και πως τα εχασες για να εχουμε καλο ερωτημα ;
Quote:
Originally Posted by mihalis
Printable View
και πως τα εχασες για να εχουμε καλο ερωτημα ;
Quote:
Originally Posted by mihalis
maus τα εχασα σταδιακα με διαιτα και περπατημα.Τιποτα αλλο
"...την αισιόδοξη πλευρά των επιτευγμάτων που έχει καταφέρει ο καθένας μας " ? : μη χειρότερα φίλοι, μη χειρότερα γιατι υπάρχουν χειρότερα δυστυχώς , τα βλέπουμε καθημερινα διπλα μας κοντα μας η κ ποιο μακριά.
κατι άλλο δεν βλέπω γιατι δεν υπάρχει εξέλιξη ,οι ποιο αισιόδοξοι που εγραψαν εδώ λένε , ναι μεν αλλά , ναι αλλα είμαι καπως στάσιμος ...κλπ
Δεν αξίζει ο ΠΟΝΟΣ , και εδώ μιλάμε κυρίως για χρόνιο πόνο, σε κραταει ακινητοποιημένο , ανασταλμένο σε συνεχη κολησιεργία, δεν μπορεις να κανεις κυριως εκεινα που θα σε εξελισαν και θα σε πηγαιναν σε ένα επιπεδο παραπερα, παρ όλα αυτά μπορεις να ελπίζεις και να κρατιεσαι σε ένα σημείο που εγω το λεω : μη χειρότερα . δεν είναι επίτευγμα είναι μια γραμμή αμυνας μόνο.
και τα κατακάθια της ζωης φαινεται εχουν καποια αμυδρή αξία ...
Δυστηχως εδω συμφωνω με path.
βασικα παιδια μονο και το οτι γραφουμε τοπικ με θεμα επιτευγματα παει να πει οτι ειμαστε σχιζο χεχε !!
ως γνωστον η ντοπαμινη εκλυεται οταν εχουμε καποιο σκοπο και εχουμε στοχους κλπ.
μην ακουτε αυτα που λενε για τους καταθλιπτικους.
εμεις οι σχιζο ειμαστε απο μονοι μας ανταγωνιστικοι, επιθετικοι και εξυπνοι και δε πρεπει να φαντασιωνομαστε και αλλους στοχους.
το κανουμε και μονοι μας.
πρεπει να ευχαριστιομαστε τη ζωη και να ΜΗ βαζουμε στοχους. οι στοχοι μας μαραναν....
βασικα ολη η σχιζοφρενεια απο την ανασφαλεια δημιουργειται νομιζω. ανασφαλεια που σου μεταδιδουν οι αλλοι επειδη επηρεαζομαστε πολυ απο τους αλλους.
ετσι μετα για να νιωσουμε ασφαλεις, κανουμε τα καλα παιδια και παρουμε επιβεβαιωση απο το περιβαλλον θετουμε στοχους και σκοπους.
και οταν επιτευξουμε τον εναν στοχο, θετουμε εναν αλλον, μεχρι..να κατακτησουμε τον κοσμο χεχε.
για αυτο και ολοι οι ναζι που κουβαλανε μια τρελα εχουν τοσο μεγαλους στοχους κλπ.
βασικα αυτο που θα μας σωσει ειναι οσο μπορουμε να ειμαστε ευχαριστημενοι με την τωρινη κατασταση και να μην αφηνουμε τους αλλους να μας επηρεαζουν.
νομιζω η οικογενεια επηρεαζει πολυ τη σχιζοφρενεια ασχετα με το τι λενε...
οπως και τα οικογενειακα προβληματα, απιστιες γονεων κλπ.
ο τροπος που σε μεγαλωσαν οι γονεις σου.
π.χ. δε σε αγαπαει η μητερα σου και θετεις συνεχεια σαν στοχο να κανεις το ενα και το αλλο για να σε αγαπησει.
αυτο αυξανει την ντοπαμινη..
ή δεν εισαι ευχαριστημενος με το περιβαλλον σου και νιωθεις μια ανασφαλεια... και μετα θετεις στοχους για να νιωσεις καλυτερα εκει που μενεις....
μαλλον πρεπει να αποδεχθουμε οσα μας δινει ο Θεος και την θνητοτητα μας.
@maus νομίζω είναι αρκετά γενικόλογα αυτά που γράφεις.Γνώμη μου είναι πως πρέπει να θέτουμε στόχους και να τους πραγματοποιούμε.Ξεκινώντα� � από το να παίρνουμε τα φάρμακα τακτικά,να φροντίζουμε την εικόνα μας,να κοινωνικοποιούμαστε και να κερδίζουμε όσα μας στερεί η ασθένεια και έπειτα να φτάσουμε σε ένα επίπεδο φυσιολογικότητας.Ας μη ξεχνάμε πως η πάθηση μας στερεί πολλά πράγματα που για τους περισσότερους θεωρούνται αυτονόητα.
Πάντως διάβασα μια έρευνα που λέει πως τα άτομα με ψύχωση δεν είναι ότι δεν βάζουν στόχους αλλά πως δυσκολεύονται να τους πραγματοποιήσουν και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους γνωστικούς και μη.
Αυτό πάντως δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.Νομίζω με την ψύχωση οι περισσότεροι βάζουμε τον πήχυ πολύ χαμηλά και βολευόμαστε λίγο πολύ δικαιολογώντας τον εαυτό μας λόγω της πάθησης.Συμβιβαζόμαστε με λίγα λόγια...Αυτό παρατηρώ και από τον εαυτό μου.
Πιστεύω σε ένα ρητό του Νίκου Καζαντζάκη που λέει:''Μη ρωτάς αν θα νικήσουμε ή αν θα νικηθούμε,αγωνίσου".Ζηλεύω και θαυμάζω όσους αγωνίζονται και δεν σκύβουν το κεφάλι παρά την πάθησή τους.
@maus νομίζω είναι αρκετά γενικόλογα αυτά που γράφεις.Γνώμη μου είναι πως πρέπει να θέτουμε στόχους και να τους πραγματοποιούμε.Ξεκινώντα� � από το να παίρνουμε τα φάρμακα τακτικά,να φροντίζουμε την εικόνα μας,να κοινωνικοποιούμαστε και να κερδίζουμε όσα μας στερεί η ασθένεια και έπειτα να φτάσουμε σε ένα επίπεδο φυσιολογικότητας.Ας μη ξεχνάμε πως η πάθηση μας στερεί πολλά πράγματα που για τους περισσότερους θεωρούνται αυτονόητα.
Πάντως διάβασα μια έρευνα που λέει πως τα άτομα με ψύχωση δεν είναι ότι δεν βάζουν στόχους αλλά πως δυσκολεύονται να τους πραγματοποιήσουν και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους γνωστικούς και μη.
Αυτό πάντως δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.Νομίζω με την ψύχωση οι περισσότεροι βάζουμε τον πήχυ πολύ χαμηλά και βολευόμαστε λίγο πολύ δικαιολογώντας τον εαυτό μας λόγω της πάθησης.Συμβιβαζόμαστε με λίγα λόγια...Αυτό παρατηρώ και από τον εαυτό μου.
Πιστεύω σε ένα ρητό του Νίκου Καζαντζάκη που λέει:''Μη ρωτάς αν θα νικήσουμε ή αν θα νικηθούμε,αγωνίσου".Ζηλεύω και θαυμάζω όσους αγωνίζονται και δεν σκύβουν το κεφάλι παρά την πάθησή τους.
Το βάζω σε παράθεση γιατί δεν το εμφάνιζε!!Quote:
Originally Posted by serios
"Η ντοπαμίνη συμμετέχει ενεργά στα συστήματα του εγκέφαλου που σχετίζονται στις πράξεις με ένα σκοπό, αφού μελέτες τέτοιων δράσεων έχουν δείξει ότι αυξάνουν τη μεταφορά ντοπαμίνης μέσα στον εγκέφαλο. "
"Η προσωπικότητα με ''υψηλή ντοπαμίνη" χαρακτηρίζεται από υψηλή νοημοσύνη, εξέχουσα προσωπικότητα, σκληρότητα, και ανάληψη κινδύνων. Μια ''ντοπαμινεργική κοινωνία" είναι προσανατολισμένη, με γρήγοροyς ρυθμούς και δραστηριότητες, ανταγωνισμό και επιθετικότητα."
Quote:
Originally Posted by serios
Koλλάει κ δεν εμφάνιζε το μήνυμα,γι'αυτο κ οι συνεχεις παραθέσεις.Quote:
Originally Posted by serios
Για κάποιο λόγο δεν εμφανίζει όλο το μήνυμά μου.
σσδδσγδδσδγQuote:
Originally Posted by serios
γγγηηγηγφγφQuote:
Originally Posted by serios
@maus νομίζω είναι αρκετά γενικόλογα αυτά που γράφεις.Γνώμη μου είναι πως πρέπει να θέτουμε στόχους και να τους πραγματοποιούμε.Ξεκινώντα από το να παίρνουμε τα φάρμακα τακτικά,να φροντίζουμε την εικόνα μας,να κοινωνικοποιούμαστε και να κερδίζουμε όσα μας στερεί η ασθένεια και έπειτα να φτάσουμε σε ένα επίπεδο φυσιολογικότητας.Ας μη ξεχνάμε πως η πάθηση μας στερεί πολλά πράγματα που για τους περισσότερους θεωρούνται αυτονόητα.
Πάντως διάβασα μια έρευνα που λέει πως τα άτομα με ψύχωση δεν είναι ότι δεν βάζουν στόχους αλλά πως δυσκολεύονται να τους πραγματοποιήσουν και αυτό οφείλεται σε πολλούς λόγους γνωστικούς και μη.
Αυτό πάντως δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.Νομίζω με την ψύχωση οι περισσότεροι βάζουμε τον πήχυ πολύ χαμηλά και βολευόμαστε λίγο πολύ δικαιολογώντας τον εαυτό μας λόγω της πάθησης.Συμβιβαζόμαστε με λίγα λόγια...Αυτό παρατηρώ και από τον εαυτό μου.
Πιστεύω σε ένα ρητό του Νίκου Καζαντζάκη που λέει:''Μη ρωτάς αν θα νικήσουμε ή αν θα νικηθούμε,αγωνίσου".Ζηλεύω και θαυμάζω όσους αγωνίζονται και δεν σκύβουν το κεφάλι παρά την πάθησή τους.
εκανα ενα μαγικο..χεχε
τεστ τεστ ας
φδφδφδσφδσφ
δφδσ
φδσφ
σφδ
φσδφδφσ
Eίπα να επαναφέρω το θέμα και να γράψουμε ότι έχουμε καταφέρει την τελευταία χρονιά.
Αυτό μπορεί να είναι από το πιο απλό δηλαδή να σηκωνόμαστε από το κρεβάτι νωρίς,να προσέχουμε την προσωπική μας υγιεινή,μέχρι να τελειώσουμε τις σπουδές,να κάναμε σχέση και οτιδήποτε φανταστείτε από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο που σας έκανε να προσπαθήσετε και ήταν πρόκληση για σας.
Να ξεκινήσω από μένα:
* Ήμουν συνεπής με την αγωγή και μου έγινε μείωση της δόσης
* Κατάφερα να σηκώνομαι νωρίς το πρωί
* Παρέμεινα κοινωνικός
*Οδήγησα μόνος το αυτοκίνητο
*Κατάφερα να κάνω jogging 1500m μετά από 1 μήνα(είμαι αρχάριος)
*Κατάφερα να μαγειρέψω
*Συνεχίζω την ανάγνωση λογοτεχνίας
*Κατάφερα να είμαι ασυμπτωματικός από συμπτώματα ψύχωσης
*Κατάφερα να περιποιούμε τον εαυτό μου και την υγιεινή του,άλλαξα πρόσφατα και look κουρέματος!! :P
Εγω
*τελειωσα το σχολειο με καλο βαθμο απολυτηριου
* πηρα το toiec
* εχω αρχισει να διαβαζω για proficiency δυναμικα
* δεν εχω ποια ψυχαναγκασμους
* αδυνατησα
* προκριθηκα μεχρι βαλκανικους ασχετα εαν κοπηκα μετα
* συνεχιζω να προσπαθω :)
Μπραβο παιδια για οτι πετυχατε,παρα τις δυσκολιες που ολοι λιγο πολυ αντιμετωπιζομε.
Πραγματικα σας ευχομε να αυξηστε τις επιτυχιες σας αυτη την χρονια ,και να προσπαθειτε να επικεντρωνεστε σε αυτες!
Εγω ειμαι πολυ μεγαλυτερος σας ( 63 ετων φετος! ) ,και επειδη με κεντρισατε να σκεφτω και εγω, τι θετικο μου συνεβει περυσι, ιδου μερικα :
* συνταξιοδοτηθηκα μετα απο 38 χρονια συνεχους απασχολησης ,αλλα παραλληλα συνεχιζω να εργαζομαι μετα απο παρακληση της εταιρειας μου να μην αποχωρησω ακομη.
*πραγματοποιησα τα δυο ταξιδια που ανεβαλα για καιρο ,στην Σκωτια και την Ισλαδια ,και πραγματικα μετα απο 30 ημερες γυρισα με την καλυτερη ψυχολογικη διαθεση.
* Εκανα παρεα μονο με ανθρωπους που με ευχαριστουσε η παρεα τους ,ευγενικα αρνουμενος στους αλλους ,εστω και αν αντιμετωπιζα την εντονη δυσαρεσκεια τους!
και εγω αντιμετωπισα στην ζωη μου ενα δυσκολο burn out απο εντονο εγασιακο αγχος στην κορυφη της καριερας μου,που ομως με διδαξε πολλα στο πως να αντιμετωπιζω τις δυσκολιες ,και τελικα με αλλαξε προς το καλυτερο.
σας ευχομαι καθε καλο στην ζωη σας.
Κωστας
Σειριε , σε θεωρω απο τα πολυ αξιολογα μελη του φορουμ , και σε συγχαιρω για τα επιτευγματα σου , ειναι σπουδαια , εισαι μαχητης , μπραβο .......Quote:
Originally Posted by serios
Xάθηκαν κάποιες μάχες αλλά όχι και ο πόλεμος που λένε...Eυχαριστώ @Mac και ανταποδίδω!!!
Σημασια εχει η επιμονη ........μαχες παντα θα χανονται .......η εκβαση μετραει .....