Κρισεις πανικου - κουραστηκα!

Καλησπέρα...νέος στο forum και στη διαταραχή πανικού (πρωtη κριση το Μαιο)

Πολυ καλη δουλεια και πολυ βοηθητικα ολα αυτα που γραφονται εδω

Απλα αυτο που ηθελα να πω ειναι οτι εγω πηγα μονο σε ψυχολο και εδω και 4 μηνες κανω ψυχοθεραπεια η οποια ηταν σωτηρια. Δεν ακουληθησα φαρμακευτικη αγωγη, μονο ενα ηπιο αγχολυτικο στην αρχη που δεν ηξερα τι ακριβως συνεβαινε...Και αυτο ηθελα βασικα να προσθεσω σε ολα αυτα που λετε. Απο τοτε που συνειδητοποιησα οτι οι κρισεις πανικου και ολα αυτα που την ακολουθουν εχουν καποιο ΝΟΗΜΑ (και δεν ειναι απλα ενα τερας,) ηρεμησα. Εκει νομιζω οτι πρεπει να αναζητησουμε το προβλημα. Τις κρισεις, τις σκεψεις, τις φοβιες τις προκαλουμε ΕΜΕΙΣ, κρατουν οσο θελουμε ΕΜΕΙΣ...ας αναζητησουμε το γιατι. Απο τοτε που αρχισα να μη φοβαμαι την κριση, αλλα να βρισκω το γιατι επαθα την κριση αλλαξε η ζωη μου.
Υπαρχουν και παρα πολυ ωραια βιβλια στην αγορα που μιλουν γι\'αυτο που περιεγραψα...

Αυτα...και Ελπιδα...η αρετη που βαλλεται περισσοτερο στις μερες μας...

ΥΓ Υπαρχει μια τελεια σελιδα που μιλα για αυτη τη δυσκολια μας
http://www.anxietynetwork.com/index.html στο lnk Panic

(Βλέπω και οι δύο νυχτόβιες είμαστε! Not bad) Σ\' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και ειλικρινά σου εύχομαι να νιώσεις ξανά όπως προ της βλακείας που πάθαμε και να ξαναπάς γαι αιμοδότης (εγώ τα φοβάμαι αυτά, όπα, κι άλλη φοβία :) )
Σχετικά με τους άντρες, φυσικά κι εμείς τους καταλαβαίνουμε καλύτερα, είναι πιο πρακτικοί από εμάς και σίγουρα λιγότερο αναλυτικοί. Άσε που από ένα σημείο κι έπειτα όταν η κατάσταση περιπλέκεται, επιλέγουν να μην ακούν. Το έχω παρατηρήσει με τον δικό μου που δεν μπορώ να πω, θα είμαι αχάριστη αν έλεγα ότι δεν έχει το νου του, ειδικά τώρα, αλλά δεν μπορεί ούτε στο ελάχιστο να κατανοήσει το όλο πρόβλημα και κολλάει σε ετικέτες. Π.χ. \"πωπω αντικαταθλιπτικά, δηλαδή έχεις κατάθλιψη; Και γιατί δεν παίρνεις αγχολυτικά, αλλά αντικαταθλιπτικά;\" Άντε να κάτσεις τώρα να κάνεις το γνωστό σεμινάριο για τη σεροτονίνη. Για να καταλάβεις, στο πρώτο τέτοιο \"μάθημα\" έλεγα ότι σεροτονίνη έχει η σοκολάτα και οι μπανάνες. Και με ρώτησε γιατί δεν πλακώνομαι στις σοκολάτες, αντί για τα χάπια. Κάπου εκεί έκαψα 2-3 ασφάλειες και έκοψα τα σεμινάρια.
Ως όντα πάντως, οι γυναίκες και τολμώ να πω, ειδικά εμείς που έχουμε τέτοια θέματα (που επί του πρακτέου σημαίνει ότι σκεφτόμαστε πολύ τελικά) είμαστε πολύπλοκες. Από την άλλη, ίσως και να έχεις δίκιο, πολλά δεν είναι θέμα φύλου, αλλά ανθρώπου. Ποιος σου κολλάει τελικά να έχεις γύρω σου και ποιος όχι, ας μη γενικεύω κι εγώ..
Αυτά προς το παρόν! Άντε και βγαίνοντας από το λούκι, μη σου πω να ανοίξουμε και σωματείο συμπεράστασης...για σκέψου το...:)

Τωρα που ξαναδιαβαζω αυτα που εγραψα μου φαινονται καπως δασκαλιστικα...καμια σχεση με την προθεση μου...Την ιδια κολαση περναμε ολοι...ελπιζω να βοηθησα και οχι να εσπασα νευρα (χε-χε)

Χρήστο καλώς ήρθες στο forum (όχι στο πρόβλημα φυσικά!) Δεν είναι καθόλου δασκαλίστικα αυτά που γράφεις, είναι απλά μια πτυχή του τι \"πιάνει\" στον καθένα. Σε άλλον λειτουργεί η ομοιοπαθητική, σε άλλον η ψυχοθεραπεία, σε άλλον πάλι μόνο φαρμακοθεραπεία. Είναι μάλλον θέμα οργανισμού και χαρακτήρα. Και πίστεψέ με, τα χάπια δεν τα προτιμά κανένας, απλά όταν βλέπεις ότι φτάνεις σε ένα σημείο να μην μπορείς να κυκλοφορήσεις, να δουλέψεις, ούτε καν να βγεις από το σπίτι, μάλλον το κεφάλι σου έχει πάθει black-out και θέλει ρεκτιφιέ, δηλ. την επαναφορά της χημικής ισορροπίας του. Αν καταλαβαίνω καλά τα όσα έχω διαβάσει φυσικά. Πάντως κάθε περίπτωση είναι και διαφορετική, νομίζω και αναλόγως συμπτωμάτων πολλοί μπορούν και το παλεύουν και μόνοι τους.
Καλό σου κουράγιο εύχομαι και θα μπω στο site ου προτείνεις, κατατοπιστικό φαίνεται!

Καλως σε βρηκα Relia...Συμφωνω απολυτως με ο,τι ειπες...απλα δινω μια αλλη εκδοχη...

Γεια χαρά Χρήστο.
Μια χαρά τα λες. Νομίζω οτι είναι θέμα ανθρώπου όμως και περίπτωσης.
Αν όπως λέει και η Relia πέσει ο γενικός δεν ανεβαίνει με ψυχοθεραπεία και μόνο.
Σημασία έχει να καταλάβει κανείς οτι κάτι δεν πάει καλά στον πίνακά του και να ζητήσει βοήθεια.
Απο εκει κι έπειτα όλα δρομολογούνται.
Το ξενυχτίσαμε Relia βλεπω :)
Ακομα γελάω με τις σοκολάτες :))
Σου έδωσε μια απαντηση όμως ο φουκαρας! Προσπάθησε και αυτό έχει σημασία.
Τώρα το τί είπε είναι άλλο θεμα...
Ψιολέπεσα σήμερα...
Πήγα ΟΤΕ και είχα συνεχείς μέτριου βαθμού ενοχλήσεις οι οποίες δεν κορυφώθηκαν σε κρίση πανικού γιατί όπως είπε ο Χρήστος προσπάθησα να καταλάβω γιατί συμβαίνουν εκείνη τη στιγμή.
Έδωσα 2-3 απαντήσεις στον εαυτό μου που έχουν βάση.
Προσπάθησα να μην τρομάξω και τα ψιλοκατάφερα.
Με έριξε βέβαια το όλο θέμα αλλά θα προσπαθήσω να μην το αφήσω να με επηρρεάσει περισσότερο.
Τσαντίστηκα πιο πολύ παρά τρόμαξα.
Χρήστο όταν εκλογικεύεις το σύμπτωμα φεύγει ή απλά μένει αλλά χωρίς να σε τρομάζει.
Παω να φάω καμιά μπανάνα :P

Συγχαρητηρια Blue!!!

ειναι υπερβολικα σπουδαιο αυτο που εκανες. Αυτο πρεπει να σκεφτεσαι. Τη τσαντιλα και την απογοητευση κι εγω τι νιωθω, αλλα η πραγματικοτητα ειναι οτι κανουμε ενα βημα παραπανω. Και αυτο δινει δυναμη...

Ως προς την εκλογικευση, αυτο που συμβαινει σε μενα ειναι οτι οταν ανακαλυπτω την αιτια αισθνομαι σα να ανακαλυψα ενα κωλοπαιδο που κανει φαρσες, το οποιο μολις με βλεπει τρεχει σαν τρελλο. Επανερχεται, το ξαναδιωχνω, αφου ομως το ακουσω κιολας...κατι εχει να μου πει...καπου κατι κανω λαθος...Κωλοπαιδο και ευλογια ταυτοχρονα...

Κλαη συνεχεια

Πράγματι η εκλογίκευση βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις, ωστόσο όταν μπαίνεις σε διαδικασία να αναλύσεις τι σου συμβαίνει, αυτομάτως το σκέφτεσαι περισσότερο, έτσι δεν είναι. Προσωπικά, έχω κατά 1000% περισσότερες προ-κρίσεις παρά κρίσεις και καλά ότι \"να\' το τώρα έρχεται και πωπω τι θα κάνω κ.λπ.\". Στις έντονες φάσεις αυτές όταν δηλαδή έχω τάση λιποθυμίας, αυτό που κάνω είναι να ...μην πίνω νερό γιατί για κάποιο περίεργο λόγο με κάνει χειρότερα (ναι, συμβαίνει κι αυτό!). Αυτό όμως που με βοηθάει είναι να ρίχνω λίγο κρύο νερό στο μέτωπο, πραγματικά σωτήριο, είναι σαν να ξυπνάω έστω και για λίγο. Τώρα θα μου πεις, όταν είσαι κοπέλα και βαμμένη και ρίχνεις νερά, πάει η μάσκαρα στο αυτί και το make-up στο λαιμό. Blue μου, το γεγονός ότι τσαντίζεσαι, είναι πιο λογικό από λογικό, εφόσον λες \"το κέρατό μου, πλακώνομαι στα φάρμακα και τελικά πάλι έχω ενοχλήσεις;\". Εχθές π.χ. στη συνάντηση που ήμουν μετά από κάποια όρα και ενώ το κεφάλι μου είχε γίνει καζάνι, ένιωσα ότι δεν την πολυπαλεύω, σηκώθηκα λοιπόν, πήγα στην τουαλέτα, κάθισα 3-4 λεπτά και προσπάθησα να ηρεμήσω. Σε κάποιο βαθμό πέτυχε, πάντως την έβγαλα καθαρή. Βέβαια ήρθε και με μάζεψε ο φίλος μου για να μη γυρίζω μόνη μου, επειδή η συνάντηση τελείωσε σχετικά αργά αλλά ήμουν και πολύ μακριά από το σπίτι (λεωφορείο, μετρό, ηλεκτρικός και μετά ταξί για να πάω οεο), γεγονός που με έκανε και αισθανόμουν ασφαλής. Η συντροφικότητα και ο έρωτας είναι μεγάλη υπόθεση. Όσο και να μην μπορεί το έτερον ήμισυ να κατανοήσει τι ακριβώς τρέχει με σένα και μόνο που το βλέπεις αισθάνεσαι καλύτερα ως δια μαγείας.
Blue, είσαι πολύ καιρό με την κοπέλα; Εσύ Χρήστο, έχεις σχέση;
Για την ώρα (πριν από το αναμενόμενο ξενύχτι) πάω να πιω κανένα milko (0% φυσικά, μην γίνω και τοφάλα)!

Ευτυχώς make up φοράω σε πολύ ιδιαίτερες περιπτώσεις οπότε δεν κινδυνεύω να μουτζουρωθώ :)
Γενικά με βοηθάει το νερό και νιλωθω ασφάλεια όταν έχω ενα μπουκαλάκι μαζί μου (!).
Relia όπως και στη δική σου περίπτωση οι περισσότερες κρίσεις είναι προ-κρίσεις.
Σπάνια εως καθόλου κορυφώνονται και αυτό θα έπρεπε να να μας καθησυχάζει αλλά τελικά είναι τόσο δυνατά τα σωματικά συμπτώματα που και μόνο η σκέψη της επερχόμενης κρίσης κόβει τα πόδια.
Κοιμήθηκα το μεσημέρι και ξύπνησα με ταχυκαρδία (κλασσικό προ-σύμπτωμα) αλλά μόλις σηκώθηκα μου πέρασε.
Βαρέθηκα γαμώτο...αλλά ας μην είμαι αγνώμων.
Και πάλι καλά είμαι.
Με την καλή μου είμαστε 2 χρόνια μαζί και συμβαίνει ακριβώς όπως το περιγράφεις.
Αν είμαι 100% χάλια, μόλις την δω πέφτω αμέσως στο 70%.
Αυτό δεν είναι πάντα καλό όμως.
Υπάρχει κίνδυνος να υπάρξει συναισθηματική εξάρτηση και για να είμαι ειλικρινής την τελευταία περίοδο - εβδομάδα κρίσης επέλεξα να την περάσω μόνη μου σκεπτόμενη οτι οκ αν είμαι μαζί της θα νιώθω πολύ καλύτερα αλλά δεν θα είναι πάντα δίπλα μου κάποιος.
Αυτά για την ωρα :)

Σ\'ευχαριστώ Χρήστο. Δεν έχεις ιδέα πόσο με βοηθά αυτό που λές :)

Τελικά Blue, έχουμε πλάκα (κατά μία έννοια). Προσπαθούμε να κάνουμε ασκήσεις θάρρους για να ξορκίσουμε το κακό! Π.χ. εσύ πήγες στον ΟΤΕ, στήθηκες στην ουρά μέσα στον κόσμο από τη μία, επέλεξες από την άλλη να περάσεις την εβδομάδα μόνη σου! Πράγματα που ακούγονται αυτονόητα και πάντως πολύ απλά για όλους, για εμάς είναι δοκιμασία. Αλλά διακρίνω έντονη αγωνιστική διάθεση και πολύ μου αρέσει αυτό!
Πάντως, δεν πιστεύω ότι δημιουργούνται ψυχολογικές εξαρτήσεις που αναστέλλουν την πρόοδό μας και θα σου πω γιατί. Τη στήριξη της/του συντρόφου τη θεωρούμε ούτως ή άλλως δεδομένη, αλλιώς δεν θα είχε νόημα η σχέση. Αυτό ισχύει ανεξαρτήτως αν πρόκειται για περίοδο κρίσης ή όχι. Και μια χαρά να είσαι, όταν βλέπεις τη σύντροφό σου, νιώθεις καλύτερα. Θέλω να πω ότι έτσι κι αλλιώς συμβαίνει αυτό, δεν αλλάζει κάτι τώρα. Άσε που και μόνο η αίσθηση ότι κάποιος άνθρωπος σε νοιάζεται είναι απο μόνη της λυτρωτική!
Εκεί που ενδεχομένως θα υπήρχε πρόβλημα είναι στο απρόσωπο, δηλαδή αν χρειαζόσουν οπωσδήποτε κάποιον για backup όταν βγαίνεις από το σπίτι.
Δεν ξέρω. νιώθω αισιόδοξη και είναι περίεργο αυτό. Δεν νομίζω ότι φταίνε τα φάρκαμα για την ικανοποιητική μου διάθεση, αλλά το γεγονός ότι τουλάχιστον μειώθηκαν εκείνα τα συμπτώματα που με καθιστούσαν απολύτως δυσλειτουργική με αποτέλεσμα τώρα που είμαι μερικώς δυσλειτουργική να το θεωρώ άθλο. Νομίζω και σε σένα συμβαίνει αυτό τώρα. Τώρα, οι ταχυπαλμίες, το σφίξιμο στο στομάχι και τα σχετικά, ας είναι... Θα πάω να πάρω 1-2 βιβλία αυτοβοήθειας που εντόπισα και θα σου (σας) πω αν βοήθησαν (αν και είναι υποκειμενικό). Αυτό που είμαι στα πρόθυρα να κάνω είναι μια γενική εξυγίανση, αρχής γενομένης από το να κόψω συνεργασίες που με χαλούσαν και με χαλάνε και αντίστοιχα ανούσιες φιλίες που μου σκάβουν το λάκκο χρόνια και το ξέρω. Άλλωστε τώρα έχω έναν δικό μου λάκκο για να σκάψω και λέω να τον κάνω πισίνα (φουλ στη σοκολάτα φυσικά! :D )
Μήπως να χτυπήσουμε και κανένα γυμναστήριο; :)

Γυμναστήριο;!! Δεν είμαστε με τα καλά μας... Δεν κάνω εγω τέτοια υγιεινά!
Αν και θα ήταν μάλλον καλός τρόπος εκτόνωσης.
Δεν είναι περίεργο το οτι νιώθεις αισιόδοξη.
Ήσουν στον πάτο και ανέβηκες! Φυσικά θα νιώθεις και καλά και αισιόδοξη και δυνατή και όλα οσα θα έπρεπε να νιώθουμε πάντα.
Ξέρεις ποιο είναι το καλο;
Βγαίνοντας απο τον λαβύρινθο των κρίσεων μαθαίνουμε να εκτιμάμε πράγματα που προηγουμένως θεωρούσαμε δεδομένα και κοινά.
Μια βολτα κάποτε μπορεί να ήταν ακόμα και βαρετή.
Όταν όμως δεν σε αφήνει ο εαυτός σου να την κάνεις, όταν αγωνίζεσαι να πάρεις πίσω τη ζωή σου, κάθε βήμα, ακόμα και το να πας για τσιγάρα στη γωνία είναι ευλογία και γίνεται αυτόματα το γεγονός της ημέρας. Γίνεται ο λόγος να είναι οι υπόλοιπες μέρες σου ακόμα καλύτερες και παίρνεις δύναμη να συνεχίσεις τον αγώνα.
Ειλικρινά έχω κουραστεί αλλά πιο ειλικρινά δεν περνάει απο το μυαλό μου καν να το βάλω κάτω (επειδή διέκρινες αγωνιστική διάθεση).
Τα τελευταία 9 χρόνια δίνω αγώνα καθημερινό. Δεν εχω παράπονο. Οι περισσότερες μερες ήταν καλές. Πάντα όμως υπήρχε ο φόβος οτι το \"τέρας\" θα εμφανιστεί και θα τρομοκρατήσει.
Αυτο που έχει αλλάξει είναι οτι δεν θέλω πια να έχω αυτόν τον φόβο!
Τελικά ίσως να είναι και καλό το οτι συμβαίνουν όλα αυτά ακριβώς γιατι μαθαίνουμε να εκτιμάμε και να είμαστε ευγνώμονες για κάθε μέρα που ξημερώνει.
Δεν ξέρω πως θα ήμουν αν δεν είχα ποτέ τις κρίσεις.
Μπορεί και να ήταν καλύτερη η ζωή μου.
Ξέρω όμως οτι όλα γίνονται για κάποιον λόγο και μάλιστα πολύ συγκεκριμένο, είτε είναι ορατός άμεσα είτε όχι.
Την εξυγειανση του φιλικού σου περιβάλλοντος να την κάνεις άμεσα και γενικά μια εκκαθάριση. Θα νιώσεις πολύ καλύτερα. Παρε κόκκινο spray και βάφε με ένα τεράστιο Χ όσους και όσα σε ενοχλούν. Μετά κοιτάξου στον καθρεύτη για να θαυμάσεις το μεγαλύτερο χαμόγελο ανακούφισης που έχεις δει ποτέ!

Μωρέ με τη γυμναστική και πάσης φύσεως υγιεινό είτε διατροφή λέγεται αυτό ή ότι άλλο βάζει ο νους είμαι τσακωμένη και δεν προβλέπεται επανασύνδεση. Λένε όμως ότι εκτονώνεσαι και κάνει καλό. Αν είχα λεφτά, θα το \'ριχνα στο μασάζ (ωραίο πρέπει να είναι), αλλά αυτά επί του παρόντος είναι πολυτέλειες! Πρέπει πάντως να βρούμε κάποια δραστηριότητα που να μας χαλαρώνει, σκέψου κάτι, ιδέες στο τραπέζι!
Έχεις κουραστεί τόσα χρόνια και είναι απολύτως λογικό. Το γεγονός όμως ότι ανταπεξέρχεσαι, έστω και με δυσκολία όλο αυτό το διάστημα και συνεχίζεις κανονικά τη ζωή σου, δείχνει πόσο ισχυρός χαρακτήρας είσαι και πόσο θέληση έχεις. Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλύτερα συστατικά για ευτυχή και άμεση έκβαση.
Όσο για το φόβο, έχω την αίσθηση ότι είναι κάτι που δεν πρόκειται μάλλον να αποβάλλουμε ποτέ, εκτός αν τον υποτιμήσουμε και τον πολεμήσουμε ριζοσπαστικά.
Μια φίλη είχε το ίδιο πρόβλημα πέρισυ και για πολλούς μήνες. Πώς το ξεπέρασε. Απλό. Απλά έπαθε κάτι άσχετο στην υγεία της (σχετικά σοβαρό αλλά ιάσιμο) με αποτέλεσμα να απασχολεί το νου της με αυτό και να ξεχάσει τα άλλα. Κουφό αλλά λογικό! Καμιά φορά και οι ασθένειες μπορούν να βγουν σε καλό.... Από την άλλη πλευρά, απεύφευγε να πηγαίνει σε μέρη υπόγεια, με πολύ κόσμο κ.λπ. Το πάλεψε και ξεκίνησε μια μέρα (νύχτα) και πήγαινε μόνο σε τέτοια. Τις πρώτες 3-4 φορές, μου είπε ότι ένιωθε πως θα μείνει στον τόπο και ήθελε να φύγει τρέχοντας αλλά κρατιόταν. Ε, από εκεί και πέρα το εξοστράκισε (αν είναι δόκιμος ο όρος) και τα κατάφερε. Δεν ξέρω τι από τα δύο τη βοήθησε πραγματικά, το αποτέλεσμα πάντως ήταν και είναι θετικό.
Διάβασα κάπου στο Internet για μία κοπέλα με χρόνιο τέτοιο πρόβλημα που αποφάσισε να καλωσορίσει την κρίση όταν ερχόταν. Άφηνε τον εαυτό της (σε αντίθεση με μας που προσπαθούμε να μη μας πιάσει) ελεύθερο να πάθει \"ότι χειρότερο\" θα μπορούσε να πάθει. Όταν, λέει το κατάφερε αυτό, πέρασε από πάνω της η κρίση, δεν έπαθε (φυσικά) τίποτα και έχοντας αυτή τη γνώση το ξεπέρασε.
Τώρα βεβαίως κάθε περίπτωση είναι ξεχωριστή, αλλά προσπαθώ και δοκιμάζω όλες τις μεθόδους μπας και ....
Και σίγουρα, η όλη ιστορία αυτή με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, μας κάνει να την ψάχνουμε λίγο παραπάνω και να αναθεωρούμε πράγματα και καταστάσεις προς το καλύτερο. Ίσως να αισθανόμασταν καλύτερα χωρίς όλα αυτά (τι ίσως; Σίγουρα), δεν θα είχαμε όμως την ευκαιρία να τα πούμε λίγο με τον εαυτό μας και να επικοινωνήσουμε μαζί του, ξεκινώντας να κατανοούμε τα σήματα που μας δίνει όταν κάτι δεν πάει καλά. Τι να κάνω; Προσπαθώ να εντοπίσω τα καλά της υπόθεσης και αλήθεια πιστεύω ότι παραδόξως υπάρχουν!

Υπάρχουν και είναι πολλά.
Αυτό όμως το αντιλαμβάνεται κανείς όταν είναι πλέον καλά.
Παρά τα πολλά χρόνια αγκαλιάς με το πρόβλημα και εγώ τώρα έχω αρχίσει να ψάχνω μεθόδους αντιμετώπισης.
Τα προηγούμενα χρόνια απλά με κάλυπταν τα φάρμακα μάλλον ή τώρα συσσωρέυθηκαν πράγματα που πρέπει να ξεκαθαρίσω και είναι ανεξάρτητα απο τη λήψη φαρμάκων.
Ο γιατρός μου λέει οτι επειδή δεν εξωτερικεύομαι με ξεσπάσματα όπως το κλάμα και επειδή δεν έχω συνειδητοποιήσει την απώλεια της μητέρας μου, οι κρίσεις είναι ενας τρόπος έκφρασης του πένθους μου.
Πρέπει να έχει δίκιο.
Anyway, αύριο ξημερώνει μια νεα μέρα για όλους μας και το κυριότερο είναι οτι ξημερώνει Παρασκευή που σημαίνει οτι μένει ένα απλό 24ωρο μέχρι να πάω στην καλή μου να χαλαρώσω!
Ναι, πάντα κάνω τέτοιους φοβερούς συνειρμούς :)

Quote:

---

Originally posted by Blue9791

Ο γιατρός μου λέει οτι επειδή δεν εξωτερικεύομαι με ξεσπάσματα όπως το κλάμα και επειδή δεν έχω συνειδητοποιήσει την απώλεια της μητέρας μου, οι κρίσεις είναι ενας τρόπος έκφρασης του πένθους μου.

---

απο την μικρή μου ταξιδιάρικη ψυχοθεραπευτικη εμπειρία εχω καταλάβει οτι η μη εξωτερίκευση -η οποία μου ειναι πολυ οικεια συμπεριφορα-δεν βγαινει σε καλο. και μάλλον \"βγαινει\" στη συνέχεια με εναν πολυ ασχημο ή πιο οδυνηρο τρόπο...

Quote:

---

Originally posted by Relia
Διάβασα κάπου στο Internet για μία κοπέλα με χρόνιο τέτοιο πρόβλημα που αποφάσισε να καλωσορίσει την κρίση όταν ερχόταν. Άφηνε τον εαυτό της (σε αντίθεση με μας που προσπαθούμε να μη μας πιάσει) ελεύθερο να πάθει \"ότι χειρότερο\" θα μπορούσε να πάθει. Όταν, λέει το κατάφερε αυτό, πέρασε από πάνω της η κρίση, δεν έπαθε (φυσικά) τίποτα και έχοντας αυτή τη γνώση το ξεπέρασε.

---

Αυτο ακριβώς δεν το διάβασα κάπου,μα μου το πε ενας πολυ γλυκος ανθρωπος, πολυ καλη μου φίλη. Ετσι ξεπέρασε τις κρισεις πανικου κ τους φόβους της. Ειλικρινα εχεις την αισθηση βλέποντας την οτι δεν ειχε ποτέ φόβους ή αναλογες κρισεις.....Αντιθετα, δειχνει πλεον σιγουρια κ εμπιστοσύνη στον εαυτό της:)

Sofia πραγματικά είναι συγκινητικό το ενδιαφέρον και το δικό σου αλλά και όλων στο forum.
Αυτό που με βοήθησε σήμερα συγκεκριμένα που ξύπνησα άθλια με όλα τα συμπτώματα μιας προ-κρίσης ήταν να σημειώσω κανονικά σε τεφτέρι τους πιθανούς λόγους που συνέβη.
Χαλάρωσα αμέσως.
Πάντως αυτό που έγραψε η Relia για την κοπελιά που \"καλωσόριζε\" τις κρίσεις πρέπει να είναι και το κλειδί.
Το θέμα είναι να μην τρομοκρατούμαστε απο την οδύνη των συμπτωμάτων και αυτό δεν το έχω καταφέρει 100%.
Θα το κάνω όμως.

Γεια σας, γεια σας!
Παιδιά, τα φάρμακα δεν είναι θεραπεία, απλά αποκαθιστούν όσο τα παίρνουμε τα χημικά στο κεφαλάκι μας. Σκοπός τους, από ότι έχω καταλάβει, είναι να καλμάρουν τα συμπτώματα και να τα βάλει κανείς κάτω και να τα βρει με τον εαυτό του.
Blue, αυτό που λες ότι δεν εξωτερικεύεις τα όσα αισθάνεσαι και έτσι έχεις τα σωματικά συμπτώματα πρέπει τελικά να είναι μεγάλη αλήθεια. Πλάκα πλάκα ενώ παλιότερα έβαζα τα κλάμματα όταν τσαντιζόμουν κυρίως ή όταν ήμουν πολύ στενοχωρημένη, εδώ και πολύυυυυ καιρό απλά δεν μπορώ (κατά 99%). Είμαι π.χ. πολύ φορτωμένη ή πολύ στενοχωρημένη με κάτι και άντε να δακρύσω λιγουλάκι. ΔΕΝ μπορώ να κλάψω. Μάλλον γι αυτό τα \'μπηξα στο γιατρό, αναδρομικά :D
Τώρα όσον αφορά στους συνειρμούς που λες, για μένα δεν είναι απλά συνειρμοί. Είναι το να έχεις να περιμένεις κάτι. Αλλιώς τι νόημα θα είχε η ζωή μας; Και φυσικά τέτοιες \"προσμονές\" είναι πολύ ανακουφιστικές όταν πρόκειται για απλά πράγματα (τα πολύπλοκα σε αγχώνουν κιόλας). Για να καταλάβεις, όλο τον περασμένο χειμώνα (καλά, δεν πάω καλά) είχα (και έχω) φάει κόλλημα με ένα συγκεκριμένο κέντρο και περίμενα πώς και πώς κάθε 15 για να πάω. Ε, αυτό με χαροποιούσε και μόνο σαν σκέψη γιατί το είχα συνδυάσει με το να περνάω καλά. Δεν μιλάω φυσικά για το αυτονόητο που όλη μέρα περιμένω να πάει απόγευμα για να δω το φίλο μου. Και μόνο που σκέφτομαι (και μετά από τόσα χρόνια) την πρώτη εκείνη αγκαλιά της συνάντησης, χαζοχαίρομαι. Αλίμονο αν δεν είχαμε κάτι να περιμένουμε για να είμαστε καλύτερα.
Sofia, τελικά μάλλον δεν πρόκειται για μύθο η μέθοδος. Και θα μου πεις, γιατί να είναι μύθος, και με την απλή λογική προκύπτει. Βρήκα και το site (είναι στα Αγγλικά και μου τη δίνει, αλλά τέτοια ώρα τέτοια λόγια) http://www.panicend.com. Ρίξε μια ματιά και μου λες, νομίζω πάντως ότι είναι ειλικρινά αποτυπωμένη εμπειρία. Βέβαια, όπως λέει και η Blue, δεν είναι και πολύ απλό να μην τρομοκρατείσαι, για τον απλούστατο λόγο ότι αν π.χ. ζαλίζεσαι, προφανώς και φοβάσαι μην πέσεις, όχι κατ\' ανάγκη μη λιποθυμήσεις, αλλά μη γκρεμιστείς και σπάσεις κανένα χέρι.
Αυτά για την ώρα, εδώ είμαστε στο μεροκάματο του τρόμου (black, πολύ black humor, αλλά πάντως humor!!!):)

Relia είναι πολύ ευχάριστο να συγκρίνει κανείς το πρώτο σου post με το τελευταίο.
Δεν ξέρω αν εσύ το αισθάνεσαι αλλά βλέπω πραγματικά εναν διαφορετικό άνθρωπο, πιο νηφάλιο, λιγότερο τρομαγμένο και πολύ μα πολύ αστείο (με την πολύ καλή έννοια).
Χαίρομαι πραγματικά για σενα και για όλους όσους καταφέρνουν τουλάχιστον να βάλουν τα πράγματα σε μια σειρά και αρχίζουν να ηρεμούν :)
Χθές είχα άλλη μια έντονη προ-κρίση την ώρα που πήγαινα για στο κομμωτήριο και αμέσως εφάρμοσα αυτό που είχες αναφέρει για μια κοπέλα που άφηνε τις κρίσεις απλα να περνούν απο πάνω της και να φεύγουν.
Δεν ήταν εύκολο αλλά αφέθηκα και με προσπέρασε.
Απο εκείνη την ώρα, ακόμα κι αν είχα μικροενοχλήσεις είχα ενα χαμόγελο απο το ενα αφτί εως το άλλο :)
Είδα οτι κατάφερα να έχω κάποιον στοιχειώδη έλεγχο και με ανέβασε πολύ!
Σάββατο σήμερα, είμαι η Ηλέκτρα (το όνομα μου) και είμαι καλά!!
Δοκίμασε να γράφρεις πότε νιώθεις άσχημα και τους πιθανούς λόγους.
Με βοηθά πολύ εμενα.
Καλό Σου Κου σε όλους :))

Ηλέκτρα (ωραίο όνομα!), καλησπέρα! Να σου πω την αλήθεια, φοβήθηκα. Αφενός μεν επειδή με την όλη κλεισούρα, ήμουν στο παρά 5 (ή στο +3) της αγοραφοβίας και ξέρω ότι μια από τις πιο κλασσικές υποτροπές (ή μάλλον κακές εξελίξεις) αυτού που έχουμε, αν το αφήσουμε, είναι τελικά η κατάθλιψη. Δεν ήθελα να το πάθω αυτό και το έβλεπα να έρχεται. Άσε που έμεινα πανί με πανί από το πολύ ξύσε-ξύσε μέσα στο σπίτι και όχι τίποτα, αλλά έπρεπε να δραστηριοποιηθώ, εφόσον έχω και μία κάρτα να πληρώσω! Και σε σένα \"βλέπω\" μεγάλη βελτίωση. Καλά, δεν περιμένουμε φυσικά από τη μια μέρα στην άλλη να γίνουμε party-animals, αλλά ξέρεις και ξέρω ότι για μας κάθε μικρό ή μεγάλο βήμα προς τα εμπρός είναι και μία νίκη. Λες τελικά, η μέθοδος της κοπέλας να μας σώσει; Και γιατί όχι; Άλλωστε κι αυτό μια μέθοδος διαχείρισης του άγχους είναι (έστω στα αποτελέσματά του). Άσε που το γεγονός ότι ανέβηκε η διάθεσή σου, συνεπάγεται μεγαλύτερη όρεξη για πράγματα και συνεχίζοντας έτσι, νομίζω ότι σε λίγο χρονικό διάστημα θα είσαι μία χαρά. Στην τελική, όταν κληθούμε να λειτουργήσουμε χωρίς τα χάπια, θα ξέρουμε πώς να αντιμετωπίσουμε πιθανές κρίσεις και τους φάμε το αυτί!
Αυτό με το γράψιμο, το έκανα παλιά, όταν τα έπαιρνα με γκόμενους!! ;) Για να μην τους πάρω και αρχίσω τα μπινελίκια, τα έγραφα, ηρεμούσα και μετά όλα μέλι γάλα. Με τον εαυτό μου, όχι με τους γκόμενους! Το βρήκα, εφόσον στο τέλος μου περνούσε το κόλλημα με τους άχρηστους, λες και τώρα να αντιμετωπίσω την κρίση σαν χαζογκόμενο, να γράφω πόσο μου τη δίνει και μετά να την παρατήσω και να φύγω; Κάτσε να το επεξεργαστώ λίγο γιατί έκαψα ασφάλεια, όσο το σκέφτηκα. Ήπου θα πετύχει ή που θα γράψω βιβλίο επιστημονικής φαντασίας!!!
Φιλιά και καλά να περάσεις το ΣΚ!
Φιλιά και σε σένα Σοφία!
ΥΓ: Πάντα μου την έδιναν τα κομμωτήρια εκτός από το part που σου κάνουν κεφαλομασάζ!

Quote:

---

Originally posted by Relia
Αυτό με το γράψιμο, το έκανα παλιά, όταν τα έπαιρνα με γκόμενους!! ;) Για να μην τους πάρω και αρχίσω τα μπινελίκια, τα έγραφα, ηρεμούσα και μετά όλα μέλι γάλα. Με τον εαυτό μου, όχι με τους γκόμενους!

---

ομως τον θυμο γι αυτους τον κρατουσες μέσα σου χωρίς να τον εκδηλώσεις...το χω κανει κ εγώ:) δε νομίζω ομως οτι ειχε την επιτυχια που νομίζεις οτι ειχε-μακροποπροθεσμα....νομίζω οτι αν το σκεφτεις θα καταλαβεις τί εννοω....

πιστεύω πλεον οτι το να εκδηλώνεις τον θυμό σου ειναι πιο θεραπευτικό απο το αντιθετο....

Υ.Γ. κ μενα μου τη σπανε τα κομμωτήρια ομως το μασαζ ειναι παραπάνω απο σουπερ!

Έχεις δίκιο. Το να ξαλαφρώνεις δε σημαίνει ότι το ξεπερνάς. Βέβαια, σε περιπτώσεις light, όπως το παράδειγμα που ανέφερα, βοηθάει να ηρεμήσεις, το καλύτερο δε \"φάρμακο\" είναι η ηρωϊκή αποχώρηση, οπότε και μεσοπρόθεσμα φεύγουν και τα νεύρα, εφόσον εξαλείφεται η αιτία τους.
Η αλήθεια είναι ότι είχα κατά κανόνα κάποιες βραχείες σε διάρκεια σχέσεις, οι οποίες με έπνιγαν, μόνο και μόνο επειδή δεν εκφαζόμουν και δε διεκδικούσα (σωστά) τα θέλω μου. Ευτυχώς, το εντόπισα κάποια στιγμή και άλλαξα.
Αυτό είναι κάτι που δεν έκανα με κάποιες περίεργες φιλίες. Ορισμένες απο αυτές απλά τις ξέκοβα μαχαίρι και στα καλά καθούμενα, δίχως να κάτσω να δώσω εξηγήσεις, υπήρχε όμως πάντα λόγος, ή μάλλον λόγοι και περίμενα να ξεχειλίσει το ποτήρι. Δεν ξέρω αν είναι σωστή τακτική αυτό, αν και θα μου πεις, με αναξιόπιστους ανθρώπους ποιος ο λόγος να δώσεις εξηγήσεις και να εκδηλώσεις το θυμό σου, δεν αξίζει.
Σ\'ημερα, όπως είπα σε άλλο μήνυμα, είμαι σε φάση εκκαθάρισης. Ειδικά έχω μία \"φίλη\" πολλά πολλά χρόνια, με την οποία μας έδεσαν περισσότερο κοινές εμπειρίες μεγαλώνοντας παρά ταίριασμα χαρακτήρων. Αν και το ήξερα πάντα ότι δεν είναι καλόψυχο άτομο, εντούτοις το δικαιολογούσα και βασικά τη λυπόμουν που δεν είχε άλλες φίλες εκτός από εμένα. Όλα τα χρόνια που συναναστρεφόμαστε, δεν μου έχει προσφέρει κάτι. Και φυσικά δε μιλάω για υλικά αγαθά. Δεν θα μιλήσω για το αν έχω προσφέρει εγώ ή όχι, γιατί δεν είναι το στυλ μου. Εκείνη πάντως, σε δεδομένες στιγμές έχει προσπαθήσει να δημιουργήσει πρόβλημα στη σχέση μου, με ποικίλλους τρόπους. Π.χ. εν γνώσει της ότι είμαι σε μια υγιή σχέση, έδωσε το τηλ. μου σε κάποιον γνωστό της που του άρεσα για να με πάρει τηλέφωνο το βράδυ της ημέρας της ονομαστικής εορτής του φίλου μου που ευνόητο είναι ότι θα ήμουν μαζί του, μόνο και μόνο για να δημιουργήσει πρόβλημα. Και όταν της τα\'χωσα, αυτό που την ένοιαζε ήταν αν έχει δημιουργηθεί τελικά πρόβλημα...! (και χωρίς να αναφέρω κάτι σχετικό εγώ). Και τέτοια πολλά!
Anyway, όλα θα πάρουν το δρόμο τους. Όπως είπε και η Ηλέκτρα αυτή η ιστορία έχει και πολλά καλά, όπως και κυρίως να τα βρει κανείς με τον εαυτό του.
Παρεμπιπτόντως, αν και το απεύχομαι, έχεις κάποια διαταραχή;
Υ.Γ. Το μασάζ όντως πρέπει να είναι τζάμι, αλλά και το κόστος του είναι κομματάκι τσιμπημένο νομίζω... :o

καλησπέρα σε ολους.ειμαι 28 και παθαινω κρισεις απο τα13.μολις πριν λιγες μερες πηρα αποφαση να παω σε ψυχιατρο οπως με συμβουλεψαν.ελπιζω να τα καταφερω και να παω τελικα.το μεγαλυτερο προβλημα μου ηταν τα φαρμακα αλλα αφου παρακολουθησα τις συζητησεις σας νιωθω καποια ανακουφιση και νομιζω τελικα πως απλα αν μου δωσει ο γιατρος θα τα ονομασω ασπιρινες και θα τα παρω.δεν μπορω να σας περιγραψω ποσο με βοηθησατε και θελω να σας ευχαριστησω ειλικρινα που κανετε αυτες τις κουβεντουλες και χωρις να το ξερετε βοηθατε και εμας που ειμαστε πιο δειλοι για να τα πουμε ανοιχτα ολα αυτα και απλα κρυφοκοιταζουμε πισω απο την κουρτινα....:)

Καλησπέρα Kanella! Να μας έρχσαι πιο συχνά να μεγαλώσει η παρεούλα! Μη σε αγχώνει η σκέψη της επίσκεψης σε ένα ψυχίατρο. Η ψυχική υγεία είναι εξίσου σημαντική με την βιολογική. Άσε που τείνει να γίνει και μόδα ;). Επιπλέον, αν λάου λάου κάνεις συζητήσεις με φίλους και γνωστούς θα εκπλαγείς με το πόσοι από αυτούς έχουν παρεμφερή θέματα και ποτέ δεν μίλησαν γι αυτά. Όσον αφορά στα χάπια, αν τελικά χρειαστεί να πάρεις που ελπίζω να μη χρειαστεί, θα πρέπει να σκεφτείς όχι ότι είναι ασπιρίνες, αλλά ότι τελικά η έννοια \"ψυχοφάρμακα\" έχει αναχθεί σε κακή έκφραση πιθανολογώ λόγω παλαιότερων σκευασμάτων που έκαναν τον άνθρωπο ζόμπι. Σήμερα, σε τέτοιες συνήθεις περιπτώσεις τουλάχιστον, ΄δεν έχουμε τέτοια φαινόμενα και δε σου κρύβω ότι ότεν ο γιατρός μου μου είπε \"θα σου χορηγήσω κάποια ήπια αντικαταθλιπτικά\" έπαθα έμφραγμα και μόνο ακούγοντας το χαρακηρισμό, φοβήθηκα! Όταν έκατσα και το έψαξα όμως, είδα πως οι ετικέτες τελικά δεν έχουν και πολύ νόημα. Περαστικά πολλά και σου εύχομαι γρήγορη ανάρρωση. Προσοχή όμως στο γιατρό που θα επιλέξεις. Αν με την πρώτη δεν αισθανθείς οικεία μαζί του για τον χ ψ λόγο, φύγε επί τόπου και βρες άλλον! Η χημεία μεταξύ γιατρού και ασθενή είναι η αρχή του παντός.

Καλησπερα σε ολη την τρελοπαρέα (πολυ μαύρο χιούμορ!!!!!).
Καταρχήν Kanella να σε καλοσωρίσω με τη σειρά μου και να σου πω οτι έκανες τη μισή διαδρομή προς την κάθαρση ζητώντας βοήθεια και μπράβο σου :)
Εδώ κάνουμε ένα άτυπο mini group therapy που πραγματικά βοηθάει μόνο και μόνο ανταλλάσοντας 2-3 κουβέντες με ανθρώπους που καταλαβαίνουν πως αισθάνεσαι, πόσο δύσκολα περνάς και οτι κάθε βήμα μπροστά είναι πραγματικά αφορμή για party :)
Relia γεια χαρά και σε σενα!
Απ\'ο,τι φαίνεται έχεις κάνει αρκετά βήματα μπροστά άρα είναι ώρα για γλέντι!
Μην δεις την κρίση σαν χαζογκόμενο (!) γιατί όπως είχε γράψει σε ένα post ενα παιδί, πρέπει μετά την κρίση ή κατά τη διάρκειά της να την αφουγκραστείς γιατί κάτι θέλει να σου πει. Μάλλον είναι ο εαυτός σου που ξεσπά σε σένα γιατί κάτι δεν έκανες καλά (τον πίεσες, τον αγνόησες κλπ).
Οι χαζογκόμενοι και οι χαζογκόμενες δεν έχουν τίποτα απολύτως να πουν όσο και να τους αφουγκραστείς!
Παιδιά με λίγα λόγια το θέμα είναι μόνο ένα. Η ζωή είναι υπέροχη και είναι στο χέρι μας να δραπετεύσουμε απο την ίδια μας τη φυλακή για να το διαπιστώσουμε.
Υ.Γ. Είναι πολύ σημαντικό να υπαρχουν δίπλα μας άνθρωποι που αγαπάμε και μας αγαπούν.
Ανήκω στην κατηγορία των τυχερών. Υπάρχουν δίπλα μου άνθρωποι που με πάνε μπροστά με προσωπικό κόπο και χρόνο. Υπόσχεσή μου είναι οτι θα είμαι κι εγώ εκεί. Όχι γιατί πρέπει αλλά γιατί έτσι γίνεται όταν απλές σχέσεις μεταξύ ανθρώπων γίνονται σχέσεις αίματος και ψυχής.

Κάποια λέω κάποια πέρασε ωραία το ΣΚ ή είναι ιδέα μου; ;)
Μπράβο Ηλέκτρα!!! Πολύ ανανεωμένη σε βρίσκω και πολύ χαίρομαι!
Έκανα τεστ με το αλκοόλ, αλλά αποτυχημένο. Βγήκα και έκανα δοκιμή να πιω κάτι πολύ πολύ ελαφρύ, αλλά με δύο γουλιές, ένιωσα περίεργα. Ήπου έχω αρχίσει να ξε-συνηθίζω ή που ήταν η ιδέα μου (γιατί με 2 γουλιές, χλωμό το βλέπω να είναι κάτι άλλο) και τελικά το παράτησα. Και είμαι τύπος που όταν βγαίνω έξω θεωρώ αυτονόητο ότι θα τα πιούμε (όχι σαν αυτοσκοπός, αλλά λόγω παρέας, αν τραβάει η ομάδα) και τώρα....ξέπεσα!!!
Anyway, καλά να \'μαστε και όλα θα είναι καλά!

Πέρασα ενα πολύ ήρεμο ΣΚ και αυτήν την ηρεμία την είχα απόλυτη ανάγκη!
Τί εννοείς περίεργα;
Πάντως κακό δεν είναι να μην πιείς για κάποιο διάστημα.
Όσο λιγότερες καταχρήσεις τόσο το καλύτερο.
Γενικά απ\'οτι καταλαβαίνω όμως είσαι καλά κι αυτό είναι που έχει σημασία :)

Είδα στο forum οτι γίνονται συνατήσεις μελών.
Να κανονίσουμε να βρεθούμε :)

relia μου αν θυμαμαι καλα ειχες κατι σημαντικο να κανεις σημερα;πως πηγε;απο το πρωι που ξυπνησα σε ειχα στο μυαλο μου(βλεπεις εχω και εγω γαμο-το δικο μου-στις 24/11 και μετραω τις μερες να γινω τρελαρα νυφη)και ελπιζω νοητα να σου εδινα δυναμη γιατι ειλικρινα το προσπαθησα....πολυ θα ηθελα να μαθω τα νεα σου

Kanella μου, καλησπέρα! Χαίρομαι πάρα πάρα πολύ γι αυτό που διαβάζω!!! Όσο κι αγχωτικό είναι να προετοιμάσεις ένα γάμο δεν παύει να είναι ένα εξαιρετικά ευχάριστο γεγονός που σου δίνει ενέργεια! Άντε με το καλό, κοντά είναι οι μέρες! Και αν σε αγχώνει πώς θα τα πας εκείνη τη μέρα, σου λέω εκ των προτέρων ότι όλα θα είναι περίφημα! Μου έφτιαξες τη μέρα, τώρα :)
Σ\' ευχαριστώ πολύ για τη θετική ενέργεια για σήμερα. Την εισέπραξα και με το παραπάνω. Ξέρεις, αν και το έχω ξαναπει, σε κάτι τέτοιες δυσκολίες, βλέπεις και ποιοι άνθρωποι είναι κοντά σου. Τελικά, αναβλήθηκε το σημερινό (βασικά, Δικαστήριο ήταν), αλλά έπρεπε να είμαι εκεί. Μια καλή μου φίλη και συνάδελφος επέμενε σε κάθε περίπτωση να είναι μαζί μου και ήρθε με το έτσι θέλω για back-up, μήπως και δε νιώσω ξαφνικά καλά, αν και της είχα πει ότι θα αναβληθεί οπότε θα ήταν απλά τα πράγματα. Δεν είναι συγκινητικό...; Παράλληλα βέβαια είναι και τρομαχτικό να ασχολείσαι με ένα επάγγελμα τόσο προσωποπαγές στο οποίο αν δεν έχεις 1-2 ανθρώπους να είναι stand-by είσαι χαμένος. Φροντίζω πάντα να συμβαίνει αυτό, γιατι άνθρωποι είμαστε και ποτέ δεν ξέρεις. Δεν πάυει όμως να είναι αγχωτικό και τρομακικό μαζί....
Ηλέκτρα μου, αυτό ακριβώς χρειαζόσουν: ηρεμία και ξεκούραση για το ΣΚ και όλα έπονται. Όσο για το αλκοόλ και τις καταχρήσεις, δίκιο έχεις.... Θα σου πω τη μαύρη μου αλήθεια, αν και νομίζω το έχω αναφέρει απ\' έξω απ\' έξω σε άλλο post. Έχω κόλλημα με ένα συγκεκριμένο τραγουδιστή και πέρισυ τον τιμούσα δεόντως και φυσικά (συνήθως σε λογικά πλαίσια) πηγαίναμε εκεί και μπεκροπίναμε (τα μπουζούκια ευνοούν γι αυτό!). Το να πάω φέτος και να απέχω τελείως από αλκοόλ μου κάθεται περίεργα, αλλά θα μου πεις όλα είναι θέμα μέτρου. Ένιωσα περίεργα την άλλη φορά (σαν να \"πρόκειται να ζαλιστώ\", δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις) και είμαι σχεδόν πεπεισμένη ότι ήταν ιδέα μου. Δεν είναι δυνατό με δύο γουλιές αναψυκτικό με 1/100 αλκοόλ μέσα να με πείραξε. Σήμερα π.χ. το μεσημέρι, γυρίζοντας, κάθισα με μια φίλη για φαγητό και ήπιαμε από μια μπύρα. Μια χαρά ήμουν. Απλά υποθέτω ότι οι μεγάλες κρασοκατανύξεις και η κατανάλωση τρελών ποσοτήτων ανήκει στο παρελθόν (πράγμα καλό)! Γενικά είμαι ΟΚ. Σήμερα το πρωϊ, ένιωσα σε κάποιες στιγμές λίγο περίεργα και θυμήθηκα κάτι που μου είχε πει η ξαδέλφη μου (που έχει παρεμφερές πρόβλημα): \"Όταν είναι η στιγμή να πρέπει να είσαι καλά θα είσαι\". Και έτσι ήταν. Πόσο περίεργο είναι ότι όλα είναι στο μυαλό μας; Πόσο περίεργο είναι που όταν όντως πρέπει να είσαι απαδοτικός επειδή δεν υπάρχει επιλογή, ξαφνικά το μόνο που δεν σκέφτεσαι είναι να ... αγχωθείς... Εκεί που ένιωθα περίεργα και λέω \"να, τώρα θα μου\'ρθει\", όταν έπρεπε να σηκωθώ επάνω, δεν έτρεχε τίποτα... Μακάρι να είναι πάντα έτσι...
Συναντήσεις μελών το είδα ότι γίνονται, από ότι κατάλαβα όμως, άλλες φορές πάνε και έχει τύχει και να μην πάει κανένας (εντάξει, λογικό είναι, μοιραζόμαστε κάποια προβλήματα και κάπου η ανωνυμία ίσως να θεωρείται και καλή επιλογή, διάβασα επίσης ότι κάποιος έπεσε σε πρώην συνάδελφό του επάνω....φαντάζεσαι; Πλάκα έχει, νομίζω). Μπορούμε πάντα βέβαια, να κανονίσουμε και prive συνάντηση του δικού μας μικροforum και των παιδιών που γράφουν στο topic αυτό!
ΥΓ Α! Κοιτάξτε τι βρήκα http://www.cognitiveanalytic.gr/0fls/c1.asp?photoid=60&subid=18&catid=82&l= 3
Είναι λίγο κουφό, αλλά έχει πλάκα νομίζω να το δοκιμάσουμε. Π.χ. μπορούμε να πούμε αύριο στις 22.00 να το κάνουμε όλες μαζί και να μπούμε μετά να πούμε ... τι πάθαμε, τι λέτε;;;

Kanella είναι όντως υπέροχο το οτι παντρεύεσαι :)
Η αρχή μιας ολοκαίνουριας ζωής με τον άνθρωπο που αγαπάς!
Μάλλον ο,τι καλύτερο μπορεί να συμβεί σε κάποιον!
Relia πολύ ενδιαφέρον το link και σίγουρα θα το εφαρμόσω αλλά θα σας ενημερώσω για το τι έγινε μεθαύριο (αυρίο θα είμαι στην καλή μου).
Πάμτως ανεξάρτητα απο τις συναντήσεις που οργανώνει το forum νομιζω οτι θα ήταν καλό να κανονίσουμε 2-3 άτομα απο αυτό το thread να βρεθούμε για εναν καφέ.
Είδες που αγχωνόσουν για σημερα;
Ανεξάρτητα απο το οτι δεν εγινε το δικαστήριο εσυ ήσουν έτοιμη.
Και την επόμενη φορά θα είσαι ακόμα πιο έτοιμη :)

Παιδια καλως σας βρηκα...
Και μονο που ξερω οτι υπαρχουν και αλλοι ανθρωποι που εχουν πανω κατω το ιδιο προβλημα με εμενα με κανει κ αισθανομαι καλυτερα ..
Χαιρομαι που απο εδω και περα θα μπορουμε να ανταλλασουμε αποψεις και το βλεπω ως την καλυτερη ψυχοθεραπεια...

Κατ\'αρχην δηλωνω το επαγγελμα μου για να καταλαβετε και το μεγεθος του προβληματος ..Δουλευα οδηγος ταξι..
Επαθα την πρωτη κριση πανικου εδω και 1 χρονο περιπου ..
Οταν μου συνεβει νομιζα οτι πεθαινω,ενοιωσα φοβερη ζαλαδα και αρχισαν τσιμπηματα σε ολο μου το σωμα και περισσοτερο στην πλατη , που εγω τα μετεφρασα ως εμφραγμα καθ\'οτι ειμαι και σε επικινδυνη ηλικια (37χρ)..
Ευτυχως ημουν κοντα στο σπιτι και πηγα γρηγορα και παρα τρχα θα φωναζαμε με την γυναικα μου ασθενοφορο , οταν αποφασισα να ξαπλωσω κ να ηρεμησω ...
Εκατσα λοιπον και δυο μερες για να συνελθω τελειως και ξαναξεκινησα την δουλεια μου ...Ελα ντε ομως που πλεον φοβομουν οτι κατι εχω και θα το ξαναπαθω ...
Και οντως ετσι εγινε και το χειροτερο το επαθα οταν ειχα και πελατη μεσα και οδηγουσα ...Φανταστειτε τωρα την κατασταση μου ...ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ??
Καταφερα κρατηθηκα και απο εκει και περα ειχα αρκετα συχνες κρισεις αλλες ποιο ηπιες και αλλες ποιο εντονες , αλλα το προβλημα παρεμενε...
Στους τρεις μηνες αποφασισα να σταματησω την συγκεκριμενη δουλεια και να κατσω καποιο διαστημα να ηρεμησω ....αλλα πλεον ο αδικαιολογητος φοβος ειχε γινει ενα μαζι μου και χωρις ΚΑΝΕΝΑΝ λογο συνεχζα να εχω ξαφνικες κ χωρις κανενα στην ουσια εξωτερικο ερεθισμα ,εξαρσεις φοβου με ολα τα συμπτωματα,ζαλαδες,στομαχι κες διαταραχες ,τσιμπηματα,μυικοι πονοι,στηθαγχη ...και φυσικα το αποτελεσμα ηταν να οδηγηθω στο νοσοκομειο νομιζωντας οτι σιγουρα εχω κατι σοβαρο ...και οχι μονο μια φορα αλλα 3 σε 6 μηνες !!ΤΙΠΟΤΑ ...δεν εχω ΤΙΠΟΤΑ ομως 3 εξετασεις αιματος (ητελευταια ειχε πανω απο 4 σελιδες αποτελεσματα) και ισαριθμα καρδιογραφηματα μετα υπερηχογραφηματων καρδιας τα οποια δεν εδειξαν κανενα απολυτως προβλημα με εκαναν και πιστεψα πλεον οτι δεν εχω κατι σωματικο αλλα ψυχολογικο ...
Απο εδω και περα ξεκιναει το δευτερο μερος της ιστοριας \"εγω και ο πανικος μου\" ...το οποιο θα το αναφερω στην συνεχεια γιατι αρκετα σας κουρασα μεχρ τωρα ....

Quote:

---

Originally posted by Blue9791
Πάμτως ανεξάρτητα απο τις συναντήσεις που οργανώνει το forum νομιζω οτι θα ήταν καλό να κανονίσουμε 2-3 άτομα απο αυτό το thread να βρεθούμε για εναν καφέ.

---

Σε αυτο αν και νεος στην παρεα συμφωνω ...:)

Nopanic δεν έχει καταρχήν καμία σημασία το οτι είσαι νεος στην παρέα. Όλοι όσοι θέλουν να μοιραστούν απόψεις, απλές κουβέντες ακόμα και την σιωπή τους είναι ευπρόσδεκτοι :)
Είδες κάποιον ειδικό;

Καλησπέρα και πάλι!
Nopanic καλωσόρισες στο κλουβάκι μας :)
Όλοι εδώ κατανοούμε τι περνάς και μην έχεις κανένα άγχος ότι κουράζεις. Άλλωστε σε κάθε μήνυμα, ο καθένας από εμάς βλέπει τον εαυτό του! Το χειρότερο, πιστεύω, σε τέτοιες φάσεις είναι ο φόβος (μάλλον η φοβία) ότι θα πάθουμε το ίδιο στα σημεία που μας είχε βρει η κρισούλα ή η κρισάρα. Στην περίπτωσή σου, λόγω δουλειάς, αυτό είναι πιο σοβαρό, με την έννοια ότι πρέπει να είσαι διαρκώς σε εγρήγορση. Μην ξεχνάς τη βασική αρχή: Ποτέ μα ποτέ, δεν πρόκειται να πάθεις τελικά τίποτα. Απλά μην πιέζεσαι και αν νιώθεις άσχημα ενώ είσαι σε δρομολόγιο βρες μια δικαιολογία π.χ. βλάβη, ξεφορτώσου τον πελάτη και κάθισε λίγο να ηρεμήσεις.
Ηλέκτρα μου γεια σου! Συμφωνώ από πλευράς μου να βρεθούμε, κατά έναν περίεργο τρόπο, θα νιώθουμε ασφαλείς μεταξύ μας... και θα κάνουμε και live ομαδική ψυχοθεραπεία (γιατί οι άλλοι που κάνουν group therapy, καλύτεροι είναι; Για να μη σου πω να ανοίξουμε και ένα σωματείο υποστήριξης..! Ωχ! Μου άρεσε η ιδεά μου, χμ)!

relia πολυ χαιρομαι που ολα πηγαν καλα.αληθεια.ο γαμος παιδια οχι μονο με αγχωνει αλλα ηταν και ο λογος που αποφασισα να δω γιατρο γιατι απο τοτε που το αποφασισαμε οι κρισεις χειροτερεψαν.ελπιζω εκεινη την μερα να μην με επισκευφθουν και να προλαβω λιγακι να καταφερω κατι με τα χαπια,αν μου δωσει,που δε βλεπω να γινεται και αλλιως.ειναι επωδυνο να προσπαθεις να διοργανωσεις την ομορφοτερη μερα της ζωης σου με ολα αυτα τα συμπτωματα και ταυτοχρονα να αντιμετωπιζεις και μια καθημερινοτητα οπως η δικη μας.το χειροτερο για μενα ειναι οτι ακομα δεν ανοιξα το στομα μου (και προσπαθω παρα πολυ) να μιλησω σε κανεναν συμπεριλαμβανομενου και του αντρα μου.οποτε αν εκεινη τη μερα κατι συμβει οχι μονο θα γινω ρεζιλι μπροστα σε 700-800 ατομα αλλα θα στεναχωρεσω πρωτα τον αντρα μου αλλα και τους κοντινους μου συγγενης και θα ξερω πως ξεκινησα κατι καλο με τις χειροτερες προδιαγραφες.με λιγα λογια κατεστρεψα τα παντα.nopanic περαστικα και σε σενα και ελπιζω να εχουμε και εμεις σε λιγο καιρο μια ομορφη μερα να διηηγηθουμε.πχ:σημερα ξυπνησα ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ χωρις ζαλαδες και καταφερα να ντυθω και να ετοιμαστω και μετα να περπατησω μεχρι το παρκο χωρις να εχω ταχυπαλμια και τασεις λιποθυμιας κτλ κτλ.Δε θα ηταν απλα υπεροχο;

Kanella μου καλησπέρα!
Θα σου πω δύο πράγματα και είμαι σίγουρη ότι θα νιώσεις καλύτερα:
1. Πριν από 2 χρόνια περίπου μία πολύ καλή μου φίλη κανόνιζε τα του γάμου της που θα γινόταν πες σε 6-7 μήνες. Κάπου εκεί, ο φίλος της και μετέπειτα σύζυγός της άρχισε και πάθαινε διάφορα: εμετούς, τάσεις λιποθυμίας, σταδιακά απομόνωση (τα γνωστά). Αφού έκανε το κλασσικό τουρ σε γιατρούς του είπαν ότι όλα είναι ψυχολογικά. Σημειώνω ότι παράλληλα το παιδί άνοιγε και δικό του γραφείο, οπότε καταλαβαίνεις, του έπεσαν πολλά μαζί. Στο γάμο ήμουν παρούσα και δεν αντελήφθην το παραμικρό. Το παιδί ήταν μέσα στην καλή χαρά και ότι φοβόταν απλά δεν έγινε. Φαρμακευτική αγωγή ξεκίνησε πολύ μετά. Π.χ. ο γάμος έγινε πέρισυ το φθινόπωρο και ξεκίνησε φάρμακα φέτος το καλοκαίρι.
2. Το δεύτερο και βασικότερο είναι, αν τελικά αποφασίσεις να ακολουθήσεις φαρμακευτική αγωγή, θα δεις ΑΜΕΣΑ δραματική αλλαγή! Εμένα στην πρώτη εβδομάδα ακριβώς, οι ζαλάδες μειώθηκαν στο ελάχιστο! Ταχυπαλμίες και άλλα χαζά έχω, αλλά δεν με απασχολούν (οι ζαλάδες ήταν και είναι το μεγάλο πρόβλημα, πιστεύω).
Όλα θα πάνε μια χαρά, ούτε θα σου συμβεί κάτι, ούτε θα λιποθυμίσεις, ούτε θα γίνεις ρεζίλι, ούτε τίποτα και για τους παραπάνω λόγους, αλλά και επειδή θα σου έχει περάσει το μεγάλο άγχος-λούκι της προετοιμασίας...

μακαρι να εχεις δικιο κοριτσακι.θελω να το πιστεψω και προσπαθω πολυ να το πιστεψω.αλλα παλι και χθες ειχα να κανω μια μεγαλη αποσταση με το αυτοκινητο και ειχα πιστεψει οτι δε θα παθω τιποτα.το ειχα δει να συμβαινει.(αυτο κανω.προσπαθω να δω νοητα μια κατασταση πριν τη βιωσω)αλλα δεν εγινε.καπου στην επιστροφη εφαγα τη γνωστη σφαλιαρα και αρχισαν οι ταχυπαλμιες,εγινα μουσκεμα στον ιδρωτα και εβλεπα τα παντα διπλα.το καλο βεβαια ηταν πως δε χρειαστηκε να σταματησω.αρχισα να ξεφυσαω και δεν ξερω γιατι αρχισα να τραγουδαω,ουρλιαζοντας ομως.αν το πιστευεις αυτο φανηκε σωτηριο.δεν το ειχα ξανακανει.προσπαθουσα να θυμηθω τους στιχους και το μυαλο μου απλα γαντζωθηκε εκει.τι να πω;ευτυχως που ημουν μονη μεσα στο αυτοκινητο.αν ειχα καποιο διπλα σιγουρα θα ειχε πηδηξει απο το παραθυρο προκειμενου να σωθει.οταν με ειδα στο καθρεφτακι τρομαξα και εγω.ημουν μουσκεμα,κατακκοκινη σαν παντζαρι και τα ματια μου ειχαν αυτο το τρελο βλεμμα που λεει οκ! καπως την εβγαλα καθαρη και αυτη την φορα.την επομενη ομως;

Σε καταλαβαίνω, αλλά πρέπει να με πιστέψεις πως όλα θα πάνε καλά... Τόσα χρόνια το παλεύεις, δεν θα σε πάρει τώρα από κάτω, μην τρελαθούμε κιόλας...! Άσε που βρήκες τρόπο να εκτονώσεις την ένταση εν κινήσει!!!
Τελικά πήγες στο γιατρό; Αν όχι, please μην το καθυστερείς, επειδή μπορεί να σου πάρει κάποιο καιρό να καταλήξεις ποιος σου \"κάνει\". Στον δικό μου, με πήγε η μάνα μου επειδή είχαν πάει διάφοροι συγγενείς και έμειναν ευχαριστημένοι. Αν θέλεις, σου δίνω στοιχεία.

Kanella καταρχήν συνυπογράφω με όσα είπε η Relia.
Νομίζω όμως οτι θα σου έφευγε ενα μεγάλο βάρος (και μεγάλο μέρος της έντασης που έχεις) αν συζητούσες τι σου συμβαίνει με τον σύντροφό σου.
Θα έχεις άλλον ενα σύμμαχο στπν αγώνα σου.
Θα σε βοηθήσει πολύ η \"παρουσία\" του στο πρόβλημα.
Αν μη τι άλλο δεν θα σε πνίγει το άγχος του να μην το καταλάβει εκείνος.
Σκέψου το.