-
Sofia καλώς σε βρήκα!
Οταν λέω οτι την παγίδεψα............ δεν ήταν ακριβώς δική μου ευθύνη........... γιατί δεν επέλεξα να γεννηθώ.............αλλά δεν ένιωθε και δεν νιώθει καλά με την ζωή της............ με τις ευθύνες της................
Η ύπαρξη μου δεν της έδινε και τόση χαρά!
Με κατηγορούσε και μου φώναζε εύκολα (και ως το δημοτικό με χτύπαγε). Το χειρότερο ομως είναι οτι θόλωνε κάποιες φορές το μάτι της και έμοιαζε σαν να με μισούσε!
Οταν η ίδια η μάνα σου σε κατηγορεί συνέχεια και δεν δείχνει ποτέ ευχαριστημένη απο σένα, πώς να μην νιώθεις τύψεις! Οταν ειδικά έβλεπα εκείνο το βλέμμα που ήταν ικανό για όλα!
Πώς να διώξω την φωνή που μου λέει οτι φταίω οταν έρχεται απο την ίδια μου την μάνα!
Οσο και αν η λογική μου μου λέει το αντίθετο...
Οταν λέω οτι αλληλοπαγιδευτήκαμε, εννοώ οτι ήμασταν σε μια σχέση που καμία μας δεν ένιωθε καλά και φαινόταν να δίνουμε η μία στην άλλη πίκρες. Αν και η λογική μου μου λέει, οτι δεν ήμουν εγώ που τις έδινα πίκρες γιατί θύμωνε και γινόταν θηρίο μαζί μου για πολύ μικρά πράγματα, όπως το οτι δεν μάζεψα το δωματιό μου. Πιστεύω οτι το δωμάτιο ήταν μια αφορμή για να ξεσπάσει! Και το κακό είναι οτι ξεσπάει ακόμη, μόνο που τώρα είμαι πιο δυνατή και πιο ανεξάρτητη!
Υ.Γ. Είναι δύσκολο για μένα να βγάζω τα άπλυτα μου στη φόρα. Για πολλά χρόνια τα έκρυβα . γιατι το να κατηγορώ την μάνα μου δεν το θεωρώ καλό. Αλλά οταν εμπιστεύτηκα μια φίλη στο πανεπιστήμιο και της είπα κάποια πράγματα, εν συντομία, με ανακούφισε. Και τώρα που δεν την ξέρετε, νιώθω πιο ελεύθερη............... Δεν ξέρω τι συμμαχία είναι αυτή που έπρεπε να υπηρετήσω...... Σαν να ήταν ασφαλές το μυστικό της μαζί μου. Δεν ήθελα να μοιράζομαι τέτοιο μυστικό! Τότε και αν ένιωθα ένοχη για την συμπεριφορά της!!
-
Κλειω,
απο οσα γράφεις η μαμα σου, μάλλον τα χει με τον εαυτο της που δεν μπορεσε να κανει τη ζωή που ήθελε. Κ ξεσπαει σε σενα....όταν ήσουν μικροτερη μαλλον δεν θα το συνειδητοποιουσες αλλα με τα οσα μαζεψες μαλλον το βλεπεις τώρα. Τότε δεν μπορουσες να κανεις κ πολλα γι αυτο. Τώρα ειναι αλλιως...
Οσο κι αν την αγαπας, πως να τη δικαιολογήσεις?επειδη δεν εκανε οτι ήθελε στη ζωή της, θα κανει οτι θελει στη ΔΙΚΗ σου ζωη? Οχι, εκτος αν την αφησεις να πιστεύει πως η δικη σου ζωή ειναι και δική της.
-
Η Σοφία έχει δίκιο. Μπορεί η γέννησή σου να τις έφερε και υποχρεώσεις, αλλά όταν συνειδητά επιλέγεις να τη φέρεις στη ζωή έναν άνθρωπο είσαι προετοιμασμένος για κάτι τέτοιο. Αν υπάρχουν άτομα μέσα από την οικογένεια που την καταπιάζουν, τότε φυσική συνέπεια είναι να ξεσπάει κάπου (στην προκειμένη περίπτωση σε εσένα, γιατί πόσο να αντέξει?), αλλά δεν σημαίνει οτι είναι και υγιές. Να προτείνω κάτι με όλο το θάρρος? Γιατί δεν συζητάς μαζί της το ενδεχόμενο να επισκευτείτε ένα ψυχολόγο για συμβουλευτική προκειμένου να βελτιωθούν οι μεταξύ σας σχέσεις? Οι μεγάλοι ίσως έχουν ένα ταμπού γύρω από αυτά τα θέματα γιατί στην εποχή τους επικρατούσε η αντίληψη οτι όποιος πάει σε ψυχολόγο είναι \"τρελός\". Αλλά εσύ που ξέρεις οτι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, ίσως θα μπορούσες να της το προτείνεις.
-
Να πάμε σε ψυχολόγο.........
Πιστεύω οτι είναι καλό να πάει η μαμά μου σε ψυχολόγο μόνη της, γιατί υπάρχουν πολλά θέματα στα οποία θα μπορούσε να την βοηθήσει. Είναι θέματα δικά της, για τα οποία ξεσπούσε μεν σε εμάς, αλλά στην πραγματικότητα είναι δικά της.
Και εγώ έχω πολλά θέματα να επιλύσω αλλά προς το παρόν προτιμώ να τα λύσω μονη μου ή συζητώντας με φίλους. Ισως βέβαια και να το επιχειρήσω αργότερα........
Οσον αφορά τα κοινά μας θέματα, που έχουν να κάνουν με τη σχέση μας.......... αυτό που με ενοχλεί περισσότερο στην παρούσα φάση δεν είναι η τωρινή μας σχέση για το λόγο οτι έχω ανεξαρτοποιηθεί αρκετά, αλλά οι συμπεριφορές, τα συναισθήματα, οι πληγές κ.α. που μου άφησε η σχέση αυτή στο παρελθόν........ Με άλλα λόγια είναι περισσότερο καθοριστική για μένα η σχέση που είχαμε στο παρελθόν παρά αυτή που έχουμε στο παρόν.
Την ζωή μου απο εδώ και πέρα την θεωρώ δική μου ευθύνη και δεν θέλω να μπώ στη διαδικασία να επικεντρωθώ στο να αλλάξω την μαμά μου, να φτιάξει η σχέση μας και άρα να είμαστε πιο καλά οι δυο μας απο εδώ και πέρα. Οχι οτι κάτι τέτοιο δεν θα μου άρεσε πάρα πολύ, αν συνέβαινε , αλλά δεν θα έλυνε το πρόβλημα. Θέλω να αλλάξω εμένα!!!!!!!!! Να γίνω πιο δυνατή, λιγότερο ανασφαλής σαν να είχα μια μαμά που μου έδινε μονο αποδοχή και αγάπη!
Είναι λοιπόν θέμα προτεραιοτήτας για μένα, να φτιάξω πρώτα τη σχέση με τον εαυτό μου, πέρνοντας απόσταση απο την μαμά μου ...........
Επιπλέον όσες φορές τις έχω πεί πως με κάνει να νιώθω με τη συμπεριφορά της, δεν βρίσκω το δίκιο μου, δεν ακούω ένα συγνώμη και κάποιες φορές μπαίνουμε σε αντιπαράθεση που με κάνει ακόμα χειρότερα.
