Ιωάννα να ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω.... Ειδικά αυτό με το άγχος τον πανικό που λες και την αγοραφοβία.......... Δεν λένε να φύγουν τα άτιμα.............
Printable View
Ιωάννα να ήξερες πόσο πολύ σε καταλαβαίνω.... Ειδικά αυτό με το άγχος τον πανικό που λες και την αγοραφοβία.......... Δεν λένε να φύγουν τα άτιμα.............
Δινεις και εσυ εξετασεις;! Ή γενικοτερα;!
Γενικότερα αυτό με το άγχος. Εξετάσεις πανελληνίων δεν ξέρω πως και γιατί, έχουν περάσει και 4 χρόνια, ήμουν πολύ χαλαρός και με αυτοπεποίθηση. Αλλά μου μοιάζει τόσο μακρινό όλο αυτό πλέον, λες και δεν ήμουν εγώ. Πλέον αποφεύγω να κάνω παρουσιάσεις στην σχολή γιατί ξέρω ότι θα αγχωθώ και ότι θα το σκέφτομαι συνεχώς και θα μου γίνει έμμονη ιδέα, και προτιμώ πραγματικά να αφήσω το μάθημα για του χρόνου, παρά να γίνει ξανά όλο αυτό. Τώρα θα ξεκινήσουμε εξεταστική σε λίγο, και δεν ξέρω καν αν μπορώ να πάω να δώσω, μπορεί πάλι τελευταία στιγμή να μου καρφωθεί ότι δεν μπορώ και να αγχωθώ χωρίς λόγο, και τελικά να μην πάω να δώσω καν μάθημα. Και το χειρότερο είναι ότι όλα αυτά γίνονται τόσο μεγάλα ειδικά όταν πας για ύπνο. Σε κατακλύζουν τόσες σκέψεις που δεν μπορείς να ηρεμήσεις. Και όσο αυτό για τα άτομα άστα να πάνε, να είσαι σε μία άιθουσα με τόσα άτομα, και να νομίζεις ότι σε κοιτάνε όλοι και ότι γίνεσαι περίγελος. Πάντως , επειδή διάβασα το ποστ σου, καλή επιτυχία για τις εξετάσεις σου, και μπράβο σου που κατάφερες και το πέρασες όλο αυτό και πήγες και έδωσες, είναι πραγματικά ένα πολύ καλό βήμα. Να συνγχαίρεις τον εαυτό σου για αυτό, πολλά άτομα θα μπορούσαν απλά να μην δώσουν καν εξετάσεις!Quote:
Originally Posted by Ιωαννα!
Εσυ τι εχεις; Αγοραφοβια;
Χα χα.. Μονο εγω ξερω πως παω και δινω αυτές τις εξετασεις.. Πραματικα αν μπορουσα θα πεθαινα για να
μην τις δωσω... Περναω ολο το βραδυ πριν κοιμηθώ κλαιγοντας, και όταν είμαι στην αιθουσα λογω του ότι είμαι αντιμετωπη εκεινη την
στιγμη με όλα αυτά που δεν μπορω, αναγκαστηκα παθαινω αποπροσωποποιηση, δεν ξερω μπορει και να είναι και μια αντιδραση του εαυτου
μου επειδή δεν ξερει τι άλλο να κανει.. παντως το ότι ζω μεσα στην αιθουσα είναι τρομακτικο.. Και το πιο τρομακτικο από όλα είναι
ότι όταν γυρναω από τις εξετασεις εχω κενα! Με την εννοια ότι με ρωτάνε πως εγραψα και λογω του ότι οι σκεψεις και το μυαλο μου είναι ετσι
όπως είναι, μου ερχονται μονο αρνητικες απαντησεις και δεν ξερω ουτε και εγω η ιδια.. Και συνηθως το απόγευμα μπορω να καταλαβω και παλι
στο περιπου πως εχω γραψει.. Αλλα δεν πιστευω ότι μπορουσα να κανω και αλλιως σε σχεση με το ότι δινω.. από την στιγμη που δεν το ξερουν οι γονεις μου δεν θα ειχα
δικαιολογια οποτε..
Αχ βρε συ, μίλα σε κάποιον αλήθεια σου λέω, δεν μπορείς όλο αυτό να το περνάς μόνη σου! Μίλα, μην φοβάσαι, κάντο για σένα και μην σε νοιάζει τίποτα. Το θέμα είναι να είμαστε καλά μέσα μας, και όλα τα άλλα έρχονται δεύτερα. Συνέχισε, δίνε εξετάσεις, αλλά μίλα έστω στη μαμά σου ας πούμε. Πεσ της τι περνάς πες της ότι δεν είσαι καλά, πες της ότι για σένα είναι πολύ πιο δύσκολο να δώσεις εξετάσεις, πες ότι σε προβληματίζει. Ήμουν και εγώ προκατειλημμένος με τους γονείς και τα όσα καταλαβαίνουν, αλλά όταν τους πεις και τους δείξεις ότι όντως δεν είσαι καλά, θα δεις πόσο θα σε καταλάβουν και πόσο θα σε βοηθήσουν. Εγώ τόσα χρόνια δεν μιλούσα, κρατούσα κρατούσα και τι κατάφερα??? Να γίνουν όλα χειρότερα, και πιο μεγάλα και τελικά έγινα το ψυχολογικό BOOM. Μίλα, δεν ξες πόσο θα σε ανακουφίσει αλήθεια σου λέω.Quote:
Originally Posted by Ιωαννα!
Δεν ξέρω ακριβώς αν είναι αγοραφοβία, πάντως όταν είμαι μπροστά σε κόσμο, πάντα νομίζω ότι θα πάθω κάτι ή φοβάμαι να μην πάθω κάτι και γίνω ρεζίλι. Π.Χ. σκέφτομαι αν θέλω να πάω τουαλέτα που είναι η τουαλέτα, σκέφτομαι τρόπους να βγω από το μαγαζί εάν ζαλιστώ, βλέπω και τσεκάρω τις εξόδους έτσι ώστε αν πάθω τίποτα να βγω γρήγορα και να μην γίνω ρεζίλι. Και όλα αυτά πλέον γίνονται ασυναίσθητα, δηλαδή σε σημείο να μην με ενοχλούν καν. Αλλά θέλω να τα διώξω όλα αυτά. Να θα σου πω ένα πρόσφατο παράδειγμα. Ήμουν σε μία θεατρική ομάδα, και θα ανεβάζαμε μία παράσταση. Και ήμουν τόσο χαρούμενος. Αλλά τις τελευταίες μέρες, με είχε πιάσει και μία κρίση πανικού. Οπότε άρχισα να σκέφτομαι " και αν πάθω μπροστά στον κόσμο κρίση πανικού? και αν ζαλιστώ? και αν με πιάσει το στομάχι μου? και αν λιποθυμήσω από την αυπνία( γιατί σίγουρα δεν θα κοιμόμουνα το προηγούμενο βράδυ)". Και αυτόματα άρχισα να αγχώνομαι και να πανικοβάλλομαι τόσο πολύ. Αλλά το μπαμ ήρθε το βράδυ 3 μέρες πριν γίνει η παράσταση. Δεν μπορούσα να κοιμηθώ, το σκεφτόμουνα συνέχεια και με άγχωνε. Όσο και αν το πολεμούσα δεν μπορούσα. Πήρα τηλέφωνο, έστειλα μήνυμα στο facebook, ότι και καλά είμαι άρρωστος, και σηκώθηκα και πήγα σπίτι μου, έφυγα από εκεί που σπουδάζω. Τους έκανα όλους άνω κάτω, αλλά δεν μπορούσα να κάνω και αλλιώς. ήταν τόσο δυνατό όλο αυτό, που εξουδετέρωσε κάθε καλό συναίσθημα που είχα και κάθε χαρά που είχα για την παράσταση. Αυτό με έριξε τόσο μα τόσο πολύ, εννοείται σηκώθηκα και έφυγα απο την θεατρική ομάδα, και γενικά κλείστηκα σε μένα για αρκετό καιρό. Θέλω τόσο πολύ πχ να πάω σε δραματική σχολή, αλλά δεν μπορώ, είναι όλο αυτό τόσο αντίθετο σε μένα. Είναι απαίσιο όλο αυτό να πάρει, νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. ΟΟπα ξέφυγα λίγο. Τέλος πάντων τέτοιου είδους αγοραφοβία έχω.
Ιωάννα πως πας? Καλύτερα είσαι??
Στις προηγούμενες εξεταστικές πως τα πήγες?Quote:
Originally Posted by Aps_mustang
Αμα έχει κανείς ένα προηγούμενο άγχους (γενικά δλδ στη ζωη σου) ως άτομο που θα χαρακτηριζοσουν ως ευαισθητος χαρακτηρας, πιστεύω πως, σημαντικό ρόλο στην ένταση του άγχους που θα τον διακατέχει σε μια εξεταστική περίοδο παίζουν, το επίπεδο προετοιμασίας του για τις εξατάσεις αυτές (πριν και κατα την εξεταστική), το μεγεθος της εξεταστέας ύλης, η μέθοδος μελέτης που γενικά ακολουθεί και ο προγραμματισμός που θα κανει για την εξεταστική περίοδο καθώς και οι δυνατότητες του όταν κανει διαλείμματα απ τη μελετη να αλλάζει παραστάσεις (π.χ. με φίλους ή καποιο χόμπι). Προσπάθησε αυτους τους παράγοντες να τους διαμορφώσεις κατά τον καλύτερο για σένα τρόπο. Αυτο θα συντείνει τοσο στη μείωση σε σημαντικό βαθμό του αγχους που συνηθως σε διακατεχει αλλά και σε καλύτερα αποτελέσματα στα μαθήματα. Π.χ. δεν αναλαμβανω βαρος να δωσω πολλά μαθήματα με υπερβολική ύλη στην εξεταστική, ή σε δυσκολα μαθήματα να υπάρχει αρκετός χρονος για προετοιμασία ανάμεσα στην κάθε εξέταση, παίρνω καλές σημειώσεις από παλιούς, ή διαβαζω τοσα μαθηματα κατα τη διάρκεια του εξαμήνου όσα μου επιτρεπουν οι δυνατότητες μου ωστε να μου απομένει και χρόνος για επανάληψη στο τέλος για να μπορω να τα βγαλω πέρα στην εξεταστική με λιγότερο πιεστικό διάβασμα κλπ.
Η καλή προετοιμασία και πολύ καλή γνωση του αντικειμένου μιας παρουσιασης συντείνει επίσης σε λιγότερο άγχος και φόβο κατά το χρόνο της παρουσίασης. Αν δε δοκιμάσεις μια φορά να κανει ςτην αρχή, όλο θα το αναβάλλεις, μέχρι κάποια στιγμή να εξαναγκαστείς να κάνεις τις παρουσιάσεις, ίσως κι όλες μαζι, επειδη αλλιως δεν θα παίρνεις πτυχίο.
Πεθαινω βασικα!!! Πεθαινω πεθαινω πεθαινω!!!!!!!!!!!
tι εχεις.......
Σε ευχαριστώ πολύ που απάντησες! Έχεις πολύ δίκαιο σε αυτά που λες, και νομίζω κιόλας αυτός ήταν ο λόγος που δεν είχα αγχωθεί στις πανελλήνιες. Αλλά πλέον δεν με αγχώνουν τέτοια θέματα... Πλέον μου προκαλούν άγχος ανούσια πράγματα. Παραδείγματος χάρη δεν θα αγχωθώ για το εάν έχω προετοιμαστεί καλά, αλλά για το αν θα καταφέρω να κοιμηθώ το βράδυ η γενικά αν θα καταφέρω να πάω να δώσω. Νομίζω ότι θα πάθω κάτι, και ότι δεν θα τα καταφέρω. Στις παρουσιάσεις αγχώνομαι γιατί νομίζω ότι την ώρα της παρουσίασης θα ζαλιστώ, δεν θα αισθανθώ καλά κλπ Τα είχα αυτά γενικά. Αλλά πλέον με εμποδίζουν, μου γίνονται έμμονες ιδέες. Προτιμώ να αφήνω μαθήματα, παρά να έχω όλο αυτό το κυνηγητό σκέψεων πραγματικά. Νιώθω ότι δεν μπορώ πλέον να ελέγξω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου ( κυρίως το άγχος). Και αυτό αρχίζω να το παθαίνω με περισσότερες δραστηριότητες. Και το χειρότερο είναι όταν πάω να κοιμηθώ το βράδυ, και ξυπνάω επειδή με πιάνει άγχος και σκέφτομαι συνεχώς το κακό. Δεν ξέρω αν όλο αυτό είναι άγχος ή ψυχαναγκασμός, αλλά θέλω να το διώξω...Quote:
Originally Posted by ioannis2
Ιωάννα, όλα καλά? Πώς είσαι?
Ε περιπου.. Δεν ξερω τι να πω.. Το παλευω..Quote:
Originally Posted by Aps_mustang
Προσπαθω, ξαναπροσπαθω, μπας και κανω κατι..
αλλα οι ανησυχιες και τα προβλήματα τα ιδια και απαραλλαχτα..
Δεν νομιζω ότι βελτιώνομαι αλλα δεν ξερω και αν χειροτερευω..
Εσυ τι κανεις;
Προσπάθησε να βρεις τις ευθύνεται για όλα αυτά, ψάξε βρες την αιτία μέσα σου! Συνήθως κρατάμε πράγματα από την μικρή ηλικία, τα οποία καθώς μεγαλώνουμε γίνονται τέρατα! Αλλά αν τα εντοπίσουμε τα συνειδητοποιήσουμε και τα καταλάβουμε, τότε ξαφνικά γίνονται πολύ μικρά. Ψάξε, ψάξε τι είναι αυτό που σου φταίει, ψάξε σε εσένα, ψάξε στους γύρω σου! Ψάξε τι είναι στην συνέχεια αυτό που αγαπάς, ψάξε αυτό που είσαι, αυτό που θέλεις να κάνεις, ψάξε τον εαυτό σου! Θα δεις πόσο όμορφο είναι! Και ότι και να βρεις από όλο αυτό το ψάξιμο μην το πετάξεις! Γιατί πολύ απλά είσαι ΕΣΥ!!! Εμένα με βοήθησε πολύ αυτό!Quote:
Originally Posted by Ιωαννα!
Επίσης μπράβο που κατάφερες και πήγες σε όλα τα μαθήματα και έδωσες! Να πεις μπράβο στον εαυτό σου που το κατάφερες! Άσχετα αν σε έπιανε αποπροσωποποίηση, εσύ δεν "μάσησες" όμως και τα κατάφερες! 1000 μπράβο έχεις από μένα! Εγώ δεν ξέρω αν θα άντεχα να δώσω, ίσως τα παρατούσα, αν ήμουν εκείνη την περίοδο όπως τώρα. Και τώρα που έρχεται καλοκαίρι έχει χρόνο να σκεφτείς και να χαλαρώσεις, και να βρεις και να διώξεις όλα αυτά που σε βασανίζουν! Και μίλα στους δικούς σου αν θες να πας σε ειδικό, μην ντρέπεσαι, άλλωστε σκέψου στο εξωτερικό σχεδόν όλοι κάνουν ψυχανάλυση! Αυτό να τους πεις! Νομίζω πιάνει! :P Σου εύχομαι όλα αυτά σε μικρό χρονικό διάστημα από τώρα με ένα "πουφ!" να γίνουν παρελθόν!
Όσο για μένα, καλύτερα πάω, δεν ξέρω πως και γιατί. Αλλά έχω δρόμο ακόμα, θέλω να διώξω πολλά άσχημα από πάνω μου, και πρώτα από όλα τον φόβο που με χαρακτηρίζει. Και να κόψω λίγο το over-thinking, γιατί δεν κάνει καλό (τελικά)! Αλλά ακόμα έχω πολύ....δυστυχώς..... Εγώ που λες κάνω ομοιοπαθητική επειδή έχω θέμα με αλλεργίες κλπ, κ είχα θέμα με τον θυρεοειδή το οποίο δεν λύνεται σε κανονικό γιατρό, δεν θεωρείται πρόβλημα, αλλά σε εμένα είχε αντίδραση. Οπότε του μίλησα και του είπα ότι σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο, και μου είπε να περιμένω ένα μήνα ακόμα να το προσπαθήσουμε λίγο μαζί, γιατί γενικά αυτά που έχω μπορεί να συνδέονται και με τον θυρεοειδή που έχω. Αλλά είμαι λίγο δύσπιστος στο ψυχολογικό θέμα. Αν δω βελτίωση καλώς, αλλιώς θα πάω σε ψυχολόγο, τέρμα τα ταμπού!
Γενικα αυτή η φαση δεν είναι και η καλυτερη μου.. μιας και εχουμε και συνεχεια με τις ενδοσχολικες..
Αλλα οπως ειπες περιμενω το καλοκαιρι μπας και κατσω να σκεφτω, να ηρεμησω κτλπ, αν και πιστεψε
με και αυτο δυσκολο προβλεπεται.. ηδη αποφευγω τους φιλους μου γιατι δεν είμαι καλα και δεν μπορω να
βγω εξω... Επισης σ ευχαριστω πολύ για το μπραβο μου, αν και εμενα μου φαινεται τωρα σαν να μην
εκανα κατι φοβερο...
Ευχομαι ο,τι καλυτερο και σε σενα και νομιζω ότι μια επισκεψη με ψυχολογο και γω δεν θα την παραλείψω..!