Μαριποζα , υπαρχει σαφεις διαχωρισμος μεταξυ διαταραχων προσωπικοτητας και ψυχικων ασθενειων , και πολλοι ειδικοι πιστευουν οτι οι ΔΠ δεν πρεπει να αντιμετωπιζονται ως ασθενειες.
Oυσιαστικα στην πρωτη περιπτωση μιλαμε επι το πλειστον για ανθρωπους με "παλιοχαρακτηρα" , που θεωρουν πως οτι κανουν και οτι πιστευουν ειναι σωστο και δεν εχουν ιχνος συμπονοιας , τυψεων και ευαισθησιων, οι οποιοι κανουν εσκεμμενο κακο στους αλλους , ενω στην δευτερη περιπτωση μιλαμε για ανθρωπους που το μυαλο τους, τους παιζει παιχνιδια και υποφερουν κατα κυριο λογο οι ιδιοι.
Ενα ενδιαφερον αρθρο πανω σε αυτο ειναι το παρακατω:
http://bjp.rcpsych.org/content/180/2/110.full
Αν θες ριξ του μια ματια.
Και βεβαια ισχυει αυτο που εγραψες και εσυ πιο πανω. Πως αλλο ο χαρακτηρας και αλλο η νοσος. Μπορει να εχεις ψυχωση και να εχεις καλο χαρακτηρα , μπορει να εχεις ψυχωση και εισαι μ@λ@κ@ς .