ναι ειμαι και τελειομανης.και εχω και υποχονδριακες ιδεεσ.Quote:
Originally Posted by kerasi
Printable View
ναι ειμαι και τελειομανης.και εχω και υποχονδριακες ιδεεσ.Quote:
Originally Posted by kerasi
xm ειναι η δευτερη φορα που το ακουω αυτο..
Ναι αλλα ειναι η πρωτη φορα που το λεω εγω...Αφου μολις πριν λιγες ημερες ανακαλυψα το σαιτ και εκανα εγγραφη.Αλλωστε δεν θα υπηρχε λογος να ξαναπω τα ιδια.σωστα?Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Μάλλον Μάρω ο Αλέξανδρος εννοεί ότι το είχε ξανακούσει από κάποιον άλλον, ότι σε κάποια λεγομένα το έχει ξανασυναντήσει?? εε Αλέξανδρε?? Η τελειομανία σίγουρα δημιουργεί επιπρόσθετο άγχος. Να σε ρωτήσω κάτι άλλο? Αφήνεις κάτι για αργότερα αν δεν είναι επείγον?? Εγώ για παράδειγμα ενώ δεν είμαι τελειομανής, θέλω να τα κάνω όλα να ξεμπερδεύω.... ακόμα κι αν δεν είναι τόσο βιαστικα!! Αυτό φυσικά με κάνει να βρίσκομαι σε υπερδιέγερση. Πιο απλά: σταματημό δεν έχω!!!Quote:
Originally Posted by MARO_86
δε συμφωνω εγω που εχω καταριψει καθε ρεκορ τελειομανιας σε καπια θεματα δε με βλεπω να εχω αγχος μεσα στην αφασια ειμαι καπιες φορες
ολα ειναι θεμα διαχειρισης αν ξερεις να τα διαχειριζεσε τα πας καλα
ολοι εχουν καπια χαρακτηριστικα δεν εχει νοημα να τους ενοχλουν ενω ειναι στιχια του εαυτου τους η διαφορα ειναι αν τα διαχειριζονται με καλο τροπο η κακο τροπο.
Τι σωματικά συμπτώματα παρουσιάζεις, όταν παίρνεις την αγωγή πως νιώθεις και πόσο καιρό τα παίρνεις?
Quote:
Originally Posted by dcat
παρουσιαζω κυριως νευροπονους στη καρδια και μυοσκελετικους πονους...Την αγωγη την παιρνω 2,5 μηνες τωρα βασικα το zoloft το οποιο ξεκινησα σιγα σιγα και μου το αυξανε σταδιακα...τωρα 3 μερες εχω προσθεσει και το lyrica,το οποιο ακομα δεν εχει επιδρασει και το οποιο θα μου αυξανει σταδιακα παλι.Η διαθεση μου εχει βελτιωθει αρκετα...Εχω ακομα ομως θεμα με το αγχος και τις κρισεις αγχους.
Αν έχεις μόνο πόνους μην ανησυχείς καθόλου είναι σίγουρα μόνο άγχος, δοκίμασες να επισκεφθείς ψυχολόγο?
Πήγα και σε ψυχολόγο αλλά τώρα πλέον έχω ξεκινήσει ψυχοθεραπεία με ψυχίατρο...Τι εννοείς αν έχεις μόνο πόνους??Quote:
Originally Posted by dcat
Εννοώ οτί συνήθως υπάρχουν ταχυκαρδίες έκτακτες λυποθυμικές τάσεις και διάφορα άλλα που και αύτα είναι αποτελέσματα άγχους άλλα σίγουρα είναι πιο δύσκολα, ο ψυχολόγος τι σου είπε?
Τα ίδια ακριβώς που μου λες κι'εσύ όπως και η ψυχίατρος(που είναι πραγματικά γιατρός) και ξέρει καλύτερα πιστεύω ...Κι΄εσύ αντιμετώπιζες κάτι παρόμοιο?
Δυστυχώς 2μήνες τώρα η ζωή μου έχει αλλάξει δραματικά.. δεν έχω πάει σε ψυχίατρο ακόμη το παλεύω με ψυχολόγο μου πρότεινε ομοιοπαθητικά τα οποία δεν έχω πάρει ακόμη.
Μην το αφήνεις να σε τρώει...Πες μου αν θέλεις τι σου συμβαίνει μήπως μπορέσω και σε βοηθήσω γιατί εγώ πλέον έχω κάνει διατριβή σε αυτό το θέμα... :DQuote:
Originally Posted by dcat
Τι να πω.. πριν 2μήνες ένιωσα ξαφνικό πόνο στην καρδιά δεν έδωσα σημασία στη συνέχεια ζάλη ταχυκαρδία 1βδομάδα ταχυκαρδίες από το πουθενά, μέχρι που έκανα κρίση πάνικου από την τρομάρα μου γιατί έχω και πρόπτωση μιτροειδούς, πήγα αμέσως σε ψυχολόγο άρχισα να προσπαθώ να είμαι καλύτερα μέχρι που άρχισαν οι έκτακτες οι οποίες ήταν την βδομάδα που έπαιρνα κάτι χάπια για το στομάχι τα σταμάτησα ελλατώθηκαν αλλά εγώ χάλια κουράζομαι πάρα πόλυ εύκολα δεν μπορώ να σηκώσω βάρος έκανα πυρετό πριν 1βδομάδα και χθες είχα λυποθυμική τάση με μούδια σμα στο πίσω μέρος του κεφαλιού για 2-3 τέταρτα και ακόμη και τώρα έχω ψιλοζάλη..
Ο ψυχολογος τι σου ειπε?Ολα αυτα μου ακουγονται ψυχοσωματικα ...Μην τους δινεις σημασια και θα περασουν,ΜΗΝ ΣΥΖΗΤΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΕ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΣΟΥ!!!!
Η ψυχολόγος ολά ψυχοσωματικά τα βλέπει είναι το επάγγελμα της πραγματικά αυτό θέλω να πιστέψω αλλά δε με αφήνει σε ησυχία.. και κυρίως δε συνεβει κάτι να με αγχώσει ειδικά
Δυστυχως ομως ετσι ξεκιναει η ''αγχωδης νευρωση''.,Μην το αφησεις να σε παρασυρει!!!Παρε τον ελεγχο των σκεψεων σου.Κυριαρχησε εσυ στις σκεψεις σου.Μην τις αφησεις να σε καταβαλουν οπως συνεβη με εμενα...Προσπαθησε το οσο μπορεις!!!Ακου με ,ειμαι παρα πολλους μηνες ετσι και τωρα προσπαθω να βαλω μια ταξη στις σκεψεις μου γιατι εχω και ενα παιδακι που με εχει αναγκη...Για αυτην το παλευω!Quote:
Originally Posted by dcat
Μα δε κάνω τόσο πόλυ σκέψεις πραγμάτικα τις στιγμές που νιώθω καλύτερα παίρνω θάρρος τα σωματικά όμως δε με αφήνουν.. είναι δράμα. Εσύ σε γενικές γραμμές είσαι τυχερή ο πόνος μόλις τον ξεχάσεις θα φύγει σκέψου το παιδάκι σου και όλα θα φύγουν.
Μακαρι να τα ξεπερασουμε ολοι dcat...Ειναι ασχημο να παλευεις με ''ψυχικη νευρωση''.Δες παρακατω ισως σε βοηθησουν αυτα τα αρθρα...
http://vasilis-cholevas.weebly.com/u.../neurwseis.pdf
http://vasilis-cholevas.weebly.com/u...3608/irwas.pdf
http://vasilis-cholevas.weebly.com/u...diopatheia.pdf
δεν μου κανει για διαταραχη πανικου αυτου..γενικευμενη θα μου εκανε περισσοτερο..
τα αγχολυτικα ειναι καλα τον πρωτο καιρο..μετα οχι και τοσο..συνιθιζονται πολυ γρηγορα δηλαδη κ μετα δεν σε πιανουν..
ξεκουραζεσαι καθολου? εχεις χρονο για τον εαυτο σου? να βγεις μια βολτα να πας για ενα καφε?
η μητροτητα σε συνδυασμο με την εργασια ειναι εξαντλητικη κι αφου ανεκαθεν ησουν αγχωδης ατομι καλο να μην υπεφορτωνεις τον οργανισμο σου..
66psy εγώ έγινα μαμά σε ηλικία 39 ετών και δεν εργαζόμουν. Τα πράγματα ήταν δύσκολα για μένα και στην αρχή αλλά και συνεχίζουν να είναι δύσκολα αφού τα παιδιά μου είναι ακόμα μικρούλια. Εγώ δεν δουλεύω ήταν επιλογή μου γιατί τα παιδιά μου με χρειάζονται αφού δεν έχω βοήθεια από συγγενείς. Βέβαια το πρώτο καιρό με βοηθούσε ο σύζυγος, ήταν άνεργος κι αυτός, τώρα εκείνος εργάζεται κι εγώ φυσικά ζορίζομαι περισσότερο. Τα μεγάλωμα των παιδιών δεν είναι εύκολη υπόθεση, θέλει αγώνα, έχει δυσκολίες γιατί δεν είναι όλα πάντα ρόδινα. Το να είσαι γονιός σε κάνει να παραμερίζεις το εγώ σου, τις προσωπικές σου επιθυμίες , ανάγκες κλπ και να επικεντρώνεσαι στα παιδάκια σου γιατί για να μεγαλώσουν σε χρειάζονται, ειδικά στα πρώτα χρόνια της ζωής τους. Είναι μεγάλη ευθύνη αλλά και απίστευτη κούραση, ξενύχτια στενοχώρια όταν αρρωσταίνουν κλπ. Όταν δε εσύ αρρωστήσεις πρέπει να μπορέσεις να σηκωθείς και να βάλεις σε δεύτερη μοίρα τον εαυτό σου για να φροντίσεις τα μικρά σου αγγελούδια. Μάρω όσο μεγαλώνει η μικρή θα δεις ότι θα θέλει πιο πολύ φροντίδα, όταν ξεκινήσει να περπατά θα θέλει απίστευτη προσοχή να μην χτυπήσει, εγώ με τα δίδυμα είχα απίστευτο άγχος γιατί δεν ήξερα να πρωτοπροσέξω, ασχολούμουν με τον ένα και μου ξέφευγε ο άλλος. Φαντάζομαι ότι έχεις βοήθεια αφού μπορείς και εργάζεσαι. Σε αυτή τη περίπτωση τα πράγματα είναι καλύτερα. Η μικρή κοιμάται καλά το βράδυ? γιατί αν δεν κοιμάται είναι πρόβλημα. Εγώ είχα θέμα με τους μικρούς στον ύπνο και ομαλοποιήθηκε τελευταία. Αυτό με κούρασε απίστευτα! Τώρα ελπίζω να στρώσει η κατάσταση αλλά να ξέρεις κάτι η χρόνια απώλεια ύπνου δεν αναπληρώνεται εύκολα. Θεωρώ ότι ζορίστηκα πολύ με τους μικρούς κι αυτό μου προκάλεσε όλα αυτά τα ψυχοσωματικά. Η κούραση, το άγχος να τα προλάβω όλα και η στενοχώρια μου για κάποια θέματα υγείας που είχαν οι μικροί που τώρα σιγά σιγά με τη βοήθεια του θεού ξεπερνιούνται. Τώρα όμως αρρώστησα εγώ δυστυχώς και φοβάμαι ότι θα μείνουν η μικροί χωρίς μαμά.........ΑΧ αυτα
Kαλημερα Δημητρα.Προς Θεου μη λες τετοια πραγματα.Μια χαρα εισαι και θα εισαι για τα παιδακια σου...Quote:
Originally Posted by PAPA
Ναι,η μικρη μου κοιμαται σερι το βραδυ.Ξυπναει μονο για πιπιλα ,τιποτα παραπανω.
Εγώ έχω νεύρωση α' βαθμού...Ξυπνάω το πρωί φοβισμένη και αγχωμένη και συνέχεια καταστροφολογώ χωρίς να υπάρχει λόγος.
βασικα μηπως υπαρχουν κ αλλα γεγονοτα πανω σε αυτη την ιστορια που μας μιλας? βασικα δεν ειναι απαραιτητο να τα δημοσιευσεις ολα οπως αισθανεσε πιο ανετα.
Αν φθασεις στα ορια σου και χασεις τον εαυτο σου μετα τα παιδια δεν θα εχουν το σωστο στηριγμα.. ειναι προτιμοτερο να τα κραταει καποιος για λιγες ωρες μεσα στην μερα ωστε εσυ να εχεις χρονο για τον εαυτο σου παρα να τον χασεις τελειως.. γιατι εκει θα ειναι ακομη πιο ασχημα τα πραγματα..
και σαφως η μητρικη αντοχη ειναι ανεξαντλητη, αλλα οταν εμπιπτει το θεμα της ψυχικης διαταραχης εκει δεν ειναι και τοσο σιγουρα τα πραγματα..
μιλαω εκ πειρας .. οχι απο αποψη μητροτητας αλλα απο τον αντιποδα του θεματος
εξαλλου αν εσυ ο ιδιος δεν εισαι καλα, οσες προσπαθειες και να κανεις το παιδι αργα ή γρηγορα θα το καταλαβει..και κατα πασα πιθανοτητα θα επηρεαστει.. κι οσο μεγαλωνει τοσο πιο πολλα θα καταλαβαινει.
και σημειωνω ξανα πως δεν μιλαω για μια απλη κουραση, γκρινια ή ξεσπασμα νευρο του γονεα.. μιλαω για ψυχικες διαταραχες..