-
Σείριε πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί έχεις παράπονο. Εγώ μέχρι τώρα δεν σε έχω δει ποτέ να γράψεις κάτι παράλογο και ο λόγος σου είναι πολύ συγκροτημένος και έξυπνος!! Στα λέω όλα αυτά γιατί βλέπω ότι έχεις υπερβολικές απαιτήσεις από τον εαυτό σου ενώ έτσι τον πιέζεις πολύ και θα ξεσπάσει κάποια στιγμή. Επιπλέον έχεις το θετικό ότι δεν έχεις νιώσει ποτέ κατώτερος άρα θα έπρεπε να πετάς!!
Εγώ τι να πω που το έχω από παιδάκι και με κορόιδευαν οι άλλοι, έχω γίνει άπειρες φορές ρεζίλι για πολλούς λόγους με βλακείες που πετάω και άλλα και δεν είχα συγκροτημένη σκέψη μέχρι που χρειάστηκε να νοσηλευτώ; Πιστεύω η δική σου πορεία είναι πολύ καλή, από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη και θα έπρεπε να χαίρεσαι γι'αυτό! Εγώ σε θαυμάζω πάντως μου φαίνεσαι υγιής.
-
Σε καταλαβαινω. Εγώ πέρασα δύσκολα παιδικά λόγω απομόνωσης κ δικής μου αδυναμίας. Είχε κ ξύλο απο την πλευρα της μητερας αλλά οι εντάσεις σταμάτησαν στο γυμνάσιο.Τοτε είχα την αρχή της πρόδρομης φασης.
Νομιζω εγώ αντιμετώπιζω αυτόστιγματισμό δηλ ο εαυτός μου πολλές φορες δεν είναι σύμμαχος. Έχει να κανει πως βλέπω εγώ τον εαυτό μου.Σίγουρα η ανάρρωσή μου έχει παρα πολλά θετικα κ μέχρι στιγμής βιωσα την κόλαση της ψύχωσης κ όχι την κόλαση της απόρριψης κ του στιγματισμού που πιστεύω θα με λυγουσε.
Μπορω να νιώσω έστω κ επιφανειακα τον αποκλεισμό που βιώνουν κάποια ατομα.Είναι απλα ανυπόφορο να τον διαχειριστεί κάποιος.
-
Έτσι νιώθω κι εγώ αυτό τον αποκλεισμό που λες και είναι τραγικός. Ακόμα και οι φίλοι που σπάνια είχα εκμεταλλεύονταν την ασθένειά μου ο θεός να τους κάνει φίλους και μου φέρονταν απάνθρωπα. Είπαμε, "τρελοί" είμαστε όχι χαζοί, και εμείς καταλαβαίνουμε όπως όλοι τι πάει να πει απομόνωση και κοροιδία, κτλ.
Και κάτι άλλο, πρέπει όλοι όσοι έχουμε ψύχωση να δουλέψουμε στο κομμάτι του αυτοσεβασμού και του μη αυτοστιγματισμού, μακάρι να το καταφέρουμε! Μακάρι επίσης να γίνει αυτό που λένε εδώ τα παιδιά, να βγει σύντομαι μόνιμη θεραπεία!!
-
Πάντως δεν είναι παράπονο. Ίσα ίσα εκτιμώ κάποια πραγματα απλα θέλω να διεκδίκησε επιτέλους την ζωή μου.
-
Όσο πιο πολύ δουλευεισ τόσο πιο πολύ παίρνεις τη ζωή στα χέρια σου δεν υπάρχει άλλος τρόπος νομίζω
-
καλα τα λετε παιδια......
εμενα το προβλημα μου ειναι οτι δεν μπωρω να βρω δουλεια, ειμαι πεντε χρονια ανεργος
η μονη δουλεια που βρηκα ειναι ενα πενταμηνο κοινοφελη εργασια, στην οποια δεν εκανα και πολλα πραγματα καθομουν σε ενα γραφειο και εβγαζα καμια φωτοτυπια, προσπαθησα να παω για φυλλαδια αλλα ειμαι παχυς και δεν τα καταφερα, δεν μπωρω να βρω δουλεια και εχουν αρχισει να με περνουν τα χρονια ειμαι 37 χρονων, γενικος σκεφτομαι ποσα χρονια ακομα θα εχω τους γονεις, μου μετα τη θα γινω, και με παιρνει απο κατω
και αγχωνομαι.... ζω με το αγχος της ανεργιας καθε μερα......
