληγε οτι θα ηταν προτειμοτερο το πρωτο.
τα λεφτα εχουν την ιδιοτητα ν ικανοποιουν υλικες και μη αναγκες κ να δημιουργουν την αισθηση προσωρινης ικανοποιησης. εγω προσωπικα θα προτιμουσα μια ζωη ακομα και τωρα που οι καιροι ειναι υπερβολικα δυσκολοι με λεφτα που αρκουν για τα απαραιτητα παρα μια ζωη γεματη με ανουσια εξοδα σε πραγματα που ειτε εχω ειτε οχι δε κανουν διαφορα.διαφορα κανουν οι στιγμες και οι αν9ρωποι που τις μοιραζεσαι
Γιατι τα χρηματα δημιουργουν μια αισθηση προσωρινης ικανοποιησης ? μπορεις ανετα να εχεις πολλους φιλους στην ζωη σου , και συγχρονως και μια οικονομικη ανεση . Τα χρηματα σου δινουν δυνατοτητες νασχοληθεις με χομπυ/ασχολιες/σπορ που απαιτουν χρηματα , συν οτι σου δινουν μια αισθηση ασφαλειας . Εκτος αυτου δεν εχεις την αναγκη να εχεις στο κεφαλι σου δυσαρεστα αφεντικα , και γιατι να μην εκμεταλλευτης ενα ταλεντο που εχεις , και να κανεις κατι δημιουργικο , βγαζοντας συγχρονως χρηματα .
Ενας μεγαλος μυθος ειναι οτι τα χρηματα δημιουργουν προβληματα . Αν ξερεις να τα διαχειριζεσαι , που για να τα βγαλεις , μαλλον ξερεις , κανενα προβλημα . Το προβλημα θα υπαρξει μονο αν η αποκτηση χρηματων γινει αυτοσκοπος .
Οι ανθρωποι με χρηματα ειναι πιο φειδωλοι στις δαπανες τους ( οχι αυτοι που τα βρηκαν ετοιμα ) .
Δλδ πρεπει ντε και καλα να διαλεξουμε μεταξυ υγειας-φιλων-χρηματων ? το ενα δεν αποκλειει το αλλο .
δν τιθεται θεμα διαλογης ουτε οτι το χρημα αποκλειει τους φιλους .και θα συμφωνησω οτι ειναι θεμα σωστης αξιοποιησης . οταν λεω προσωρινη ικανοποιηση θελω να πω οτι κατα το πλειστον οτι μπορεις να αγορασεις η να κανεις με το να δινεις χρηματα σιγουρα το κανεις επειδη ειναι επιθυμια σου και ναι σε γεμιζει συναισθηματικα αλλα δε σε καλυπτει απαραιτητα . ειναι εφοδιο για μια ποιοτικα καλυτερη ζωη ποτε ομως δν ειναι αρκετο .αυτο που μενει ουσιαστικα ειναι η συναισθηματικη επαφη κ η αλληλεπιδραση με τους ανθρωπους γυρω σου
Με καλυψε αυτη η απαντηση. Μπορεις να βελτιωσεις την ποιοτητα ζωης σου, οχι ομως να την υποκαταστησεις.Quote:
Originally Posted by Macgyver
συνηθως αυτοι που εχουν πολα χρηματα ειναι υλιστες ενω αυτοι που εχουν πολα ταλαντα ειναι δημιουργοι αν κ υπαρχουν κ εξαιρεσεις δεν ειναι συνηθισμενο να υπαρχουν κ τα δυο στον ιδιο ανθρωπο.
για παραδειγμα το να εχεις μια βιλα μπορει να σου προσφερε μια ψυχικη ικανοποιηση αλλα το να τη γεμισεις με κοσμο θα ηταν πολυ μεγαλυτερη ψυχικη ικανοποιηση αλλα συνηθως η το ενα θα συμβαινει η το αλλο
δηλαδη η θα βλεπεις καπιον να εχει πολα περιουσιακα στιχια κ να τα κρατα για παρτη του η θα βλεπεις καπιον που δεν εχει καθολου περιουσιακα στιχια κ θα τα μοιραζετε με τους αλλους..
η υλη δε συνδιαζετε ευκολα με το ταλεντο παντως ειναι δυο ενιες σχετικα αντιθετες μεταξυ τους...
επειδη η υλη ειναι εγωισμος
κ το ταλεντο αλτρουισμος.
Quote:
Originally Posted by Macgyver
Φαινεται οτι η τελευταια προταση μου αγνοηθηκε .
Τα χρηματα δεν αγοραζουν ευτυχια , προσφερουν μια καλυτερη ποιοτητα ζωης .
Αλλωστε η ευτυχια ειναι επιλογη , σταση ζωης , οπτικη γωνια .
Δεν εξαρταται ουτε απο τους φιλους , ουτε απο τον συντροφο , ουτε απο τιποτα αλλο .
Μπορεί να μη φέρνει την ευτυχία αλλά σίγουρα βοηθάει.
Και τι έιναι στην τελική ευτυχία;
Για τον καθένα κάτι διαφορετικό..
Μέχρι τα 16 πίστευα ότι ΝΑΙ την φέρνει...
Μέχρι που κατάλαβα ότι μερικά πράγματα ΔΕΝ ΤΑ ΛΥΝΕΙ όσα και να έχεις.
Προβλήματα με την οικογένεια πρώτον.
Και έπειτα τα ψυχοσωματικά μου.
Παρότι δεν είχα αυτό που λέμε πολλά χρήματα είχα πρόσβαση σε κάθε "μαλακία" που θα μπορούσα να δοκιμάσω για να λύσω τα ψυχοσωματικά μου...
Και φυσικά με ασφάλεια μπορείς να έχεις πρόσβαση και σε όλα τα ψυχοφάρμακα...
Κανένα χρηματικό ποσό δυστυχώς δεν θα σε βοηθήσει παραπάνω.
Αυτόάνοσα, καρκίνος (φτου φτου) και τι που θα έχεις πρόσβαση στους καλύτερους γιατρούς και φάρμακα; Γιατροί και φάρμακα είναι...
Έτσι επαναπροσδιόρισα και έγινα πιο πνευματικός ως προς τους στόχους της ευτυχίας μου.
Καλές σχέσεις όσο το δυνατό περισσότερο με όλους, φίλοι, οικογένεια και ένας καλός ψυχίατρος που ή δυνατόν να είναι άνθρωπος και "φίλος"...
Έστιασα σε αυτά και αυτά βρήκα.
Το μόνο θετικό ίσως με το χρήμα στην περίπτωση μας είναι ότι δεν χρειάζεται να δουλεύουμε.
Αλλά ίσως είναι και αρνητικό γιατί τροφοδοτεί την πιθανή αποφυγή και εσωστρέφεια των παθήσεων μας
Τα λεφτά φέρνουν ΞΕΓΝΟΙΑΣΙΑ, το οποίο είναι ένα σημαντικό βήμα προς την ευτυχία
Τα λέφτά από μόνα τους σίγουρα δεν φέρνουν την ευτυχία, άμα όμως λείπουν πιστεύω πως φέρνουν τη δυστυχία........Κ όπως τόνισαν κ κάποιοι προηγούμενοι, τα λεφτά δεν είναι τίποτα περισσότερο από 1 μέσο, όπως τόσα άλλα (ομορφιά, γνωριμίες, κλπ κλπ). Επομένως, το κατά πόσο θα αποδεικτεί ευλογία ή κατάρα, εξαρτάται καθαρά από το πώς θα χρησιμοποιηθεί.
Για όσους βιάζονται να υποβαθμίσουν την αξία του ή να το αναθεματίσουν, να υπενθυμίσω πως τα λεφτά μπορούν να αγοράσουν εμπειρίες, ταξίδια, μόρφωση (ξέρω λαμπρά μυαλά που δεν απέκτησαν ποτέ πρόσβαση σε Πανεπιστήμιο γιατί έπρεπε να δουλεύουν από τα 16), υγεία- ψυχική κ οργανική- κ ακόμα κ την ίδια τη ζωή. Ναι όντως, πχ η επάρατος δεν κάνει διακρίσεις αλλά υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων κ ξέρω κ εγώ τέτοιες, που είχαν την οικονομική επιφάνεια κ βγήκαν στο εξωτερικό, στα καλύτερα νοσοκομεία κ στους πλέον ειδικευμένους γιατρούς κ γλίτωσαν, τη στιγμή που άλλοι με την ίδια ακριβώς κλινική εικόνα βασιζόμενοι στο σύτημα του ΕΟΠΠΥ βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα εντός ολίγων μηνών, κ μάλιστα με πολύ επώδυνο τρόπο.
Για όσους βιάζονται να το εκθειάσουν να πω πως, όπως κ όλες οι μορφές ισχύος, το χρήμα μπορεί να αποδεικτεί μέγιστη παγίδα αν η διαχείρισή του δε συνοδεύεται από την απαιτούμενη ωριμότητα κ συνείδηση της πραγματικότητας. Κ όσο περισσότερο το χρήμα, τόσο περισσότερη κ η απαιτούμενη σύνεση κ προσγείωση. Πχ το να παρέχει 1 γονιός στο παιδί του τα πάντα κ να το μεγαλώνει κακομαθαίνοντάς το σε 1 χρυσό θρόνο κ με την αίσθηση ότι επειδή είναι ο τάδε, δικαιωματικά όλα του επιτρέπονται κ όλα είναι εφικτά, είναι ο πλέον εγγυημένος τρόπος να το καταστρέψει: Το παιδί περνώντας στην ενηλικίωση αναπτύσσει 1 αυτοπεποίθηση κ αίσθημα ασφάλειας που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, κ η χειρότερη ζημιά που παθαίνει είναι ότι "μαθαίνει" στο να μην προσπαθεί (ούτε σε επαγγελματικό ούτε σε επίπεδο προσωπικών σχέσεων), στο να θεωρεί ανθρώπους κ σχέσεις, που μόνο δεδομένα/ες δεν είναι, ως δεδομένα/ες, κ να τα βάζει όλα στον αυτόματο πιλότο (δουλειές, σχέσεις κλπ κλπ) θεωρώντας ότι το πράγμα θα λειτουργήσει από μόνο του. Αυτόματος πιλότος όμως δεν υπάρχει κ τίποτα δεν αποκτάται ούτε συντηρείται χωρίς καθημερινή προσπάθεια κ ζόρι (κ ακόμα κ αν κάτι τέτοιο συμβεί, αυτό θα είναι είτε συγκυριακό (το "κατά τύχη" που λέμε) είτε ψεύτικο, είτε κ τα 2, οπότε ή η 1 ή η άλλη κάποια στιγμή θα σκάσει το "μπαμ") . Από την άλλη πλευρά, το χρήμα, όπως κ άλλες μορφές ισχύος, επειδή προσφέρονται άριστα για την καλλιέργεια σχέσεων εξάρτησης/ σκοπιμότητας/ υποταγής/ συμφέροντος, έχει την τάση να δημιουργεί πολύ καλές βιτρίνες, αλλοιωμένη εικόνα της πραγματικότητας κ ψεύτικες κ επιφανειακές ανθρώπινες σχέσεις. Ναι, αν κλαις σε λεωφορείο το πολύ- πολύ να έρθει να σε παρηγορήσει 1, όμως αυτός ο 1 θα έρθει για σένα, ενώ άμα κλαις σε γιωτ θα έρθει καμιά κατοσταριά κόσμος, όλοι όμως θα έρθουν για το γιωτ, κ την άλλη μέρα άμα έχεις κρεμάσει την άγκυρα του γιωτ στο λαιμό σου κ έχεις πνιγεί, κανείς από τους 100 δεν θα δώσει δεκάρα τσακιστή για σένα, η ερώτηση θα είναι απλά "ποιός κληρονομεί το γιωτ τώρα?". Δε λέω ότι άμα κάποιος έχει μια μεγάλη οικονομική επιφάνεια, αυτό αποκλείει κ την παρουσία αληθινών ανθρώπινων σχέσεων από τη ζωή του, αλλά χρειάζεται ισχυρή αντίληψη κ πολύ καλή επαφή με την πραγματικότητα για να ξεχωρίσει κανείς τα κίνητρα κ τις προθέσεις των γύρω του (εφ' όσον φυσικά τον ενδιαφέρει κ δεν δεν αρκείται σε αυλοκόλακες κ "αγορασμένους" συντρόφους). Αντιστοίχως συμβαίνει κ με την ομορφιά: σίγουρα το ότι μια γυναίκα είναι πάρα πολύ όμορφη δε συνεπάγεται οπωσδήποτε πως όοοοοοοολοι θα τη δουν ως γλάστρα/ τρόπαιο/ κλπ κλπ, αυτό εξαρτάται κυρίως από το πώς "πουλάει" η ίδια τον εαυτό της κ το πόσο υπάρχει κ προσωπικότητα πίσω από την εμφάνιση, όμως ως ποσοστό, πολλοί περισσότεροι θα την πλησιάσουν για τη εμφάνισή της από ό,τι 1 "κοινή θνητή", άρα αν η εμφάνιση αυτή δε συνοδεύεται κ από 1 αντίστοιχο μυαλό είναι πολύ πιθανό αντί για happy ending να έχει ένα end σκέτο.
Το χρήμα λοιπόν είναι 1 μέσο, το οποίο μπορεί να αποτελέσει σωτήρια λέμβο, ενώ φυσικά αν μετατραπεί σε αυτοσκοπό, όπως είπε κ ο Macgyver, σε καταστρέφει, εάν πάλι του γίνει εσφαλμένη χρήση κ διαχείριση σε καταστρέφει διπλά. Σαν την πυρηνική ενέργεια 1 πράγμα: αποτελεί πλέον καθαρή μορφή ενέργειας στον πλανήτη αν παραχθεί για τους σωστούς λόγους, άμα όμως χρησιμοποιηθεί λανθασμένα αποδεικνύεται όλεθρος.
Κ να προσθέσω επίσης κ 1 παρατήρηση, προερχόμενη εξ ιδίας πείρας αλλά κ από πείρα 3ων, χωρίς εννοείται να διατυπώνεται κ ως απόλυτος κανόνας: όλως μα όλως τυχαίως, τις μεγαλύτερες γυφτιές/ τσιπιές/ τσιγκουνιές/ ξεφτίλες τις έχω συναντήσει από υποτιθέμενους "φραγκάτους"........ Κατά μέσο όρο, άνθρωποι με "μέτρια" οικονομικά έχουν σταθεί πολύ πιο αξιοπρεπώς.
και βεβαια φερνει ευτυχια αν κ οχι παντα .αυτο ισχυει για οτιδηποτε στην ζωη -τιποτε δεν ειναι βεβαιο -!
ελα ομως που συνηθως αλλοι εχουν τα μεσα κ αλλοι ειναι ικανοι να τα χρησιμοποιησουν ενω δε τα εχουν...
για καπιον που εχει τα μεσα το να τον βαλεις να αγορασει κατι πανακριβο ειναι ολοκληρη ταλαιπορια γι αυτον ενω για καπιον που δεν εχει τα μεσα ειναι πανευκολο.
δεν την φερνουν, αλλα δεν την παιρνουν, κι ολας....
με καλυψε απολυτα η ιματζιν.
οποιον τον βαραινουν παντως, δεχομαστε εμβασματα.
αρ. λογ: 4547******
ολα μιαζουν με μια οικοδομη.
ο αρχιτεκτονας φτιαχνει τα σχεδια για την οικοδομη αλλα τα τουβλα της οικοδομης τα κατασκευαζει αλλος που ειναι τελειος διαφορετικος χαρακτηρας απο αυτον.
κ στη συνεχεια τα βαφει ο μπογιατζης για καλιτεχνικους λογος.
αρα αυτο σημενει οτι παντα ενα πραγμα ξεκινα με την υλη κ καταληγει στην καλλιτεχνια..
ο ενας συμπληρωνει τον αλλο δηλαδη (αν αποφασισουν ολοι να συνεργαστουν για κοινο σκοπο)
Ενα πλεονεκτημα του να εχεις πολλα χρηματα ειναι οτι μπορεις να στειλεις στο διαολο τους παντες...........................
Επειδή έτυχε να δουλέψω αρκετά χρόνια σε Τράπεζα (ταμείο, εμβάσματα, εμπορικό τμήμα και συνάλλαγμα), να σου πω ότι οι άνθρωποι που γνώρισα και είχαν πολλά λεφτά δεν ήταν ξέγνοιαστοι. Κι αυτό επειδή είχαν επιχειρήσεις, μαγαζιά, γραφεία, ήταν ελεύθεροι επαγγελματίες και είχαν πολλές σκοτούρες και τρεχάματα με την επιχείρηση και με τους εργαζόμενους και επίσης δούλευαν οι ίδιοι πολλές ώρες και δύσκολα έφευγαν ξέγνοιαστοι για διακοπές. Τις πιο πολλές φορές δούλευαν και Σαββατοκύριακα και τις αργίες και το καλοκαίρι πήγαιναν λίγες μέρες διακοπές, έχοντας το κινητό τους να χτυπάει συνέχεια από συνεργάτες, πελάτες, πιστωτές, προσωπικό.Quote:
Originally Posted by Eagle guy
Συμφωνώ με την ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, το έχω δει αυτό, ανθρώπους με επιχειρήσεις και πλούτο αλλά και με μόνιμο άγχος, σκοτούρες για να τα κουμαντάρουν όλα αυτά. Σαν να έχουν μια μόνιμη σκλαβιά και δεν μπορούν να χαρούν τίποτα.Quote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Breath κ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ νομίζω το άγχος, η πίεση της ευθύνης κ του φόρτου εργασίας, το τρέξιμο κ ο περιορισμένος ελεύθερος χρόνος δεν σχετίζονται τόσο με το εάν κάποιος είναι πλούσιος ή φτωχός, αλλά με τη φύση του επαγγέλματος κ τον κλάδο δραστηριοποίησης. Από το ίδιο αν όχι κ περισσότερο άγχος κ ξεπάτωμα μπορούν ΑΝΕΤΟΤΑΤΑ να υποφέρουν κ χαμηλόμισθοι εργαζόμενοι αλλά κ ελεύθεροι επαγγελματίες, που κοντεύουν να αρρωστήσουν (αν δεν έχουν ήδη αρρωστήσει) για να βγάλουν το μεροκάματο του τρόμου κ να πληρώσουν ασφαλιστικά ταμεία. Το ότι κάποιος δεν είναι μεγιστάνας δε συνεπάγεται αυτομάτως ότι είναι κ υπάλληλος σε ΔΕΚΟ να δουλεύει αραχτός max 3-4 ώρες την ημέρα κ να έχει εξασφαλισμένο 1 υπεραξιοπρεπέστατο αν όχι τρελό μισθό, με ταμεία κ λοιπές παροχές μήνας μπαίνει- μήνας βγαίνει όλα κομπλέ κ πληρωμένα. Κ τον παράγοντα της εργασιακής ανασφάλειας δεν τον αναφέρω καν...... οπότε άμα είναι να μου βγαίνει η ψυχή προτιμώ να μου βγαίνει ως πλούσιας, να 'χω να πληρώνω κ τα ηρεμιστικά κ τους γιατρούς τουλάχιστον.........
Ναι, mariposa7, δεν τα συγκρίνουμε. Απλά, ένας φτωχός είναι συνήθως απλός υπάλληλος χωρίς πολλές επαγγελματικές σκοτούρες. Και μην κοιτάς που τώρα με την κρίση οι μαγαζάτορες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Από το 1970 - 2000, π.χ., οι περισσότεροι ελεύθεροι επαγγελματίες και έμποροι είχαν πολύ μεγαλύτερη οικονομική άνεση από οποιονδήποτε ιδιωτικό ή δημόσιο υπάλληλο.
Αν δεν έχουν λεφτά σίγουρα δεν μπορούν να χαρούν τίποτα.Quote:
Originally Posted by Breath
Όμως αν εχουν όλα αυτά που λες (επιχειρήσεις/πλούτο) έστω και με το μόνιμο άγχος που περιγράφεις, σίγουρα κάποια πράγματα μπορούν να τα χαρούν, και μάλιστα ανέμελα. Επειδή όταν δεν έχεις λεφτά σε τρώει άλλο είδος άγχους, πως τα βγάζεις πέρα για να μπορείς να τα χαίρεσαι.
@Mariposa7, σίγουρα σωστά είναι αυτά που λες και ωραίο που ανέλυσες όλες αυτές τις παραμέτρους στο θέμα της εργασίας γενικότερα και συμφωνώ, απλά επειδή επικεντρώνουμε περισσότερο στο αν ο πλούτος φέρνει ευτυχία, πιστεύω ότι φέρνει και πολλά δεινά, σκοτούρες σε αυτούς που τον κατέχουν και ίσως και ψεύτικες, πιο επιφανειακές σχέσεις με ανθρώπους κάποιες φορές. Και υπάρχουν βαθμίδες πλούτου και πλουσίων σίγουρα, αλλά και φτώχειας.
Στο θέμα της υγείας πάντως συμφωνώ απόλυτα ότι τα χρήματα διευκολύνουν πολύ, ειδικά στην Ελλάδα. Ακόμα και σε δημόσιο νοσοκομείο πχ αν είναι ένας άνθρωπος, εάν είναι σοβαρά και χρειάζεται αποκλειστική νοσοκόμα τη νύχτα για μέρες ας πούμε, για πότε έχουν φύγει πάρα πολλά λεφτά... Και για φάρμακα, θεραπείες, σε όλα είναι απαραίτητο το χρήμα.
Και επειδή είμαστε και στο site ψυχολογίας, φαντάζομαι πως οι περισσότεροι προτιμούν να πληρώνουν έναν ιδιωτικό ψυχίατρο ή ψυχολόγο, όχι επειδή δεν είναι καλοί και στο δημόσιο, μια χαρά άριστοι επιστήμονες μπορεί να είναι, αλλά ίσως επειδή πολλές φορές δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν αρκετό κόσμο σωστά και να παρέχουν περισσότερο χρόνο όπως θα χρειαζόταν σε κάποιες περιπτώσεις.
@Ioannis2, ίσως θα πρέπει να προσδιορίσουμε αυτά που λέμε "να χαρούν" γιατί ο καθένας μπορεί να έχει κάτι άλλο στο μυαλό του. Προσωπικά πιστεύω ότι υπάρχουν πράγματα που χρειάζεται καθόλου, ή ελάχιστα χρήματα για να χαρείς.
Μια ξέγνοιαστη βόλτα έξω με έναν δικό σου άνθρωπο δεν κοστίζει. Κοστίζει? Εμένα αν με ρωτήσεις αν θα προτιμούσα ένα δείπνο σε ένα ακριβό εστιατόριο ή ένα πικ-νικ στη φύση με λίγα απλά φαγώσιμα, το δεύτερο θα προτιμούσα, έχω-δεν έχω λεφτά. Είναι και θέμα προσωπικής προτίμησης, ιδιοσυγκρασίας κλπ. Αλλά θέλω να πω ότι πολλές φορές ένας άνθρωπος, πχ επιχειρηματίας που έχει χρήματα να απολαύσει το ακριβότερο δείπνο και του αρέσει, αγχωμένα θα το κάνει, γιατί οι δουλειές και τα κινητά του δεν τον αφήνουν ποτέ κάτι τέτοιο είναι αυτό που σκέφτομαι. Αυτό το "ανέμελα" δηλαδή είναι μεγάλη κουβέντα, εκεί είναι το ζητούμενο!
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είχαν λίγα χρήματα, αλλά χαμόγελο στο πρόσωπο και ένοιωθαν χαρά παρά τις δυσκολίες, και ανθρώπους με πολλά χρήματα που ήταν μονίμως σκυνθρωποί, αγχωμένοι, προβληματισμένοι. Αλλά αλήθεια δεν θέλω να τα λέω όλα άσπρο-μαύρο και ξέρω πόσο δύσκολο είναι το ταπί και ψύχραιμοι ορισμένες φορές...
Κι εγώ Breath πιστεύω ότι η πιο σημαντική διαφορά του πλούτου από τη φτώχεια βρίσκεται στον τομέα της υγείας. Ας πάρουμε την περίπτωση του Σουμάχερ. Αν δεν ήταν πλούσιος θα είχε πεθάνει μερικές μέρες μετά το ατύχημα. Θα τον είχαν διασωληνωμένο κάποιες μέρες, δεν θα ανταποκρινόταν ο οργανισμός του και μετά θα τον αποσυνέδεαν. Στην περίπτωσή του όμως, ήρθαν οι καλύτεροι γιατροί από όλο τον κόσμο και τον κούραραν. Η μητέρα μου, πχ, όταν αρρώστησε με καρκίνο εγχειρίστηκε στον πρώτο τυχαίο χασάπη γαστρεντερολόγο του Κρατικού Νικαίας, στον οποίον το φακελάκι των 500 ευρώ φάνηκε πολύ λίγο, κι έτσι την έβγαλε άρον-άρον από το νοσοκομείο ενώ είχε σοβαρές διάρροιες. Μετά δεν σήκωνε τα τηλέφωνα όταν τον παίρναμε να του πούμε ότι της έπεφτε η πίεση και λιποθυμούσε. Η ογκολόγος στην οποία μας παρέπεμψε στο Αττικό μας είπε ότι δεν την αναλαμβάνει και ότι πρέπει να την αναλάβει αυτός που τη χειρούργησε. Τελικά, καταφέραμε να της κάνει μία εξέταση αίματος και μας είπε ότι όλα είναι καλά και δύο μέρες μετά έπαθε οξεία νεφρική ανεπάρκεια από την αφυδάτωση από τις διάρροιες και όταν την πήγαμε στα επείγοντα μας είδε και μας είπε: "Τώρα μου την φέρατε; Τώρα είναι μισοπεθαμένη". Την άλλη μέρα πέθανε από αφυδάτωση.
Εννοώ ότι αν είχαμε λεφτά να πάμε σε έναν καλό χειρούργο ιδιώτη, μπορεί να μην γλίτωνε τελικά η μητέρα μου, αλλά θα μπορούσε να είχε 2-5 χρόνια ζωής ακόμα. Αυτό που κυνικότατα μας είπε ο εν λόγω "γιατρός" χειρούργος όταν πέθανε: "Εντάξει, η γιαγιά (64 χρονών η μαμά μου και πάρα πολύ καλοστεκούμενη, μεγάλωνε τα 3 παιδιά του αδελφού μου), θα ζούσε άλλα 2, μπορεί και 5 χρόνια". Έτσι είπε το κάθαρμα. Ακούς εκεί, "η γιαγιά", λες κι ήταν 85 χρονών. Την άλλη μέρα πήγα στα εργαστήρια να βρω τις αιματολογικές εξετάσεις της, που ήταν υποτίθεται τέλειες και η κοπέλα στο εργαστήριο μου απάντησε ότι δεν υπάρχουν αιματολογικές με το όνομα της μητέρας μου, ούτε στο βιβλίο που κατέγραφαν τις εξετάσεις που έγιναν.
Σας ζάλισα μετα δικά μου, αλλά θέλω να πω ότι στο θέμα της υγείας παίζει ρόλο το χρήμα, καθοριστικότατο πολλές φορές.
Σε καταλαβαίνω ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ, αν πιάσουμε το θέμα υγεία, χρήμα και ελληνικό σύστημα υγείας, έχουμε να πούμε πάρα πολλά και δυστυχώς το χρήμα είναι απαραίτητο και σου λύνει τα χέρια σε αυτές τις περιπτώσεις. Έχω ζήσει διάφορες καταστάσεις με κοντινούς μου ανθρώπους και είδα, κατάλαβα πολλά. Εσύ έπεσες δυστυχώς με το πρόβλημα της μητέρας σου και σε χασάπη/κυνικό (ναι αυτή η κυνικότητα, ξεδιαντροπιά ορισμένων είναι απίστευτη). Αλλά εγώ μπορώ να σου πω ότι μπορεί να πέσεις και σε άψογο χειρούργο, γιατρό, άνθρωπο στο δημόσιο που θα κάνει ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό και θα νοιαστεί και για την μετεγχειρητική πορεία, αλλά άλλες συνθήκες δεν θα βοηθήσουν ενδεχομένως και υπάρχουν πολλά εμπόδια. Και να μην πούμε τι γίνεται με ένα ηλικιωμένο ή μη άτομο, που χρειάζεται κάποια φροντίδα που δεν μπορείς να την παρέχεις, δηλαδή χρειάζεται εξειδικευμένη νοσηλευτική φροντίδα, αλλά μπορεί να μην υπάρχουν τα απαραίτητα χρήματα για να την εξασφαλίσεις όπως πρέπει. Είναι πολύ δύσκολες καταστάσεις. Αυτά είναι τα ζόρια, στα θέματα υγείας, πρόνοιας, βοήθειας σε ανθρώπους, εκεί χρειάζεται πολύ το χρήμα, πραγματικά.
'Ολα τα άλλα παλεύονται και μαθαίνεις να εκτιμάς απλές χαρές γενικώς στην πορεία της ζωής.
Συμφωνώ Breath. Υπάρχουν και καλοί γιατροί και χειρούργοι στα δημόσια νοσοκομεία. Οι ελλείψεις όμως είναι τόσες πολλές που και σε αυτή την περίπτωση πρέπει να έχεις χρήματα, αλλιώς ανθρώπους που θα φροντίσουν να ταϊζουν τον ασθενή, να τον κάνουν μπάνιο, να τον βοηθάνε στην τουαλέτα, να τον αλλάζουν. Εμείς στην συγκεκριμένη περίπτωση φέρναμε και τα πάντα από το σπίτι: από χαρτί υγείας, πετσέτες, κουβέρτες, μαχαιροπήρουνα, μέχρι τσιρότα, γάζες κλπ. Στον όροφο ήταν κλειστές οι ντουζιέρες, οπότε έπρεπε με κάποιον τρόπο να κάνεις μπάνιο τον ασθενή τοπικά, μπροστά σε όλους. Επειδή το νοσηλευτικό προσωπικό ήταν ελάχιστο έπρεπε να έχεις αποκλειστική στον χειρουργημένο, αλλιώς να είναι κάποιος εκεί 24 ώρες το 24ωρο, οπότε και όλοι είχαν κάποιον συγγενή ή αποκλειστική, με αποτέλεσμα να μην μπορούν οι ασθενείς να ησυχάσουν από τον κόσμο που υπήρχε πάντα στο δωμάτιο. Άσε, η Εσχάτη Ταπείνωση το ονομάζω εγώ αυτό το πράγμα. Στο Παθολογικό τμήμα, στο ισόγειο, στοιβάζονταν οι άνθρωποι, 18 σε κάθε θάλαμο με κάτι υποτυπώδη χωρίσματα, δεν υπήρχε χώρος στο πλάι στο κρεββάτι για τους συνοδούς, άλλος να βογκάει, άλλος να πεθαίνει, άλλος να ξερνάει, άλλος να είναι λερωμένος με ακαθαρισίες και να μην έχει κανέναν να τον αλλάξει και να βρωμάει ο τόπος... Οι γιατροί εξέταζαν τους ασθενείς σε κοινή θέα, δεν υπήρχε ατομικό παραβάν στα κρεββάτια. Έβλεπες που πέθαινε ο άλλος, που ξεψυχούσε, μέσα στο πήγαινε έλα και στη φασαρία. Ούτε να πεθάνεις σαν άνθρωπος... Η Εσχάτη Ταπείνωση σου λέω.
Ενώ σε μία ιδιωτική κλινική δεν είναι έτσι. Σε ευχαριστώ πολύ που με κατάλαβες, είχα ανάγκη να το πω.
Σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής ειναι χρήσιμα τα λεφτά.. Στην αντιμετώπιση προβλημάτων υγείας , στην προσωπικη ζωή γενικότερα.. Ευτυχία δεν φέρνουν , αλλά είναι χρήσιμα. Φέρνουν ηρεμία πιο πολύ όταν μπορείς και ξεπληρωνεις τις υποχρεώσεις σου και έχεις και μια αξιοπρεπή διαβίωση.
θυμαμαι καπια στιγμη που περπαταγα στο δρομο κ ξαφνικα συναντησα ενα τυπο κ μου λεει δοσμου λεφτα κ μου εριξε κ ενα μποστιδι χαχαχαχαχαχαχαχα
εχω τον μυστηριομαγνητη...
Quote:
Originally Posted by Breath
Κοριτσια , αυτος που κανει χρηματα στη ζωη του , δεν το κανει για τα χρηματα , το κανει για το αισθημα δημιουργιας και τα χρηματα ειναι συνεπακολουθο . Δεν ισχυει οτι δεν μπορει να χαρει τιποτα , χαιρεται με την δουλεια του , ουτε ειναι σκλαβος , ουτε εχει μονιμο αγχος , αν τον κουρασει στην πορεια η δουλεια , πραμα απιθανο , την σταματαει . Σιγα μην δουλευει και στον υπνο του !!!! Εσυ , ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ , μιλας για ανθρωπους , που οπως λες , βλεπεις στην τραπεζα ασθμαινοντας , με μαγαζια , δηλαδη στην ουσια , βιοπαλαιστες , για τον απλο λογο οτι οι ανθρωποι με πολλα χρηματα , σπανιως πανε σε τραπεζα , οι τραπεζιτες ερχονται σε αυτους . Εγω μιλαω για ανθρωπους με πολλα χρηματα , που απο ενα σημειο και περα , δουλευουν για το παιχνιδι , και σε πληροφορω το διασκεδαζουν αφανταστα . Ολη η δυσκολια ειναι στα πρωτα βηματα , για τους αυτοδημιουργητους . Δεν το συζητω καν γι αυτους που εχουν οικονομικη ανεση απο την οικογενεια τους , αν εναι συνετοι , και οχι τεμπεληδες , επιλεγουν την δουλεια που θα κανουν , και δουλευουν για την πλακα τους .
[QUOTE=Breath;533226.............
Έχω γνωρίσει ανθρώπους που είχαν λίγα χρήματα, αλλά χαμόγελο στο πρόσωπο και ένοιωθαν χαρά παρά τις δυσκολίες, και ανθρώπους με πολλά χρήματα που ήταν μονίμως σκυνθρωποί, αγχωμένοι, προβληματισμένοι. Αλλά αλήθεια δεν θέλω να τα λέω όλα άσπρο-μαύρο και ξέρω πόσο δύσκολο είναι το ταπί και ψύχραιμοι ορισμένες φορές...[/QUOTE]
Λίγα, όχι καθόλου. Έμαθαν να είναι ολιγαρκείς γι αυτό είχαν χαμόγελο στο πρόσωπο τους. Κάθόλου λεφτά σημαίνει καθόλου χαμόγελο.
Χαμόγελο έχουν αυτοί που ξέρουν τον τρόπο να χαίρονται τη ζωή.
maria_m , αν δεν βαριεσαι , πες και την δκη σου γνωμη .
Νομίζω έχω πει ξεκάθαρα την άποψή μου πολλές φορές.
Η ευτυχία πρέπει να πηγάζει από μέσα μας, κάνεις δεν θα την φέρει για μας αν δεν την έχουμε βρει μόνοι μας.
Ούτε τα χρήματα, ούτε ο σύντροφος, ούτε η δόξα και η αναγνώριση. Τίποτα έξω από μας.
Τώρα,τα κλισέ για τις σκοτούρες των πλουσίων και την ανέμελη ζωή των φτωχών με την καλή καρδιά, είναι παρηγοριά στον άρρωστο.
Στο κάτω-κάτω, το να είσαι πλούσιος είναι συνειδητή επιλογή, το να είσαι φτωχός σπανίως είναι.
Τα χρήματα συμβάλλουν κατά πολύ στο να ζούμε καλά και να έχουμε μια ποιότητα στη ζωή μας.
Όποιος ισχυρίζεται το αντίθετο, μάλλον δεν υπήρξε ποτέ φτωχός!
Συμφωνω..........!
Τα λεφτά φέρνουν καλοπέραση αλλά όχι απαραίτητα και ευτυχία.
Οχι , αλλα βοηθανε. Ενα ποσο πλουτου ειναι επιβεβλημενο για να κρατηθεις ζωντανος .... αλλιως οχι ιντερνετ να γραφεις , αλλα ουτε φαγητο για να επιζησεις οπως γινεται σε μερικες γωνιες του πλανητη.
Ποτε δεν με ενδιεφερε να κανω τροπο ζωης την αποκομιδη πλουτου, αλλα τελικα τα λεφτα περαν του οτι ειναι ασπιδα σε πολλα θεματα , σου ανοιγουν και πορτες. Πλουσιος δεν νομιζω να γινω , αλλα εχω βαλει στοχο να βγαλω τουλαχιστον τα απαραιτητα προς το
ευ ζειν.
Οσο για την ευτυχια , ειναι συναρτηση πολλων παραγοντων οι οποιοι ειναι διαφορετικοι για καθε ατομο .... υπαρχουν καποιοι "κοινοι κανονες" ... οπως εαν δεν εχεις να τραφεις ... δεν εισαι και ιδιαιτερα χαρουμενος.
Η απωλεια τους βασικα φερνει την δυστυχια. Απο εκει και περα με σωστη χρηση των χρηματων ευτυχια μπορει να μην φερνουν αλλα φερνουν μια ηρεμια που βοηθαει. Τα παρα πολλα χρηματα ειναι προβλημα οταν πρεπει να ζεις μεσα σε γυαλα με φρουρους κλπ.
Αυτό ακριβώς ήθελα να πω κι εγώ και γι αυτό το λόγο δεν θα διαβάσω και τα υπόλοιπα σχόλια... θα προσθέσω μόνο πως υπάρχει μια οικονομική κλίμακα μέσα στην οποία θεωρώ πως κάποιος μπορεί να είναι ευτυχισμένος... όταν αρχίζει να αγωνιά για το πως θα ζήσει είναι το όριο το προς τα κάτω... το προς τα πάνω δεν ξέρω που ακριβώς είναι μιας και δεν το έχω ζήσει... αλλά φαντάζομαι πως θα είναι κάπου εκεί που σταματάς να είσαι δημιουργικος και ανταγωνιστικός(με την καλή ένοια) και ανυσηχείς πιο πολυ για το αν θα χάσεις λεφτά ή ανθρώπους... καθώς και ανυσηχείς γιατί οι δεύτεροι σε πλησιάζουν...Quote:
Originally Posted by Diana1982
Όσο για την απάντηση (δεν θυμάμαι ποιανού, σόρυ) που λέει εγώ και με 5 και με 500 τα ίδια προβλήματα έχω, προφανώς έχεις αρκετά καλή σχέση με αυτούς που σου παρέχουν τροφή και στέγη...
Κι όταν η έλλειψη χρηματων σου στερεί αυτα που ποθείς να αποκτησεις?
Τη χαρά ενός καλού αυτοκινήτου, ένα ωραίο σπίτι με κήπο, ένα μικρό ταξιδι αναψυχής, δωρα σε δικους σου ανθρωπους. Πραγματα δλδ που απλά και μόνο στη σκέψη να τα έχεις νιωθεις ευτυχία, πόσο μάλλον να τα έχεις! Έστω ως υποκειμενικά σκεπτόμενος με τις κλήσεις και τα ενδιαφέροντα σου. Άρα είναι μέσον προς την ευτυχία! Δλδ μέσον προς αυτά που ποθούμε.
Λένε τα λεφτά δεν φερνουν ευτυχία αυτοί που τα στερούνται απλά για να νιωθουν καλά με τον εαυτο τους.