Δεν εχω με ποιον να μοιραστω το προβλημα της κοινωνικης φοβιας μου.

Quote:

---

Originally Posted by -moonlight-

Kαταλαβαίνω γιατί πάνω κάτω είμαι και γω σ'αυτή τη φάση. Δεν μιλάω στους γονείς μου ακόμη και για πράγματα σοβαρά /αποφάσεις κτλ και νιώθω πως ακόμη κι αν τους μιλήσω δεν θα με καταλάβουν. Το ίδιο και στις φίλες μου. Έχω μια κολλητή εδώ και 5 χρόνια και είναι στο μόνο άτομο που λέω τα πάντα. Και μετά το μετανιώνω. ΟΜΩΣ τη στιγμή που τα βγάζεις από μέσα σου πίστεψε με σε βοηθάει πάρα πολύ. Μπορεί να είναι και το μόνο που χρειάζεσαι. Πιστεύω πως νιώθεις μοναξιά γιατί δεν έχεις κάποιον να μιλήσεις, δεν νιώθεις κανένα άτομο τόσο κοντά σου. Αυτό όμως δεν σημαίνει ούτε πως είσαι αντικοινωνική, ούτε πως έχεις αγοραφοβία. Η μάνα μου έβγαλε διάγνωση πως έχω το 2ο :p Καμία σχέση όμως. Και ναι, στο πανεπιστήμιο θ'αλλάξουν πάρα πολλά πράγματα χωρίς καν να το καταλάβεις. Φτάνει να θέλεις να βοηθήσεις τον εαυτό σου. Στην 3η λυκείου είχα αλλάξει λίγο εγώ, αλλά στο πανεπιστήμιο ήθελα να αλλάξω την κοινωνική μου ζωή και πάντα εγώ πλησίαζα τον κόσμο και του έπιανα κουβέντα, για να μου αποδείξω και μένα αλλά και στην μάνα μου πως κάνει λάθος. Ωστόσο κάποια πράγματα είναι στοιχεία του χαρακτήρα μου και δεν μπορώ ούτε και θέλω να τ'αλλάξω, π.χ την εσωστρέφεια μου, και αυτό δεν είναι καθόλου κακό! Με τον εαυτό σου επικοινωνείς καλύτερα απ'όλους και είναι ο μόνος που μπορεί να σε καταλάβει. Και πλέον όλο αυτό, ότι είμαι μόνη μου κτλ δεν με ενοχλεί και τόσο. Να έχεις παρέες να βγαίνεις εντάξει, να τους πλησιάζεις, να τους μιλάς, αλλά αν δεν σου βγάζουν εμπιστοσύνη ή αν δεν τους νιώθεις τόσο κοντά σου, τα πολύ προσωπικά σου άστα για τον εαυτό σου. Δεν υπάρχουν "πρέπει" και γιατί σ'αυτά τα θέματα. Είναι το πως νιώθεις με τον εαυτό σου που μετράει. Τελοσπάντων, είσαι μικρή ακόμα και θα αλλάξουν πολλά πράγματα στην πορεία. Πάντως, πιστεύω πως θα σε βοηθούσε να μιλήσεις με κάποιον, είτε αυτός ο κάποιος είναι ψυχολόγος, είτε η κολλητή σου. Επίσης, γράφε τι σκέφτεσαι, ακόμη και το πιο ασήμαντο. Εμένα πάντα με βοηθάει.

Αχ, αν δεν θέλει κάποιος να βοηθήσει ας μην κάνει άσκοπες/ανούσιες ερωτήσεις και να προσβάλλει έμμεσα τον άλλον που προσπαθεί να βοηθηθεί. Εδώ είναι και φόρουμ ψυχολογίας τρομάρα του.

---

Και γω ελπιζω στο μελλον...! Δεν ξερω.. μερικες φορες σκέφτομαι ότι με ενοχλεί τοσο πολύ που δεν μπορω να μιλησω σε καποιον
το γεγονος ότι σχεδόν παντα ειχα.. Όπως αναφερα και σε αλλα ποστ συνηθιζα να εχω μια κολλητη που ηταν στην ουσια σαν αδερφη μου
οποτε ο,τι με απασχολουσε, από οσο μπορω να θυμηθώ ηταν η 1η που θα της το ελεγα και όλα ηταν διαφορετικα..
Πιστευω ότι αυτό μου στοιχιζει πολύ.. Βρεθηκα σε μια περιοδο στην ζωη μου οπου εχω ανθρωπους ενώ στην ουσια δεν εχω(ποσο ''αδικο'' αυτό, δεν ξερω αν είναι και
η καταλληλη λεξη), με τρομερο αγχος και πιεση, χωρις καποιον να μιλησω... Μαλλον δεν το ειχα συνειδοτοποιησει τοσο καιρο, ότι στην ουσια ημουν μονη μου και τωρα
νομιζω ότι αυτό που νιωθω είναι το ''δεν ξερω από που μου ηρθε αλλα και τι να κανω''!

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Μπράβο Ιωάννα αυτό ακριβώς εννοούσα .. ΔΕΝ μπορεί κανείς να καταλάβει τι νιώθει ο άλλος ειδικά εκείνοι που είναι καλά..
Την έννοια και το συναίσθημα που λες τα έχουμε βιώσει σχεδόν όλοι..είναι αυτό που έχεις νιώσει (το γραψες κάπου) κι εσύ, κι εγώ και όλοι οι άνθρωποι σε κάποια φάση της ζωής τους.. π.χ. μετά από το θάνατο ενός αγαπημένου ή από έναν επώδυνο χωρισμό..
Είναι εκείνη η αίσθηση που έχει ο κάθε άνθρωπος πριν.... την Απόγνωση............

---

Μαλλον απογνωση αποκαλείται..Βρηκες την λεξη που χρειαζοταν..
Και τι κανεις δηλαδή σε αυτην την περιπτωση; Τι υπαρχει μετα την απογνωση...;!

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Μαλλον απογνωση αποκαλείται..Βρηκες την λεξη που χρειαζοταν..
Και τι κανεις δηλαδή σε αυτην την περιπτωση; Τι υπαρχει μετα την απογνωση...;!

---

Μετά αφού έχεις ''πέσει'' στο χώμα κι έχεις ''χτυπήσει'' άσχημα ... σηκώνεσαι και συνεχίζεις.. ακόμα και με τις πληγές αθεράπευτες.. ακόμα κι αν ''αιμορραγούν''
προχωράς.. ''όλα είναι δρόμος'' με ανηφόρες και απότομες στροφές.... εσύ ψάχνεις μια ήρεμη διαδρομή χωρίς πολλές λακκούβες...
Απόψε έχω ''αφηρημένη σκέψη'' και ποιητική διάθεση.. έτσι κι αλλιώς είπαμε, πρακτικές συμβουλές είμαι σχεδόν ανίκανος να σκεφτώ.. και δεν νομίζω πως υπάρχουν...
Εσύ πάντως τα πας καλά το νιώθω... ακόμα κι αν ξαναγυρνάς πίσω .. νομίζω πως έχεις βρει το μονοπάτι που οδηγεί στο ξέφωτο..

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Μετά αφού έχεις ''πέσει'' στο χώμα κι έχεις ''χτυπήσει'' άσχημα ... σηκώνεσαι και συνεχίζεις.. ακόμα και με τις πληγές αθεράπευτες.. ακόμα κι αν ''αιμορραγούν''
προχωράς.. ''όλα είναι δρόμος'' με ανηφόρες και απότομες στροφές.... εσύ ψάχνεις μια ήρεμη διαδρομή χωρίς πολλές λακκούβες...
Απόψε έχω ''αφηρημένη σκέψη'' και ποιητική διάθεση.. έτσι κι αλλιώς είπαμε, πρακτικές συμβουλές είμαι σχεδόν ανίκανος να σκεφτώ.. και δεν νομίζω πως υπάρχουν...
Εσύ πάντως τα πας καλά το νιώθω... ακόμα κι αν ξαναγυρνάς πίσω .. νομίζω πως έχεις βρει το μονοπάτι που οδηγεί στο ξέφωτο..

---

Για την ακριβεια νιωθω ότι ενώ βρισκω το μονοπατι, κανω στασεις...!
Το μονο που με παρηγορει είναι ότι τα βραδυα εχω αρχισει και κλαιω.. (σαν να το προγραμματιζω με τον εαυτο μου)
και μετα κανω κατι να ηρεμησω και κοιμάμαι...Το ότι κλαιω νομιζω είναι καλο; Ετσι δεν είναι;! Αν σκεφτεις ότι εδώ και πολύ
καιρο ''γεμιζα'' και ''ξαναγεμιζα''...

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Για την ακριβεια νιωθω ότι ενώ βρισκω το μονοπατι, κανω στασεις...!
Το μονο που με παρηγορει είναι ότι τα βραδυα εχω αρχισει και κλαιω.. (σαν να το προγραμματιζω με τον εαυτο μου)
και μετα κανω κατι να ηρεμησω και κοιμάμαι...Το ότι κλαιω νομιζω είναι καλο; Ετσι δεν είναι;! Αν σκεφτεις ότι εδώ και πολύ
καιρο ''γεμιζα'' και ''ξαναγεμιζα''...

---

Κοίτα, εγώ στο κλάμα έχω πάρα πολύ μεγάλη αδυναμία... αλλά όσο και να ενθουσιάζομαι τώρα που το διαβάζω..όφείλω να σου πω ότι πρέπει να έχεις και όρια...
σκέψου πως είναι σαν πως να το πω .. σαν ένα ζαχαρωτό .. που δεν πρέπει να το φας με τη μια.. γιατί αφενός θα βαρυστομαχιάσεις κι αφετέρου θα χαθεί και η απόλαυση...
όλα θέλουν μέτρο..και το κλάμα όσο ανακουφιστικό κι αν είναι για σένα, για μένα, για όποιον... δεν πρέπει εθιστείς..χάνει τη αξία του και μετά ''αδειάζεις'' περισσότερο απ΄όσο θες.. φτάνεις στο κενό..

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Κοίτα, εγώ στο κλάμα έχω πάρα πολύ μεγάλη αδυναμία... αλλά όσο και να ενθουσιάζομαι τώρα που το διαβάζω..όφείλω να σου πω ότι πρέπει να έχεις και όρια...
σκέψου πως είναι σαν πως να το πω .. σαν ένα ζαχαρωτό .. που δεν πρέπει να το φας με τη μια.. γιατί αφενός θα βαρυστομαχιάσεις κι αφετέρου θα χαθεί και η απόλαυση...
όλα θέλουν μέτρο..και το κλάμα όσο ανακουφιστικό κι αν είναι για σένα, για μένα, για όποιον... δεν πρέπει εθιστείς..χάνει τη αξία του και μετά ''αδειάζεις'' περισσότερο απ΄όσο θες.. φτάνεις στο κενό..

---

Ναι.. απλα είμαι ατομο που παντα εκλαιγα με δυσκολια.. Ειχα την κακη συνηθεια να μαζευω να μαζευω και μετα να σκαει
οπου δεν το περιμενω..ακομη και σε καταστασεις που δεν είναι παντα ευκολο...
Απλα από χθες με εχει πιασει αυτό το αισθημα του κλαματος και συνηθως ξεκιναει όταν ερχεται η μαμα μου να μου μιλησει
το βραδυ και στην ουσια θελω να της μιλησω για το πρόβλημα μου αλλα δεν μπορω και το κραταω και μετα μολις κοιμηθεί παω στο δωματιο μου
και το αδειαζω...
Δεν ξερω ποσο καλο θα μου κανει και ποσο θα κρατησει και γενικα..Απλα για το παρον είναι η μονη μου διέξοδος.... Απελπισια!

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Ναι.. απλα είμαι ατομο που παντα εκλαιγα με δυσκολια.. Ειχα την κακη συνηθεια να μαζευω να μαζευω και μετα να σκαει
οπου δεν το περιμενω..ακομη και σε καταστασεις που δεν είναι παντα ευκολο...
Απλα από χθες με εχει πιασει αυτό το αισθημα του κλαματος και συνηθως ξεκιναει όταν ερχεται η μαμα μου να μου μιλησει
το βραδυ και στην ουσια θελω να της μιλησω για το πρόβλημα μου αλλα δεν μπορω και το κραταω και μετα μολις κοιμηθεί παω στο δωματιο μου
και το αδειαζω...
Δεν ξερω ποσο καλο θα μου κανει και ποσο θα κρατησει και γενικα..Απλα για το παρον είναι η μονη μου διέξοδος.... Απελπισια!

---

Δεν είναι απελπισία αν εννοείς το κλάμα .. είναι διέξοδος.. όπως είναι και το γέλιο.. μη λυπάσαι τον εαυτό σου... η λύπη κατά τη δική μου γνώμη είναι πολύ κοντά στην αδιαφορία... Να μιλήσεις τη μαμά σου θα καταλάβει.. οι γυναίκες έχετε ξεχωριστές ικανότητες κι αισθήσεις... δε θα χρειαστούν πολλά λόγια... και να κλάψεις αν σου ρθει.. μόνο να μην την τρομάξεις πρόσεχε..

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Δεν είναι απελπισία αν εννοείς το κλάμα .. είναι διέξοδος.. όπως είναι και το γέλιο.. μη λυπάσαι τον εαυτό σου... η λύπη κατά τη δική μου γνώμη είναι πολύ κοντά στην αδιαφορία... Να μιλήσεις τη μαμά σου θα καταλάβει.. οι γυναίκες έχετε ξεχωριστές ικανότητες κι αισθήσεις... δε θα χρειαστούν πολλά λόγια... και να κλάψεις αν σου ρθει.. μόνο να μην την τρομάξεις πρόσεχε..

---

Ξερω ότι αν της μιλησω θα βαλω τα κλαματα και θα νιώσω ακομη πιο ασχημα, αυτή μπορει να πανικοβληθεί,
και ντρεπομαι πολύ να το κανω αυτό.. Για αλλους είναι τοσο απλο αλλα για μενα που εχω πρόβλημα
στην διαχειριστη των συναισθηματων είναι ο,τι χειροτερο...

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Ξερω ότι αν της μιλησω θα βαλω τα κλαματα και θα νιώσω ακομη πιο ασχημα, αυτή μπορει να πανικοβληθεί,
και ντρεπομαι πολύ να το κανω αυτό.. Για αλλους είναι τοσο απλο αλλα για μενα που εχω πρόβλημα
στην διαχειριστη των συναισθηματων είναι ο,τι χειροτερο...

---

Νομίζεις ότι έχεις πρόβλημα .... γιατί φοβάσαι μαζί με το υπόλοιπα και τον ευατό σου.. και δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος όταν κλαις ..ούτε όταν γελάς υπάρχει...
η μαμά σου θα βρει τη δύναμη να σε στηρίξει... ακόμα κι αν πανικοβληθεί δεν θα το καταλάβεις .. πάρε εσύ την απόφαση όμως για το τι θα κάνεις..

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Νομίζεις ότι έχεις πρόβλημα .... γιατί φοβάσαι μαζί με το υπόλοιπα και τον ευατό σου.. και δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος όταν κλαις ..ούτε όταν γελάς υπάρχει...
η μαμά σου θα βρει τη δύναμη να σε στηρίξει... ακόμα κι αν πανικοβληθεί δεν θα το καταλάβεις .. πάρε εσύ την απόφαση όμως για το τι θα κάνεις..

---

Ντρεπομαι και φοβάμαι πολύ...
Μου είναι αρκετα δυσαρεστο.. αλλα πρεπει να βρω δυναμη και θαρρος.. το γνωριζω...
Δεν νομιζω ότι είναι η καταλληλη στιγμη να σκεφτω καθαρα αλλα θα προσπαθήσω...!

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Ντρεπομαι και φοβάμαι πολύ...
Μου είναι αρκετα δυσαρεστο.. αλλα πρεπει να βρω δυναμη και θαρρος.. το γνωριζω...
Δεν νομιζω ότι είναι η καταλληλη στιγμη να σκεφτω καθαρα αλλα θα προσπαθήσω...!

---

δθα σου βγει από μόνο του και συντομα νομιζω... μην ντρεπεσε που είσαι έτσι..
εισαι χωρίς βεβαια να το θελεις πιο ''αληθινη'' απο ποτε...
να φοβάσαι είναι λογικό..... δεν θες να είσαι έτσι.. κι αυτό είναι πολυ θετικό

Φανταζομαι κανεις δεν το θελει...
Παντως, σε ευχαριστω..!
Δεν ξερει τςι σημαινει μια απλη συμβουλη και μια μικρη συζητηση με καποιον
σε αυτην την φαση που στην ουσια δεν εχω κανεναν..
Ξερω ότι αυριο παλι θα νιωθω ότι θελω να το πω σε καποιον δικο μου αλλα τουλάχιστον
και αυτό το λιγο κατι είναι...

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Φανταζομαι κανεις δεν το θελει...
Παντως, σε ευχαριστω..!
Δεν ξερει τςι σημαινει μια απλη συμβουλη και μια μικρη συζητηση με καποιον
σε αυτην την φαση που στην ουσια δεν εχω κανεναν..
Ξερω ότι αυριο παλι θα νιωθω ότι θελω να το πω σε καποιον δικο μου αλλα τουλάχιστον
και αυτό το λιγο κατι είναι...

---

ξερω πολύ καλα .... το ίδιο ισχυει και για μένα... ελπιζω πως αυριο θα τα πεις στη μαμα σου ... αλλα κι αν δε το κανεις.. η συζητηση μενει ανοικτη
εγω ευχαριστω

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Να αναφερω ότι ο αδερφος μου είναι μεγαλύτερος αλλα σε χειροτερη κατασταση από μενα μιας και εχει μονιμο αγχος εδώ και πολλα χρονια και επισκέπτεται και γιατρο αλλα δεν ξερω τι ακριβως τον απασχολει..οι γονεις μου δεν γνωριζουν ακριβως και ο ιδιος δεν αποκαλύπτεται..

---

Θα ήθελες να πεις πώς αισθάνεσαι για τον αδελφό σου? Λες ότι δεν αποκαλύπτεται, έχεις δοκιμάσει να κουβεντιάσεις μαζί του? Για πες λίγα για αυτό.
Και ειδικά που λες ότι η μητέρα σου θα πανικοβαλόταν αν μίλαγες μαζί της. Ο αδελφός σου είναι πιο "κοντά" σε εσένα, και γιατί έχετε ζήσει σε όμοιο περιβάλλον και γιατί και οι δύο έχετε δυσκολίες που πιθανόν έχουν κοινή ρίζα.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Θα ήθελες να πεις πώς αισθάνεσαι για τον αδελφό σου? Λες ότι δεν αποκαλύπτεται, έχεις δοκιμάσει να κουβεντιάσεις μαζί του? Για πες λίγα για αυτό.
Και ειδικά που λες ότι η μητέρα σου θα πανικοβαλόταν αν μίλαγες μαζί της. Ο αδελφός σου είναι πιο "κοντά" σε εσένα, και γιατί έχετε ζήσει σε όμοιο περιβάλλον και γιατί και οι δύο έχετε δυσκολίες που πιθανόν έχουν κοινή ρίζα.

---

Γενικα ο αδερφος μου είναι δυσκολο παιδι..Με την εννοια ότι δεν μιλαει ανοιχτα για αυτά που τον προβληματιζουν
και γενικα είναι κλειστος με ολες τις εννοιες.. Δεν είχαμε ποτε την οικειοτητα και το θαρρος να το πω, να συζητάμε
για προβλήματα μας.. Παντως, όταν βρισκει το θαρρος καμια φορα μιλαει αλλα μεχρι εκει που θελει να πει..και σε μενα
αν τυχει αλλα και στους γονεις μου..στην μαμα μου περισσοτερο..! Ηξερα να το πω ετσι ότι ο αδερφος μου παντα ηταν ιδιότροπος
όχι απαραίτητα με την κακη εννοια και δεν το εβλεπα ως περιεργο.. Απλα του ετυχε ένα βαρυ περιστατικο με την υγεια του
και από τοτε αρχισε να είναι αγχωμένος και να εχει ανησυχιες σχετικα με την υγεια του και με διαφορα.. Και με τη μαμα μου καμια φορα
όταν συζητάμε για αυτόν μου λεει ότι είναι ο χαρακτηρας του και αυτό που περασε με την υγεια του .. Αν και εγω δεν ξερω για ποιον λογο, αλλα πιστευω ότι είναι μια σειρα..
Δηλαδη το οικογενειακο περιβαλλον και λιγο και το πρόβλημα με την υγεια του.. Αλλα η μαμα μου δεν ξερω αν δεν θελει ή οντως δεν μπορει να πιστεψει ότι τον επηρεασαν και αυτοι.
Γιατι της το εχω πει... αλλα εμμεσα το αρνειται..

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

ξερω πολύ καλα .... το ίδιο ισχυει και για μένα... ελπιζω πως αυριο θα τα πεις στη μαμα σου ... αλλα κι αν δε το κανεις.. η συζητηση μενει ανοικτη
εγω ευχαριστω

---

Γεια και παλι! Μαζευω τοσο αγχος ολη μερα που είμαι σιγουρη ότι βραδυ πρεπει να κλαψω για να φυγει πια..
Τουλάχιστον καπου ξεσπαω και αυτό με ανακουφιζει γιατι εχω μια διεξοδο...
Σημερα περασα αρκετη ωρα με την κολλητη μου και δεν καταφερα να αναφερω τιποτα.. ασε που νομιζω ότι ενω μαζι της
δεν εκδηλώνοταν πολύ η φοβια μου γιατι συνηθως νιωθω πιο ανετα.. σημερα ενιωσα λιγο πιο αμηχανα..
Και τωρα σκεφτηκα ότι μηπως είναι υποκρισια ολο αυτό που κανω; Δηλαδη ξερω μεσα μου ότι νιωθω μοναξια
από την άλλη μαζι της είμαι κανονικα χωρις να συμβαινει τιποτα αλλα στην πραγματικοτητα ξερω ότι δεν μπορω
να νιώσω δεμενη κανονικα...:confused:

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Γεια και παλι! Μαζευω τοσο αγχος ολη μερα που είμαι σιγουρη ότι βραδυ πρεπει να κλαψω για να φυγει πια..
Τουλάχιστον καπου ξεσπαω και αυτό με ανακουφιζει γιατι εχω μια διεξοδο...
Σημερα περασα αρκετη ωρα με την κολλητη μου και δεν καταφερα να αναφερω τιποτα.. ασε που νομιζω ότι ενω μαζι της
δεν εκδηλώνοταν πολύ η φοβια μου γιατι συνηθως νιωθω πιο ανετα.. σημερα ενιωσα λιγο πιο αμηχανα..
Και τωρα σκεφτηκα ότι μηπως είναι υποκρισια ολο αυτό που κανω; Δηλαδη ξερω μεσα μου ότι νιωθω μοναξια
από την άλλη μαζι της είμαι κανονικα χωρις να συμβαινει τιποτα αλλα στην πραγματικοτητα ξερω ότι δεν μπορω
να νιώσω δεμενη κανονικα...:confused:

---

Γεια σου Ιωάννα, όπως είπαμε κι δυο χθες το κλάμα είναι μια διέξοδος μα δεν είναι η μοναδική.. ούτε και πρέπει να είναι σκοπός...
Η φίλη σου όμως θα μπορούσε να είναι, ακόμα κι αν δεν της αναφέρεις τίποτα... μπορεί ακόμα μην της έχεις εμπιστοσύνη...
και δε θελεις να της πεις κάτι .. μην το λες... η παρεα της ομως .. οι συζητησεις σας για το σχολειο σας τις εξετασεις, τα αγόρια .. πρεπει να σου αποσπουν εστω για λιγο την προσοχή
να μην σκεφτεσαι το άγχος και τις φοβιες σου.... καντο κοριτσακι.. πιεσε τον εαυτό σου..ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ..οτι ΘΕΣ πολυ να ΜΙΛΗΣΕΙΣ face to face με καποιον ,... να κλαψεις να ξεσπασεις.. .. να σ αγκαλιασει να σου πει οτι ΟΛΟ θα πανε καλά... μα μην το εχεις ολη την ωρα στο μυαλό σου... αστο να βγει από μονο του......
δε θελω να σε απογοητευσω.... μα ακόμα κι αν γινει υπο τις ''καλυτερες'' συνθήκες.... θα ψιλο απογοητευτης... δε θα σε καταλαβει κανεις.. οχι ετσι οπως νομιζεις..
μακαρι να μπορουσα να σου πω το αντιθετο.. μα θα σου ελεγα ψεμματα.. θελει αγωνα για να ξεπερασεις αυτα που σε βασανιζουν....κι εσυ εχεις μπραστα σου εξετασεις διαβασμα..
πρεπει να κανεις ακομα λιγο υπομονη.. πρεπει να ανεχθεις ακομα λιγο την πικρη ρουτινα σου..... πρεπει να πετυχεις στις εξετασεις αν το μπορεις... θα ειναι μια νικη που θα απολαυσεις.. θα παρεις δυναμη για να παλεψεις στη συνεχεια..
υ.γ. παραβιασα εναν ''κανονα'' που εχω στη ζωή μου εγραψα πολλες φορες τη λεξη πρεπει.... σορρυ .. εσυ ξερεις μονη σου τι πρεπει για την ζωή σου ...

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Γεια σου Ιωάννα, όπως είπαμε κι δυο χθες το κλάμα είναι μια διέξοδος μα δεν είναι η μοναδική.. ούτε και πρέπει να είναι σκοπός...
Η φίλη σου όμως θα μπορούσε να είναι, ακόμα κι αν δεν της αναφέρεις τίποτα... μπορεί ακόμα μην της έχεις εμπιστοσύνη...
και δε θελεις να της πεις κάτι .. μην το λες... η παρεα της ομως .. οι συζητησεις σας για το σχολειο σας τις εξετασεις, τα αγόρια .. πρεπει να σου αποσπουν εστω για λιγο την προσοχή
να μην σκεφτεσαι το άγχος και τις φοβιες σου.... καντο κοριτσακι.. πιεσε τον εαυτό σου..ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ..οτι ΘΕΣ πολυ να ΜΙΛΗΣΕΙΣ face to face με καποιον ,... να κλαψεις να ξεσπασεις.. .. να σ αγκαλιασει να σου πει οτι ΟΛΟ θα πανε καλά... μα μην το εχεις ολη την ωρα στο μυαλό σου... αστο να βγει από μονο του......
δε θελω να σε απογοητευσω.... μα ακόμα κι αν γινει υπο τις ''καλυτερες'' συνθήκες.... θα ψιλο απογοητευτης... δε θα σε καταλαβει κανεις.. οχι ετσι οπως νομιζεις..
μακαρι να μπορουσα να σου πω το αντιθετο.. μα θα σου ελεγα ψεμματα.. θελει αγωνα για να ξεπερασεις αυτα που σε βασανιζουν....κι εσυ εχεις μπραστα σου εξετασεις διαβασμα..
πρεπει να κανεις ακομα λιγο υπομονη.. πρεπει να ανεχθεις ακομα λιγο την πικρη ρουτινα σου..... πρεπει να πετυχεις στις εξετασεις αν το μπορεις... θα ειναι μια νικη που θα απολαυσεις.. θα παρεις δυναμη για να παλεψεις στη συνεχεια..
υ.γ. παραβιασα εναν ''κανονα'' που εχω στη ζωή μου εγραψα πολλες φορες τη λεξη πρεπει.... σορρυ .. εσυ ξερεις μονη σου τι πρεπει για την ζωή σου ...

---

Εχεις δικιο.. Χρειαζεται να ξεχνιέμαι αλλα με το να κρυβω κατι και με το να κανω ότι ολα είναι καλα
και να συζηταω μαζι της κανονικα και τετοια.. νιωθω σαν να υποκρινομαι.. Και τι περιμενω; Να βρω αλλους φιλους
μπας και μπορεσω να δεθω με εκεινους τελικα και να την αφήσω; Ή να συνεχισω να την ''κοροιδευω'';
Είναι αδικη η μοναξια αλλα σκέφτομαι μηπως τελικα το πρόβλημα ξεκιναει από μεσα μου..
Μηπως δεν φταιει η φιλη μου και θα το παθαινω με τον οποιοδήποτε..;

Το ξερω.. το διάβασμα και οι εξετασεις πιεζουν ακομη περισσοτερο την κατασταση
για αυτό και το καλοκαιρι πιστευω θα ηρεμησω και θα σκέφτομαι πιο καθαρα
μιας και θα εχω και χρονο να μεινω μονη μου και να σκεφτω.. Αλλα μεχρι τοτε όπως ειπες
χρειαζεται να ανεχτω αυτην δυσκολη ρουτινα..:/

υ.γ: εγω αντικαθιστω το ''πρεπει'' με το ''χρειαζεται'' !

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Εχεις δικιο.. Χρειαζεται να ξεχνιέμαι αλλα με το να κρυβω κατι και με το να κανω ότι ολα είναι καλα
και να συζηταω μαζι της κανονικα και τετοια.. νιωθω σαν να υποκρινομαι.. Και τι περιμενω; Να βρω αλλους φιλους
μπας και μπορεσω να δεθω με εκεινους τελικα και να την αφήσω; Ή να συνεχισω να την ''κοροιδευω'';
Είναι αδικη η μοναξια αλλα σκέφτομαι μηπως τελικα το πρόβλημα ξεκιναει από μεσα μου..
Μηπως δεν φταιει η φιλη μου και θα το παθαινω με τον οποιοδήποτε..;

Το ξερω.. το διάβασμα και οι εξετασεις πιεζουν ακομη περισσοτερο την κατασταση
για αυτό και το καλοκαιρι πιστευω θα ηρεμησω και θα σκέφτομαι πιο καθαρα
μιας και θα εχω και χρονο να μεινω μονη μου και να σκεφτω.. Αλλα μεχρι τοτε όπως ειπες
χρειαζεται να ανεχτω αυτην δυσκολη ρουτινα..:/

υ.γ: εγω αντικαθιστω το ''πρεπει'' με το ''χρειαζεται'' !

---

δεν κοροιδευεις τη φιλη σου επειδη δεν της λες πως νιωθεις... δε μπορεις να το πεις δε σου βγαινει ή μπορει να μη θες να την φορτησεις κι εκεινη ή να μην την φοβησεις κι απομακρυνθη
όλα ειναι λογικά .. αν μπορουσε να νιωσει στο ελαχιστο κι εκεινη πως νιωθεις θα σε καταλαβενε πολυ καλα..μα σου ειπα ακομα και ατομα που εχουν παρομοιες φοβιες με σενα δεν μπορουν να σε καταλαβουν....πολλους αλλους φιλους θα κανεις κι εκεινη δεν θα την παρατησεις ..
κοιτα απο την κουβεντα που κανουμε.. και θα συνεχισουμε για οσο νομιζεις οτι σε βοηθάει ...
νιωθω πως ''μιλαω'' με ενα συγκροτημενο ατομο.. κι ασ εισαι μια κοπελα 17 χρονων..
εχεις καθαρη σκεψη αλλα ισως υπεραναλυεις λιγακι τα πραγματα..αφησε τα να εχελιχθουν λιγο .. ασε για λιγο το ''τιμόνι'' να εχεις το νου σου μα.. πιο χαλαρα αφησετα ολα βνα γινουν πιο χαλαρα στη ζωή σου...

τα προβληματα ξεκινανε κι απο μεσα μας αλα κι απο παραγοντες εξω απο εμας... ερεθισματα ή καταστασεις που βιωσαμε
καταναγκασμους, ασχημες συμπεριφορες κ.τ.λ.
την ψυχη σου θα την ελαφρύνει, αν συνεχισεις να νιωθεις θλιψη κ μοναξια, ενας ειδικος σε συνδιασμο.. με την οικογενεια σου κ τους φιλους σου..
καταλαβαινω πως ειναι μαρτυριο αυτο που περνας καποιες στιγμες... ειναι δυσκολο να το διαχειριστης πρεπει ομως να εχεις κουραγιο και υπομονη

υ.γ. πολύ πιο ευστοχη κ πετυχημενη η αντικατασταση...

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

δεν κοροιδευεις τη φιλη σου επειδη δεν της λες πως νιωθεις... δε μπορεις να το πεις δε σου βγαινει ή μπορει να μη θες να την φορτησεις κι εκεινη ή να μην την φοβησεις κι απομακρυνθη
όλα ειναι λογικά .. αν μπορουσε να νιωσει στο ελαχιστο κι εκεινη πως νιωθεις θα σε καταλαβενε πολυ καλα..μα σου ειπα ακομα και ατομα που εχουν παρομοιες φοβιες με σενα δεν μπορουν να σε καταλαβουν....πολλους αλλους φιλους θα κανεις κι εκεινη δεν θα την παρατησεις ..
κοιτα απο την κουβεντα που κανουμε.. και θα συνεχισουμε για οσο νομιζεις οτι σε βοηθάει ...
νιωθω πως ''μιλαω'' με ενα συγκροτημενο ατομο.. κι ασ εισαι μια κοπελα 17 χρονων..
εχεις καθαρη σκεψη αλλα ισως υπεραναλυεις λιγακι τα πραγματα..αφησε τα να εχελιχθουν λιγο .. ασε για λιγο το ''τιμόνι'' να εχεις το νου σου μα.. πιο χαλαρα αφησετα ολα βνα γινουν πιο χαλαρα στη ζωή σου...

τα προβληματα ξεκινανε κι απο μεσα μας αλα κι απο παραγοντες εξω απο εμας... ερεθισματα ή καταστασεις που βιωσαμε
καταναγκασμους, ασχημες συμπεριφορες κ.τ.λ.
την ψυχη σου θα την ελαφρύνει, αν συνεχισεις να νιωθεις θλιψη κ μοναξια, ενας ειδικος σε συνδιασμο.. με την οικογενεια σου κ τους φιλους σου..
καταλαβαινω πως ειναι μαρτυριο αυτο που περνας καποιες στιγμες... ειναι δυσκολο να το διαχειριστης πρεπει ομως να εχεις κουραγιο και υπομονη

υ.γ. πολύ πιο ευστοχη κ πετυχημενη η αντικατασταση...

---

Εχεις δικιο, και ένα ακομη ευχαριστω γιατι μου δινεις κουραγιο..!
Ο,τι κακο και να συμβαινει στη ζωη μου η υπερβολή μου και η υπεραναλυση μου
τα χειροτερευουν.. Οποτε αυτό που χρειαζεται είναι να χαλαρωσω οσο μπορω σε σχεση με την σκεψη..
Είναι δυσκολο ξερεις, αλλα νομιζω ότι θα το προσπαθήσω..

Νομιζω ότι αν βρω το θαρρος, στη μαμα μου είναι που θα μιλησω.. Σε αυτην εχω περισσοτερη
εμπιστοσυνη και αυτη νομιζω ότι μπορει να με στηριξει καταλληλα..

Παντως,δεν μπορω να αναλογιστω τα ποσα μπορει να εχω μαζεψει..! Ειλικρινα σκέφτομαι τα γεγονοτα από περσι και ηταν τοσα που με στενχωρησαν και με ανησυχησαν,
απόρω που τα κρατησα.. Τωρα ελπιζω να βρω τη δυναμη να τα αποβαλλω όλα..!

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Εχεις δικιο, και ένα ακομη ευχαριστω γιατι μου δινεις κουραγιο..!
Ο,τι κακο και να συμβαινει στη ζωη μου η υπερβολή μου και η υπεραναλυση μου
τα χειροτερευουν.. Οποτε αυτό που χρειαζεται είναι να χαλαρωσω οσο μπορω σε σχεση με την σκεψη..
Είναι δυσκολο ξερεις, αλλα νομιζω ότι θα το προσπαθήσω..

Νομιζω ότι αν βρω το θαρρος, στη μαμα μου είναι που θα μιλησω.. Σε αυτην εχω περισσοτερη
εμπιστοσυνη και αυτη νομιζω ότι μπορει να με στηριξει καταλληλα..

Παντως,δεν μπορω να αναλογιστω τα ποσα μπορει να εχω μαζεψει..! Ειλικρινα σκέφτομαι τα γεγονοτα από περσι και ηταν τοσα που με στενχωρησαν και με ανησυχησαν,
απόρω που τα κρατησα.. Τωρα ελπιζω να βρω τη δυναμη να τα αποβαλλω όλα..!

---

Νομιζω πως εισαι σε καλο δρομο.. μη μου λες ευχαριστω... εγω νομιζω πως οφειλω να σε βοηθεισω αν σε βοηθαω.. γιατι, σκεψου το ..οταν δινεις το χερι σου σε καποιον που το εχει αναγκη.. βοηθας και τον εαυτο σου να ''σηκωθει''.... να νιωσει καλυτερα.. ετσι νιωθω και οι περισσοτεροι ετσι νιωθουν.. κι εσυ νομιζω... ασχετα που η ''επιτηδευμένα σκληρη και ατομιστική κοινωνία'' δε μας αφήνει να το παραδεχτουμε.. εγω παντως νιωθω καλα οταν μπορω να βοηθαω τον οποιοδήποτε.. νιωθω πολύ βρε κοριτσακι ότι κυριως βοηθαω τον εαυτο μου.
χωρις να θελω να σου δωσω καμια συμβουλη θα σου πω τι κανω εγω σε σχεση μ αυτα που εχεις και μαζευεις τοσο καιρο..αυτα που σε ''στενχωρησαν και σε ανησυχησαν''
ορισμενα πρεπει να τα λυσω και το κανω αλλα ομως ..προσπαθω να τα ξεχασω εντελως.. ή δεν προσπαθω καθόλου.. απλα τα ξεχναω..
δεν θα σου πω τι να κανεις.. δεν μπορω να σου πω μακαρι να ηξερα και να στο ελεγα.... σου περιγραφω την εμπειρια μου.. μηπως κι αυτη σε βοηθειση λιγακι..
ελπιζω συντομα να τα ... ''ξαναπουμε'' καληνυχτα..

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Γενικα ο αδερφος μου είναι δυσκολο παιδι..Με την εννοια ότι δεν μιλαει ανοιχτα για αυτά που τον προβληματιζουν
και γενικα είναι κλειστος με ολες τις εννοιες.. Δεν είχαμε ποτε την οικειοτητα και το θαρρος να το πω, να συζητάμε
για προβλήματα μας.. Παντως, όταν βρισκει το θαρρος καμια φορα μιλαει αλλα μεχρι εκει που θελει να πει..και σε μενα
αν τυχει αλλα και στους γονεις μου..στην μαμα μου περισσοτερο..! Ηξερα να το πω ετσι ότι ο αδερφος μου παντα ηταν ιδιότροπος
όχι απαραίτητα με την κακη εννοια και δεν το εβλεπα ως περιεργο.. Απλα του ετυχε ένα βαρυ περιστατικο με την υγεια του
και από τοτε αρχισε να είναι αγχωμένος και να εχει ανησυχιες σχετικα με την υγεια του και με διαφορα.. Και με τη μαμα μου καμια φορα
όταν συζητάμε για αυτόν μου λεει ότι είναι ο χαρακτηρας του και αυτό που περασε με την υγεια του .. Αν και εγω δεν ξερω για ποιον λογο, αλλα πιστευω ότι είναι μια σειρα..

---

Αυτό που σου συμβαίνει, για εμένα δεν είναι περίεργο. Είναι μια επώδυνη κατάσταση. Νομίζω ότι το σημαντικό είναι να καταλάβεις το που οφείλεται. Δεν μπορεί να παλαίψει κανείς σωστά με κάτι που είναι άγνωστο. Φαντάζομαι θα συμφωνείς. Όσο κι αν υποφέρεις, θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις σου όχι στο να ξεφύγεις απλά. Γιατί τότε θα παλεύεις με το άγνωστο. Καλό είναι να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις στου στο να καταλάβεις, ώστε να ξέρεις τι να προσπαθήσεις, τι να κάνεις, πώς να αντιδράσεις.

Αυτό που λες για τον αδελφό σου και την υγεία του είναι κάτι που τέλειωσε, δηλαδή κάτι που πέρασε και τώρα δεν έχει πρόβλημα, ή υπάρχει κάτι που συνεχίζει με κάποιο τρόπο να υπάρχει? Δεν θέλω να σε ρωτήσω τι ακριβώς, αλλά έχει σημασία αν έπαθε κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει. Γιατί το ανέφερες σαν βαρύ.
Δεν έχω το καθαρό μυαλό για να σκεφτώ και να σου πω πολλά, αλλά κάτι εντοπίζω σε σχέση με εσένα, τον αδελφό σου και τους γονείς σου. Λες ότι ο αδελφός σου ήταν πάντα ιδιότροπος. Κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε το ονομάζουμε "ιδιοτροπία", "περίεργο", με μια λέξη ακατανόητο. Γιατί να μην στρέψεις και σε αυτό το θέμα την προσοχή σου ώστε να κατανοήσεις καλύτερα και τον αδελφό σου και τις αντιδράσεις των γονιών σου. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τους άλλους και αυτό δυσκολεύει τη σχέση μας μαζί τους.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Δε νομιζω οτι θα αλλαξει κατι στη σχολη.

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Εσυ για να καταλαβω εισαι εδώ για εμψυχωση ή κατι άλλο παιζει..;! :p

---

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Για πες μου τι πιστευεις...

---

---

Το άτομο kerasi δεν το είπε με κακία, στο υπογράφω. Απλά είπε απότομα αυτό που σκέφτηκε, άλλωστε πώς να πεις κάτι μαλακά μέσα από λίγες λέξεις? Εννοεί πιστεύω, ότι αφού τώρα νιώθεις εξαντλημένη συναισθηματικά, το πιθανότερο είναι να συνεχίσεις να αισθάνεσαι εξαντλημένη συναισθηματικά. Κάποτε στη ζωή μου είχα ακούσει κάτι αντίστοιχο όταν μετά από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός είχα πει: "τώρα νιώθω ότι όλα τα προβλήματά μου λύθηκαν". Και πήρα την απάντηση: "δεν νομίζω ότι είναι έτσι όπως πιστεύεις". Είχα λίγο νευριάσει, και δεν κυρίως δεν άκουσα αυτό που μου είπαν. Στο λέω για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι, ότι όποιος σε κολακεύει ή κάνει πως σε εμψυχώνει θα γίνεται "φίλος" και όποιος σου λέει κάποια "δύσκολη" αλήθεια θα γίνεται "εχθρός". Πρόσεξέ αυτό το θέμα. Ο άλλος λόγος γιατί θέλω άλλη μια φορά να σου πω ότι η κατανόηση, το να καταλαβαίνουμε συμπεριφορές ανθρώπων, γεγονότα, καταστάσεις, κλπ, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο αρχικά νομίζουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι που μας λείπει, και όχι να ανακαλύψουμε κάποιον εύκολο ή γρήγορο τρόπο να ξεφύγουμε από ένα πρόβλημα. Συνήθως αν δεν δούμε τη ρίζα, τις ρίζες, δεν γίνεται να λύσουμε κάτι.

Quote:

---

Originally Posted by John11

Το άτομο kerasi δεν το είπε με κακία, στο υπογράφω. Απλά είπε απότομα αυτό που σκέφτηκε, άλλωστε πώς να πεις κάτι μαλακά μέσα από λίγες λέξεις? Εννοεί πιστεύω, ότι αφού τώρα νιώθεις εξαντλημένη συναισθηματικά, το πιθανότερο είναι να συνεχίσεις να αισθάνεσαι εξαντλημένη συναισθηματικά. Κάποτε στη ζωή μου είχα ακούσει κάτι αντίστοιχο όταν μετά από κάποιο συγκεκριμένο γεγονός είχα πει: "τώρα νιώθω ότι όλα τα προβλήματά μου λύθηκαν". Και πήρα την απάντηση: "δεν νομίζω ότι είναι έτσι όπως πιστεύεις". Είχα λίγο νευριάσει, και δεν κυρίως δεν άκουσα αυτό που μου είπαν. Στο λέω για δύο λόγους. Ο ένας λόγος είναι, ότι όποιος σε κολακεύει ή κάνει πως σε εμψυχώνει θα γίνεται "φίλος" και όποιος σου λέει κάποια "δύσκολη" αλήθεια θα γίνεται "εχθρός". Πρόσεξέ αυτό το θέμα. Ο άλλος λόγος γιατί θέλω άλλη μια φορά να σου πω ότι η κατανόηση, το να καταλαβαίνουμε συμπεριφορές ανθρώπων, γεγονότα, καταστάσεις, κλπ, δεν είναι τόσο εύκολη υπόθεση όσο αρχικά νομίζουμε. Και νομίζω ότι αυτό είναι που μας λείπει, και όχι να ανακαλύψουμε κάποιον εύκολο ή γρήγορο τρόπο να ξεφύγουμε από ένα πρόβλημα. Συνήθως αν δεν δούμε τη ρίζα, τις ρίζες, δεν γίνεται να λύσουμε κάτι.

---

Το καταλαβα ότι δν μου το ειπε με κακια από την στιγμη που ρωτησα κιολας να μου πει τι πιστευει..
Απλα οντως συμφωνω δεν εχει νοημα να σε εμψυχωνει καποιος ''ψευτικα'' , ουτε και μου αρεσε ποτε αυτό,
σε ''γεμιζει'' παροδικα και μετα η ανησυχια σου ξαναερχεται.. Απλα η ελπιδα πεθαινει παντα τελευταια και μεχρι να παω στο πανεπιστημιο
εχω μπροστα μου 4 μηνες και ναι εχω ελπιδες για το μελλον αλλιως δεν θα ειχα που να στηριχτω..
Μεσολαβει το καλοκαιρι που θα είμαι ελευθερη και να σκεφτω και να συζητησω και αν το αποφασισω να παρω τελικα
και την γνωμη ειδικου οποτε πιστευω το πανεπιστημιο θα ειναι και κατι σαν προκληση να δοκιμασω την τυχη μου με καινουριους φιλους και γενικα την κοινωνικη μου ζωη..

[QUOTE=John11;483223]Αυτό που σου συμβαίνει, για εμένα δεν είναι περίεργο. Είναι μια επώδυνη κατάσταση. Νομίζω ότι το σημαντικό είναι να καταλάβεις το που οφείλεται. Δεν μπορεί να παλαίψει κανείς σωστά με κάτι που είναι άγνωστο. Φαντάζομαι θα συμφωνείς. Όσο κι αν υποφέρεις, θα χρειαστεί να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις σου όχι στο να ξεφύγεις απλά. Γιατί τότε θα παλεύεις με το άγνωστο. Καλό είναι να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις στου στο να καταλάβεις, ώστε να ξέρεις τι να προσπαθήσεις, τι να κάνεις, πώς να αντιδράσεις.

Αυτό που λες για τον αδελφό σου και την υγεία του είναι κάτι που τέλειωσε, δηλαδή κάτι που πέρασε και τώρα δεν έχει πρόβλημα, ή υπάρχει κάτι που συνεχίζει με κάποιο τρόπο να υπάρχει? Δεν θέλω να σε ρωτήσω τι ακριβώς, αλλά έχει σημασία αν έπαθε κάτι που πρέπει να αντιμετωπίσει. Γιατί το ανέφερες σαν βαρύ.
Δεν έχω το καθαρό μυαλό για να σκεφτώ και να σου πω πολλά, αλλά κάτι εντοπίζω σε σχέση με εσένα, τον αδελφό σου και τους γονείς σου. Λες ότι ο αδελφός σου ήταν πάντα ιδιότροπος. Κάτι που δεν το καταλαβαίνουμε το ονομάζουμε "ιδιοτροπία", "περίεργο", με μια λέξη ακατανόητο. Γιατί να μην στρέψεις και σε αυτό το θέμα την προσοχή σου ώστε να κατανοήσεις καλύτερα και τον αδελφό σου και τις αντιδράσεις των γονιών σου. Κάποιες φορές δεν καταλαβαίνουμε τους άλλους και αυτό δυσκολεύει τη σχέση μας μαζί τους.[/QUOTΜΕ

Με το πρωτο σκελος συμφωνω..! Στην αρχη σκεφτόμουνα μονο πως θα μπορεσω να το διωξω
και να μπορεσω να ζησω μια κανονικη κοινωνικη ζωη..Αλλα μετα από σκεψεις και βιβλια που διαβαζα σχετικα με αγχος κλπ
καταλαβα ότι οντως δεν εχει νοημα να παλευω με το αγνωστο και να ''γιατρευτω'' επιφανειακα, αλλα να βρω την βαθια αιτια
που δημιουργει αυτό το πρόβλημα.. Νομιζω πως εχω ψιλο αρχισει και βγαζω θησαυρο..:p γιατι ολο κατι εικονες από το παρελθον
μου ερχονται στο νου που δεν σου κρυβω ότι με κανουν να νιωθω ενοχη, πολλες φορες νιωθω θλιψη λογω ενός αποχωρισμου με μια κολλητη που ειχα
και παρατηρω ότι ολα αυτά πρεπει να παιζουν καποιο σημαντικο ρολο με την φοβια.. Αλλα προς το παρον εχω μονο ''θεωρια''..! Τελος παντων...!

Σχετικα με τον αδερφο μου τωρα.. Θα σου μιλησω με τις πιο ''προσωπικες'' μου σκεψεις!! Πρωτα από όλα το περιστατικο με την υγεια του
ηταν καρκινος, δεν νομιζω πως υπαρχει λογος να μην το αναφερω.. Και νομιζω πως παθολογικα δεν υπαρχει λογος να φοβάσαι
γιατι νομιζω ότι μετα από τις χημοθεραπειες κλπ είναι δυσκολο να ξαναεμφανιστεί.. Οποτε όπως ακριβως ειπες μπορει μεσα στο μυαλο του να πιστευει
ότι με καποιον τροπο συνεχιζει να υπαρχει ειτε να πιστευει ότι μπορει να ξαναβγεί..(αυτο, αν παντα το αγχος του δημιουργειται σε σχεση με την υγεια).Αυτό είναι που ισχυρίζονται
οι γονεις μου και μπορει και να ισχυει δν ξερω..! Αλλα τωρα θα ηθελα να μοιραστω και την δικη μου πλευρα.. Λογω της φοβιας που επαθα αρχισα από φετος να παρατηρω ποσοι αλλοι
ανθρωποι ''ντρεπονται'' επισης να κανουν πραγματα μπροστα σε αλλους οτιδήποτε μπορει να ναι αυτό, και μπορω να πω ότι ολος ο κοσμος από ότι παρατηρησα και από κατι ''φοβαται'' να το πω ετσι σε σχεση με τον κοινωνικο περιγυρο ..! Ανακαλυψα πολλους που κοκκινιζαν όταν τους ερχοταν ο λογος στην παρεα, αλλοι που δεν μπορουσαν να φανε και να πιουν ανετα κ.α... Οποτε καταλαβα ότι στην ουσια δεν μπορεις να τα κανεις όλα μπροστα στους αλλους και ότι κατι παντα μπορει να ντρεπεσαι και αυτό μου ''αρεσε'' γιατι ειχα υπεροβολικες απαιτησεις απο τον εαυτο μου σε αυτό θεμα.. Απλα στην κοινωνικη φοβια είναι διαφορετικα γιατι είναι μια σειρα καστασεων και όχι 1-2 πραγματάκια οποτε αναγκαστηκα χρειαζεται να το αντιμετωπίσεις.. Ολο αυτό στο αναφερα γιατι αυτό παρατηρουσα και στον αδελφο μου.. και μπορω να σου πω ότι εκλπηχτηκα από πραγματα που δεν εκανε ποτε μπροστα σε ολη την οικογενεια και τωρα τα συνειδητοποιω ενώ ηταν πολύ απλα και φυσιολογικα.. Και αυτό με εκανε να συμπερανω μηπως και με τον αδερφο μου συμβαινει κατι σε κοινωνικη φοβια αλλα δεν ξερω αν από εκει δημιουργείται το αγχος ή όχι(αν ισχυει αυτό) .. Ο λογος δικο σου...! Ειπα πολλα!

Quote:

---

Originally Posted by Ιωαννα!

Νομιζω πως εχω ψιλο αρχισει και βγαζω θησαυρο..:p γιατι ολο κατι εικονες από το παρελθον
μου ερχονται στο νου που δεν σου κρυβω ότι με κανουν να νιωθω ενοχη, πολλες φορες νιωθω θλιψη λογω ενός αποχωρισμου με μια κολλητη που ειχα
και παρατηρω ότι ολα αυτά πρεπει να παιζουν καποιο σημαντικο ρολο με την φοβια.. Αλλα προς το παρον εχω μονο ''θεωρια''..!

---

Σε τέτοια θέματα έχω και εγώ μόνο θεωρίες... Νομίζω ότι όταν κάποιος καταλαβαίνει αμέσως μια κακή κατάσταση, τότε έρχεται η κατανόηση και δεν ριζώνει μέσα μας σαν κάτι δυσάρεστο. Νομίζω ότι και σε εμένα έχουν ριζώσει αρκετά δυσάρεστα.

> Και νομιζω πως παθολογικα δεν υπαρχει λογος να φοβάσαι γιατι νομιζω ότι μετα από
> τις χημοθεραπειες κλπ είναι δυσκολο να ξαναεμφανιστεί..

Υπάρχει αρκετός κίνδυνος επανεμφάνισης που εξαρτάται από το είδος και από την ηλικία. Σε πολλές περιπτώσεις είναι αρκετά υψηλός, θα ήθελα να σου πω αρχικά να αντλήσεις πληροφορίες από το internet.


> Λογω της φοβιας που επαθα αρχισα από φετος να παρατηρω ποσοι αλλοι ανθρωποι
> ''ντρεπονται'' επισης να κανουν πραγματα μπροστα σε αλλους οτιδήποτε μπορει να
> ναι αυτό, και μπορω να πω ότι ολος ο κοσμος από ότι παρατηρησα και από κατι
> ''φοβαται'' να το πω ετσι σε σχεση με τον κοινωνικο περιγυρο ..!

Πράγματι η ντροπή είναι αρκετά διαδεδομένη, άσχετα αν κάποιος το δείχνει ή το κρύβει. Και από αυτό το "κρύψιμο" πηγάζουν όλα τα προβλήματα. Για την ακρίβεια όχι αν κάποιος απλά το κρύβει, αλλά αν κάποιος δεν το παραδέχεται. Αυτός που δεν το παραδέχεται αναγκάζεται να κάνει τους άλλους να αισθάνονται άσχημα γιατί τους πείθει ότι εκείνοι έχουν πρόβλημα, αλλά ό ίδιος όχι.


> Απλα στην κοινωνικη φοβια είναι διαφορετικα γιατι είναι μια σειρα καστασεων και όχι
> 1-2 πραγματάκια οποτε αναγκαστηκα χρειαζεται να το αντιμετωπίσεις.. Ολο αυτό
> στο αναφερα γιατι αυτό παρατηρουσα και στον αδελφο μου.. και μπορω να σου πω
> ότι εκλπηχτηκα από πραγματα που δεν εκανε ποτε μπροστα σε ολη την οικογενεια
> και τωρα τα συνειδητοποιω ενώ ηταν πολύ απλα και φυσιολογικα.. Και αυτό με εκανε
> να συμπερανω μηπως και με τον αδερφο μου συμβαινει κατι σε κοινωνικη φοβια αλλα
> δεν ξερω αν από εκει δημιουργείται το αγχος ή όχι(αν ισχυει αυτό) ..

Απλά η κοινωνική φοβία είναι το ίδιο πράγμα σε μεγαλύτερη κλίμακα.
Και όσο μεγαλύτερη γίνεται η προσοχή σου, τόσο περισσότερα θα καταλαβαίνεις.

Κορίτσι μου δεν είσαι μονη σου πίστεψε με... Εγώ σε καταλαβαίνω και μπορω να σε νιώσω γιατί και εγώ έχω κοινωνική φοβία και το βιώνω σε σημείο να θέλω και να κάνω σκέψεις για το πως να πεθάνω και νιώθω τόσο μονη μου...θέλω να το
ππολεμήσω θέλω να βάλω τέλος σε αυτή την τρελα!!!Εγώ έχω κανει αρκετά βήματα μπροστά και είμαι έτοιμη να κάνω κι άλλο άλμα αλλά θέλω κάποιον σαν εμένα στη ζωή μου να μη νιώθω άλλο μονη μου.Εγώ έχω μιλήσει και μιλάω για το πρόβλημα μου πλεον ανοιχτα... Ιωάννα κ εγώ 17 είμαι και θα ήθελα να κάνω παρεα μαζί σου να βοηθήσουμε η μια την άλλη και να γίνουμε φυσιολογικά άτομα... Χρειάζομαι ατομα σαν εμένα δίπλα μου και ΕΣΥ το ίδιο κοπελα μου!!!

Quote:

---

Originally Posted by Βασουλα

Ιωάννα κ εγώ 17 είμαι και θα ήθελα να κάνω παρεα μαζί σου να βοηθήσουμε η μια την άλλη και να γίνουμε φυσιολογικά άτομα... Χρειάζομαι ατομα σαν εμένα δίπλα μου και ΕΣΥ το ίδιο κοπελα μου!!!

---

Γειά Βασούλα, χαίρομαι που το βλέπεις με αυτόν τον τρόπο και κάνεις αυτή την κίνηση που θεωρώ προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά βλέπω από το profile της Ιωάννας ότι έχει να μπει στο forum από τις 29/3/2015. Γι' αυτό θα σου πρότεινα να της στείλεις προσωπικό μήνυμα γιατί θα πάρει ειδοποίηση μέσω email και ίσως το διαβάσει.

Εντάξει ευχαριστώ πολύ

Τα μηνύματα που μου στέλνουν πως μπορω να τα δω????

ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΕΜΕΙΛ ΣΟΥ ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ

Δε μπορω προσπάθησα δε ξέρω...

Quote:

---

Originally Posted by Βασουλα

Δε μπορω προσπάθησα δε ξέρω...

---

Υπάρχουν δύο επιλογές να σου έχει στείλει κάποιος private message (προσωπικό μήνυμα) ή να σου έχει στείλει email.
Για το πρώτο πάνω αριστερά πατάς Private Messages. Επίσης σου έρχεται και ειδοποίηση στο email εγγραφής.
Το δεύτερο προφανώς κατ' ευθείαν στο email εγγραφής.