Printable View
Εμένα οι φόβοι μου μήπως έχω καποια σοβαρη αρρώστια με τον φόβο καιπανικο της αποπροσωποποιησης εναλάσσονται και τροφοδοτουν ο ένας τον άλλο κατα κάποιο τροπο.. Όταν λες να αναθεωρήσω τι εννοείς; Η υιοθετηση ποιας φιλοσοφίας για τη ζωή και το θάνατο θα μου έκανε καλό πιστεύεις;Quote:
Originally Posted by tg1
Με βοηθάει πολύ το γεγονός να συνειδητοποιώ οτι δν είμαι μόνη και μου προσφέρει καποια ανακούφιση.. Άλλα στο τέλος της ημέρας καταλαβαίνω οτι όσες συμβολουες και να πάρω απτους άλλους μονο εγω μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μου.. Αφου έγω είμαι αυτη που το προκάλεσα όλο αυτο με το να κολάω σε σκεψεις και εμμόνες εγώ ειμαι αυτη που θα με ξεκολλήσει.. αντε να δουμε ποτε θα το καταφέρω!!Quote:
Originally Posted by μυσπ
εκτός απο αυτο, έχεις κάποιο αλλο φόβο/ εμμονή;;Quote:
Originally Posted by Anakin
Ναι εχω και αλλες εμμονες αλλα περισσοτερο τον φοβο μην παθω ψυχωσηQuote:
Originally Posted by Brrr
Anakin, εγω ενα εχω καταλάβει παντως οτι οποιαδηποτε εμμονή φόβο και να έχουμε είναι δημιούργημα της φαντασίας μας και δν αποσκοπεί πουθενα να την διαιωνίζουμε!! πρέπει να συμβιβαστουμε με την έννοια της αμφιβολίας γτ είμαστε άνθρωποι και μπορουμε να πάθουμε τα πάντα!! όσο ειμαστε εδω λοιπον και ειμαστε υγιεις σωματικα και ψυχικα δν χρειαζεται δινουμε σημασια στους φοβους μας ουτε να τς πολεμαμε συνεχεια απλα να τς αφησουμε να υπαρχουνε χωρις να ασχολουμαστε σοβαρα με ότι κατεβασει ο νους μας!!
Το να πουμε ειμαστε ανθρωποι και μπορουμε να παθουμε τα παντα κανουν το αγχος πολυ χειροτερο και δυναμωνουν τις εμμονες!Πρεπει πρωτα να πουμε οτι ''αν ισχιανε δεν θα δημιουργουσαν αγχος'' και μετα να μην δωσουμε σημασια.Quote:
Originally Posted by Brrr
Ναι, αυτο ισχύει στην περίπτωση που φοβάσαι οτι εχεις ψυχώσεις κτλπ.. Απλα επειδή εγώ ειμαι υποχονδρια γενικά, φοβάμαι και όλες τις σοβαρές αρρώστιες, σε αυτήν την περίπτωση μου είπε ο ψυχίατρος οτι πρεπει να συμβιβαστώ με την ιδέα οτι υπάρχει η πιθανότητα να συμβει.. Το άγχος, οι εμμονές σκέψεις και η συνεχόμενη αμφιβολία ,οτι μπορεί να έχω αυτο ή το άλλο, μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν και δν αποσκοπεί πουθενα να ελέγχουμε τον εαυτό μας συνέχεια ! Ό,τι ειναι να γινει θα γινει..
μετα απο πολυ καιρο μπορω να πω οτι αρχιζω και περνω τη ζωη στα χερια μου και ξαναβρισκω τον παλιο μου εαυτο!βεβαια οι σκεψεις για κατι χειροτερο οπως ψυχωσεις και λοιπα εξακολουθουν να παραμενουν παρα τις συνεχεις διαβεβαιωσεις του γιατρου μου!στο μυαλο μπυ πολλες φορες αυτες οι σκεψεις οι οποιες απορρεουν απο την αποπροσωποποιηση οπως ποιος ειμαι κτλ γινονται σαλατα !φοβαμαι μηπως τις πιστευω αν και κατο τετοιο δεν ισχυει..φοβαμαι μηπως εχω ψυχωση και πολλα αλλα και αυτο με παει πισω!η φυση της καταταμενης ιψδ ειναι να αμφιβαλλεις για τα παντα!εξου και η αμφισβητηση του γιατρου μας ο οποιος μας λεει οτι δεν τρελλαινομαστε παρα μονο εχουμε εντονο αγχος!ελπιζω ολοι να ειστε καλτερα αδερφια!
Μπράβο σου lawer!! Προσπάθησε να συνεχίσεις ετσι! Προφανώς και πι εμμονές δν θα φύγουν απτή μια στιγμή στην άλλη.. Αλλα αν είμαστε αιδιοδοξοι και αποφασισμένοι να ζήσουμε τη ζωή μας κανονικά και να την απολαμβάνουμε σιγα σιγα η επιρροή τους επάνω μας θα φθίνει.. Εγώ ειμαι πολυ καλυτερα τωρα, αυτο όμως δν σημαίνει οτι δν έχω σκέψεις που με φρικαρουν αλλα προσπαθώ να μν τις δινω σημασία( αν και κάποιες φορές αυτο ειναι δύσκολο). Θέλω να πιστεύω πως αν συνεχίσω ετσι κάποια στιγμή θα εξαφανιστούν εντελώς..
ετσι ειναι brr..προσπαθεια και υπομονη! θα τα καταφερουμε!δεν μπορει γιατροι να μας καθησυχαζουν κ μεις να φοβομαστε! αν ειναι δυντν! ολα θα γινουν με τις καλες και τις κακιες μερες!
παιδιά το περνάω και εγώ αυτό εδώ και λίγες μέρες.ακριβώς οτι έχει η θεματοθέτρια.μια αίσθηση οτι απομακρύνομαι.Είναι περίεργο συναίσθημα.Επειδή ζω με ΙΨΔ απο τα 13(ειμαι 37) έχω να πω το εξής για να βοηθήσω όσο μπορώ.Όσες φορές στη ζωή μου ήμουν ευτυχισμένος δεν είχα τίποτα.Καμία ιδεοληψία.Πέρασα ακόμη και 10 χρόνια χωρίς πρόβλημα.Κάθε φορά που αγχωνόμουν πχ σε ένα χωρισμό ή όταν πέθανε ένα αγαπημένο μου πρόσωπο επανερχόταν πάλι σε διάφορες μορφές.Τη μια φορά πχ μου ερχόταν κρίση πανικού,πριν κανά δυο χρόνια περίπου με έπιασε ένα συναίσθημα οτι τίποτα δε με ευχαριστεί στον κόσμο.Το απόλυτο κενό πραγματικά.Τώρα έχω μερικές μέρες που νιώθω αυτό που έγραψα στην αρχή.Εμένα αυτό που μου δουλεύει είναι να επιτίθομαι στο πρόβλημα.Δηλαδή όταν το παθαίνω λέω "Οκ.Χτύπα όσο μπορείς"!!Αυτό με βοηθάει πραγματικά.Όταν φοβόμουν παλιότερα τότε γινόταν χειρότερο το πρόβλημα.Είχα περάσει περίπου 2 χρόνια συνεχόμενων ιδεοληψιών.Κάθε μέρα.Ήταν η περίοδος που τρόμαζα και έλεγα τι έχω μέχρι που το 2004 έβαλα internet και αφού έφαγα την πρώτη ήττα που το έψαξα και βρήκα τι έχω αποφάσισα να το αντιμετωπίσω.Ελπίζω να βοήθησα έστω και λίγο στο θέμα.
φιλε μου μπορεις να μου αναλυσεις επακριβως τα συμπτωματα σου?
παιδια καλησπερα!επανερχομαι μετα απο καιρο για να σας πω οτι δεν εχω δει βελτιωση μετα απο την αυξηση του ζολοφτ στα 200mg παρακαλω!ενω το φαρμακο αυτο με μενα δουλευε τελειαααα..αρχιζω και πιστευω οτι ολοι οι φοβοι μου περι ψυχωσης κτλ θα επαληθευθουν..οι σκεψεις μου με ταξιδευουν θελω να ξεφυγω απο αυτες αλλα δεν μπορω!εχω προβληματα μνημης..και γενικα ενα παγωμα στο μυαλο..αρχιζω να πιστευω οτι οντως ο γιατρος μου δεν εχει κτλβει επακριβως την κατασταση μου η οτι δεν ειναι και τοσο ικανος;;εχω χασει την πιστη μου!σε ολους φαινομαι απολυτα φυσιολογικος!στη σχεση μου στους γονεις μου!βγαινω κοιμαμαι τρωω καλα πηγαινω στο δικηγορικο γραφειο ως ασκουμενος αλλα οι σκεψεις παιδια δε φευγουν και η συνακολουθη ανησυχια και καταθλιψη απο αυτες!δεν αντεχεται αλλο!ειναι τρομερα αδικο!δεν ξερω πια τι να κανω!αρχιζω και νευριαζω με το γιατρο που δεν δινει λυση στο προβλημα μου και χανω την πιστη μου πιστευω οτι δε θα ξαναβρω τον παλιο μου εαυτο ποτε!δεν ξερω αν ολα αυτα ειναι μερος της αποπροσωποποιησης η της ιψδ η οπως σκατα τη λενε !σημασια εχει οτι δεν ζω τη ζωη μου φυσιολογικα,ταλαιπωρουμαι και δεν εχω φταιξει σε τιποτε!σας παρακαλω παραθεστε καποιες αποψεις απο παρομοιες εμπειριες αν εχετε!θα το εκτιμουσα πολυ!
Καλημέρα lawer, έχουμε ξαναμιλήσει, το θυμάμαι το θέμα σου και απομόνωσα αυτή τη φράση σου για να σου πω ότι εσύ θα δώσεις λύση στο πρόβλημά σου βασικά. Χρειάζεται να το δουλέψεις KAI ψυχοθεραπευτικά, αυτή είναι η γνώμη μου. Εσύ περιμένεις απλά το χάπι ζολόφτ να δράσει. Σε ηρεμεί, σου κάνει καλό κλπ, το θέμα είναι ότι αν συγχρόνως δεν μάθεις, και εξασκήσεις το μυαλό σου να διαχειρίζεται τις σκέψεις, σχεδόν θα σου εγγυηθώ ότι και στο μέλλον τα ίδια βάσανα θα γράφεις. Πήγαινε σε ψυχολόγο, μάθε αν μπορείς να κάνεις γνωστική-συμπεριφορική θεραπεία, κάποια εξειδικευμένη θεραπεία κάπου. Αν δεν υπάρχει δυνατότητα, ακόμα και με αυτοβοήθεια, ένα καλό βιβλίο πάνω στη ΓΣΘ μπορεί να σε βοηθήσει ίσως. Ξέχνα τον παλιό εαυτό, ο τωρινός σου εαυτός είναι που μετράει και να τον κάνεις όσο καλύτερα γίνεται. Η εμπειρία μου πάνω στην ΙΔΨ που την έχω αρκετά χρόνια, είναι ότι μαθαίνεις να ζεις με αυτήν αντιμετωπίζοντάς την, δεν φεύγει. Αλλά εσύ μαθαίνεις να την ελέγχεις με τρόπο σκέψης και δεν σε επηρεάζει πλέον. Για την αποπροσωποποίηση και 'κει πιστεύω ο ψυχολόγος θα σου μιλήσει πως να την χειριστείς. Δεν έχω να προσθέσω τίποτε άλλο, δες το πιο σφαιρικά το θέμα, με ψυχραιμία και χωρίς πανικό και αν δεν σου αρέσει ο ψυχίατρός σου, δοκίμασε να πας σε άλλον.Quote:
Originally Posted by lawer
Καλησπέρα σου lawer! Εγώ αυτόν τον καιρό είμαι σχετικά καλά με κάποια σκαμπανεβάσματα βέβαια. Πριν από μία εβδομάδα περίπου έδινε το εξής σκηνικό που με έκανε να γυρίσω πολλά βήματα πίσω. Εκεί που πήγα να κοιμηθώ και ήμουν μεταξύ ύπνου και ξύπνιου άκουσα το όνομά μου μέσα στο αυτί μου απο μια φωνή ενός γνωστού μου. Δν το άκουσα σαν να ήταν δίπλα μου τόσο κοντα αλλα σαν ήταν απο όνειρο. Το έχω ξαναπαθει και στο παρελθον αλλα αυτην την φορα νόμιζα οτι αρχιζω να έχω ψυχωση και ακούω φωνές! Πάλι για 2-3 μέρες ημουν μεστον πανικο! Το είπα σε μια φιλη μου και μου ειπε οτι το έχει πάθει και αυτη και ηρέμησα κάπως! Ο φόβος της ψύχωσης ειναι εξαντλητικος και αυτο που με καθησυχαζει ειναι οτι μου ειπε ο ψυχίατρος οτι για να πάθεις ψυχωση πρέπει ο εγκέφαλός σου απο τη γέννηση να έχει προδιάθεση αλλίως δν γίνεται να την πάθεις εκτός αν εισαι χρήστης. Αν είμασταν ψυχωτικοι lawer θα το είχαμε παθει το επεισοδιο εδώ και πολυ καιρο!
lawer το πράγμα με τα χάπια δν λύνεται μην βασίζεσαι σε αυτα! στο μυαλο μας ειναι όλα! Δν πρέπει να δίνουμε σημασία σε αυτα που σκεφτόμαστε και όταν μας έρχονται σκέψεις αποπροσωποποισησης, φόβος ψύχωσης κτλπ το καλυτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να εστιάζουμε την προσοχή μας αλλού όσο δύσκολο και αν ακούγεται! εγω προσωπικά αυτο κάνω και ξεχνιέμαι , έστω και αν μου περνανε τετοιεςσ σκεψεις 100 νταδες φορες την ημέρα! Θέλει κινητοποιηση το ζήτημα δν λυνονται με ενα μαγικο χαπάκι όλα!
μα ουσιαστικα βαζεις μεσα στο μυαλο σου ιδεες. θα παθω το ενα, θα παθω το αλλο (για παραδειγμα θα παθω ψυχωσικο επισοδειο).. και με την επαναληψη της σκεψης το μυαλο τελικα καταληγει να το πιστευει!
για παραδειγμα εγω αν σκεφτω οτι θα με πιασει ταχυκαρδια και το σκεφτω εντονα και το πιστεψω σε λιγα λεπτα η καρδια μου θα χτυπα δυνατα..
ουσιαστικα πιεζεις συνειδητα και μη το μυαλο σου να πιστεψει σε φοβιες με αποτελεσμα να εχεις διαφορα συμπτωματα..
κι οχι μονο σωματικα.. ακομη και φωνες, υπερρδιεγερση των αισθησεων, αποπραγματοποιηση!
κι ολα αυτα θα εξαφανιστουν αν παψεις να τα σκεφτεσαι!
επισης και η λογικη ερμηνεια εμενα με βοηθαει πολυ.. π.χ οταν παθαινω κριση και νιωθω τρομο δεν σκεφτομαι α θα πεθανω αλλα "εκκριση αδρεναλινης η οποια θα σταματησει σε λιγα λεπτα. χαραλα. χιλιες φορες το επαθες και δεν εγινε απολυτως τιποτα"... οποτε αυτοματα μεσα στην "τρελα" σου (ειτε αυτο ειναι κριση, ειτε αποπραγματοποιηση ειτε εντονο αγχος) εξαγεις την λογικη ! επισης εμενα με βοηθαει πολυ και η γελοιοποιηση της ολης καταστασης μου με την καλη παντα εννοια!
σκεφθειτε κι αυτο: τουλαχιστον καθε μερα των αγχωτικων ειναι μια μικρη περιπετεια:P αλλοι κανουν extreme sports αλλα εμεις μπορουμε να εκτοξευσουμε την αδρεναλινη μας και απο τον καναπε μας! φακ γεαα :P