Τρολλαρεις οταν ξέφευγεις απο το θεμα. Εμείς μιλάμε για την καταθλιψη μας και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις.
Printable View
Τρολλαρεις οταν ξέφευγεις απο το θεμα. Εμείς μιλάμε για την καταθλιψη μας και προσπαθούμε να βρούμε λύσεις.
ε τα πραγματα δεν ειναι πια κ τοσο τραγικα απλα οταν εισαι μονος κ βλεπεις τα παντα ως κεντρο του εαυτου σου φουντονουν
Δεν ειμαι μονη. Συναναστρεφομαι συνεχεια με κοσμο... Μονο που οι υπόλοιποι προχωράνε κι εγω ειμαι στη μιζέρια μου! Χειρότερο να διαπιστώνεις συνεχώς οτι υστερεις. Μακάρι να ημουν "κανονική". Άτυχη περίπτωση
Απο σχεση τι παιζεται γκερλ? υπαρχει κανενα φλερτακι ή ξεραιλα?
Υπαρχουν φλερτ. Κατι βδομαδες εχει που χώρισα..
Girl1988, κατ' αρχήν θέλω να ξέρεις ότι σε θαυμάζω για τα κότσια που έχεις και την τόλμη σου!
Θέλει πολύ δύναμη για να ανοιχτεί κάποιος και αυτήν την δύναμη, εσύ την έχεις!
Νιώθω την θλίψη που κουβαλάς και νιώθω ότι αισθάνεσαι μόνη σου! Όμως ίσως δεν είσαι μόνη!
Διάβασα τις απαντήσεις που έλαβες από άλλα μέλη του forum και συνειδητοποίησα ότι υπάρχουν
πολλοί άνθρωποι σαν και σένα, σαν και μένα! Και με κάποιον μαγικό τρόπο "συναντιόμαστε"...
Σήμερα, διάβασα την ανάρτησή σου και μετά έκανα την εγγραφή μου στο forum.
Εσύ με παρακίνησες! Ήθελα να το μοιραστώ αυτό με το forum.
Δεν είσαι μόνη λοιπόν! Πιστεύω όμως ότι είσαι ευαίσθητη, ρομαντική, ανοιχτή στην επικοινωνία
και πολύ δυνατή! Θέλεις να βρεις λύση... να βρεις την άκρη σου... θέλεις να συνεχίσεις...
Η ζωή είναι μπροστά σου!
Και αν υπάρχουν δυσκολίες, ε, τι να κάνουμε?
Ας υπάρχουν!
Θα περάσουν και αυτές!
Πάντα περνάνε!
Αυτή η ζωη ειναι τοσο βαρετή... Εχω συμφιλιωθει με την ιδεα του θανάτου καο προτιμώ πραγματικά την ανυπαρξία. Λυπάμαι μονο τους γονεις μου. Αλλα πιστεύω ειναι επιλογη μου... Κάποιοι ανθρωποι ίσως να υστερούν σε αυτην τη ζωη και δεν μπορουν να ανταπεξέλθουν στα πιο απλα. Ενας απο αυτούς δυστυχως ειμαι κι εγω. Καθε πρωι που ξυπνάω περιμένω ποτε θα βραδιάσει για να κοιμηθώ παλι.. Δεν εχω διάθεση για τιποτα. Μια λυτρωτική σκεψη μονο... Η πτώση απο κάποια πολυκατοικία.
Τόσες ανάγκες... Τόσα θελω, τόσα πρεπει.. Κουραστικό.
κουραγιο κοριτσι μου.
διαβασα την ιστορια σου και εχω να σου πω οτι καταλαβαινω απο πρωτο χερι, αυτο το συναισθημα της απογνωσης.
και γω χθες βραδυ στην προσευχη μου ελεγα "Θεε μου αν ειναι να νιωθω ετσι για το υπολοιπο της ζωης μου, παρε με σε παρακαλω"
ομως που θα παει...εχει ο καιρος γυρισματα....θα ερθει η ρημαδα η στιγμη που θα νιωσουμε καλυτερα.
(αυτη τη στιγμη δεν παρηγορω μονο εσενα, αλλα και εμενα καλη μου)
Πολύ όμορφο αυτό που γράφεις, fragile!
σε ευχαριστω πολυ :)Quote:
Originally Posted by Fairy Godmother
Όσους δεν μάθαμε κολύμπι μας πνίγουν τα συντριβάνια γκερλ...
Τουλάχιστον πλατσούριζε να μείνεις στη επιφάνεια έστω και σπαρταρώντας, γιατί αν αφήσεις τα χεράκια... Ξέρεις, θα πας στο πάτο.
Σου φαίνεται πιο εύκολη η βουτιά από πολυκατοικία σε σύγκριση με μια βουτιά που μπορείς να δοκιμάσεις στη ζωή σου λίγο παραέξω από τα συνηθισμένα? :Ρ
Το πρώτο εμένα μου φαίνεται πολύ πιο δύσκολο :Ρ
Άσε που είναι και dead end.
Ενώ οι προσπάθειες ίσως σε βγάλουν κάπου καλύτερα στη ζωή σου. Ίσως...
Επίσης, για να σου δώσω και λίγο θάρρος :Ρ θα σου πω ότι αφού είχες ήδη μία σχέση, αυτό σημαίνει ότι μπορείς να κάνεις κι άλλη. Γιατί αμφιβάλλεις γι' αυτό?
Ήσουν καιρό έτσι ή λόγω του χωρισμού σε πήρε από κάτω τόσο?
Νιώθω γενικά άχρηστη.. Απλά με τη σχέση λίγο ξεχνιόμουν...
Κοπελα μου γιατι χωρισατε?
Χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο..
Koιταξε τωρα δεν εισαι για αλλη σχεση παντως.
fairy godmother ωραίο nichname, βλέπεις true blood?
Συμφωνώ με όσα γράφει ο/η vodka!
Η προσπάθεια πάντα κάπου βγάζει! Ακόμα και όταν δεν έχει τα αποτελέσματα που θέλουμε, τουλάχιστον μαθαίνουμε κάτι για την επόμενη φορά... και αυτό είναι τεράστιο κέρδος!
Αυτό όμως που καταλαβαίνω είναι ότι δεν έχεις την διάθεση να προσπαθήσεις πάλι... υπήρχε κάποια φάση στη ζωή σου που έκανες καλά κάτι? Οτιδήποτε!
Εγώ, για παράδειγμα, πίστευα ότι δεν τα καταφέρνω και ότι είμαι ανεπαρκής στα πάντα!
Μετά όμως θυμήθηκα ότι κάποτε ζωγράφιζα καλούτσικα.... τώρα όποτε αισθάνομαι περίεργα, παίρνω ένα μολύβι και σχεδιάζω ότι μου'ρθει... σίγουρα δεν μοιάζουν με έργα τέχνης αλλά με χαλαρώνει...
Επίσης, βγαίνω από το σπίτι και τρέχω... Εσύ τι θα μπορούσες να κάνεις?
Ευχαριστώ, heman!Quote:
Originally Posted by heman
Όχι... δεν βλέπω τηλεόραση, σειρές κτλ... :-) :-) :-)
Άγγελε.. πως κινήθηκες για να αντιμετωπίσεις όλο αυτό το μπλοκάρισμα που έχεις κ σε οδηγεί σε απόγνωση...?Quote:
Originally Posted by angelos88
Girl1988...
εγώ στα 17 έπεσα σε βαριά κατάθλιψη.. 1 χρόνο καθόμουνα κ σκεφτόμουνα τον ιδανικό τρόπο αυτοκτονίας
στα 21 μου ξεκίνησα ψυχοθεραπεία κ στα 25 είχα πετάξει όλο το βαρύ φορτίο απ τις πλάτες μου που με είχε κουράσει τόσο πολύ να το κουβαλάω καθημερινά!
θυμάμαι που δούλευα κ πλήρωνα απο μόνος μου την ψυχοθεραπεύτρια για να λύσω τα μπλοκαρίσματα μέσα μου κ να μάθω να διαχειρίζομαι όλο αυτό το ΜΗ διαχειρίσημο συναίσθημα
επίσης στην πορεία γνώρισα πολύ κόσμο που πέρασε παρόμοιες καταστάσεις με μας.. κ βγήκε πιο δυνατός απο ποτέ.. μέσα απ την αυτογνωσία κ την έκφραση της μαυρίλας της ψυχής!
κάνω ψυχοθεραπεία αλλά δεν μπορώ να πω ότι με βοηθαει και πολύ..κατά τα αλλα δεν νομίζω οτι μπορω να κανω και πολλα πράγματα όταν έρχονται αυτές οι σκέψεις..όταν σε τίποτα δεν βρίσκεις νόημα η αυτοκτονία φαίνεται σαν η μόνη λύση..Quote:
Originally Posted by Lefteris82
Θελω να κανω μερικες ερωτησεις στον Αγγελο και οσους πασχουν και ξερουν για την παθολογια της καταθλιψης:
Η καταθλιψη χρειαζεται οπωσδηποτε γενετικη προδιαθεση για να εκδηλωθει?Ξερω οτι η καταθλιψη εχει να κανει με την δυσλειτουργια των νευροδιαβιβαστων στον εγκεφαλο.Η προδιαθεση για αυτην την δυσλειτουργια υπαρχει παντα στους καταθλιπτικους ή μπορει να εμφανιστει και σε εναν σωματικα και γενετικα ''νορμαλ'' ανθρωπο που περασε πολυ ασχημα στην ζωη του?Και αντιθετα,ειναι δυνατο να εκδηλωθει η καταθλιψη σχεδον μονο απο σωματικους παραγοντες,χωρις δλδ ο πασχων να περασει τιποτα ιδιαιτερα τραυματικο στην ζωη του?
Για να το συνδεσω με αυτο που εγραψες Αγγελε,αν ανηκεις στην κατηγορια που δεν ειχε προδιαθεση (αν ειναι δυνατον να εκδηλωθει καταθλιψη σε τετοια περιπτωση),μηπως για αυτο δε σε βοηθαει ιδιαιτερα ο ψυχολογος?Μηπως δλδ πολλοι καταθλιπτικοι τραβιουνται με χαπια και συνεδριες,που απο μονα τους δεν εχουν αποτελεσμα ή μπορει να τους κανουν χειροτερα,ενω αυτο που χρειαζονται περισσοτερο ειναι λιγη αγαπη?
Αν εβρισκες φιλους,γκομενες κλπ,θα τα χρειαζοσουν ολα αυτα?
Δεν ειναι ρητορικες ερωτησεις.
δεν ξερω ακριβώς,,μαλλον ψυχολογικοι λογοι με οδηγησαν στην καταθλιψη και οχι σωματικοι..και γι αυτο τα φαρμακα δεν με βοηθούν καθόλου,,,σιγουρα αν άλλαζαν οι συνθηκες της ζωής μου, θα γινόμουν καλύτερα..αλλά πως να τις αλλάξω ενώ είμαι ήδη χαλια??
Να ξεκαθαρισω οτι οταν λεω σωματικους λογους εννοω καθαρα το εγκεφαλικο κομματι που ευθυνεται συγκεκριμενα για την καταθλιψη (σεροτονινη κλπ),οχι καποια ασθενεια ή ελαττωμα που μπορει να ηταν τροχοπεδη στην ζωη σου.
Κοιταξε,τουλαχιστον το καλο ειναι οτι δεν εισαι ''αρρωστος'',με την εννοια οτι οφειλεται η διαθεση σου καθαρα στις συγκυριες που σου ετυχαν,και στο μελλον μαζι με αυτες θα φτιαξει και η διαθεση σου και θα ζεις νορμαλ.Στην ιδια κατηγορια πιθανον ανηκω και γω.
Σκεφτομαι μηπως υπαρχουν κατηγοριες ανθρωπων που η καταθλιψη τους δεν σχετιζεται ισχυρα με τις συνθηκες ζωης τους,και αυτο ειναι πολυ χειροτερο,και ειναι αυτοι οι ανθρωποι που εχουν περισσοτερο αναγκη την αγωγη.
αν ειναι κατι οργανικο μπορει να ξεπεραστει με τα φαρμακα..η ζωη σου ομως δεν αλλαζει με χαπια...
Σε μένα πάντως πρέπει να είναι ΄κατι οργανικό... Σε συνδιασμό με τη διαπίστωση ότι υστερώ κάπως στον τρόπο σκέψης (μπερδεύεται πολύ εύκολα το μυαλό μου και ν ώθω σαν χαζή). Αυτό με κρατάει πίσω από το να ψάξω για παράδειγμα για μια δουλειά. Ουφ με κούρασε αυτή η κατάσταση σε καθημερινή βάση :(
Γιατι λες οτι είναι οργανικό.. απο που το συμπέρανες αυτό;Quote:
Originally Posted by girl1988
Πόσο καιρό κάνεις ψυχοθεραπεία Άγγελε.. κ θεωρείς ότι δεν έχεις δει καμμία διαφορά μέχρι σήμερα επάνω σου;Quote:
Originally Posted by angelos88
κανω ψυχοθεραπεια περιπου εναμιση χρονο και δεν εχει αλλαξει καθολου η διαθεση μου
Απο τη στιγμή που δεν οφείλεται σε κάποιον εξωγενή παράγοντα πιστεύω ότι ειναι οργανικό.. Ούτε κάποιο χωρισμό μεγάλο βίωσα, ούτε κάποιο χαμό αγαπημένου προσώπου... Είναι εγκαφαλικό το πρόβλημα...Quote:
Originally Posted by Lefteris82
κ γιατί συνεχίζεις με τον συγκεκριμένο/η αφού δεν βλέπεις καμμία διαφορά;Quote:
Originally Posted by angelos88
Κ το εγκεφαλικό πρόβλημα που λες..Quote:
Originally Posted by girl1988
δηλαδή πως επιδράει επάνω σου στην πράξη..
και όπως ανέφερες πριν σου δημιουργεί εμπόδια στο να βγάλεις δίπλωμα αυτοκινήτου..
να χάσεις 10 κιλά που θες... και στο να πιάσεις δουλειά;
πέρα του ότι μπερδεύεται το κεφάλι σου κ νιώθεις σαν χαζή.. όπως είπες!
Απ' ότι έχω διαβάσει, η κατάθλιψη μπορεί να οφείλεται και σε οργανικά αίτια!!!!
Όμως συμβάλλουν επίσης οι καταστάσεις τις ζωής (σε ποσοστό 10% μόνο) και η θετική/αρνητική στάση ζωής (σε ποσοστό πάνω του 50%)!
Αυτό, αγαπητοί μου, σημαίνει ότι είναι αναστρέψιμο!!!
Χρειάζεται δηλαδή θέληση και "εκπαίδευση" του εγκεφάλου μας, ώστε να αρχίσει να βλέπει τα πράγματα πιο απλά και πιο θετικά!
Είναι δύσκολο αλλά γίνεται!!!!!
Ας μας πει καποιος εναν αποτελεσματικο τροπο να ζησουμε κι εμεις φυσιολογικα....
χθες ημουν καλα,σημερα με πονανε ολα τα δοντια και ο αυχενας.κουραστικα με τα ψυχοσωματικα
εγώ πάλι νιώθω απόγνωση και τίποτα άλλο... ανηδονία και αυτό έχει αντίκτυπο σε όλες τις πτυχές της ζωής. Στο συναισθηματικό τομέα, στον επαγγελματικό στην υγεία... Κουράστηκα να ζω έτσι... Υπάρχω αλλά δεν ζω
Το έχω ευχηθεί και γω πολλές φορές αυτό!Quote:
Originally Posted by girl1988
Ας ήταν να έρθουν τα πράγματα καλά, έστω και για μία φορά... για αλλαγή... για να δω πώς είναι...
Αυτό εύχομαι....
Και μακάρι να είχα όλες τις απαντήσεις, κορίτσι μου!!!!
Σίγουρα και η δική μου ζωή θα ήταν πολύ πιο εύκολη!!!!!
Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς, η ζωή δεν έρχεται με έρχεται με οδηγίες χρήσεις!
Μαθαίνουμε τι λειτουργεί και τι όχι...
Τι είναι φυσιολογικό και τι όχι... και όλα αυτά διαφέρουν από άνθρωπο σε άνθρωπο... έτσι είναι...
Ο καθένας βρίσκει τα πατήματά του...
Ο δρόμος, ταξιδευτή, δεν υπάρχει... τον φτιάχνεις εσύ προχωρώντας...
Και είμαστε φτιαγμένοι για τέτοια πράγματα... άγνωστα και ανεξερεύνητα... είναι στοιχείο της φύσης μας μάλλον...
Γι' αυτό είμαστε μοναδικά πλάσματα εμείς οι άνθρωποι... γεννιόμαστε για να δημιουργήσουμε και τον δρόμο και τον ταξιδευτή....
Καλησπέρα, stellagr!Quote:
Originally Posted by stellagr
Σου έχει ξανασυμβεί? Είσαι σίγουρη ότι είναι ψυχοσωματικό?
Σε ρωτάω γιατί, εγώ πολύ συχνά παθαίνω ψύξεις σε πλάτη και αυχένα!
Το ζεστό (νερό, έμπλαστρα, θερμαντικές αλοιφές κτλ) με βοηθάει πολύ...
Δυστυχώς δεν υπάρχει συνταγή που να την ακολουθήσεις και να γίνεις καλά. Θέλει πολλή δουλειά από μέρους σου. Βέβαια συμβάλλουν και άλλοι παράγοντες σε αυτό. Ένας καλός ψυχολόγος μπορεί να σε βοηθήσει, τα φάρμακα θα ανεβάσουν τη διάθεσή σου και σίγουρα η αγάπη είναι πολύ σημαντική.
Όταν με έπιασε κατάθλιψη πήγα σε γιατρό ψυχίατρο -ψυχολόγο και μου έδωσε αντικαταθλιπτικά που με βοήθησαν να μην είμαι στα πατώματα. Έκανα δυο τρεις συνεδρίες και με τη συζήτηση έμαθα πολλά. Το κυριότερο όμως ήταν ότι όλη η δουλειά πρέπει να γίνει από τον ΄΄ασθενή΄΄. Ο ψυχολόγος είναι απλά δεκανίκι. Επειδή η οικονομική δυνατότητα ήταν περιορισμένη, δεν έκανα άλλες συνεδρίες. Τα φάρμακα με βοηθάνε να διατηρώ μια ισορροπία, αλλά παράλληλα προσπαθώ να κάνω διάφορα για να φτιάχνω τη διάθεσή μου και τη ζωή μου. Θεωρώ ότι από ένα σημείο και μετά, ο καθένας γίνεται γιατρός του εαυτού του με μεγάλη προσπάθεια πάντα. Οι φίλοι, οι γονείς, ένας σύντροφος βοηθούν όταν κατανοούν το πρόβλημα και είναι υποστηρικτικοί.
Εν ολίγοις, χρειάζονται όλα. Και φάρμακα και ο ψυχολόγος και η δική σου προσπάθεια. Κάθε ένα έχει τη σημαντικότητά του.
(μιλάω πάντα για τη δική μου εμπειρία, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι αυτή είναι η θεραπεία)