Originally Posted by
genesis
Eγώ που έγραφα το 2014, έπαθα τελικά καρκίνο μαστού το 2018. Ενδιάμεσα έπαιρνα βέβαια μικρή ποσότητα solian και έκανα συνεδρίες με έναν κατά τα άλλα εξαίρετο ιδιώτη ψυχίατρο, αλλά λόγω ανόδου της προλακτίνης, η ενδοκρινολόγος (πάσχω και από υποθυρεοειδισμό), μου έγραψε πριν από χρόνια φάρμακο για να κατέβει. Δηλαδή δύο φάρμακα για να εξουδετερώνουν το ένα το άλλο. Δεν το πήρα και έμεινα στην μικρή ποσότητα solian που είχα συνηθίσει ελπίζοντας να μην συμβεί κάτι. Αλλά δυστυχώς οι ορμονικές αλλαγές φαίνεται ότι προκάλεσαν τον καρκίνο. Τώρα, μετά από όλες τις θεραπείες (εγχείριση, χημειοθεραπείες, ακτινοθεραπείες) παίρνω ορμονοθεραπεία, χάπι για την μείωση των γυναικείων ορμονών. Το solian δεν το παίρνω γιατί πιστεύω θα συμβούν χειρότερα, αυξάνει τις γυναικείες ορμόνες. Δεν είμαι πολύ άσχημα, είμαι εξαιτίας του καρκίνου βέβαια και φυσικά εξακολουθώ να εργάζομαι εκεί που εργαζόμουν, μετά από αναρρωτική άδεια ενός χρόνου, αφού δεν έχω άλλο εισόδημα.
Ακόμη όμως ελπίζω να βρω τον τρόπο να μεταναστεύσω.
Για τα υπόλοιπα τι να σας πω. Μελέτησα και την περίπτωση των "targeted individuals", όπως αυτοαποκαλούνται πάρα πολύ. Δεν έχω σοβαρά συμπτώματα, παίρνω κάποιο ηρεμιστικό βέβαια, είχα μια κρίση για κάποιους μήνες, αλλά έμοιαζε πάρα πολύ με αυτά που περιγράφουν οι "targeted individuals". Αυτό με βοήθησε να την αγνοήσω.