Quote:
Originally posted by Aphelia
Υπάρχει νομίζω μια παρανόηση. Είναι μεγάλη η απόσταση \"βασανίζω τον εαυτό μου, τον κατακρίνω-τον αποδέχομαι\". Φυσικά δεν είναι υγιές να βασανίζει κάποιος τον εαυτό του για χρόνια, δείχνει μια προσκόλληση και εμμονή που δε σε αφήνει να πας παρακάτω. Το να υπάρχει ένα εύλογο διάστημα αμφισβήτησης, σκέψης ακόμα και κριτικής είναι υγιής διαδικασία ακόμα και αν πολλοί θέλουμε να την αποφύγουμε. Γιατί τότε θα κάτσουμε να σκεφτούμε, να αναλογιστούμε τις πράξεις μας, να αλλάξουμε στάσεις, να δοκιμάσουμε καινούριες τακτικές, να κάνουμε απολογισμό του εαυτού μας, να κρατήσουμε τα καλά στοιχεία και να αποδιώξουμε τα προβληματικά.
Αυτό που ανησύχησε τους περισσότερους και σου μίλησαν κατά αυτό τον τρόπο είναι η ελαφρότητα με την οποία αντιμετώπισες το θέμα. Δείχνει εγωκεντρικότητα, αδιαφορία για τα αισθήματα των άλλων, δικαιολόγηση πράξεων που οι υπόλοιποι άνθρωποι θεωρούν απαράδεκτες (δικαιολογημένα γιατί είσαι κίνδυνος για τη σωματική και ψυχολογική υγεία συνανθρώπων σου), αποποίηση ευθυνών κ.α., για να μπορείς εσύ να νιώθεις εντάξει με τον εαυτό σου, να είσαι εσύ καλά. Οι άλλοι όμως που είναι γύρω σου;
Σκέψου κάποιος να σκοτώσει έναν άνθρωπο εν βρασμώ ψυχής και σε μια εβδομάδα να πει \"ε, εντάξει, έγινε, ήταν λάθος, φταίω γιατί δε συγκράτησα τα νεύρα μου, αλλά συγχωρώ τον εαυτό μου\". Τι θα του προσφέρει αυτό; Αυτός μπορεί να νιώθει καλά, αλλά δε θα του μάθει τίποτα, δε θα προσπαθήσει να διορθώσει τον χαρακτήρα του αφού δεν υπάρχει κάτι που να τον ενοχλεί αφού ήδη νιώθει καλά με τον εαυτό του. Κι αυτός ο άνθρωπος θα είναι μια διαρκής απειλή για τους άλλους γιατί και στα επόμενα νεύρα μπορεί να σκοτώσει έναν άλλο άνθρωπο.
Τώρα βάλε ότι είσαι στη θέση του ανθρώπου που σκότωσε. Τι ωραία που σε σκότωσε κάποιος ο οποίος δεν έχει μάθει να συγκρατεί τα νεύρα του. Ο οποίος δε σέβεται τους άλλους αλλά κοιτά μόνο πως θα νιώθει καλά αυτός.
Δε καταλαβαίνω πως έβγαλες το συμπέρασμα ότι ο καθένας έχει τη δική του θεωρία για το θέμα. Δε ξέρω τι σου είπαν άλλα άτομα από το περιβάλλον σου αλλά εδώ μέσα βλέπω μια σύμπνοια στις απαντήσεις. Μήπως εθελοτυφλείς και λαμβάνεις τις απαντήσεις με τον τρόπο που σε συμφέρει τελικά;
Μέχρι στιγμής δεν έχεις απαντήσει τελικά πως το έψαξες το θέμα μέσα σου, ποιοι ήταν οι λόγοι που θεωρείς σε έσπρωξαν να προβείς σε τέτοιες πράξεις; Αυτή είναι η ουσία και λυπάμαι αλλά πονάει πολύ το ψάξιμο σε βάθος.
Ζήλεψα λες. Τι σημαίνει ζήλεψα; Είναι μια λέξη που από πίσω κρύβει πολλά. Φαίνεται να τη λαμβάνεις επιφανειακά, σα δεδομένο χωρίς να κοιτάς το νόημά της.
Επίσης η ζήλεια με τη σωματική βία είναι 2 τελείως διαφορετικά πράγματα. Λες να μην υπάρχουν άλλοι που ζηλεύουν αλλά δε προβαίνουν σε βία; Ή άλλοι που προβαίνουν σε βία ενώ δεν ένιωσαν ζήλεια αλλά π.χ απλά ο άλλος δεν έκανε αυτό που ήθελαν αυτοί;
Και δεν είναι μόνο το θέμα της κοπέλας. Εμένα με ανησυχεί ότι χάλασες το αυτοκίνητο του πατέρα της. Τι σόι πράξη είναι αυτή; Εκδίκησης. Και μάλιστα προς κάποιον που δικαιολογημένα έκανε ότι έκανε. Μήπως πρέπει να αρχίζεις να κοιτάς ότι έχεις συνολικά πρόβλημα με τους άλλους ανθρώπους, αδυνατείς να δεις τη δική τους οπτική γωνία και αποδέχεσαι ως σωστά μόνο αυτά που σε συμφέρουν για να νιώθεις καλά; Σέβεσαι τους άλλους ανθρώπους, δέχεσαι ότι έχουν τα ίδια δικαιώματα όπως εσύ και ότι δε πρέπει να τους κάνουμε αυτά που δε θα μας άρεσαν να μας κάνουν;
\'\'Aphelia\'\' Prepei na diavaso polles fores to kimeno gia na sou doso mia apantisi..Giati edo \'\'mou vgales ta gialia\'\' den mporo na apantiso tora den kserw giati mallon giati me evales se polles skepseis kai den exo vrei tis apantisis...