Κοίτα, γενικά άρεσε και σε όλες τις ηλικίες. Είναι ένας άντρας πολύ γοητευτικός, ξέρει να μιλάει, ξέρει να φέρεται αν θέλει μπορεί να σε μαγέψει.Quote:
Originally Posted by nick190813
Printable View
Κοίτα, γενικά άρεσε και σε όλες τις ηλικίες. Είναι ένας άντρας πολύ γοητευτικός, ξέρει να μιλάει, ξέρει να φέρεται αν θέλει μπορεί να σε μαγέψει.Quote:
Originally Posted by nick190813
Νοβια, η αναιμια η σιηροπενικη φερνει αισθημα εξαντλησης, κοπωσης και ταχυπαλμιες. Ειδικα στο γυναικειο φυλο με τον κυκλο καθε μηνα ζοριζεται κι αλλο ο οργανισμος. Δεν ειναι κατι σοβαρο. Θ παιρνεις καθε μηνα σιδηρο, απλα δεν πρεπει να προηγηθει καφες ή γαλακτομικο.
Συνηθως προτεινουν να ναι πρωι το κλασσικο χυμο στυμμενο πορτοκαλι και σιδηρο σε χαπι.
Την εχω χρονια, στην αρχη ετρωγα και δουλεμα ως "παιδι" - αντε καλε που εχεις κατι- μα νιωθω την καρδια μου ετσι................................... τσουπ να την και η σιδηροπενικη. Απλα υστερογραφο φερνει και μορφη δυσκοιλιοτητας οποτε βαλε και λαχανικα στη ζωη σου, εστω ενα φρουτο προτεινω ακτινιδιο.
Καλη δυναμη !!!!
ενταξει αλλα και του ικα οι γιατροι καλη ειναι και αυτοι.Quote:
Originally Posted by novia35
Γενικα κανεις πολλα τσεκ απ μην ανυσηχεις μια χαρα εισαι.
Στον ψυχολογο να πας θα σ βοηθησει πολυ.
Σου ευχομαι να εισαι καλα
Σας πλανεψε ολες δλδ? :p:pQuote:
Originally Posted by novia35
Ευχαριστω πολυ! Καλα, αυτο που δεν σε πιστευουν ειναι τρομερο. Να εχεις το προβλημα σου, να βιωνεις ολα αυτα τα ασχημα συναισθηματα και να εχεις ν' αντιμετωπισεις και τον καθενα. Εγω νομιζω οτι οι ανθρωποι δεν συμπονουν, δεν ξερω οσο περναν τα χρονια οι ανθρωποι γινονται ολο και πιο κυνικοι.Αν σε βρουν στην αδυναμια θα σου ριξουν μια να πας και πιο κατω. Για ν' ακουσεις εναν καλο λογο, μια τρυφερη κουβεντα πρεπει να κανεις ταμα. Δεν υπαρχει ενσυναισθηση.Quote:
Originally Posted by Constantly curious
Ε, μα τι σου λεω!! :)Quote:
Originally Posted by nick190813
Οχι, δεν ηταν ιδεα μου. Οντως η σταση ηταν επιθετικη. Ολοι επιζητουσαν την επιβραβευση, την προσοχη και να γινουν οι αγαπημενοι, οι κολλητοι του δασκαλου. Να τους ξεχωρισει. Υπεβοσκε ενας ανταγωνισμος. Εγω ημουν τρελα ερωτευμενη κι αυτο φαινοταν παρολο που προσπαθουσα να το κρυβω. Τετοιο πραγμα δεν μου εχει ξανασυμβει, λες και με ειχε υπνωτισει ο ανθρωπος. Η βλακεια μου ηταν οτι το εκμυστηρευτικα σε ενα- δυο ατομα και τοτε ειδα μια συμπεριφορα ν' αλλαζει. Αυτο ηταν πολυ μεγαλο λαθος μου. Το θεμα ειναι οτι δεν εχω μια φιλη, εναν ανθρωπο δικο μου να τα λεω που να τον εμπιστευομαι. Με αποτελεσμα ειτε να μην εχω κανεναν να τα πω ή να τα εμπιστευομαι στα πιο λαθος ατομα. Στην αρχη υπηρχε μια συμπαθεια αλλα στη συνεχεια αλλαξε η σταση του, με αντιμετωπιζε με καχυποψια και σε καποιες φασεις μου την ελεγε κιολας. Εγω ειχα αντιληφθει οτι καποια ατομα εκει συν του δασκαλου ειχαν κανει παρεακι, δηλαδη τα λεγανε κι εκτος γιατι ειχαν αποκτησει εναν δικο τους κωδικα επικοινωνιας και τους αλλους μας ειχαν γραμμενους. Σαν να περισσευαμε. Ολο αυτο το παρεακι ηταν συσπειρωμενο γυρω απο τον δασκαλο. Ενιωθα ανεπιθυμητη και πιο πολυ οταν καποια μου επιτεθηκε για ανοητους λογους. Μετα το περιστατικο εγω εφυγα απο την ομαδα, φευγωντας απο την ομαδα καποιοι εκοψαν επαφη, εκεινοι βεβαια ισχυριζονται οτι εγω εκοψα επαφη και ενα-δυο ατομα με διεγραψαν απο φιλη τους στο f/b, που δεν μ' ενοιαξε και πολυ απλως ηταν ατομα της επιρροης του δασκαλου (ή ατομα που επηρεαζουν τον δασκαλο) πραγμα που σηματοδοτουσε κατι, χωρις να εχει συμβει καποιο γεγονος αναμεταξυ μας. Οπως και ο δασκαλος βεβαια ο οποιος με μπλοκαρε κιολας στο Facebook μετα που εφυγα. Βεβαια να πω οτι κι εγω ημουν σε μια κατασταση που ειχε περασει πολυς χρονος, εγω τον ηθελα σαν τρελη, περιμενα να γινει κατι και δεν γινοταν, εβλεπα κι ολο αυτο το φλερτακι με την πιτσιρικα, απ' την αλλη δεν μπορω να πω οτι δεν μου ειχε δωσει δικαιωματα αλλα μπορει να ηταν κι ενα παιχνιδι δηλαδη, και μου την εδινε, προσπαθουσα να κρυψω τον εκνευρισμο μου με αποτελεσμα να φτασω στα ορια μου και με την πρωτη ευκαιρια
Αυτο ξανα πες το... για αυτο φροντιζε να μιλας ομορφα και με συμπονοια σε εσενα, γιατι επικρατει λιγο ζουγκλα κατατασταση.Quote:
Originally Posted by novia35
Νοvia έχω μια φίλη που μοιάζετε καταπληκτικά!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πάντα κυνηγούσε τους ανεκπλήρωτους έρωτες. Η ιστορία με τον καθηγητή κάπως έτσι μου μοιάζει. Πάντα όσοι άντρες ήθελε ήταν κάτι άπιαστο! Γιατί άραγε? Κάτσε βάλτα κάτω και σκέψου. Δεν ξέρω τι μέρος του λόγου ήταν αυτός ο καθηγητής αλλά από τις περιγραφές σου και από το γεγονός ότι ζαχάρωνε μικρούλες μάλλον ανώριμος ήταν. Μην ασχολείσαι άλλο με αυτό το θέμα! Ξεμπλόκαρε. Να είσαι ανοιχτή και χαλαρή κι ο έρωτας έρχεται όταν πραγματικά θέλουμε να έρθει! Κι όταν έρθει θα είναι κι απο τις δυο πλευρές!
Αυτά..........
Απο αυτα που μου περιγραφεις εσυ ηθελες πολθ να κανεις κατι μαζι του.Quote:
Originally Posted by novia35
Ξερεις τι πιστευω οτι στην αρχη ηθελε και αυτος να σε γνωρισει , αλλα μετα παιζει να τσιμπιθηκε με καμια πιτσιρικα.
Μπορει να του αρεσε να φλερταρει με πολλες γυναικες.Και το καλυτερο που εχεις να κανεις αστο μην το σκεφτεσαι ,σκεψου οτι και να ειχατε κανει κατι ,ετσι οπως τον κοβω εγω τον δασκαλο ,θα ηθελε και αλλες
Κι εγω ετσι πιστευω, οτι τσιμπιθηκε με την πιτσιρικα και η πιτσιρικα μαζι του η οποια εχει και πολυ καλη σχεση με τα παιδια του, μιας και ειναι πολυ κοντα στην ηλικια. Βεβαια εγω επεσα και στην περιπτωση γιατι η πιτσιρικα ηρθε πολυ αργοτερα, που στο σεμιναριο ηταν αυτη η κολλητη του που προφανως εβαζε λογια. Οταν ηρθε η μικρη στην ομαδα εκεινη ειχε ηδη φυγει.Quote:
Originally Posted by nick190813
καλυτερα και μην τον σκεφτεσαι καθολου ,αλλωστε για να ειχε χωρισει θα ειχε κανει ηδη κουτσουκελεςQuote:
Originally Posted by novia35
Ισως. Με τη συζυγο του παντως ειχε πολυ καλη σχεση γιατι τους ειχαμε δει μαζι που τον ειχε συνοδεψει σε μια εκδηλωση. Επειδη ο ιδιος κανει εκθεσεις και παρουσιασεις, την εχουμε δει να ειναι παρουσα σε ολες. Κοιτα, ο ανθρωπος αυτος και λογω της καλλιτεχνικης του ιδιοτητας ειχε εντονο το αισθημα της αυταρεσκειας, ειχε μια ναρκισσιστικη συμπεριφορα κατα βαθος ομως μου εδινε την εντυπωση ενος πολυ ανασφαλους ατομου, βαθεια συναισθηματικου που εχει την αναγκη να τον αγαπουν και να τον επιβεβαιωνουν. Επισης ηταν η περιπτωση του μικροπαντρεμενου αντρα (συμβαινει και στις γυναικες το ιδιο) που γυρω στα 40 γυρισαν μεσα του ολα και θελησε να ζησει τη ζωη που δεν εζησε. Να φλερταρει, να ερωτευτει, να ξεδωσει. Να κανει τα ονειρα του. Παρολα αυτα, που τα εβλεπα εξαρχης και ηταν ενα δυσκολο πακετο για μενα που ζηταω ασφαλεια συναισθηματικη, τον ερωτευτηκα βαθιο, κι ακομη δηλαδη, εκανα πολλα για εκεινον (θα σου γραψω) και χαλασα και την υγεια μου και την ψυχικη μου ηρεμια.Κι αντι να χαιρομαι τη ζωη, βουλιαζω καθημερινα. Η αληθεια ειναι οτι τον ζηλευα παρα πολυ. Τρελαινομουν οταν καποια τον πλησιαζε, δεν υπαρχει πιο καταστροφικο συναισθημα απο αυτο. Αυτο το ειχε αντιληφθει εκεινος παρολο που προσπαθουσα να το κρυψω, γιατι δεν αρεσε σε μενα πρωτα απ' ολα, η πτυχη αυτη του εαυτου μου, το φωναζε καθε κυτταρο μου.Quote:
Originally Posted by nick190813
[QUOTE=nick190813;611986]Ξερεις τι πιστευω οτι στην αρχη ηθελε και αυτος να σε γνωρισει QUOTE]
Μα αυτο ειναι που με σκοτωνει. Η σκεψη οτι ειχα την ευκαιρια και την εχασα. Ειναι διαφορετικα οταν ο αλλος δεν σου δινει σημασια, του εισαι παντελως αδιαφορη και διαφορετικα οταν ο αλλος εκδηλωσει αρχικα ενδιαφερον και μετα απομακρυνθει. Εκει λες, δεν ημουν αξια να κερδισω την αγαπη του αλλου. Δημιουργειται το αισθημα της απαξιωσης. Εκει αρχιζεις και ψαχνει να βρεις τι εχεις κανει, γιατι συμβαινει αυτο κι εκει αρχιζουν οι ενοχες, οι υπεραναλυσεις κι αυτο ειναι τρομερα ψυχοφθορο, κι οταν δεν βρισκεις τις απαντησεις, ειτε τις βρισκεις αλλα δεν μπορεις ν' αλλαξεις τα πραγματα εκει γινεσαι ασυγχωρητη με τον εαυτο σου γιατι εχεις χασει κατι που αγαπας πολυ.
[QUOTE=novia35;612425]Εγω παντως προσωπικα ειμαι σιγουρος οτι αυτος ο αντρας ηθελε να παιξει με μικρουλες.Δες την θετικη πλευρα ,αμα ειχες κανει κατι μαζι του ,θα το μετανιωνες γτ κατα πασα πιθανοτητα θα κολαγε σε μικρουλες.Quote:
Originally Posted by nick190813
Εσυ τωρα αστον αυτον και προσπαθησε να βγαινεις να γνωρισεις καποιον αλλο για να σ φυγει και ο πονος.Νταξει καταλαβαινω πως σ πονεσε πολυ γτ ηταν ανεκκπληρωτος ερωτας και μενεις παντα με το ΑΝ θα γινοταν και ΑΝ......
Τωρα μη μου πεις οτι τον σκεφτεσαι ακομα?
Επισης ποτε μιλησατε η σου εστειλε μνμ τελευταια φορα?
[QUOTE=nick190813;612475]Τελευταια φορα που ειδοθηκαμε ηταν αρχες Απριλη σε με εκδηλωση ενος κοινου μας γνωστου οπου τον χαιρετησα και ηταν αμηχανος, προσπαθησε να το παιξει ανετος αλλα δεν του βγηκε.Quote:
Originally Posted by novia35
[QUOTE=nick190813;612475]Δυστυχως τον σκεφτομαι ακομα συν του οτι οποτε ερχομαι σε επαφη με καποια ατομα του σεμιναριου και μιλαμε γι' αυτο, χαλιεμαι πολυ ασχημα.Quote:
Originally Posted by novia35
Εν τω μεταξυ αυτη τη στιγμη που σου γραφω ζαλιζομαι παρα πολυ κι εχουν παγωσει τα χερια μου. Παιζει να ειναι απο την αναιμια;; Παιρνω τοσες μερες σιδηρο. ή μήπως ειναι απλως μια κριση πανικου;; Πριν το παθω ειχα πεσει για λιγο να ξαπλωσω γιατι μολις γυρισα απο τη σχολη και ειμαι κουρασμενη. Με πηρε λιγο ο υπνος αλλα ειχα ταραχη, στον υπνο μου σκεφτομουνα ολα αυτα με τον τυπο και μ' επιασαν τα κλαματα, σηκωθηκα κι απο εκεινη τη στιγμη με εχει πιασει εντονη ζαλαδα. Τι εχω παθει;; Μου στοιχισε πολυ και στεναχωριομουν για μηνες. Ολο το χειμωνα απο τον Δεκεμβρη που εφυγα και μεχρι σημερα. Λες να εχω υποστει καποιον νευρικο κλονισμο;; ή μήπως ειναι κατι άλλο. Ολα αυτα τα συμπτωματα που εχω ειναι παροιμοια με αυτα που εχει καποιος με καρδιακη ανεπαρκεια. Τα διαβαζα προχθες. Ρε συ.... φοβαμαι πολυ. Δεν ξερω πως να το διαχειριστω. Δεν ξερω αν πρεπει να κατσω στο κρεββατι περιμενωντας να μου περασει ή αν πρεπει να παω στο κοντινο εφημερευον νοσοκομειο. Αυτο που μου συμβαινει δεν μπορω να σου το περιγραψω. Ολη τη μερα ημουν καλα και τωρα ξαφνικα μου συμβαινει αυτο. Το Σ\Κ και μεχρι τη Δευτερα που θα παω στην ψυχολογο να μιλησω και στον καρδιολογο μου φαινεται βουνο. Δεν ξερω τι να κανω για να σταματησει η ζαλαδα.
Πιθανον να 'χεις δικιο ομως στην περιπτωση μου δεν εγινε συνειδητα, δεν ειναι οτι τον γνωριζα προηγουμενως και το προσεγγισα επι τουτου επειδη ηταν καποιος, μα δεν τον ηξερα καν. Γνωριστηκαμε τυχαια και τον ερωτευτηκα.Quote:
Originally Posted by PAPA
Εχω φοβηθει τοσο πολυ με την αναιμια και τα σχετικα που ειλικρινα παρακαλω τον Θεο να ειναι μια ακομη κριση πανικου. Τον θερμοπαρακαλω.
Ola αυτα ειναι απο το στρεςς γτπιεζεις τον εαυτο σου χωρις λογο?Quote:
Originally Posted by novia35
Τωρα ξαφνικα δεν εισαι καλα γτ αρχισες να δινεις σημασια και σωματοποιητε το αγχος σ ,προσπαθησε να χαλαρωσεις.
Μην αγωνεσαι και μην σ φενεται βουνο δυο μερες ειναι.
Δεν εχεις νευρικο κλονισμο μην βαεις ασχημα πραγματα στο μυαλο σ ,προσπαθησε να χαλαρωσει στο ξαναλεω γτ σ βλεπω σ πολυ αγχος
Κοιτα, χθες το βραδυ εβλεπα παλιες μου εξετασεις, κραταω ιστορικο 10ετιας, κι ειδα οτι παντα δεν ειχα υψηλο σιδηρο και φερριτινη και ενα - δυο φορες μαλιστα ηταν και κατω του φυσιολογικου οριου και μου ειχαν χορηγησει σιδηρο μαλιστα το 2009 ειχα τοσο χαμηλη φερριτινη οσο και τωρα. Δεν ειχα δωσει σημασια τοτε. Δεν θυμαμαι ποτε ομως να ενιωθα τοσο ασχημα και να εχω αυτα τα συμπτωματα που εχω τωρα.Quote:
Originally Posted by nick190813
Ξερεις, σιγουρα υπαρχει το κομματι το ψυχολογικο, βεβαια θελω ν' αποκλεισω το ενδεχομενο το οργανικο σε καθε περιπτωση αλλιως δεν θα μου φυγει η αγωνια. Νομιζω πως αυτο που φταιει περισσοτερο ειναι πως συγκρινω το ζωακι μου που εχασα πριν 4 χρονια απο αναιμια και δεν το εχω ξεπερασει ακομη με αυτο που συμβαινει σε μενα τωρα. Ειχα υπεστει σοκ τοτε γιατι το εχασα σε 5 μερες απο λαθος διαγνωση γιατρου, το ζωακι ειχε αδυναμια και γαστρεντερολογικο προβλημα κι οταν το πηγαμε ο γιατρος εκανε απλως ενα κλυσμα και δεν εδωσε σημασια. Γι' αυτο και ολιγορησαμε. Οταν το ξαναπηγαμε σε αλλον γιατρο ηταν ηδη αργα. Μας ειχε πει μαλιστα οτι αν το ειχαμε φερει 20 μερες νωριτερα θα το ειχαμε σωσει. Δεν μπορουσαν να κανουν τιποτα, το ζωακι ειχε ανεβασει ηπατικα, χρειαζοταν μεταγγιση αιματος και αιμα δεν υπηρχε. Το ζωακι πρεπει να ειχε αναιμια απο καιρο αλλα αυτα δεν δειχνουν κι οταν προφανως οι τιμες του επεσαν πολυ φανηκαν τα συμπτωματα, αν ο πρωτος γιατρος ειχε δωσει σημασια και μας ειχε πει τι να κανουμε και ειχαμε βιαστει μπορει το ζωακι μου να ειχε σωθει. Αλλα ειναι μαλακες, επειδη εχουν την γνωση νομιζουν πως ειναι λιγο πιο κατω απ' το Θεο και δεν τους νοιαζει αμα γουσταρουν σε σωζουν αμα οχι σ' αφηνουν να πεθανεις. Γι' αυτο κι εγω δεν τους εμπιστευομαι. Νιωθω πως την αφησαμε αβοηθητη. Καταλαβαινεις τι γινεται αυτη τη στιγμη λοιπον μεσα στο κεφαλι μου. Ολα εχουν γινει σουπα.
Δεν εχεις οργανικο πιστευω αποκλεισετω και με την επισκεψη στον γιατρο.Quote:
Originally Posted by novia35
Αλλες δυναμεις ειχε το ζωακι αλλες εσυ ,μην συγκρινεις τον οργανισμο με ενα ζωακι, τα ζωακια καταληγουν με οτι μικρο αρρωστιες να ειναι.
Σωμφωνω οτι οι γιατροι ειναι μαλακες.Και προφανως αυτος ο κτηνιατρος θα εκανε μαλακια και εχασες το ζωακι σ.
Καταλαβαινω και ειναι λογικο να αγχωνεσαι και να ειναι μπερδεμενο το κεφαλι σ ,αλλα οσο αγχωνεσαι τοσο περισσοτερα συμπτωματα θα βλεπεις.
Θυμαμαι και εμενα παλια που αγχωνομουνα και εβλεπα πρησμενους λεμφαδενες,πονοι στα νεφρα,και αλλα τοσα που τα ειχα στην ουσια ,απο το αγχος μου τα εβρισκα αυτα
Κοίτα, σίγουρα δεν μπορώ εγώ να αξιολογήσω την σοβαρότητα της κατάστασης κι αν το πρόβλημα είναι ψυχολογικό ή οργανικό ή αν συνεπικουρούν οργανικά με ψυχολογικά προβλήματα και δίνουν αυτό το αποτέλεσμα, εγώ έχω το σύμπτωμα κι αυτό μόνο μπορώ ν' αναγνωρίσω και να καταγράψω. Ας πούμε προχθές το βράδυ που σου έγραφα ζαλιζόμουν πάρα πολύ, το ίδιο και σήμερα το πρωι, έχω παρατηρήσει ότι οι αδιαθεσίες είναι ή πρωινές ή το βράδυ πριν πέσω για ύπνο. Αδιαθεσίες έχω παρατηρήσει ότι με πιάνουν όταν φάω κάτι και γενικώς με όλες τις λειτουργίες του γαστρεντερικού. Επίσης ζαλάδα με είχε πιάσει κάποια στιγμή που είδα/έμαθα/διάβασα κάτι σε σχέση με την υπόθεση του δασκάλου ή όταν έτυχε να μιλήσω με κάποια άτομα που είναι στην ομάδα και χαλάστηκα ή όταν σκέφτομαι το ζωό μου και κάνω τις αναγωγές σε σχέση με τον θάνατο του. Σιγουρα έχω περάσει πολύ μεγάλη στεναχώρια με κλάμματα κτλ κτλ. Το ψυχολογικό είναι στανταράκι λοιπόν. Μα απο το γεγονός ότι το μυαλό μου πάει στο χειρότερο ενδεχόμενο, στην χειρότερη εξέλιξη και εκδοχή αυτό απο μόνο του συνιστά μια φοβία. Για μένα δεν υπάρχει αμφιβολία για τον αν υπάρχει ψυχολογικό ή αμφιβολία του τύπου «μήπως μωρέ μου τα προκαλεί κάποιο οργανικό θέμα» και για το αν χρειάζομαι στήριξη ψυχολογική, οπωσδήποτε και χρειάζομαι και λυπάμαι που το καθυστέρησα, πίστεψα βλακωδώς ότι μπορώ να το διαχειριστώ και το άφησα μέχρι του σημείου που να καταρρεύσω ψυχολογικά ενώ μπορεί να το είχα προλάβει και να μην είχα φτάσει να νιώθω τόσο άσχημα τώρα. Μου θυμίζω τον εαυτό μου σε παλιές εποχές, προ 20ετίας που πίστεψα πως έχουν περάσει ανεπιστρεπτί και τρέμω στην ιδέα ότι μπορεί να ξαναγυρίσω σ' αυτές τις καταστάσεις. Ήδη μου κόστισαν πολύ στη ζωή μου, έχασα πολύ χρόνο και δεν χάρηκα τα χρόνια μου αλλά τότε ήμουν και 20 χρονών, τώρα δεν με παίρνει. Αν ξαναπέσω στο ίδιο λουκι, το 'χω χάσει το παιχνίδι. Το θέμα είναι αν υπάρχει ταυτοχρόνως και κάποιο οργανικό και σε τι βαθμό!
Ωραια αφου δεν μπορεις μην τρεχεις το μυαλο σ οτι σου ερχεται και αγχωνεσαι.Quote:
Originally Posted by novia35
Ζαλαδα σε πιανει λογικα επειδη εχεις χαμηλο σηδιρο ,δεν εχει ανεβει ακομα η απο το ψυχολογικο εχεις στρεσαριστει πολυ.
Θα πας σε ψυχολογο/ιατρο?
Ναι κακως αφησες τα ψυχολογικα σ να γιγαντωθουν επρεπε να ειχες παει,θα ειχες γλυτωσει πολυ ταλαιπωρια.
Δεν θα ξαναπεσεις στο διδιο λουκι ,κλεισε ενα ραντεβου να πας , οσο πιο γρηγορα γινεται να σ φυγουν και οι φοβιες.
Ακομα νεα εισαι ,δεν σ πηραν και τα χρονια.ΑΠλα προσπαθησε να δεις τι ειναι αυτα να μην σε τρωει ολη τη μερα ,γτ απο οτι κατααβαινω τα σκεφτεσαι αυτα ολη την μερα.
Σημερα θα παω και στους δυο και στον παθολογο που μου δινει τον σιδηρο και στον ψυχολογο.Quote:
Originally Posted by nick190813
Δεν μπορω να μην τα σκεφτομαι, παει μονο του το μυαλο μου. Εχει κολλησει.
Σημερα, δινουν τα παιδια πανελληνιες, ξυπνησα το πρωι και θυμηθηκα οταν εγω εδινα και ποσα ονειρα ειχα και πως εξελιχθηκαν τα πραγματα μετα ηταν τοτε που αρχισαν ολα τα ψυχολογικα αυτο που ακολουθησε ηταν μια τραγωδια, η ζωη μου καταστραφηκε, δεν το ξεπερασα, ουτε συγχωρεσα τον εαυτο μου ποτε. Καθε τετοια μερα αισθανομαι το ιδιο και με παιρνει το παραπονο.
Νικο, ειμαι ενας ανθρωπος που δεν εχω αγαπηθει. Καταλαβαινεις;; Αν μου κανεις την ερωτηση "ποιος σ' εχει αγαπησει;" δεν εχω να σου απαντησω. Ουτε για τους γονεις μου τους ιδιους δεν ειμαι σιγουρη. Νομιζω κι αυτοι απο υποχρεωση κανουν ο,τι κανουν, επειδη δεν μπορουν αλλιως. Τους εχω γινει βαρος. Κι επειτα ειμαι ενας ανθρωπος που δεν με εχουν ερωτευτει. Δεν εχω νιωσει επιθυμητη. Δεν ξερω γιατι. Σκεφτομαι " ειμαι ασχημη;", "ειμαι χοντρη;", "μηπως εχω κακο χαρακτηρα και δεν το καταλαβαινω;" κι επειτα βλεπω γυναικες ασχημες, χοντρες ακομη και στριμμενες να εχουν βρει τον ανθρωπο τους, να τις λατρευουν κι αναρωτιεμαι, τι τρεχει με μενα. Βιωνω συνεχεια απορριψη. Καταλαβαινεις ποσο μου στοιχιζει την καθε φορα.
Και ξερω τι θα μου απαντησεις οτι φταιει το γεγονος οτι δεν εχω αυτοπεποιηθηση και λοιπον;; Μονο οι ανθρωποι με αυτοπεποιθηση δικαιουνται ν' αγαπηθουν;; Δηλαδη ενας ανθρωπος συνεσταλμενος, σεμνος θα πρεπει να μεινει μονος του;; Θα μου πεις αν δεν ανοιχτεις, αν δεν αφεθεις πως να σε πλησιασει ο αλλος. Αν για τον αλλον εισαι επιλογη θα βρει τροπο να σε πλησιασει και να σε ανοιξει αυτος. Ομως οι περισσοτεροι δεν ασχολουνται, θα σου πουν " λυσε τα θεματα σου και ξαναελα" ή θα περασουν στην επομενη επιλογη. Γιατι εχουν επιλογες. Δεν αγαπουν απλως σχετιζονται επιφανειακα.
εσυ εχεις αγαπησει?Quote:
Originally Posted by novia35
το να αγαπησεις και να αγαπηθεις θελει καποιου ειδους διαδραστικοτητα.
δεν αγαπιεται καποιος που καθεται η κλεινεται στο κλουβι του.
εισαι αναμεσα στον κοσμο? εχεις κοινωνικη ζωη?
αν οχι, που να σε βρουν να σε αγαπησουν? στο δωματιο σου?
και μια ερωτηση για την ιστορια με τα σεμιναρια που μολις διαβασα.
τα σεμιναρια αυτα τα πληρωνατε η ηταν δωρεαν?
κατα τα αλλα, ειδα πολυ παρασκηνιο απο ολες τις πλευρες, χωρις λογο κατα την γνωμη μου.
αν θελει η νυφη κι ο γαμπρος, οι συμπεθεροι δεν εχουν καμια θεση.
αν δεν θελει η νυφη (η ο γαμπρος) οσο και να το ζαλιζει ο αλλος με φιλες/ φιλους/ παρατρεχαμενους/ παρασκηνιο, ολα ειναι ανωφελα. τπτ καλο δεν προκειται να προκυψει..
Σου ευχομαι καλα νεα και απο τους δυο γιατρους.Ο ψυχολογος θα σ βοηθησει πολυ.Quote:
Originally Posted by novia35
Το ξερω οτι κολαει το μυαλο.ειναι ασχημο αλλα τι να κανουμε.Θα πεθανεις για αυτο ακομα εισαι νεα,εχεις πολλα χρονια μπροστα σ.
ΓΤ λες οτι η ζωη σ κατασρταφηκε?
Οι γονεις σ σε ααπανε μπορει ν μην τ δειχνουν αλλα σε αγαπανε.Δεν ειχες ποτε μια σωστη σχεση στην ζωη σ?
Βιωνεις συνεχεια αποριψη σε προσωπικες σχεσεις ενοεις?
Ειναι θεαμ τυχης και ταιμινγκ οι σχεσεις πιστευω ,πρεπει να εισαι στο σωστο σημειο στην σωστη ωρα.
Οχι, δεν θα ελεγα οτι εχω ή ειχα ποτε ιδιαιτερη κοινωνικη ζωη. Ομως ξερω ανθρωπους που ειχαν και παλι ηταν δυσκολο γι' αυτους. Νομιζω οτι αυτο ειναι θεμα τυχης. Δεν μπορεις να τον μεθοδευσεις. Ναι, εχω αγαπησει σ' αυτη την τελευταια περιπτωση πολυ. Και το εδειχνα κι εμπρακτα.Quote:
Originally Posted by Remedy
εμ, αυτο λεω κι εγω...Quote:
Originally Posted by novia35
εδω ειναι δυσκολο για ανθρωπους που εχουν κοινωνικη ζωη, φαντασου ποσο δυσκολο ειναι για καποιον κλεισμενο στο σπιτι του.
θα πρεπει να βρεις τον τροπο να κοινωνικοποιηθεις αν εχεις τετοιες επιθυμιες.
οκ, αν το παραδειγμα για το αν αγαπησες ειναι αυτη η μη- σχεση εξ αποστασεως που ηταν με ελαχιστη επικοινωνια και απαγορευμενη (λογω της δικης του απορριψης), τα πραγματα δειχνουν αδιεξοδα προς το παρον..
Κοιτα, στην συγκεκριμενη περιπτωση δεν ημουν κλεισμενη στο σπιτι, ημουν εξω, εκανα μια δραστηριοτητα και ημουν με κοσμο, ομως ειδες πως εξελιχθηκε η κατασταση. Αυτο δεν σου δινει και πολυ θαρρος για να ξαναπροσπαθησεις επειτα σε βαζει σε σκεψεις για τον αν φταις εσυ κι αν εχεις προβλημα να συναψεις σχεσεις με τους ανθρωπους γιατι αν ισχυει κατι τετοιο τοτε ασχετως κοινωνικοποιησης ή μη το αποτελεσμα θα ειναι το ιδιο.
Μιλησα με την ψυχολογο ηταν παρα πολυ καλη, μεγαλυτερη σε ηλικια (γιατι εχω παει και σε ψυχολογο μικροτερη απο μενα) αυτο το θεωρω καλο γιατι με κανει να νιωθω πιο ασφαλης. Το μονο κακο ειναι οτι λογω της δουλειας δεν μπορω στην παρουσα φαση να την βλεπω περισσοτερο γιατι δεν δινουν περισσοτερη αδεια απο 2 μερες το μηνα και θα πρεπει να φερω χαρτι απο εκει κατι που δεν επιθυμω γιατι δεν θελω να γινει σουσουρο.
ενταξει σημασια εχιε που μιλησες σ βοηθησε αρκετα?ηταν καλη?Quote:
Originally Posted by novia35
ενταξει κανε υπομονη και πηγαινε δυο φορες το μηνα ,καλα ειναι η μια θα σ βοηθησει πολυ μακροπροθεσμα
Η καρδιολογος του ΙΚΑ ομως ηταν αισχρη και με ερειστικο υφος, σαν να βαριοταν ενα πραγμα. Της ειπα τα συμπτωματα και μου λεει οτι αυτα δεν ειναι ενδεικτικα καρδιοπαθειας, εμεινε μονο σ' αυτα που της ειπα εγω δηλαδη, που εγω μπορει να μην μπορω ν' αναγνωρισω τα συμπτωματα και δεν με εστειλε για περαιτερω ελεγχο. Μου πηρε μια πιεση, μου εκανε ενα καρδιογραφημα που αυτο αλλαζει απο την μια στιγμη στην αλλη. Εγω μπορει να ηθελα να κανω προληψη. Εχουν το δικαιωμα αυτο;; Ο δε γυναικολογος δεν με εξετασε καν, μου ειχαν κλεισει ραντεβου απο τον ΕΟΠΥΥ στις 1:30 (εγω πηγα στη 1) κι αρνηθηκε να μου κανει εξεταση γιατι λεει τετοια ωρα κλεινουν τα εργαστηρια κι εγω επρεπε να το ξερω, ειχε μαλιστα ενα πολυ προσβλητικο και ειρωνικο υφος σαν να τον ενοχλησα κιολας. Μιλαμε τωρα σε προγραμματισμενο ραντεβου, τον δεν ενδοκρινολογο δεν μπορω να τον βρω καν στο τηλεφωνο. Τους γιατρους τους θεωρω πλεον μεγαλα καθικια αλλα τι να κανεις. Οποτε οι εξετασεις αυτες δεν εχουν γινει.
Προσωπικα θα ηθελα μια φορα την βδομαδα. Ειναι πολυ βαρυ αυτο που εχω μεσα μου.
οι γιατροι ειναι μεγαλα καθικια ειδικα αυτοι που δεν ειναι ιδιωτικη ειναι τελειως μαλακες.Εσυ κανε ενα κουραγιο και ξαναπηγαινε ,αν και δεν εχεις τιποτα και αγχωνοσουν τσαμπα τοσες μεερες.
Κοιτα μ[πορει να εχεις πολλα προβληματα αλλα σιγα σιγα.ΤΟ ξερω οτι ειναι βαρυ αυτο που εχεις μεσα σ,αλλα μια φορα την εβδομαδα δεν θα σ εκανε και καλο πιστευω.Πηγαινε δυο φορες τον μηνα ο ψυχολογος δεν ειναι για παραπανω.Ελπιζω παντως να σ βοηθησε αρκετα αν και μου φενεσαι καπως ανακουφισμενη
Κοιτα, εχω δεν εχω κατι θελω να κανω εναν πληρη προληπτικο ελεγχο. Εχω 3 χρονια να κανω γενικες εξετασεις, θελω να ξερω που βρισκομαι. Ειμαι λιγο καλυτερα παρολα αυτα συνεχιζω να σκεφτομαι τον ανθρωπο αυτο και να ξεσπαω σε κλαματα καποιες στιγμες. Ειμαι ακομη πολυ ερωτευμενη.
μα ΑΚΡΙΒΩΣ, αυτο λεω. ΜΙΑ φορα δεν ησουν κλεισμενη σπιτι και σου ετυχε να γνωρισεις καποιον που σου αρεσε.Quote:
Originally Posted by novia35
για να κανεις μια καλη γνωριμια, δλδ με αμοιβαια επιθυμια που μπορει να οδηγησει σε μια ωραια σχεση, δεν φτανει μια φορα να ανοιχτεις βρε νοβια. πρεπει να ζεις με τον κοσμο και οχι απλα αυτο, αλλα να εχεις και καλη διαθεση.
εδω αλλοι ειναι μια χαρα απροβληματιστοι και βγαινουν καθημερινα και κανουν χρονια να βρουν εναν συντροφο που να ταιριαζουν και θεωρεις αποτυχια το οτι δεν εκατσε αυτη η μια και μοναδικη φορα? χρειαζονται ΠΟΛΛΕΣ φορες! μην χανεις το κουραγιο σου, αλλα και μην ασχολεισαι τοσο με μονομερεις επιθυμιες γιατι ΑΥΤΟ ειναι που σε εξαντλει και σε χωνει πιο βαθια στο καβουκι σου και στην απραξια..
επρεπε με το που ειδες την αδιαφορια του να κοψεις αμεσως. εσυ το καλλιεργησες μονη σου ολο αυτο, απο το πουθενα για αυτο βασανιζεσαι ακομα..
η γνωμη μου ειναι οτι οι "φορες" και η κοινωνικοποιηση ερχονται οταν ειμαστε καλα μεσα μας, γι αυτο επικεντρωσου στην διαθεση σου καισ την θεραπεια σου για να νοιωθεις καλα και να το βλεπουν αυτο και οι εξω. ΑΥΤΟ ειναι το ελκυστικο σοτυς αλλους. δεν αρκει η δικη μας επιθυμια για να μας θελουν.
αυτο δεν σημαινει οτι πρεπει ντε και καλα να εχεις λυμενα ολα τα προβληματα σου για να ενδιαφερθει ενανς ανθρωπος για σενα.
σημαινει ομως οτι πρεπει να εισαι σε τετοια πορεια που να εισαι σε διαθεση ελκυστικη, και να εισαι σε συναναστροφη με ανθρωπους..
Μολις γυρισα απο το νοσοκομειο. Πηγα στη δουλεια και μετα σχολη κι εκει με επιασε μια μεγαλη αδιαθεσια, εφυγα και πηγα στα εφημερευοντα μου εκαναν αιματος και καρδιογραφημα και ηταν καλες ομως τους πηγα εκει με 130 σφυξεις παιζει να ημουν σε πανικο;; επισης μολις γυρισα και ειδα πως αδιαθετησα αλλα ρε παιδια δεν αισθανομαι καλα και φοβαμαι.