Originally Posted by
Αγχωμένη
Επέστρεψα μετά απο λίγο καιρό όπου πήγα στον ψυχολόγο! Έχω πάει ήδη δύο φορές και κλείσαμε και επόμενη. Δυστυχώς δεν βλέπω ούτε στο ελάχιστο κάποια διαφορά, απλά περιέγραψα την κατάσταση και είπαμε κάποια βασικά πράγματα που μπορεί να οφείλεται όλο αυτό το άγχος! Ξέρω πως δεν είναι χρονικό διάστημα για αποτελέσματα, είναι πολύ λίγες δυο φορές, μπορει να χρειαστώ μήνες, αλλά δεν ένιωσα καμία διαφορά έστω αυτες τις δύο φορές!! Κουράστηκα να υπεραναλύω τα πάντα! Όλα τα υπεραναλύω και δεν αντέχω τόσες μαζεμένες σκέψεις στο μυαλό μου, θα κεραγεί! Πολλές σκέψεις μαζί που με ζαλίζουν! Σκέφτομαι ταυτόχρονα χιλιάδες πράγματα και υπεραναλύω καταστάσεις! Γιατί αυτό; Γιατί το είπε αυτός εκείνο; Γιατί με κοίταξε έτσι; Και αν του είπε κάποιος κάτι για μένα; Και αν στο ραντεβού αργήσω; Και τι θα μου πει κλπ κλπ και πάει λέγοντας!
Μου πρότεινε να πάρω για αρχή κάποια αντικαταθλιπτικά να ηρεμίσω και μετά να δουλέψουμε μαζί, αλλά ειλικρινά δεν θέλω.. Ο τρόπος σκέψης είναι που πρέπει να αλλάξω! Τα χάπια απλά θα μειώσουν το άγχος, τον τρόπο σκέψης μου θα τον αλλάξουν τα χάπια; Το είπα και στον ψυχολόγο! Αν το πάμε συντηρητικά θα πάρει πολύ χρόνο, και προτιμώ αυτόν, τον δύσκολο δρόμο και να αλλάξω επιτέλους. Δεν θέλω άλλο τον εαυτό μου έτσι! Ακόμη και σε συνεντευξη πρόσφατα που πέρασα για δουλειά, ήμουν η μόνη που δεν έβγαλε άκρη μαζί μου, έκανα συνέχεια ερωτήσεις, όλα με άγχωναν, αγχωνόμουν για το αν του χρόνου με κρατήσουν και τι θα γίνει με τη κάρτα κλπ κλπ και πόσα άλλα και μου είπε στα ίσια πως δε γίνεται να δουλέψεις εσύ έτσι. Αν αγχώνεσαι πριν ακόμη ξεκινήσεις. ΠΑιδιά χάνω και τις δουλειές! Δεν μπορώ να εργαστώ! Μου είναι δύσκολο να υπάρξω σε εργασιακό περιβάλλον με άλλους. Όλα με αγχώνουν και υπεραναλύω ακόμη και τα πιο ασήμαντα και όσο τα υπεραναλύω τόσο αγχώομαι, έχω ταχυπαλμίες, σφίξιμο κλπ.
Και σήμερα συνέβη ένα περιστατικό. Είπα κάτι σε μια γνωστη μου για μια άλλη, και απο το πρωί δε μπρώ να ηρεμίσω. Τι πήγα και είπα, και αν τα πεί, θα μαλώσουμε και θα με βρίσει, και σε περίπτωση που με βρίσει φτιάχνω σενάρια τι αθ της απαντήσω... και στο τέλος προσπαθώ να δώσω δίκαιο στον εαυτό μου για να νιώσω καλύτερα! Αλλά μέσα μου υποφέρω! Πρέπει να αλλάξει αυτό! Είμαι διατεθημένη να "δουλέψω" το πρόβλημά μου με τον ψυχολόγο αλλά είμαι κατά των χαπιών. Δε ξέρω τα παίρνω πολύ στραβά! Φοβάμαι πως θα εθιστώ.. Δεν θέλω να τα παίρνω μια ζωή! Θέλω να αλλάξω με φυσικές μεθόδους και όχι με χημικές! Γιατι αν τα σταματήσω κάποια στιγμή δεν θα ξανα κυλήσω;
