απόπειρα αυτοκτονίας

απλα νιωθω οτι θα τελειωσω την ζωη μου...οτι θα αυτοκτονισω οτι πρεπει να αυτοκτονισω και οτι δεν θα καταφερω ποτε τιποτε..τα φαρμακα της πρωτης θεραπειας τα εκοψα μετα απο θεραπεια 2 ετων..και τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας τα εκοψα και αυτα μετα απο θεραπεια περιπου 2 ετων. δεν ειχαν τιποτε αλλο να μου προσφερουν.. το μονο που μου προσεφεραν ειναι μια κουραση και διαθεση για υπνο, οταν εκοψα τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας ενιωσα ποιο αναλαφρος και με περισσοτερη ενεργεια. δεν πιστευω οτι εχουν τα συγκεκριμενα φαρμακα να μου προσφερουν τιποτε άλλο...ο γιατρος με ειδε εντελως καλα...εγω ομως δεν ειμαι εντελως καλα(ειμαι ποιο σταθερος απο παλαιοτερα) και ουτε μπορω να προχωρησω σε τιποτε. οπως εγραψα και στην αρχη πιστευω οτι ποτέ δεν θα γινω εντελως καλά ο ανθρωπος δεν αλλαζει.

δεν έχεις κάτι για το οποίο θες να κρατηθείς στη ζωή. κάτι, κάποιον που αγαπάς πολύ και δε θα θέλει να τον αποχωριστείς κι εσύ το ίδιο?

η πρωτη μου απαντηση ειναι οχι..φιλους δεν εχω, γνωστους εχω... σχεση δεν εχω...με τους δικους μου δεν ξερω ειναι μια περιπλοκη κατασταση...απο την μια νιωθω οτι ετσι θα τους στενοχωρησω και οτι ισως θελω να τους βλεπω..απο την άλλη δεν με ενδιαφερει τι θα νιωσουν...ειναι ενα σημειο που πρεπει να το ξεκαθαρισω... αλλά οπως ειπα ειμαι δειλος και φοβαμαι τον πονο.

εγώ κατά βάθος πιστεύω ότι υπάρχουν πράγματα που αγαπάς και άνθρωποι, και γι\'αυτό θα πρέπει να το παλέψεις. και ξαναξεκίνα θεραπεία. τα φάρμακα τα έκοψες.οκ. ψυχοθεραπεία ξεκίνα. again and again. αυτός είναι ο σταυρός μας. μην το βάζεις κάτω. υπάρχουν και σταυροί χειρότεροι.(βλ. μάνες πού έχουν πεθάνει τα παιδιά τους ή ανθρώπους που χάνουν την περιουσία τους και μένουν στο δρόμο ή την υγεία τους. κι όμως το παλεύουν). ξανασκέψου το. η ζωή είναι γλυκιά. έστω κι αν δεν τη ζούμε στο φούλ, γλυκιά είναι. κι η καλημέρα που θα ακούσεις το πρωί από τη μάνα σου ή ένα χαμόγελο από ένα παιδί στο δρόμο έχουν την αξία τους. ξεκίνα να εκτιμάς τα απλά και μικρά.

δεν ειναι ετσι ακριβως τα πραγματα. και εγω δεν εχω τιποτε εαν δεν ειχα βοηθεια απο τους γονεις θα ειχα βρεθει στον δρομο..ουτε τα παμε καλα με τους γονεις μου δεν υπαρχει επικοινωνια..τσακωμοι αρκετοι, με εχουν διωξει αρκετες φορες και τωρα που θα παρατησω την σχοληπροβλεπω οτι παλι τα ιδια θα εχω..κανουν κοντρα συνεχεια. και εγω δυστυχως δεν μπορω να προχωρησω.. :( εαν ειχα να ζησω θα τους παρατουσα αλλά δεν εχω

Δεν ξέρω πια τι να σου πω. Πάλεψέ το πάντως. Βρες καμμιά εύκολη δουλειά, αφού θα παρατήσεις τη σχολή, να συντηρείσαι, και να ξεκινήσεις να είσαι κύριος του εαυτού σου. Κι αυτό θα σε βοηθήσει πολύ.

αυτο εχω σκοπο ..να κανω την θητεια μου πρωτα, ελπιζω να τα καταφερω να την βγαλω νιωθω οτι θα τα καταφερω, αλλά δεν εχω ζησει τον στρατο για να ξερω τι θα βρω μπροστα μου. και μετα να ψαξω για δουλεια, ελπιζω να βρω...αν και δεν το βλεπω

Σου εύχομαι να βρεις. Άμα είσαι λίγο αισιόδοξος θα βρείς. Ζωγράφισε στο μυαλό σου χρωματιστά όνειρα κι αυτά μπορεί και να πραγματοποιηθούν. Διώξε το ασπρόμαυρο απ\'τη ζωή σου.

gia soy παγωμενε μου...

...θελω να σε ζεστανω...να σε ξεπαγωσω:)..και οπωσ βλεπεισ δεν ειμαι η μονη...

εχω περασει απο εκει που εισαι... εμενα μονη... ειχα την σχολη... με χτυπησε η καταθλυψη και κατελειξα ολομοναχη στο κρεβατι μου..με τισ μερεσ... ηξερα πωσ αγγιζα μερα με την μερα πατο... πωσ μου τελειωναν τα χρηματα που ειχα βαλει στην ακρη...
..ηξερα πωσ δεν ειχα ορεξη να ζησω ποσο μαλλον να διαβασω και να παω στην σχολη...

ηξερα ομωσ και κατι αλλο...

πωσ η πραγματικοτητα μου στεκοταν απεναντι μου και μου ζητουσε το χερι..

ημουν μονη και μονο εγω μπορουσα να με σωσω...αρχικα στραφηκα για βοηθεια σε κ.ψ.υ... αργοτερα σερνομενη αποφασισα πωσ ΕΠΡΕΠΕ να συνεχισω να πηγαινω στη σχολη...
..εστω αδιαβαστη.... εστω σαν μοναχα υλικη υπαρξη....
μου εκανε καλο να ειμαι αναμεσα σε κοσμο....

κι εσενα σου κανει καλο και το ξερεισ...δεν πρεπει να αφησεισ την σχολη...κριμα θα ειναι...και αυτο το νιωθεισ...και δεν πειραζει αν ελλατωσεισ τουσ ρυθμουσ...δεν πειραζει να εισαι αδιαβαστοσ ,δεν πειραζει να χασεισ την χρονια.... αυτα ειναι λεπτομεριεσ, και αν πεισ στουσ δικουσ σου πωσ νιωθεισ ,ειμαι σιγουρη πωσ θα συμφωνησουν πωσ το σημαντικο τωρα ειναι να νιωσεισ καλητερα...

αληθεια..τι σχολη ειναι? σου αρεσει?

...κι εγω δεν ειχα φιλουσ ..κι εξακολουθω να μην εχω....οκ συμβαινει...
..εχω ομωσ τον πιο υπεροχο συντροφο ζωησ που θα μπορουσα να ονειρευτω ποτε... εχω μια υπεροχη σχεση...

αρχισα φροντιζοντασ τα φυτα στο μπαλκονι μου....και μετα περασα στουσ ανθρωπουσ και παλι....μηνεσ περασαν αλλα την επιζητουσα αυτη την εξελιξη...

...ειναι δυστυχωσ πιθανο να σου συνεστησαν λανθασμενη φαρμακευτικη αγωγη...συμβαινει αυτο... ισωσ δεν ασχοληθηκεσ κι εσυ αρκετα....
...εγω αρχισα να διαβαζω οτιδηποτε επευτε στο χερι μου σχετικα με την καταθλιψη...
ξερεισ οσο καλητερα γνωριζεισ τον εχθρο σου τοσο καλητερα τον νηκασ....

ισωσ δεν εκανεσ την σωστη ψυχοθεραπεια που συνοδευει τα φαρμακακια....

εκανεσ καλε μου παγωμενε?

..θα σου στειλω υ2υ...το πρωι....

κοιμησου ησυχα....ονειρευσου ομορφα πραγματα...και θα μιλισουμε....παλι...

καληνυχτα..

(Adzik το σίγμα τελικό είναι το πλήκτρο W, πάνω-αριστερά στο πληκτρολόγιό σου)

....;p to ξερω.... ευχαριστω

Παγωμενε μου!!!! υ2υ..πανω δεξια!!

...ρε παιδιά.

Καμμιά φορά αναρωτιέμαι: αν αποδίδαμε στο μαύρο την πραγματική του αξία, τότε ίσως να βλέπαμε και όλα αυτά τα χρώματα που απορροφά χωρίς φόβο.

ε?

Quote:

---

Originally posted by Reina

αν αποδίδαμε στο μαύρο την πραγματική του αξία, τότε ίσως να βλέπαμε και όλα αυτά τα χρώματα που απορροφά χωρίς φόβο.

ε?

---

ναι.


Άσπρη είναι η αρία φύλη
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.


Κ. Γωγου

Quote:

---

Originally posted by Adzik

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Quote:

---

Originally posted by pagwmenos
και εγω εχω σκεφτει την αυτοκτονια αρκετες φορες...ειμαι δειλος ομως και δεν ξερω εαν θα μπορεσω με εναν επιπονο τροπο να θεσω τερμα στην ζωη μου...βεβαια μπορει να ωριμασει το θεμα μεσα μου και καποια στιγμη να γινει

---

Δειλός είσαι και μόνο που σκέφτεσαι να αυτοκτονήσεις.Life is out there.Don\'t be afraid and taste it

---

den exei na kanei me dilia...exei na kanei me pono...
κι εγω το εχω σκευτει και οχι μονο σκεφτει...

και δεν ηταν επειδη φοβομουν να ζησω...ηταν επειδη ηθελα να ζησω...ηθελα να θελω να ζησω...αλλα το μονο που μου συνεβαινε ηταν να κλαιω 20 ωρεσ την ημερα...να μην μπορω να σηκωθω καν απο το κρεβατι..να χασω 7 κιλα μεσα σε μια εβδομαδα... ...και να νιωθω ο πιο μονοσ και αχριστοσ ανθρωποσ του κοσμου...ηθελα να παιθανω επειδη δεν υπηρχε κανενασ να μου πει η να μου δειξει \"μην πεθανεισ γιατι εχει σημασια για μενα που ζεισ\"....

δεν ειναι λοιπον θεμα διλειασ...και σε παρακαλω να μην το ξαναπεισ...

---

Σου ζητώ συγγνώμη,δεν ήθελα να σε προσβάλω.Απλά,το ανέφερα έτσι,γιατί είπες ότι ήσουν δειλός επειδή δεν μπόρεσες να αυτοκτονήσεις. Κι εγώ έχω περάσει πολλές φορές στη ζωή μου, μέρες ολόκληρες που να κλαίω και να νιώθω άχρηστη. Κι εγώ έχω σκεφτεί να αυτοκτονήσω. Αλλά δεν το θεώρησα δειλία που δεν το έκανα. Νομίζω ότι το να μείνεις και να το παλέψεις,είναι μεγάλη ένδειξη γενναιότητας..

Καλη μου.. Lavita
δεν υπαρχει κανενασ λογοσ να ζητασ συγνωμη,,, ολα ειναι οκ:):):):)

σαφωσ και το να παραμεινεισ ζωντανοσ ειναι μεγαλη ενδειξη γενναιοτητασ...οπωσ και το να παλευουμε για πραγματα που δεν ξερουμε στο τελοσ αν θα καταφερουμε...

ομωσ δυστηχωσ οταν εισαι στην μεση τησ καταθλιψησ...η αισθηση τησ πραγματικοτητασ αλλαζει...δεν ειναι η σωστη...
αυτη την γενναιοτητα και αυτη την δυναμη καπου την χανεισ.... και ακριβωσ επειδη χανεισ αυτη την δυναμη..αυτο το ενστικτο επιβιωσησ..και νιωθεισ σαν να κρατιεσαι στην ζωη με νυχια και με δοντια...μερα νυχτα..και παρ ολα αυτα δεν φτανει....δεν τα καταφερνεισ.....κανενασ δεν ειναι ικανοποιημενοσ κι εσυ εισαι δυστηχισμενοσ.....


ακριβωσ εκει ειναι η στιγμη που μπορει κανεισ να σκεφτει να φυγει...παρ ολο που θελει κατι να γινει , να αλαξει,να γινει καλα...ομωσ ο χρονοσ του εχει αποδειξει πωσ τιποτα δεν αλαζει...

τοτε λοιπον θελει θαρροσ να σκευτει κανεισ να κανει πισω και να κανει χωρο σε αυτουσ που υποτυθεται τα καταφερνουν....

εννοειτε πωσ δεν ειναι σωστο..εννοειτε πωσ ειναι η στιγμη που ΠΡΕΠΕΙ να ζητησει κανεισ βοηθεια...ενα χερι....

...μα κατα την γνωμη μου τουλαχιστον και τα δυο ειναι μεγαλεσ ενδειξεισ γεννεοτητασ:):):):)

Quote:

---

Originally posted by Adzik
Καλη μου.. Lavita
δεν υπαρχει κανενασ λογοσ να ζητασ συγνωμη,,, ολα ειναι οκ:):):):)

σαφωσ και το να παραμεινεισ ζωντανοσ ειναι μεγαλη ενδειξη γενναιοτητασ...οπωσ και το να παλευουμε για πραγματα που δεν ξερουμε στο τελοσ αν θα καταφερουμε...

ομωσ δυστηχωσ οταν εισαι στην μεση τησ καταθλιψησ...η αισθηση τησ πραγματικοτητασ αλλαζει...δεν ειναι η σωστη...
αυτη την γενναιοτητα και αυτη την δυναμη καπου την χανεισ.... και ακριβωσ επειδη χανεισ αυτη την δυναμη..αυτο το ενστικτο επιβιωσησ..και νιωθεισ σαν να κρατιεσαι στην ζωη με νυχια και με δοντια...μερα νυχτα..και παρ ολα αυτα δεν φτανει....δεν τα καταφερνεισ.....κανενασ δεν ειναι ικανοποιημενοσ κι εσυ εισαι δυστηχισμενοσ.....


ακριβωσ εκει ειναι η στιγμη που μπορει κανεισ να σκεφτει να φυγει...παρ ολο που θελει κατι να γινει , να αλαξει,να γινει καλα...ομωσ ο χρονοσ του εχει αποδειξει πωσ τιποτα δεν αλαζει...

τοτε λοιπον θελει θαρροσ να σκευτει κανεισ να κανει πισω και να κανει χωρο σε αυτουσ που υποτυθεται τα καταφερνουν....
εννοειτε πωσ δεν ειναι σωστο..εννοειτε πωσ ειναι η στιγμη που ΠΡΕΠΕΙ να ζητησει κανεισ βοηθεια...ενα χερι....

...μα κατα την γνωμη μου τουλαχιστον και τα δυο ειναι μεγαλεσ ενδειξεισ γεννεοτητασ:):):):)

---

Το είπες και μόνη σου! \"Υποτίθεται ότι τα καταφέρνουν\". Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Reina

αν αποδίδαμε στο μαύρο την πραγματική του αξία, τότε ίσως να βλέπαμε και όλα αυτά τα χρώματα που απορροφά χωρίς φόβο.

ε?

---

ναι.


Άσπρη είναι η αρία φύλη
η σιωπή
τα λευκά κελιά
το ψύχος
το χιόνι
οι άσπρες μπλούζες των γιατρών
τα νεκροσέντονα
η ηρωίνη.
Αυτά λίγο πρόχειρα
για την αποκατάσταση του μαύρου.


Κ. Γωγου

---

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

τα μαζεψα ηρθα στην Αθηνα και σκεφτομαι απο την ερχομενη εβδομαδα να διακοψω την αναβολη που εχω...δεν εχω ακομη επανεγγραφει για το νεο εξαμηνο στην σχολη μου..το εχω αποφασισει θα την παρατησω.. :(

Quote:

---

Originally posted by Reina

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

---

η αγαπημενη μου μακραν...

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

---

μιλας για πραγματα που φανταζεσαι οτι ειναι ετσι με περισσια ευκολια.
Μην δοκιμασεις ποτε σου ομως θα δυσκολευτεις πολυ, απο οποια οπτικη γωνια και αν εισαι.

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Reina

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

---

η αγαπημενη μου μακραν...

---

δυστυχώς έχω μόνο το \"ιδιώνυμο\" και τα \"τρία κλικ αριστερά\".

(για να ΄ψαχτώ λιγουλάκι);)

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

---

μιλας για πραγματα που φανταζεσαι οτι ειναι ετσι με περισσια ευκολια.
Μην δοκιμασεις ποτε σου ομως θα δυσκολευτεις πολυ, απο οποια οπτικη γωνια και αν εισαι.

---

Κι εσύ πού ξέρεις ότι τα φαντάζομαι και ότι δεν έχω δοκιμάσει?

Quote:

---

Originally posted by pagwmenos
απλα νιωθω οτι θα τελειωσω την ζωη μου...οτι θα αυτοκτονισω οτι πρεπει να αυτοκτονισω και οτι δεν θα καταφερω ποτε τιποτε..τα φαρμακα της πρωτης θεραπειας τα εκοψα μετα απο θεραπεια 2 ετων..και τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας τα εκοψα και αυτα μετα απο θεραπεια περιπου 2 ετων. δεν ειχαν τιποτε αλλο να μου προσφερουν.. το μονο που μου προσεφεραν ειναι μια κουραση και διαθεση για υπνο, οταν εκοψα τα φαρμακα της δευτερης θεραπειας ενιωσα ποιο αναλαφρος και με περισσοτερη ενεργεια. δεν πιστευω οτι εχουν τα συγκεκριμενα φαρμακα να μου προσφερουν τιποτε άλλο...ο γιατρος με ειδε εντελως καλα...εγω ομως δεν ειμαι εντελως καλα(ειμαι ποιο σταθερος απο παλαιοτερα) και ουτε μπορω να προχωρησω σε τιποτε. οπως εγραψα και στην αρχη πιστευω οτι ποτέ δεν θα γινω εντελως καλά ο ανθρωπος δεν αλλαζει.

---

Αισθάνθηκα το ίδιο αδιέξοδο που βίωσε ο Παγωμένος και είναι πραγματική φρίκη..Έχασα όλα μου τα τέσσερα χρόνια στην υπνηλία και την κόπωση......Να προσπαθώ να βρω δικαιολογίες στους γύρω για τις υπερβολικές ώρες που κοιμόμουν...Κανείς δεν μου αναγνώρισε πόσο πάλεψα..Έχασα αρκετές δουλειές(=Απόρριψη,Αποτυχί� �) επειδή δεν μπορούσα να πάρω από την νύστα τα πόδια μου και αναρωτιέμαι:\"Πόσο αντικαταθλιπτικά είναι τα αντικαταθλιπτικά;;;;;\"Με οδήγησαν στην απομόνωση τα χρόνια αυτά γιατί ενώ έκανα ψυχοθεραπεία να βελτιώσω τις σχέσεις μου δεν μπορούσα απλά να τις ζήσω γιατί δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου.....Και τι να πω στον εραστή;;\"Σόρυ αλλά κοιμάμαι.....Δεν θα βγούμε....\"ή παίρνω χάπια και για να έρθει το επιθυμητό αποτέλεσμα θα πρέπει το Τ να γίνει max?Αισθανόμουν ανίκανη.......Δηλαδή έφαγα τα καλύτερα μου χρόνια στο αντικαταθλιπτικό........Και αναρωτιέμαι ξανά πόση ζωή δίνει το αντικαταθλιπτικό;;;Είναι αδιέξοδο..Χάπι:Υπνηλία,στασ ιμότητα=κατάθλιψη Όχι χάπι:Κατάθλιψη

Σόρυ που πρέπει κανονικά να εκφράζω αισιοδοξία αλλά μου βγήκε το απωθημένο.....

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa

Δεν συμφωνώ ότι θέλει θάρρος για να κάνεις πίσω..ίσα ίσα...αυτό είναι η εύκολη λύση.Τελοσπάντων, ο καθένας βλέπει τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..

---

μιλας για πραγματα που φανταζεσαι οτι ειναι ετσι με περισσια ευκολια.
Μην δοκιμασεις ποτε σου ομως θα δυσκολευτεις πολυ, απο οποια οπτικη γωνια και αν εισαι.

---

Κι εσύ πού ξέρεις ότι τα φαντάζομαι και ότι δεν έχω δοκιμάσει?

---

δεν ξερω.

Quote:

---

Originally posted by Reina

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Reina

\"κάντε με κοινωνικό πρόσωπο\".

είναι υπέροχη κρίνο

---

η αγαπημενη μου μακραν...

---

δυστυχώς έχω μόνο το \"ιδιώνυμο\" και τα \"τρία κλικ αριστερά\".

(για να ΄ψαχτώ λιγουλάκι);)

---

σου λειπουν τα παγωμενα σταφυλια.

Quote:

---

Originally posted by pagwmenos
τα μαζεψα ηρθα στην Αθηνα και σκεφτομαι απο την ερχομενη εβδομαδα να διακοψω την αναβολη που εχω...δεν εχω ακομη επανεγγραφει για το νεο εξαμηνο στην σχολη μου..το εχω αποφασισει θα την παρατησω.. :(

---

Δεν κάνεις την επανεγγραφή να σου βρίσκεται καλύτερα;
Αν είναι να πας στρατό, μπορεί να σου χρειαστεί η Σχολή για καμια-δυό αδειούλες για την εξεταστική!

sosto...

μάλλον θα επανεγγραφω για ενα ακομη εξαμηνο...μετα τερμα. Στο μεταξυ περπει μια απο αυτες τις μερες να επισκευθω την στρατολογια να διακοψω την αναβολη..εχω φερει μαζι μου βεβαιωση σπουδων.

Quote:

---

Originally posted by pagwmenos
εχω παει σε διαφορους ψυχιατρους μου εχουν δωσει διαφορα φαρμακα(zoflt, seropram, minitran, effexor)....οταν επερνα τα φαρμακα τα πραγματα εδειχναν καλυτερα αλλά η κατασταση δεν διορθωνετε.. ειναι πολλές ωρες που επανερχομαι στην παλια κατασταση..εχω ακουσει και απο αλλους που διαγνωσθησαν με καταθλιψη-διπολισμο οτι δεν θεραπευτηκαν ποτέ πληρως...ουτε εγω εχω θεραπευθει και ουτε πιστευω οτι θα θεραπευθω ποτέ μου ειναι μερος του εαυτου και του χαρακτηρα μου ολο αυτο

---

γιατί είσαι τόσο απαισιόδοξος?είσαι σε φάση κατάθλιψης προφανώς τώρα.

ο γιατρος μου, μου ειπε οτι με ειδε-βλεπει τελειως καλα..εγω παλι νιωθω απλά ποιο στεθερος και με λιγοτερες εναλλαγες της διαθεσης μου. Παντως η ζωη μου παραμενει στασιμη, και ωρες ωρες νιωθω οτι επανερχομαι στην παλια μου κατασταση. Τωρα νιωθω καλά, αλλά βλεπω οτι πολλά απο τα χαρακτηριστικα της προσωπικοτητα που περιγραφουν τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη-διπολισμο ειναι στοιχεια του χαρακτηρα μου και δεν αλλαζουν.

δηλαδή τι χαρακτηριστικά είναι αυτά που έχει ο χαρακτήρας σου?

Quote:

---

Originally posted by Reina
...ρε παιδιά.

Καμμιά φορά αναρωτιέμαι: αν αποδίδαμε στο μαύρο την πραγματική του αξία, τότε ίσως να βλέπαμε και όλα αυτά τα χρώματα που απορροφά χωρίς φόβο.

ε?

---

Τι όμορφα και σοφά λόγια...Σ\'ευχαριστώ Reina.Μου μίλησες στην ψυχή.

Quote:

---

Originally posted by pagwmenos
ο γιατρος μου, μου ειπε οτι με ειδε-βλεπει τελειως καλα..εγω παλι νιωθω απλά ποιο στεθερος και με λιγοτερες εναλλαγες της διαθεσης μου. Παντως η ζωη μου παραμενει στασιμη, και ωρες ωρες νιωθω οτι επανερχομαι στην παλια μου κατασταση. Τωρα νιωθω καλά, αλλά βλεπω οτι πολλά απο τα χαρακτηριστικα της προσωπικοτητα που περιγραφουν τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη-διπολισμο ειναι στοιχεια του χαρακτηρα μου και δεν αλλαζουν.

---

Παγωμένε, έχω βρεθεί κι εγώ στη ζωή μου σε ανάλογη φάση. Δεν έχω επίσημη διάγνωση κατάθλιψης αλλά ξέρω οτι κάποια περίοδο της ζωής μου πέρασα από αυτό το στάδιο και σκεφτόμουν να δώσω τέρμα στη ζωή μου.
Εκείνη την περίοδο βρήκα άλλους τρόπους, όχι υγιείς, για να την ξεπεράσω. Ο πόνος μέσα μου όμως έμεινε, είναι ακόμα εκεί.
Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη


Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

---

Ειναι τρομερο και εν μερει ανηθικο το να βρει καποιος ενα ανθρωπο να ακουμπησει σε καποιον και να πει το πονο του χωρις να νιωθει οτι τον στηνουν στο τοιχο να πρεπει να πληρωσει για αυτο και ο ανθρωπος αυτος να ειναι επαγγελματιας.


Δε ασχολουμε αν ειναι απαραιτητο η οχι, σχολιαζω το γεγονος σαν συμβαν. Και απο αυτο βγαζω καποια συμπερασματα.

Quote:

---

Originally posted by krino

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη


Βρίσκω οτι το μόνο που κάπως εμένα με ανακουφίζει και με βοηθάει είναι να μοιράζομαι αυτόν τον πόνο μου με έναν άνθρωπο που είναι εκεί για να με ακούσει, να αφουγκραστεί αυτόν τον πόνο και να με δεχτεί, όπως είμαι. Αυτός ο άνθρωπος για μένα είναι η ψυχοθεραπεύτριά μου.
Ξέρω πολύ καλά οτι δεν θα μου πάρει τον πόνο μου, δεν θα με \"κάνει καλά\" με ένα μαγικό χαπάκι ή ένα μαγικό ραβδάκι.Αλλά ξέρω οτι θα είναι δίπλα μου. Οτι δεν χρειάζεται να τον ζήσω εντελώς μόνη μου.

---

Ειναι τρομερο και εν μερει ανηθικο το να βρει καποιος ενα ανθρωπο να ακουμπησει σε καποιον και να πει το πονο του χωρις να νιωθει οτι τον στηνουν στο τοιχο να πρεπει να πληρωσει για αυτο και ο ανθρωπος αυτος να ειναι επαγγελματιας.


Δε ασχολουμε αν ειναι απαραιτητο η οχι, σχολιαζω το γεγονος σαν συμβαν. Και απο αυτο βγαζω καποια συμπερασματα.

---

Για μένα πάντως είναι σαν το μπαλέτο. Στην αρχή στηριζόμουν πάνω στη μπάρα για να μάθω να κάνω πιρουέτες. Μου ήταν αδύνατον να τις κάνω μόνη μου, δεν ήξερα τον τρόπο και ήταν κάτι πολύ καινούριο. Στηριζόμουν στη μπάρα για να πάρω τη φόρα μου και να μην πέσω. Στην πορεία έμαθα να τις κάνω στο κέντρο της αίθουσας, μόνη μου, χωρίς στήριγμα.
Η μπάρα ήταν το αναγκαίο για μένα βήμα για να πάρω το θάρρος να τολμήσω να μάθω χορό. Αλλιώς, αν ξεκίναγα μόνη μου στη μέση της αίθουσας θα έπεφτα και θα \'σπαγα τα μούτρα μου. Κι έτσι δεν θα τολμούσα να το επαναλάβω.
Έτσι και με την ψυχοθεραπεία μου. Για μένα είναι σαν το χορό. Δεν την ξεκίνησα για να βρω μια μπάρα να κρέμομαι. Την ξεκίνησα για να μάθω να χορεύω ελεύθερη στο κέντρο της αίθουσας...της σκηνής της ζωής μου.

Όσο για τα συμπεράσματά σου, θα ήθελα πολύ να τα μάθω αλλά δεν φαίνεται να θέλεις να τα μοιραστείς.

οχι μην το λες αυτο, εφοσον σε ενδιαφερουν να τα μοιραστω δεν εχω προβλημα.
Απλα θελω να εχω ησυχια για να γραψω και τωρα ειμαι στη δουλεια.

Εντάξει, λοιπόν. Όποτε βρεις χρόνο και διάθεση γράψε και όταν τα δω θα σου απαντήσω.

Καταρχην ειμαστε εκτος θεματος,
οποτε αν νομιζεις οτι εχουμε πολλα να πουμε (εγω παντα εχω πολλα να πω) καλυτερα να ανοιξουμε νεο θεμα και εκει να επικεντρωθουμε σε αυτο που σε ενδιαφερει.

Quote:

---

Originally posted by Φοίβη
Για μένα πάντως είναι σαν το μπαλέτο. Στην αρχή στηριζόμουν πάνω στη μπάρα για να μάθω να κάνω πιρουέτες. Μου ήταν αδύνατον να τις κάνω μόνη μου, δεν ήξερα τον τρόπο και ήταν κάτι πολύ καινούριο. Στηριζόμουν στη μπάρα για να πάρω τη φόρα μου και να μην πέσω. Στην πορεία έμαθα να τις κάνω στο κέντρο της αίθουσας, μόνη μου, χωρίς στήριγμα.
Η μπάρα ήταν το αναγκαίο για μένα βήμα για να πάρω το θάρρος να τολμήσω να μάθω χορό. Αλλιώς, αν ξεκίναγα μόνη μου στη μέση της αίθουσας θα έπεφτα και θα \'σπαγα τα μούτρα μου. Κι έτσι δεν θα τολμούσα να το επαναλάβω.
Έτσι και με την ψυχοθεραπεία μου. Για μένα είναι σαν το χορό. Δεν την ξεκίνησα για να βρω μια μπάρα να κρέμομαι. Την ξεκίνησα για να μάθω να χορεύω ελεύθερη στο κέντρο της αίθουσας...της σκηνής της ζωής μου.

Όσο για τα συμπεράσματά σου, θα ήθελα πολύ να τα μάθω αλλά δεν φαίνεται να θέλεις να τα μοιραστείς.

---

Καταλαβα οτι καποια στιγμη στη ζωη εμεινες ξεκρεμαστη για τους δικους σου λογους και αναζητησες σανιδα (ες) σωτηριας.
Προφανως οσο και να εψαχνες δεν βρηκες αυτο που θα επρεπε και ενιωσες αδυναμη. Ο οικογενοιακος σου κυκλος και οι υπολοιποι στενοι σου ανθρωποι δεν σταθηκαν ικανοι για να σε στηριξουν.
Καποια στιγμη λοιπον βρηκες σωτηρια στο \"μπαλετο\" οπως γραφεις.

Διαβασα με προσοχη το μυνημα σου και ειλικρινα η περιγραφη σου αν μη τι αλλο ειναι συγκινητική καθως περιγραφεις γλαφυρα πως προσπαθεις να ισορροπισεις στην ζωη σου.


Το προβλημα μου εμενα ειναι το οτι για να μπορεσουμε να βρουμε ενα ανθρωπο ο οποιος για να μπορεσει να μας πει πως να \"χορευουμε\" πρεπει να πληρωσουμε.
Πριν μερες ειχα μια αλλη υπογραφη,
ελεγε οτι οι ψυχολογοι και οι πορνοι δεν διαφερουν σε τιποτα: κανουν ακριβως την ιδια δουλεια με το ιδιο κομιστρο, ανακουφιζουν την ψυχη.

Βρισκωντας λοιπον ενα στηριγμα, ενα ψυχολογο κανεις το ιδιο ακριβως οπως ενας στερημενος ανθρωπος παει σε *****.
Ανακουφιζει την ψυχη του αλλα προσωρινα.

Ειμαι βεβαιος (περιπου οσο το οτι γυριζει η γη) οτι κανενας ψυχαναλυτης, καμια ψυχαναλυση οποιασδηποτε θεωριας δεν μπορει να ξεπερασει την απλη ανθρωπινη επαφη.
Τα γλυκα χαμογελα συμπαθειας του ψυχαναλυτη κρυβουν αρκετα καλα τα χαμογελα κουρασης αλλα δεν ειναι ικανα να τα εξαφανισει.

Φοραμε μασκες λοιπον, παντου και παντοτε και με την μασκα μας παμε στον ψυχολογο μας ξερωντας οτι δεν μας τιποτα. Ενιοτε σιγα σιγα την αφηνουμε για λιγο στο πλαι και αναλογα την ξαναφοραμε. Ισως παλι με το καιρο οταν μπαινουμε στο δωματιο της ελευθεριας μας να την πεταμε και τελειως μεχρι να ξαναβγουμε στο θαυμαστο κοσμο που ζουμε, αλλα μεχρι εκει.

Και εσυ αγαπητη μου ζεις με την μασκα σου αν μη τι αλλο.
Την μασκα αμυνας σου προς οτιδηποτε στεκεται απεναντι σου και σε πληγωνει και σε γεμιζει ενοχες.

Το μαθημα της ζωης δεν μας εμαθε ποτε να ζουμε χωρις μασκες.
Μας εμαθε οτι στα ζορια υπαρχει μια επαγγελματιας ***** που θα κατσει να ανοιξει τα ποδια της για μας.
Το μαθημα της ζωης δεν ηταν ποτε οτι το πιο ομορφο πραγμα στην ζωη μας ειναι να επικοινωνουμε με τους γυρω μας χωρις μασκες. Αληθινα ομως και χωρις φοβιες.
Παντα οχυρωμενοι πισω απο καστρα μην τυχων και πληγωθουμε.
Βλεπεις ο κωλος μας ηταν παντα τοσο ευγενικος που αρνιοταν να μπει στην κανιστρα της ταλαιπωριας και τα θελαμε ολα τελεια οτι αυτο μπορει να σημαινει για τον καθενας μας.
Ποτε αραγε αναρωτηθηκαμε αν εμεις ειμασταν σωστοι για να εχουμε απαιτησεις απο αλλους??
Ποτε φανηκαμε σκληροι στον εαυτο μας και θαρραλεα να κανουμε σκληρη κριτiκη στον εαυτο μας??
Πως αραγε θα ξεριζωσουμε τις ενοχες μας??

Αυτη ακριβως την δουλεια με διαφορους τροπους την αρνηθηκαμε οτι ειναι στα μετρα μας οποτε αφησαμε το χαμαλικι για αλλους, τριτους, αγνωστους προς εμας.
Με μονο κριτηριο να εχει πτυχιο, να ειναι καλος επαγγελματιας.
Δεν μας ενδιαφερει αν ειναι καλος ανθρωπος, ευαισθητος, εχει ιδιες αξιακες ευαισθησιες με μας κλπ.
Φτανει να μπορει να καθεται αμιλητος να ακουει εμας και ενιοτε στο τελος να μπορει να βλεπει τι υπαρχει κλειδωμενο μεσα μας.


Η ιδια η αυτοψυχαναλυση δεν θα ερθει ποτε, δεν θα γινει ποτε κτημα μας. Η αρνηση μας για αυτο ειναι ανυπερβλητη, ενα βαρος που κατα τα φαινομενα δεν μας ανηκει.


Και ομως!
η ιαση της ψυχης μας ειναι εργο πρωταρχικα δικο μας και οχι καποιου εντολοδοχου μας. Η ψυχη δεν ειναι κατι που νοσει οπως οταν εχει σπασει ενα ποδι. Προκειται για ενα πολυ λεπτο ζητημα και αν καποιος γνωριζει τι συμβαινει ειναι ο εαυτος μας και μονο αυτος.
Το ζητουμενο ειναι αν πραγματι θελουμε να προχωρησουμε σε μια διαδικασια του να ψαξουμε μεσα μας.
Αν θελουμε να προπσαθησουμε να μαθουμε πως θα εξερευναμε τον εαυτο μας.
Πολλοι λενε οτι ειναι κατι που δεν μπορει να το κανει καποιος που εχει προβλημα και πρεπει να πας σε ειδικο.
Αλλα δεν υπαρχει δεν μπορω υπαρχει δεν θελω.




Αυτα σαν μια πρωτη προσεγγιση ενος ζητηματος του οποιοι η κουβεντα ειναι παρα πολυ μεγαλη αλλα και αντιθετικες αποψεις αρκετες.

Διαφωνω....οχι ενταξει πλακα κανω:P
Βασικα δεν διαφωνω με το κειμενο σου κρινο αλλα πολλες φορες χρειαζεται και ο επαγγελματιας,δεν μπορουν να σου τα προσφερουν ολα αυτοι που σε αγαπανε...κανουν οτι μπορουν αλλα πολλες φορες αδυνατουν ειδικα αν τους κανεις περα για το α ή β λογο ή εισαι ατυχος και δεν εχεις αγαπημενα προσωπα...βλεπε οικογενεια.
Προσωπικα δεν εχω παει σε ψυχολογο αλλα χρειαστηκα επαγγελματικη βοηθεια...η αγαπη απο μονη της ηταν ανημπορη οταν διαστρεβλωνεις τα παντα μες την κοσμοθεωρια σου.
Χτυπαει ενα καμπανακι καποια στιγμη και πρεπει να το ακουσεις.

κηπ,
δεν ξερω αν εχει νοημα για χιλιοστη φορα να καταγραψουμε τις αντιθετες αποψεις μας....
αλλωστε το ηξερα και το εγραψα πριν καν το πεις.


εντιτ:
αυτοι που λενε οτι σε αγαπανε, κρατησου μακρια τους.