Printable View
[QUOTE=elis;554213]εσυ μασ ειπεσ οτι αγαπιεστε και μασ ειπεσ οτι χωριζετε γι αυτο το λογο
κι εγω σου ειπα ενα τροπο που ισωσ θα μπορουσατε να ειστε μαζι
αλλιωσ χωριστε τοτε οπυ ειναι το πιο λογικο
αυτοοια που σου ειπα γινεται απο ανοιχτομυαλουσ και εξυπνουσ δε γινεται απο το μεσο ανθρωπο
και στο γραψα αυτο[/QU
Εχεις δικιο να λες οτι αυτο γινεται απο εξυπνους και ανοιχτομυαλους ανθρωπους. Εγω δεν ειμαι τοσο ανοιχτομυαλη...
κατερίνα, βλέπεις ότι ο άνθρωπος που ερωτεύτηκες δεν θέλει να έρθει στον τόπο σου για να μην αφήσει τα παιδιά του... δεν σου λέει κάτι αυτό?
θα μπορούσες βέβαια να αφήσεις τα δικά σου παιδιά στον πατέρα τους εφόσον είναι καλός πατέρας, για κάποιο άλλο λόγο όμως ... όχι επειδή προτίμησες να ζήσεις μακριά τους με κάποιον άλλον άνθρωπο... γρήγορα θα καταλάβουν ότι αυτός ο ¨άλλος¨ έδωσε στα παιδιά του την προτεραιότητα, ενώ εσύ όχι... θα κάνουν τη σύγκριση... και θα είναι σε βάρος σου...
σίγουρα ξέρεις πως ο έρωτας περνάει και τότε άλλα καλά συναισθήματα πρέπει να γεμίσουν το κενό... αντί γι αυτά, ίσως ο ένας από τους δυό σας κατηγορήσει τον άλλον ότι τον αποξένωσε από τα παιδιά του (είτε είναι έτσι, είτε όχι)... και θα είναι πολύ άσχημο αυτό, ειδικά για σένα, αν αποφασίσεις να τους αλλάξεις με το ζόρι τον τόπο τους ή αν αποφασίσεις να τα αφήσεις, έστω και εύσχημα...
έχω παρόμοια εμπειρία... παντρεύτηκα δυο φορές και τους δυο τους είχα ερωτευτεί... όμως από τον πρώτο χώρισα με ένα παιδί και ο δεύτερος είχε κι αυτός δύο... το παλέψαμε σκληρά δέκα χρόνια και παρόλο που καμιά χιλιομετρική απόσταση δεν μας χώριζε, μας χώριζε η ¨απόσταση¨ των παιδιών μας... κανένας από τους δυο μας δεν κατάφερε να δεί τα παιδιά του συντρόφου σαν δικά του, ούτε αυτά να δεθούν... και παρόλο που είναι ο άνθρωπος με τον οποίο ταίριαξα τελικά, ακόμα κι αν πέρασε ο έρωτας και θα θελα να ζήσω μαζί του, δεν ξέρω... . η φθορά των ¨δύο οικογενειών¨ήταν τεράστια... η ζωή δεν είναι ¨ευτυχισμένοι μαζί¨
μακάρι να μην σε απογοήτευα, αυτή όμως είναι η εμπειρία μου... ενοείται πως κάθε περίπτωση είναι μοναδική αλλά και η δική σου δεν ακουγεται εύκολη... βλέπεις, τα παιδιά σας είναι πολύ μικρά, έχετε πολύ δρόμο στο ¨στενο¨ρόλο του γονέα... τα δικά μας παιδιά σύντομα ενηλικιώνονται και αν κάνουν δικές τους ζωές, έχουμε μια τελευταία ελπίδα να παραμείνουμε μαζί...
(υπάρχουν και έρωτες που μένουν ανεκπλήρωτοι και είναι ωραιότεροι από τα πτώματα των ερώτων που καταλήγουν σε γάμο)
συγνώμη, αλλά αυτό γίνεται μόνο αν είσαι μόνη... με παιδιά δεν γίνεται... δεν είναι αποσκευές τα παιδιάQuote:
Originally Posted by katherina
Quote:
Originally Posted by mama
Καλησπερα mama...φυσικα και απογοητευτηκα...επειδη ακριβως αυτες οι σκεψεις περασαν απο το μυαλο μου( και οχι μονο αυτες)!! Απλως οταν σου τα λεει καποιος αλλος καθεσαι και λες ¨μαλλον ειμαι πολυ αφελης να πιστευω οτι ολο αυτο εχει πιθανοτητες να πετυχει¨ Και οτι ολοι οι αλλοι(παιδια,πρωην και οικογενεια) εχουν δικιο να θελουν να σε αποτρεψουν... Τα εχουμε συζητησει ολα αυτα με τον συντροφο μου..ειπαμε να εχουμε και επαγγελματικη βοηθεια οσο θα υπαρχουν θεματα..δεν ξερω. Εχεις δικιο οτι και η δικη μου περιπτωση δεν ειναι ευκολη. Απο τα βορεια στα νοτια, με εναν πρωην συζυγο εξαγριωμενο που απειλει δικαστικα, με παιδια που αντιδρουν οπως ειναι φυσικο σε κατι τοσο μεγαλο και με οικογενειακο περιβαλλον που αντιτιθεται . Τι αλλο να θελω να τα παρατησω? Επισης ουτε εγω θελω να φθαρει η σχεση μου διοτι τωρα βρηκα εναν ανθρωπο να ταιριαζω και δεν δεν θελω σε ενα δυο μηνες να επιστρεψω πισω με το κεφαλι κατεβασμενο. Πες μου ομως..τι επιπτωση ειχε στα παιδια σου και στα παιδια του συντροφου σου ο γαμος σας? Φυσικα αυτο δεν ειναι η μονη μου απορια σε ολο αυτο αλλα ο,τι αφορα στα παιδια για μενα εχει προτεραιοτητα..
στα παιδιά του άντρα μου δεν είχε σχεδόν καμία επίπτωση καθώς φρόντισε αυτός να μην αλλάξει στο παραμικρό η καθημερινότητα τους (μένουν πάντα με τη μητέρα τους) και τη σχέση τους (ο πατέρας τους είναι πάντα κοντά τους σε κάθε θέμα)...Quote:
Originally Posted by katherina
στο δικό μου γιο είχε μάλλον αρνητική επίπτωση... βλέπεις, ο γιος μου όπως έχω ξαναγράψει έχει σύνδρομο άσπεργκερ και καταλαβαίνει τις σχέσεις πολύ πιο δύσκολα από τους άλλους ανθρώπους... είχε και την ατυχία να έχει ένα δυσλειτουργικό, κακό πατέρα αυτός...
για όλα αυτά ήθελε ιδιαίτερη ευαισθησία και ιδιαίτερο χειρισμό, πράγματα που δεν υπήρξαν από τη μεριά του άντρα μου, που τον αντιμετώπιζε όπως θα αντιμετώπιζε κάθε άλλο παιδί... έτσι, αντί να έλθουν κοντά, απομακρύνθηκαν πολύ... και έχω το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι αυτό εγώ... βλέπουν (περισσότερο ή λιγότερο) ανταγωνιστικά ο ένας τον άλλον κι εγώ είμαι το μήλο τους, της έριδας...
Ax... τι να πω..και η δικη σου δυσκολη περιπτωση.. τωρα καταλαβαινω την ανταγωνιστικοτητα που ανεφερες! Και φανταζομαι ποσο διχαζοσουν οταν εκδηλωνονταν αντιπαραθεσεις και ποσο θα πληγωνοσουν που ο ανθρωπος σου δεν καταλαβαινε το παιδι σου. Παρολα αυτα εκατσες δεκα χρονια και φανταζομαι οτι ειστε ακομα μαζι.Και η δικη μου ομως δεν παει πισω.Τα παιδια του συντροφου μου θα ζουν μαζι μας, οποτε θα ειμαστε 4 παιδια και δη αγορια τα 2 μεγαλυτερα στην προεφηβεια σχεδον εφηβεια καιτα αλλα δυο μικροτερα. Οπως ανεφερες και στο προηγουμενη αναρτηση σου εχουμε αρκετα χρονια μπροστα μας οπου τα παιδια μας χρειαζονται 'στενη' φροντιδα. Ο δικος σου συντροφος σου ελεγε οτι θα σε βοηθησει με το θεμα του παιδιου πριν αποφασισετε να μεινετε μαζι? Ο δικος μου συντροφος μου ελεγε και ακομα μου λεει οτι θα με βοηθησει οσο μπορει και οσο τον "παιρνει" να παρεμβαινει στην ανατροφη των δικων μου αγοριων. Ξερω οτι το εννοει ΟΜΩς κατα ποσο θα μπορεσει να το κανει πραξη αυτο? Ποσο θα μπορει να αντεξει τα καμωματα των δικων μου και αντιστοιχα εγω τις συμπεριφορες - καμωματα των δικων του? Κι εχουμε πολλα ακομα να λαβουμε υποψη μας...Quote:
Originally Posted by mama
Εσυ δεν ενιωσες ποτε ανταγωνιστικα απεναντι στα παιδια του? Εγω το ενιωσα αυτο φετος που περασα 15 μερες με τον ιδιο και τα παιδια του σ ενα σπιτι. Εκεινοι καθονταν μεχρι αργα το βραδυ κι εβλεπαν τηλεοραση κι εγω πηγαινα για υπνο πιο νωρις. Ιδιατερες στιγμες καθολου. Παλι καλα που πηγαιναν και λιγο και στη μητερα τους.. ασε τι να σου λεω τωρα
δύσκολη και ιδιαίτερη όχι μόνο λόγω της ιδιαιτερότητας του παιδιού μου όπου πρέπει κανείς να είναι πολύ συνειδητός και ενημερωμένος για να τον χειριστεί σωστά, αλλά και λόγω της απουσίας του βιολογικού πατέρα και της έλλειψης πατρικής "φιγούρας" που αυτό συνεπάγεται... να παρέμβει στην ανατροφή, όχι δεν το ζήτησε ούτε εγώ θα το ήθελα... θα ήθελα όμως να έχει αναπληρώσει αυτό το κενό με κάποιο φιλικό ενδιαφέρον, φροντίδα και ζεστασιά... καλός και ευχάριστος ήταν όλα αυτά τα χρόνια, άνετος, ανεκτικός και με χιούμορ, αλλά όλα αυτά αποδείχτηκε ότι δεν ήταν αρκετά για μια πιό στενή σχέση... δεν ήθελα τελικά ο άντρας μου να είναι "κάτι" μόνο για μένα, αλλά να είναι "κάτι" αντίστοιχο και για το γιο μου... ποτέ δεν είναι αργά λέω από τη μιά, αλλά τα χρόνια που πέρασαν ήταν καθοριστικά... αυτό που λες "αυτοί κάθονταν μέχρι αργά κι έβλεπαν τηλεόραση ενώ εγώ...κλπ" το έχω ζήσει πολλές φορές... αυτό το "αυτοί" και το "εμείς, εγώ" είναι πολύ ψυχοφθόρο... και για να μη σε επηρεάσει πρέπει να είσαι ο βούδας... είσαι?Quote:
Originally Posted by katherina
Καλησπέρα σας. Ξαναγράφω στο φόρουμ έπειτα από απουσία ενός περίπου χρόνου για να σας διηγηθω την περιπέτειά μου. Διότι περι περιπέτειας πρόκειται..
Είμαι η μαμά με τα δυο αγόρια που σκεφτόταν να μετοικήσει στην νότια από την βόρεια Ελλάδα. Λοιπόν το τόλμησα το εγχείρημα, μετοίκησα με τον σύντροφό μου και τα παιδιά μας σε ένα σπίτι μεγάλο με 4 υπνοδωμάτια για να χωράμε όλοι. Από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω! Ειλικρινά είναι απερίγραπτο το ό,τι πέρασα εγώ και τα παιδιά μου σε εκείνο το σπίτι.Θέλω να περιγράψω με λεπτομέρεια τα όσα έζησα όμως είναι πολλά και ΄θα το κάνω σε δόσεις. Αρχίζω με την συμβίωση. Ο σύντροφος πολύ γρήγορα διαπίστωσε ότι τα παιδια μου δεν ήταν καλά εκπαιδευμενα σε ορισμενους τομεις οπως η τουαλετα (καθοτι αγορια) και η οικονομια ( νερο και ρευμα). Τα παιδια μου ξεχνουσαν να σβησουν τα φωτα στους διαφορους χωρους οταν εβγαιναν απο αυτους και οταν ο ιδιος ηταν ευκαιρος ετρχε και τα εσβηνε μουρμουριζοντας και πολλες φορες μαλωνοντας τα ( τα δικα μου παιδια) Κρατουσε ωρα ποσο θα κρατουσε το μπανιο τους και οταν ακουγε νερο να τρεχει φωναζε να το κλεισουν. Επισης κοιτουσε αν η λεκανη της τουαλετας ειχε σταγονες απο ουρα οταν τα παιδια μου εβγαιναν απο το μπανιο. Τους ελεγε να σκουπιζουν την λεκανη παντα η να χρησιμοποιουν την βουρτσα. Ελεγχε μαπινονντας στο μπανιο αφου καποιο απο τα παιδια μου ειχει χρησιμοποιησει το μπανιο. Επειτα ηθελε οταν βλεπαμε ταινια απολυτη ησυχια και μαλωνε τον μεγαλο μου γιο ετων 11 και του ελεγε να μην σχολιαζει κατα την διαρκεια της ταινιας αλλα ουτε και κατα τη διαρκεια ποδοσφαιρικων αγωνων. Γενικα η σχεση του συντροφου μου με τον μεγαλο μου γιο ηταν σχεδον παντα με εντασεις. Το μαλωνε , τον συμβουλευε , τον κατηγορουσε για καποιες συμπεριφιρες του μεσα και εξω απο το σπιτι καθοτι ηταν και εκπαιδευτικος. Μεσα σε ολα αυτα επαιρνε η μπαλα και τον μικροτερο γιο μου αλλα οχι και πολυ συχνα. Εδω θα σταματησω ,. Οπως σας εγραψα και πριν εχω πολλα να πω. Σιγα σιγα θα σας ξεδιπλωσω ολη την κατασταση. Οτιδηποτε θελετε να διευκρινισω παρακαλω γραψτε το μου και θα ειμαι οσο πιο σαφης γινεται.
Αυτα που λεει περι οικονομίας παντως είναι σωστά, πρεπει τα παιδιά να μάθουν απο μικρά ορισμένα πράγματα, εκτος αν εσυ παίρνεις πολλά χρήματα και σε παίρνει να κάνεις σπατάλες. Δηλαδη το να μην καίνε τα φώτα άσκομα μεσα στο σπίτι, να μην τρέχει το νερό κλπ ολοι πρεπει να τα κάνουμε και για το περιβάλλον στην τελική περα απο την τσέπη μας. Κι αυτο που λέει για την καθαριότητα της λεκάνης σωστό είναι. Το μονο οτι θα μπορούσες να του πεις ασ' τους και θα τα καθαρίζω εγω μετα.
Συμφωνω μαζι σου. Μηπως ομως δεν επρεπε να τους μαλωνει? Εγω τα δικα του παιδια ποτε δεν τα εκανα παρατηρησ ποσο μαλλον να τα μαλωσω, Μηπως επρεπε να εκανα εγω τις παρατηρησεις και το μαλωμα και οχι εκεινος? Εκ των υστερων και σε συζητησεις μας ο συντροφος μου παραδεχτηκε οτι δεν επρεπε να παρεμβει τοσο πολυ. Τι να το κανω ομως? Το κακο ηδη ειχε γινει. 9 μηνες με φωνες και τσακωμους αναμεσα σε μενα και τον συντροφο μου, αναμεσα στα παιδια μου και τον συντροφο μου με οδηγησαν και πηρα την αποφαση να γυρισω πισω στην πολη μου. Ενας αλλος λογος ηταν η υγεια του πατερα των παιδιων μου. διαγνωσθηκε με καρκινο. Μια στο ηπαρ κα μια στο παχυ εντερο. Βγηκε νικητης απο ολη αυτη την ιστορια ομως αυτα ειναι πραγματα δυσκολα. Σκεφτηκα οτι εγω δεν μπορω να στερησω τα παιδια απο τον πατερα τους διοτι δεν ξερω ποσο θα αντεξει. Αυτο μπορει να ακουγεται μακαβριο ομως αυτο μου το ειπε ο ιδιος.
Με τον σύντροφο χωρίσατε δλδ ?
Αυτό που είπες η ίδια......να μην αφηες τον σύντροφο σου να επεμβαίνει με νεύρα και φωνές και να ζητάς εσύ από τα παιδιά σου να κλείνουν φώτα κλπ....
Η επιδραση που ειχε και εχει αυτο το πανω κατω στην Ελλαδα στα παιδια μου ειναι φανερο. Ο πρωτος μου γιο ς σημερα 12 ειναι πολυ νευρικος , αντιδραστικος και ανυπακουος. απο κοντα ακολουθει κα ο δευτερος 10 χρονων. Δεν μπορω να τους βαλω σε μια σειρα με τα διαβασματα τους και δεν ακουν ουτε συμβουλες ουτε οδηγιες τιποτε. Το οτι μενουμε βεβαια με τους γονεις μου σιγουρα δεν βοηθαει.. εκεινοι βλεπουν τις συμπεριφορες των παιδιων κ με κατηγορουν για ολα! (τον οτι χωρισα. το οτι βρηκα αλλον αντρα να συνεχισω την ζωη μου και το οτι πηρα τα παιδια μακρια απο τον μπαμπα τους και κατ επεκταση που εφυγα μακρια). Επισης ο πρωτος μου γιος συνεχεια αντιδρα στη γιαγια με την οποια καυγαδιζει συνεχεια //Εγω αυτο δεν το αντεχω! Μετανιωσα που εφυγα και μετανιωσα που γυρισα στους γονεις μου!!
Τι να κανω?
Οχι δεν χωρισαμε.. παλευουμε να κρατηθουμε απο αποσταση.. αν μπορει να γινει κατι τετοιο
Οχι δεν χωρισαμε.. παλευουμε να κρατηθουμε απο αποσταση.. αν μπορει να γινει κατι τετοιο..
Με επιανε ο εγωισμος που του εκανε παρατηρηση κ αντι να τον ενισχυσω σε ολη αυτη την προσπαθεια διαπαιδαγωγησης επαιρνα το μερος των παιδιων μου και μαλωνα εγω με εκεινον. Απο ενοχες να μην τα μαλωσω επειδη επειδη ηταν μακρια απο τον πατερα τους..
Τώρα εκεί που μένεις μένει και ο πατέρας των παιδιών σου? Δηλαδή τον βλέπουν τα παιδιά συχνότερα ?
Ναι. Σιγουρα δυο με τρεις φορες την εβδομαδα. Ομως επειδη εχει και την δουλεια του τα αφηνει με το πατερα του(παππου των παιδιων) καποιες φορες. Η γιαγια πεθανε πριν δυο χρονια κ απο τοτε μενουν οι δυο τους πατερας και γιος στο πατρικο σπιτι. Οταν λειπαμε περνουσαν και δυο μηνες για να τους δει. Το κοστος των εισιτηριων ηταν μεγαλο και τα παιδια οταν επεστρεφαν ηταν καπως..χρειαζοταν καμμια δυο μερες να ξαναμπουν στο ρυθμο τους. Καταλαβαινα οτι ηταν λυπημενα που αφηναν τον πατερα τους κι ερχοντουσαν πισω σε μενα
εχει γινει λιγο μυλος η κατασταση, δυστυχως.Quote:
Originally Posted by katherina
ΦΥΣΙΚΑ και εσυ εισαι εκεινη που θα επρεπε να κανει τις παρατηρησεις στα δικα σου παιδια κι οχι ο νεος σου συντροφος, αλλα αυτο ειναι απ τα ΒΑΣΙΚΑ πραγματα που θα επρεπε να ειχατε συζητησει και συμφωνησει πολυ πριν ξεκινησει η συγκατοικηση.
εννοω, ειναι ενα θεμα που ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ θα προεκυπτε με την συγκατοικηση το ποιος μιλαει σε ποια παιδια, πως το αφησατε στην τυχη του κι ειστε και οι δυο εκπαιδευτικοι!!!!
τι να σου πω, κουραγιο..
ετσι κι αλλιως οι εξελιξεις σε εχουν προλαβει.
ειστε ηδη πισω στην πολη σου, ο πρωην σου εχει το προβλημα που εχιε και πιθανον να μην επιβιωσει.
τα παιδια εχουν ταλαιπωρηθει πολυ και θα ειναι καλο πιστευω να ζουν κοντα στον πατερα τους, εφοσον με τον συντροφο απετυχαν να συμβιωσουν και ο πατερας ειναι σε κατασταση που μπορει να επιδεινωθει.
η γνωμη μου ειναι να πας τα παιδια σου σε εναν παιδοψυχολογο για να τα βοηθησει να διαχειριστουν την κατασταση που ζουν. θα χρειαστει αλλωστε να τα προετοιμασει για την επιδεινωση του πατερα τους.
εσυ, εφοσον η ερωτικη σου σχεση επιβιωσε απ οολες αυτες τις εξελιξεις, διατηρησε την οπως και οσο ειναι εφικτο απο αποσταση οπως τωρα, μεχρι να δεις τι αλλο μπορει να γινει.
κι αν μεχρι να γινει το οτι ειναι, η σχεση φθαρει κι αλλο και αποφασισεις να την διακοψεις, καλως να γινει κι αυτο...
Καπως Ετσι τα εχω κι εγω στο μυαλο μου Remedy. Το οικογενειακο περιβαλλον πιεζει να διακοψω τη σχεση λενε ειναι χαμενος χρονος.. και ουτε που θελουν να ακουσουν γαι τον συντροφο μου. Αυτο εχει ως αποτελεσμα να δεχομαι κραξιμο διοτι μιλαω με τον συντροφο μου πολυ ωρα και ωρες δυσκολες(προσπαθουμε να μιλαμε σε ωρες νεκρες να μην φαμε χρονο απο τα παιδια μας και την φροντιδα του) και λογαριαζω να ταξιδεψω συντομα να το δω. Επειδη δεν εχω δουλεια σταθερη (παραδιδω ιδιαιτερα μαθηματα αγγλικων) και το εισοδημα ειναι μικρο με κραζουν που ξοδευω χρηματα για αεροπορικα εισιτηρια και γενικα με κανουν να αισθανομαι τοσο ενοχικα που εχω αρχισει κι εγω να πιστευω οτι οντως εχουν δικιο σε αυτα που μου λενε. Κανενας δεν ρωτησε εμενα προσωπικα "πώς εισαι?" Πως την παλευεις τωρα που δεν εισαι μαζι με τον συντροφο σου? Οι γονεις μου και η αδερφη μου δεν λαμβανουν υποψη τα αισθηματα μου για τον συντροφο μου. Δεν μπορω να πατησω ενα κουμπι και να το τελειωσω.
Οσο για το ποιος μιλαει στα παιδια του καθενος μας ναι εχεις δικιο ειναι ντροπη που το αφησαμε να εξελιχθει οντες εκπαιδευτικοι. Εγω επεμενα να παμε σε συμβουλο γαμου ομως εδω ο συντροφος δεν συμφωνουσε. Ελεγε οτι επρεπε να τα βαλουμε ολα σε μια ταξη και μετα να παμε. Ομως τιποτα δεν μπηκε σε ταξη. Ειδα και αποειδα και πηγα μονη μου σε καποιο ψυχολογο-συμβουλο οικογενειακο. Μου ειπε φυσικα οτι δεν ειχε νοημα που πηγα μονη μου στη συνεδρια. Αργοτερα πηγα και σε αλλη ψυχολογο λογω χαμηλοτερου κοστους οπου κι εκεινη το ιδιο μου ειπε. Ανενδοτος ο συντροφος. Ε, απο κει και περα τι αλλο να εκανα. Το παλαιψα μονη μου οπως μπορουσα...
Οταν λες τα μαλώνει τι εννοείς; Εννοείς ας πουμε οτι βρίζει, φωνάζει πολυ αυστηρά κλπ; Σίγουρα αν φωνάζει καπως ετσι δεν είναι σωστό. Απ' την αλλη επειδή τα παιδιά είναι μικρά για να καταλάβουν περι οικονομίας και χρήματος κλπ είναι δύσκολο να τους εξηγήσει κάποιος. Οταν είμαστε μικροί δεν τα σκεφτόμαστε αυτά τα ζητήματα οπως αργότερα. Εγω θα λεγα να του πεις να μη τους φωνάζει αλλα να τους εξηγήσει.
kerasi δεν εβριζε ουτε φωναζε παρα πολυ. Μαλωνε αυστηρα λεγοντας οτι εκεινος ειναι που πληρωνει τους λογαριασμους του σπιτιου καιδεν ανεχεται κανεναν να σπαταλαει νερο ρευμα η τελοσπαντων οποιασδηποτε μορφης ενεργεια. Τα παιδια μου οντως δεν θεωρω οτι καταλαβαιναν γιατι επρεπε να κανουν οικονομια,Αντιθετως τα δικα του παιδια συμμορφωνονταν πιο γρηγορα στις παρατηρησεις του. Θεωρουσε οτι παντα τα δικα μου παιδια ειναι αυτα που απειθαρχουν στους κανονες που εβαλε εκεινος και με πειραζε πολυ οταν τους την ελεγε. Δεν γινεται ομως να ξοδευεις λεφτα σε ρουχα παπουτσια ταξιδια για τα παιδια σου και μετα να παραπονιεται για την καταναλωση του ρευματος στο σπιτι και να μην εχεις να πληρωσεις τους λογαριασμους των ΔΕΚΟ. Ελεγε μπροστα μας οτι τον χρεωνουμε!!!
Ελεεινος απλα.. Δεν θα επεκταθω! Μην χασεις το κελεπουρι προσεχε!
Ε πως δεν γίνεται ? Η τσιγκουνιά είναι όπου στην βαρέσει, άλλος κόβει το φαΐ του για ρούχα , τι να πεις......πάντως για το ρεύμα εντάξει όντως είναι χαμένα χρήματα δεν είχε άδικο ο άνθρωπος...τώρα για τα υπόλοιπα που σε κράζουν , ε έχεις και συ προσωπική ζωή , πως να το κάνουμε........και τώρα τι σκέφτεσαι να κάνεις? να μείνεις εκεί που είσαι? ο σύντροφος δεν μπορεί να έρθει σε σένα?Quote:
Originally Posted by katherina
Ωραιο το σχολιο σου! Αγανακτησες ε? Κι εγω. Αυτη ειναι μια ασχημη πτυχη, κακη πτυχη του. Ειναι απο του Ελληνες που ζουσε μεσα στη χλιδη και καποια στιγμη οταν ο καιρος των 'παχιων αγελαδων' περασε δεν ηξερε απο που να το μαζεψει. Δεν ξερει να κανει οικονομια!!Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Κατερίνα μου γειά σου! Εγώ θα σταθώ στο θέμα των παιδιών. Έγραψες χθες οτι δεν τους έχεις κάνει ποτέ παρατήρηση και αυτό μου φαίνεται μεγάλο λάθος. Πώς θα γνωρίζουν τα παιδιά τα όριά τους αν δεν τους κάνεις ποτέ έστω και παρατήρηση;
Γράφεις οτι υπάρχουν πολλά προβλήματα με τα παιδιά και στην συγκατοίκηση με τους γονείς σου και αυτό είναι πολύ φυσικό αφού έχουν μάθει να μην υπακούουν και κάνουν αυτό που θέλουν. Το ίδιο και στην συγκατοίκηση με τον σύντροφό σου. Όντως, ήταν λίγο υπερβολικός στα θέματα οικονομίας, αλλά γιατί σου κακοφάνηκε που τα μάλωνε και τα συμβούλευε; Όταν συγκατοικείς με άλλους ανθρώπους (οποιουσδήπε ανθρώπους) δεν θα πρέπει να σέβεσαι κάποια πράγματα, κάποιους κανόνες; Πώς θα λειτουργήσει η συγκατοίκηση;
Π.χ. η καθαριότητα της λεκάνης είναι στοιχείο όχι μόνο υγιεινής αλλά και κοινωνικότητας. Δεν γίνεται να πηγαίνεις στην τουαλέτα και να κάθεσαι στα ούρα του άλλου.
Για μένα το πρόβλημα βρίσκεται στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών, θα πρέπει να τους βάζεις όρια. Αυτό θα τα βοηθήσει και μετέπειτα στην ζωή τους, στην εργασία τους, στην σχέση τους με τους άλλους, σε όλα! Κάνε το όσο είναι καιρός.
Οπως εγιναν τα πραγματα δεν εχω και πολλες επιλογες! Αυτες οι ασχημες πτυχες του συντροφου επηρρεαζουν πολυ την κριση μου. Για να ξαναγυρισω πισω σε κεινον ξανα με τα παιδια μας ολοι μαζι θεωρω οτι ειναι απαγορευτικο. Σκεφτηκα να διατηρησω την σχεση οσο μπορω περισσοτερο εξ αποστασεως οπως μου προτειναν και αλλα μελη εδω. Και οσο παει... Ο συντροφος μου δεν μπορει να ερθει σε μενα διοτι ειναι διορισμενος εκπαιδευτικος με μεγαλο κυκλο ιδιαιτερων και αρκετα μεγαλο εισοδημα (για σημερα). Αν ερθει σε μενα θα ερθει μαζι με τα παιδια του και θα πρεπει να παρει καποια αποσπαση ποιος ξερει που. Επισης θα χασει το εισοδημα απο τα ιδιαιτερα. Εγω δεν μπορω να βοηθησω οικονομικα. Εδω καλα καλα δεν εχω δουλεια, ειμαι κι εγω καθηγητρια αγγλικων κ κανω ιδιαιτερα. Τα παιδια μας ειναι σε ηλικιες που χρειαζονται βοηθεια με τα διαβασματα τους με τα σπορ τους με τα διαφορα τους. Ποιος θα τα φροντισει αν εφω κι εκεινος τρεχουμε σε ιδιαιτερα εκτος σπιτιου. Ο συντροφος κανει τα μαθηματα στο σπιτι του οποτε ειναι πιο ευελικτος.. οποιαδηποτε γνωμη θα ειναι και μια μικρη βοηθεια.. νιωθω να πνιγομαι..
Αγαπητη ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ το καταλαβα αυτο και μετανιωσα που πηρα το μερος των παιδιων μου και μαλωνα με τον συντροφο μου αντι να τον στηριξω. Οι συγκρουσεις με τους γονεις μου γινονται γιατι τωρα εγω προσπαθω να βαλω ορια στα παιδια μου με αποτελεσμα να μαλωνω καθε ωρα και στιγμη μαζι τους, κανω λαθη πολλα ως προς τα ορια, αλλη φορα ειμαι πολυ αυστηρη αλλη φορα πιο χαλαρη και εκει ειναι που οι γονεις μου επεμβαινουν βλεποντας την αδυναμια μου να επιβληθω. Επειτα κι εμενα με πληγωνει το γεγονος να μου χτυπανε οι γονεις μου τις αδυναμιες μου και δεν μπορω να κρατηθω. Θεωρω οτι πρεπει να απευθυνθω σε καποιον ειδικο. Ειλικρινα δεν ξερω να βαζω ορια και ορια σωστα , δεν ξερω τι ειναι καλο και τι ειναι κακο πια, με λιγα λογια δεν ξερω να εχω τα παιδια μου με το μαστιγιο και με το καροτο.. Και να φανταστεις εγω σαν παιδι ημουν πολυ προσεκτικη και τυπικη και αργοτερα στη ενηλικη ζωη μου οταν συγκατοικουσα ημουν παρα πολυ ενταξει με ολες τις υποχρεωσεις μου και οι συγκατοικοι χαιρονταν που μεναμε μαζι...δεν καταφερα να τα περασω αυτα στα παιδια μου. Μη νομιζεις οτι κι εμενα μου εκαναν κατηχηση οι δικοι μου γονεις στο θεμα αυτο. Απο μονη μου διεκρινα τι ειναι σωστο κα τι οχι. Τωρα ουτε αυτο δεν μπορω να ξεχωρισωQuote:
Originally Posted by ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
Aν θεωρεις οτι θα ευτυχησεις εσυ και τα παιδια σου διπλα σε εναν ανθρωπο που σου χρονομετραει τον θερμοσιφωνα , που παρακολουθει ποια λαμπα ειναι αναμμενη και ποσο ειναι αναμμενη , που σου δηλωνει οτι "εγω πληρωνω" κτλ εισαι γελασμενη πραγματικα.Quote:
Originally Posted by katherina
Απορω τι αγαπησες απο αυτον , εγω τους τσιγκουνηδες τους εχω μονο για τον Καιαδα .
Δεν ειπαμε να εχεις το σπιτι σαν το Λας Βεγκας απο φωτισμο αλλα οχι και ετσι .
Τελος για την διαπαιδαγωγηση των παιδιων σου υπευθυνη εισαι μονο εσυ , οχι αυτος . Αυτος για τα παιδια σου ειναι ενας ξενος οχι ο πατερας τους.
Γεια σου katherina! Διάβασα τα μηνύματά σου και συμφωνώ με τα σχόλια ορισμένων πως υπεύθυνη για το θέμα της διαπαιδαγώγησης των παιδιών σου είσαι εσύ, αποκλειστικά και μόνο εσύ. Συμφωνώ πως τα παιδιά σου θα πρέπει σιγά-σιγά να αποκτούν αίσθηση του τι σημαίνει "κάνω οικονομία". Ωστόσο, η αντίδραση του συντρόφου περί χρονομετρήσεως είναι υπερβολική κατ' εμέ. Μικρά παιδιά είναι στο κάτω-κάτω της γραφής... Είναι διαφορετικό να κάνει ο σύντροφός σου απλώς μια παρατήρηση στα παιδιά σου, και διαφορετικό να ακολουθεί συνεχώς το ίδιο, επικριτικό μοτίβο. Λυπάμαι, αλλά κι εγώ στη θέση των παιδιών σου θα αποκτούσα μια στάση αντιδραστική, τόσο προς των ίδιο, όσο και προς εσένα ενδεχομένως. Νομίζω πως προτεραιότητα αυτή τη στιγμή πρέπει να δοθεί στα παιδιά σας, στον ψυχισμό τους, στο πως θα αισθάνονται καλά αυτά. Καλό κουράγιο. Διανύεις μια δύσκολη περίοδο και πρέπει να παραμείνεις δυνατή!
Ο σύντροφος σου προσέγγισε πολυ λαθος το ολο θέμα. Δηλαδή αν το προβλημα του ηταν τα χρήματα που ξοδεύονταν θα ηταν πολυ πιο υγιές να τους κανει μια κουβέντα για τα οφέλη του να κλείνουμε τα φώτα, να μην ξοδεύουμε νερό και πως αυτο μπορει να βοηθήσει το περιβάλλον παρα να λεει εγω πληρώνω. Μα πως να μην γίνουν μετα τα παιδιά αντιδραστικά σε αυτη τη δήλωση που προέρχεται απο έναν ξένο; Ο σύντροφος σου αν και εκπαιδευτικός δεν ειχε ιδέα πως να προσεγγίσει τα παιδιά σου. Προτίμησε να γίνει μπαμπούλας απο το να γίνει φίλος τους ή ενα είδος μέντορα. Το να ειναι τα παιδιά σου ανταγωνιστικά ως προς το σύντροφο σου ειναι λογικό, αλλα μήπως και ο σύντροφος σου έβλεπε τα παιδιά σου λιγο ανταγωνιστικά εξου και η προσπάθεια να επιβληθεί σε αυτα μέσα απο γελοίες δηλώσεις (εγω πληρώνω αρα εγω ειμαι ο άρχοντας του σπιτιού);
Κατερίνα μου εγώ δεν έχω παιδιά, όταν έχω όμως τα ανήψια μου στο σπίτι μου τους κάνω όλα τα χατήρια και τις ιδιοτροπίες και σε καταλαβαίνω γιατί πιστεύω οτι αν ήμουν κι εγώ μητέρα μάλλον δεν θα τα κατάφερνα να διαπαιδαγωγήσω σωστά τα παιδιά μου ούτε να τους βάλω τα όρια που προανέφερα. Απλώς, επειδή βλέπω διάφορες οικογένειες, την διαπαιδαγώγηση και τα αποτελέσματα, βγάζω τα συμπεράσματά μου και κάνω τις σκέψεις μου.Quote:
Originally Posted by katherina
Τώρα, με τους γονείς σου είναι λίγο δύσκολο γιατί τα παιδιά ίσως δέχονται αντιφατικά μηνύματα όταν ο ένας λέει "κάνε αυτό", ο άλλος "μην το κάνεις", πολλές φορές θα σε ακυρώνουν κιόλας. Ακόμα και οι γονείς μεταξύ τους όταν δεν έχουν συνεννόηση τα παιδιά ακολουθούν τις εντολές που τους είναι πιο ευχάριστες ή μπερδεύονται. Ισως θα έπρεπε ήρεμα να αποφασίζατε από κοινού αυτά τα θέματα για τους γονείς σου. Να λέτε π.χ. όταν δεν διαβάζουν θα κάνουμε αυτό ή εκείνο.Να έχετε την ίδια συμπεριφορά όλοι προς τα παιδιά σε θέματα ανυπακοής. Και να πεις στους γονείς σου να μην σε επιπλήττουν και σε μαλώνουν μπροστά στα παιδιά και να μην τσακώνεστε μπροστά τους γιατί μετά δεν θα σε σέβονται, θα νομίζουν οτι όλα τα κάνεις λάθος και θα νιώθουν ανασφάλεια. Είναι σημαντικό τα παιδιά να νιώθουν οτι ο γονιός τους τα φροντίζει όπως πρέπει.
Mnimonio is back οι ευθεις αποψεις σου με αφυπνιζουν σε πολυ μεγαλο βαθμο οπως και των αλλων μελων εδω περα. Παρολα αυτα δεν θεωρω οτι ειναι τσιγκουνης . Θα σου πω πως περνουσαμε προ συγκατοικησης μαζι χωρις τα παιδια μας και μετα εσυ βγαλε τα συμπερασματα σου. Τα εισιτηρια μου, το φαγητο μου, διαμονες στα ξενοδοχεια,διακοπες, δωρα ηταν ολα απλοχερα πριν την συγκατοικηση. Αφοτου μειναμε ολοι μαζι αρχισε σιγα σιγα να γινεται μανιακος με τους λογαριασμους. Ακομα και τοτε ομως οταν βγαιναμε εξω και οι 6 μας πληρωνε για ολους μας με χαρα.Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Αγαπητη/ε Hope89 ετσι ακριβως συνεβη με τα παιδια μου και τον συντροφο μου. Υπηρχε πολυ καλυτερος τροπος προσεγγισης να περασει τα μηνυματα του περι οικονομιας, σεβασμου προς τον αλλο μεσα στο σπιτι και ενα σωρο αλλα πραγματα. Σε ευχαριστω για τις ενθαρρυντικες ευχες σου..οντως παλευω να σταθω δυνατη. Μεγαλο σχολειο γαι μενα ολο αυτο παντως!Quote:
Originally Posted by Hope89
Melissa αυτο ελεγα στον συντροφο μου να γινει μεντορας τους,ο ανθρωπος ο οποιος θα τον εμπιστευονταν τα παιδια μου να τα βοηθησει σε δυσκολιες των μαθηματων τους εφοσον ηταν και εκπαιδευτικος. Ακομα να τον εμπιστευτουν και με πιο προσωπικα ζητηματα. Δεν τα κερδισε τα παιδια μου δυστυχως. Πιστευω ακραδαντα οτι του εβγαινε ανταγωνιστικοτητα απεναντι τους διοτι εξαιτιας τους η σχεση μας δεν πηγαινε καλα και προσπαθουσε να επιβληθει με τον τροπο που ειπες...Quote:
Originally Posted by melissa
Katherina συμβαινει σε πολλους ανθρωπους να διατηρουν μια σχεση εξ αποστασεως ή τελος παντων χωρις συμβιωση και να μυθοποιουν καταστασεις οι οποιες ειναι εξατομικευμενες σε αυτο το μοτιβο . Οταν αποφασιζουν να συγκατοικησουν βλεπουν κατι αλλο , στοιχεια που δεν τα εβλεπαν και δεν ηταν ορατα .Quote:
Originally Posted by katherina
Το προ συγκατοικησης δεν νομιζω οτι θα πρεπει να σε επηρεαζει οσο θα πρεπει το μετα . Το οτι οταν βγαινατε και οι 6 και σας πληρωνε δεν το θεωρω κατι φοβερο , απεναντιας θα ηταν και το ακρον αωτον της ξεφτιλας αν σου ζητουσε να βαλεις και τα μισα.
Ενταξει σαφως απαιτειται οικονομια οι εποχες ειναι πολυ δυσκολες αλλα οχι και ετσι . Ο τροπος του , αυτο που εσυ περιγραφεις τουλαχιστον μου βγαζει μια μιζερια για το ατομο του. Συν και η συμπεριφορα του προς τα παιδια σου .
Εσυ ξερεις καλυτερα παντως .
Απ' οτι φαίνεται δεν είναι τα χρήματα το θέμα και η οικονομία, είναι οτι κατι δεν πάει καλά στη σχέση με τα παιδιά σου. Είναι μια αφορμή τα χρήματα.
Πιστευω και δεν εχω αμφιβολια οτι ναι τα χρηματα ηταν η αφορμη. Πιστευω επισης, οπως ειπα και σε αλλο μελος , οτι επειδη εγω δεν μπορουσα να επιβληθω εγω στα παιδια μου να βαλω κανονες και ορια, επαιρνε εκεινος την πρωτοβουλια να το κανει διοτι εβλεπε οτι εγω δεν ημουν αποτελεσματικη. Εγω στις αρχες δεν ημουν αποτελεσματικη με τα παιδια μου διοτι αισθανομουν πολυ ενοχη για το γεγονος οτι τους πηρα μακρια απο τον πατερα τους και ημουν πολυ προστατευτικη αντι να ειμαι αποτελεσματικη. Ο συντροφος το εβλεπε αυτο και επειδη τα παιδια μου αντιδρουσαν στις οδηγιες του κι καταληγαμε να μαλωνουμε μεταξυ μας κατα καποιο τροπο να μη σου πω εξ ολοκληρου, τα θεωρουσε υπευθυνα για τους καυγαδες μας. Λαθος μεγαλο απ μερος του και απο μερος μου!Quote:
Originally Posted by kerasi
Quote:
Originally Posted by mnimonio is back
Mnimonio is back η αληθεια ειναι καπου στη μεση. Εγω επειδη τον αγαπω ακομα δεν βλεπω τα στραβα και τα κακα. Εσυ βλεπεις πιο αντικειμενικα και πιο καθαρα. Ακομα και τωρα που σου γραφω πιστευω πως κανω σκοντο στην μιζερια! (χιχιχι!!)
Παντως με μπερδευε αυτη η επιλεκτικη μιζερια δηλ να γκρινιαζει για λογαριασμους απο τη μια, ενω απο την αλλη σκορπουσε απλοχερα χρηματα για ρουχισμο, δραστηριοτητες και ταξιδια για τα παιδια του.
Κατερίνα, εμένα δε μου άρεσε καθόλου η στάση του απέναντί σας και ειδικά απέναντι στα παιδιά σου. Δε νομίζω πως είναι κάτι που μπορείς να παραβλέψεις.
Αρχικά, άλλαξε ΕΝΤΕΛΩΣ η ζωή των παιδιών σου ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ. Αλλαξαν πόλη, έχασαν την καθημερινότητα του μπαμπά τους, τους παππούδες, τους φίλους, το σχολείο τους, ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥΣ. Και μόνο αυτό φτάνει για να είναι ο σύντροφός σου επιεικής μαζί τους. Όχι απλώς επιεικής. ΣΤΗΡΙΓΜΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!!! Να σε βοηθήσει να δείξεις στους γιους σου πόσο ωραία μπορεί να είναι η καινούρια ζωή.
Είναι πρόβλημα οι λογαριασμοί τη στιγμή που όπως γράφεις απλόχερα προσφέρει στα δικά του παιδιά? Τι είναι δλδ τα δικά σου? Δευτέρας κατηγορίας φιλοξενούμενοι?? Χάρη τους κάνει που μένουν σπίτι του? Όρεξη τον είχαν νομίζει? Σπίτι δεν είχαν? ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΠΗΓΑΝ ΕΚΕΙ, το κατάλαβε? ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΕΙ, ΟΧΙ ΤΟ ΜΑΓΚΑ!!
Και άντε να πάει στο καλό το θέμα των χρημάτων.. ΝΑ ΤΑ ΜΑΛΩΝΕΙ?? Αντί να τα στηρίζει? Εδώ αγόρια λερώνουν τη λεκάνη μέχρι τα 16 τους, δυσκολεύονται να κεντράρουν.
Έκανες υπέρβαση πηγαίνοντας εκεί πέρα κι αυτός αντί να βοηθήσει φέρεται σιχαμένα, τσιφούτικα κι ανώριμα. Sorry, αλλά αν ήμουν στη θέση σου θα με είχε ξενερώσει ήδη.
Imagine καλησπερα. Ευχαριστω για την απαντηση. Ετσι ειναι. Και αλλα μελη μου εγραψαν αυτα που μου γραφεις εσυ. Αλλοι πιο διακριτικα αλλοι ευθεως.. Το θεμα μου ειναι οτι παρολα αυτα εγω το αγαπω.Δεν μπορω ομως απο τη μια στιγμη στην αλλη να πατησω το κουμπι και να κλεισω τα συναισθηματα μου. Γιαυτο και διατηρω την σχεση (αν μπορει κανεις να την χαρακτηρισει σχεση εφοσον δεν ειμαστε μαζι) μεχρι και τωρα. Σιγουρα η αποσταση θα με κουρασει, τα εξοδα των εισιτηριων θα με κανουν να το σκεφτω πολυ περισσοτερο την επομενη φορα που θα σκεφτω να ταξιδεψω, τα παιδια μου θα ειναι πολυ πιο επιβαρυμενα με μαθηματα και δεν θα μπορω παλι να ταξιδεψω.. Σιγα σιγα λοιπον θα ξεφτισει... Οποτε προσπαθω να το χαρω οσο θα διαρκεσει.Δεν υπαρχει πια τροπος να ειμαστε μαζι ποτε ξανα.
Μπορεί να είναι και ανταγωνισμός για την προσοχή σου, για το που δείχνεις το ενδιαφέρον σου.