ΝΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥΛΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΨΑΞΕ ΑΝΤΡΑ
ΠΟΥΛΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΠΥΛΗΣΕΙΣ
Printable View
ΝΑΙ ΦΥΓΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥΛΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΨΑΞΕ ΑΝΤΡΑ
ΠΟΥΛΑ ΟΤΙ ΕΧΕΙΣ ΜΗ ΣΤΕΝΑΧΩΡΗΘΕΙΣ ΓΙ ΑΥΤΟ ΣΕ ΜΕΓΑΛΩΣΑΝΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΟΠΥΛΗΣΕΙΣ
Αισθάνομαι πως είμαι σε τέτοια θέση, που δεν μπορώ να πιάσω δουλειά. Δεν είναι θέμα τεμπελιάς, εργατικός είμαι, απλά πλέον τρομάζω και φεύγω τρέχοντας. Αν δούλευα από το σπίτι, με ένα δικό μου ωράριο και αν δεν είχα την ΙΨΔ να ελέγχω 500 φορές τι κάνω, θα αισθανόμουν καλύτερα. Διότι πλέον έχω σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας, έχω και την απίστευτη ελεγκτικότητα, η οποία δεν με αφήνει σε ησυχία. Ως πριν ξαναέρθει η ΙΨΔ, απλά έλεγα πως δεν θα μπορέσω να πιάσω ποτέ δουλειά, διότι δεν αντέχω το πρόγραμμα... Πολλές φορές φοβάμαι ως και να κοιμηθώ όμως και οι φοβίες έχουν γενικευθεί τόσο, ώστε να μην μπορώ να κανονίσω ούτε μια βόλτα για την επόμενη μέρα.
Προσπάθησε να δουλέψεις...κανε προσπάθεια γτ μέχρι πότε θα μας ταΐζουν οι γονεις μας......και γω προσπαθώ αλλα ειναι πολυ δύσκολο το ξέρω....εξαντλουμαι αλλα τι να κάνω......εεεεεε ρε γαμωτο!!! Έχει τόση ομορφιά ο κόσμος και η ζωή παρα τα προβλήματα και εμείς δεν μπορούμε να τη δούμε.....βλέπουν την άσχημη του πλευρά.....γιατί ρε γαμωτο γιατί....που θα πάει όμως...
Τι φοβίες και ιδεοληψίες έχεις εσυ μέσα στη μέρα?
Έχω θρησκευτικές ιδεοληψίες, ιδεοληψίες πως θα κάνω κακό στους άλλους marouliw και ψυχαναγκασμούς ελεγκτικούς και συλλογής κυρίως. Ελέγχω πολλές φορές τι κάνω, συλλέγω σκουπίδια, ψάχνω στα σκουπίδια με τις ώρες μήπως πέταξα κάτι χρήσιμο, ελέγχω τις πόρτες, ελέγχω τι γράφω ή τι λέω, φοβούμενος πως θα έχω βρίσει τον άλλο ή θα του έχω πει κάτι αισχρό... Δυστυχώς αυτό με περιορίζει πολύ και παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να σταματήσω, το άγχος δεν πέφτει με τίποτα. :S
Εσύ marouliw τι φοβίες/ιδεοληψίες έχεις;
Κατάλαβα....Απαυτα που λες πρέπει να έχεις μεγαλώσει σε ένα ενοχικο περιβάλλον στο οποίο σου μεταδιδόταν υποσυνείδητα ότι δεν αξίζεις.....αρα ο αμυντικός σου μηχανισμός για την αποφυγή της δυσάρεστη καθημερινοτητας ειναι οι ιδεοληψίες και οι καταναγκασμοι.......εγώ έχω πολλές μέσα στη μέρα.....απο θρησκευτικού περιεχομένου μέχρι δεν ξέρω και γω τι.....τωρα πχ έχω ιδεοληψίες οτι πρέπει να τα κάνω όλα τέλει και οτι θέλω να τα βλέπω ολα τελεια....πχ σπίτι μου η έξω αντί να δω την ομορφιά και να πω ευτυχώς που εχω ένα ωραίο σπίτι και μένω εγώ θα δω ολα τα αρνητικά.....το ίδιο και έξω....επισης τώρα έχω και μια ευαισθησία στους ήχους και μέχρι πιάσει φοβια......μην πάθει τπτ το τύμπανο μου...και αυτό διότι όταν δινω έμφαση σε ήχους με ενοχλούν.....αρα ειναι καθαρά ψυχολογικό......αλλα γενικά οι ιδεοληψίες έχουν να κανουν με το γεγονος οτι δεν προλαβαινω να τα κάνω ολα τελεια και αγχώνομαι.....απλα εμενα ποτε δεν με ενοιαζαν ολαυτα.......
Λυπάμαι πολύ. Κι εσύ τραβάς λούκι καταλαβαίνω. Η ελεγκτικότητα που σου είπα, είναι αυτό που εσύ λες άγχος για την τελειότητα. Διαβάζω φαντάσου γράμμα γράμμα τις λέξεις για να αποφύγω λάθη ορθογραφικά, ακόμα και αν έχω στο on τον αυτόματο διορθωτή. Αυτό που λες ισχύει για το περιβάλλον. Έχω μεγαλώσει σε ένα τέτοιο περιβάλλον και εχω επηρεαστεί τόσο πολύ μάλιστα, ώστε να βρίσκω ανθρώπους που θα με κάνουν να νιώσω ενοχικά. Από σχέσεις ως φίλους, θα τα φέρω έτσι τα πράγματα ώστε να με χειριστούν.. Αυτό έχω μάθει. Εσύ αντιμετωπίζεις πρόβλημα στις διαπροσωπικές σου; Έχεις μεγαλώσει επίσης σε τέτοιο περιβάλλον;
Ναι εχω μεγαλώσει σε τέτοιο περιβάλλον....οι φίλες μου μεχρι στιγμής ειναι υποστηρικτικες
Καμία σχέση εμένα. Τι να πω. Ελπίζω να βγάλω άκρη τώρα που ξεκίνησα να εντάσσομαι ξανά.
Ναι καλό μου μην αγχώνεσαι....οποιος σε αποδεχτεί σε αποδέχτηκε....αυτος είσαι και δεν αλλάζεις για κανέναν
...δεν θα κατσουμε να σκασουμε κιόλας!!!! Μια ζωή την έχουμε και εμας αυτή η ζωή μας επιφύλαξε αυτά τα παιχνίδια που για τους άλλους ειναι βλακειες.....ξερει όμως κάνεις τους το λούκι μας? Όχι.....με νυχια και με δοντια παλευουμε διότι έτσι έχει μάθει το υποσυνείδητο μας απο το παρελθόν.....ειμαστε και ευαίσθητοι....αρα έδεσε το γλυκό.....πολλές φορές σκέφτομαι μα ειναι αμαρτία που επιτρέπω στον εαυτό μου να ειμαι έτσι?? Ενώ άλλοι έχουν πραγματικα προβλήματα....και μετα λέω και αυτό πραγματικο προβλημα ειναι αλλα του τρόπο σκέψης........βγες έξω γνώρισε κόσμο και οποίο γουστάρει.....δεν είσαι και κακό παιδί να τους τη φέρεις καλό φαίνεσαι...
Δεν έχει τύχει ποτέ να επικοινωνήσω πως έχω ΙΨΔ, οπότε πιθανά να ευθύνομαι εγώ που δεν έχω νιώσει υποστήριξη. Αλλά τι να πω, χαίρω πολύ, έχω και ΙΨΔ; Με τους φίλους γνωστούς, καταλήγω πάντα να φορτώνομαι τα προβλήματα τους και έχω κουραστεί να συζητάω για αυτά πλέον. Κι εμένα με στεναχωρεί αυτό που λες, απλά σκέφτομαι πως είναι μια βλάβη του εγκεφάλου μας, οπότε είναι σοβαρό πρόβλημα και αυτό. Βγαίνω έξω αλλά μόνος. Μιλάω σε κανέναν αλλά τα τυπικά μόνο: Τύπου τι κάνεις; είσαι καλά;: και ως εκεί. Θα ήθελα να βρω έναν άνθρωπο να μιλάμε και να μην αισθάνομαι πως δεν μου επιτρέπεται να μιλήσω για δικά μου προβλήματα. Πλέον είμαι έτοιμος να επικοινωνήσω και την ΙΨΔ μου όμως. Στους παλιούς γνωστούς, δεν νιώθω πως θα καταλάβουν τίποτα, οπότε δεν αισθάνομαι πως θέλω να τους το πω ή να τους μιλάω. Εκείνοι μου μιλάνε, αλλά όταν τους μιλάω, μετά νιώθω πως με κάνουν στην άκρη και δεν μου μιλάνε. Όταν δεν τους μιλάω όμως με ψάχνουν. Τους έχω πει πως με ενοχλεί, αλλά δεν καταλαβαίνουν, οπότε έχω πάψει να τους κάνω παρέα. Αφού δεν με καταλαβαίνουν, δεν αισθάνομαι όμορφα να τους πω για την ΙΨΔ. Απλά πλέον δεν κάνω παρέα με άνθρωπο...
Το ότι δεν κανεις παρέα όμως εδώ φταις εσυ....η μάλλον ο αρνητικός τρόπος σκέψης σου.....πρεπει να εισαι πιο ανοιχτόμυαλος.....οσα μοιράζονται μαζι σου τόσα θα μοιράζεσαι....οσο σου ανοίγονται τόσο θα ανοιγεσαι.....και σιγά σιγά θα βρεις κάποιον να τα λέτε....και να κανεις παρέα αυτούς...εκτος και αν σε κουράζουν.....ο αρνητικό τρόπος σκέψης προσελκύει ολο προβλήματα....να πχ εγώ ηθελα να νοικιάσω μια γκαρσονιέρα να βρω λέει την ησυχία μου και εδώ γίνεται της κακομοίρας..και λέω το ένα προβλημα μετα το άλλο...ε λογικό όταν τα βλέπεις ολα μαύρα να σου τυχαίνουν αναποδιές.....και δεν χρειάζεται να πεις την κάθε λεπτομέρεια για το προβλημα σου....μια φιλη μου ξέρει τι μου είπε? Μα πας καλά ξέρεις τι προβλήματα υπάρχουν και συ ασχολείσαι με τέτοια.....και της λέω δλδ των άλλων τα προβλήματα ειναι μεγάλα του μυαλού δλδ το προβλημα δεν είναι πρόβλημα?! Χοχο και την αποστομωσα.....Αλλοι μου λένε μα δεν καταλαβαίνουμε πως κάποιος οδηγείται στην κατάθλιψη...οτι ειναι έλλειψη δύναμης κ.λ.π.....οποιος δεν το ζήσει δεν καταλαβαίνει.....καποιοι όμως θα σε καταλάβουν.....οπως και εμένα......
Έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό που λες ισχύει. Είναι δικό μου πρόβλημα αυτό. Για αυτό και είμαι ανοιχτός πλέον στο να κοινοποιώ το πρόβλημα μου. Αν το κοινοποιώ, θα μου είναι και πιο εύκολο να εκφράζομαι σε άλλα πλαίσια. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να το εφαρμόσω για αρχή, στην οικογένεια μου. Μιλάω δηλαδή για εμένα συνέχεια και δυσανασχετώ αν μου μιλάνε για πράγματα που δεν μπορώ. Δεν το κάνω επίτηδες, πραγματικά βαριέμαι να συζητήσω κάτι που δεν με αφορά αυτές τις μέρες. Χρόνια τώρα συζητάω για τους άλλους, οπότε έχω το δικαίωμα νιώθω, να κάνω διάλειμμα.
Έχουμε πάθει το ίδιο με την γκαρσονιέρα. Κι εγώ θέλω να φύγω!! :p Στην Αθήνα θα νοίκιαζες και εσύ; Θα μπορούσες να μεινεις εκτός κλίματος οικογενείας αλήθεια;
Στην Κρήτη.....αλλα δύσκολο γτ ενώ θέλω να φυγω απο κει όπως και δηποτε νομίζω όλο κάτι γίνεται και με ρουφάει το σπίτι..σαν να μην μπορώ να φυγω.....δεν ξερω πως να συ εξηγησω.....θελω αλλα όλο εμπόδια εμφανίζονται....εσυ φοβάσαι να μείνεις μόνος εννοείς?
Γεια σας παιδιά,
Γάτε εγώ νομίζω ότι δεν είναι καλό να κοινοποιείς πολύ ότι έχεις ΙΔΨ. Μόνο σε πολύ δικούς σου, έμπιστους ανθρώπους, είτε πρόκειται για οικογένεια είτε για φίλους. Υπάρχει αρκετή έλλειψη ενημέρωσης, αμάθεια, ημιμάθεια, καμιά φορά και απάθεια και άλλα παρόμοια, εγώ για να είμαι ειλικρινής προτιμώ να μην αναφέρομαι σε αυτά μου τα προβλήματα και μόνο ελαχιστότατοι γνωρίζουν. Κάποτε ένα φιλικό μου άτομο (τώρα δεν είναι) που γνώριζε ότι είχα την ΙΔΨ, για κάτι τελείως άσχετο μου λέει α φταίει η ΙΔΨ που έχεις για αυτό, δηλαδή το χρησιμοποίησε για να με κριτικάρει για κάτι που δεν σχετιζόταν καθόλου μα καθόλου με την πάθηση. Στο φέρνω για παράδειγμα γιατί φαίνεσαι ευαίσθητος άνθρωπος και να μην δώσεις δικαίωμα στους άλλους να σε πληγώσουν με κουβέντες και κριτικές. Επίσης κουβέντες που και καλοπροαίρετοι αλλά άσχετοι άνθρωποι θα σου τις πουν, τι να τις κάνεις, για ποιο λόγο να χρειάζεται να τις ακούς? Σαν αυτά που περιγράφει η marouliw που τις λένε. Άσε... λίγοι να γνωρίζουν, είναι προτιμότερο, αυτή είναι η άποψή μου. Στην καλύτερη, σε φιλικό άτομο που νιώθεις ότι επικοινωνείς καλά μπορείς να αναφέρεις αρχικά ότι έχεις κάποιο ψυχολογικό θέμα, αλλά το αντιμετωπίζεις με έναν ψυχολόγο και φάρμακα, οι λεπτομέρειες για τους πολύ λίγους.
Πάντως καλά κάνεις που στην οικογένεια βάζεις όρια για το τι θα ακούς. Με ήρεμο τρόπο κάνε το και μη δίνεις και εξηγήσεις. Ας καταλάβουν σιγά-σιγά.
Και κάτι που σκέφτομαι καμιά φορά για τις φιλίες, δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε τόσο πολύ το θέμα της πάθησης σε συνάρτηση με τις γνωριμίες μας με ανθρώπους. Δεν το βλέπω τόσο εμπόδιο. Περισσότερο εμπόδιο είναι οι εγωϊσμοί των ανθρώπων, η έλλειψη αληθινού δοσίματος, νοιαξίματος και ειλικρινών συναισθημάτων και επίσης ότι μπορεί κάποιοι αντί για φιλία πχ να θέλουν χίλια δυο άλλα πράγματα, να σε εκμεταλλευτούν κλπ. Χρειάζεται μια προσοχή, παρατηρητικότητα και να αφήνουμε και τη διαίσθησή μας να δουλεύει... για τα κίνητρα που δημιουργούνται οι φιλίες και από τη δικιά μας τη μεριά (να είμαστε ειλικρινείς και με τον εαυτό μας δηλαδή για το τι θέλουμε) και από των άλλων.
Ναι marouliw. Έχω πάθει το ίδιο που λες. Σαν να μην μπορώ να φύγω, ενώ αν ζοριστώ μπορώ να το κάνω. Σαν να με καταφέρνουν οι άλλοι να με κάνουν να στέκομαι, σαν να υποτιμώ τις δυνάμεις μου... Δεν μπορώ να το εξηγήσω. Νομίζω πως φοβάμαι να μείνω μόνος μου, διότι εκτός του ότι θα μένω μόνος, σκέφτομαι πως θα είμαι υπεύθυνος που οι δικοί μου θα στεναχωρηθούν; Ξέρω πως είναι αβάσιμη η σκέψη μου, αλλά νομίζω πως αυτό είναι, επειδή παρά το γεγονός πως όλοι μέρα τσακώνονται, δεν θέλουν και να σπάσει το σπίτι και να φύγω. Σαν να προσπαθούν να με πείσουν πως όλα είναι τέλεια και ΔΕΝ θα μπορέσω να μείνω μόνος.
Breath, έχεις δίκιο. Βέβαια, έχω φτάσει στο σημείο, να μην μιλαω καθόλου για εμένα, ούτε σε άτομα που θεώρησα φίλους, ας αποδείχτηκαν πως δεν είναι. Αυτό με προβληματίζει, διότι μετατρέπομαι σε "δοχείο" πληροφοριών. να μου λένε τα προβλήματα τους και να έρχονται όταν έχουν προβλήματα. Κάποτε που είχα πει ένα μου πρόβλημα σε μια κοπέλα, εκείνη γέλασε και τουλάχιστον μου έδειξε πως δεν είναι φίλη μου. Τουλάχιστον έτσι, θα είμαι καθαρός και θα μπορώ να διακρίνω ακόμη καλύτερα ποιους θέλω κοντά μου. Καταλήγω να ρίχνω τόσο τα στάνταρς μου, ώστε να μην μου φύγουν οι άνθρωποι που μιλώ, με αποτέλεσμα να έχω καταλήξει μόνος και φοβισμένος.
Πω αυτή η φραση " σκέφτομαι πως θα ειμαι υπεύθυνος που θα είναι στεναχωρημένοι οι γονείς μου" με εκφράζει απόλυτα......δεν το ήξερα ότι φταίει αυτή η παράλογη ενοχη που έχεις και εσυ διότι παράλογη ειναι...απλα ανατρίχιασα διότι μαζί με τον ψυχολόγο το ανακαλύψαμε ότι έχω αυτή την ενοχη και γιαυτο δεν φεύγω......αυτο όμως μου είπε ότι είναι η πηγή των προβλημάτων μου.....γιατι σκεφτεσαι μου λέει εκτός απο ενοχη για την ευτυχία τους σκεφτεσαι και οτι δεν σου αξίζει να είσαι ευτυχισμένη όταν έχεις δυο γονείς δυστυχισμένους......ξερω ειναι πολυ δύσκολο να το κανεις αυτό αλλα μετα απο μια ηλικία πρέπει να αποκοβομαστε τελείως απαυτους.....ειναι παααρα πολυ δύσκολο όμως και για μένα γτ και γω αισθάνομαι τύψεις και παρόλο που θελω να μείνω μόνη μου έχω πει ότι θα πηγαίνω εκει να τους βοηθάω.....ομως δεν πρέπει καθόλου να είμαστε μαζί τους και ας τους αγαπάμε και ας τους λυπόμαστε.......δεν πρεπει γιατί αυτοι ειναι η πηγή όλου του κακού....απλα εμας η ιδιοσυγκρασία μας το επέκτεινε τόσο πολυ και έχουμε τέτοιες διαταραχες
Αυτήν την οπτική δεν την είχα σκεφτεί, πως δηλαδή θα μπορούσα να σκέπτομαι πως δεν μου αξίζει να είμαι ευτυχής, όταν έχω δυστυχισμένους γονείς. Πολλές φορές, αισθάνομαι όπως σε μια κακή ερωτική σχέση, που η γυναίκα αγαπά τον άνδρα που την "κακοποιεί". Λες και έχω ανάγκη να επιζητήσω την αποδοχή τους για να καλυφθεί το κενό μου ή θέλω ακόμα να πάρω την άδεια τους, για σημεία κλειδιά της ζωής μου. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες για την ανεξαρτητοποίηση. Και πάλι, στην αρχή θα χρειαστώ πολύ βοήθεια για να αποκτήσω βηματισμό. Μου φαίνεται αδύνατο πρακτικά, να φύγω από το σπίτι δίχως βοήθεια... Και τώρα που τα γράφω αυτά ντρέπομαι και νιώθω πολλές ενοχές, διότι αισθάνομαι πως είμαι λάθος και όλοι οι γονείς έτσι είναι κανονικά, οπότε είμαι υπερβολικός που ζητώ αποδοχή κ.τ.λ.. Δεν ξέρω, σίγουρα χρειάζομαι πολύ χρόνο ακόμη για να ωριμάσω σε αυτόν τον τομέα.
Έτσι που στα λέω ειναι......δεν είναι ακριβώς σχέση καταστροφικης εξαρτησης αλλα σχέση υπερυπευθυνοτητας.....οτι δλδ θέλεις την ευτυχία τους και νομίζεις ότι η ευτυχία τους εξαρταται απο σένα με το να είσαι δίπλα τους και να μην τους εγκαταλείψεις....δεν ξερω αν πιστεύεις στο θεό αλλα ο Χριστος είχε πει να μην παντρευόμαστε τους γονεις μας και να τους "εγκαταλείπουμε" μετα απο καποια ηλικία με σκοπό να συνεχίσουν εμείς τη δικιά μας ζωή....μπορεις για αρχή να μείνεις κάπου κοντά τους...δεν ξέρω τι οικονομική δυνατότητα έχεις αλλα θα πρέπει σιγά σιγά να την κάνει αποκεί....και σιγά σιγά να τα βρεις με τον εαυτό σου να βρεις και μια δουλειά κλπ.....γτ οι γονείς δυστυχώς δεν θα ζουν για πάντα.....πρεπει να μπορούμε να μόνοι μας να τα βγάλουμε πέρα....ξερω κοπέλα η οποία έμενε με τους γονείς δεν ήθελε να τους εγκαταλείψει και έτσι μόλις πήγε 40 και αυτοί πέθαναν αυτή τώρα έχει κατάθλιψη και δεν κουναει απτό σπίτι γτ το σπίτι λέει της θυμίζει αυτούς.....ποτε της δεν δούλεψε πάντα περιμενε απαυτους και τώρα δεν έχει να φάει......στο λέω σαν παραδειγμα
Δεν εισαι λάθος και μην αισθανεσαι ενοχές διότι αυτή την παράλογη ενοχη στην πέρασαν οι γονεις σου "αθελα" τους όταν ήσουν μικρός οπου αυτοί αποτι κατάλαβα τσακωνονταν και εσυ τοτε σκέφτηκες σαν μικρό παιδί οτι φαντάσου να φυγω απο αυτούς επειδή δεν αντέχω την κόντρα τους τοτε θα γίνουν πιο δυστυχισμένοι αποτι ειναι ......αρα θα ειμαι για πάντα μαζι τους για να εξασφαλισω την ευτυχία τους......δεν έχει "περαστεί" σε ολα τα παιδιά αυτή η ενοχη διότι δεν έχουν κοντρες όλοι οι γονείς πρώτον και δεύτερον φταίει και η ιδιοσυγκρασία μας εμας...δλδ είμαστε υπερευαισθητοι και συμπονουμε τους αλλους......πχ η αδερφη μου έφυγε χωρίς τυψεις αποτο σπιτι με την πρώτη ευκαιρια
Πιστεύω στον Θεό αφενός και αφετέρου, παρατηρώ αυτά τα αισθήματα υψηλής ηθικής που χαρακτηρίζουν την ΙΨΔ. Και τώρα, που έχω μεγαλώσει ας πούμε, η μάνα μου μου λέει πως δεν είναι ωραίο να φύγω από το σπίτι, πως δεν είναι καλό αυτό, πως είναι τόσο ωραία εδώ και όλοι έχουν προβλήματα. Άραγε δεν ξέρω άλλους που έχουν έναν αλκοολικό γονέα που λέει πως μπορεί να το κόψει όποτε θέλει; Επίσης μια υπερπροστατευτική μαμά που κριτικάρει ό,τι και να κάνεις; Αυτά μου λέει και ενώ απαντώ όχι, δεν έχουν άλλοι όλα αυτά ή όσοι τα έχουν παρουσιάζουν ψυχικές διαταραχές, μέσα μου έχω πειστεί για όλο αυτό, πως αν φύγω θα είμαι πολύ κακός άνθρωπος... Πλέον έχω φτάσει στο σημείο να αισθάνομαι όχι πως θα είμαι κακός, αλλά πως δεν μπορώ να φύγω. Σαν να έχω αλυσοδεθεί μόνος μου και ενώ με εκνευρίζουν πολλές φορές που ουρλιάζουν μέσα στο σπίτι, δεν μπορώ να ανεχτώ το να λείπουν και από αυτό. Για αυτό μου φαίνεται πως εχω πάθει κάποιου τύπου εξάρτηση με την κατάθλιψη. Θέλω να σε ευχαριστήσω για τις σκέψεις που μοιράζεσαι μαζί μου, γιατί διευρύνεις τους ορίζοντες και τις σκέψεις μου. Παλιά μπορεί να θύμωνα, τώρα τα κοιτώ περισσότερο σαν εξωτερικός παρατηρητής, διότι ξέρω πως είναι αλήθεια και για αυτό θα με θύμωναν. Η ψυχολόγος μου είπε πως έχουν 99.9% σχέση με το πρόβλημα μας, και επειδή της είπα πως δεν θέλω να φτάσω στο σημείο να τους κατηγορώ για αυτό, μου είπε πως δεν τους κατηγορούμε, ερευνώντας τις αιτίες. Είχε δίκιο. Εγώ ενοχοποιούσα τον εαυτό μου, μόνο με τη σκέψη. Να προσέξεις κι εσύ σε αυτό...
Χαχα και μένα τα ίδια μου λένε...ότι αντί να εκτιμήσεις που έχεις ένα σπίτι ενώ άλλοι δεν έχουν, που έχεις ένα πιάτο φαΐ κλπ...που άλλοι βιάζουν και ξυλοκοπούν τα παιδιά τους κλπ ξέρουν οι γονεις που να πατήσουν......και τους λέω και γω πείτε μου ένα παιδί απαυτες τις οικογενειες που να είναι φυσιολογικό.....ε και τοτε το μουγκωνουν.....τωρα που θα πάρω για δεύτερη φορά φάρμακα το έχουν πάρει πιο σοβαρά....αλλα η ζημια ρε γαμωτο έγινε....εγω αυτό πιστεύω.......αχ μια ζωή την έχουν και δεν μπορούμε να την γλεντήσουμε.....αχ αχ....
Και επίσης κανένας γονιός να ξέρεις δεν πρόκειται να παραδεχτεί το λαθος του σε τέτοιες περιπτώσεις.....γτ συνήθως οι γονεις αυτοί δεν είναι ενημερωμένοι για τη σωστή ανατροφή ενός παιδιού ουτε ωριμοι αρκετα για να κανουν παιδια......και πιο πολυ για τις μανες μιλαω.....ουτε ειναι ενημερωμένοι για τις επιπτώσεις της συμπεριφοράς τους στο παιδί......πχ λέω του πατέρα μου φταίτε και μου λέει ναι ναι μα το ξερω...και μετα απο λιγο πάλι καυγάδες......αρα δεν βγαζεις άκρη.......εσυ είσαι μοναχοπαιδι
Η αλήθεια είναι, πως χάρη στην μάνα μου κρατήθηκε γερό το σπίτι και μεγαλώσαμε, άλλη μάνα θα είχε τρελαθεί με τον πατέρα μου ή θα είχε εξαφανιστεί. Είναι γεγονός αυτό, και το αναγνωρίζω. Από την άλλη, θα ήθελα να έχει μια θετική εικόνα για τις σκέψεις μου, διότι μπορεί να μην είναι "μάρτυρας", έχω ροπή προς τις ενοχές και με κάνει να αισθάνομαι μεγαλύτερες ευθύνες από αυτές που μου αναλογούν ομως.
Δεν είμαι πάντως μοναχοπαίδι κι εγώ. Τα αδέρφια μου έχουν διαφορετικούς χαρακτήρες, είναι πιο ανοιχτά και πιο αισιόδοξα. Έχω δει πως έχουν επίσης ΙΨΔ, απλά δεν το εκφράζουν τόσο πολύ, όσο συμβαίνει στην περίπτωση μου.
Μα ναι το ότι δεν εχεις στον ίδιο βαθμό με τα αδέρφια σου εννοείται ειναι και θέμα ιδιοσυγκρασίας.....πχ η αδερφη μου ποτε δεν έδινε σημασία και έφευγε ενώ εγω καθόμουν στη μεση να τους χωρίσω.....δεν φταίνε πάντα οι γονείς αλλα απο κει ξεκινάει το πράμα.....ε σιγά σιγά πάντως πρέπει να τους αφήσεις και συ......
https://www.youtube.com/watch?v=EsC5lLWiBpA μιλαει και για ιδψ. Κουραγιο γατε!!!!!
Πολύ ενδιαφέρον αυτό. ευχαριστω πολύ phatox. Το βάζω αμέσως να το δω.
Εγω δεν ντρεπομαι να πω οτι εχω ιδψ.Το χω πει σε ολον μου τον κυκλο.Κι ειμαι περηφανος κιολας για τον εαυτο μου,που παρα τις δυσκολιες πρωτα απο ολα εχω την δυναμη να παλεψω κι δευτερον που σε πολλα πραγματα τα εχω καταφερει πολυ καλυτερα απο πολλους "φυσιολογικους".Τρεχω με πατεριτσες-φαρμακα κι κανω τα διπλασια κι τριπλασια χιλιομετρα απο αλλους "υγιεις".Ψηλα το κεφαλι γιατι δωσαμε μαχες που οι αλλοι κλαινε και μονο που τις φανταζονται.
Έχεις δίκιο άγγελε. Αυτήν την περίοδο νιώθω την ανάγκη της κοινοποίησης επίσης. Δεν έχει νόημα να κρύβω κάτι που έχω. Νιώθω υπερήφανος επίσης, οπότε ο φόβος της απόρριψης, επειδή δεν έχουν γνώση για το θέμα, νομίζω πως θα ήταν καλό να νικηθεί και να προχωρήσω με αυτό. Άλλωστε, είναι καλώς ή κακώς η ταυτότητα μου. Τα προβλήματα μου έχουν σχέση με αυτό, οπότε με το να το κρατώ μυστικό, το ενοχοποιώ ο ίδιος.
Δεν εχει νοημα να το κρυβεις.Στην εποχη μας δεν υπαρχουν πια τοσο οι προκαταληψεις που υπηρχαν.Ακομα κι στον πιο στενομυαλο φιλο μου δεν εκανε εντυπωση που πηγα σε γιατρο και μου πε κι μπραβο κιολας.
Δεν είμαι σίγουρος για αυτό. Δηλαδή και να μου πουν μπράβο εμένα, συνήθως, η έλλειψη παιδείας πάνω σε αυτό το θέμα, θα μας φέρει σε κόντρα. Όλο και κάποια βλακεία θα αναφερθεί, η οποία δεν θα έχει σχεση με την πραγματικότητα. Βέβαια, αυτό δεν αφορά εμένα. Οπότε θα ήταν καλό να το ξεπεράσω.
Το οτιδηποτε μπορουν να σε χτυπησουν.Κι αν ειναι να εχεις ατομα γυρω σου που θα σου χτυπησουν κατι τετοιο καλυτερα να μην τα εχεις καθολου..
Καλε εμένα η μάνα μου πάνω σε μια κρίση πανικού που ειχα πάθει μου είπε ότι θα με πάει σε ψυχίατρο και θα μου δώσει φάρμακα και δεν θα με πάρουν πουθενά για δουλειά. Είναι κάποιοι άνθρωποι πίσω από τον ήλιο.Quote:
Originally Posted by aggelos11
Εχω μαλωσει με την μανα μου κι μενω σπιτι των παππουδων μου χουεχουεχουε(γελακι παρανοιας)
Τώρα η δικιά μου που με είδε πιο κάτω δεν πάει αναθεώρησε και πάει και μου ψωνίζει και φάρμακα αμέ. .. χεστηκε πάνω της. Α γλύτωσες αδερφέ μουαχαχαχαQuote:
Originally Posted by aggelos11
Εγω παω και παιρνω τα φαρμακα των παππουδων μου κι στο τελος λεω στον φαρμακοποιο α πιασε κι ενα ζολοτριν ρε δικε μ μπας κι το σωσω.Ναι υποθετω οτι γλυτωσα...βεβαια το μονο που μου ελειπε ηταν το ιντερνετ αλλα κομπλε εβαλα πριν δυο μερες,παρα τις ενστασεις της γιαγιας μου για το οτι ο παππους μου θα εκανε skype με ρωσιδες.
χαχαχα αγγελε. :ρ
Αυτό πάντως που είπε η cicada... Κι εμένα ο πατέρας μου, ως κλασική απάντηση για την ΙΨΔ μου λέει, "μην το σκέφτεσαι".. χαχα Δεν καταλαβαίνει πως κι εγώ θα ήθελα να μην το σκέφτομαι...
Χαχαχα και μενα η μανα μου μου λέει λοιπόν δεν θα σκέφτεσαι....εεεελαα της λέω σοβαρά?!!! Ο πατέρας μου μου λέει δεν έχεις τίποτα βρε στο μυαλό σου ειναι ολα......μα το ξερω του λέω.....ε αφού το ξέρεις τοτε γιατί δεν γινεσαι καλά.......ελεος........η μανα μου με προειδοποίησε ότι δεν με ξαναφηνει να πάρω φαρμακα λες και ειμαι κοπελακι και λες και προτιμαει να ειμαι δυστυχισμένη.......τεσπα το καλο μας θέλουν σίγουρα απλά το κάνουν με λάθος τρόπο...δημιουργωντας μας ενοχές και τιμωρητικη στάση.......
Όταν μου το λέει αυτό εμένα marouliw της λέω μισό λεπτό να πατήσω τον διακόπτη αφού είμαι καλό ρομπότ! Θα ήθελα να ήξερα πως το σκέφτονται τόσο απλοϊκά αυτό που μας ταλαιπωρεί. Εντάξει, δεν λέω, να ζυγίσεις λάθος τα πράγματα επιτρέπεται, να μην κατανοείς πως ο άλλος έχει πρόβλημα που δεν έχεις όμως, δεν μπορώ να το καταλάβω πως γίνεται.
Ουυυυυυυυυυυυυυυ. Έχω ακούσει κι εγώ τέτοια. Ότι δεν προσπαθώ αρκετά. Ότι είναι στο χέρι μου να το ξεπεράσω. Ότι αφού ξέρω τί είναι γαιτί δεν το σταματάω. Ότι να σταματήσω να σκέφτομαι περίεργα. Δεν τους κατηγορώ. Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει την έκτασή του αν δεν το έχει ζήσει