δεν ειναι κ τοσο κοινωνικος οσο φενεται απλα μιαζει κοινωνικος αλλα δε μιλα για τον εαυτο του πραγματικα απλα μιλα κ λεει διαφορα για να περνα την ωρα του ετσι απλα.
Printable View
δεν ειναι κ τοσο κοινωνικος οσο φενεται απλα μιαζει κοινωνικος αλλα δε μιλα για τον εαυτο του πραγματικα απλα μιλα κ λεει διαφορα για να περνα την ωρα του ετσι απλα.
..και για να αποσπάται η προσοχή του ώστε να μη σκέφτεται. Καταλαβαίνω.
εγώ τί προτείνεις να κάνω; θέλω να είμαι δίπλα του, αλλά όχι σε σημείο που να νιώθει ότι τον πιέζω γιατί έτσι φοβάμαι ότι θα φύγει. Αλλά από την άλλη έχουμε και την απόσταση και ίσως βρεθούμε μετά από ένα μήνα (έχουμε ήδη να βρεθούμε από τις διακοπές του Πάσχα όπου ομολογώ είχαμε φιληθεί απλά). Με ποιο τρόπο να είμαι δίπλα του; πχ κανα μήνυμα μια φορά τη βδομάδα; Κι αν αυτός δε μου μιλήσει θεωρώντας ότι δεν είναι σωστό στη φάση που είμαστε; Δε θέλω να του μιλάω μόνο εγώ γιατί φοβάμαι μην τον πιέσω και φανώ εξαρτημένη. Αλλά από την άλλη, τον θεωρώ φίλο μου και με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο τον θέλω στη ζωή μου γιατί πάνω από όλα είναι ο άνθρωπος που αγαπώ και νοιάζομαι. Τί προτείνεις;
πωπω καταιγισμός ερωτήσεων.. με συγχωρείς :)
μεχρι στιγμης εχω μια θολη εικονα για το ολο θεμα αλλα απο αυτα που γραφεις εχω την εντυπωση οτι το εχω πιασει καπως το ολο θεμα αν κ δεν εχω καταλαβει πως το εχω πετυχει αυτο αφου ξαναδιαβασα την ολη συζητιση λεω...
δεν εχω καταλαβει αν προκειται για εναν ανθρωπο χωρις συναισθηματα η προκειται για καπιος που ξερει να κρυβει καλα τα αισθηματα του σε σημειο που οι αλλοι δε τα βλεπουν.. μεχρι στιγμης εχω την εντυπωση οτι συμβαινει το δευτερο..
επισης μαλον θα μεγαλωσε σε ενα περιβαλλον που τιποτα δε θα το προτρεπε να μιλησει κ ετσι κλεινοταν στον εαυτο του συνεχεια
παντως αυτο που ελεγες οτι του ειπες οτι του ειπες να παει σε ψυχολογο κ αυτος μονο που δε σε εβρισε κατι μου θυμιζει γενικοτερα.. δηλαδη ειναι ετσι ψυχρος συνεχεια η τον εχεις πετυχει να ειναι κ θερμος? τον εχεις δει ποτε να μην ειναι ψυχρος? ολο αυτο το στιλ κρυβει κατι?
μεχρι στιγμης εχω την εντυπωση οτι σου λεει οτι θελει να ειναι μονος του επειδη περιμενει να τον πλησιασεις καπια στιγμη
θα σου πω ομως τι υποθετω απο οσα μου εχεις πει ως τωρα..
ειναι αψυχολογιτος μια ζεστη κ μια κρυο αλαζει διαθεση συνεχως τη μια μερα σου λεει ελα κ την αλλη φυγε κ παει λεγοντας...
αν ειναι ετσι θα ειναι σαν καπια που ηξερα που ηταν εξοφρενικα απροβλεπτη σε σημειο που εγω δε μπορουσα να καταλαβω με πιο τροπο αλλαζε διαθεση συνεχως ο φιλος μου ομως μου εδινε την εντυποση οτι συνενοουνταν αρκετα καλα μαζι της αν δε μπορουσα να καταλαβω πως το καταφερνε αυτο μαλον επειδη μιαζαν αρκετα αυτο παντως που ειχα παρατηρισει ειναι οτι σε μενα πχ δεν εξωτερικευε καθολου αυτα που σκεφτοταν ενω στο φιλο μου το εκανε.. πχ μια μερα τη ρωτησα πες μου τη γνωμη εχεις για τον εαυτο σου κ αυτη φρικαρε κ μετα με πηρε με κακο ματι γενικως μου εδινε την εντυπωση οτι ηθελε καπιον που να ηταν σταθερος σε ολα (ενω αυτη δεν ηταν καθολου) για να τον θυμαται οποτε θελει κανονικα δε ξερω αν μπορουσε καπιος να βρει ενα τροπο να συμβιωσει μαζι της ηταν ακατανοητη τουλαχιστον για μενα ο φιλος μου κατι καταλαβαινε απο οσα ελεγε επειδη τεριαζαν μεταξυ τους.
λοιπόν είναι ένας άνθρωπος ο οποίος μεγάλωσε σε ένα συναισθηματικά αδύναμο οικογενειακό περιβάλλον -τον είχε πιάσει κρίση πανικού κι ο πατέρας του μην ξέροντας τι να κάνει έφυγε από το σπίτι (του στυλ 'χάλασαν οι διακοπές μας') κι η μητέρα του έβαλε τα κλάματα- και με άσχημα εφηβικά χρόνια (θύμα bullying). Επειδή, όμως θεωρούσε ότι δε μπορούσε να στηριχτεί στους γονείς του για βοήθεια μετά το περιστατικό εκείνο, εσωτερίκευε όλα τα συναισθήματά του, του στυλ 'μπορώ να τα καταφέρω και μόνος μου, δεν έχω ανάγκη κανέναν', κι έτσι μάζευε πολλά μέσα του, μέχρι που πριν από τρία χρόνια έπαθε δυο κρίσεις πανικού τη μία μετά την άλλη και πήγε στο νοσοκομείο. Οι γιατροί του πρότειναν να πάει σε ψυχολόγο, και το πρώτο πράγμα που σκέφτηκε ήταν ότι δεν ήταν τρελός για να πάει εκεί.
Όσον αφορά τις σχέσεις του, είχε κάνει αρκετές πριν από μένα, αλλά καμιά τους δεν ήταν σοβαρή. Κι όταν ήμασταν μαζί έκανε πράγματα σε μένα που έκανε ο πατέρας του στη μητέρα του (πείσμωνε, πολλές φορές όταν του έλεγα να κάνουμε καμιά δουλειά στο σπίτι κατέβαζε μούτρα κλπ), και έτσι έβλεπε ότι κι εγώ με τη σειρά μου συμπεριφερόμουν σαν τη μητέρα του (φοβόμουν να του μιλήσω για κάτι από φόβο την αντίδρασή του πχ για ένα ελάττωμά του, ή ζητούσα συνέχεια συγγνώμη με σκοπό να λήξει ένας καυγάς ή μια ρήξη, ακόμη κι αν εγώ είχα δίκιο). Μου έχει πει ότι δε θέλει να γίνει όπως ο πατέρας του, το οποίο με φέρνει πάλι πίσω στο ασταθές οικογενειακό περιβάλλον. Η μητέρα του, αντί να μιλήσει ανοιχτά στον πατέρα του για τα θέματα της οικογένειας (οικονομικά κλπ), μιλούσε σε αυτόν. Δεν ξέρω, ίσως δε θέλουν να δημιουργήσουν καυγάδες στην οικογένεια για να μη χαλάσουν την εικόνα προς τα έξω της 'τέλειας οικογένειας'.
Έτσι ο δικός μου έμαθε να κρύβει τα συναισθήματά του, ενώ είναι πολύ, πολύ ευαίσθητος, καθόλου ψυχρός θα έλεγα, το αντίθετο μάλλον. Και δεν εξωτερικεύει τα κακά συναισθήματα (πχ θυμό -ειδικά θυμό). Απλά πιστεύω ότι πρέπει να βρεθεί σε ένα σταθερό περιβάλλον (ακόμα και η σχέση μας δεν ήταν σταθερή, καθώς λόγω απόστασης πότε βρισκόμασταν και πότε όχι). Το κακό είναι ότι έχει συνδέσει κάποιες άσχημες σκέψεις και γεγονότα με την περίοδο που ήμασταν μαζί, έτσι, και να υπήρχει μια μικρή πιθανότητα να ξαναείμαστε μαζί, την αλλοιώνει όλο αυτό. Γι αυτό και όπως μου είπε, τον προβληματίζει η δέσμευση, κι αν προσπαθήσει για κάτι άλλο, θα είναι μόνο και μόνο για να δει αν αυτά τα 'κακά' συναισθήματα ήταν μόνο μαζί μου, ή αν το έχει γενικά αυτός το θέμα.
σωστα , φοβασαι...Quote:
Originally Posted by Saerwen
θα συμφωνησω με το μελος που σου προτεινε να πας σε εναν ψυχολογο να συζητησεις την αναστατωση που προκαλεσε σε σενα αυτη η σχεση, και οχι τα δικα του προβληματα...
νομιζω οτι το προβλημα σου ειναι οτι εισαι ακομα ερωτευμενη με αυτο το αγορι και επειδη σου απεκλεισε το ερωτικο, προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου οτι πρεπει να γινεις νοσοκομα/ψυχολογος του η απλη φιλη για να μπορεσεις να εισαι καπου κοντα του. δεν θελεις να εισαι ψυχολογος του, κοπελα του θελεις να εισαι, αλλα με το ζορι δεν γινεται. αυτος , δεν θελει.
το οτι σου ζητησε να απομακρυνθεις ακομα και απο τον φιλικο σου ρολο, τα λεει ολα, δεν χρειαζεται κατι αλλο.
κι αν θελεις να ξερεις, καλο θα σου κανει αν τον ακουσεις.
οσο μενεις κοντα του, ερεθιζεις στον εαυτο σου την ελλειψη που νοιωθεις απο την ερωτικη σχεση που τελειωσε.
Αγαπητέ Remedy,
η αλήθεια είναι πως φοβάμαι το μετά για μένα. Σκέφτομαι πως έχουν περάσει ήδη τρεις μήνες και δεν έχω δει μεγάλη αλλαγή στον εαυτό μου. Έχω συνηθίσει στο να μη μιλάμε τόσο συχνά, αλλά και πάλι, επειδή είχα συνηθίσει την απόσταση, αισθάνομαι σαν να κάνουμε απλά ένα διάλειμμα. Επίσης, έχω σκεφτεί πολλές φορές πως συμβιβάζομαι με την κατάσταση, κι από την άλλη η φωνή του εγωισμού μου λέει ότι δεν πρέπει να συμβιβάζομαι με τίποτα. Έλα όμως που δεν έχω σχεδόν καθόλου εγωισμό! Πολλές φορές σκέφτομαι ότι είναι ένα απλό αγόρι, ότι αν κάνω κάποια πράγματα-στρατηγικές μετά από καιρό θα ξαναγυρίσει. Αλλά από την άλλη λόγω της κατάστασης στην οποία βρίσκεται, πιστεύω ότι χρήζει ειδικής μεταχείρισης το θέμα. Σκέφτηκα να ζητήσω συμβουλές από έναν ειδικό, ναι. Αλλά το συζήτησα και με τους γονείς μου και μάντεψε την απάντηση: "Μια ερωτική απογοήτευση είναι, σαν όλες τις άλλες. Αν κάνεις κάποια πράγματα για τον εαυτό σου και ξεχαστείς, θα ξεχαστεί και το θέμα." Για ψυχολόγο ούτε λόγος φυσικά.
Θέλω να είμαι πλάι του, με οποιονδήποτε τρόπο, γιατί νοιάζομαι πάρα πολύ γι αυτόν. Αν είναι δε και σαν κοπέλα του, ακόμα καλύτερα. Απλά φοβάμαι αν δεν έχει καλή κατάληξη όλο αυτό, τι επιπτώσεις θα έχει στην ψυχική μου υγεία αυτό αργότερα.
το θεμα ειναι οτι μιλας για την δικη σου αναγκη, χωρις να λαμβανεις υποψη τις επιθυμιες αυτου που τοσο νιαζεσαι.
εφοσον ο ιδιος σου ζητησε να απομακρυνθεις, γιατι το διαχειριζεσαι σαν να προκειται για δικη σου αποφαση το αν θα το κανεις η οχι?
εξεταζεις την περιπτωση να επιμεινεις με το ζορι?
νομιζω οτι ειναι ακριβως θεμα εγωισμου και μη σεβασμου των αποφασεων του αλλου η επιμονη αυτη εκ μερους σου και οχι ελλειψης εγωισμου, οπως πιστευεις.
ίσως και να έχεις δίκιο και όντως να το διαχειρίζομαι σαν να είναι δική μου απόφαση το αν θα μείνω ή αν θα φύγω.. ίσως βέβαια να συνήθισα έτσι από μικρή. Είχα πολλά άτομα γύρω μου και φοβάμαι γενικά την εγκατάλειψη και ειδικά από ένα άτομο που αγαπώ. Μεγάλωσα με τις αρχές της μιας και μοναδικής αγάπης και ίσως γι αυτό προσκολλώμαι τόσο πολύ.
Πολλές φορές σκέφτομαι αν έφταιξα εγώ σε κάτι, πως μπορώ και τι να κάνω για να το διορθώσω. Πολλές φορές είμαι παρορμητική. Μπορεί και να είναι θέμα δικού μου εγωισμού τελικά.
γι αυτο σου λεω οτι ολα αυτα ειναι δικα σου θεματα κι οχι της σχεσης αυτης.Quote:
Originally Posted by Saerwen
αν δεν μπορεις να τα διαχειριστεις,ζητα βοηθεια να τα ξεμπλεξεις.
το να επιμεινεις καπου που στο εχουν ξεκοψει, δημιουργει ηττοπαθεια και στο μελλον χειροτερα τετοια προβληματα ανασφαλειας και προσκολησης, στους επομενους.
πιστεύεις δηλαδή ότι το θέμα το έχω εγώ κι όχι αυτός, ή έχουμε και οι δύο, αλλά τα αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο ο καθένας;
πέρα από αυτό το σκέφτομαι σοβαρά να μιλήσω σε κάποιον ειδικό, αλλά με προβληματίζει πάρα πολύ το οικονομικό. Δεν είμαι καθόλου καλά αυτή την περίοδο και δε θέλω να το τρενάρω πολύ καιρό ακόμα..
Καλησπερα. Το παιδι αυτο εχει αλυτα θεματα και πρεπει να παει σε ψυχολογο. Οχι ψυχιατρο με την μια αλλα σε καποιον να μιλησει και να σταματησει να εχει την νοοτροπια του αυτοι τα ξερουν ολα. Ολα δεν τα ξερουν και δεν πρεπει να τους θεοποιουμε αλλα ξερουν πολυ πιο πολλα απο εμας και σε τελικη αναλυση ετσι οπως τα περιγραφεις εσυ μια χαρα του σταθηκες οποτε πρεπει να κανει και αυτος τις θυσιες του. Με το κατσε κατσε δεν λυνετε τιποτα και αυτο πρεπει να το καταλαβει. Δηλαδη μεσες ακρες σου λεει να μεινετε φιλοι και να ξεχαρμανιαζει οποτε του κανει κεφι? Αν σε γεμιζει εσενα αυτο ενταξει αλλα αν οχι πρεπει να κουνηθει και λιγο και εκ των προτερων να το παρει αποφαση οτι θα ειναι καπως δυσκολα τα πραγματα γιατι ειπαμε οτι τιποτα δεν λυνετε ετσι απλα.
Καλησπέρα, φλοκ.
Η αλήθεια είναι (και σε καμιά περίπτωση δε το λέω από εγωισμό) πως ήμουν η μόνη που του στάθηκε τόσο πολύ τους έξι από τους εννιά μήνες που δεν ήταν καλά. Του πρότεινα να δει ψυχολόγο, όχι ψυχίατρο, του έδειξα διάφορες ιστορίες παρόμοιες με τη δική του, μήπως παρακινηθεί. Τον έβλεπα, ήθελε απεγνωσμένα να βοηθήσει τον εαυτό του, φοβόταν όμως. Τα οικονομικά, που ο πατέρας του δε του έδινε (κι ειδικά για ψυχολόγο ούτε λόγος), και το αν τύχει και του χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή, ότι θα εξαρτηθεί. Μετά, επειδή η οικογένειά του τού έλεγε πως είναι καλά και δεν έχει τίποτα, στράφηκε εναντίον μου λέγοντάς μου ότι δεν πιστεύω σ αυτόν και στις δυνατότητές του κι ότι πρέπει να μείνει μόνος του για να βρει τη λύση στο πρόβλημά του. Ίσως είναι άσχημο αυτό που θα πω, αλλά υπάρχουν στιγμές που έχω σκεφτεί να τον αφήσω να φάει το κεφάλι του και ίσως αποφασίσει μόνος του αν θέλει να πάει ή όχι. Αλλά φοβάμαι ότι όσο το αφήνει, τόσο χειρότερο γίνεται..
Όσον αφορά για τη σχέση, μου πρότεινε την ελεύθερη σχέση και του αρνήθηκα, καθώς θα ήταν λες και ήμουν το σιγουράκι του και ότι θα πήγαινε με τη μία και την άλλη. Τελικά μου είπε ότι έχω δίκιο και ότι ήταν πολύ εγωιστικό εκ μέρους του να μου το ζητήσει.
Πιστεύω ότι χρειάζεται ένα γερό ταρακούνημα για να ξυπνήσει και να πει 'χρειάζομαι βοήθεια'.
Για κάποιες σκέψεις μου δεν είμαι περήφανη, ναι, αλλά καμιά φορά οι άνθρωποι σπάμε.
πιστευω οτι και οι δυο εχετε θεματα, διαφορετικα ο ενας απο του αλλου, αλλα η μεταξυ σας συνδεση ηταν η ερωτικη σας σχεση που απ οτι λες τελειωσε με δικη του επιθυμια.Quote:
Originally Posted by Saerwen
τωρα ζηταει να αραιωσει και η φιλικη σας σχεση.
επομενως, μιας και ο ρολος σου δεν ειναι ουτε ερωτικος, ουτε σου παραχωρει θεραπευτικο η φιλικο ρολο, γιατι σε εναν τετοιο ρολο δεν μπορεις να αυτοπροσκληθεις, πρεπει να στον δωσει ο ενδιαφερομενος, το συμπερασμα μου ειναι οτι τα προβληματα σας ο καθενας θα τα λυσετε χωριστα και οχι μαζι, γιατι ετσι προκυπτει απο τις επιθυμιες σας (του).
πολυ καλα εκανες και του αρνηθηκες. αυτες ειναι λυσεις απελπισιας και φθορας.Quote:
Originally Posted by Saerwen
αστες για τις απελπισμενες...
οταν αγαπας, θελεις και αξιζεις μια αποκλειστικη σχεση, οχι οτι θυμηθει κι οτι του περισσεψει του καθενα ..
Remedy ίσα ίσα θέλει να είμαστε φίλοι, υπήρχαν στιγμές που με έλεγε και κολλητή του, αλλά θεωρήσαμε και οι δυο ότι δεν είναι ακόμα καιρός για τέτοια. Χθες μου είπε ότι δε μπορούμε να είμαστε όπως παλιά, να είμαστε φίλοι μεν, αλλά να μη μιλάμε ο ένας στον άλλο για τυχόν επόμενες σχέσεις γιατί θα είναι ψυχοφθόρο. Ξέρω ότι και αυτός και εγώ θέλουμε την επαφή, απλά αυτός θέλει τη φιλική πλέον, κι εγώ.. λοιπόν εγώ θέλω τη φιλία του, αλλά είναι νωπός ο χωρισμός ακόμα για μένα και μου είναι δύσκολο. Τις προάλλες μου είπε πως με τον καιρό θα δω πως η φιλία μας είναι ό,τι πιο πολύτιμο μπορώ να κρατήσω από αυτή τη σχέση. Ομολογώ πως κι εγώ κάποιες φορές τον έβλεπα (κι ακόμα τον βλέπω) σαν τον κολλητό μου, αλλά και με το ερωτικό στοιχείο μέσα (όχι απαραίτητα σεξ), και τώρα που ήρθαν έτσι τα πράγματα, νιώθω ότι έχασα όχι μόνο το σύντροφό μου, αλλά και τον κολλητό μου. Αυτό που λείπει και στους δυο καμιά φορά είναι τα αγαπησιάρικα συναισθήματα (αγκαλιές, το να κοιμόμαστε μαζί, φιλιά κλπ) όχι το σεξ.
ξέρω ότι έτσι πρέπει.. απλά φοβάμαι γι αυτόν, όχι για μένα. Εγώ ξέρω ότι θα πέσω και θα ξανασηκωθώ (έτσι ξέρω τουλάχιστον από την ελάχιστη εμπειρία μου), αυτός όμως είναι η έγνοια μου..Quote:
Originally Posted by Remedy
γι αυτον να μην φοβασαι καθολου, γιατι αυτος αποφασισε την απομακρυνση. εσυ ησουν προθυμη να ειστε μαζι ειτε ερωτικα ειτε εστω φιλικα.Quote:
Originally Posted by Saerwen
η γνωμη μου ειναι οτι η απομακρυνση του δεν οφειλεται στα θεματα του με αγχος- πανικο κλπ γι αυτο μην επικεντρωνεσαι εκει, αλλα στην επιθυμια του για ερωτικες εμπειριες, καθοτι ειναι μικρος και απειρος.
γι αυτο και προσπαθησε αρχικα να κανει πιο "χαλαρη" την σχεση σας, δλδ στην ουσια ηθελε την αποδοχη σου να πηγαινει με αλλες..
πιθανως μετα απο μερικες δοκιμες να σε αναζητησει.ειδικα αν κακοπεσει. αλλα εσυ, θα κατσεις να περιμενεις?
για το ποσο θελει να κανετε φιλικη παρεα, εγω αναφερομουν σε αυτα που ελεγες στα παρακατω.
Quote:
Originally Posted by Saerwen
Quote:
Originally Posted by Saerwen
εγω πιστευω οτι αυτος ειναι πολυ χειροτερος απο αυτη γιατι αυτη τουλαχιστον ενω ειναι κλειστη το καταλαβαινει οτι τον χρειαζετε ενω αυτος δε τον νιαζει καν ετσι κ αλλιως αν ακολουθει αυτος αυτο το δρομο της μοναξιας η θα ξαναγυρισει σ αυτη η θα καταληξει σε καπιο ψυχολογο το δευτερο ειναι πιο πιθανο..Quote:
Originally Posted by Remedy
αυτη τουλαχιστον θελει να κανει βηματα μπροστα κ για αυτη κ για αυτον
ενω αυτος δεν εξελισετε σε απολυτως τιποτα.
προσπαθώ να συνεχίσω κι εγώ τη ζωή μου, να κάνω γνωριμίες, αλλά δεν είμαι άτομο που θα κάνει εύκολα σχέση γιατί προσκολλώμαι αρκετά στον άλλο. Αν κάνω σχέσεις και είναι καλές, ναι. Αλλά αν δεν μου τύχει κάτι καλό, θα τον περιμένω. Γιατί δε μαλώσαμε για να χωρίσουμε, αλλά ήταν έτσι οι καταστάσεις που αναγκαστήκαμε να το κάνουμε: λίγο η απόσταση, λίγο η συναισθηματική αποσταθεροποίηση, λίγο επειδή ήταν η πρώτη σοβαρή σχέση και των δύο.. και την πρώτη αγάπη δε την ξεχνάς :)Quote:
Originally Posted by Remedy
όσο για το τελευταίο που μου είπες, τα εννοούσα κυρίως για το ερωτικό επίπεδο, όχι για το φιλικό.
Ευχαριστώ πάντως πάρα πολύ για τις συμβουλές σας :)
θα συμφωνήσω σε όλα. Το κακό με αυτόν είναι ότι δεν κάνει εύκολα φιλίες, και ειδικά όταν είναι σε μία μεγαλούπολη, όπου το χρειάζεται.. Αυτό που θέλει μόνο είναι να τελειώνει με το πτυχίο του και να φύγει από εκεί. Πιστεύω ότι θα το καταλάβει μόνος του κάποια στιγμή.Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Και πιστεύω ότι χρειάζεται ένα ταρακούνημα για να ξυπνήσει και να δει την αλήθεια. Απλά δεν ξέρω από πού μπορεί να του έρθει..
για να το λες εσυ κατι θα ξερεις εγω παντως δε μπορω να συνενοηθω με αυτο το τυπο ανθρωπου κ το περιεργο ειναι οτι ενω ειχα καλες σχεσεις με τον φιλο μου αυτη δε μπορουσα να τη καταλαβω μου φαινοταν ακατανοητη.
Αν κάνω σχέσεις και είναι καλές, ναι. Αλλά αν δεν μου τύχει κάτι καλό, θα τον περιμένω.
Καλησπερα. Δηλαδη αυτη η σχεση ειναι το 10 το καλο που θα περιμενεις? Και σε τι ακριβως ειναι καλη αυτη η σχεση? Τεσπα εσυ ξερεις καλυτερα και θεμα σου ειναι αλλα ειναι λιγο ακατανοητα ολα αυτα.