κριση πανικου και αυτοτραυματισμος

Quote:

---

Originally Posted by darkfighter

εσενα ποσο καιρο σου πηρε να αγαπησεις τον εαυτο σου και να μπορεις να συνδεθεις με το μεσα σου??Και μετα πως μπορεσες να κρατησεις αυτη την επικοινωνια?Θελω να πω πως αν μια ζωη εχεις μαθει ετσι να μην νοιαζεσαι για σενα ακομα κι αν τα βρεις με τον εαυτο σου για καποιο διαστημα πως γινεται να ειναι για παντα ετσι??

---

Μην βάζεις στο μυαλό σου χρονικά όρια. Δηλαδή αμα σου πω ότι το κατάφερα σε 1 μήνα? και εσύ δεν τα καταφέρεις σε ένα μήνα, τι θα κάνεις? θα απογοητευτείς? θα τα παρατήσεις? Από την άλλη αν σου πω πως το κάνω ακόμα? Πως αυτό είναι διαδικασία ζωής? Πάλι θα απογοητευτείς?

Θα σου πρότεινα να βγάλεις από το μυαλό σου όλες αυτές τις ερωτήσεις. Γιατί απλά δεν σε οδηγούν σε σωστές απαντήσεις.
Η μάνα ρωτάει ποτέ τον εαυτό της "Πως να καταφέρω να κρατήσω την αγάπη για το παιδί μου,τι να κάνω για να μην σταματήσω να το αγαπάω?" ? Δεν ακούγονται αστείες οι ερωτήσεις αν τις θέσεις έτσι?

Αγαπάμε κάποιον μόνο όταν τον γνωρίζουμε. Αν γνωριστείς με τον εαυτό σου θα καταλάβεις ότι τελικά δεν είσαι κ τόσο άσχημο τυπάκι, ότι αξίζεις πολλά σε αυτόν το κόσμο και ότι δεν υπάρχει λόγος να πάψεις να αγαπάς τον εαυτό σου. Επειδή μεγαλώνουμε, ωριμάζουμε , αλλάζουμε συνέχεια οπότε είναι ένα διασκεδαστικό ταξίδι γνωριμίας και αγάπης με τον εαυτό μας που διαρκεί για πάντα. Δεν είναι υπέροχο αυτό? Το παιχνίδι δεν σταματάει ποτέ, παρά μόνο με την τελευταία αναπνοή.

Είμαστε άπειροι!!!!! Σαν το σύμπαν! Κάθε μέρα γνωρίζω κάτι καινούριο για τον εαυτό μου, κάθε μέρα έρχομαι όλο και πιο κοντά σε μένα. Πως μπορώ μέσα σε αυτό το υπέροχο ταξίδι να πάψω να αγαπάω τον εαυτό μου? Μόνο αν παρασυρθώ από άλλους μίζερους ανθρώπους, μόνο αν τους δώσω το δικαίωμα να με κάνουν χώμα και πάρω την γνώμη τους πιο σοβαρά από μένα, μόνο τότε βυθίζομαι στο σκοτάδι.

Πίστεψέ με αν βρεις μια φορά τον εαυτό σου, θα ξέρεις πάντα πως να επιστρέψεις σε αυτόν.

Σκέψου το σαν στάση ζωής. Αγαπάω, σέβομαι και αποδέχομαι τον εαυτό μου και αυτό είναι στάση ζωής. Το καλλιεργώ και το δυναμώνω για όσο ζω, και δεν θα βαρεθώ πότε! :)

Constantly curious :) ευχαριστώ πολύ για την θερμή αγκαλιά σου! ψυχοθεραπεία δεν έχω κάνει, δεν θα πω ψέματα. Αλλά έχω κάνει πολλά εκπαιδευτικά σεμινάρια πάνω στην ψυχολογία και διαβάζω πολλά βιβλία πάνω στο θέμα. Και πάνω απ΄όλα δοκιμάζω τα πάντα πάνω μου, βλέπω δουλεύει - δεν δουλεύει.

Εχω μεινει εκθαμβη γιατι το θετεις οπως εχει. Αλλά ενα μυαλο υπερ μπλοκαρισμενο απο αρνητικα αισθηματα, σε αρνηση, σε αποσυνδεση απο την ψυχη του μεχρι να τα δουλεψει ολα αυτα... παιρνει χροοονο,προυποθετει επιμονη, δεσμευση, αγωνα μεχρι να αποτοξινωθεις. Ειμαι κοντα στο να κλεισω χρονο στο φορουμ η δικη σου απαντηση μοιαζει με ειδικου. Συγχαρητηρια ομολογουμενως. Το χεις:):):)


* Α η λιστα με τις λυσεις - υποκαταστατα ειναι απο την γλυκια μας μπου, δεν τις εγραψα εγω.

Αερικο εχω μεινει αφωνη απο τις απαντησεις σου ειναι αποστομοτικες ...ειναι απιστευτο τι να πω...λεω αα να ρωτησω κι αυτο κι αυτο αλλα οταν ξαναδιαβαζω την απαντηση λεω χαζη στο εχει απαντησει δεν μπορω να καταλαβω πως το εχεις καταφερει αυτο χωρις να εισαι ειδικος αλλα η οποια συμβουλη σου ειναι απιστευτα πολυτιμη εδω μεσα δεν σε ξερω αλλα οποιος οποια και να εισαι ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ πολυ που εισαι εδω :) εγω θα ξαναπω ευχαριστω να εισαι καλα :)

Βλέπω χαμόγελα και χαρά! Αυτό σημαίνει πολλά για μένα! Να'στε καλά για το feedback που δίνεται, πραγματικά μου δίνετε δύναμη να συνεχίσω να μοιράζομαι αυτά που έχω μέσα μου. Πιστεύω πως ακόμα και μέσα από ένα φόρουμ μπορούμε να δώσουμε ένα γερό σκούντημα ο ένας στον άλλον, που θα λειτουργήσει ως ώθηση να πάρει μπρος το μηχάνημα. Κορίτσια, για να ακούσατε αυτά που έγραψα σημαίνει ότι είσαστε πολύ κοντά στον στόχο σας, που κ ένα μικρό σκούντημα φτάνει :)

Προτείνω must για διάβασμα (αν δεν τα έχετε διαβάσει ήδη) δύο βιβλία. Είναι από αυτά που δεν σε σκουντάνε μόνο, αλλά σε ταρακουνάνε.
Οι Περιοχές των Σφαλμάτων σας Dyer W. Wayne
Όμοιος ομοίω ζευγαρώνει GELLERT D. SHEPARD

Αερικο μην σταματησεις να μοιραζεις αυτα που εχεις μεσα σου πιστευω πως ολοι τα εχουμε αναγκη :):) Μακαρι να ειμαστε κοντα στον στοχο μας εγω παντως αν τον πετυχω θα ειναι χαρη στις συμβουλες σου που ηδη αρχισα να εφαρμοζω οσο μπορω το προσπαθω!! Προσωπικα δεν εχω διαβασει κανενα βιβλιο ψυχολογιας θα κοιταξω να παρω αν μπορεσω τουλαχιστον ενα απο τα δυο, για να τα προτεινεις ειμαι σιγουρη πως ειναι πολυ καλα!

Εγω ως βιβλιοφαγος σε ευχαριστω πρωτον που μοιραζεσαι δωρεαν τις γνωσεις σου και δευτερον επειδη κανω ψυχοθεραπεια εχω φαει ενα μπαν απο το πολυ διαβασμα ψυχολογιας γτ μου κανε κακο. ολα τα φιλτραρα με το μυαλο και δεν ακουγα καθολου το μεσα μου. ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ.
Θεωρω πως τωρα εχω αρχισει να ακουω... ειμαι στα σπαργανα μαθες...

Απορώ τι βιβλία διάβαζες κ σου κάνανε κακό?
Κ εγώ βιβλιοφάγος :)

Quote:

---

Originally Posted by Aeriko

Απορώ τι βιβλία διάβαζες κ σου κάνανε κακό?
Κ εγώ βιβλιοφάγος :)

---

Καλημερα, δεν ειναι θεμα Κακου, χεχε, ειναι οτι ολα τα φιλτραρα εγκεφαλικα μα ολα και δεν ερχομουν σε επαφη με το συναισθημα. Δηλαδη μπορει μεν να εχω γνωσεις, να λατρευω τα βιβλια, τον Λογο, κτλ ... αλλα στην Αλφαβητα των συναισθηματων δεν ειμαι καλη. Οχι ως προς τους αλλους. Στους αλλους καλες συμβουλες εδινα, εμενα δεν μπορουσα ποτέ συναισθηματικά να με αποκωδικοποιήσω στα σιγουρα και να κανω φυσιολογικες μεταβασεις απο το μειον στο συν.

Κατάλαβα. Έψαχνες τις απαντήσεις παντού εξωτερικά και ξέχναγες το βασικότερο, να κοιτάξεις μέσα σου. Το ίδιο έχω περάσει κι εγώ, μόνο που ήμουν τυχερή τα βιβλία που διάβαζα, οι άνθρωποι που με καθοδηγούσαν, όλες οι πληροφορίες που έβρισκα είχαν ένα στόχο - να μη στρέψουν το βλέμμα προς τα μέσα, να μου εξηγήσουν το πόσο και γιατί είναι σημαντικό να έρθω κοντά στον εαυτό μου και στα συναισθήματά μου.

Quote:

---

Originally Posted by Aeriko

Κατάλαβα. Έψαχνες τις απαντήσεις παντού εξωτερικά και ξέχναγες το βασικότερο, να κοιτάξεις μέσα σου. Το ίδιο έχω περάσει κι εγώ, μόνο που ήμουν τυχερή τα βιβλία που διάβαζα, οι άνθρωποι που με καθοδηγούσαν, όλες οι πληροφορίες που έβρισκα είχαν ένα στόχο - να μη στρέψουν το βλέμμα προς τα μέσα, να μου εξηγήσουν το πόσο και γιατί είναι σημαντικό να έρθω κοντά στον εαυτό μου και στα συναισθήματά μου.

---

Αυτο που εβλεπα εγω μεσα, ηταν οι εμπειριες και οι αναμνησεις μου δυστυχως στη ζυγαρια υπερτερουσε ο πονος, αναγκαστικα επαψα καποια στιγμη να κοιταω μεσα μου γιατι ενιωθα ακομη χειροτερα. Τωρα με ψυχοθεραπεια αρχιζω να πλησιαζω μεσα μου. Τρομαζω, πανικοβαλλομαι, κλαιω, ποναω, ΘΥΜΩΝΩ αλλά μονη μου δεν ειμαι συν οτι στο ταξιδι αυτο δεν με κοιταει σαν ουφο ο / η απεναντι μου δειχνει οτι ειναι νορμαλ να νιωθω ετσι και οτι δεν θα ειναι αιωνιο αλλα προσωρινο ... άρα ? νομιζω καλα παω αερικο. Νομιζω... θα φανει.

Να μην νομίζεις! Να είσαι σίγουρη ότι πας καλά :) !

Συγγνώμη darkfighter που έχουμε πιάσει κουβέντα στο δικό σου thread και μπορεί να λέμε άσχετα πράγματα από το θέμα σου...
Constantly curious αν έχεις δικό σου thread σε αυτο το φόρουμ μετά χαράς να μεταφερθούμε εκεί, γιατί θα ήθελα να μάθω τι είδους ψυχοθεραπεία κάνεις? Είναι κάποια συγκεκριμένη μέθοδος όπως η συστημική ή γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία?

http://www.e-psychology.gr/forum/thr...B5%CE%B9%CE%B1

Ελα αερικο να συζητησουμε σε αυτο το θεμα μου.

Κοριτσια καλημερα δεν με πειραζει καθολου μα καθολου πειτε ο,τι θελετε!!;)

Καλημερα Κοπελουδα μου, ποσο μ αρεσει να σκας χαμογελακι, αν θες ελα και εσυ να πιασουμε το μπιρι μπιρι κειθε.

Πηγαινετε εσεις κυριες μου να σας διαβαζω γιατι ειμαι λιγο ασχετη και αν καταλαβω τιποτα θα πεταχτω χαχαχα

Νομιζω εισαι καλυτερα ή ειναι η ιδεα μου? :)

Σημερα πεταω ...χθες καμια κριση πανικου και να σημειωσω οτι κοιμηθηκα και καλα επιτελους!!!!χορτασα υπνο!!!ελπιζω κι εσυ να εισαι καλυτερα κοπελαρα μου:cool:;):)

darkfighter εγώ όσο μπορώ θα προσπαθώ να είμαι εδώ. Και αν σε ξαναπιάσει καμία κρίση μην φοβηθείς, θα σε σκουντίξω να βγεις από το λαβύρινθο τις σκέψεις σου.

Εν τω μεταξύ αυτές τις μέρες είμαι στην δουλειά, αλλά δουλειά δεν κάνω...κάθομαι στο φόρουμ όλη την ώρα. Οπότε αν δεν απαντάω σημαίνει ότι έχω δουλεία.

Αερικο πως μπορω να σε ευχαριστησω μου λες???Σε ευχαριστω παρα παρα πολυ!!!Κι εγω αν μπορεσω να σε βοηθησω σε κατι θα χαρω πολυ:)

Μα με ευχαρίστησες :) τι άλλο να κάνεις? Πραγματικά είναι αρκετό. Το ξεμπλοκαρισμά σου είναι αρκετό. Εσύ είσαι αρκετή όπως είσαι! Το ότι μπόρεσες να βοηθηθείς από ένα φόρουμ, πρέπει να ευχαριστήσεις τον εαυτό σου (!).

Τώρα μου ήρθε μια ιδέα... ξέρω πολλές ασκήσεις που σε φέρνουν κοντά στον εαυτό σου. Μπορούμε αν θέλεις, κάθε βδομάδα να δοκιμάζουμε κάτι καινούριο. Και θα μου λες εσύ αν λειτουργεί ή όχι. Θα είναι ασφαλής ασκήσεις του τύπου σαν αυτές τις δύο που σου έγραψα πριν. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι ειλικρινής με μένα και τον εαυτό σου, μπορείς να γράφεις εδώ σαν ημερολόγιο πως σε βοήθησε κ πως σε έκανε να νοιώσεις κάποια από τις ασκήσεις.

Λεφτά είπες ότι δεν έχεις για να πας σε ειδικό. Οπότε δεν έχεις να χάσεις κάτι.

Επίσης θα μπορούσα να σου δώσω κ το προσωπικό email μου αλλά πιστεύω ότι θα δώσουμε ωραίο παράδειγμα εδώ στο φόρουμ, με το να μοιραζόμαστε κάτι που θα μπορέσει να βοηθήσει και κάποιον άλλον στην κατάστασή σου.

...και ελπίζω να μην μας διώξουν από το φόρουμ για αυτό :)

Μου φαινεται πολυ καλη ιδεα αυτο γιατι περα απο εμενα θα υπαρχουν και πολλα ατομα που τους συμβαινει το ιδιο και θα μπορουν να βοηθηθουν και να δοκιμασουν κι αυτοι κατι αντιστοιχο.....γιατι να μας διωξουν απο το φορουμ?? Δεν θα κανουμε κατι κακο νομιζω:) Προς το παρον εφαρμοζω αυτο το παραδειγμα που ειπαμε δηλαδη νιωθω οτι εχω ενα φοβισμενο παιδι μεσα μου και με εχει βοηθησει αρκετα βεβαια δεν κρυβω οτι καποιες στιγμες δεν ξερω πως να του φερθω καλα αλλα το προσπαθω!!!

Ωραία, αυτή τη βδομάδα θα έχεις το παιδί και τις αναπνοές :) Την άλλη βδομάδα θα σου γράψω καινούρια πράγματα ))) σιγά σιγά θα μαζέψεις μια βαλίτσα από εργαλεία και θα μπορείς να βοηθάς τον εαυτό σου μόνη σου.

Η άσκηση με το παιδί δεν είναι κ τόσο απλή. Γιατί δεν πρέπει να καλλιεργήσεις μέσα σου ένα παιδί φοβισμένο κ κακόμοιρο το οποίο δεν ξέρεις τι να το κάνεις μετά. Η ιδέα είναι να φέρεσαι στον εαυτό σου σαν να φερόσουν σε ένα παιδί και όχι να ξεχωρίσεις εσένα κ ένα παιδί. Πρέπει να ξεκινήσεις με απλά πράγματα, όπως το να τρώω όταν πεινάω, να πίνω νερό όταν διψάω, δηλαδή ακούω τις ανάγκες μου και τις ικανοποιώ. Σου ήρθε η όρεξη για ένα γλυκό? Να υποσχεθείς στον εαυτό σου ότι θα το φας, μπορεί εκείνη την στιγμή να μην μπορείς αλλά να το κάνεις κάποια στιγμή αργότερα.

Σε θέλω συνειδητοποιημένη όλη την ώρα, απλά να έχεις τον νου σου σε σένα. Να ακούς το σώμα σου. Να δίνεις προτεραιότητα στις δικές σου ανάγκες, πχ. είσαι με τον αγαπητικό σου, και έχετε ετοιμαστεί να βγείτε έξω, στην πόρτα σε πιάνει κατούρημα, σου λέει το αγόρι "έλα μωρέ βιαζόμαστε, δεν μπορούσες να το σκεφτείς πιο νωρίς, τώρα θα κρατηθείς κι θα πας πιο μετά", όπως είσαι παγώνεις στην θέση που βρίσκεσαι και σκέφτεσαι "αν μου ζήταγε το παιδί μου να πάει τουαλέτα, θα του αρνιόμουνα?", όχι βέβαια, τα παρατάς όλα και πας τουαλέτα όπως είσαι, και ας φωνάζουν όλοι γύρο σου. Με αυτό το τρόπο δείχνεις τον εαυτό σου ότι τον σέβεσαι, κ σέβεσαι τις ανάγκες που έχει. Προσοχή! δεν σου λέω να γίνεις αντιδραστικό, που ότι κ να σου πει ο άλλος να κάνεις το αντίθετο, μόνο κ μόνο επειδή θα νομίζεις ότι έτσι θέλεις. Δεν χάνουμε την λογική μας, είπαμε το κλειδί είναι να φερόμαστε με αγάπη κ σεβασμό στον εαυτό μας όπως θα φερόμασταν στο παιδί μας, όχι να γίνουμε εμείς το παιδί.

Οι αναπνοές που σου είχα δώσει θα σε φέρουν πιο κοντά στο σώμα σου και τα συναισθήματά σου, ο εαυτός μας το σώμα έχει ως μέσω για να μας δείχνει τι θέλει, γιαυτό και είναι σημαντικό να μάθουμε να το ακούμε. Θα ακούσεις την καρδιά σου, την αναπνοή σου, θα χαλαρώσεις, θα αφιερώσεις χρόνο στον εαυτό σου, χρόνο που θα είσαι εσύ κ συ! Προσπάθησε να χαλαρώνεις ολόκληρη εκείνη την στιγμή, κ ας σε πάρει ο ύπνος (υπάρχει κ τέτοια περίπτωση), παρατήρησε σε πια σημεία είσαι σφιγμένη, σε πια πονάς, σε πια είσαι χαλαρή. Μετά παρατήρησε το κεφάλι σου, τι σκέψεις σε περιτριγυρίζουν, πάρε αναπνοή κ χαλάρωσε, παρατήρησε τις σκέψεις σου, λες κ δεν είσαι εσύ που τις σκέφτεσαι, μετά εστίασε την προσοχή ξανά στην αναπνοή στο κέντρο του στήθους, παρατήρησε..άλλαξε τίποτα, προσπάθησε μέσα στην χαλάρωση να νοιώσεις πως αισθάνεσαι.... Η ιδέα είναι να παίζεις με την προσοχή σου και να χαλαρώνεις. Την μια να εστιάζεσαι στην αναπνοή κ στο κέντρο, την άλλη στο σώμα, την άλλη στο κεφάλι κ τις σκέψεις. Η όλη διαδικασία μπορεί να σου πάρει το πολύ 15 - 20 λεπτά, αν θες παραπάνω ώρα, είσαι ευπρόσδεκτη να κάτσεις έτσι όσο θέλεις! δεν υπάρχει όριο στον χρόνο.

Αυτά θα έχεις για αυτή την εβδομάδα :)

Ετσι οπως το ξεκινησα ξεχωρισα εμενα και ενα παιδι δηλαδη φανταζομουν οτι εχω μεσα μου φυλακισμενο ενα παιδι κι οτι πρεπει να του φερομαι καλα κι αυτο μεσα μου λειτουργουσε καλα οταν ομως αρχισα να σκεφτομαι αυτο που μου ειπες δηλαδη να μην με ξεχωρισω απλα να σκεφτομαι πως θα φερομουν σε ενα παιδι το αντιστοιχο να κανω και με τον εαυτο μου δεν ενιωσα καλα ενιωσα ασχημα και αρχισαν παλι τα ψυχοσωματικα μου γιατι?:( Πιστευω οτι τα βασικα τα κανω αν πεινασω θα φαω αν διψασω θα πιω νερο κτλ...Νιωθω οτι πολυ αξια δινω στον εαυτο μου κι αυτο δεν με ευχαριστει καθολου...Η ασκηση με τις αναπνοες θελει πολυ δουλεια την προσπαθησα και δεν καταφερα τιποτα ισως γιατι δεν ενιωθα πως ειμαι μονη και ειχα το μυαλο μην μπει κανενας θα το προσπαθησω παλι αυριο οταν θα ειμαι μονη...Μολις γυρισα απο εξω και ειμαι πεσμενη γιατι βγηκαμε με τον συντροφο κι ενω συνεχεια βγαινουμε μονοι σημερα ηρθε μια φιλη του που ειχαμε να την δουμε καιρο ε λοιπον μολις ηρθε αρχισα να νιωθω παλι τα ιδια αυτη την ηλιθια αισθηση που νιωθεις πριν σε πιασει η κριση προσπαθησα να το διαχειριστω και να μην με πονεσω εκανα λιγη υπομονη και μετα απο 45 περιπου εφιαλτικα λεπτα που προσπαθουσα να ξεφυγω με το μυαλο μου καπως συνηθησα και ηρεμησα ...τι κι αν ηθελα να της μιλησω να την ρωτησω διαφορα να συμμετεχω στην παρεα δεν μπορεσα... η κοπελα εφυγε μετα απο κανα μισαωρο...μηπως φταιει το οτι αποφευγω συνεχεια να πηγαινω σε καφετεριες και να συναναστρεφομαι με κοσμο περα απο τον συντροφο μου και απλα ξεσυνηθησα?Σε ενα παρκο ομως που τυχαινει να βγουμε και να μιλησουμε και με αλλους και να κατσουμε γενικα γιατι περναω καλα και νιωθω πιο ανετα και δεν με πειραζει η επαφη με κοσμο εκει αλλα σε κλειστους χωρους κατι με πιανει με τον κοσμο?Πφφφφ ελπιζω να μην σε μπερδεψα με τις βλακειες μου δεν θελω να χανεις αδικα τον χρονο σου γιατι καποιοι ισως τον χρειαζονται πολυ περισσοτερο απο εμενα ισως απλα θελω και τα παθαινω και μου αξιζει οτι γινεται γιατι εγω τα προκαλω ολα στον εαυτο μου....ελπιζω να μην σε κουρασα στα ειπα οπως τα νιωθω τωρα αυριο θα μιλαω αισιοδοξα εχω καταντησει γραφικη μια χαρα και ηρεμια μια λυπη και ανησυχια...

Πως θα περιεγραφες την σχεση σου με τον σύντροφό σου? Κ ποσο χρονων εισαι? (τα υπόλοιπα θα τα σχολιασω μετα)

Τωρα ειμαι αρκετα καλυτερα εχω ηρεμησει...λοιπον μενουμε μαζι,ειμαστε καλα ειδικα αυτη την περιοδο,αγαπιομαστε...και γενικα δεν ειμαστε παντα τελεια εχουμε και τα πανω μας και τα κατω μας στην σχεση αλλα οχι καποιο σοβαρο προβλημα...νοιαζομαστε γενικα ο ενας για τον αλλον και μας αρεσει που μενουμε μαζι εχουμε την ηρεμια μας εδω...ειμαι 24

Όσες συμπεριφορές έχουμε υιοθετήσει κάποια στιγμή στην ζωή μας τις έχουμε μάθει από κάποιον άλλον. Εσένα ποιός σου έχει μάθει να πονάς τον εαυτό σου, να τον μισείς και να νιώθεις ότι δεν αξίζεις ?

Δεν μπορω να πω οτι μου εμαθε καποιος κατι τετοιο...η μαμα μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου και μου εμαθε να φοβαμαι σχεδον τα παντα αλλα οχι να φερομαι ασχημα σε μενα καμια σχεση...δεν ξερω αν υπηρξε καποιος που υποσυνειδητα μου τα καλλιεργησε αυτα χωρις να το καταλαβω η αν ετσι γεννηθηκα τι να πω..

Quote:

---

Originally Posted by darkfighter

Δεν μπορω να πω οτι μου εμαθε καποιος κατι τετοιο...η μαμα μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου και μου εμαθε να φοβαμαι σχεδον τα παντα αλλα οχι να φερομαι ασχημα σε μενα καμια σχεση...δεν ξερω αν υπηρξε καποιος που υποσυνειδητα μου τα καλλιεργησε αυτα χωρις να το καταλαβω η αν ετσι γεννηθηκα τι να πω..

---

ετσι να γενηθηκες αποκλειεται ,απο καπου προηλθαν ολα αυτα και μαλλον στην προσχολικη σ ηλικια ,οταν ησουν μικρη....

Quote:

---

Originally Posted by nick190813

ετσι να γενηθηκες αποκλειεται ,απο καπου προηλθαν ολα αυτα και μαλλον στην προσχολικη σ ηλικια ,οταν ησουν μικρη....

---

Ισως εχεις δικιο ομως δεν θα επρεπε να ξερω απο που?

Εμμ εκεί είναι το κλειδί το να μάθεις από που προήλθαν. Πολλές φορές δεν θυμόμαστε τίποτα, δηλαδή σχεδόν ποτέ δεν θυμόμαστε. Ο ψυχολόγος με την κουβέντα σε κατευθύνει να τα θυμηθείς και να αντιληφθείς την αιτία του προβλήματος. Κάτι που είναι ακατόρθωτο από το φόρουμ. Αλλά εσύ η ίδια ερχόμενη κοντά στον εαυτό σου, πχ με τους τρόπους που είπαμε, σιγά σιγά θα ανακαλύψεις και θα τα θυμηθείς όλα όσα χρειάζονται.

Λες "η μαμα μου ηταν πολυ υπερπροστατευτικη μαζι μου και μου εμαθε να φοβαμαι σχεδον τα παντα αλλα οχι να φερομαι ασχημα σε μενα καμια σχεση". Ούτε εσύ καταλαβαίνεις πόσο αντιφατικά είναι αυτά που λες. Άμα κοιτάξουμε πίσω απο τις λέξεις, θα δούμε ότι η μαμά σου σου έμαθε να φοβάσαι σχεδόν τα πάντα, δηλαδή να καταπιέσεις τις ορμές για εξερεύνηση, να καταπιέσης την χαρά σου, να μην εκδηλώνεσαι, να μην τρέχεις γιατί μπορεί να πέσεις, να μην αγκαλιάζεις /έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους γιατί μπορεί να κολλήσεις αρρώστια, χίλια δυο μπορεί να έχεις καταπιέσει μέσα σου, εγώ απλά παραδείγματα έφερα, για να καταλάβεις τι εννοώ. Και άμα πάρουμε όλο αυτό το τσουβάλι από καταπιέσεις που σου έμαθε η μαμά, αυτό δεν δηλώνει πως σου έχει μάθει να φέρεσαι άσχημα στον εαυτό σου?

Με ποιούς τρόπους σε πλήγωνε και σε πόναγε (συναισθηματικά) η μητέρα σου? Με πιο τρόπο θα μπορούσες να έχεις αντιγράψει την συμπεριφορά της μητέρας ?

Οι απαντήσεις είναι δύσκολες, πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς, μην απαντήσεις αμέσως.

Ναι εχεις δικιο σε αυτο αερικο οτι αυτο που ειπα ηταν αντιφατικο και στην ουσια παρολο που αυτη το εκανε πιστευοντας οτι με προστατευει εκανε το αντιθετο τελικα.Δεν ξερω αν θα δωσω απαντηση καθαρη στα ερωτηματα σου αλλα θα αναφερω καποια πραγματα...αυτα που με πληγωναν ηταν... οτι ηθελε να εχω μια ζωη διαφορετικη απο την δικη της να ειμαι δυναμικη και ανεξαρτητη να μην εχω αναγκη κανεναν ενω στην ουσια αυτη μου εδειχνε το ακριβως αντιθετο παραδειγμα θελω να πω οτι η μητερα αποτελει και καποιο προτυπο σωστα?Εγω εβλεπα μια μητερα δειλη να ανεχεται συνεχως τα νευρα του πατερα μου να μην υψωνει φωνη να φοβαται να μην την σεβεται ουτε ο αντρας ουτε καποιες φορες τα παιδια της να εχει φοβιες κτλ...Ο μπαμπας μου ειναι ενας ανθρωπος που δεν εκδηλωνει τα συναισθηματα του,πολυ νευρικος και σκληρος...δεν θυμαμαι ποτε να με πηρε μια αγκαλια η να μου ειπε μια γλυκια κουβεντα δεν μπορουσε γιατι δεν ειχε αναπτυξει σχεση με τα παιδια του δεν ηξερε να ειναι στοργικος δεν ηξερε να ειναι μπαμπας..προσπαθουσε με την δουλεια του μονο να μας προσφερει τα παντα να μην μας λειψει κατι ισως ετσι νομιζε οτι θα δειξει την αγαπη του...Απο την παιδικη ηλικια θυμαμαι φωνες και εντασεις πολυ ψυχολογικη βια....διαπιστωνω οτι εχω αντιγραψει την συμπεριφορα και των δυο σε πολλα σημεια αυτο το ξερω και δεν το κανω καν συνειδητα αλλα αυθορμητα βεβαια οταν κατσω να σκεφτω θα πω οτι αυτο το πηρα απο την μαμα αυτο απο τον μπαμπα αλλα δεν το κανω επιτηδες....τωρα ολα αυτα καποια σχεση θα εχουν με το προβλημα δεν το συζητω απλα δεν μπορω να την δω καθαρα...πχ να πω μου εμαθαν οτι δεν αξιζω γιατι μου ειπαν οτι ειμαι αχρηστη η οτι ειμαι ενα βαρος και καπως ετσι χανομαι λιγο...

Είπες τις λέξεις κλειδιά, φωνες - εντασεις - πολυ ψυχολογικη βια. Η ψυχολογική βία είναι ισότιμη με την σωματική βία. Κρίσεις πανικού παθαίνεις όταν αναβλήζουν τα καταπιεσμένα από μέσα σου και το μόνο εργαλείο που έχεις μάθει από τους γονείς σου είναι βία, στην δικιά σου περίπτωση σωματική βία/αυτοτραυματισμός.

Γενικά τα γράφεις όλα πολύ σωστά. Ναι η μητέρα κ ο πατέρας αποτελούν πρότυπο για τα παιδιά. Το παιδί δεν κάνει ότι του λένε οι γονείς του, αλλά κάνει ότι κάνουν οι γονείς του.

Σε ευχαριστω που ενω σου γραφω ολοκληρο κειμενο, χωρις να ξερω την ακριβη απαντηση απλα οτι καπου σχετιζεται ολο αυτο με το προβλημα, βρισκεις την απαντηση και βοηθας και μενα πολυ με αυτο :)