Originally Posted by
carpediem
Σας ευχαριστω πολυ ολους για το χρονο σας να μου απαντησετε.
Δυστυχως σημερα εκλεισα μηνα με το φαρμακο και δε βλεπω διαφορα. Νιωθω σχετικα καλυτερα μονο οταν γυμναζομαι και οταν κανω πραγματα με το φιλο μου οπως βολτα στη φυση με τους σκυλους η επισκεψη σε φιλικο ζευγαρι.
Πρεπει να ξεκινησω δουλεια σε 10 ημερες και δε βλεπω πως θα γινει αυτο με εμενα σε αυτην την κατασταση.
Πηγα στο γιατρο μου να μου τα γραψει την Τριτη και ειπε να περιμενουμε το 40ημερο γιατι στο παρελθον εχει δειξει ο οργανισμος μου να θελει καπου τοσο. Αν τοτε δε νιωθω καλυτερα, θα αυξησουμε τη δοση.
Θυμαμαι οτι καποτε με το λαντοζ πετουσα αλλα αλλη φορα δεν εγινε τιποτα κ ετσι πηρα cymbalta. Οπως επισης πως το cymbalta αφου το εκοψα με το γιατρο σιγα σιγα, οταν υποτροπιασα στην αλλη ακρη του κοσμου μετα απο 3 μηνες πηγα να το ξεκινησω κ με διελυσε στις παρενεργειες, εμετους, αυπνια κλπ οποτε πηρα παλι ladose που ομως αργοτερα του βαλαμε και remeron το οποιο ομως μου εφερε τρελες τασεις αυτοκτονιας οποτε και το κοψαμε κ συνεχισα με το ladose.Το remeron ομως στα 18 μου με εβγαλε απο την καταθλιψη....
Εν ολιγοις ο ιδιος οργανισμος δεν απαντα με τον ιδιο τροπο στα ιδια φαρμακα παντα.
Παρενεργειες δεν εχω δει με το wellbutrin. Η τουλαχισοτον πολυ ενοχλητικες. Γιατι δε με αφηνει να κοιμηθω πανω απο 7-8 ωρες βασικα και αυτο με ενοχλει γιατι γενικα ειμαι ανθρωπος του υπνου κ ειδικα στην καταθλιψη τι αλλο να θελω να κανω απο το να κοιμηθω?
Ο φιλος μου λεει πως εχω ξεμπλοκαρει απο τοτε που το αρχισα και δεν το βλεπω εγω αλλα εχει βοηθησει λεει...
Μια φιλη γιατρος στην Αμερικη που το παιρνει χρονια μου ειπε πως αν εχω σταματησει να κλαιω με ευκολια οπως πριν τοτε σημαινει πως εχει αρχισει να πιανει.
Εγω κλαιω γοερα αλλα οταν σκεφτομαι τον σκυλο μου που πεθανε....
Διαβαζω κριτικες για το wellbutrin online και βλεπω πως σε καποιους την 5η εβδομαδα επιασε κ παιρνω ελπιδες αλλα δε μπορω αλλο ειλικρινα. Μολις εστειλα στο γιατρο μου αν γινεται να το αυξησω απο αυριο σε 300 απο 150.
Ξερω οτι παιζει με ντοπαμινη κ οχι οπως τα ssri αλλα ελπιζω πως αφου δε μου εχει φερει νευρα, ημικρανιες κ αγχος οτι θα πιασει αλλα σιγα σιγα. Το γεγονος πως σηκωνομαι απο το κρεβατι, παω γυμναστηριο και μαγειρευω κλπ ειναι αξιοθαυμαστο για εμενα σε καταθλιψη που συνηθως δεν κανω τιποτα κ παραλυω ολη μερα στα σκοταδια.Αλλα δεν ξερω αν εχει βοηθησει το χαπι σε αυτο η αν απλα ειναι διαφορετικης βαρυτητας καταθλιψη.
Εχω κουραστει να λεω στον κοσμο πως δεν ειμαι καλα, ακομη, οταν ρωτανε αν νιωθω καλυτερα κλπ.
Και εχω κουραστει γενικα να υποτροπιαζω. Πιστευα βεβαια πως ειμαι πιο δυνατη κ αφου μπορεσα να ζησω χωρις φαρμακα για 6χρονια στο παρελθον θα μπορουσα κ τωρα αλλα που...ειτε τα κοψω ειτε τα αντικαταστησω με st john wart, παντα μετα απο 3 μηνες (παντα ιδια χρονικη διαρκεια για να ξανακυλησω) υποτροπιαζω. Και για ενα ατομο δυναμικο και κοινωνικο σαν εμενα, ειναι σκοτωμα η καταθλιψη. Οι μηνες που χανω μεχρι να συνελθω ειναι σαν χρονια. Οι ανθρωποι που εχουν φυγει απο κοντα μου λογω αυτων των σκαμπανεβασματων γιατι προφανως τους φαινεται τρελο και ξενο κ αλοπροσαλο ολο αυτο, ειναι πολλοι.
Πασχιζω μεσω αναρτησεων για public awareness να ξε ρετσινιασω την καταθλιψη και την αγχωδη διαταραχη...αλλα βλεπω πως μονο οσοι πασχουν κι αυτοι σχολιαζουν η δειχνουν να καταλαβαινουν. Βαρεθηκα να εξηγω οτι ειναι ασθενεια και δεν αρκει να βγεις λιγο εξω η να πας ταξιδι για να ισιωσεις.Θυμαμαι στη Γαλλια αφισες στο μετρο για καμπανια ενημερωσης σχετικα με την σοβαροτητα της καταθλιψης....που τετοια τυχη να ειχαμε κι εδω....
Ουφ, σας κουρασα κι εσας μαλλον. Συγγνωμη...
Ευχηθειτε μου να πιασει το wellbutrin επιτελους....δε μπορω τα ssri ειλικρινα μου διαλυουν τη λιμπιντο και με κανουν να πειναω συνεχως...................