κουράστηκα

σήμερα είμαι ελάχιστα καλύτερα.ελάχιστα όμως.αναγκάστηκαμε να αυξήσουμε τη δόση του seroxat...ευτυχώς που χθες με στήριξε κάπως ο πατέρας μου και μια φίλη μου,γιατί αν περίμενα από τη γιατρο μου σώθηκα...την πήρα χθες στο κινητο εκατό φορές και με πήρε σήμερα το πρωί λεγοντάς μου \'\'δεν τρέχει και τιποτα αν δεν είσαι καλά μια μέρα\",\"τωρα δεν μπορω να σου μιλησω αλλο,να τα πουμε απο κοντα\'\'....της εξηγω εδω και καιρο οτι ειμαι χαλια και πρεπει να φτασω στα ορια μου(οπως τωρα) για να το καταλάβει κάπως....

FERRO ΕΧΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΓΙΑΤΡΟ ΑΝ ΘΕΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΤΟΝ ΣΥΣΤΗΣΩ

Quote:

---

Originally posted by susperia
Οταν μιλαω για καταθλιψη, δεν ξερω αλλοι πως την εννοουν γιατι πολλες φορες μπερδευεται με την εντονη στεναχωρια, εννοω να εχω τοση στεναχωρια ωσπου να φτασω σε ενα σημειο να γινω σκεδον φυτο, δηλαδη να εχω παντελης ελλειψη ενδιαφεροντος για οποιονδηποτε και οτιδηποτε και σχεδον καμια συγκινηση και συναισθημα, καθως και να μην κανω απολυτως τιποτα.

---

Δεν εννοώ απλώς στεναχώρια.Εννοώ αυτό που περιγράφεις κι εσύ.Το να παραιτούμε από τα πάντα,να μην κάνω απολύτως τίποτα,να κάθομαι και να στεναχωριέμαι συνέχεια,να κλαίω,να αγχώνομαι και να ασχολούμαι μόνο με τα ψυχοσωματικά μου και να μην μπορώ να αντιδράσω σε όλα αυτά.Να νιώθω ότι δεν έχω καθόλου κουράγιο.

ferro τα έχω περάσει αυτά κι εγώ.Να είμαι χάλια,να θέλω βοήθεια,να παίρνω τηλ τον γιατρό μου συνέχεια και να μην τον βρίσκω.Ευτυχώς τώρα αυτός που πηγαίνω μου απαντάει όσες φορές τον χρειάζομαι.Τουλάχιστον προς το παρόν..

τελικά,μετά από πολλούς μήνες, αποφάσισα να ξαναρχίσω ψυχοθεραπεια με την γιατρο μου,γιατί εδω και μηνες με δική μου πρωτοβουλία είχαμε περιοριστεί στο να μου γράφει φαρμακα 1 φορά τον μήνα...ομολογώ πως μου έκανε πολύ καλό η χθεσινή συνεδρία.της έκλεισα ραντεβού και για την άλλη βδομαδα.ας ελπίσουμε πως όλα θα πάνε καλά(για όλους μας);)

ferro να ξέρεις ότι η ψυχοθεραπεία θέλει χρόνο και το λιγότερο 2 φορές τον μήνα. Το σωστό είναι 1 φορά την εβδομάδα. Δυστυχώς, γιατί οικονομικά είναι δυσβάσταχτο. Έχω ξεκινήσει και εγώ σε αυτούς τους ρυθμούς πριν 2 εβδομάδες και σήμερα θα είναι η τρίτη φορά.

ναι το ξέρω ότι θέλει χρόνο και χρήμα η ψυχοθεραπεία.έχω κάνει και στο παρελθόν,απλά την σταμάτησα και ίσως αυτό ήταν μια ααπό τις αιτίες της υποτροπής μου.προς το παρόν πηγαίνω 1 φορά τη βδομάδα,αλλά επειδή δεν μου τρέχουν τα χρήματα από τα μπατζάκια συμφωνήσαμε με την γιατρό μου,όταν νοιώσω καλύτερα να το αραιώσουμε σε 2 φορές το μήνα.πάντως ο συνδυασμός φαρμακοθεραπείας-ψυχοθεραπείας τελικά είναι ο καλύτερος δυνατός για την περιπτωσή μου.αυτό μου έχει διδάξει η πείρα τόσων χρόνων ως αγοραφοβική-καταθλιπτική...

σήμερα πληγώθηκα από τους γονεις μου.το πρωι η μητέρα μου με μάλωσε γιατι δεν έκανα καλά μια δουλειά και στην συνέχεια πληγώθηκα απο τον πατερα μου επειδή πήγα και του ειπα οτι δεν ειμαι καλα και οτι θελω να το συζητησουμε και μου ειπε με αποτομο υφος \"αυτη την στιγμη δεν ειμαι ουτε εγω καλα\".ειναι φοβερο το ποσο επηρεαζεται η διαθεση μου απο τους δικους μου.αλλα λογω του κολοδιαβασματος μοιραια περναω παααρα πολλες ωρες μεσα στο σπιτι με μοναδικη παρεα τους γονεις και την αδερφη μου.δυστυχως στα 33 μου χρόνια είμαι απόλυτα εξαρτημένη απο την οικογενεια μου.μπορει ας πουμε το πρωι να μου μιλησουν ομορφα και να παει καλα ολη μου η μερα ή αντιστροφα να με καταρακωσουν...η αληθεια ειναι οτι επειδη ειμαι σε ευαλωτη φαση,με ενοχλουν πραγματα που δεν θα με ενοχλουσαν τοσο πριν απο καποιους μηνες που ημουν στα up μου...ευτυχως εχω φιλες με τις οποιες μιλαω στο τηλεφωνο,την γιατρό μου και εσας εδώ:)

ferro μην τα παιρνεις τις μετρητοις αυτα που σου λενε οι γονεις, κι εμενα μου χαλαει η διαθεση οταν με κριτικαρουνε, ειδικα οταν εκκρεμουν ενα σωρο μαθηματα και διαβαζω.
προσπαθησε να επνεκτιμησεις τη σχεση σου μαζι τους, δηλαδη να μην τους παιρνεις και πολυ στα σοβαρα οταν σε μαλωνουν γιατι δεν εχουν περασει τα ιδια και δε μπορουν να σε καταλαβουν συν το οτι εχουν και δικα τους προβληματα.
κουραγιο με τα μαθηματα, ειναι λογικο οταν πρεπει να δωσεις μαθηματα να εισαι ευερεθιστη.

παιδια χθες εκανα πισωγυρισμα παλι.και εκει που ειχα ηρεμησει και ημουν το κατα δυναμην αισιοδοξη εμφανιστηκε και παλι ο πανικος!
αν δεν επερνα τοσα φαρμακα πως θα ημουν δλδ?δεν θελω να ξερω!τελειωνοντας ενα εχω να πω\"ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΣΧΟΛΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΑΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ\".ναι η σχολη και το αγχος των γονιων μου για τη σχολη ειναι η πηγη ολου του κακου ή τουλασιχτον η σοβαροτερη αιτια.
πειτε μου οτι θα περασουν ολα αυτα.οτι θα παψω να υποφερω.οτι μια μερα ολα αυτα θα ειναι ενας εφιαλτης που περασε.πειτε το μου και ας ειναι ψεμα!

για μια ακόμα φορά σε ευχαριστώ μεσα απο την ψυχη μου,winston μου για την βοηθεια σου!οσο για το καφεδακι με τις φιλες μαλλον αναβαλλεται για μετα τις εξετασεις.ειχα πριν λιγο μια συζητηση με τους γονεις και νοιωθω καπως πιο ηρεμη τωρα.με ειδαν χαλια και μου ειπαν \"ε μην διαβασεις και μια μερα,δεν χαθηκε ο κοσμος\".μιλησα προσωπικα και με την μητερα μου για τα μαθηματα και μου ειπε \"εσυ κανε οτι μπορεις και δεν ηρθε και η συντελεια του κοσμου αν δεν τελειωσεις μεσα στο 2008,και αν σου μεινει ενα μαθημα βρισκεις μια δουλεια του χρονου και το ξεπετας το μαθημα\".μιλησα και με τον πατερα μου,εκεινος ειναι πιο πιεστικος στο θεμα της σχολης όμως μου ειπε \"αν εισαι τοσο χαλια πηγαινε στην γιατρο σου και μια δευτερη φορα μεσα στην επομενη βδομαδα\".ηταν πολυ σημαντικο αυτο που μου ειπε γιατι δεν μας τρεχουν τα φραγκα και απο τα μπατζακια.ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΦΟΒΕΡΟΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΓΟΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ?

ισως το δοκιμασω και αυτο winston καποια στιγμη.
οταν ξεκινησεις το group therapy πες μας τις εντυπωσεις σου!!!
σημερα παντως ξυπνησα με πολυ καταθλιπτικη διαθεση και ανακατωσουρα στο στομαχι.
ποτε θα περασουν ολα αυτα?
θα περασουν αραγε?:(

εδώ και μήνες με βασανιζε το θεμα του πανεπιστημιου.το αντικειμενο που σπουδαζα μου ηταν οχι απλα αδιαφορο αλλα και απεχθες!ο μοναδικος λογος για τον οποιο σπουδαζα ηταν οι γονεις μου.με λιγα λογια το πτυχιο δεν ηταν δικος μου στοχος αλλα για να τους κανω το χατηρι...χθες το βραδυ τους ανακοινωσα πως διακοπτω τις σπουδες μου.το πηραν πολυ κατακαρδα,διαλυθηκαν σχεδον και δεν σας κρυβω οτι ενοιωσα πολλες τυψεις.ομως απο την αλλη ενιωσα και μια απελευθερωση,μια λυτρωση απο το μαρτυριο μου.δεν εχω κλεισει ματι ολη νυχτα παρολο που πηρα πολλα φαρμακα.θεωρω ομως οτι ειναι καλυτερο (οπως λεει και ενας φιλος μου),να πληγωσεις και να πληγωθεις,παρα να διαιωνιζεις μια κατασταση που ειναι ουτως η αλλως ψυχοφθορα...
ποια ειναι η αποψη σας?

τελικά βρηκαμε μια συμβιβαστική λυση σε συμφωνια με τον πατερα μου να μην τα παρατησω αλλα να προχωρησω με πιο αργους ρυθους.οσο αντεχω.αυτο νομιζω ειναι το καλυτερο.η μανα μου βεβαια ριχνει μπινελικια απο το πρωι αλλα κανω πως δεν την ακουω...:(

Νομίζω αυτή είναι η καλύτερη λύση.Να συνεχίσεις χωρίς όμως να πιέζεσαι.Και όσο πάει.Σίγουρα η ψυχική σου υγεία είναι πολύ πιο σημαντική από τη σχολή.
Χρωστάς πολλά μαθήματα ή τελειώνεις?

τελειώνω νταλια μου,απλά δεν έχω στην παρουσα φάση το κουράγιο να επιταχύνω...

Quote:

---

Originally posted by ferro
παιδια χθες εκανα πισωγυρισμα παλι.και εκει που ειχα ηρεμησει και ημουν το κατα δυναμην αισιοδοξη εμφανιστηκε και παλι ο πανικος!
αν δεν επερνα τοσα φαρμακα πως θα ημουν δλδ?δεν θελω να ξερω!τελειωνοντας ενα εχω να πω\"ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ ΣΧΟΛΗ ΜΟΥ ΕΧΕΙΣ ΦΑΕΙ ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΟΥ ΧΡΟΝΙΑ\".ναι η σχολη και το αγχος των γονιων μου για τη σχολη ειναι η πηγη ολου του κακου ή τουλασιχτον η σοβαροτερη αιτια.
πειτε μου οτι θα περασουν ολα αυτα.οτι θα παψω να υποφερω.οτι μια μερα ολα αυτα θα ειναι ενας εφιαλτης που περασε.πειτε το μου και ας ειναι ψεμα!

---

ferro,
Μπορεί να γράφεις τι θέλεις να σου πώ αλλά επειδή δεν το ξέρω μόνο μπορώ να σου πώ να ελπίζεις ότι θα περάσουν γιατί έτσι βοηθάς στο να περάσουν.

Όμως ήθελα να σταθώ σε κάτι άλλο
Στο ότι η σχολή και το άγχος των γονιών σου είναι η κυριότερη αιτία για αυτά που περνάς.
Εγώ θα σου έλεγα ότι ΕΞΑΙΤΙΑΣ αυτών που περνάς η σχολή σου σου φαίνεται καταραμένη. Όσο γαι το άγχος των γονιών σου και αυτό πάλι είναι αποτέλεσμα, όχι αίτιο. Είναι αποτέλεσμα της μη σωστής ενημέρωσής τους σχετικά με την κατάσταση σου.
Αν τα δείς λίγο πιό αντικειμενικά θα καταλάβεις ότι στην παρούσα κατάστασή σου η σχολή σου είναι ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ. Δες το λίγο αλλιώς, ότι δηλαδή και τι έγινε αν χάσεις και κανά εξάμηνο ή κανά μάθημα ή κανά χρόνο, και ουσιαστικά θα δείς ότι μπορείς να αξιοποιήσεις τις ευκαιρίες που σου δίνει μία σχολή για γνωριμίες, επαφές, σχέσεις, (πράγματα που σε βοηθούν να ξεπεράσεις αυτά που σε ταλαιπωρούν)

Άλλη εικόνα:
Αν είχες μία ζυγαριά και από την μία ήταν η σχολή σου και από την άλλη το τέλος της ταλαιπωρίας σου τι θα ζύγιζε περισσότερο για σένα? Τι είναι πιό σημαντικό για σένα?
(και επιμένω ίσως λανθασμένα αλλά δε νομίζω ότι το βάρος που αισθάνεσαι για τη σχολή σου είναι αίτιο αλλά μάλλον αποτέλεσμα)

justme όμως σπουδάζω ένα αντικείμενο που δεν το αγαπώ καθόλου και λόγω του βαθμού δυσκολιας της σχολης(ναι ειναι αγγουρι-πιστεψε με),δεν ειμαι καλή φοιτητρια με αποτελεσμα να πεφτει το ηθικο μου.αν ημουν σε μια πιο βατη σχολη ή τουλαχιστον σε μια σχολη που αγαπουσα και γουσταρα,δεν θα ηταν ροδινα τα πραγματα στη ζωη μου αλλα πολυ καλυτερα απο τωρα.
να σημειωσω οτι ως μαθητρια υπηρξα αριστη και μου ειναι πολυ βαρυ το οτι δεν ειμαι ετσι και στην φοιτητικη μου πορεια...

Άλλαξε πορεία καλή μου.
Κάνε κάτι που αγαπάς ακόμα κι αν αυτό σημαίνει οτι δεν θα έχεις πανεπιστημιακό πτυχίο.
Οι γονείς σου είχαν τη δική τους ευκαιρία να ορίσουν τη δική τους ζωή.
Τώρα είναι σειρά δική σου.
Η ζωή σου είναι δική σου και μόνο.
Δεν έχεις χρόνο για άγχη. Κανείς μας δεν έχει.
Κι όμως σπαταλάμε κυριολετικά τη ζωή μας γιατί πρέπει να γεμίσουμε τα κενά των άλλων.
Όχι κορίτσι μου.
Ούτε για τους γονείς σου δεν θα κάνεις αυτήν την θυσία ούτε για κανέναν.
Εσύ και μόνο εσύ.
Αν είσαι εσύ καλά θα είναι και οι άλλοι.
Τώρα μπορεί να μην το βλέπουν αλλά θα το δούν αργότερα.
Δεν εχει πρόβα η ζωή ferro.
Αυτό που βλέπεις είναι.
Και είναι δικό σου.

ναι αλλα δεν ειναι κριμα να αφησω τη σχολη τωρα που μου μειναν μονο 5 μαθηματα?

Δώσε τα μαθήματα αλλά μην αναλωθείς σε κάτι που δεν σε γεμίζει.
Φάε και την ουρά του γαϊδάρου και αν δεν θέλεις να συνεχίσεις στο αντικείμενο βάλε το πτυχίο σε μια ωραία κορνίζα και κρέμασε το στο σαλόνι.
Κάνε κάτι που αγαπάς.

Αφού είναι μόνο 5 μαθήματα προσπάθησε να τα δώσεις.Θα είναι κρίμα για τόσα λίγα μαθήματα να μην το πάρεις.Ακόμα και να μην θελήσεις τελικά να ασχοληθείς με αυτό που σπουδάζεις τουλάχιστον θα ξέρεις ότι δεν πήγε χαμένος ο κόπος που έκανες μέχρι τώρα.

Ferro,
σε 12 χρόνια από τώρα ούτε που θα θυμάσαι ούτε που θα έχει αξία αν αυτά τα 5 μαθήματα τα πέρασες στην εξεταστική του καλοκαιριού ή του Σεπτέμβρη ή του χειμώνα.
Δες τις δυνάμεις σου και αναλόγως πράξε. Όλα τώρα, μισά τώρα μισά Σεπτέμβρη, ένα τώρα, κανένα..... όπως νομίζεις ότι μπορείς αλλά ότι και να κάνεις να το κάνεις με γνώμονα τον ευατό σου, με γνώμονα τι ικανοποιεί εσένα και όχι το τι θέλουν ή απαιτούν οι δικοί σου.

Edit: και όσο για το ότι ήσουν πάντα καλή μαθήτρια ενώ τώρα δεν μπορείς να ανταπεξέρθεις και αυτό σε στεναχωρεί ίσως αν σκεφτείς ότι ΕΣΥ δεν έχεις αλλάξει, είσαι ακόμα η ίδια που επιθυμεί και προσπαθεί να κάνει το καλίτερο δυνατό. Οι συνθήκες έχουν αλλάξει και δεν μπορείς να το κάνεις όπως θα ήθελες. Όμως αυτό δεν μειώνει την δική σου αξία η οποία βρίσκεται στην προσπάθεια και θέλει διπλή προσπάθεια και να ξεπεράσεις τις τωρινές συνθήκες και να τα πας καλά με την σχολή σου.

σωστα τα λες justme

Quote:

---

Originally posted by justme
Δες τις δυνάμεις σου και αναλόγως πράξε. Όλα τώρα, μισά τώρα μισά Σεπτέμβρη, ένα τώρα, κανένα..... όπως νομίζεις ότι μπορείς αλλά ότι και να κάνεις να το κάνεις με γνώμονα τον ευατό σου, με γνώμονα τι ικανοποιεί εσένα και όχι το τι θέλουν ή απαιτούν οι δικοί σου.

---

ακριβως αυτο, συμφωνω απολυτα. Παντως βαλ το και λιγο πεισμα να την τελειωσεις τη σχολη (με τους δικους σου ρυθμους εννοειται). Μην το δεσεις και κομπο οτι θα παρεις το πτυχιο και δε θα το χρησιμοποιησεις ποτε. Το πτυχιο θα σου ειναι ενα τεραστιο εφοδιο. Ισως και να μην το χρησιμοποιησεις ποτε, αλλα σιγουρα θα ειναι ενα μαξιλαρι για σενα που θα μπορεις να το χρησιμοποιησεις αν και οποτε χρειαστεις. μονο και μονο μ αυτη τη σκεψη ειναι σημαντικο καποια στιγμη να τελειωσεις ΓΙΑ ΣΕΝΑ τη σχολη σου.

ferro,
Εγώ τα βλέπω από έξω...... εσύ τα ζείς.
Και είναι βαρύ το δισάκι που κουβαλάει ο καθένας όσο και αν φαίνεται ελαφρύ σε όλους τους άλλους. Αυτοί δεν το κουβαλάνε. Εχουν το δικό τους. Μόνο να προσπαθήσουν να σου εξηγήσουν ότι το ποτάμι δεν είναι τόσο βαθύ ώστε να πνιγείς από το βάρος που κουβαλάς μπορούν.

γεια σου... διάβαζα ολο το θεμα σου τωρα... κι στεκομαι στο θεμα της σχολη σου... γιατι αυτο φαινεται πως σε απασχολει κι αγχωνει αυτη τη στιγμη...
κι θελω λιγο κι να σου πω πως κι εγω ημουνα σε μια σχολη η οποια στην αρχη νομιζα πως μου αρεσε κι μετα συνειδητοποιησα οτι δεν μου αρεσε καθολου... κι ειχα κι ολη την ωρα το αισθημα της αποτυχιας παρολο που τα πηγαινα καλα.... 3 μαθηματα πριν το πτυχιο τα αφησα καλη μου... τα παρατησα... μην με ρωτησεις γιατι... μαλλον το οτι ειχα καταθλιψη κι δεν το γνωριζα.... κι ολη την ωρα την ανησυχια πως δεν θα καταφερω να παρω το πτυχιο μου... πως ισως στην τελικη κι να μην μου αξιζει....
κι το χειροτερο ειναι οτι ειπα κι σε ολους πως το πηρα το πτυχιο κι ετσι μπηκα σε ενα φαυλο κυκλο... αλλα αυτο ειναι αλλη ιστορια...
απλα βασικα θα ηθελα να σου πω πως τωρα που αρχισα να αντιμετωπιζω αυτο που μου συμβαινει επεστρεψα να παρω κι το πτυχιο μου... μπορει να μην το χρησιμοποιησω ποτε... αλλα θα το εχω!!!!
αλλα τοσο καιρο που το παρατησα ενιωθα πως τιποτα δεν εχω καταφερει στη ζωη μου... κι αυτο με εμποδιζε να κανω κι κατι αλλο... να προχωρησω παρακατω...
νομιζω πωςτο οφειλεις στον εαυτο σου να παρεις το πτυχιο... αν μη τι αλλο απλα για το κοπο που εκανες ολο αυτο το καιρο κι εφτασες εδω που εισαι...
κι αν πραγματα δεν ειναι κι τα καλυτερα αυτη τη στιγμη... δες το σαν μια καταιγιδα... που ξεσπασε.. κι θα περασει... κι ο ηλιος θα ξαναβγει... απλα σιγα σιγα κι χωρις να πιεζεσαι φροντισε οπως εσυ νιωθεις οτι ειναι καλυτερα για σενα να βγεις απο αυτη τη καταιγιδα με οσο λιγοτερες απωλειες...
σε φιλω

παιδια σημερα θα σας στεναχωρησω πολυ....
πηρα οριστικη αποφαση να αφησω τη σχολη μου...
οταν νοιωσω καλυτερα θα ψαξω για δουλεια...
καλυτερα να βρω μια δουλεια-εστω και του κολου-παρα να περναω το μαρτυριο της σχολης.
το ξερω πως σας στεναχωρω αλλα την αποφαση μου την πηρα.
μην προσπαθησετε να με μεταπεισετε σας παρακαλω.
απλα δεν αντεξα αλλο...
σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον σας
να ειστε ολοι καλα:)

Φίλη ferro διάβασα την ιστορία σου εδώ και ήθελα να σου πω, μπράβο σου που πήρες αυτή την απόφαση. Σημασία δεν έχει αν είναι σωστή ή λάθος για τους άλλους, σημασία έχει τι σημαίνει για σένα. Είναι καλή ευκαιρία για σένα να ψάξεις τις κλίσεις σου, τις δεξιότητές σου. Μην την αφήσεις ανεκμετάλλευτη. Και μη φοβηθείς να δοκιμάσεις, στη σκέψη του να αποτύχεις.

Και δίνεις κουράγιο και σε άλλους με τη στάση σου, να ξέρεις!

ferro μου,
σημασια εχει να κανεις αυτα που νιωθεις κι αυτα που πιστευεις οτι θα σε πανε μπροστα... σαν ατομο... οτι κι να ειναι αυτα... εσυ μονο μπορεις να τα ξερεις...
ο,τι κι να λεμε εμεις οι απ\'εξω απο το χορο...
μπορει οι αποψη μου να ειναι διαφορετικη αλλα αυτο που προεχει ειναι να να παιρνεις εσυ τις αποφασεις...
τις δικες σου αποφασεις... στηριγμενη στα δικα σου θελω... κι να τις στηριζεις...
για αυτο μπραβο σου κι απο μενα που αποφασισες κατι που πιστευεις οτι θα ειναι το καλυτερο για σενα..
καλη συνεχεια καλη μου..

σας ευχαριστω πολυ παιδια:)

Αληθινή ιστορία. Συνέβη στο αμεσότατο φιλικό περιβάλλον μου:
Ο Χ ήταν ένας πολύ ευγενικός, καλόψυχος και καλλιεργημένος έφηβος.
Τελείωσε το γυμνάσιο της δεκαετίας του \'60 περίπου με 9,7 και μάλιστα το Βαρβάκειο.
Η μητέρα του ήθελε να δεί τον γιό της γιατρό!
Ο ίδιος ήταν περισσότερο της κλασσικής παιδείας αλλά πως να χαλάσει το χατήρι της μητέρας;
Μπαίνει στην ιατρική.
Ξεκινούν τα πρώτα συμπτώματα.
Τάσεις φυγής, απογοήτευση, απομόνωση.
Τελειώνει την ιατρική και έρχεται η ώρα της ειδικότητας.
Επιλέγει προφανώς μια ειδικότητα η οποία να τον φέρνει σε όσο το δυνατόν μικρότερη επαφή με τους ασθενείς.
Λογικό.
Δεν άντεχε ούτε τη θέα του αίματος ούτε της ασθένειας.
Η μητέρα όμως ήθελε να δεί τον γιο της γιατρό!
Τα επόμενα συμπτώματα ήταν έπαρση, γέλια χωρίς λόγο, αϋπία, κατάθλιψη και πολλά άλλα.
Η διάγνωση ήταν πολλές μορφές ψύχωσης και διαταραχή προσωπικότητας.
Δεν άφησε ποτέ την ομοφυλοφιλία του να εκφραστεί γι ανα μην πληγώσει την μητέρα.
Δεν άφησε ποτέ την ιατρική για να μην πληγώσει την μητέρα.
Ήθελε να τον δεί γιατρό και οικογενειάρχη.
Στα 36 του ο Χ εξαφανίστηκε.
Έτσι απλά.
18 χρόνια μετά κανείς δεν ξέρει τι απέγινε.
Παρά τα 12 χρόνια μου τότε, καταλάβα την απόγνωσή του.
Τώρα πια το μόνο που μπορεί κανείς να ευχηθεί είναι να κατάφερε να ζήσει τη ζωή που στο φινάλε του αναλογούσε.

ετσι γινεται αμα κοιταζεις να ικανοποιεις τους γυρω σου χωρις να υπολογιζεις τις δικες σου επιθυμιες, συσσωρευονται πραματα μεσα σου και καποια στιγμη θα σκασεις. κι εγω ευχομαι το παλληκαρι να βρηκε τη ζωη που του ταιριαζει.
Παντως εδω που τα λεμε η ιατρικη ειναι και για γερα νευρα και στομαχια επισης. Αμα δεν το θελεις και το κανεις δε νομιζω να βγει σε καλο.
πολλοι ομως γινονται γιατροι ή κανουν επαγγελματα χωρις να το θελουν, δε σημαινει οτι καταντουνε ολοι νευρωτικοι, αλλιως το 90% του πληθυσμου θα επρεπε να ειναι εντελως διαταραγμενοι. το παλληκαρι φαινεται ειχε πολλες εσωτερικες συγκρουσεις που δεν αντιμετωπιζε, γι αυτο και ειχε αυτο το αποτελεσμα, δεν ηταν δηλαδη μονο οτι εγινε γιατρος χωρις να το θελει, αλλα ειναι οτι ΟΛΑ οσα εκανε τα εκανε χωρις να τα θελει.

Μα δεν είναι το θέμα η ιατρική.
Το θέμα είναι όσα κάνουμε και όσα δεν κάνουμε επειδή \"πρέπει\" να γεμίσουμε τα κενά των άλλων.
Και πραγματικά έχει χαντακωθεί κόσμος απο την ιστορία αυτή.
Μπορεί να μην κατέληξαν όλοι νευρωτικοί ή ψυχωσικοί αλλά και πάλι δεν είναι ευχαριστημένοι απο τη ζωή τους.
Πόσες γυναίκες στο παρελθόν και δυστυχώς ακόμα και τώρα αναγκάζονται να παντρευτούν επειδή \"έτσι πρέπει\";
Όχι μόνο γυναίκες αλλά και άντρες.
Εν ολίγοις, έχουν καταστραφεί πολλών ανθρώπων οι ζωές επειδή έκαναν αυτά που πρόσταζε η οικογένεια ή η κοινωνία.

μα δεν ειπα εγω μονο για την ιατρικη.
απλα ειπα οτι η ιατρικη ειναι για γερα νευρα επειδη στους σπουδες κανεις ανατομια, βλεπεις το εσωτερικο του σωματος κι αλλα \'\'ωραια\'\' μαθηματα, οποτε λογω της φυσης της ειναι ακομα χειροτερο αν το διαλεξεις ως επαγγελμα χωρις να το θελεις.
Εννοειται βεβαια οτι οποιο επαγγελμα κι αν διαλεξεις αν δε σ αρεσει θα σου βγει σε κακο.

παντως δε σημαινει οτι οτι σου λεει η οικογενεια ειναι και παντα λαθος αμα εσυ δεν ενθουσιαζεσαι μ αυτα που σου λεει. πολλες φορες με βαση τη δικια τους εμπειρια οι γονεις μπορει να σε καθοδηγησουνε να κανεις πραματα που θα σου βγουν σε καλο. δε μιλαω για το ποιον θα παντρευτεις ή τη δουλεια θα κανεις, αυτα ειναι πραματα που μονο το ιδιο το ατομο πρεπει να αποφασιζει.
Εξαρταται κι απο το σε τι ηλικια εισαι. μεχρι να τελειωσεις το σχολειο ειναι φυσικο να τους εχεις-μεχρι ενα σημειο παντα-πανω απ το κεφαλι σου. Το θεωρω απαραδεκτο ομως απο τη στιγμη που ενηλικιωνεσαι να σου επιβαλουν πραματα.
Αλλα τωρα που το σκεφτομαι καλυτερα ολα ειναι σχετικα. Εχω περιπτωση φιλου ενος γνωστου που ηταν ψιλορεμαλι (ενηλικος), δεν ειχε σπουδαασει κατι και ειχε αλλα στο μυαλο του για το τι θα κανει στη ζωη του. Τελικα τον πιεσαν οι γονεις του να παει σε ενα τεχνικο λυκειο να μαθει μια ειδικοτητα παρ\'ολο που το κανε τελειως για αγγαρεια και δεν ηθελε με τιποτα, και τωρα χαρη στο χαρτι που πηρε απ το τεχνικο λυκειο εχει μια πολυ καλη δουλεια στην οποια εξελιχθηκε και τα χει καταφερει καλυτερα απο πολλους. Στην αρχη δεν το χρησιμοποιησε το χαρτι γιατι δοκιμασε να κανει αλλα πραματα που χε στο μυαλο του, ομως οταν περασαν τα χρονιαα εχοντας φαει τα μουτρα του στην αγορα εργασιας, και δεν ειχε πλεον το κουραγιο να μαθει καποια αλλη δουλεια ή να σπουδασει κατι, τοτε το χρησιμοποιησε το χαρτι που τον ειχαν πιεσει οι γονεις του να παρει, και χαρη σ αυτο ειναι τωρα οικογενειαρχης με σπιταρωνα και δουλεια στην οποια ειναι πολυ ευχαριστημενος. Και το ομολογει οτι αν δεν τον πιεζαν να παει στο τεχνικο λυκειο δε θα χει καταφερει τιποτα, και τωρα τους ευγνομονει τους γονεις του.

ferro αφού νιώθεις τόσο πιεσμένη και δεν το αντέχεις καλά έκανες και πήρες αυτή την απόφαση.Είπαμε τίποτα δεν είναι πιο σημαντικό από την ψυχική μας υγεία.
Εύχομαι να βρεις να ασχοληθείς με κάτι που θα σε γεμίζει πραγματικά και δεν θα σε αγχώνει.
Και προσπάθησε να μην επηρεαστείς όσο γίνεται από αυτά που ίσως θα ακούσεις από τους γονείς σου λόγω της απόφασής σου αυτής.Μπορεί να σ\'αγαπάνε και να νοιάζονται για το καλό σου αλλά μόνο εσύ ξέρεις πώς νιώθεις και ποιο είναι πραγματικά το καλό για σένα.

Quote:

---

Originally posted by ferro
παιδια σημερα θα σας στεναχωρησω πολυ....
πηρα οριστικη αποφαση να αφησω τη σχολη μου...
οταν νοιωσω καλυτερα θα ψαξω για δουλεια...
καλυτερα να βρω μια δουλεια-εστω και του κολου-παρα να περναω το μαρτυριο της σχολης.
το ξερω πως σας στεναχωρω αλλα την αποφαση μου την πηρα.
μην προσπαθησετε να με μεταπεισετε σας παρακαλω.
απλα δεν αντεξα αλλο...
σας ευχαριστω ολους για το ενδιαφερον σας
να ειστε ολοι καλα:)

---

Ferro ,
Σκέψου δύο πράγματα.
Το πρώτο είναι ότι ευτυχώς στην ελληνική πραγματικότητα δεν σε διαγράφουν από μία σχολή επειδή δεν παρακολούθησες κάποιο ή κάποια εξάμηνα.

Το δεύτερο όμως και το ποιό σημαντικό είναι ότι δεν τίθεται (ούτε θα έπρεπε εκ μέρους σου να τίθεται) θέμα για το αν θα στεναχωρήσεις κάποιον με την όποιοα απόφασή της ζωής σου. Τις αποφάσεις τις παίρνουμε με πρώτο γνώμονα τον ευατό μας και ΟΧΙ τους άλλους (ώστε σε πολλές περιπτώσεις να είμαστε χρήσιμοι ΚΑΙ για τους άλλους).

Έτσι όπωε σε φαντάζομαι εγώ βλέπω να αντιλαμβάνεσαι ότι το να τελειώσεις με την σχολή (και μιας και είναι μόνο 5 μαθήματα) θα σου είναι κάτι χρήσιμο αλλά από την άλλη ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΙΣ.
Το μόνο που μπορείς να κάνεις λοιπόν είναι να χαλαρώσεις. Και αν αυτό που χρειάζεσαι είναι να πάρεις και μία ανάσα και να βρείς όπως λες και μια κ... δουλειά ε τότε να το κάνεις. ΑΛΛΑ πρόσεξε, μην αφήνεις σκέψεις και απόψεις δικές σου ή τρίτων να σου τρυπάνε το μυαλό και να φυτεύουν τύψεις. Ασε το χρόνο να δουλέψει για σένα. Απόλαυσε την ηρεμία που δίνεις στον ευατό σου φεύγοντας από την σχολή. Μην τον σπαταλήσεις σκεφτόμενος τα \"ΑΝ\" και τα \"ΙΣΩΣ\".

σας ευχαριστω ολους παιδια!
με συγκινειτε με το ενδιαφερον σας,ο καθενας απο σας με τον δικο του τροπο...που θα παει...θα την βρω την ακρη...

Να σου κανω μια ερωτηση? Ποια ειναι τα συμπτωματα των κρισεων πανικου σου και ποτε σου εκδηλώνονται οι κρισεις?