Originally Posted by
dreamful_woman
αν και προσωπικα δεν μου ταιριαξε η ψυχαναλυση, πολυ καλα εκανες κατ' εμε και εψαξες το μεσα σου.
οσο για τα λεφτα ναι ειναι πολλα, αλλα δεν πανε χαμενα.
εκανες επενδυση ζωης μπουμ και μπραβο σου.
ο λογος που δεν συνεχισα την ψυχαναλυτικου τυπου θεραπεια, ειναι οτι ειχα την ατυχια στα 23 μου να πεσω σε μια ΑΘΛΙΑ ΨΥΧΑΝΑΛΥΤΡΙΑ.
εκει εκατσα ενα χρονο, αλλα η θεραπεια απετυχε παταγοδως.
στα 30 μου, μια πολυ αξιολογη παιδοψυχιατρος-ψυχαναλυτρια, μου συστησε μια ψυχαναλυτρια, η οποια ηταν πολυ πιο ανοιχτομυαλη απο την προηγουμενη και ειχε την ευφυια να καταλαβει, οτι δεδομενης της παθησης μου και της πολυ ασχημης ψυχολογικης καταστασης μου, αυτο που χρειαζομουν, ηταν μια πιο "υποστηρικτικου τυπου θεραπεια".
εκει εκατσα ενα χρονο και δεν το μετανιωσα.
η γυναικα ηταν πεφωτισμενη.
ο λογος που εφυγα, ηταν οτι ειχα κουραστει αφορητα απο τα πηγαινε-ελα.
μιαμιση ωρα να παω κ αλλη μιαμιση να γυρισω.
στο μετρο παθαινα κρισεις πανικου, με αποτελεσμα να μην μπορω να αποκομησω απο αυτη την ψυχαναλυτρια, οσα θα μπορουσα αν ημουν πιο ηρεμη.
της χρωσταω ομως ενα ευχαριστω.
και στην παιδοψυχιατρο που μου την συστησε χρωσταω ενα ευχαριστω.
για την ιστορια...η τωρινη μου ψυχολογος ειναι ειδικευμενη στην γνωσιακη-συμπεριφορικη προσεγγιση.
αφου γυρισα την μιση αθηνα, πλεον νομιζω οτι βρηκα αυτο που μου ταιριαζει..!
γενικοτερα πιστευω οτι, η ουσια ειναι να βρουμε τον θεραπευτη/θεραπευτρια που μας ταιριαζει.