Originally posted by PETRAN
Quote:
Originally posted by justme
Quote:
Originally posted by PETRAN
4) Τα γονίδια επηρεάζουν το περιβάλλον μέσω της συμπεριφοράς. Έχεις μια τάση να φοβάσαι τις αράχνες, επηρεάζεις το περιβάλλον σου ασκώντας συμπεριφορά που αποφεύγει τις αράχνες (αποφεύγοντας έτσι καταστάσεις). Στην συνέχεια αυτή η συμπεριφορά σου σε κάνει να δρας σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα που αλλάζουν την γονιδιακη έκφραση, οδηγώντας σε παραπάνω συμπεριφορές και ουτο καθ εξης.
Δεν καταλαβαίνω γιατί ξινίζεις τόσο με τον προϊστορικό άνθρωπο. Οι φοβίες δεν υπάρχουν λογο του προϊστορικού ανθρώπου (σορρυ αν παραφραστικε έτσι), αλλά και σε πολλυυυ μακρινούς προγόνους του. Τα πειράματα του Seligman έγιναν σε πιθήκους οπότε καταλαβενεις. Δεν αναφέρω ολη την έρευνα διάβασε την στην πρώτη σελίδα. Προφανώς υπάρχουν φοβίες με αυτά γιατί είναι προϊόν εκκατομυριων ετών εξέλιξης οπου συνυπήρχαν οι αράχνες, το σκοτάδι κλπ. με τα ανώτερα θηλαστικά. Ο χρόνος του μοντέρνου πολιτισμού δεν είναι αρκετός για να οδηγήσει σε μοντέρνες φοβίες αλλά ίσως στο μέλλον υπάρξουν και αυτές.
Το γονίδια καθορίζουν τι κάνει κάθε κύταρο. Τίποτα άλλο. Το περιβάλλον το επηρρεάζει κάθε οργανισμός (ως μονάδα και ως ομάδα - κοινωνία) και κάθε φυσικο φαινόμενο. Να μη τα μπλέκουμε γιατί αλλιώς καταλήγει στο αυγό και την κότα. Τα γονίδια ΔΕΝ επιδρούν στο περιβάλλον.
Νομίζω πως τάση να φοβάται κάποιος τις αράχνες δεν υπάρχει. Ουτε τα έντομα. (δεν έχω δει κανένα μωρό να κάνει σαν τρελλό από φόβο βλέποντας κάποιο έντομο. Αντίθετα ξέρω πολλούς μεγάλους που τουλάχιστον τα φοβούνται) Τον φόβο ή την φοβία για τα έντομα την αναπτύσεις ανάλογα με το περιβάλλον που μεγαλώνεις και τα ερεθίσματα σου.
Με την εξελικτική θεωρία και την αποτύπωση φόβων στο DNA δεν μπορούν να ερμηνευθούν \"σύγχρονες\" φοβίες και φόβοι όπως του αεροπλάνου εκτός άμα το τραβήξεις σε αποτυπωμένο φόβο θορύβου ή ταχύτητας ή κάτι άλλο. (αλλά τραβώντας το σεντόνι αυτό ξεχειλώνει μέχρι κάποιο σημείο...... λολ)
Εδιτ: (τώρα που βρήκα τσιγάρα και ξαναλειτουργώ).... ο ζουγκλάνθρωπος την φοβία ή τον φόβο για τα αυτοκίνητα υποθέτω (σωστά το λές) θα την αποκτήσει αφού θα δει και καμμιά δεκαριά (αν είναι μικρός μπορεί και ένα να αρκεί) φιλμάκια από εκείνα που σου δείχνουν τι φταίει για τα ατυχήματα και πόσοι νεκροί βγαίνουν κάθε μέρα από την άσφαλτο και μετά αναγκαστεί να περάσει και από καμιά διασταύρωση. Μπορεί βεβαίως να υποθέσει (για υποθέσεις μιλάμε) ότι δεν θα φοβηθεί ή δεν θα αποκτήσει καμιά φοβία για τα αυτοκίνητα και θα τα αντιμετωπίσει σαν κάτι φυσιολογικό..... σαν αλογάκια πχ
Πωωω λολ είσαι σκληρό καρύδι ε?
Κοιτά, να ξέρεις ότι τώρα δεν κάνουμε φιλοσοφική συζήτηση και ότι δεν σου λέω τις απόψεις μου. Σου λέω τι υπάρχει στην βιβλιογραφία!
Και όταν λέω ότι τα γονίδια επηρεάζουν το περιβάλλον του ατόμου, το παραθέτω σαν fact που έχω διαβάζει (Pinel, P.J. Biopsychology, 2006) και όχι σαν κάτι που έβγαλα από το μυαλό μου!!!
Φαίνεται να μην καταλαβαίνεις πολύ καλά κάποια πράγματα. Τα γονίδια βρίσκονται μέσα σε όλα τα Κύτταρα του σώματος. Τα κύτταρα, ανάλογα με το που βρίσκονται και ανάλογα με τις πληροφορίες που παίρνουν από το περιβάλλον τους, στέλνουν συνεχεία κάποιες μοριακές εντολές μέσα από το κυτταρόπλασμα στον πυρήνα τους (οπου βρίσκεται το DNA) οπού αυτές ανάλογα με τον χρόνο η το χώρο, «ανάβουνε» η «σβήνουνε» ορισμένα γονίδια.. Οι νευρώνες (τα κύτταρα του εγκεφάλου) έχουνε μέσα τους DNA.
Είναι λίγο δύσκολο να εξηγήσω συμπεριφοριστικη-νευροεπιστημη/βιοψυχολογια μέσα σε μερικές γραμμές…
Το DNA επηρεάζει το περιβάλλον του ατόμου μέσα από τους νευρώνες όπου βρίσκονται, ΕΜΑΣ δηλαδή. Εμείς είμαστε οι νευρώνες. Η εμπειρία μας είναι οι νευρώνες μας. Η μάθηση δεν συμβαίνει στον αέρα η σε κάποια ψυχή, αλλά πάνω στους ίδιους νευρώνες που έχουν DNA. Αυτά μεταξύ τους ΔΕΝ είναι ξεχωριστά όπως κάποτε πίστευαν οι ψυχολόγοι του 1930 και όπως μου λες και εσύ τώρα. Η εμπειρία του περιβάλλοντος είναι η πυροδότηση νευρώνων (κυττάρων του εγκεφάλου) που έχουν μέσα τους DNA που «εκφράζεται» η «σιωπά» με πολύπλοκους τρόπους, είτε από μονό του (λόγω φυσικής επιλογής) είτε επειδή δέχεται σήματα από τους νευρώνες μέσα στους οποίους βρίσκεται (που με την σειρά τους δέχονται σήμα από άλλους νευρώνες, που με την σειρά τους δέχονται σήμα από ένα…βομβαρδισμό φωτονίων ας πούμε απο τους νευρουποδοχεις του ματιού…). Φυσικά γίνεται και το αντίθετο.. Το DNA αυτό στέλνει σήματα στους νευρώνες όπου βρίσκεται και τους κάνει ποιο «ζωηρούς» η ποιο «ήσυχους». Τους κάνει να πυροδοτούνε και να επηρεάζουνε άλλους νευρώνες που με την σειρά τους στέλνουν σήμα σε άλλους και ουτο καθ’εξεις.Όλα αυτά βρίσκονται σε μια μόνιμη δυναμική κατάσταση μεταξύ τους.
Το γεγονός ότι τρώμε, πεινάμε, διψάμε, επιζητούμε το, και κάνουμε sex, έχουμε το υπόστρωμα της γλωσσάς (το γλωσσικό ενιστικό, Pinker, S.), έχουμε την τάση για διαπροσωπική αλληλεπίδραση, έχουμε ανακλαστικά, κοιμόμαστε κ. α. είναι επειδή όλες αυτές τις συμπεριφορές τις κωδικοποιούνε νευρώνες με την απλή γνώση του DNA τους, χωρίς να χρειαστεί να τις μάθουνε εκ του μηδενός από το περιβάλλον (η με μικρη επιρροή αυτού για κάποιες από αυτές σε μια «κρίσιμη περίοδο», (Bowlby, Lorenz). Με λίγα λόγια ο άνθρωπος έρχεται «φτιαγμένος»….το γεγονός ότι ερεθίζομαι με γυναίκες δεν είναι επειδή έμαθα να ερεθίζομαι με αυτές. Οι οπτικοί μου νευρώνες, μόλις κωδικοποιήσουνε κάτι που μοιάζει με γυναικείο γλουτό η στήθος αμέσως «στέλνουν το σήμα». Μπορεί η προτίμηση για το σχήμα και το πάχος αυτών των σημείων να είναι αποτέλεσμα περαιτέρω περιβαλλοντικής μάθησης, αλλά το ότι μου αρέσουν in the first place είναι επειδή είναι hardwired στους νευρώνες μου, από το DNA τους. Αυτό το hardwiring θα με κάνει να δράσω, να ασκήσω συμπεριφορά. Το σεξουαλικό ένστικτο θα με κάνει να αναζητήσω ένα περιβάλλον που συχνάζουνε γυναίκες και όχι ένα περιβάλλον που συχνάζουνε παππούδες. Με αυτό τον τρόπο τα γονίδια επηρεάζουν το περιβάλλον ΜΟΥ. (αλλά σε συλλογικό επίπεδο και το αντικειμενικό περιβάλλον). Οι ομοφυλόφιλοι για κάποιο λογο έχουν αυτήν την διαδικασία αλλά ανεστραμμένη, εκφράζεται δηλαδή η θηλυκή hardwired πληροφορία στους νευρώνες τους. Δεν ξέρω πόσο ποιο λιανά να το κάνω αυτό για να το καταλάβεις χωρίς να μπω σε πολύπλοκες λεπτομέρειες.
Η ιδία η φυσική επιλογή υποκινείται από την συμπεριφορά των ειδών τα οποία δρουν σε ένα περιβάλλον. Το γεγονός ότι τα είδη εξελίσσονται, είναι επειδή κυνηγιούνται και μάχονται με/από άλλα είδη που το κάνουν αυτό γιατί το έχουν μέσα στο DNA τους. Άμα τα είδη δεν είχαν το ένστικτο (από το DNA τους) να φαν κάποιο άλλο είδος (δράση στο περιβάλλον) δεν θα υπήρχαν και οι ανάλογες περιβαλλοντικές πιέσεις στο κυνηγημένο είδος ώστε να εξελιχθεί! Με άλλα λόγια αν τα γονίδια ΔΕΝ δρούσαν στο περιβάλλον (μέσα από το ένστικτο) ΔΕΝ θα υπήρχε εξέλιξη και τώρα θα ήμασταν μόρια (δεν νομίζω να επικοινωνούσαμε μέσο internet!)
Έκανα και ένα σχεδιαγραμματακι για καλύτερη κατανόηση…
ΓΟΝΙΔΙΑ-> ΝΕΥΡΩΝΑΣ->ΦΛΟΙΟΣ ->ΣΥΠΕΡΙΦΟΡΑ->ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
^- <- <- <- <- <- <- <- <- <- <-
Η φοβία για το αεροπλάνο είναι απλά μια υψοφωβια, και μάλιστα μια πολύ κακή αφού είσαι σε μόνιμο μεγάλο υψος! (υψος-πολλυυυ παλιοςς κινδυνος&#8230;)
Έχεις την τάση να παραθέτεις φανταστικές υποθέσεις σου σαν facts (π.χ «δεν έχω δει κανα μωρό να φοβάται τα έντομα ντοινγκ!) και τι με νοιάζει εμένα αν δεν έχεις «δει ΕΣΥ Κανά μωρό να φοβάται τα έντομα» λολ?! Πρώτον από μονός σου δεν αποτελείς διόλου καλό αντιπροσωπευτικό στατιστικό δήγμα και δεύτερον και να μην έχεις δει ΕΣΥ δεν πάει να πει ότι δεν υπάρχουν τέτοια μωρά! (ειδικά αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι τις φοβίες δεν τις έχουν όλοι&#8230;πρέπει να βρεις τα φοβικά μωρά και να τα δεις να επιτελούν την φοβική συμπεριφορά κομμάτι ολίγον τι-πολύ δύσκολο πιθανοθεωρητικα&#8230;).
Φυσικά αυτή η συζήτηση γίνεται τζάμπα γιατί αυτά που λέω τώρα είναι facts και όχι οι απόψεις μου. Ορίστε μια διεύθυνση για την εξελικτική βάση του φόβου και των φοβιών.
http://books.google.com/books?hl=el&lr=&id=Rdz8voFlsZAC&oi=fnd &pg=PA57&dq=babies+fear+of+spiders&ots =JOSxLGqjRw&sig=L_88hC7PrbLUTJ3KnxdD_lqv_Yg#PP A65,M1
Άμα ξέρεις Αγγλικά το διαβάζεις και τελος λολ!
Με τον ζουγκλανθρωπο παραιτούμαι&#8230; λολ
