Printable View
Συμφωνω με την θεση σου οτι δεν ειναι ασπρο μαυρο το θεμα. Εχω εμπειρια αδιαφοριας κοινωνικου περιβαλλοντος σε κατι σοβαρο που μου συνεβη.Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Εχω καταληξει στο οτι τελικα οταν μαζευονται χιλλια δυο αρνητικα τουβλακια ο οργανισμος δεν γινεται να μην εμφανισει και μια μορφη ψυχικου νοσηματος.
Δεν ξερω την ιστορια σου μελος, αλλα οι απαντησεις σου ειναι ζυγισμενες. Εχεις κανει δουλεια με την ψυχη και τον νου σου.
οπως τα λες ειναι, μαζευονται. πραγματικα ο μονος ανθρωπος που ενιωθα να με αγαπαει στην οικογενεια μου ηταν ο μπαμπας μου. τουλαχιστο μου φεροταν ΟΜΟΡΦΑ... απο τη μια η μανα αδιαφορια, απο την αλλη ο αδερφος με χτυπουσε και με μειωνε χωρις συνεπειες, ακομα κι οταν παραπονιομουν. εκανα φιλιες με ατομα που με μειωναν επισης, στο σχολειο με ενοχλουσαν και με εξευτελιζαν. πλεον εχω φτασει στο σημειο να θελω να ξεκοψω απο την οικογενεια μου, κι ας μην ειναι πια ετσι... δηλαδη η μανα μου τωρα αναζηταει τρυφεροτητα κ ο αδερφος μου δε με μειωνει κλπ. νιωθω οτι δε με αγαπανε στ αληθεια, απλα μ εχουν συνηθισει κι αυτο ειναι ολο. καποιες φορες συναντιουνται τα ξαδερφια με τον αδερφο μου και δε μου λεει κανεις τιποτα. και τα μαθαινω μετα επειδη τα ξαδερφια μου νομιζαν οτι το ηξερα και οτι ο αδερφος μου τους ειπε οτι ειχα δουλεια/βαριομουν να ερθω (μπροστα στον αδερφο μου μου τα ελεγαν). τον περισσοτερο καιρο αντεχω, αλλα καταληγω και παλι να τα σκεφτομαι. θελω να εξαφανιστω απο προσωπου γης και να μην εχω κανενα γνωστο σε ακτινα εκατονταδων χιλιομετρων. με αγχωνει και η ιδεα να επισκεπτομαι το πατρικο μου ακομα.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Constantly curious σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.Πέρα από πολλά στάδια κι εγώ,υπήρξα πολύ απόλυτος,θυμωμένος και διάφορα άλλα τέτοια.Αυτό που προσπαθώ να πω στην θεματοθέτρια είναι ότι πλέον πρέπει να κοιτάξει το ''από εδώ και πέρα'' και να μην βαδίζει με το παρελθόν.Το παρελθόν δυστυχώς το έχουμε ζήσει και η σκέψεις προκαλούν πολλά μπερδέματα.Αν δεν είσαι έτοιμος να το λύσεις και οι σκέψεις σου προκαλούνε θυμό,τότε είναι πολύ καλύτερα να το αφήσεις στην άκρη γιατί υπάρχει περίπτωση να φέρεις τα αντίθετα αποτελέσματα.Quote:
Originally Posted by yanat
Αυτό που γράφεις για το πατρικό,είναι καθαρά θέμα αυτοεκτίμησης.Εκεί πέρα ένιωθες ότι δεν αξίζεις τίποτα και τα παιδικά/εφηβικά σου χρόνια στοιχιώνουν και το τώρα,πιστεύοντας ότι κάποιος θα σε κρίνει ή θα σε μειώσει κι εσύ δεν θα μπορείς να ''αμυνθείς'' γιατί έτσι έχεις μάθει ή έτσι σου έχουν μάθει και γιατί δεν έχεις και κάποιον να σε στηρίξει.Δεν είναι όμως έτσι να το ξέρεις αυτό.Απλά είσαι στο στάδιο του θυμού και δεν μπορείς να δεις καθαρά τα πράγματα.
εχεις δικιο κι εγω αυτο πιστευω οτι ειναι το πιο σωστο.. να προσπαθησω να προχωρησω μπροστα. δε θελω καν να το λυσω, ο καθενας θα θελει να υπερασπιστει τον εαυτο του η θα κανει οτι δε θυμαται. και γω θα πρεπει να τα κανω γαργαρα και να ζησω μ αυτα. δεν ξερω αν η απομακρυνση αυτη με ελαφρυνει ψυχολογικα, παντως πιστευω οτι αυτο θα γινει.Quote:
Originally Posted by Ntoubroutza
Yanat ειχα ακουσει αυτη τη φραση που ελεγε μια ψυχολογος πως "Ολοι οι ανθρωποι οταν μας ρωτανε αν θελουμε να κανουμε κατι ή αν θελουμε να παμε καπου ή να δουμε καποιους" μπορει νοητικα να μας αμφισβητησουμε αλλά συναισθηματικα παντα ξερουμε.
Χαιρομαι που υπερασπιζεσαι την μητερα σου παρολο που εκανε λαθη. Χαιρομαι γιατι κανω το ιδιο. Παιζει να ειναι καλως ή κακως μεχρι σημερα ο μοναδικος ανθρωπος που νιωθω οικογενεια μου. Την οικογενεια μου την προστατευω. Το νημα που αναφερομουν εχει τιτλο " Την ωρα που εσυ" .
το διαβασα. : ( αν μπορουσα να ταξιδεψω στο χρονο θα σε αρπαζα και θα το εσκαγα, μετα θα σου ζουλουσα τα μαγουλα, θα σου εκανα σκατοφατσες για να γελασεις και θα εψαχνα σε εγκυκλοπαιδειας να βρω μια αγκαλια που να σε ηρεμει και δε θα σ εδινα πισω :~/Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Σε ευχαριστω που το διαβασες και για τον τροπο απαντησης σου.
Δεν εισαι μονη σου... !!! Παιζει να ειμαστε πολλες οι "κορες" αφανη θυματα μιας περιεργης γενιας που επρεπε πρωτα να παντρευτει και μετα να κανει ερωτα. Να γινει Μανα με το στανιο.
Κατ επεκταση να μαθαινει στην πορεια αν της ταιριαζει η μητροτητα και να μην εχει και γυρισμο.
Θελω απο τον πονο να περασω στην αλλη οχθη, να μαθω τι ειχε εν τελει να μου δωσει ολο αυτο. Πιστευω πως και εσυ το θες. Καλως ηρθες στην διαδικτυακη μας παρεα.