Printable View
βρε ραουλ αφου τα ειπαμε ,γτ καθεσαι και στεναχωριεσαι ακομα?
πας και σ ειδικο αλλα ολα μια χαρα....μην εχεις φοβιες τωρα γι αυτο σ ειπα..ολοι τα περναμε αυτα και εγω τα ειχα και μ φυγανε ,θα κανουν τον κυκλο τους...
και εφοσον πας και σ ειδικο δεν εχεις να φοβασαι τπτπ
Μου δινετε χαρα οταν με καθησυχαζετε. Σας ευχαριστω
Πως θα χαρακτηριζατε το συναισθημα που νιωθω οταν θυμαμαι τον εαυτο μου παιδι κ λεω" εγω ειμαι αυτος" ; Παίζει ρόλο κ η ηλικία μου σε αυτα τα υπαρξιακα ζητηματα (34); Και γιατι επηρεαζει τοσο εντονα τη διαθεση μου κ μου προκαλει φοβια;
ναταλια αν εισαι μεσα στειλε μου μηνυμαQuote:
Originally Posted by Natalia_sups
Δεν μπορώ δυστυχώς να σου στείλω προσωπικό μήνυμα μέχρι να συμπληρώσεις 50 δημόσια μηνύματα στο φόρουμ. Πες μου...
oκ θα σου κανω copy paste απο πιο πανω.
Πως θα χαρακτηριζατε το συναισθημα που νιωθω οταν θυμαμαι τον εαυτο μου παιδι κ λεω" εγω ειμαι αυτος" ; Παίζει ρόλο κ η ηλικία μου σε αυτα τα υπαρξιακα ζητηματα (34); Και γιατι επηρεαζει τοσο εντονα τη διαθεση μου κ μου προκαλει φοβια;
Αυτό που περιγράφεις είναι αυτό που είχα βιώσει και εγώ παλιά...δεν είναι τίποτα κακο, δείχνει απλά πώς ακόμα ψαχνεις τον εαυτό σου, είναι όπως το έγραψες εύστοχα στον τίτλο κρίση ταυτότητας..ε ή δική σου είναι λίγο ασταθής... Ή ηλικία σου δεν νομίζω να παίζει ρόλο...εγώ το παθαινα στην εφηβεια και τα πρώτα μου χρόνια ως φοιτήτρια. Λογικό είναι να σε τρομάζει και να σου προκαλεί φοβία, ειναι δύσκολο να μη ξέρεις ποιος είσαι και πού πατάς και τι κάνεις.
Ξέρεις μπορεί να σου φαίνεται περίεργο αλλά όσο περισσότερο σκαλιζεις αυτά τα υπαρξιακά ερωτήματα τόσο περισσότερο θα νιώθεις ότι δεν μπορείς να βρεις τον εαυτο σου...αν τα αφήσεις και επικεντρωθείς απλά στο να ζεις τη ζωή σου όμως, έστω και μηχανικά πρώτα, εστω και χωρίς να σου βγάζει τίποτα νόημα ή λόγο ύπαρξης θα μπεις σιγά σιγά στο πρόγραμμα...και θα αρχίσεις να βρίσκεις τον εαυτο σου χωρίς να το επιδιωκεις. Όσο λιγότερο θα το επιδιωκεις τόσο περισσότερο θα τον βρίσκεις...φαίνεται παράδοξο αλλά νομίζω πως έτσι πάει.
συμφωνω μαζι σου. εξαλλου τα προηγουμενα χρονια δεν ασχολουμουν και ημουν ηρεμος. τωρα δεν ξερω τι εχω παθει παλι. οταν τα σκεφτομαι και βαζω τον εαυτο μου σε τετοια διαδικασια, αυτο ειναι ενα ειδος αυτοκαταστροφης? και επιμενω για την παιδικη μου ηλικια, γιατι οταν με θυμαμαι παιδι να μου φαινεται τοσο ξενος?
Ε γιατί είσαι ξένος ως προς τον παιδικό σου εαυτο...μεγαλωσες και αλλαξες, πως να ταυτιστείς; Χαίρω πολύ κι εγώ δεν μπορώ να ταυτιστω με τη Ναταλια 10 χρόνων, αφού ήταν στοκαδι συγκριτικά με την Ναταλια τώρα χαχα
Και αυτό φυσιολογικό είναι.
φαινεσαι πολυ σωστη και με βοηθας πολυ με τις απαντησεις σου. νιωθω οτι ολα αυτα με κρατανε πισω στη ζωη μου.. εχω αναγκη να εμπεδωσω στο πετσι μου οτι ολα αυτα ΔΕΝ ειναι κατι σοβαρο και οτι ειναι περαστικα...
kai tvra stokadi eisai:pQuote:
Originally Posted by Natalia_sups
Όντως δεν είναι τίποτα το σοβαρό και είναι περαστικο...και όσο τα σκαλιζεις τόσο λιγότερο βοηθάς τον εαυτό σου. Άλλωστε το ειπες και μόνος σου ήσουν μία χαρά πριν, αφού είχε φύγει το παρελθόν γιατί να μην φύγει πάλι;
Να σου πω έγινε καμια μεγάλη αλλαγή τη ζωή σου; Κάτι στρεσογονο; Κάτι άλλο που σε θλιβει;
Σκασε εσύ :PQuote:
Originally Posted by nick190813
ναι πριν ενα χρονο περιπου υπηρξε αφορμη να μου γεννηθουν και παλι αυτες οι σκεψεις-φοβιες. διαγνωστηκε ενας πολυ καλος μου ξαδερφος μς σχιζοφρενεια. μεγαλωσαμε μαζι απο μικρα. και με σοκαρε παρα πολυ ολο αυτο.. με συνεπεια να αρχιζω να σκεφτομαι ολα αυτα τα υπαρξιακα του τυπου ποιος ειμαι
Είσαι αυτός που ήσουν και πριν διαγνωστεί ο ξάδερφος σου με σχιζοφρένεια. Τόσο απλά.
Επειδη διαγνώστηκε ο άλλος σου καρφώθηκε ή ιδέα ότι κάτι έχεις κι εσυ και σκεφτηκες "τι είναι το χειρότερο που έχω βιώσει ψυχικά; Α ναι ή κρίση ταυτότητας που είχα στα δώδεκα" και μπουμ αρχίσεις να πειθεις τον εαυτό σου πως κάτι έχεις!
Και λογω αυτού του άγχους αρχίσες να αισθάνεσαι όντως όπως αισθανοσουν παλια.Άλλωστε το άγχος το πυροδοτει αυτό...μόνος σου το ανεσυρες δηλαδή χωρίς λόγο ενώ είσαι μία χαρά.
Να σου πω...πριν από αυτό σου έχει τύχει να φοβάσαι ότι έχεις τίποτα άλλο με την υγεία σου; Οτιδήποτε; Είσαι μήπως λίγο υποχόνδριος;
Εισαι απιστευτη! Ετσι ακριβως εγινε ρε συ. Αν εννοεις τη σωματικη μου υγεια οχι ποτε. Μονο καποιες φορες που ειχα σεξουαλικες επαφες χωρις προφυλαξη κ αγχωνομουν μετα μηπως κολλησα... Ξερεις.. Αλλα γενκα οχι δεν φοβομουν για αρρωστιες κ τετοια. Φοβομουν για αρρωστιες συγγενικων προσωπων κ φιλων μου.
Ε ειδες αφού συμφωνεις πως έτσι έγινε το λογικό κομμάτι σου ξέρει πως δεν έχεις τίποτα το σοβαρό πραγματικα, απλά περνάς μία φάση. Το θέμα τώρα είναι να ελέγξεις το παραλογο κομμάτι, αυτό του φόβου σου και του άγχους σου. Και όλα θα φύγουν :)
Ειπες τη σωστη λεξη. Ελεγχος. Ομως πολλες φορες ειναι τοσο δυσκολο που μου φαινεται βουνο. Ωστοσο σιγααα σιγααα αρχιζω κ εμπεδωνω οτι δεν ειναι τοσο τρομακτικο ολο αυτο. Ξερεις οταν βρισκεις ανθρωπους εστω κ ανωνυμα που σε καταλαβινουν επειδη εχουν περασει τα ιδια, καμια φορα αυτο ειναι καλυτερο απο 20 συνεδριες μαζι! Συμφωνεις;
Ναι πολλές φορές βοηθάει να μοίραζεσαι την εμπειρία σου και να ξέρεις ότι δεν είσαι ο μόνος :)
Σιγά σιγά θα φύγει όσο ηρεμεις...
Καλησπερααα. Σημερα ενω ειχα ας οουμε μια καλη μερα γιατι δεν σκεφτομουν τετοια, τωρα γυρισα σπιτι με το σουρουπο κ αρχισε λιγο μεσα μου η ενταση παλι κ οι σκεψεις του ποιος ειμαι κ να μην νιωθω ανετα με τον ιδιο μου τον εαυτο. Γιατι συμβαινει αυτο;
Ε συνήθως το βράδυ με πιανανε κι εμένα αυτά...και όσο μένεις ξύπνιος τη νύχτα τόσο περισσότερο θα σε πιάνουν, συνήθως τέτοιες ώρες ξεφεύγει πιο εύκολα ο νους...μην κάθεσαι απλά να τα σκέφτεσαι. Βάλε καμιά ταινία, καμία σειρα, παίξε κάνα βιντεοπαιχνιδι, διάβασε κάνα βιβλίο/περιοδικο κατι, απασχόλησε δηλαδη το νου σου και πεσε για ύπνο...
Αντε και τα κανω αυτα.. Θα φτασω 50 χρονων με οικογενεα κ παιδια και θα μπορει να με πιανει αυτο;
Αν μάθεις να το διαχειριζεσαι στο ενδιάμεσο όχι δεν θα σε πιάνει.
περιεργα συναισθηματα
φυσικα ο φοβος ο πιο πολυς ειναι στο να μην χασω τον ελεγχο.. οχι τοσο ο θανατος
natalia εσυ απο ποια ηλικια θυμασαι να σε ταλαιπωρουν τετοια ζητηματα και με το αγχος?
Εγώ το είχα στην εφηβεία (πάνω κάτω εκεί που σε είχε πιάσει εσένα πρώτη φορά) και στα πρώτα μου χρόνια ως φοιτήτρια. Όχι συνεχόμενα, ερχόταν κι έφευγε...
Δεν υπάρχει λόγος να αγχωνεσαι ότι θα χάσεις τον έλεγχο ή θα τρελαθεις αν αυτό φοβάσαι. Δεν παίζει με τίποτα στο υπογράφω. Το μόνο κακό που βλέπω είναι ότι σου γίνεται λίγο εμμονή...τίποτα άλλο απολύτως.
και στην εφηβεια εμμονη ηταν, αλλα με τα χρονια περασαν οι φοβιες και οι παραλογες υπαρξιακες σκεψεις. δεν θα ελεγα εμμονη.. θα ελεγα οτι ασχολουμαι υπερβολικα.. μαλλον επειδη ειμαι αρκετα φοβιτσιαρης
:) ΄ΙΣΩΣ ΝΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΗΣ .. ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΝΑ ΠΩ
απλα τοτε στην εφηβεια ειχα καθησυχαστει γιατι ολοι οι εφηβοι περνουσαμε τετοια ζητηματα
Αυτό ακριβώς...τρομάζεις με αυτο που παθαινεις και όσο πιο πολύ φοβάσαι και αγχωνεσαι και το σκαλιζεις τόσο πιο πολύ το παθαινεις...βλέπεις πως είσαι σε έναν φαύλο κύκλο; Πρέπει κάπου να τον σπάσεις. Για αυτό λέω πως το μόνο ζόρι σου είναι η εμμονή...σκέφτεσαιενεις ότι κάτι έχεις και τι έχεις και θα μα ή εμμονή τι είναι; Όταν ασχολείσαι υπερβολικα. Αν σκέφτεσαι και αν χάσω τον έλεγχο και αμάν αμάν και τι έχω και τι και πως δεν θα φύγει εύκολα...
Πρεπει να πειστείς, να πιστεψεις πραγματικά μέσα σου πως είναι κάτι το ακινδυνο που πηγάζει καθαρά από το άγχος σου. Αν το πιστεψεις αυτό δεν θα σε νοιάζει να χάσεις τον έλεγχο όπως λες ότι φοβάσαι...θα ξέρεις πως δεν υπάρχει περίπτωση να γλυστρησεις σε κάτι επικίνδυνο ψυχικά αν αφεθείς...απλά θα ηρεμησεις.
natalia νομιζω τωρα μπορεις να μου στειλεις μηνυμα private :)
Για κάποιο λόγο δεν μου ανοίγει την επιλογή ακομα από ότι είδα...ίσως θέλει παραπάνω μηνύματα; Δεν ξέρω...
μπορω να σου στειλω το email μου απο εδω? δεν εχω προβλημα εγω
Γιατί υπάρχει κάτι άλλο που θες να συζητήσουμε και ντρέπεσαι δημόσια;
Ούτε εγω έχω θέμα απλά ρωταω.
οχι απλα νιωθω οτι με καταλαβαινεις απολυτα. και ισως ηταν καλυτερα να μιλησουμε private. ,μπορεις να μου στειλεις και τωρα αν θες :)
Καποιος αλλος που εχει παρομοια βιωματα; Που να νιωθει ´´καπως´´ με τον εαυτο του;
Ραούλ ότι σου λέει η Ναταλία είναι σωστό το άγχος συνδέεται με το φόβο δηλαδή πρώτα νιώθεις άγχος και άμα δεν ηρεμήσεις φόβο οπότε μην ανησυχείς δεν έχεις τίποτα παραπάνω εγγυημένο με δέκα αστέρια μισέλεν από κάτω το άγχος γίνεται φόβος με τα χρόνια για την ώρα δεν έχεις τίποτα ανησυχητικό και δε χρειάζεται να το σκαλίζεις τόσο πολύ στην πορεία της ζωής μπορεί να γίνεις τελείως καλά μπορεί και να χειροτερέψει πάντως το καλό με τα ψυχολογικά είναι ότι παίρνουν βελτίωση σε φυσιολογικές συνθήκες ζωής άμα ερωτευτείς αύριο το πρωί καμιά γυναικάρα δυο μέτρα με λεφτά και φύγεις για το ταξίδι της ζωής σου μάλλον θα τα ξεχάσεις όλα τι θέλω να πω ότι δες λίγο τις συνθήκες που ζεις δηλαδή την ποιότητα των σχέσεων και το οικονομικό μήπως κάτι σε χαλάει η μήπως κάτι βελτιώνεται κατά τα άλλα μια χαρά είσαι εγγυημένα
σε ευχαριστω πολυ elis! τι ειναι αυτο ομως που σε κανει να εγγυηθεις για μενα οτι ολα ειναι καλα?
Ξέρω τα συμπτώματα από τις ασθένειες και έχω περάσει μερικά από αυτά που λες κι έχω περάσει και μερικά χειρότερα που ο γιατρός με είπε αλλά πράγματα οπότε εσύ σίγουρα δεν τα έχεις αυτά οπότε είσαι καλύτερα από ότι νομίζεις