Ψύχωση και επιθετική συμπεριφορά...

Πραγματικα μου φαινεται ιδιαιτερα περιεργο να εχει διαγνωστει με ψυχωση και να την παλευει χωρις ουσιαστικα φαρμακευτικη αγωγη επι 5 χρονια!!!!! Βεβαια δεν ειμαι ειδικος περισσοτερο ξερω απο τον εαυτο μου και ποσο απαλευτη ηταν η κατασταση.


Θα σταθω σε αυτο που λες ( εχω χρονο να διαβασω μονο το πρωτο μηνυμα , αργοτερα ισως βρω χρονο να διαβασω ολο το νημα) , οτι εχετε κανει αγωνα να μη μπαινοβγαινει στα ψυχιατρεια. Αυτο σημαινει οτι δεν εχει μπει ποτε σε ψυχιατρειο? Ή οτι εχει μπει και εχει βγει πολλες φορες?

Το οτι χειροδικησε στον πατερα σου ειναι μεμονωμενο περιστατικο ή εχουν εμφανιστει και αλλα?

Ισως χρειαζεται εντελει εισαγγελικη παρεμβαση , αλλα αυτο δεν ειναι κατι ευκολο να το επιτυχεις μιας και ο ιδιος ειναι ας πουμε λειτουργικος επι πεντε ολοκληρα χρονια.

Αληθεια τι εγινε με την εισαγγελικη παρεμβαση που κανατε?

Επισης να πω, οτι ασχετως ασθενειας το να εχεις ενα βιαιο μελος στην οικογενεια , που να δημιουργει προβληματα σε ολους τους αλλους ειναι θα ελεγα αρκετα συνηθισμενο, χωρις να σημαινει οτι το συγκεκριμενο ατομο πασχει απο κατι.

Δεν ξερω πως θα μπορουσε να αντιμετωπιστει κατι τετοιο, περαν απο επικοινωνια με ειδικους για στηριξη της οικογενειας και πως μπορει να αντιμετωπιστει αυτη η κατασταση.

Εαν παντως διαγνωστει με ψυχωση μερικα πραγματα πρεπει να γινουν σιγουρα. Η φαρμακευτικη αγωγη ειναι must. Επισης μην εχετε σιγουρο οτι ειναι ικανος για εργασια. Ισως χρειαστει να περασει απο επιτροπη και να του δοθει αναπηρικη συνταξη (δεν ξερω τι ισχυει ακριβως).
Δυσκολες καταστασεις. Κουραγιο.

Περα απο τους ειδικους που θα απευθυνθειται και το τι θα κανετε , κατι ευκολο που μπορειτε να κανετα εαν γνωριζετε και την αγγλικη γλωσσα ειναι να πληροφορηθειτε και απο μονοι σας για το τι αντιμετωπιζεται ( η αγγλικη εχει πλουσια βιβλιογραφια , δεν γνωριζω για την ελληνικη).

http://www.amazon.com/s/ref=nb_sb_no...Aschizophrenia

Quote:

---

Originally Posted by Mary-Torr

....

Δεν ξέρω κατα πόσο παρέχονται οι απαραίτητες υπηρεσίες στην Ελλάδα, είμαι Κύπρια και ζω Αγγλία, αλλά το ενδεχόμενο να τον δει κάποιος γιατρός στο εξωτερικό το σκεφτήκατε; Αν υπάρξει ο σωστός χειρισμός υπάρχει περίπτωση θεραπείας και στο εξωτερικό δεν αστιεύονται..

---

επειδη εσυ δεν ξερεις τι υπηρεσιες παρεχονται στην ελλαδα, προτεινεις να απευθυνθουν στο εξωτερικο οπου δεν "αστιεύονται"??????
αν δεν ξερεις, μαθε , αντι να απαξιωνεις τους (υποτιθεμενους) συναδελφους σου.
κατα τα αλλα, εχω να σου πω οτι η μικρη μεχρι τωρα συμμετοχη σου στο φορουμ, αν και εισαι μελος εδω και ενα χρονο, ειναι μια εξωφθαλμη διαφημιση της ιδιοτητας σου (ακομα κι αν αυτη ειναι αληθινη) και η συμπεριφορα σου απολυτα αντιδεοντολογικη προς τους (υποτιθεμενους) ελληνες συναδελφους σου.
θα επρεπε να ειχες προσεξει οτι η συμμετοχη ψυχολογων/ ψυχιατρων απαγορευται απο τους ορους του φορουμ και εχει συζητηθει επανειλλημενα και αυτη και το ψαρεμα πελατων ...

μεγαλη εντυπωση μου εκανε επισης που κρινεις τον ψυχιατρο ακαταλληλο οταν το μελος αναφερει ατομο με διαγνωση ψυχωσης με επιθετικη συμπεριφορα και εκτος φαρμακευτικης αγωγης...
θα επρεπε να ξερεις ακομα, οτι υπαρχουν και ψυχιατροι που ειναι και ψυχοθεραπευτες.... απορω...

Γεια σου rad, θα πω και γω δυο πραγματακια συμφωνα με την εμπειρια μου.

Καταρχην ο αδερφος σου βρισκεται σε πληρη αποδιοργανωση και συγχηση. Αυτο ειναι γεγονος και η ριζα του προβληματος ειναι επειδη δεν παιρνει σταθερη φαρμακευτικη αγωγη. Ολοι οι ψυχωτικοι που απαντησαν στο τοπικ καταληγουν σ αυτο.

Θελω να ρωτησω στο πρωτο επεισοδιο της ενεργης φασης της ψυχωσης, ποσο δυνατο ηταν?.. ειχε καθολου παραισθησεις?.. ρωταω επειδη περασα εντονο ψυχωτικο επεισοδιο με παραισθησεις και ολα τα συμπτωματα.. και το πρωτο πραγμα που ηθελα να κανω ηταν να παρω τα χαπια μου και να κοιμηθω..

Δευτερον με την εισαγγελικη που κανατε και νοσηλευτηκε, εκει τη διαγνωση συγκεκριμενα εδωσαν οι γιατροι?.. ποσες μερες εκατσε?.. ξερω περιπτωσεις που εχουν κατσει εξι μηνες μ ενα χρονο μεχρι να ορθοποδησουν..θελω να πω οσες μερες και να εκατσε.. οι γιατροι εχουν βγαλει το πορισμα τους.. και ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη...


Με λιγα λογια ως ψυχωτικος μου φαινεται αδιανοητο 5 χρονια να μην μπορει να σταθεροποιηθει ακουλοθωντας μια σταθερη φαρμακευτικη αγωγη.

Οκ το δεχομαι καθε περιπτωση ειναι και διαφορετικη, αλλα πιστεψε με δεν αντεχεται οτι ψυχωση και να ειναι, ελαφριας μορφης μονο με ιδεες χωρις παραισθησεις εστω, να μην δεχτει ο ασθενης καποια στιγμη να συνεναισει και να παρει φαρμακευτικη αγωγη.

ΑΜΑ παιρνει ο ασθενης ομως λεω αν αλλοπεριντιν και εχει εξωπυριδιμικα συμπτωματα εντονα θα βλεπει τα φαρμακα και θα τρεχει αντι να τα παιρνει...

Δεν νομιζω οτι παιρνει αυτο. Νομιζω το πηρε στην αρχη και το κόψαμε. Αυτο το φαρμακο που τον επιανε ηταν το solian. Γενικα επειδη τα διαχειριζονταν αυτα οι γονεις μου δυσκολευομαι να θυμηθω ολα τα ονοματα...

keep_walking keep_walking

Επαιρνε - σταματουσε - επαιρνε - σταματουσε = αρνηση, μη αποδοχη

Εχει μπει 2-3 φορες για πολυ μικρο χρονικο διαστημα μετα απο υποτροπη. Τα νοσοκομεία - τα περισσότερα- μας δουλευαν κανονικά και με τον τροπο τους μας εδιωχναν και ο ασθενης δεν επαιρνε καμια θεραπεια. Οποτε μας δενουν τα χερια σε ενδεχόμενη υποτροπη............

Δεν ειναι μεμονομενο. Δε συμβαίνει και κάθε μέρα. Αλλά όταν υποτροπιάζει ή δεν εινα καλα -δεν ξερω τι λεξεις να χρησιμοποιήσω- μπορει να παρει μια αφορμη και να το κανει. Μέσα σε ενα χρόνο ας πουμε μπορει κατι τετοιο να συμβεί 2-3 φορές και τις υπολοιπες να ειναι φραστικα επιθετικός.

Δεν ειναι καθόλου λειτουργικός επι 5 χρόνια. Ειναι σαν καρδιογράφημα.Αυτο γραφω.

Quote:

---

Originally Posted by keep_walking

Εαν παντως διαγνωστει με ψυχωση μερικα πραγματα πρεπει να γινουν σιγουρα. Η φαρμακευτικη αγωγη ειναι must. Επισης μην εχετε σιγουρο οτι ειναι ικανος για εργασια. Ισως χρειαστει να περασει απο επιτροπη και να του δοθει αναπηρικη συνταξη (δεν ξερω τι ισχυει ακριβως).
Δυσκολες καταστασεις. Κουραγιο.

---

Εμας δεν μας πειράζει αυτό. Το έχουμε δεχτεί ακόμα και για μία τετοια περίπτωση. Το θέμα ειναι η δική του αποδοχή. Εκείνος ΑΡΝΕΙΤΑΙ και αισθάνεται μειονεκτικά με αυτήν την προοπτική και γι αυτό δεν αποδεχεται τιποτα.

Σημερα ειναι πιο δεκτικός αφ ότου πηρε το φαρμακο μετα τη φασαρία. Του μίλησα λίγο και ενώ εχει τις "δικές" του αποψεις ή σκέψεις άκουσε τα επιχειρήματα μου. Αυτο δεν το εκανε χωρίς φαρμακο. Μου υποσχέθηκε οτι θα παμε στο γιατρο στον αλλο νομό και οτι θα προσπαθησει και φυσικα "να δουμε τι θα μας πει". Θέλω να πω, ενώ ειναι καλό σημάδι δεν τον εμπιστεύομαι επειδή και στο παρελθόν εχει γυρίσει το πράγμα αλλά δεν παύει να ελπίζω...

Quote:

---

Originally Posted by σακης

Γεια σου rad, θα πω και γω δυο πραγματακια συμφωνα με την εμπειρια μου.

Καταρχην ο αδερφος σου βρισκεται σε πληρη αποδιοργανωση και συγχηση. Αυτο ειναι γεγονος και η ριζα του προβληματος ειναι επειδη δεν παιρνει σταθερη φαρμακευτικη αγωγη. Ολοι οι ψυχωτικοι που απαντησαν στο τοπικ καταληγουν σ αυτο.

Θελω να ρωτησω στο πρωτο επεισοδιο της ενεργης φασης της ψυχωσης, ποσο δυνατο ηταν?.. ειχε καθολου παραισθησεις?.. ρωταω επειδη περασα εντονο ψυχωτικο επεισοδιο με παραισθησεις και ολα τα συμπτωματα.. και το πρωτο πραγμα που ηθελα να κανω ηταν να παρω τα χαπια μου και να κοιμηθω..

Δευτερον με την εισαγγελικη που κανατε και νοσηλευτηκε, εκει τη διαγνωση συγκεκριμενα εδωσαν οι γιατροι?.. ποσες μερες εκατσε?.. ξερω περιπτωσεις που εχουν κατσει εξι μηνες μ ενα χρονο μεχρι να ορθοποδησουν..θελω να πω οσες μερες και να εκατσε.. οι γιατροι εχουν βγαλει το πορισμα τους.. και ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη...


Με λιγα λογια ως ψυχωτικος μου φαινεται αδιανοητο 5 χρονια να μην μπορει να σταθεροποιηθει ακουλοθωντας μια σταθερη φαρμακευτικη αγωγη.

Οκ το δεχομαι καθε περιπτωση ειναι και διαφορετικη, αλλα πιστεψε με δεν αντεχεται οτι ψυχωση και να ειναι, ελαφριας μορφης μονο με ιδεες χωρις παραισθησεις εστω, να μην δεχτει ο ασθενης καποια στιγμη να συνεναισει και να παρει φαρμακευτικη αγωγη.

---

Δεν ξερω να σου πω πόσο δυνατό.... Εκεινη η περιοδος ηταν τοσο συγχυσμένη για όλους. Διότι εκεινος ήταν φοιτητης σε αλλη πολη, εγω σε άλλη πόλη επισης και οι δικοί μου στο πατρικό μου. Μιλαμε για συγχυσμένη κατασταση και τρομοκρατημένα πηγαινε - ελα απο τη μια πολη στην αλλη. Μιλαμε για την απιστευτη ψυχική αλλα και σωματική κουραση.

Θυμαμαι οτι γενικά ήταν εκτός. Εμοιαζε χαμένος χωρίς ιχνος συναισθηματος. Τρομοκρατημένος και ταυτόχρονα καχύποπτος για όλα. Οτι μπορουν να μας παρακολουθουν ελεγε και γενικά μια συνομοσιολογία απροσδιόριστη.
Εγω οταν τον ειχα επισκεφθει στην πολη που βρισκόταν ήταν να ήμουν απουσα. Λες και ηταν χαμένος στη διασταση του. Αυτη τη στιγμή δυσκολευομαι να ανασύρω λεπτομέρειες. Ηταν και για μας το σοκ μεγαλο. Καποια στιγμή πηρε σπιτι μας τηλεφωνο και ζητουσε βοηθεια. Οτι καποιος τον κυνηγάει και φοβαται. Οι νομοι μακρια ο ενας απο τον αλλο τρεχαμε να τον βρουμε για το τι θα κανουμε. Ειχε χασει τα λογικα του. Αυτο θυμαμαι. Κι ετσι εγινε η πρωτη εισαγγελική. Οι δικοί μου τον εβγαλαν στην εβδομαδα επανω. Θυμαμαι οχι και τοσο ενδιαφερον στο νοσοκομειο. Εγω τότε δεν ειχα παρει την κατασταση στα χερια μου κι ουτε ξεραμε τι ειναι καλο και τι κακο. Το να μεινει ή οχι μεσα. Εχουμε ακουσει τόσα για μεσα στα νοσοκομεια.

Απο εκει και περα αρχιζει ο αγωνας μας.
Μας ειχανε μπερδεψει με τις διαγωνσεις. Πραγματικα κι εγω δεν τα θυμαμαι όλα. Το πρωτο νοσοκομείο ειπε ψυχωση μετα θυμαμαι παραλαγές. Διαταραχή προσωπικότητας με ψυχωσικά επεισόδια το ενα το αλλο..... Τι να σας πω.

Τη δευτερη φορά το εκανε μόνος του. Η μανα μου εκεινο το διαστημα ζουμε μαζι μου για να με βοηθησει στην Αθηνα. Ο πατερας μου στην επαρχια μαζι του. Ο πατερας μου ηταν παντα ο πιο δυσκολος στο να δεχτει και να βρει σωστή αντιμετωπιση. Δεν τον εμπιστευόμασταν. Επρεπε να ναι η μανα μου συνεχεια κοντα για να ελεγχει την κατασταση και οι υπολοιποι στην τυχη μας... Οταν ελειπε λοιπον πηρε το αμαξι και ηρθε στην Αθηνα. Πηγε σε ενα νοσοκομειο και απαιτουσε να κανει εξετασεις οτι κατι εχει - αλλα δεν δεχεται οτι εχει ψυχικο νοσημα. Εκει εκανε φασαρια, φωναξανε την αστυνομία και τον πηγανε στο Δαφνί. Εκεινη τη φορα ηταν που εγω τους ειπα οτι επρεπε να τον αφησουνε μεσα να κανει θεραπεια ομως οι δικοι μου απο τα παρακαλια του τον εβγαλαν στην εβδομαδα.

Μπορει να εχουνε και οι δικοι μου τις ευθυνες τους δεν λεω το αντιθετο και τους ταχω πει. Αλλα οταν εχεις δει ασχημα πραγματα και αντιμετωπιση, ειδικους οι οποιοι να μην ενδιαφερονται τότε τους δικαιολογώ γιατί ενώ το σύστημα πρεπει να δουλευει, δυστυχως δε δουλευει παντα στην πραγματικότητα. Θελω να πω κι εκεινοι, δεν ηταν πολύ μορφωμένοι ανθρωποι. Και που εφτασαν να κατανοήσουν και να αποδεχτουν αυτα εως τωρα -και ιδιαιτερα ο πατερας μου- ηταν αγωνας αλλα καποια στιγμή πρεπει να ξεπερνας τον εαυτό σου κατι που εκεινος δεν το κανει ακομα νομιζω...

Την τριτη φορα που μπηκε στο νοσοκομειο τότε ενω οι γονεις μου ειχανε φτάσει σε σημειο να εχουν επιγνωση του τι πρεπει να γινει και το ειχανε παρει αποφαση αυτή τη φορα δε βρικαμε ανταποκριση απο το νοσοκομειο. Δεν εδιναν φάρμακο στον ασθενή και τον κρατουσαν δεμένο, παρ όλο που ετσι μας ελεγαν, ότι δηλαδή του δίνουνε - εχουμε καταλαβει πια πότε παιρνει φαρμακο και ποτε οχι.... - Καμία ψυχολογική υποστηριξη για κανεναν. Ουτε για τον ασθενή. Εδωσαν ενα χαρτί σε ψυχωτικό ανθρωπο μετα απο επεισόδιο που ελεγε λεει τα δικαιωματα του, οτι μπορει να φυγει και διαφορα αλλο που εγραφε, τωρα δε θυμαμαι λεπτομερειες.... Φτασαμε μέχρι τον διευθυντή. Μας κοροιδευαν ολοι μεχρι που φυσικα εφυγε κι απο το νοσοκομειο και τον ψαχναμε. Και ευθαρσως μας ειπαν ότι αμα εχουμε προβλημα να τον παμε σε ιδιωτική... Ημαρτον δηλαδη.
Οταν μιλησαμε στην εισαγγελέα μας ειπε οτι σιγουρα κατι συμβαινει αλλα συμφωνα με τον νομο ήταν.... νόμιμοι κι οτι τον χρησιμοποιούν με τετοιον τροπο ωστε να φαινονται καλυμμένοι. Τωρα δε θυμαμαι ποιο νομο και ποια παραθυρακια ήταν αυτα... Σας λεω οτι θυμαμαι.

Αναμεσα σε αυτα τα περιστατικα εβλεπε τον ιδιωτη ψυχιατρο εδω στην πολη μας και για το διαστημα -ουτε εξη μηνων- που ημασταν Αθηνα εναν αλλον - που ηταν και ψυχοθεραπευτής. Ομως δεν μπορουσε να ισοροπησει. Δεν μπορουσε να ηρεμησει παρα ενιωθε ασφαλεια μόνο στο πατρικό του και καθε τρεις τηλεφωνουσε στον εδω ψυχιατρο. Ο οποιος τελικα μόνο αυτο κανει. Ακουει, γραφει φαρμακα.

Εκτός απο αυτα στο πρωτο περιστατικό δεν εχει δειξει σημαδια παραισθήσεων. Παραλληπτικές ιδέες, αποδιοργάνωση, συγχυση σκέψης και ιρμου, επιθετικότητα ναι.

Quote:

---

Originally Posted by σακης

Οκ το δεχομαι καθε περιπτωση ειναι και διαφορετικη, αλλα πιστεψε με δεν αντεχεται οτι ψυχωση και να ειναι, ελαφριας μορφης μονο με ιδεες χωρις παραισθησεις εστω, να μην δεχτει ο ασθενης καποια στιγμη να συνεναισει και να παρει φαρμακευτικη αγωγη.

---

Συναινει κατα καιρους, παιρνει το μετανιώνει - σταματαει. Αυτος ειναι ο φαύλος κύκλος. Κι ειναι κι ολοκληρο γομαρι και το εχει αποδειξει με την συμπεριφορά του. Αμα πας να τον πιεσεις αγριεύει μετα. Ειναι αυτο που λεμε πως αμα δεν αποδεχτει ο ίδιος με το ζορι δεν μπορεις. Το μόνο που μπορεις ειναι μια εισαγγελική. Αλλα σας εγραψα για αυτο... Εκτός κι αν με το καλό και με τον καινουργιο γιατρο ξανακανει τα ιδια και εχουμε παλι φαυλο κυκλο τότε τον παμε για ενα διαστημα 5-6 μηνων σε ιδιωτική μπας και συνελθει. Θελω να ελπιζω πως οχι αλλα δεν πρεπει να ειμαστε προετοιμασμενη και γι αυτην την περιπτωση αφου δε βρισκουμε ακρη με το νοσοκομειο πια;

Γενικα στα νοσοκομεια η κατασταση ειναι λιγο απελπιστικη. Βασικα το μονο πραγμα που κανουν και το κυριοτερο ειναι να βρουν ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη. Τωρα για τα νοσοκομεια που περιεγραψες ως αντιμετωπιση για το προβλημα του αδερφου σου ειναι επιεικος απαραδεκτοι.

Εγω νοσηλευτικα δυο φορες σε Δημοσιο νοσοκομειο στη Θεσσαλονικη, μπορω να πω απο το ιατρικο προσωπικο ειμαι ικανοποιημενος και τα πραγματα εκει ηταν καπως υποφερτα!.

Ευχομαι τωρα με τον καινουργιο γιατρο που ανεφερες τα πραγματα να πανε καλυτερα, και να μην χρειαστει να νοσηλευτει, ισως το σοκ με τον πατερα τον ταρακουνησει και βαλει μυαλο και αποδεχτει μερικα πραγματα συμφωνα με την κατασταση του.

Quote:

---

Originally Posted by σακης

Γενικα στα νοσοκομεια η κατασταση ειναι λιγο απελπιστικη. Βασικα το μονο πραγμα που κανουν και το κυριοτερο ειναι να βρουν ποια φαρμακευτικη αγωγη ταιριαζει στον ασθενη. Τωρα για τα νοσοκομεια που περιεγραψες ως αντιμετωπιση για το προβλημα του αδερφου σου ειναι επιεικος απαραδεκτοι.

Εγω νοσηλευτικα δυο φορες σε Δημοσιο νοσοκομειο στη Θεσσαλονικη, μπορω να πω απο το ιατρικο προσωπικο ειμαι ικανοποιημενος και τα πραγματα εκει ηταν καπως υποφερτα!.

Ευχομαι τωρα με τον καινουργιο γιατρο που ανεφερες τα πραγματα να πανε καλυτερα, και να μην χρειαστει να νοσηλευτει, ισως το σοκ με τον πατερα τον ταρακουνησει και βαλει μυαλο και αποδεχτει μερικα πραγματα συμφωνα με την κατασταση του.

---

Κι εγω αυτο ευχομαι. Μετα το περιστατικό ειναι πιο θετικός. Αλλά όπως προειπα στο παρελθόν εχουνε ξαναγυρίσει τα πραγματα... Ελπιζω οχι αυτη τη φορα. Σιγουρα ο μεχρι σημερα ψυχιατρος ειναι ανεπαρκης.
Ελπιζω ο νεος να κανει τη δουλεια που χρειαζεται.

Ομως προβληματιζομαι. Εχει συμπτωματα ψυχωσης - οχι το κομματι των παραισθησεων - ομως εως τωρα στα χαρτια εχουμε δει διαφορετικούς "τιτλους διαγνωσης"

Νομιζω οτι ειναι ενα θεμα μεγαλο. Δηλαδή, καποιες φορες πηγαινε στους δικους μου και τους ελεγε "Θελω απαντησεις. Κατι μου κρυβετε" Ισως αυτο να ειναι υποσυνείδητα το ερωτηματικό του δεν ξερω τι εχω. Πραγματικά η ευθυνη να ειναι των γιατρων που δεν εδωσαν σωστή καθοδηγηση. Αλλα κι εμεις μεσα σε αυτα τα χρονια μαθαμε απο μονοι μας.

Καλησπέρα rad με τη σειρά μου,καταλαβαίνω καλά πως περνάς περίπου,γιατί έχω και εγώ μια αδερφή με ψυχιατρικό πρόβλημα,που είναι επιθετική από τότε που την θυμάμαι...
Ας μην εστιάσω όμως σε μένα...

Γιατί νομίζω ότι σε όλη αυτή την κατάσταση,οι γονείς σου είναι λίγο αμέτοχοι και σχετικά χαλαροί ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου;
Πες μας περισσότερα πράγματα πως το διαχειρίζονται αυτοί όλο αυτό και γιατί τότε που εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική,υπέγραψαν για να βγει σε μία εβδομάδα;
Γιατί κρατάνε αυτή τη χαλαρή στάση οι γονείς σου,απέναντι σ'ένα σοβαρό και μη αναστρέψιμο περιστατικό;;

Μήπως θα έπρεπε να κάνετε μία πιο σοβαρή συζήτηση μεταξύ σας;;;
Η χειροδικία και η λεκτική βία είναι αδικήματα-από την άλλη ο αδερφός σου με όλο αυτό το πανηγύρι,μόνο καλύτερα δεν γίνεται...
Κάποια επίσημη γνωμάτευση ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου υπάρχει;;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Καλησπέρα rad με τη σειρά μου,καταλαβαίνω καλά πως περνάς περίπου,γιατί έχω και εγώ μια αδερφή με ψυχιατρικό πρόβλημα,που είναι επιθετική από τότε που την θυμάμαι...
Ας μην εστιάσω όμως σε μένα...

Γιατί νομίζω ότι σε όλη αυτή την κατάσταση,οι γονείς σου είναι λίγο αμέτοχοι και σχετικά χαλαροί ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου;
Πες μας περισσότερα πράγματα πως το διαχειρίζονται αυτοί όλο αυτό και γιατί τότε που εισήχθη σε ψυχιατρική κλινική,υπέγραψαν για να βγει σε μία εβδομάδα;
Γιατί κρατάνε αυτή τη χαλαρή στάση οι γονείς σου,απέναντι σ'ένα σοβαρό και μη αναστρέψιμο περιστατικό;;

Μήπως θα έπρεπε να κάνετε μία πιο σοβαρή συζήτηση μεταξύ σας;;;
Η χειροδικία και η λεκτική βία είναι αδικήματα-από την άλλη ο αδερφός σου με όλο αυτό το πανηγύρι,μόνο καλύτερα δεν γίνεται...
Κάποια επίσημη γνωμάτευση ως προς το πρόβλημα του αδερφού σου υπάρχει;;

---

Δεν μπορώ να σου απαντήσω ξεκάθαρα. Μπορώ να σου πω πως έχουνε προσπαθήσει πολύ και δεν ειναι λίγα αυτα που εχουν περάσει. Ισως να χρειάζεται περισσότερο... όχι με διαφορετικό τροπο, γιατι πολλους εχουμε και εχουνε δοκιμάσει - αλλά με διαφορετική τακτική.

Θέλω να πω πως παραπανω που περιγράφω τις εισαγωγές μέσα στο κείμενο γραφω και καποια πραγματα που με ρωτας.

Ειδικότερα για την πρωτη φορα θα σου πω ενα. Αγνοια.
Μετά, θα σου πω το εξης. Εκτός από τον ίδιο τον ασθενή περνάνε και οι γύρω του τις αντιστοιχες ψυχολογικές φάσεις μέχρι την αποδοχή. Κι αυτό ειναι πολύ σημαντικό, πιστεύω σας εχει συμβεί.

Από την αλλη θα σου πω το άλλο. Οι γονεις μου οπως προειπα δεν ειναι μορφωμένοι ανθρωποι. Τους πηρε καιρό να συνειδητοποιησουν, να καταλάβουν.

Αλλά όταν ο αδερφός μου εκανε την πρώτη εισαγωγή (ακόμα και στη δευτερη σου λεω εγώ) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΟΙ να στηριξουν την ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, να την βοηθήσουν να καταλαβει ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ? Πώς αυτή η μανα, που ξέρουμε ότι εγω κι εσυ σαν αδελφια εχουμε και άλλο κριτήριο από αυτό το εξαιρετικά συναισθηματικό της ΜΑΝΑΣ, μπορεί να πάρει μια ΣΩΣΤΗ αποφαση ΑΝ ΔΕΝ ΤΗ ΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ?

Να μην τα ρίχνουμε όλα στους γονεις ή συγγενείς. Και δεν το λεω για τους δικόυς μου. Εγώ είμαι η πρώτη που τους εχει βάλει τις φωνές και τους έχει κατηγορήσει, ισως και αδικα καμια φορα, αλλά ακόμα κι εγώ που ξέρω να παλευω και να ψάχνω έχω βρει τοιχους μπροστα μου.

Το ίδιο το συστημα υγειας οπως περιεγραψα παραπανω δε γυρισε στο τελος να μας δώσει ενα χαστουκι και να κοψει ελπίδες;;;;;;;;;;;

Τώρα από εκει και περα, ο πατερας μου ηταν οντως αβουλος σε τετοια θεματα. Αλλα και σε αλλα που τα χω τα παραπονα μαζεμενα κι εγω αλλά εχω μεγαλώσει για να κρατάω απωθημένα στους γονεις μου. Δεν μπορώ να τους αλλάξω φυσικά αλλα θεωρώ ότι φταίει περισσότερο το ότι ενας πολίτης δεν μπορει πουθενα να βρει να ακουμπήσει αν δε σκασει 1300 ευρω το μηνα οπως μας ειπανε σε ιδιωτική γιατι μας διωξανε απο το νοσοκομειο με τους νόμους που έχουμε και όταν εισαι ο μέσος έλληνας μαζεύεσαι γιατί φοβάσαι ότι ό,τι και να κανεις πεφτεις σε γκρεμο.

Δεν δικαιολογώ τιποτα. Αλλα λεω αυτα που εχω κι εγω βιώσει.

Να σε ρωτήσω...οι ιδιωτικές κλινικές ποιές είναι(ονοματικά -αν γνωρίζεις) και με ποια κριτήρια μπορεί κάποιος να εισαχθεί εκεί πέρα;
Δεν έχει κάποια ασφάλεια ο αδερφός σου,ώστε να χρειαστούν-σε περίπτωση εισαγωγής-λιγότερα χρήματα;

Πώς είναι δυνατόν να τον έχετε τρέξει σε τόσους γιατρούς και να μην υπάρχει ακόμα μία σαφής γνωμάτευση;
Καταλαβαίνω σε πόσο ευαίσθητη θέση μπορεί να βρίσκονται οι γονείς-αλλά όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις το καλό του..
Ο αδερφός σου θα αρχίσει να ζει μόνο με την έναρξη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής-γιατί τώρα υποφέρει..και δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του γιατί οι άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα είναι συνήθως αυτοκαταστροφικοί.!

Και εξήγησέ μου επίσης,όταν σου δίνει ο εισαγγελέας χαρτί...ποιές είναι οι επόμενες νόμιμες ενέργειες που ακολουθούν;

ραντ γενικα κανε ανανεωση της σελιδας μετα απο καθε ενεργεια γτ εχει καποιο προβλημα το σαιτ. Κανε και μια ανανεωση να δεις αν εχεις νεα πμ.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Να σε ρωτήσω...οι ιδιωτικές κλινικές ποιές είναι(ονοματικά -αν γνωρίζεις) και με ποια κριτήρια μπορεί κάποιος να εισαχθεί εκεί πέρα;
Δεν έχει κάποια ασφάλεια ο αδερφός σου,ώστε να χρειαστούν-σε περίπτωση εισαγωγής-λιγότερα χρήματα;

Πώς είναι δυνατόν να τον έχετε τρέξει σε τόσους γιατρούς και να μην υπάρχει ακόμα μία σαφής γνωμάτευση;
Καταλαβαίνω σε πόσο ευαίσθητη θέση μπορεί να βρίσκονται οι γονείς-αλλά όταν αγαπάς κάποιον,θέλεις το καλό του..
Ο αδερφός σου θα αρχίσει να ζει μόνο με την έναρξη κάποιας φαρμακευτικής αγωγής-γιατί τώρα υποφέρει..και δεν μπορεί να βοηθήσει τον εαυτό του γιατί οι άνθρωποι με ψυχιατρικά προβλήματα είναι συνήθως αυτοκαταστροφικοί.!

Και εξήγησέ μου επίσης,όταν σου δίνει ο εισαγγελέας χαρτί...ποιές είναι οι επόμενες νόμιμες ενέργειες που ακολουθούν;

---

Οι παραπανω περιπτωσεις ειναι σε δημοσια νοσοκομεια. Επισης περιεγραψα πως σε μας κοντα υπαρχει ανοιχτη ψ. κλ. και για αυτο με τον τροπο τους μας διωξανε κιόλας. Επισης δεν διακομίζουν ασθενή σε αλλο νοσοκομειο που να εχει κλειστή. σου λεει πηγαινε τον μόνοι σας. κι αν ειναι αρνητικός ο ασθενης τρεχα γυρευε. πηγαινε τον αμα μπορεις. Η αλλη επιλογη ιδιωτική. Και απο οσο γνωριζω η ιδιωτική δεν εχει να κανει με ασφαλιση.

Πώς ειναι δυνατον; Τωρα ρωτας λες και ζεις σε αλλον πλανήτη. Ειναι. Σιγα το ενδιαφερον που εδειξαν στα νοσοκομειο και σιγα τον ιδιωτη γιατρο που δεν ξερει που του παν τα τεσσερα απο οτι φαινεται τελικα. ζουμε στην Ελλαδα κοριτσι μου σε μια τριτοκοσμική χωρα σε αυτα τα θεματα.

σε ψυχιατρική κλινική μεταφέρεται κάποιος εκούσια ή ακούσια. Στην πρώτη περίπτωση δεν μπορεί κανένας να τον κρατήσει χωρίς τη θέλησή του. Ο ασθενής έχει το δικαίωμα να διακόψει τη νοσηλεία του. Στη δεύτερη περίπτωση ο εισαγγελέας δίνει παραγγελία για εξέταση. Μεταφέρεται αν ειναι αρνητικός με περιπολικό στο κοντινότερο νοσοκομείο. Πολλες φορές και με χειροπέδες σαν κατάδοικος ενώ κανονικα θα επρεπε με ασθενοφορο. Μετά την εξέταση και την παραμονή στην κλινική, η οποία δεν μπορεί να ξεπερνά τις 48 ώρες, πρέπει να συνταχθούν δυο αιτιολογημένες ψυχιατρικές γνωματεύσεις (από δυο ψυχιάτρους) για να κριθεί αν θα παραμένει ή όχι στην κλινική για θεραπεία.Τα παραπάνω πότε εφαρμόζονται στην πράξη και πότε όχι (συνήθως όχι). Ο καθένας κάνει ό,τι θέλει, χωρίς έλεγχο.

τις ιδιωτικες δεν τις ξερω. κανε μια αναζητηση στο google και προφανως θα βρεις.

γεια σου ραντ μερες παρακολουθω το θεμα ειχα κι εγω παρομοιο θεμα με τη μητερα μου κι εκεινη αρνητικη στο να παραδεχτει οτι πασχει απο ψυχωση κοντα 25 χρονια τωρα εγω και καποιοι συγγενεις αυτο που καναμε οταν υποτροπιαζε και βλεπαμε οτι χρειαζεται νοσηλεια ηταν να χρησιμοποιουμε πλαγιους τροπους ωστε να την παμε της λεγαμε οτι θα παμε μια βολτα π.χ. Βεβαια υπηρξανε και εισαγγελικες εντολες αλλα οταν εμπαινε στο νοσοκομειο καθοταν πανω απο μια βδομαδα συνηθως 15 μερες εως κι ενα μηνα τις πρωτες φορες που μπηκε δηλαδη μεχρι να σταθεροποιηθει η κατασταση της να συνηθισει ο οργανισμος καποιο διαστημα να παιρνει μια συγκεκριμενη αγωγη και μετα να βγει εξω. Αλλα μετα επρεπε να υπαρχει ενας διαρκης ελεγχος ως προς τη ληψη της φαρμακευτικη αγωγης. Δεν ξερω αν εχετε χρησιμοποιησει κι εσεις τετοιο τροπο ωστε να απο φυγετε την εισαγγελικη εντολη αυτο που προτεινω ειναι οταν υπαρξουν οι συνθηκες να μπει σε νοσοκομειο ειναι να τον αφησετε πανω απο βδομαδα κι οσο το κρινουν οι γιατροι κι ας κλαιει κι ας εκλιπαρει να τον παρετε δυστυχως σε τετοιες καταστασεις η εσεις η αυτος. Απο αυτα που περιγραφεις για την εμπειρια που ειχατε σε δημοσιο νοσοκομειο καταλαβαινω οτι δεν μπορεις να χεις εμπιστοσυνη σε αυτη την περιπτωση το μονο που εχετε να κανετε ειναι να απαιτησετε σαν οικογενεια να κανουν οι γιατροι οτι πρεπει για τον αδερφο σου δεν γινεται να χει αυτη τη συμπεριφορα να μην παιρνει φαρμακευτικη αγωγη και να σου λενε στο νοσοκομειο αφου δεν θελει να νοσηλευτει να τον παρετε δηλαδη αν οποιοσδηποτε εχει μια σοβαρη ασθενεια και κινδυνευει η ζωη του και τον παει καποιος συγγενης στο νοσοκομειο θα τον αφησουν οι γιατροι στη μοιρα του? Την τελευταια φορα που της ειχαμε κανει εισαγωγη το 2005 στο δαφνι μου ζητησαν να τους παω εισαγγελικη εντολη μου δωσαν τοτε το περιθωριο καποιες μερες να την κρατησουν στο νοσοκομειο και μου εδωσαν νομιζω γνωματευση με τις νοσηλειες και πηγα τοτε μονη μου στον εισαγγελεα και μου την εδωσε ετσι απλα.

ftatl και αν οταν βγει απ την κλινικη και γυρισει σπιτι δε θελει να παιρνει τα φαρμακα του και υποτροπιαζει τι γινεται?

οταν ειχε τυχει αυτο σε μενα την ξαναπηγαμε στο νοσοκομειο σε μικρο χρονικο διαστημα. τι αλλο μπορεις να κανεις? Αν δεν μπορεις να βρεις τροπο να τον κανεις να καταλαβει οτι εχει ψυχωση και οτι πρεπει να παιρνει τα φαρμακα του δεν εχεις και πολλες επιλογες.

Rad,
να ρωτήσω επίσης, εσείς πώς τα καταφέρατε και αντιληφθήκατε ότι είναι άρρωστος? ότι το μυαλό του πάσχει?
Γιατί συνήθως δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή αυτή η κατάσταση και οι συγγενείς πέφτουν στο τρυπάκι της "λογικής" του ψυχωσικού.

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Rad,
να ρωτήσω επίσης, εσείς πώς τα καταφέρατε και αντιληφθήκατε ότι είναι άρρωστος? ότι το μυαλό του πάσχει?
Γιατί συνήθως δεν γίνεται εύκολα αντιληπτή αυτή η κατάσταση και οι συγγενείς πέφτουν στο τρυπάκι της "λογικής" του ψυχωσικού.

---

Lena01 ενώ φαίνεσαι άτομο μορφωμένο και με διάθεση να βοηθήσεις στο φόρουμ,μερικές φορές παρεμβαίνεις με τρόπο σαν να μην καταλαβαίνεις...
Ενας άνθρωπος ψυχικά άρρωστος,φαίνεται ξεκάθαρα ότι πάσχει,ακόμα και αν δεν γίνει αντιληπτό εκ πρώτης όψης,φαίνεται στη διάρκεια αυτό...
εξάλλου σε τι βοηθάει αυτή η ερώτηση που κάνεις;
Το θέμα είναι πως θα αντιμετωπίσει η θεματοθέτρια με την οικογένεια της το πρόβλημα όχι πως το αντιλήφθηκαν...

Στο ίδιο ύφος ήταν και σε δικό μου θέμα η επιμονή σου,να μάθεις πως κατάλαβα ότι η ψυχολόγος μου την έπεφτε...
ποιό το όφελος αυτής της ερώτησης;
Ακόμα και καλά να μην είχα καταλάβει ή να έλεγα ψέματα,αυτό δεν μπορούσες να το εξακριβώσεις με κάποια στοιχεία...

εδώ προσπαθούμε να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο βάσει αυτών των οποίων λέει(ακόμα και αν πρόκειται για μυθιστόρημα)
δεν μας αφορά πώς κατάλαβε ότι ο αδερφός της έχει πρόβλημα...
είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό από όλες τις απαντήσεις..

Γίνε αν θες λίγο πιο προσεκτική-όχι για μένα-αλλά για να μην διακόπτεται η ροή των απαντήσεων.

προς ftati

Φυσικα και δοκιμάσαμε ολους τους τροπους.
Και φυσικα δώσαμε πρώτα την ευκαιρία σε εναν ανθρωπο να προσπαθησει να ισορροπησει εντος οικογενειακου πειριβαλλοντος πρωτα. Ειχες τις δυνατοτητες. Αν επαιρνε την αγωγή του τακτικα θα το καταφερνε. Οταν επαιρνε επι δυο μηνες τα φαρμακα ηταν παρα πολυ καλα. Αλλος ανθρωπος. Μετα επειδή αισθάνθηκε καλα ειπε δεν τα χρειάζομαι και τα κοψε. Η αρνηση ειναι μεγαλο θεμα.

Συνεχίζω.
Χρειαζεται - αν δεν αποφυγουμε αυτη τη φορα την εισαγωγή, που παλι θα προσπαθησουμε με τον νεο γιατρο - τότε ναι, αυτη τη φορα η αποφαση εχει παρθει. Θα μεινει για καιρο μεσα. Το ποσο νομιζω ειναι και θεμα του νοσοκομειου.

Αν βγει και συνεχιζει η αρνηση και οι υποτροπες και η μη ληψη φαρμακων τότε απλα θα ειμαστε μια μεσα μια εξω..... Θα ταλαιπωρουμαστε δηλαδη μια ζωή... Αυτο εχω καταλαβει.

Από την αλλη το σημερινό προβλημα μας ειναι ότι το νοσοκομειο της επαρχιας εχει ανοιχτη κλινική. Κι ενω εβγαλε γνωματευση οτι χριζει νοσηλειας εστειλε ενα χαρτί στην εισαγγελια οτι βασει ενός νόμου δεν τον διακομίζουν σε κλειστή στην Αθηνα. Απλά. Και γι αυτους νόμιμα.
Δηλαδή η διακομιδή αυτή πρεπει να γινει απο εμας. Αλλα αφου ο αλλος ειναι αρνητικός πως θα τον ταξιδεψεις; Εκτός κι αν του πατησουν υπνωτικό εκει. Μια σκέψη κανω. Σε αυτο ειναι που ζητάω πληροφορηση αν γνωριζει και καποιος αλλα θα το ψάξουμε κιόλας. Κι αυτο γιατί θέλουμε να αποφυγουμε την ιδιωτική. Θα καταστραφουμε οικονομικά αν αναγκαστουμε για ιδιωτική.

Lena01 το πως το εχω περιγραψει και παραπανω. Οπως και το πρωτο επεισοδιο που εχει.
Συμφωνω και με τη Diana στο τελευταιο της μην αλλα μπορω να κατανοησω πως αν ακομα εχεις αμφιβολίες για πραγματα ειναι λογικό να ρωτας αλλά ρωτάς πραγματα που εχω ήδη απαντησει.

Σημερα ας πουμε ειναι παλι οκ και με αυτο εννοώ συζητησιμος. Προφανως κι επειδη αυτες τις μερες παιρνει το φαρμακο που του ταιριαζει. Αλλα παλι καμια φορα εχει αρνηση, λεει θα δουμε τι θα μας πει ο καινουργιος γιατρος - λες και θα παμε μια φορα και το προβλημα θα λυθει - σιγα εγω μην παιρνω μια ζωή φαρμακα, εγω τι ειμαι για να ζω ετσι, σιγα το ενα σιγα το αλλο. Οι πραξεις του μιλάνε και φωναζουνε οτι εχει προβλημα αλλα τα λόγια ειναι αρνητικα. Αυτο συμβαινει. Και πρεπει να αποδεχτει τον εαυτο του οπως ειναι. Εμεις δεν απαιτουμε πολλα πραγματα. Ειμαστε ευχαριστημενοι με το να ειναι απλα καλα. Εκεινος δε θελει να το δεχτει. Συγκρινει τον εαυτο του με αλλους που δε χρειαζεται. Κι ισως ειναι και θεμα χαρακτήρα.

Εμεις του ειπαμε. Απο την στιγμή που σηκωνεις το χερι σου ανεξελεγκτα ή το κανεις ασυνειδητα ή συνειδητα. Αν το κανεις ασυνειδητα εχεις προβλημα τελεια και παυλα. Αν το κανεις συνειδητα τότε να παρεις τα μπογαλακια σου και να φυγεις και να σου κανουμε μια μήνυση. Τι απο τα δυο ειναι; Του θεσαμε το ερωτημα. Και με μια γυναικα να ησουνα του ειπαμε και τη χτυπουσες αυτη θα σε εγκατελειπε και θα σου εκανε μηνυση. Λοιπον;

Το θεμα ειναι να λυσουμε το προβλημα με το νοσοκομειο γιατι με αυτο τον τροπο μοιαζει να ειμαστε ερμαια επιλογων. Αν μαθει καποιος ας μας το καταθεσει.

Diana1982,
έχω εμπειρία από δύο ψυχωσικά άτομα στο κοντινό περιβάλλον μου.
Ο ένας συγγενής των γονιών μου, ο οποίο για πάνω από 20 χρόνια ρήμαξε όλο το σόι του με "ιστορίες" περί εχθρών που τον κυνηγάνε, συνωμοσίες, σπείρες, αδέρφια να τσακώνονται για πράγματα που δεν είχαν γίνει, οικογένειες να μην μιλάνε μεταξύ τους, σχέσεις να διαλύονται, και δεν θέλω να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η άλλη είναι μητέρα μιας καλής μου φίλης, η οποία έχει φτιάξει μια απίστευτη ιστορία σε βάρος της φίλης μου αυτής με αποτέλεσμα να τής έχει καταστρέψει σχεδόν τη ζωή.
Και στις δύο περιπτώσεις οι άρρωστοι ΔΕΝ καταλαβαίνουν ότι πάσχουν, επιμένουν ότι έχουν δίκιο και το επιβάλλουν, με τρομερό κόστος για όσους είναι δίπλα τους.
Η φίλη μου, αν και η μάνα της έχει νοσηλευθεί στο Δαφνί, αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχθεί ότι η μαμά της είναι ψυχωσική, πιστεύει ότι τής έβαλαν λόγια κάποιοι άλλοι. Ο συναισθηματικός δεσμός, δυστυχώς, είναι πάρα πολύ δυνατός.
Για το συγγενή μας, οι γονείς μου αντιλήφθηκαν ότι ήταν άρρωστος ψυχικά και ότι όλα όσα έλεγε ήταν προϊόντα αρρωστου μυαλού λίγο πριν πεθάνει, αφού ρήμαξε ένα ολόκληρο σόι για 20και χρόνια !

Για αυτό ρωτάω το μέλος μας εδώ πώς το κατάλαβε, ακριβώς επειδή μού κάνει εντύπωση! όχι επειδή το αμφισβητώ, αν δίνω τέτοια εντύπωση, ζητώ συγνώμη... Να καταλάβω προσπαθώ. Πώς είναι δυνατό σε μια οικογένεια να το αντιλαμβάνονται και να μην μπαινουν στο τρυπάκι της ψυχωσικής λογικής και σε μια άλλη οικογένεια όχι μόνο να μην το αντιλαμβάνονται αλλά να προσπαθούν να επιβάλλουν κιόλας το σενάριο της παρανοϊκής ψύχωσης ως αληθινό ?
Τώρα όσον αφορά ποιό το όφελος μιας τέτοιας ερώτησης, δεν είναι σαφές? στο πλαίσιο του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων.

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Diana1982,
έχω εμπειρία από δύο ψυχωσικά άτομα στο κοντινό περιβάλλον μου.
Ο ένας συγγενής των γονιών μου, ο οποίο για πάνω από 20 χρόνια ρήμαξε όλο το σόι του με "ιστορίες" περί εχθρών που τον κυνηγάνε, συνωμοσίες, σπείρες, αδέρφια να τσακώνονται για πράγματα που δεν είχαν γίνει, οικογένειες να μην μιλάνε μεταξύ τους, σχέσεις να διαλύονται, και δεν θέλω να αναφερθώ σε περαιτέρω λεπτομέρειες.
Η άλλη είναι μητέρα μιας καλής μου φίλης, η οποία έχει φτιάξει μια απίστευτη ιστορία σε βάρος της φίλης μου αυτής με αποτέλεσμα να τής έχει καταστρέψει σχεδόν τη ζωή.
Και στις δύο περιπτώσεις οι άρρωστοι ΔΕΝ καταλαβαίνουν ότι πάσχουν, επιμένουν ότι έχουν δίκιο και το επιβάλλουν, με τρομερό κόστος για όσους είναι δίπλα τους.
Η φίλη μου, αν και η μάνα της έχει νοσηλευθεί στο Δαφνί, αρνείται ακόμα και σήμερα να παραδεχθεί ότι η μαμά της είναι ψυχωσική, πιστεύει ότι τής έβαλαν λόγια κάποιοι άλλοι. Ο συναισθηματικός δεσμός, δυστυχώς, είναι πάρα πολύ δυνατός.
Για το συγγενή μας, οι γονείς μου αντιλήφθηκαν ότι ήταν άρρωστος ψυχικά και ότι όλα όσα έλεγε ήταν προϊόντα αρρωστου μυαλού λίγο πριν πεθάνει, αφού ρήμαξε ένα ολόκληρο σόι για 20και χρόνια !

Για αυτό ρωτάω το μέλος μας εδώ πώς το κατάλαβε, ακριβώς επειδή μού κάνει εντύπωση! όχι επειδή το αμφισβητώ, αν δίνω τέτοια εντύπωση, ζητώ συγνώμη... Να καταλάβω προσπαθώ. Πώς είναι δυνατό σε μια οικογένεια να το αντιλαμβάνονται και να μην μπαινουν στο τρυπάκι της ψυχωσικής λογικής και σε μια άλλη οικογένεια όχι μόνο να μην το αντιλαμβάνονται αλλά να προσπαθούν να επιβάλλουν κιόλας το σενάριο της παρανοϊκής ψύχωσης ως αληθινό ?
Τώρα όσον αφορά ποιό το όφελος μιας τέτοιας ερώτησης, δεν είναι σαφές? στο πλαίσιο του διαλόγου και της ανταλλαγής απόψεων.

---

Στο τελευταιο ερωτημα σου εγω θα σου αντιστρεψω την ερωτηση;

Πως ειναι δυνατόν να ΜΗΝ καταλαβεις τη διαφορα οχι της αληθειας και του ψεματος;
Αλλά της παρανοιας και της λογικης.

Γιατί σου κανει εντυπωση οτι καποιος ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ και οχι αυτοι ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ.

Δεν θελω να κρινω, ουτε να υποτιμήσω κανέναν.
Ειναι και θέμα συναισθηματικού δεσμού αλλά είναι και θέμα πνευματικού επιπέδου.

Οχι πόσο ακαδημαικά μορφωμένος ειναι καποιος αλλά πόσο πνευματικά ολοκληρωμένος ανθρωπος.
Εξω οι περισσότεροι ανθρωποι, είτε ειναι γονεις μας, ειτε συναδελφοι, ειτε γειτονες, ειτε εμεις οι ίδιοι είμαστε ανθρωποι που κουβαλαμε καλά αλλά και ασχημα βιώματα. Κι αν δεν εχουμε μια πνευματική καλλιέργεια στο μυαλό αλλά και καλή ψυχή θα τα αναπαράγουμε, θα τα διαστρεβλώσουμε, θα τα φορτώσουμε σε άλλους.

Σε πληροφορώ λοιπόν ότι εγώ πριν το πρώτο του επεισόδιο ειχα καταλαβει την καταθλιπτική τουφαση. Τότε ελεγα οτι εχει καταθλιψη. Το ειπα στους γονεις μου, κι εγω τότε 18-19 χρονων. Δε με ακουσανε. Δεν θελανε να το παραδεχτουνε, δεν μπορουσανε να το ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ, ειναι ο φοβος, η αγνοια; και τα δυο μαζι;

Και λιγο καιρο αργότερα ειχε το πρωτο επεισόδιο.
Και τα σημάδια τα καταλαβα παλι εγω. Ακουσα αυτα που μου ελεγε περι συνομοσιων και παρακολουθησεων και επειδη ειχα διαβασει για την ψυχωση το υποψιάστηκα.

Ξερεις πόσοι ανθρωποι εχουνε παει χαραμι απο αγνοια;

Επισης οταν ημουνα μικρή κι εγω θυμαμαι γκρίνιες στους συγγενεις μου. Με τον θειο μου τον παππου μου και βαζανε και τη δική μου οικογένεια να τσακωνεται.

Δεν κοβω το χερι για το ότι καποιος απο ολους δεν εχει καποιο ΨΥΧΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Μεγάλωσα, μορφώθηκα, ανοιξα το μυαλό μου, δεν αρνουμαι να δεχτω την αληθεια -παρ ολο που εχω περασει φασεις αφμισβήτησης και πονου- ουτε φοραω παρωπίδες. Με λόγα λόγια η ΓΝΩΣΗ σώζει. Σε σώζει και απο συναισθηματικούς δεσμούς και από όλα.

Επισης να συμπληρώσω και κατι αλλο.

Αν η κοπελα δεν παραδεχεται οτι η μητερα της εχει ψυχικό νοσημα τότε καμία από τις δύο δεν εχει πραγματική σωτηρία ή εστω μια ευκαιρια σωτηρίας. Επισης, ακόμα κι αν υπαρχει ισχυρός συναισθηματικός δεσμός, καποια πραγματα κανουνε ΜΠΑΜ και μετά από καιρό αν και ο συγγενής είναι λογικός θα το καταλαβει. Ο συναισθηματικός δεσμός δε διαρκεί και για παντα όταν υπαρχει η λογική. Αυτό σημαινει ότι και η ίδια η κοπελα, οχι οτι ειναι ντε και καλα ασθενης κι αυτη, αλλα σίγουρα δεν ειναι ενα απολυτως λογικό και ισοροπημένο ατομο.

Κι εγω δει στο περιβαλλον μου κι αλλες περιπτωσεις και χειρότερες που μικρα παιδια απο ενα σημειο και μετα το σοκ του συναισθηματικου δεσμου ξυπνησαν κι ανελαβαν δραση.

Επισης, πως ειναι δυνατον οι συγγενεις σου επι 20 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΧΡΟΝΙΑ να μην τους περασει απο το μυαλο μια τετοια περιπτωση και ξαφνικά λίγο πριν πεθανει να κανουν τετοια υποθεση; Ο παραγοντας γνωση μπηκε στη μεση απο καποιον αλλον; Δηλαδη ακουσαν κατι στην τηλεόραση που πλεον αυτα μιλιούνται πιο πολυ σε σχεση με παλαιότερα; Τους μιλησε καποιος γιατρός;

Γιατι μπορει και να μην ηταν αρρωστος. Να ηταν απλα ανθρωπος με χαμηλή αυτοεκτιμηση με αλυτα θεματα κι εβαζε τους αλλους να τσακωνονται. Μπορει οι συγγενεις σου να εξιλεώνονται απο τις αμαρτίες τους τωρα βαφτίζοντας τον αρρωστο...

Θέλω να πω, τα χαρακτηριστικά των ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ειναι συγκεκριμένα. Τα συμπτώματα ειναι συγκεκριμένα. Απλά προσαρμόζονται και στον καθε χαρακτήρα.

Καλό θα ειναι να ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΣ. Να διαβασεις κανα βιβλιο ψυχιατρικής και ψυχολογίας παραπανω, να μιλησεις με κανενα γιατρο, για την δική σου προστασια και της αυριανής σου οικογενειας. Ετσι αλλάζουνε τα πραγματα.

Δεν μπορώ να συμφωνήσω περισσότερο με την προλαλήσασα...!!!

Το πρόβλημα Lena01 το είχαν οι άνθρωποι που περιγράφεις εσύ...και δεν καταλάβαιναν-Η έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν,εξαιτίας της πνευματικής τους αμορφωσιάς(όπως λέει η rad)
και της έλλειψης καλλιέργειας που είχαν.....
Το ίδιο έκανε και η μητέρα μου,για την αδερφή μου,που ενώ είναι ένα άτομο που χρίζει άμεσης φαρμακευτικής αγωγής έκανε και κάνει ότι δεν καταλαβαίνει-λόγω αμορφωσιάς και πνευματικής ένδειας-ότι δηλαδή δεν υπάρχουν φάρμακα για την αδερφή μου(έχει βγάλει και πόρισμα κιόλας) και να μην λέμε τέτοια πράγματα(ότι δηλαδή η αδερφή μου,έχει ψυχικό νόσημα,για να μην γίνουμε ρεζίλι στον κόσμο)

από τέτοιους ανθρώπους τί συνεννόηση μπορείς να περιμένεις;;; αν και νομίζω ότι και η μάνα μου δεν είναι και 100% στα πολύ καλά της-ή και μπορεί να πρόκειται και για παλιοχαρακτήρας-μην ξεχνάμε αυτή την παράμετρο..

Θα εξακολουθήσω όμως να τονίζω ότι οι ερωτήσεις που κάνεις είναι άσκοπες και δεν βοηθούν την ροή της βοήθειας..!
Δεν είμαι επιθετική και συγνώμη αλλά μην χαλάμε την ιστορία για πράγματα άνευ αξίας.

ραντ δυστυχως οτι ειναι να κανετε στο θεμα της εισαγωγης του σε νοσοκομειο πρεπει να το κανετε εσεις ουτε αλλο νοσοκομειο δεν αναλαμβανει μονο αν παρεβει η αστυνομια. Τουλαχιστον στη δικη μου περιπτωση ετσι εγινε η εμεις η η αστυνομια. Μακαρι εσεις να βρειτε καποιον καλυτερο τροπο. Δεν ξερω ποσο μακρυα ειστε απο αθηνα η αλλο δημοσιο ψυχιατρειο στην ελλαδα αλλα το μονο που μπορειτε να κανετε ειναι να βρειτε εναν γιατρο που τον παρακολουθησε σε καποιο απο τα νοσοκομεια που νοσηλευτηκε (π.χ δαφνι) να του πειτε για την κατασταση του αδερφου σου και να κλεισετε ενα ραντεβου ωστε να πατε να τον εξετασει και να του κανετε εισαγωγη. Εμεις τοτε ετσι καναμε ειχαμε βεβαια καποιο γιατρο που την παρακολουθουσε τοτε μεναμε κι εμεις σε επαρχιακη πολη 2μιση ωρες μακρυα απο την αθηνα ειχε ερθει ο αδερφος της μητερας και ενας φιλος του και της ειπαμε οτι θα πηγαιναμε αθηνα για καποιο λογο και την πηγαμε. Στην ουσια την κοροιδεψαμε γτ δεν βρισκαμε αλλο τροπο ωστε να την παμε στο νοσοκομειο. οταν ημουν μικρη κι εμενα με τη μητερα μου αθηνα μονο με την αστυνομια ειχα να κανω 2 με 3 φορες που νοσηλευτηκε. Δυστυχως απο τη στιγμη που δεν αποδεχεται την κατασταση του οτι και να κανετε εσεις θα χετε να αντιμετωπισετε το μαρτυριο με τη φαρμκευτικη αγωγη να ελεγχετε αν παιρνει τα φαρμακα του κλπ βεβαια υπαρχει η αγωγη σε ενεσιμη μορφη που την κανει μια φορα το μηνα κατι που θα ηταν βολικο για ολους και για σενα και για τον αδερφο σου αν το δεχτει φυσικα κι αυτο.

"οτι ειναι να κανετε στο θεμα της εισαγωγης του σε νοσοκομειο πρεπει να το κανετε εσεις ουτε αλλο νοσοκομειο δεν αναλαμβανει μονο αν παρεβει η αστυνομια. "

Τι εννοείς με αυτό; Περιέγραψα ακριβώς το προβλημα παραπανω οποτε αν θελεις γινε λιγο πιο συγκεκριμένη.

Η αθήνα ειναι αρκετα μακριά.
Ισως κοιταξουμε για Θεσσαλονίκη καλυτερα αν χρειαστεί αλλα το θεμα ειναι αυτο με το νοσοκομειο. Οτι δεν τον διακομίζουν -η δική τους κλινική ειναι ανοιχτή. Αλλα αφου η γνωματευση λεει πως χριζει νοσηλειας και καναμε εισαγγελική γιατι ηταν αρνητικός τότε εμεις με ποιον τροπο τον διακομίζουμε; Δεν ειναι ότι ειναι θετικος του λεμε παμε κι ερχεται... Εδω δεν παρεμβαίνει καποιος;

Επισκεφθήκαμε τον αλλον γιατρό στον αλλον νομό. Ο ανθρωπος ετη φωτός μακριά απο τον αλλο τον άχρηστο εδω περα. Η ευθύνη βέβαια πεφτει στους δικους μου που ενω βλεπανε οτι δεν κανει δουλεια και όχι μόνο αυτό αλλα ουτε τους ιδιους στην αντιμετωπιση δε βοηθούσε και το χαν καταλαβει επρεπε να προσανατολιστούν αλλου. Ο αδερφός μου μπορει να εχει παει απο γιατρους σε γιατρους δεν εχει παρει ομως ποτε μια σταθερή σωστή ψυχαναλιτική καθοδήγηση.

Ελπιζω να ξαναπαει. Ενω στο σπιτι ηταν πιο θετικός, στο γραφειο του γιατρου ξαφνικά εγινε πιο αρνητικός. Ισως να ειναι και φυσιολογικό. Ομως οταν επιστρεψαμε εδειξε δειγματα οτι το σκέφτεται, μας ρωτουσε γιατι να μην παει στον προηγουμενο και του εξηγήσαμε ότι ο αλλος γιατρος ως τωρα δεν εχει την ειδικότητα του ψυχαναλυτή για να διαχειριστεί τα αισθήματα και τις σκέψεις σου. Αλλα αποφασίσαμε πως ακόμα κι αν τον δουμε να αρνειται, εμεις να κανονίσουμε ουτως η αλλως ραντεβου για μας τους ιδιους, οποτε ισως κι αυτος αμα δει οτι εμεις κραταμε μια γραμμή ακολουθήσει και τη δική του.... Εγω σιγουρα θα ηθελα να ξαναπαω. Μιλησα μονο δεκα λεπτα μαζι του για να του εξηγησω τα προσφατα και τη σημερινή δεδομένη κατασταση και μπορώ να πω ότι συνενοήθηκα πολύ καλα. Και φάνηκε και το συνολικό θέμα της οικογενειακής συνενόησης. Θεωρώ πως αν επισκεφθείς εναν γιατρό και δεν νιώσεις και το δικό σου τρωτό σημειο τότε δεν εχει κανει σωστα τη δουλεια του.

Το θέμα ειναι πως κι εγώ ολες αυτες τις μερες εχω παρατήσει τα διαβασματα μου. Ειχα βαλει στοχο φετος να πετυχω καποια πραγματα, απαιτητικά και με την πεποιθηση οτι ξερω πως μπορω να τα καταφερω. Ομως τωρα δεν ειμαι τοσο σιγουρη. Αυτό το θεμα με παει πισω κι εμενα και νιωθω πως σερνω μια αγκυρα χωρίς να το θελω. Θα ήταν καλυτερα αν οι δικοί μου ηταν πιο δυναμικοί κι ευελικτοι ανθρωποι. Οποτε αυτή τη γραμμη που εθεσα εγω τωρα, να το ειχαν κανει οι ιδιοι. Αλλα το βλεπω πως οσο μεγαλωνω τόσα περισσότρα κι εγω γνωριζω απο αυτους.

Αυτες τις δυο νυχτες ξυπναω μες στα χαραματα και μου τρεχουν τα δακρυα. Νιωθω τον οργανισμό μου σκασμένο. Εχω να διαβασω και δεν ξερω αν θα τα καταφερω. Χανω ενεργεια ψυχική και σωματική. Και δεν εχω και κανενα φίλο εδω μιας και που ελειπα χρονια για να ξεσκάσω λίγο... Φοβήθηκα λίγο. Αν και τα χω ξαναπερασει κι εχω βγει δυνατή. Αλλα τότε ειχα κι αλλες διεξόδους. Δε θελω να καταρρεύσω, αντιστέκομαι αλλα νιωθω οτι κι εγω θελω καπου να ακουμπησω ρε γαμωτο... Καποιον να μου δωσει κι εμενα δυναμη να συνεχίσω να κυνηγώ τους στοχους μου.

Τελος παντων, ειπα να μιλησω ετσι λιγο για μενα σημερα.

Αυτό με την ενεσιμη το ειχαμε κανει μια φορα. Δε θυμαμαι ομως τους λόγους που σταματησε. Ηταν μόνο η αρνηση του ή και κατι με το φαρμακο. Αλλα θα το ρωτησω ξανα.

Γεια σου ραντ αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι ή εσεις θα τον πατε τον αδερφο σου στο νοσοκομειο για να εισαχθει (εκουσια) ή θα μπειτε σε διαδικασια εισαγγελικης παραγγελιας δεν υπαρχει τουλαχιστον απο την εμπειρια μου αλλος τροπος πιο ανωδυνος π.χ να αναλαβει η ανοιχτη ψυχιατρικη η αλλο νοσοκομειο να αναλαβει τη μεταφορα του, για αυτο τοτε το νοσοκομειο που ειχε παει τοτε ο αδερφος σου κι εκανε φασαρια πηρε την αστυνομια τηλ και τον πηγαν σε ψυχιατρειο, θα μπορουσαν κινησουν καποια αλλη διαδικασια και να τον στειλουν με ασθενοφορο. Κατι που ηδη το βιωσες και ειναι λογικο να εχεις απαγοητευτει απο την ολη κατασταση. Παραπανω σου λεω τι εκανα εγω την τελευταια φορα που πηγα την μητερα μου με τον θειο μου στο νοσοκομειο για να της κανουμε εισαγωγη (λεγοντας της ψεμετα) την πηγαμε εν μερη εκουσια αλλα επειδη στο νοσοκομειο ηταν αρνητικη ο γιατρος δεχτηκε να την κρατησει αλλα ζητησε απο μενα να φερω την εντολη απο την εισαγγελεα και τοτε την κρατησανε. Στη δικη μου περιπτωση εκεινη τη φορα εγινε ας πουμε συνδυασμος και τον δυο επιλογων που υπαρχουν. Τωρα στη δικη σου περιπτωση επειδη κατανοω οτι ο αδερφος σου θα ναι αρνητικος θα ναι πιο δυσκολο να κανετε κατι παρομοιο για να τον πατε στο νοσοκομειο γιατι φανταζομαι οτι μολις αντιληφθει οτι του ειπατε ψεματα για τον πατε θα αντιδρασει ασχημα περα οτι θα ειναι δυσκολο να σας εμπιστευτει εστω και αυτο το λιγο που μπορει, προτεινω να μιλησετε με τον γιατρο που μιλησατε την τελευταια φορα και ειχες καλη επικοινωνια απ οτι ειπες και να του ζητησετε να σας βοηθησει στο κομματι αυτο. Ρωτηστε τον αν γνωριζει καποιον γιατρο στο νοσοκομειο που θελετε να νοσηλευτει η αν γνωριζει καποιον αλλον γιατρο σε αλλο νοσοκομειο ωστε να γινει εστω λιγο πιο ευκολη η εισαγωγη και να εχετε μετεπειτα μια επαφη με εναν γιατρο σε δημοσιο νοσοκομειο.

Οσον αφορα το δικο σου κομματι δεν ξερω τι να σου πω το μονο που μπορω να σου πω ειναι να μην αναλαβεις εσυ εξολοκληρου την κατασταση μην αναλαβεις ευθυνες που πρεπει να αναλαβουν οι γονεις σου.

Quote:

---

Originally Posted by talikiller

Βασικα εγω οταν επαθα το ψυχωτικο επεισοδιο δεν ειχα επιγνωση της καταστασης μου και αρνιομουν φαρμακευτικη αγωγη στην αρχη...!
Τους πρωτους 2 μηνες μου ριχναν zyprexa στο φαγητο μεχρι να φυγει το παραληρημα...!
Παραλληλα με πιεζαν να παρω φαρμακα αλλα αρνιομουν...!
Μολις καταλαγιασε το ψυχωτικο επεισοδιο εκει ειναι που δεν δεχομουν να παρω φαρμακα..!
Ελεγα τι παραλογο σας λεω τωρα??Και θελετε να χαλασει το συκωτι μου με τα φαρμακα???κλπ..!
Ενας ψυχιατρος στην συνεχεια με απειλησε με εισαγγελικη παρεμβαση...!
Επισης αρχισαν να μου ριχνουν κατι σταγονες που προκαλουν σπασμους και παρενεργειες ωστε να φοβηθω για την υγεια μου και να παρω φαρμακα...!
Επισης αρχισα να εχω τασεις αυτοκτονιας και τρομερο βραχυχυκλωμα και δεν ειχα πλαν Β....!
Παρολο ολα αυτα αρνιομουν τα φαρμακα...!

Γιατι??
Γιατι δεν ηξερα οτι η ψυχωση ειναι μια χρονια ασθενεια...!
Γιατι δεν ηθελα να επιβαρυνω τον οργανισμο μου παιρνωντας φαρμακα...!
Γιατι δεν ηξερα και δεν αναγνωριζα οτι εχω χασει τα λογικα μου....!

Επισης ο μεσος ανθρωπος δεν καταλαβαινει οτι μπορει να χασει το μυαλο του...!
Μας φαινεται σε ολους λογικο οταν ενας ανθρωπος τρακαρει οταν τρεχει με 200 χλμ....
Μας φαινεται παραλογο ομως το να χασει καποιος τον ελεγχο της σκεψης και το μυαλου του οταν εκεινο τρεχει μες στο μυαλο του με 200 χλμ ας πουμε...!
Επισης ο εγκεφαλος ειναι χημεια...!
Οπως ο διαβητικος παιρνει φαρμακο ετσι και ο ψυχωτικος πρεπει να ελεγχει την ντοπαμινη του για παραδειγμα...!

Ε τελικα αφου δεν την παλευα με τις τασεις αυτοκτονιας και ειχα φοβηθει και τις παρενεργειες απο τις σταγονες και μου ειχε πει ο αλλος οτι θα με κλεισει μεσα ε τελικα δεχτηκα να παρω φαρμακα...!
Ξεκινησα με zyprexa....!Λες και ημουν σε μονιμη καταστολη...!Δεν μπορουσα να κουνηθω...!Οι τασεις αυτοκτονιας δεν εφυγαν το βραχυκυλωμα παρεμενε...!
Επισης αρχισαν να με βαραινουν σκεψεις του στυλ γιατι δεν μπορω να σπουδασω??γιατι εχασα τους φιλους μου??γιατι δεν βγαινω??γιατι δεν μπορω να παιξω ποδοσφαιρο αφου τα φαρμακα με ειχαν σε καταστολη??Αρχισα να νιωθω αχρηστος και παρεισακτος χωρις ομως να εχω καταθλιψη...!Ηταν ολες αυτες οι σκεψεις υπολειματα του επεισοδιου και συνειρμικοι παραλογισμοι...!

Ημουν τοσο μαγγωμενος που οταν εβγαινα καμια φορα βολτα με βασταγε η αδερφη μου...!

Θελω να πω και κατι αλλο...
Η ψυχωση ετσι οπως την βιωσα εγω μου χρειαστηκαν 2 πραγματα....
αντοχη στον ψυχικο πονο και τρομερος μα τρομερος αυτοελεγχος............!!!!!!!!!

Τις στιγμες που δεν με επιαναν τα φαρμακα παροτι τα επαιρνα(κοινως δεν μου ταιριαζαν...) και ειχα απιστευτες τασεις αυτοκτονιας και βραχυκυκλωμα να πω την αληθεια δεν αντεχα....!
Αλλα το παλευα οσο μπορουσα και χωρις να εχω καμια ελπιδα οτι θα αλλαξει η ζωη μου....!
Το μονο ευχαριστο πραγμα στην μερα μου ηταν το βραδυ που κοιμομουν....!
Και το πρωι ελεγα φτου σου ξυπνησα........!
Δεν παλευοταν με τιποτα....!
Καθομουν και ακουγα μουσικη να περασει η ωρα...........!

Θυμαμαι κατι τραγικες στιγμες...!

Παω βραδυ να κοιμηθω και ειχε χτυπησει κοκκινος συναγερμος στο κεφαλι και τασεις αυτοκτονιας...!
Δεν με επαιρνε ο υπνος με τιποτα....!
Λεω τι θα κανω τι θα κανω...
αρχισα να μετραω μεχρι το 1000...!
Αρχισα να σκεφτομαι ωραια πραγματα...!
τιποτα δεν γινοταν και ξαναδωστου μετρημα...!
Πραγματικα δεν κοιμηθηκα ουτε δευτερολεπτο και ο ψυχολογικος πονος αφορητος...!

Μια αλλη φορα αποφασισα να παω διακοπες με εναν φιλο μου στην Παρο λιγο μετα το επεισοδιο παρολο που ειχα τασεις αυτοκτονιας και βραχυκυκλωμα...!
Λεω θα παω κοντρα στο προβλημα και θα ζησω φυσιολογικα...!
Τι το ηθελα να παω??
Ηταν τοσο μεγαλος ο πανικος και το βραχυκυλωμα που αρχισα να δακρυζω απο τον ψυχικο πονο...!
Την επομενη μερα γυρισα και κατα την διαρκεια του ταξιδιου πραγματικα με εσπρωχνε το σωμα μου να πεσω απο το καραβι....!
Ενας σημαντικος λογος που μαλλον ανεβηκε εκθετικα ο ψυχικος πονος ηταν οτι εφυγα απο την αγαπη και την στιριξη της οικογενειας μου που την ειχα αναγκη αφου ημουν μολις μετα το επεισοδιο....!!

Στο διαταυτα...!
1)Σταγονες με σπασμους,απειλη εισαγγελικης παρεμβασης,πιεση απο την οικογενεια μου και απουσια πλαν Β απεναντι στο βραχυκυλωμα και τις τασεις αυτοκτονιας με οδηγησαν στο να παραω φαρμακα...!
2)Ο αυτοελεγχος που ειχα με προστατεψε απο υλοποιηση παραλογων σκεψεων οπως αυτοκτονια...!
3)Πρεπει να καταλαβει οτι οπως ο διαβητικος ελεγχει τις ουσιες του ετσι και στον εγκεφαλο ο ψυχωτικος....!
4)Ακομη και αν δεχθει να παρει φαρμακα θα πρεπει να βρει ενα φαρμακευτικο σχημα που να του ταιριαζει....!(Κατι που δεν ειναι καθολου ευκολο....!Εμενα μου πηρε 2 χρονια να βρω θεραπεια και να ηρεμησω αφου αλλαξα πολλα φαρμακα και γιατρους...)
5)Το μεγαλυτερο ποσοστο σε μενα επαιξαν τα σωστα φαρμακα και οχι η ψυχοθεραπεια...!

Ευχομαι οτι καλυτερο....:)

---

Πολυ κατατοπιστικη η απαντηση σου talikiller και μεγαλη βοηθεια για ολους εμας τους συγγενεις που προσπαθουμε να αντιμετωπισουμε μια τοσο δυσκολη κατασταση. Αν και δεν καταλαβαινω ακριβως τι εννοεις πλαν Β...

Δεν εχω ξεκαθαρίσει επίσης μέσα μου ακόμη, κατά πόσο παίζει σημαντικό ρόλο ο χαρακτηρας του ψυχωτικού ατόμου στην όλη αντιμετωπιση της καταστασης του..
Εννοώ, είναι ασχετο κομμάτι ο χαρακτηρας? και τα συμπτωματα εμφανιζονται ανεξαρτητα απο τον χαρακτηρα?
Μπορεί να είναι χαζή η απορία μου. και δυσκολευομαι να την εκφρασω επακριβως..

το αν και κατα πόσο αποτελεσματικά θα αντιμετωπίσει ο κάθε 'ψυχωτικός' την κατάστασή του και την θεραπεία του, εξαρταται από τα ερεθισματα του περιβάλλοντος του και την ενταση του ψυχωτικού επεισοδίου μόνο ??άσχετα από τον χαρακτήρα του?
κατά πόσο αλλοιώνεται ο 'προ ψυχωτικού επεισοδίου' χαρακτήρας του?

αναρωτιέμαι, ..γιατί οι γονείς μου πιστεύουν ότι η αδερφή μου αρνείται να επισκεφτεί ψυχίατρο, κυρίως επειδή ήταν πάντα 'δύσκολος' χαρακτήρας

emena ο ντοκτορ μ με ειχε πει οτι το δυσκολο με την θεραπεια της ψυχωσης ειναι οτι αλλαζει δυσκολα η πλευρα του κακου μας χαρακτηρα.τωρα θα μου πεις οτι ανθρωποι ειμαστε κ οτι αν χασουμε αυτην την πλευρα μας θα ειμαστε κατι σαν μηχανη...δικαιος λογος αυτος γτ κανεις ανθρωπος δεν ειναι τελειος...Απλα η γκαντεμια με μας τους ψυχωτικους ειναι οτι τλκ βρεθηκε ο λαθος ανθρωπος(εμεις) στην λαθασμενη ωρα σε λαθος θεση κ δημιουργηθικε καπως το ψυχωτικο επεισοδιο.γκαντεμια...και παλι γκαντεμια...

Ειναι απλο κοριτσι μου υπαρχει και ενεσιμο αντιψυχωτικο που το κανεις μια φορα το μηνα και κρατα 30 μερες !

Καλα απορω τοσο ασχετοι ειναι οι γιατροι και δε στο προτειναν ;

Καλησπέρα σας και καλός σας βρηκα!

Ήθελα να πω ότι και εγώ έχω έναν θείο, είναι κοντά στα 55-60 χρονών και από τα συμπτώματα που βρίσκω μέσα στο ίντερνετ έχει παρανοϊκή διαταραχή προσωπικοτητας. Τα συμπτώματα είναι κατά βάση ότι πάντα θεωρούσε (από το στρατό και μετά είναι τα συμπτώματα) ότι όλοι τον αδικούμε, ότι λέμε πράγματα άσχημα πίσω από τη πλάτη του, ότι πάντα σε όλα έχει δίκιο εκείνος, πάντα ζήλευε τη μανα μου (αδερφή του ) εμάς (τα ανίψια του ) τον πατέρα μου και ακόμα και τους γονείς του. Προ 13 περίπου χρόνια ο παππούς μου απεβίωσε σε ένα τροχαίο (ήταν πεζός ) οπότε και η γιαγιά έμεινε με τον γιο της.
Από τότε τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο.

Τα πρόβληματα είναι ότι :
1) είναι βίαιος
2) απειλή τον πατέρα μου και τη γιαγια μου
3) ασκη βία ψυχολογικη
4) αν πάρουν οι γονείς μου τη γιαγια στο σπίτι τους, το ποιο είναι ακριβός πάνω από αυτό που μένει τώρα η γιαγιά, χωρίς να κάνει στους γονείς μου ο θείος μου χαρτί ότι δεν μπορεί να τη φιλοξενεί άλλο, τότε ίσος να τους κατηγορήσει στην αστυνομία ότι πήρανε τη γιαγια με το ζορι

Τα προβλήματα δεν τα γράφω πιο περιληπτικά γιατι θα σας κουράσω, μόνο να πω ότι η γιαγιά μου παραδεκτικε πρώτη φορά ότι ο γιος της θέλει ψυχίατρο πριν από 8 χρόνια όπου και της είχε πάρει ήδη όλη τη περιουσία και της φεροτανε άσχημα. Ο παππούς μου δεν το παραδεκτικε πότε, αν το είχανε κάνει τώρα ίσος να είχε νοσηλευτή και να ήταν καλύτερα.

Αύριο το προι πάμε εισαγγελέα γιατί έφτασε στο απροχώρητο, σήμερα έδωσε τελεσίγραφο μέχρι της 11 του μήνα να έχει φύγει από το σπίτι ή γιαγια. Αλλά οπός λέει και η Rad δεν καταλαβενει ότι έχει πρόβλημα, και φοβάμαι ότι παρόλο την εισαγωγή όταν και αν βγει μη μας κάνει κακό αν δεν πέρνει τα φάρμακα.

Υ.γ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τη περιουσία του ας τη κάνει ότι θέλει. Εμάς και τη γιαγια να αφήσει ήσυχους, και όσοι έχετε άνθρωπο που είναι έτσι καταλαβενετε τη λεω

Άλλο η παρανοϊκή διαταραχή προσωπικότητας, ανήκει στις διαταραχές προσωπικότητας και είναι σε άλλη ενότητα του φόρουμ, και άλλο η παρανοϊκή σχιζοφρένεια που ανήκει στις ψυχώσεις, μην τα μπερδεύουμε! Ο θείος σου τι από τα δύο έχει; Επιπλέον αν είναι το δεύτερο και είναι βίαιος να ξέρεις τυχαίο είναι, είναι από την φύση του βίαιος, δεν σε κάνει η αρρώστια βίαιο.

ΕΓΩ ΠΑΝΤΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΕΧΩ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ
ΚΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΕ ΑΝΕΧΟΝΤΑΙ ΤΩΡΑ ΕΣΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΤΕ
ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ ΓΤ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΑ
ΚΑΙ ΜΑΛΛΟΝ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΥΤΟ