https://www.youtube.com/watch?v=1YWDLjvfEs4
Printable View
περατικε για παρτη σου ακου να γελασεισ αμα θεσ
https://www.youtube.com/watch?v=463ZNCRFCX8
Σώπα...να ξεσπάσω κι εγώ τότε με όλες τις βρισιές που ήθελα να πω ότι είδα τις φωτογραφίες με τις κομμένες φλέβες που με έκαναν να μην μπορώ να συνέλθω και να θέλω να ξανακοπώ να δούμε αν θα σας αρέσει...φτάνει που ανεχόμαστε εσένα που χαλάς όλα τα θέματα με τα βίντεο κλιπ που ποστάρεις...
ειναι δυσκολο να μεινεις αλοβητος οταν ολοι κοιταν τον εαυτο τους σε πλησιαζουν γιατι κατι θελουν απο σενα.πως να αγαπας ανθρωπους αμεροληπτα οταν εχεις φαει τα μουτρα σου?ειναι λιγοι οι ανθρωποι που νοιαζονται πραγματικα.υπαρχει ειλικρινια?φιλια?μπορεις να μην σκεφτεσαι καχυποπτα?συμφωνω με αυτα που λες ετσι σκεφτομουν κι εγω αλλα πλεον δε μπορω
στον mac αναφερομουν
Kaity , εχω γραψει διαφορα ποστ σε αυτο το θρεντ , δεν ξερω σε ποιο αναφερεσαι . Παντως δεν ειναι απαραιτητο να θελει καλα και ντε καποιος κατι απο σενα , περα απο την φιλια σου . Εχω φιλους 30 χρονια τωρα , δεν θελουν κατι παραπανω , περα απο φιλια . Στους καινουριους φιλους , σωστο ειναι νασαι καχυποπτη , αλλα δεν ειναι ολοι-ες συμφεροντολογοι . Αν εχεις μια καλη κριση στους ανθρωπους , καταλαβαινεις ποιους μπορεις να εμπιστευτεις ( οχι απολυτα ) , και ποιους οχι . Βεβαια , πιο ευκολη η φιλια ανδρων , και πιο δυσκολη γυναικων , η δευτερη εχει κατι το ανταγωνιστικο , συνηθως , οχι παντα . Παντως , πρωτα πρεπει να βασιζεσαι στον εαυτο σου , και μερικως στους αλλους .
ειναι πολυ σωστα αυτα που λες..αλλα εγω εχω την ταση να δενομαι με ανθρωπους και να απογοητευομαι ευκολα..
για παρτυ σου να ανοιξει λιγο το ματι σουhttps://www.youtube.com/watch?v=kk-27jNoRsw
στον mac παλι αναφερομαι
με αναγκασεσ και ψαξα και βρηκα αυτο το αστερι για παρτυ σου
https://www.youtube.com/watch?v=1Mj9PIVmfVA
Moνο οταν πινω 3-4 μπυρες βρισκω νοημα και ειμαι γεματος παθος για ζωη.... τις υπολοιπες περιφερομαι σα κλαμμενο μουνι... δεν ξερω αν αρχισω να αυτοχαστουκιζομαι... αλλαξει και η οπτικη...
https://www.youtube.com/watch?v=p8-K8mixZ6U
Διαφορετικό το νόημα της ζωής για τον καθένα. Δεν υπάρχει κοινός τόπος, άλλος το βρίσκει στον έρωτα, άλλος στην οικογένεια και στα παιδιά, άλλος στη δημιουργικότητα, άλλος στο να κάνει τον κόσμο καλύτερο, άλλος στην εκκλησία προσδοκώντας τη μετά θάνατον ζωή, άλλος στα ταξίδια και τις εξερευνήσεις, άλλος πουθενά= ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κ ό,τι αρπάξει ο κ@λος μας.
Στην πραγματικότητα υψηλό νόημα δεν υπάρχει. Υπάρχουμε, πεθαίνουμε, γκουντμπάι. Όλα είναι θέμα χημείας και βιολογίας, τπτ παραπάνω. Προσωπικά, δύο φορές στη ζωή μου αυτό που ένοιωθα και έκανα παραμέριζε τα πάντα και ήταν ισχυρότερο από το φόβο του θανάτου : όταν ερωτεύτηκα τρελά και όταν γέννησα τα παιδιά μου. Αλλά γνωρίζω καλά πως τα συναισθήματα αυτά οφείλονται σε χημικές διεργασίες ώστε να διαιωνίσω τα εξαιρετικά μου γονίδια :P
Κaity , επειδη σεμενα αναφερεσαι , δεν εχω γραψει πουθενα να δενεσαι με ανθρωπους , με το καλημερα , που λεει και η remedy , μη σου πω ουτε με το καλησπερα !!! ο καθενας σε αυτη την ζωη , κοιταει την παρτη του πρωτα , τα προβληματα του , ( ακομη και οι γονεις , η μητερα οχι παντα , μανα ειναι μονο μια !) και μετα τους αλλους , οσο και αν φαινεται κυνικο αυτο . Αλλα ετσι ειναι . Ειναι λιγακι απογοητευτικη αυτη η ζωη , γι αυτο και αναπολουμε τις παλιες στιγμες , η πιστευουμε οτι οι παλαιοτερες εποχες ηταν καλυτερες . Θα το καταλαβεις αυτο οταν μεγαλωσεις , αν δεν τοχεις καταλαβει ηδη .
Γεννιομαστε βρωμικοι , ανημποροι , αφραγκοι , κλαιγοντας , και στη συνεχεια τα πραματα χειροτερευουν !
Ενταξει , δεν ειναι τοσο τραγικα τα πραματα , ας προσπαθησουμε να περασουμε καλα με αυτα που εχουμε , αλλωστε μια ζωη την εχουμε , αν την ζησουμε ομως σωστα , μια φτανει και περισσευει !
Στην πραματικοτητα , δεν πιστευω οτι η ανθρωποτητα σαν συνολο , εχει καποιον ουσιαστικο σκοπο και καμμια αληθινη επιδιωξη .......
Το νόημα το χάσαμε.
Εξαντλώ τον εαυτό μου σε σπασμωδικές κινήσεις, σε στόχους που θα πρεπε να τους είχα εκπληρώσει πριν από χρόνια. Ετεροχρονισμένα δλδ. Επειδή τότε η ψυχολογία μου δεν με βοηθούσε (τα ξαναπαμε). Νιωθω να σφυζω από ενεργητικότητα στο να κάνω πράγματα (αυτα που θα πρεπε να κανα τότε δλδ) κι όμως δεν έιμαι βεβαιος αν έχω το κουραγιο να τα κάνω ή αν στην πράξη θα μπορέσω να αποδώσω.
Κάθε τι, αμα δεν γινει στο χρονο που εκ του φυσικού του θα πρεπε να γινει, μετα τα περιθωρια στενεύουν, όσο κι αν εχεις τη διαθεση να τα κάνεις.