Αμα τη θες την κοπέλα,πργματικά όμως μην την αφήσεις.Quote:
Originally Posted by Booth
δώσε μια ακόμα ευκαιρία και πες της να την βοηθήσεις και εσύ ν αλλάξει και να μν σ πιέζει
Printable View
Αμα τη θες την κοπέλα,πργματικά όμως μην την αφήσεις.Quote:
Originally Posted by Booth
δώσε μια ακόμα ευκαιρία και πες της να την βοηθήσεις και εσύ ν αλλάξει και να μν σ πιέζει
Μέσα μου ναι θέλω να είμαι μαζί της. Η καρδιά μου αυτό λέει. Ωστόσο με φρενάρει η λογική, διότι έζησα αρκετές περίεργες σκηνές και δε θέλω να ζήσω πάλι τα ίδια... Τις 2 φορές που βρέθηκαμε ήταν από δικιά μου πρωτοβουλία, μήπως βρεθεί άκρη. Αυτή όμως και τις 2 είπε ότι δε αλλάζει. Αυτή όχι, μετά τον χωρισμό δε με ενόχλησε καθόλου. Δε έχουμε καμιά επαφή. Εγώ ττην επιδίωκα.Quote:
Originally Posted by PAPA
Όχι ψυχοθεραπεία δε κάνει.. Έκανε παλιά. Τώρα παίρνει μόνο της αγωγή της. Δε ξέρω αν θα βοηθήσει καθόλου να πάμε στο ψυχολόγο της μαζί... Μου το πρότεινε, αλλά δισταζω...
Γενικά εγώ αυτό που φοβάμαι πιο πολύ είναι η κατάθλιψη της, και το ότι αν τα ξανά βρούμε και ξανά φύγω θα της κάνω κακό, διότι έχει πολύ εύθραυστη ψυχολογία.. Αυτό μου λένε και οι γονείς μου/φίλοι
Booth δεν εχω πει μεχρι στιγμης κατι αλλα παρακολουθω το θεμα σου. Ας μιλήσουμε λίγο για θέματα καρδιάς/λογικής και ας τα ζυγισουμε. Ή καρδιά σου σου λέει να μείνεις μαζί της, αυτό λες ότι θέλεις και σε πιστεύω και αυτό είναι που σε μπλοκαρει. Καμια φορα ειναι καλο και ωραιο να την ακολουθουμε. Μπορεί ομως πχ η καρδιά να λέει μετά από ένα χωρισμό "πάνε να πεθανεις"...είναι καλό και σωστο; Όχι. Την ακολουθουμε και πηδαμε απο τη ταρατσα; Όχι δα. Είμαι βέβαιη πως σε αυτή τη περίπτωση θα έλεγες σε φίλο να μην την ακολουθήσει.
Πάμε στη λογική τώρα. Ή λογική λέει ότι μία σχέση για να είναι καλή και να έχει μέλλον πρέπει να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά μέσα σε αυτήν ως ανθρωπος. Όχι ότι δεν θα έχει σκαμπανεβασματα η ότι δεν πρέπει να στεκόμαστε στον ανθρωπο μας στα δύσκολα. Αλλα όχι και να πνιγομαστε και να πιεζομαστε σε αυτήν και να τα παραταμε όλα για αυτην και να μένουμε πίσω σε τομείς της ζωής μας για αυτην και να σαπίζουμε μέσα σε αυτην. Ή μικρή μου εμπειρία δείχνει πως μία καλη σχέση πρέπει να μας ωθεί να γινόμαστε η καλύτερη έκδοση του εαυτού μας. Εσύ γίνεσαι καλύτερος μέσα σε αυτην; Προχωράς σε αλλους τομείς της ζωής σου που είναι σημαντικοι για εσένα μέσα σε αυτήν; Νιώθεις δημιουργικός μέσα σε αυτήν; Είσαι το περισσότερο καιρό ευχαριστημένος μέσα σε αυτήν; Μη μπερδεύεις την άνεση και την γλυκα του γνωστού μπροστα στο αγνωστο με την ευτυχια. Και κάποιος που σαπίζει στο καναπέ του 24 ώρες τη μέρα είναι ανετος. Είναι όμως χαρούμενος; Νομίζω κάνεις απο τους δύο σας δεν είναι χαρούμενος όπως τα περιγραφεις. Ούτε η κοπέλα μπορεί να προχωρήσει και να βελτιωθεί και να ωριμασει αν κρέμεται από την ασφάλεια της σχέσης σας. Όπως τα βλέπω κρατατε ο ένας τον άλλον πίσω.
Επίσης ένα μεγάλο καμπανάκι είναι το ότι δεν ερωτευτηκατε ποτέ. Ή βάσεις ήταν εξαρχής καθαρά θέμα άνεσης και οικειοτητας. Ο έρωτας περνάει αλλά είναι σημαντικό να έχεις θαυμάσει και να θαυμάζεις τον αλλον ως αντρα/γυναικα αντιστοιχα αλλα και πιο ολιστικα ως ανθρωπο, δεν αρκουν τα τρυφερα συναισθηματα.
Θα σας συντριψει ο οριστικός χωρισμός; Φυσικά. Θα είναι εύκολο; Όχι. Θα είναι το καλύτερο; Έτσι νομίζω. Αυτά λέει η λογική.
Θα το παω λίγο αλλιώς τώρα. Ή καρδιά σου ειπαμε σου λέει να μείνεις. Εγώ επειδή είμαι λίγο περίεργη σε άλλη περίπτωση θα σου έλεγα τερμάτισε το, ακόλουθα τη καρδιά σου μέχρι να γίνεις κομμάτια για να μην σκεφτεσαι μετά "τι μπορουσες να είχες κάνει αλλιώς". Η λογική λέει ομως ότι μαλλον αργά ή γρήγορα θα τελειώσει αυτό και οτι περιμενεις ενα ματαιο θαυμα -εφοσον ειπατε πως συνειδητοποιειτε οτι δεν θα αλλαξει κατι. Αρα επίσης λέει ότι θα καταλήξεις να πληγωσεις τη κοπέλα κι άλλο και είναι ήδη σε ευαίσθητη κατάσταση. Ή καρδιά σου φαντάζομαι σου λέει πως δεν το θες αυτο σωστά;
Το τελικο ερώτημα λοιπόν είναι: Έχεις τη δυναμη να κάνεις αυτό που και ο ίδιος σκέφτεσαι ότι είναι το σωστό; Δεν είναι κακό να εξαντλήσεις κάθε προσπαθεια και να ακολουθήσεις τη καρδιά σου, απλά είσαι διατεθειμενος να πληρωθεί το τίμημα; (Να πληγωθειτε πιο πολύ δηλαδή); Είναι και η πρώτη σου σχέση και είναι πολύ πολύ δύσκολο το ξέρω. Αλλα προσπαθησε όσο μπορείς να ξεχωρίσεις την αγάπη/τον έρωτα σου από το τον φόβο σου μπροστά στο άγνωστο/ την άνεση σου κοντά στο οικείο. Σορυ για το τεράστιο σχόλιο και αν καπου τα όσα λέω φαίνονται απόλυτα. Μακάρι να κάνω λάθος αν αυτό θελεις και φυσικά εσύ μόνο μπορείς να κρινεις κατάλληλα. Ευχομαι να σου έδωσα εστω κάποια χρήσιμη τροφή για σκέψη και να μη σε μπέρδεψα παραπάνω.
Η καρδιά σου λέει να είσαι μαζί της ε? Εγώ θα άκουγα τη καρδιά μου. Η λογική μπορεί πολλές φορές να μας στερήσει την αληθινή αγάπη._ Ρομαντικό? Μπορεί.............Quote:
Originally Posted by Booth
Ναταλία σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το πολύ εύστοχο κείμενο σου. Δε μπορώ παρά να συμφωνησω. Θεωρώ όπως το λες ότι περισσότερο σκέφτομαι την άνεση, αυτή τη γλύκα που έχεις μέσα σε μία σχέση, και πόσο μεν σε εμένα που ήταν η πρώτη μου, και δεν είχα ζήσει κάτι παρόμοιο στο παρελθόν. Πλέον τώρα που δε την έχω νιώθω πάλι αυτό το κενό, διότι έχω γυρίσει στη παλιά μου ζωή, πριν τη γνωρίσω. Έχω αρκετά ενδιαφέροντα και φίλους, αλλά εγώ νιώθω οτι δε με καλύπτουν πλήρως, και θέλω μία κοπέλα στο πλάι μου.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Ναι η αλήθεια είναι ότι μέσα στη σχέση όσο ήμουν πιεζομουν, δε είχα την ελευθερία να κάνω όσα με ευχαριστούν, και ένιωθα ότι εμένα πίσω σε πολλούς τομείς. Ωστόσο μάλλον λόγω του ότι ποτέ δε είχα ζήσει την εμπειρία του να έχεις μία κοπέλα, μου άρεζε κιόλας, καθώς ένιωθα όμορφα.
Όσο για τον έρωτα και εκεί έχεις δίκαιο. Δε είχαμε ερωτευθεί μεταξύ μας. Απλα ταιριαζαμε πολύ και τα φτιάξανε.. Όμως μετά μέσα στη σχέση υπήρχε αγάπη μεταξύ μας, και μάλιστα μεγάλη!
Κλείνοντας όπως λες η λογική λέει πως δεν θα πάει μακριά αυτή η σχέση, καθώς ήδη 2 φορές αναφέρεται πως δε μπορεί να αλλάξει κάτι, και πώς θα γίνονται τα ίδια.. Άρα λογικά εγώ θα νιώσω ξανά πνιγμένος και θα θέλω να ξανά αποχωρησω. Συν ότι μπαίνω και στρατό σε λίγους μήνες και θα είναι ακόμα πιο δύσκολο. Η λογική λοιπόν ήδη έχει αποχωριστεί τη κοπέλα... Πρέπει να δούμε τι θα κάνουμε και με τη καρδιά. Θεωρεις πως μία επίσκεψη σε ένα ειδικό θα με βοηθούσε σε αυτό το τομέα;
εδω κολλαει ενα τραγουδακι που στο αφιερωνω φιλε μου!https://www.youtube.com/watch?v=GqH21LEmfbQ
Την αποψη μου στην είπα και θα στο ξαναπώ...
Ειναι γλυκά της πρώτης σχέσης και ο φόβος της μοναξιάς.... Αν βρεις κάποια άλλη κοπέλα στο μέλλον όλο αυτο θα μείνει πίσω... Εινσι και πρόσφατο... Το εχω αναλύσει περισσότερο σε προηγούμενα ποστ αλλα τώρα θέλω να σταθώ σε κάτι...
1) Αναφέρεις και την οικογένεια σου όμως ότι είναι εμπόδιο ... Εσυ ξέρεις τι σε κάνει πραγματικά ευτυχισμένο και τις επιθυμίες σου... Αν ήθελες πραγματικά αυτο δεν θα το χρησιμοποιούσες σαν δικαιολογία
2) η πίεση θεωρώ ότι είναι θέμα χαρακτήρα το οποίο γιγαντώνεται με την κατάθλιψη... Στο είπε δεν θα το αλλάξει αυτο ..
ολα θα πρέπει να τα κάνετε μαζί... Αυτοκόλλητοι.. Και να σου πω ότι δεν σε κατηγορώ σε καταλαβαίνω γιατί ούτε εγω αντέχω την πίεση..
3) λες ότι έφτασες 23 για να βρεις έναν άνθρωπο να σε αγαπάει και να σε νοιάζεται...
Τι μετρο σύγκρισης έχεις? Πρώτη σχέση ήταν που την έχεις εξιδανικεύσει πολύ!!! Άσε που δεν σε πήραν και τα χρόνια !!!! Πόσες θα έχεις να γνωρίσεις ακόμα...
Εν κατακλείδι αν τελικα το ήθελες πραγματικά και δεν είχες καν ενδοιασμόυς θα έφτιαχνες αυτο το ποστ? Θα ρώταγες εμάς για το τι είναι σωστό να κανεις?
Βρες την ισορροπία μέσα σου ανάμεσα σε καρδιά λογική και συναισθηματισμούς κάπου εκεί θα βρεις και την απάντηση...
Kοιτα...ή επίσκεψη σε ειδικό μπορεί να βοηθούσε. Ίσως σε βοηθούσε να ξεκαθαρισεις και τις σκέψεις και τα συναισθήματα σου καλύτερα. Αν μπορεις γιατι οχι θα ελεγα να το κανεις. Αλλά δυστυχως δεν υπαρχει τροπος για να είναι πιο εύκολο...θα είναι δυσκολο, πολυ. Κάποια στιγμή θα καλεστεις να αντιμετωπίσεις την κατάσταση αποτομα, σαν να τραβας ένα πολύ επίπονο χανζαπλαστ από το δέρμα σου που θα σε ψιλογδαρει κι ολα...και τις συνέπειες θα τις επεξεργάζεσαι καιρό ειδικά εφόσον υπάρχει αγάπη όπως λες...Quote:
Originally Posted by Booth
...συνηθως τα ατομα που πασχουν απο καταθλιψη μπορουν να φτασουν και στα ακρα χωρις καποια φαρμακευτικη αγωγη..επισης καποια φαρμακα δημιουργουν παρενεργειες και μπορουν να την φτασουν και σε βιαιη συμπεριφορα..εσυ πως νιωθεις οταν εισαι μαζι της; εχεις αισθηματα για εκεινη; σιγουρα η καταθλιψη ειναι ενα σοβαρο θεμα...δεν θα σου πω τι θα κανεις, εισαι ενηλικος κι αποφασιζεις μονος σου...φαντασου ομως αργοτερα στο μελλον την ζωη σου με αυτην τη κοπελα..οι γονεις σου φοβουνται κι εχουν καθε λογο να το κανουν αυτο..λογω της καταθλιψης ειναι κτητικη, ζηταει την επιβεβαιωση και δεν δεχεται την απορριψη...ισως αργοτερα αν την ξαναχωρισεις να σε απειλησει οτι.θα κανει κακο στον εαυτο της..με τις απειλες ομως να εισαι σιγουρος οτι δεν γινεται δουλεια... Ξεκαθαρισε το τι θελεις , ζυγισε τα ολα ...τα θετικα και τα αρνητικα...και να εισαι προσεκτικος στις επιλογες σου.. Εχω σχεση με ενα παιδι 24 χρονων και οι γονεις του οταν με πρωτογνωρισαν ειχαν αμφιβολιες για μενα (οπως αλλωστε κι ο καθε γονιος που θελει το παιδι του πανω απολα υγιες και ευτυχισμενο) , να φανταστεις δεν εχω καποιο προβλημα και οι γονεις του ηταν ανησυχοι γτ δεν ειχε ποτέ καποια ουσιαστικη σχεση στη ζωη του( οι ξεπετες δεν μετρανε)...που θελω να καταληξω; σαν γονεις ανησυχουν για σενα γενικοτερα και ενα παραπανω με την καταθλιψη της κοπελας
Ευχαριστώ πολύ για την απάντηση. Όσο καιρό ήμασταν μαζί, δε έβγαλε κάποια βίαιη συμπεριφορά. Το τύπου πχ να σηκώσει χέρι ή να απειλήσει με αυτοκτονία κτλ.. Δηλαδή να φανταστεις τον χωρισμό τον πήρε πολύ καλά... Δε ξέρω ακριβώς τί είδους κατάθλιψη έχει, απλώς ξέρω πως πλέον είναι αρκετά καλύτερα, καθώς στην αρχή ήταν πολύ άσχημα. Όμως τα φάρμακα ακόμα τα παίρνει. Δε μπορεί να τα κόψει. Έχει παρενέργειες αν το κάνει, καθώς έχει προσπαθήσει.Quote:
Originally Posted by Anna Mar
Οι γονείς μου ανησυχούν, καθώς όπως λένε δε ξέρεις πως θα εξελιχθεί η κατάθλιψη, και κατά πόσο θα είσαι σε θέση να την συμπαρασταθείς. Η κοπέλα δε είχε κάποιο κόμπλεξ με το πρόβλημα της αυτό, καθώς μου το είπε από τη πρώτη στιγμή. Εγώ τα εφτιαξα μαζί της, διότι δε φαινόταν σοβαρό. Στους γονείς μου το είπα αφότου χώρισα, και φυσικά από τότε δε θέλουν να ξανά μπλεξω μαζί της.
Και ένα άλλο που μας ανησυχεί είναι ότι είναι μοναχικό άτομο. Εχει ουσιαστικά μόνο 1 καλή φίλη, και τίποτα άλλο. Είναι δηλαδή απόλυτα εξαρτημένη από εμένα..
Κλείνοντας αυτό που ''τρομάζει'' εμένα και το στενό μου περιβάλλον ώστε να είμαστε μαζί είναι: η κατάθλιψη, και η αβέβαιη εξέλιξη της, η μεγάλη πίεση και κτητικότητα που ασκούσε πάνω μου, ο άσχημος τρόπος που αντιδρούσε όταν θυμωνε και η μοναχικοτητα που έβγαζε.
Ρωτησες πως νιώθω μαζι της. Το πρώτο καιρό ένιωθα πολύ όμορφα. Όμως μετά από κάποιο διάστημα άρχισα να πιεζομαι πολύ, να ξενερωνω και να νιώθω μία ''απεχθεια'' προς το πρόσωπο της. Ένιωθα ένα φόβο, ότι θα την πειράξει ότι και αν κάνω. Αυτή τι στιγμή πάντως δε νιώθω κάτι το τρελό γιαυτην... Πιο πολύ μου λείπουν οι στιγμές μας, και η συντροφιά της... Το μαράζι που μου έμεινε είναι ότι θέλω να προσπαθήσω άλλη μία φορά, μήπως και γίνουν καλύτερα τα πράγματα... Αλλά οι παραπάνω λόγοι δε με αφήνουν... Ελπίζω απλα να το ξεπεράσω ομαλά :)
Ευχαριστώ όλα τα μέλη για τις απαντήσεις και τη βοήθεια σας, και συγγνώμη αν σας έχω κουράσει. Θα ήθελα να προσθέσω κάτι ακόμα: Ένα ακόμα σημείο που με τσιγκλαει και με βάζει σε σκέψεις να ξανά γυρίσω, είναι το ότι η κοπέλα έχει πει για εμένα πολύ όμορφα λόγια, ήθελε να ζήσει την υπόλοιπη ζωή με εμένα, έκανε σχέδια, όταν ήθελε γινόταν πολύ γλυκιά, και τρυφερή μαζί μου, μετά το χωρισμό και παρόλο που εγώ επιδίωξα και βρέθηκαμε άλλες 2 φορές δε με έβρισε, αντίθετα πάλι μου φερθηκε άψογα... Θέλω να πω πως η κοπέλα με είχε πολύ ψηλά.. έτσι τουλάχιστον φαινόταν.. Με προβληματιζει όμως το ότι φερόταν πολύ άσχημα αρκετές φορές... Μήπως ενω ήθελε να με αγαπήσει αληθινά, δε μπορούσε για κάποιο λόγο; Δε μπορώ να καταλάβω τέτοια μεταστροφή στη συμπεριφορά. Πχ μπορούσε να κάνει φασαρία για ένα χαζό λογο, να μου μιλήσει άσχημα, και μετά το βράδι μου έλεγε να πάω σπίτι της και κοιμομασταν αγκαλιά... Τι να πω... Δλδ όλα αυτά που έλεγε/ έκανε για εμένα(θετικά) ίσχυαν όντως... Για αυτό το λόγω στεναχωριεμαι και λέω δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι.. Πραγματικά νιώθω τόσο μπερδεμένος με το άτομο της..
ΡΕ φίλε αφού την θες γτ τυρανιέσαι άδικα ,τράβα να τα βρεις και πες να πάει σ έναν ψυχολόγο,Quote:
Originally Posted by Booth
μην την χάσεις και τ μετανιώνεις μετά
Εσύ πρέπει να ερωτευτείς άλλη και θα σου πω μετα για το "δε θέλω να χάσω ένα καλό κορίτσι". Ο τρόπος που σου φέρεται και μιλάει για εσένα -που σε πιατευω πως ειναι πολυ αξιολογος- δεν έχει καμία σχέση με το πώς αισθάνεσαι εσύ οταν εισαι μαζί της. Μπορει αυτή να σε θέλει και να σε ραντίζει χρυσάφι και εσύ να μη θες να κάνεις το ίδιο για εκεινη. Σκοπός είναι να θέλεις να κάνεις και εσύ το ίδιο για τη σύντροφό σου. Το " μ'αγαπάει με εκτιμαει" δεν αρκεί είναι σημαντικό και το "την αγαπω την εκτιμω". Και δεν λες καν αυτό. Λες ότι σου λείπουν απλά οι ωραίες στιγμές σας και ότι σε είχε πασά. Οκ λογικό να φαίνεται καλό αυτο...Αλλα δεν ειναι λογος για να μεινεις αν δεν σου βγαινει εσενα, δεν βγάζει πουθενά, στο τέλος πάλι θα πνίγεσαι και σκατά θα τα κανεις. Εσυ ολο θα θέλεις να αποτραβιεσαι και εκείνη όλο και θα σπρωχνει περισσοτερο να μπουκαρει στο " χώρο" σου. Αλλά αφού το θες και σε βασανιζει τι να πω...καντο μέχρι να μην την αντέχεις άλλο πια ούτε για πλάκα. Θα ερθει πιστευω η στιγμη που θα μπουχτισεις και δεν θα το σκεφτεσαι αλλο καν, θα φύγεις κύριος, μοναχικός καουμποης στο ηλιοβασίλεμα, δεν θα έχεις τις αμφιβολίες που έχεις τωρα.. Έτσι μπορεί να τη πληγωσεις πιο πολυ αλλά οκ...ποτέ δεν ξέρεις. Μπορεί να το διαχειριστεί καλύτερα από ότι πιστεύουμε. Επίσης άνθρωπος είσαι, όχι κάνα υπεδυναμο ον, άρα θα κοιτάξεις τις δικές σου ανάγκες...και η ανάγκη σου είναι να κάνεις ότι σε κανει να αισθανεσαι καλα και να μην εχεις αμφιβολιες οτι " τι θα γινοταν αραγε αν το προσπαθουσα" και να μη μετανιωνεις που δε προσπαθησες. Αναγκη σου ειναι οπότε θες να γυρίσεις και όποτε θες να φύγεις. Τώρα να γυρίσεις και μόλις μπουχτισεις να φυγεις. Ε καντο. Δεν το λέω ειρωνικά σοβαρά το λέω με κάθε σεβασμο. Έτσι πάει. Κανείς δεν έχει τη δύναμη που απαιτείται κάτι τέτοιες στιγμές. Και σου λέω και το άλλο με 100% σοβαρότητα...μόλις ερωτευτείς άλλη θα σου λυθεί όλο το πρόβλημα, ούτε πως την λένε δεν θα θυμάσαι.Quote:
Originally Posted by Booth
Συμφωνω με την Natalia sups
Ναταλία μου αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεσαι! Συμφωνώ και εγώ μαζί σου.. Απλώς θέλω να κάνω κάποιες επεξηγήσεις. Ούτε η κοπέλα ήταν ερωτευμένη μαζί μου. Μου το είχε πει. Σε εμένα είδε από όσο μου είπε πάρα πολλά θετικά σε όλους τους τομείς, και ήθελε να είναι μαζί μου. Ήταν ένα άτομο πάρα πολύ συναισθηματικό, και τα έδινε όλα από τη 1η στιγμή. Ούτε εγώ ήμουν ερωτευμένος, αλλά όταν ήμουν μαζί της ένιωθα όμορφα, και έκανα τα πάντα για αυτήν. Δεν ήθελα να τις λείπει τίποτα.. Μετά από κάποιο διάστημα όμως, εγώ άρχισα να ξενερώνω. Αυτή πίεζε κάθε μέρα και περισσότερο, ήθελε να ελέγχει τη ζωή μου. Ζούσαμε σαν να ήμασταν παντρεμένο ζευγάρι, και αυτό με έπνιγε και με κούραζε. Δεν είναι εύκολο από εκεί που έχεις συνηθίσει στην ελευθερία, να έρχεται ένα άτομο και να σου ελέγχει όλη σου τη ζωή. Μου κακοφάνηκε.Quote:
Originally Posted by Natalia_sups
Δεν βλέπω να γυρνάω, διότι όπως λες και εσύ το ότι θα κουραστώ ξανά και θα πνιγώ είναι σίγουρο, διότι το είπε και η ίδια. Δεν νομίζω να αξίζει το κόπο να μπω ξανά σε ένα φαύλο κύκλο, όσο και αν την εκτιμάω. Δεν θα αλλάξει. Και συν τις άλλης είμαι σε ένα πολύ μεταβατικό στάδιο της ζωής μου, θα μπω στρατό σε λίγους μήνες κτλ, και σίγουρα δε θα είναι εύκολο.
Τώρα απλά μένει όπως λες και εσύ να ερωτευτώ κάποια άλλη, και το πιστεύω ότι θα την ξεχάσω τελείως. :)
Ευχαριστώ ξανά για τις απαντήσεις σου και τη βοήθεια :)
Πολύ εύστοχο το ποστ σου Μάρα. Θα σου απαντήσω όσο μπορώ πιο περιεκτικά:Quote:
Originally Posted by mara035
1) Δυστυχώς εφόσον ακόμα είμαι σε μικρή ηλικία(23), και μένω μαζί με τους γονείς μου, άρα είμαι εξαρτημένος από αυτούς, είναι λογικό να με επηρεάζουν σε κάποια πράγματα. Γενικά οι γονείς μου δεν με πιέζουν, ούτε μπλέκονται στην ζωή μου. Δεν είχα ποτέ προβλήματα μαζί τους. Όσο καιρό τα είχα με τη κοπέλα, δε τους είχα πει τίποτα, και ούτε αυτοί μου έλεγαν κάτι. Προς το τέλος όταν είχα αρρωστήσει από την πολύ πίεση, άρχισαν να καταλαβαίνουν κάποια πράγματα, και μετά το χωρισμό, αφού τους τα είπα όλα, μου είπαν καλά έπραξες και να την αφήσεις ήσυχη, διότι η κατάθλιψη που έχει είναι σοβαρό θέμα και δε μπορείς να ξέρεις πως θα εξελιχθεί. Επίσης η μάνα μου και η αδερφή μου, την είχαν γνωρίσει, καθώς είχε έρθει στο σπίτι μας 2 φορές, και εκ πρώτης όψεως δεν είχαν καλή γνώμη για αυτήν. Οπότε όσο και να θέλεις εσύ, οι γονείς σε επηρεάζουν, και σίγουρα έχουν μεγαλύτερη πείρα από εμένα!
2)Συμφωνώ. Αυτή εξάλλου έτσι είναι σαν άτομο. Και στην 1η της σχέση, πριν πάθει την κατάθλιψη, από όσο μου έλεγε έτσι ήταν. Μιλάμε όμως για πολύ πίεση. Είμαι άτομο που δεν έχω θέμα με την πίεση, αλλά αυτή ασκούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σίγουρα η κατάθλιψη το χειροτέρευε όλο αυτό!
3)Συμφωνώ! Απλά εντάξει πιστεύω όλοι οι άνθρωποι έχουν το φόβο της μοναξιάς, σε όποια ηλικία και αν βρίσκονται..!
Το ότι πρέπει να βρω τις ισορροπίες μου πρέπει. Το ποστ αυτό το έκανα διότι ακόμα ουσιαστικά δε ξέρω τι θέλω. Ίσως πρέπει να αφήσω το χρόνο να περάσει, να τελειώσω και με το στρατό, ώστε επιτέλους να κατασταλάξω :)
Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους ενδιαφέρθηκαν για το θέμα αυτό, και έγραψαν πολύ ενδιαφέρουσες και βοηθητικές απαντήσεις. Νομίζω πλέον δεν υπάρχει λόγος να συνεχιστεί αυτό το θέμα, διότι έχουν δοθεί οι εξηγήσεις, και νομίζω περαιτέρω επεξήγηση θα κουράσει επιπρόσθετα.
Πλέον όπως έχουν γίνει τα πράγματα, δε θα κάνω κάποια κίνηση με την κοπέλα, διότι δεν είμαι σίγουρος για τον εαυτό μου, και είναι κρίμα να την ταλαιπωρώ. Συνεχίζω τη ζωή μου, όσο και αν με πονάει όλο αυτό!
Ευχαριστώ όλους :)
Καλησπέρα ξανά στην παρέα! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις τελευταίες εξελίξεις: Με την κοπέλα ακόμα δεν έχει υπάρξει καμία επικοινωνία(τελευταία φορά βρεθήκαμε 10 Απριλίου), είμαστε μπλοκαρισμένοι από παντού, και δε ξέρουμε τι κάνει ο ένας και ο άλλος..
Κάθε μέρα βρίσκομαι σε μια πολύ δύσκολη φάση. Τη σκέφτομαι κάθε μέρα, μου έρχεται η όρεξη να πάω να τη βρω, αλλά μετά κατευθείαν σκέφτομαι όλα τα αρνητικά της, μιλάω και με τους γονείς μου, και μου φεύγει αυτή η παρόρμηση. Όμως νιώθω σαν ζωντανός-νεκρός διότι δε έχω όρεξη να κάνω σχεδόν τίποτα.. Κάθομαι όλη μέρα και τη σκέφτομαι και είμαι σαν χαμένος στο διάστημα.. Οκ βγαίνω με τους φίλους μου, κάνω τις ασχολίες μου, προσπαθώ να ξεχνιέμαι, αλλά δυσκολεύομαι. Όλοι μου λένε να κάνω υπομονή και θα περάσει.. Ωστόσο εγώ νιώθω ότι δε θα περάσει ποτέ, και δε θα βρω άλλη κοπέλα όπως αυτή.. Εξάλλου αυτή τη περίοδο δε έχω όρεξη ούτε καν να δω άλλη κοπέλα.. Δε μου βγαίνει.. Και ρωτώ: Πότε θα μου περάσει όλο αυτό; Διότι μιλάμε για μια σχέση σύντομη. Μόνο 6 μήνες, που από αυτούς τους 3,5 ήμουν στο εξωτερικό. Μιλάμε δηλαδή καθαρά για 2,5 μήνες ο ένας δίπλα στον άλλον.. Γιατί στον κόρακα έχω φάει τέτοιο κόλλημα, και δε μπορώ να προχωρήσω μπροστά; Παίζει μήπως και τόσο μεγάλο ρόλο το ότι ήταν η πρώτη μου εμπειρία;
Ευχαριστώ πολύ :)
Ολα όσα έπρεπε να ειπωθούν έχουν ειπωθεί...
Αλλα θα σταθώ σε κάτι ... Δεν είναι κακό να ρωτάς τη γνώμη των γονιών σου των φίλων σου κλπ ... Η ζωή όμως είναι δική σου και την τελική απόφαση την παίρνεις εσύ... Τονεαυτο σου να ρωτάς!!!
Αισθάνομαι ότι επαναλαμβανονται πράγματα και όπως έχει ειπωθεί ήτα η πρωτη σου σχέση... Δεν έχεις κάτι άλλο οταν το βρεις αυτό θα ειναι ανάμνηση ...
Δεν υπάρχει χρόνος να σου πω σε μι μερα σε ένα κλπ... Οταν το ενδιαφέρον σου στραφεί σε κάποια άλλη οκ θα αλλάξουν...
Αν όμως την ήθελες πραγματικά θα σου έλεγα τρεχα και διεκδίκησε την ξανά ...
Δεν θες αυτήν... Μια σχέση σου λείπει ...
Οταν σταματήσεις να σκεφτεσαι και να εξειδανκευεις τόσο πολύ την πρώτη σχέση θα παρουσιαστούν πολλές ευκαιρίες ... Τώρα και να υπάρχει δεν την βλέπεις γιατί προφανώς δεν θέλεις ...
Αν πάλι κάνω εγω λάθος και σου λείπει όντως η κοπέλα και όχι η σχέση βρες την αλλα δεν θα ξαναγυρίσεις πίσω και θα ανεχτείς και την πίεση και τον περιορισμό!!!
Καλησπέρα σας ξανά. Λοιπόν χθες μίλησα με τη πρώην και τις είπα να μου εξηγήσει το πρόβλημα της ακριβώς, ώστε να δω τι θα κάνω. Λοιπόν όπως μου είπε η κοπέλα τελικά έχει κοινωνικη φοβια-αγχωδης διαταραχη-διαταραχη πανικου. Όχι κατάθλιψη. Μου ανέφερε τα παρακάτω λόγια: το προβλημα μου ειναι αγχος
θα μου πεις γιατι παιρνει χαπια;
ξεκινας με ψυχολογο και αν δεις
οτι παθαινεις ολο και πιο συχνα και δεν ειναι μια το πενταμηνο
πας ψυχιατρο
θα μου πεις αγχος εχεις παρε αγχολυτικα
οχι αντικαταθλιπτικα
λοιπον τα αγχολυτικα ειναι εθιστικα ετσι δεν κανει να παιρνεις
μονο σε σος καταστασεις οπως πχ
ενα χειρουργειο η ενα πενθος η μια πτηση
αλλα μεχρι 40 μερες το παρα πολυ
ετσι παιρνεις αντικαταθλιπικα που καλυπτουν την ελλειψη
σεροτονινης στον εγκεφαλο
οταν τα κοβεις σου δημιουργουν πολλα προβληματα αλλα ειναι αντιδραση του οργανισμου..
Τι ακριβώς λοιπόν είναι όλα αυτά; Κατάλαβα επίσης ότι όλα τα παραπάνω προβλήματα που αντιμετώπιζα(πίεση,ζήλια,ε� �ιθετική συμπεριφορά), δεν ήταν λόγω του προβλήματος, αλλά λόγω του ότι έτσι ήταν ο χαρακτήρας της, δένεται πολύ και γίνεται πολύ κτητικοί. Έτσι ήταν ακριβώς και στη 1η της σχέση, πριν καν πάθει όλα τα παραπάνω.. Αυτά λοιπόν τα προβλήματα που έχει, είναι σοβαρής μορφής; αντιμετωπίζονται; Γιατί δεν έχει ιδέα.. Ευχαριστώ πολύ!
Booth αν και το μνμ σου δεν ειναι ολοκληρο θα σου πω το εξης ... Για να μπεις στη διαδιακασια να καταλαβεις την ψυχολογια και το τι γινεται σε καθε διαταραχη τι φαρμακαμπορει να παρει καποιος για ποσο καιρο και πως τον επηρρεαζουν , ειναι μεγαλο θεμα...
Ισως και ναμην μπορεσεις και ποτε να το καταλαβεις....
Για μενα το προβλημα πλεον δεν ειναι η κοπελα ... Εκεινη ξερει τι εχει , ακολουθει αγωγη , πηγαινει στο γιατρο της κλπ
Το ¨προβλημα¨εισαι εσυ ... Η αναποφασιστηκοτητα σου...
Εχεις ενα κοριτσι (βγαλε απο το μυαλου σου το οτι ειναι η πρωτη σχεση) με τη συγκεκριμενη διαταραζη και τις παραγωγα της που εχεις ζησει ... Η μαθαινεις να ζεις με ολο αυτο το πακετο η οχι και προχωρας παρακτω χωρις δικαιολογιες...
Γιατι μου φαινεται οτι δικαιολογιες ψαχνεις να ελαφρυνεις την κατασταση για να ειστε ξανα μαζι ... Ομως η κατασταση ειναι αυτη και δεν αλλαζει...
Εσυ μπορεις να αλλαξεις ? Να υπομενεις ? Να πιεστεις ? Και να μαθεις πολυ περισσοτερα για αυτο το πρβλημα οχι μονι θερωρητικα αλλα και πρακτικα?
Το θέμα είναι το εξής παιδιά και δε ξέρω τι άποψη έχετε: Έχω μπει σε ένα φαύλο κύκλο. Την κοπέλα από τη στιγμή που χωρίσαμε(πάνε πάνω από 2 μήνες) τις έχω στείλει 3 φορές, βρεθήκαμε και τις 3 και ενώ αυτή ήθελε να τα ξανά βρούμε, εγώ κολλούσα. Δηλαδή ουσιαστικά έπαιξα μαζί της, και αυτό με θλίβει διότι δεν είμαι τέτοιο άτομο.. Δεν ξέρω για ποιο λόγο το έκανα. Κολλάω να τα ξανά βρω μαζί της διότι πέρασα άσχημα αρκετά μέσα στη σχέση, όλο μου το περιβάλλον σχεδόν μου λέει να μην ξανά μπλέξω μαζί της, με φοβίζει το πρόβλημα υγείας που έχει, ενώ και τις 3 φορές που την είδα, δε μου βγήκε κάτι από μέσα μου.. Δηλαδή εγώ ποτέ δεν έλιωνα γι αυτή και αυτό φαίνεται. Επίσης με αγχώνουν τα λόγια τις, και το ότι θέλει μια σχέση πάρα πολύ σοβαρή, για πάντα μαζί, όλα μαζί κάτι που εγώ στη παρούσα φάση δε νιώθω έτοιμος για κάτι τέτοιο. Θεωρώ ότι ούτε αυτή είναι μαζί μου ερωτευμένη, απλώς με θέλει διότι είμαι ένα άτομο καλό, ανεχτικό κτλ και με εμένα έβγαινε από τη μιζέρια της, καθώς όπως έχω αναφέρει παρέες ουσιαστικά δεν έχει, και το περισσότερο καιρό το περνάει στο σπίτι.. Δηλαδή με λίγα λόγια είμαστε και οι 2 φλωράκια, αδύναμοι χαρακτήρες και με πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση που κρεμόμαστε ο ένας από τον άλλον χωρίς ουσιαστικό λόγο. Εγώ δηλαδή είμαι απλά κολλημένος, διότι ήταν η πρώτη μου σχέση και πρώτη μου εμπειρία γενικά από γυναίκα, και ουσιαστικά θέλω την ασφάλεια της σχέσης. Αυτό. Όμως έχοντας ζήσει 6 μήνες σχέση μαζί της, είδα ότι γενικά δε ταιριάζαμε πολύ και ότι εγώ δεν ήμουν ευχαριστημένος, καθώς είχε αρκετά άσχημη συμπεριφορά προς το μέρος μου.. Και το κακό είναι ότι μένοντας κολλημένος σε αυτές τις σκέψεις πάω πίσω στη ζωή μου, καθώς δε μπορώ να συγκεντρωθώ σε άλλους τομείς της ζωής μου, δε μπορώ να ψάξω για άλλη κοπέλα κτλ.. Καμία βοήθεια;
Μονος σου τα λες ολα...δεν υπαρχει κατι αλλο, ξερεις μεσα σου τι θες να κανεις. Θελεις να χωρισετε. Απλα δεν βρισκεις τη δυναμη, οκ δεκτο...σε αυτο δεν βοηθαει και το οτι κρατατε επαφη. Δοκιμασε να βαλεις προκληση στον εαυτο σου να μην της ξαναμιλησεις, σβησε τον αριθμο της (θα τον ξερεις απ'εξω αλλα λεμε τωρα) και για ονομα του χθουλου, μη βγαινεις μαζι της. Ειναι παρελθον και αρχισε να φερεσαι σαν να ειναι παρελθον. Απαγορεψε στον εαυτο σου οποιαδηποτε επαφη. Δεν ειναι κακο να το σκεφτεσαι και να βιωσεις ζωντανα το χωρισμο, αυτο ειναι κατι που πρεπει να "βγει απο το συστημα" σου...και μονο χωρις οποιαδηποτε επαφη θα αρχισει με τον καιρο να ξεθωριαζει. Κατσε να σου λειψει η ασφαλεια και η παρεα της και οτι καλο ειχατε οσο θες, αλλα φαντασου πως ειναι σε αλλη χωρα πχ με αλλον πως το λενε, αλλαξε πλανητη και δεν πιανει σημα το κινητο, μην κρατας καμια επαφη μαζι της. Δεν μπορειτε να μεινετε φιλοι, ετσι απλα διαιωνιζετε το προβλημα σας...ο ενας ικανοποιουσε καποιες αναγκες του αλλου...ε αν δεν κοψετε καθε επαφη δεν θα ειστε ποτε ετοιμοι ψυχολογικα να στρεψετε αυτες τις αναγκες σε αλλα πραγματα, σε αλλες δραστηριοτητες και σε αλλα προσωπα. Λες ειστε αδυναμα φλωρακια κλπ...ε θα δυναμωσετε αν και οταν αναγκαστειτε να δυναμωσετε. Με το να της μιλας δεν την αφηνεις να απαγκιστρωθει, να δει πως ειναι μονη και στον αερα και την σκληρη πραγματικοτητα και να αναζητησει εδαφος για να πατησει πιο γερα τα ποδια της. Αλλα θα γινει με τον καιρο και για τους δυο σας αυτο. Εν ολιγοις η συμβουλη μου ειναο η εξης: "σκεψου την και βιωσε τον χωρισμο οσο θες αλλα μην κρατησεις καμια επαφη μαζι της"...νομιζω μονο ετσι θα αρχισουν να ξεθωριαζουν οι σκεψεις.
Ευχαριστώ Ναταλία για την πολύ τεκμηριωμένη σου απάντηση για άλλη μια φορά :)
Δεν κανει τιποτα booth, ελπιζω να το διαχειριζεσαι και να εισαι λιγο καλυτερα σιγα σιγα :)
Προσπαθώ! Κοιτα την έχω εξιδανικευση πολύ σαν πρώτη σχέση και ταλανιζομαι μήπως έχω ευκαιρία... θα το ξεπεράσω με το καιρό!
Τραβα με την καινουργια ,η παλια θα σ ξαναχωρισειQuote:
Originally Posted by Booth
Ελπιζω να ειμαι εντος θεματος αν θυμαμαι καλα το θεμα
Είσαι εκτός θέματος λίγο :D
Το ειδα το θεμα σ.Quote:
Originally Posted by Booth
Εγω προσωπικα δεν θα σ ελεγα να την χωρισεις αν την αγαπας.
οι συντροφοι φαινονται στα δυσκολα σωστα?
Τις εχεις μιλησει για την συμπεριφορα της? της εχεις εξηγησει οτι σ ενοχλει?
Σε ειδικο εχει παει?
Εχει χαμηλη αυτοπεποιθηση και αναφαλειες γι αυτο ζηλευει.Της εχεις δωσει ποτε αφορμη?
Έχω χωρίσει εδώ και 2 μήνες, αλλά την έχω ενοχλήσει αρκετές φορές από τότε. Τις έχω εξηγήσει τι με ενοχλεί, και μου λέει ότι δε πρόκειται να αλλάξει, καθώς έτσι είναι ο χαρακτήρας της.. εε και εγώ εκεί κολλάω.. δε θέλω να νιώσω τα ίδια... Έκανα αρκετή υπομονή εδώ και 6 μήνες, έδωσα ευκαιρίες αλλά δε άλλαζε κάτι.. με ενοχλούσε το ότι ήταν πολύ κτητική, με ήθελε ολη τη ώρα δίπλα της, ήθελε να τα κάνουμε όλα μαζί, ζηλευε αρκετά, χωρίς γενικά να δώσω κάποιο δικαίωμα εγώ. Κάποιος θα πει οκ ίσως ήταν ερωτευμένη αλλά δε ήταν.. είχε πολλές ανασφαλειες, ήταν άτομο μοναχικό με κατάθλιψη και κρεμόταν από εμένα... αλλά δε με σεβόταν... διότι εγώ είχα ανάγκη από λίγο χώρο και δε μου τον έδινε... οπότε τις έκανα παράπονα γκρινιαζε και πολλές φορές μου φερόταν άσχημα, και με πρόσβαλε.. έτσι ήταν ο χαρακτήρας της, καθώς δε έπαιζε ρόλο η κατάθλιψη και οι κρίσεις πανικού/ άγχους που είχε... και στη πρώτη της σχέση, όταν ήταν 17 χρόνων φερόταν ακριβώς όπως εμένα.. σε ειδικό έχει πάει και παίρνει αντικαταθλιπτικά.
Και τη σκεφτεσαι να κανεις?να τα ξαναβρεις μαζι της?Quote:
Originally Posted by Booth
ΣΕ ολα αυτα επειδη εχω περασει και εγω καταθλιψη ,θα σου πω οτι εχει και ενα μεριδιο η καταθλιψη, που φερεται ετσι.
Δεν ειχε φιλους?
Κοιτα δεν μπορεις να τις εξηγησεις οτι και εσυ θες τον χωρο σ?τις τα εχει πει αυτα?και αν ναι τι σου απαντησε?
Παντως μην ακους κανεναν ,να μην σε επηρεασει κανενας για την αποφασισου ουτε φιλοι ουτε συγγενεις ,μονο εσυ ξερεις τι νιωθεις και τι θες.
Ψυχαναλυση στον ειδικο δεν κανει?αν δεν κανει πρεπει να αλλαξει.να βρει καποιον να την βοηθησει με τις ανασφαλειες τις.
Κοιτα να δεις. Εγώ τη χωρισα διότι από τη πολύ πίεση που ένιωθα είχα αρρωστήσει και αυτή δε το σεβάστηκε, καθώς ήθελε να βγούμε βόλτα, ενώ δε με άφηνε ο γιατρός να βγω από το σπίτι. Εγώ έχω τύψεις, διότι πιστεύω ότι έκανα λάθος και ότι βιάστηκα. Όμως η αλήθεια είναι πως ήμουν δυστυχισμένος το τελευταίο καιρό μαζί της. Από τότε προσπάθησα να βρω μία λύση, την έχω δει 3 φορές, αυτή θέλει πολύ να ξανά είμαστε μαζί, αλλά πάντα μου λέει θα ειμα ίδια κτλ... το περιβάλλον μου δε θέλει να τα ξανά βρω μαζι της, διότι εξαιτίας της αρρώστησα και γενικά δε παιρνουσα καλά και με έβλεπαν. Εγώ εδινα τα πάντα γιαυτη, αλλά ποτέ δε ήταν ικανοποιημένη και πάντα είχε ένα λόγο για να γκρινιάζει. Φίλους είχε ελάχιστους, και τελευταία επειδή είχε βρει αγόρι και η καλύτερη της φίλη, ουσιαστικά δε έβγαινε από το σπίτι. Μόνο στη σχολή τη πήγαινε. Τις λέω ότι θέλω χώρο, αλλά αυτή επιμένει να είμαστε κάθε μέρα μαζί, να τα κάνουμε όλα μαζί κτλ... το θέμα που έχει είναι κρίσεις πανικού/ άγχους και κοινωνική φοβία... έχει και λίγο κατάθλιψη.. παλιότερα δε μπορούσε να βγει από το σπίτι, φοβόταν ακόμα και στο λεωφορείο να μπει.. μετά έκανε ψυχοθεραπείες, έπαιρνε αντικαταθλιπτικά και ήταν καλά... όσο ήμασταν μαζί, επειδη ήταν χαρούμενη, δε είχε κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα. Βεβαια το χάπι δε μπορούσε να το κόψει.. όσο ήταν μαζί μου ακομα είχε πολύ ευμετάβλητο χαρακτήρα. Μία κρύο μία ζεστη, συχνά την έπιαναν τα κλάματα, ήταν πολύ ευαίσθητη, ήταν απαισιόδοξη αρκετά, και είχε πολλές ανασφαλειες και φοβίες για μένα χωρις να δίνω δικαιώματα.
Κοινωνικη φοβια εχω και εγω και ειναι οτι χειροτερο.γι αυτο δεν μπορει να γνωρισει κοσμο.Επισης επειδη εχει κοινωνικη φοβια θελει να ειναι μαζι σ επειδη νιώθει ανετα.Οσοι εχουν κοινωνικη φοβια βγαινουν μονο αμα νιώθουν ανετα με καποιον.Και αυτα που εχει παιζουν ροολο στην διαθεση της.Quote:
Originally Posted by Booth
ΔΛδ της μιλαγες και ελεγε δεν προκειται να αλλαξει?Εχεται συζητησει σοβαρα?
Γτ δεν τις προτεινεις να βγειτε μια τελευταια φορα να τα ξεκαθαρισετε ολα.Πες τη τα και πες οτι αν σ αγαπαει να προσπαθησει να αλλαξει,αλλα θελει βοηθεια και απο ειδικο που οχι μονο θα τις δινει χαπια αλλα να κανει και ψυχοθεραπεια να την βοηθησει.
Κοιτα πολλα ζευγαρια θελουν να τα κανουνε ολα μαζι.Και μενα η πρωην μου με πιεζε να τα κανουμε ολα μαζι.αλλα εγω ηθελα και τον χωρο μου ,δεν μπορουσα να βγαινω μαζι τη η ναενοσουμε και τις παρεες μας τις το εξηγησα και νευριαζε.
Εγω τουλαχιστον θα σ πω αμα πιστευεις οτι την αγαπας και οταν δεν εχει ανασφαλειες περνατε ωραια μαζι.Να βγεις και να κανεις ουσιαστικη κουβεντα μαζι της.Να της πεις να προσπαθησει , να αλλαξει Δωστης να το καταλαβει
Έχουμε μιλήσει σοβαρά και τις 3 φορές... Ωστόσο καταρχήν μου εβγαλε στην αρχή μία επιθετική στάση προς εμένα, κατηγορωντας με ότι την άφησα μόνη σε μία δύσκολη στιγμή και μου μίλησε και πάλι άσχημα... μου είπε οτι δε μπορεί να αλλάξει. Και τις 3 φορές... αυτή θέλει τέτοια σχέση... κάθε μέρα μαζί, τα πάντα μαζί , καλοκαίρια, γιορτές κτλ να τα περνάμε όλα μαζί, να είμαστε για πάντα μαζί κτλ... εε και εκεί λέω δε αξίζει το κόπο, διότι αν ξανά μπω στη σχεση μαζί της, θα νιώσω να πνίγομαι πάλι, και θα θέλω να ξανά φύγω.. ερωτευμένος δε είμαι μαζί της, ούτε και αυτή.. μου το είχε πει κιόλας.. μου αρέσει πολύ σαν άτομο, αλλά δε νιώθω δίπλα της αυτό το κάτι που νιώθεις ότι είσαι ερωτευμένος με κάποιον. Το λάθος μου ήταν ότι εγώ ήμουν πολύ μαλθακός και δε τις χαλουσα χατήρι.. είχα γίνει χαλί γιαυτη και πολλές φορές δε το αναγνώριζε και αυτό με πλήγωνε.. πχ με έβριζε κάποιες φορές και δε έλεγα κάτι.. για να μη λέω μόνο τα δικά της αρνητικά. Δε νιώθω σίγουρος αν την αγαπώ, διότι με έχει ξενερωσει πολύ με τη συμπεριφορά της... αλλά ήταν πρώτη σχέση, έκανα σεξ μαζι της πρωτη φορά στη ζωή μου, και γενικά είχα δεθεί... και τώρα νιωθω ένα τεράστιο κενό... ένα φόβο. Φοβάμαι τη μοναξιά και θεωρω ότι δε θα βρω άλλο άτομο να με αγαπά όσο αυτή ή τουλάχιστον όσο μπορούσε αυτή :)
Κοιτα παντως ο ερωτας δεν κραταει για παντα αυτο ειναι νομος.Quote:
Originally Posted by Booth
Δεν ξερεις αν θα βρεις η οχι.
Τι να σ ου πω τοτε και τη σκεφτεσαι να κανεις δλδ?
Κοιτα έτσι πως τα έχω κάνει δε νομιζω να με δεχτεί πλέον πίσω, και εγώ δ νομίζω πως θα μπορέσω να αντεξω τυχόν ίδιες συμπεριφορές... οπότε μάλλον μενω στα αβγά μου... εξάλλου τώρα Σεπτέμβριο θα μπω και στρατό.. είναι γενικά περίεργη εποχή για μένα...
Δεν ξερω εσυ οτι αποφασισεις.Αμα νομιζεις πως ειναι το καλυτερο αστην ,αν οχι κανε την τελευταια κινηση σ .Δεν εχει σημασια που μπαινεις στρατοQuote:
Originally Posted by Booth
Ευχαριστώ πολύ φίλε Νίκο για τις απαντήσεις σου και για τη βοήθεια σου :) Δε βλέπω να κάνω κάποια κίνηση, καθώς πλέον έχει παγώσει το όλο θέμα, αλλά και εγώ έχω κάνει χαζομάρες, διότι επικοινώνησα μαζί της, την είδα 3 φορές και δε βγήκε πουθενά.. Έπαιξα μαζί της ουσιαστικά και αυτό με θλίβει.. Θέλω χρόνο μόνος μου να συνειδητοποιήσω τα λάθη μου..!