Ο ρόλος της μητέρας μου...
Alex30 κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός και αντιδρά διαφορετικά σε κάθε φάρμακο που παίρνει.Σε μία περίπτωση που ξέρω τα Seroxat είχαν προκαλέσει διαταραχές στη λίμπιντο ενώ τα Ladose τα έπαιρνα για μεγάλο διάστημα και εμένα δεν μου είχαν προκαλέσει ανορεξία αλλά πολλές άλλες παρενέργειες.
Σε αυτό το μήνυμα θα γράψω για το ρόλο της μητέρας μου στη ζωή μου και κυρίως στην αρρώστειά μου.Όπως έχουμε ξαναπεί οι περισσότεροι ασθενείς που πλήττονται από τέτοιου είδους ασθένειες προέρχονται από προβληματικό οικογενειακό περιβάλλον.Δεν είναι καθόλου τυχαίο αυτό αφού αν είναι δυσάρεστο και βαρύ το περιβάλλον όπου ζεις και περνάς τις περισσότερες ώρες σου το μόνο επόμενο είναι να αρρωστήσεις.Θα σας αναλύσω λοιπόν την κατάσταση και τη συμπεριφορά της μητέρας μου να μου πείτε κι εσείς τη γνώμη σας.
Παλιά είχα πολύ καλές σχέσεις και με τους δύο γονείς μου.Μετά όμως αυτοί άλλαξαν,γίνανε άλλοι άνθρωποι,πρώτα ο πατέρας μου και μετά η μητέρα μου.Η μητέρα μου άλλαξε συμπεριφορά απ όταν ήμουν 17 και πήγαινα ακόμα σχολείο.Έγινε αφόρητη,ακραία,τελείως ενοχλητική,πολύ αδιάκριτη,ήθελε να επεμβαίνει στην προσωπική μου ζωή και το χειρότερο απ\' όλα δεν μπορούσαμε καν να επικοινωνήσουμε γιατί ήταν μονίμως στον κόσμο της.Έτσι η συμβίωση μαζί της έγινε αδύνατη αλλά δυστυχώς μόλις πέρσι κατάφερα να μετακομίσω σε άλλο σπίτι.Όλα αυτά τα χρόνια ήμουν σε συνεχή σύγκρουση μαζί της,τσακωνόμασταν κάθε μέρα και δεν με άφησε ποτέ να ηρεμήσω ψυχικά για να ξεπεράσω αυτό που έχω κι ας είχε περάσει η ίδια ακριβώς την ίδια αρρώστεια για τεσσεράμισυ χρόνια παλιότερα.Αρκούταν στις προσευχές πιστεύοντας ότι έτσι θα περάσει και το \'χε ρίξει στη μοιρολατρεία και τη θρησκοληψία.Πιστεύει μάλιστα ότι αυτό που έχω είναι μια δοκιμασία σταλμένη από το Θεό για να δοκιμάσει την πίστη μου(!!!)προσπαθώντας έτσι να αποποιηθεί τις ευθύνες της που ποτέ δεν παραδέχτηκε.Δεν έδειξε ποτέ πραγματική κατανόηση γι αυτό που περνάω παρ\' ότι με έβλεπε να υποφέρω και είχε περάσει η ίδια από αυτό το μονοπάτι.Αντίθετα και πέρα από τη συνεχή γκρίνια της μου μετέδιδε όλη την αρνητική ενέργεια που έβγαζε λόγω του χαρακτήρα της αφού σαν άνθρωπος είναι κατήφης,μελαγχολική,μεμψίμ οιρη,αγχώδης,δειλή και απαισιόδοξη.Όλα τα στοιχεία που έχω σαν συμπτώματα της αρρώστειάς μου τα έχει αυτή σαν στοιχεία του χαρακτήρα της και πολλά από αυτά μου τα μεταδίδει από μικρό παιδί.
Αυτή την άποψη για τη μητέρα μου φυσικά δεν την έχω μόνο εγώ.Όταν είχε έρθει η κοπέλα μου να συζήσουμε σπίτι μου παλιά όπου ήταν κι αυτή την είχα προειδοποιήσει για όλα αυτά.Στην αρχή δεν με πίστεψε γιατί της φάνηκαν όλα αυτά υπερβολικά(όπως και σε κάποιους από σας ίσως)αλλά αφού πέρασε ένας μήνας δεν ήθελε ούτε καν να την βλέπει-γιατί μερικές φορές πρέπει να ζήσεις κάποιον για να καταλάβεις τι πραγματικά είναι άσχετα με αυτό που δείχνει προς τα έξω.Μου είπε λοιπόν προς έκπληξή μου ότι κρυφά από εμένα η μητέρα μου την έπαιρνε τηλέφωνο και προσπαθούσε να τη χρησιμοποιήσει για να με ελέγξει ακόμα και στις 6.30 το πρωί(!),ότι είχε ψάξει μία φορά που νόμιζε ότι κοιμόταν την τσάντα της(τέτοιες αδιακρισίες τις έκανε συνέχεια και μένα) και γενικώς της έλεγε πράγματα που την έριχναν ψυχολογικά.Όσοι την ξέρουν πραγματικά αυτή την άποψη έχουν.Εκτός όμως από την κοπέλα μου προσπαθούσε να εκμεταλλευτεί και κάποιους γιατρούς μου και μάλιστα κάποιους είχε καταφέρει να τους πάρει με το μέρος της.Κάποιοι άλλοι φυσικά δεν έκαναν κάτι τέτοιο παρά τις προσπάθειές της και παραδέχτηκαν ότι η κατάστασή της είναι νοσηρή και της το είπαν.
Την επιπολαιότητά της φυσικά δεν την έχει δείξει μόνο στο ρόλο της σαν μητέρα αλλά και στην προσωπική της ζωή.Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα που με αφορά άλλωστε.Τον πατέρα μου τον γνώρισε από προξενιό και όταν πρωτοέγινε το \"κονέ\" αυτός ήταν στο εξωτερικό.Τα λέγανε μέσω γραμμάτων και τηλεφώνου για τρεις βδομάδες περίπου και μόλις ήρθε ο πατέρας μου στην Ελλάδα μέσα σε μία βδομάδα παντρεύτηκαν!!!!Μέσα σε μία βδομάδα δεν προλαβαίνεις να γνωρίσεις έναν άνθρωπο ούτε να κάνεις σοβαρή σχέση μαζί του πόσο μάλλον να τον παντρευτείς.Πιάστηκε τόσο κορόιδο που της έκρυψαν χρόνια από την ηλικία του και της είχαν πει ότι είναι 10 χρόνια μεγαλύτερός της ενώ στην πραγματικότητα είναι 18 χρόνια μεγαλύτερός της και συχνά τον περνάγαν για πατέρα της!Εννοείται από αυτή την απόφαση κατέστρεψαν τη ζωή τους(έχουν χωρίσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια)αλλά αυτός που την πληρώνει σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το παιδί και δεν υπάρχει μεγαλύτερη αδικία από το να πληρώνεις τα λάθη άλλων.
Προσπάθησα με κάθε τρόπο να την κάνω να αλλάξει στάση και συμπεριφορά,έβαλα ακόμα κι άλλους να της μιλήσουν(γιατρούς,ιερείς,τ� �ν κοπέλα μου)όμως εξαιτίας της στενοκεφαλιάς της δεν άκουσε ποτέ.Έτσι παρέμεινε αυτή η κατάσταση για όλα αυτά τα χρόνια με αποτέλεσμα να παραμείνω κι εγώ άρρωστος.Όσο για τον πατέρα μου-για να μην τον αδικώ κι αυτόν-έχω να ακούσω τη φωνή του από το 1999,δεν έχει καν τηλεφωνήσει να δει τι κάνω κι ας ξέρει ότι είμαι άρρωστος.Δυστυχώς τέτοιους γονείς-διαμάντια έχω και το γεγονός ότι είναι γονείς δεν τους βάζει στο απυρόβλητο.
Περιμένω τις γνώμες σας και τις εμπειρίες άλλων ατόμων αν έχουν βιώσει κάτι παρόμοιο.