Χάνοντας τη μαμά

Quote:

---

Originally posted by Θεοφανία
Τρελλάθηκα με αυτή την ιστορία. Λέω, εδώ άλλα παιδιά δεν έζησαν τη μαμά τους ούτε στο ελάχιστο σε σχέση με μένα και γω ολόκληρη γαιδούρα το έχω κάνει θρίλερ να το αποδεχτώ....
Όχι, μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου! Κάθε μάνα, κάθε πατέρας, όσο χρονών και να είναι, όποτε κι αν τους χάνει κάποιος, αφήνουν πίσω το παιδί τους, μικρό, ενήλικα ή μεσήλικα, ακόμα και ηλικιωμένο... Και το παιδί τους είναι ελεύθερο να πονέσει και να το εκφράσει. Δεν πρέπει να νιώθει ενοχές του στυλ είμαι πια μεγάλος για τέτοια συναισθήματα ή υπάρχουν και πολύ χειρότερα γι\'αυτό θα πρέπει να το θάψω μέσα μου και δεν έχω το δικαίωμα ή είμαι αχάριστος αν το εκφράσω...


Δυστυχώς όταν με έβλεπαν πολύ χάλια ακόμα και δικοί μου άνθρωποι μου λέγαν λόγια παρηγοριάς του στυλ \"έλα πως κάνεις έτσι, στο κάτω κάτω δεν είσαι και τόσο μικρή!\" επί λέξει. Αυτό με θύμωνε πάρα πολύ γιατί για μένα είχε σημασία το πρόσωπο που έχασα και όχι η ηλικία του/μου. Αν το ακούσω κάποιον να το λέει ακόμα και για έναν παππούλη αρκετά ηλικιωμένο γίνομαι έξαλλη. Όχι πως δεν είναι τρομερότερο το χτύπημα όταν κάποιος είναι νέος, αδιαμφισβήτητο! Αλλά δεν πρέπει να απαξιωνεις τον πόνο του άλλου που έχασε κάποιον αγαπημένο του με τέτοιο ύφος ακόμα και με αυτή τη δικαιολογία.

Το \"υπάρχουν και χειρότερα, ας μην είμαι αχάριστος/η\" ταιριάζει αλλού Θεοφανία μου, όταν κάποιος δεν μπορεί να βγει από τον κύκλο του πόνου. Μην τα μπερδεύεις και ρίχνεις κατηγορίες στον εαυτό σου που δεν τις αξίζεις. Έχεις το δικαίωμα να εκφράσεις αυτό που νιώθεις για τη μανούλα σου που έχασες όσο και να είσαι, γιατί ήταν ένας πολύ αγαπημένος σου άνθρωπος.

Υπάρχουν και καλύτερα. Η γιαγιά μου ας πούμε, η μητέρα της, ζει. Γιατί να μην έφτανε και η μαμά μου τόσο μακριά και να χαθεί τόσο νέα;

To έχω νιώσει απίστευτες φορές το συναίσθημα αυτό...Ακόμα και της ζήλειας...Είναι ανθρώπινο να νιώθεις έτσι όταν χάνεις κάποιον που αγαπάς. Να νιώθεις ότι ήταν άδικο... Μια πολύ καλή μου φίλη ξέρεις τι μου είχε πει; Σε αυτή τη ζωή δεν ερχομαστε με καμία εγγύηση. Έχουμε έρθει μόνο με το δώρο της ζωής και της αγάπης. Από εκεί και πέρα δεν έχουμε υπογράψει κανένα συμβόλαιο ούτε για τα όσα υπέροχα έρθουν να μας βρουν ούτε και για τα υπέροχα που κάποια στιγμή μας εγκαταλείπουν. Η ανθρώπινη φύση έτσι είναι...Μένει να την αποδεχτούμε για να μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε καλύτερα το δώρο της ζωής, για όσο ακόμα μας δίνεται...

---

Θεοφανία μου, δεν είσαι ούτε κακομαθημένη, ούτε αδύναμη, είσαι ένας άνθρωπος γεμάτος αισθήματα που τα κρατάς σε απόσταση για να μπορείς να διατηρείσαι καλά. δεν υπάρχει σύγκριση των συναισθημάτων της απώλειας κ καθένας την βιώνει διαφορετικά κ ανάλογα των συνθηκών γύρω του.
anwnimi είναι φοβερό αυτό που γράφεις

Μαρία μου σ\'ευχαριστώ αλλά έτσι το ένιωσα γι\'αυτό. Αν δεν είχα βιώσει κι εγώ τέτοια γεγονότα δε θα ήξερα πραγματικά τι να πω...

κοριτσια οτι κιαν της λεμε μονο η θεοφανια ξερει και ποναει τον χαμο της μανουλας της.δεν μπορυμε να καταλαβουμε απολυτα πως νιω8ει.ηταν νεα κιολας.τωρα επρεπε να δει εγγονακια να παζει μαζι τους προλαβε να δει θεοφανια?κλαψε για ολα οσα δεν προλαβε να ζησει κλαψε αλιως σιγα σιγα θα μαραζωσεις.το χειροτερο ειναι να χανεις παιδι πυστευω.οχι οτι ειναι λιγο που εχασες την μανουλα σου.η μανα μ εκλαιγε συνεχια γιατι δεν προλαβε να της πει ποσο την αγαπουσε.

ναι καταλαβαίνω anwnimi, απορώ που βρίσκεις τη δύναμη κ τα λόγια κ το εκφράζεις, εμένα με πιασε φοβερή θλίψη την τελευταία φορά που γραψα εδω, γιατί ο πόνος πολλές φορές μας κανει διαφορετικούς, ανακαλύπτοντας μια άλλη πτυχή του εαυτού μας. εμένα μου λέγανε \"ελα μην κάνεις έτσι σκέψου κ την μάνα σου, ποιος θα την στηρίξει;\" σαν να μην είχα το δικαίωμα, πως να το πω να κλάψω, σαν να έπαιρνες ένα ρόλο για τους άλλους οτι είσαι δυνατός κ ύστερα κλεινόμουνα κ κατέβαζα τα μπουκάλια με το ουισκι.
πάντως Θεοφανία μου, μέσα σου θα νιώσεις πότε θα είσαι έτοιμη, μην πιέζεις τον εαυτό σου κ σίγουρα κάποια στιγμή, όταν κάνεις το επόμενο βήμα, πέρα απο την αναγνώριση, που βλέπεις ήδη τον εαυτό σου πως αντιδρά, σίγουρα θα επιλέξεις ότι είναι καλύτερο για σένα κ ότι σου ταιριάζει σαν πιο σωστο. θέλει χρόνο.. όσο πάρει..
τι μιλάω κ γω τώρα πες, μετα απο τόσο σπρώξιμο, δειλά δειλά εμφανίζομαι..
κουράγιο, εσύ ξερεις τι είναι το καλύτερο για σένα!

διαβασα αρκετα ατομα για τον πονο που νοιωθουν απο το χαμο ενος κοντινου ατομου.Να προτεινω ενα διαφορετικο τροπο σκεψης?Αν εισασταν η μανα και φευγατε απο αυτο τον κοσμο πως θα νοιωθατε αν βλεπατε το παιδι σας να βασανιζεται ετσι.Δεν θα θελατε να ειναι ευτυχισμενο?Ναι,φυγατε απο αυτο τον κοσμο αλλα δεν ηταν στο χερι σας,στεναχωριεστε που το αφησατε μονο χωρις να μπορειτε να δωσετε πλεον την αγαπη σας αλλα αυτα ειναι μεσα στη ζωη.Τι θα μπορουσατε να πειτε στο παιδι σας για να παψει να ειναι δυστηχησμενο?νοιωθει μονο του,νοιωθει πως το στηριγμα του εφυγε και δεν μπορειτε να του ξαναδωσετε αυτη την αισθηση σιγουριας και θαλπωρης.Πως θα μπορουσατε να το κανετε να καταλαβει πως πλεον πρεπει να συνεχισει μονο του,οσο δυσκολο και να ειναι αυτο.Να παψει να νοιωθει ενοχο οταν δεν σας σκεφτεται η οταν νοιωθει καποια χαρα.Μηπως θα επρεπε να το μεγαλωσετε διαφορετικα?Να μη το κανετε να δεθει τοσο μαζι σας?Αυτες τις απαντησεις πρεπει να δωσετε στον εαυτο σας.Και αν ειναι δυσκολο να το κανετε για σας,καντε το για την μητερα σας,για να ειναι χαρουμενη.καντε οτι μπορειτε για να ειναι χαρουμενη,καντε το για αυτην.Ειμαι λιγο σκληρος το ξερω,αλλα παντα προσπαθω να βλεπω την ζωη καταματα,οσο μπορω τουλαχιστον και εχει πολλες ασχημιες η ατιμη.αλλοτε μπορουμε να τις αντιμετωπισουμε και αλλοτε δυσκολευομαστε.Αρκει να μην το βαζουμε κατω,βλεπουμε παντα μπροστα,παντα μπροστα.Συγνωμη αν σε δυσκολευω θεοφανεια,αν νομιζεις πως ειμαι πολυ σκληρος μπορεις να μου το πεις,δεν θα το παρω στραβα :) .
\"τι ειπε το σπιρτο στη οδοντογλυφιδα
-καιγομαι για σενα
\"τι απαντησε η οδοντογλυφιδα στο σπιρτο\"
-αντε βρε κεφαλα

Μαρία, δεν ξέρω επειδή από τότε που έχασα το μπαμπά μου το έβγαλα με κάθε προσπάθεια από μέσα μου νιώθω πιο ελεύθερα να το εκφράσω...Όχι πως στην καθημερινή μου ζωή μου είναι τόσο εύκολο ή ότι δε με ρίχνει...Ειδικά αυτή την περίοδο σκέφτομαι πάρα πολλές αναμνήσεις συνεχώς που μου φέρνουν δάκρυα πολλά...

Συμφωνώ σε όλα όσα λες Εμπνευστή...
Ένα μόνο θα προσθέσω. Νομίζω ότι ένας άνθρωπος που βιώνει την απώλεια ίσως αν βεβιασμένα - είτε παρακινημένος από τους άλλους είτε από τον εαυτό του - περάσει κατευθείαν στο τελευταίο στάδιο του πένθους που περιγράφεις θα έχει ένα μικρό σημαδάκι στην ψυχούλα του που δε θα τον κάνει να νιώθει και τόσο γιατρεμένος από τον πόνο της απώλειας...

(Στάδια: Άρνηση, Θυμός, Διαπραγμάτευση, Κατάθλιψη, Αποδοχή)

θα συμφωνησω μαζι σου ανωνυμη ....

Quote:

---

Originally posted by Empneustns
διαβασα αρκετα ατομα για τον πονο που νοιωθουν απο το χαμο ενος κοντινου ατομου.Να προτεινω ενα διαφορετικο τροπο σκεψης?Αν εισασταν η μανα και φευγατε απο αυτο τον κοσμο πως θα νοιωθατε αν βλεπατε το παιδι σας να βασανιζεται ετσι.Δεν θα θελατε να ειναι ευτυχισμενο?Ναι,φυγατε απο αυτο τον κοσμο αλλα δεν ηταν στο χερι σας,στεναχωριεστε που το αφησατε μονο χωρις να μπορειτε να δωσετε πλεον την αγαπη σας αλλα αυτα ειναι μεσα στη ζωη.Τι θα μπορουσατε να πειτε στο παιδι σας ....

---

μα που τις βρισκετε ολες αυτες τις βεβαιοτητες!!!!!
απορω αλλα και σας θαυμαζω ειλικρινα....
οτι μας βλεπουν \"μετα\"...οτι κανουν σκεψεις, εχουν επιθυμιες, μας στελνουν μηνυματα, επικοινωνουν η μας κατευθυνουν....
απορω τι σας βγαζει απ το μυαΛΟ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ και πειθεστε για το αγνωστο...
το προφανες....οτι ολα αρχιζουν και τελειωνουν εδω, μπορει να τελειωνουν με ηρεμια η οχι με χρεη ηοχι, με ανοιχτους λογαριασμους (συνηθως) η οχι, αλλα τελειωνουν..
αντιλαμβανομαι οτι ειναι πολυ πιο ανακουφιστικο να ειναι τα πραγματα οπως τα πιστευετε και σας ζηλευω γι αυτο, ειλικρινα, αλλα για να καταλαβω....το ανακουφιστικο ειναι και το αληθινο?
οτι μας βολευει ειναι η αποδειξη οτι ειναι αληθινο?>

ζηστε οτι εχετε ακομα οπως μπορειτε καλυτερα γιατι αν ειναι αλλιως τα πραγματα ,μπορει να μεινετε στην αναμονη....

Remedy, είτε υπάρχει κάτι πέρα από εδώ είτε όχι, έχεις απόλυτο δίκιο. Δε χρειάζεται να αναβάλλουμε τίποτα ή να φοβόμαστε να ζήσουμε κάτι σκεφτόμενοι το τι υπάρχει πέρα από εδώ...

Το θέμα όμως που λέει ο εμπνευστής κατά τη γνώμη μου είναι τελείως διαφορετικό. Έχει σχέση με την αίσθηση που έχει κάποιος όταν χάνει ένα αγαπημένο του πρόσωπο. Αν τον/την έβλεπε, όπως λέει και ο εμπνευστής.

Επίσης ένα άλλο θέμα.
\"απορω τι σας βγαζει απ το μυαΛΟ ΤΟ ΠΡΟΦΑΝΕΣ και πειθεστε για το αγνωστο...\"

Ποιο είναι το προφανές; Υπάρχουν αποδείξεις γι\'αυτό; Απ\'ότι ξέρω δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για το \"προφανές\" ούτε και για ότι υποστηρίζει η κάθε θρησκεία.
Αν με ρωτήσεις προσωπικά δε ξέρω να απαντήσω που πιστεύω πιο πολύ, στο \"προφανές\" ή στο \"άγνωστο\". Οπότε δε σου απαντάω ως οπαδός καμίας πεποίθησης. Απλά αυτό που νιώθω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πλάσει για τον ευατό του τη δική του πίστη, που μπορεί να είναι είτε μηδενιστική είτε εντελώς διαφορετική. Εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις για καμία παντελώς πεποίθηση δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ο άλλος που έχει διαφορετική πεποίθηση είναι λάθος ή αφελής ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Και ναι, η πίστη (μηδενιστική ή μη) είναι ίσως ότι βολεύει τον καθένα, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτα.
Και η μηδενιστική νομίζεις ότι δε βολεύει;

Quote:

---

Originally posted by anwnimi
.......Ποιο είναι το προφανές; Υπάρχουν αποδείξεις γι\'αυτό; Απ\'ότι ξέρω δεν υπάρχουν αποδείξεις ούτε για το \"προφανές\" ούτε και για ότι υποστηρίζει η κάθε θρησκεία.
Αν με ρωτήσεις προσωπικά δε ξέρω να απαντήσω που πιστεύω πιο πολύ, στο \"προφανές\" ή στο \"άγνωστο\". Οπότε δε σου απαντάω ως οπαδός καμίας πεποίθησης. Απλά αυτό που νιώθω είναι ότι ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να πλάσει για τον ευατό του τη δική του πίστη, που μπορεί να είναι είτε μηδενιστική είτε εντελώς διαφορετική. Εφόσον δεν υπάρχουν αποδείξεις για καμία παντελώς πεποίθηση δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι ο άλλος που έχει διαφορετική πεποίθηση είναι λάθος ή αφελής ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Και ναι, η πίστη (μηδενιστική ή μη) είναι ίσως ότι βολεύει τον καθένα, αφού δεν υπάρχουν αποδείξεις για τίποτα.
Και η μηδενιστική νομίζεις ότι δε βολεύει;

---

εγω δεν μιλησα για δικαιωματα...
φυσικα και ειναι δικαιωμα του καθενος να πιστευει σε οτι θελει.
αντιθετως οχι μονο εχει δικαιωμα να το πιστευει αλλα δηλωσα οτι τον ζηλευω! και δεν ειρωνευομαι.πραγματικα το ζηλευω αλλα ταυτοχρονα δεν μπορω να μη δω, οτι βρισκω εξαιρετικα βολικο το να μη τελειωνει εδω και να φανταζομαστε οτι οσα δεν καταφεραμε , οσα δεν ζησαμε θα εχουμε την ευκαιρια να τα συνεχισουμε κι οτι κανεις δεν χανεται γιατι θα τον ξαναβρουμε...τι πιο βολικο και ανακουφιστικο απο αυτο?????....

και ΟΧΙ δεν ειναι βολικη η μηδενιστικη οπτικη...καθολου μαλιστα....και στο λεω εγω που την ασπαζομαι οτι ειναι εξαιρετικα βασανιστικη...για πες εσυ που εχεις αντιθετη αποψη σε τι ειναι βολικη ....να το δεχτω οτι θα μπορουσε να ειναι βολικο για κανεναν σφαγεα που θεωρει οτι δεν θα εχουν ποτε συνεπειες οι πραξεις του αρκει να μη συλληφθει...αλλα δεν ειναι η περιπτωση μου, ξερεις....

οσο για το ποσο προφανες ειναι το προφανες και αν υπαρχουν αποδειξεις, θεωρω οτι ειναι αρκετα προφανες...υπαρχουν πολλες ενδειξεις και αποδειξεις οταν υφισταται οτι ειναι γνωστο ως \"ζωη\" ...διεργασιες ειτε απλα αντιληπτες ειτε με ανιχνευτες αντιληπτες....ολα αυτα σταματουν με το τελος της ζωης..σταματουν αποδεδειγμενα....το αν υπαρχει κατι αλλο απο αυτες κι αν κατι απο αυτα που δεν ειναι ανιχνευσιμα συνεχιζει να υπαρχει ειναι το αγνωστο και το απολυτως αναποδεικτο...

Remedy ισως βολικο για ορισμενους ειναι να τελειωνουν ολα εδω,το βολικο ειναι διαφορετικο για τον καθενα αλλα
1)ο καθενας εχει τα πιστευω του αναλογα με το τι νοιωθει οποτε δεν υπαρχει νοημα να κανουμε μια τετοια αναλυση εδω,
2)δεν νομιζω πως ειναι αυτο το θεμα μας αυτη τη στιγμη.

Αν θελεις να κανουμε καποια συζητηση υπαρξιακου περιεχομενου σε ενα αλλο τοπικ ευχαριστως

Quote:

---

Originally posted by Remedy
.......
οσο για το ποσο προφανες ειναι το προφανες και αν υπαρχουν αποδειξεις, θεωρω οτι ειναι αρκετα προφανες...υπαρχουν πολλες ενδειξεις και αποδειξεις οταν υφισταται οτι ειναι γνωστο ως \"ζωη\" ...διεργασιες ειτε απλα αντιληπτες ειτε με ανιχνευτες αντιληπτες....ολα αυτα σταματουν με το τελος της ζωης..σταματουν αποδεδειγμενα....το αν υπαρχει κατι αλλο απο αυτες κι αν κατι απο αυτα που δεν ειναι ανιχνευσιμα συνεχιζει να υπαρχει ειναι το αγνωστο και το απολυτως αναποδεικτο...

---

Ο Ουμπέρτο Εκο πάντως είχε όχι μία αλλά εφτά αποδείξεις ότι υπάρχει Θεός (και κατεπέκταση μεταθανάτια ζωή αλλά η μικρότητα του εγκεφάλου μου αδυνατεί να θυμηθεί έστω και μία από αυτές. Πάντως νομίζω ήταν στο δεύτερο ελάχιστο ημερολόγιο)
Η δική μου λογική πάντως λέει πως το προφανές είναι ότι δεν υπάρχει προφανές μιας και δεν υπάρχει καμία απόδειξη ούτε για το αν υπάρχει ζωή (ζωή με διάφορες εκφάνσεις) μετά θάνατον ούτεν για το αν δεν υπάρχει.
Κάτι σαν την κβαντομηχανική και τις πιθανότητες. Και αφού δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί ως απόλυτη κάποια πιθανότητα τότε όλες μπορούν να συμβούν.
Δεχόμενος λοιπόν ότι μπορεί και να υπάρχει, μπορεί και να μην υπάρχει έχω καλυμένα τα .. οπίσθιά μου..... προσπαθώντας να συμπεριφέρομαι σε αυτή την ζωή που ζώ σύμφωνα με την ανωτέρο παραδοχή.....
Και στην τελική το ίδιο είναι. Γιατί και να υπάρχει θέλω να έχω εξασφαλίσει μία \"καλή θέση\" οπότε αναλόγως κινούμαι τώρα. Και να μην υπάρχει πάλι οι τωρινές μου κινήσεις κατευθύνονται από το τωρινό μου συμφέρον (το οποίο μακροπρόθεσμα δεν μπορεί να υπάρχει εις βάρος άλλων)

Κλείνω την παρένθεσή μου στην κουβέντα σας λέγοντας ότι ναι δεν έχω υπογράψει και κανά συμβόλαιο ότι μόλις πεθάνω ξεκινάει κάτι άλλο... αλλά δεν έχω ούτε κανά λόγο να μην πιστεύω ότι όντως ξεκινάει κάτι άλλο.

ΥΓ άγνωστο και απολύτως αναπόδεικτο ήταν πριν μερικά χρονάκια το ότι η Γη γύριζε γύρω από τον ήλιο και δεν ήταν το κέντρο του σύμπαντος, αλλά αυτό το άγνωστο και το αναπόδεικτο δεν σήμαιναν και ότι είχε λάθος όποιος πίστευε ότι η Γη γυρίζει γύρω από τον Ηλιο.

Παιδιά, καταρχήν σας ευχαριστώ για τις αναλύσεις σας, είναι φοβερά βοηθητικές για μένα σε όλα τα επίπεδα. Δεν απαντώ, όχι γιατί δεν έχω τι να πω, αλλά είμαι στο χωριό της μαμάς μου, (με τη μαμά της), και όπως καταλαβαίνετε δίνω αγώνα για να επιβιώσω. Όταν γυρίσω θελω πάρα πολύ να τα συζητήσουμε όλα αυτά......

κράτα γερά Θεοφανία μου...
για μενα είναι πολύ δύσκολο κ να πάω επίσκεψη ύστερα απο τόσα χρόνια, αλλά ορισμένα πρέπει να γίνονται

θεοφανια να ξερεις πως παρολο που δεν γνωριζομαστε,ειμαστε νοερα μαζι σου και συμπασχουμε.Μακαρι να μπορουσαμε να σε βοηθησουμε παραπανω

just me
ημουν πολυ προσεκτικη στις εκφρασεις μου.
ειπα οτι οι αποψεις μου προερχονται απο \"οτι μας ειναι γνωστο ως ζωη\"... αυτο σημαινει με τα μεχρι σημερα δεδομενα....για τα αυριανα, υποθεσεις δεν μπορουμε να κανουμε ουτε και βγαζουν πουθενα κατα τη γνωμη μου, διοτι μπορει να εχουμε ηδη ανακαλυψει οτι θα μπορουσε να μας φωτισει απο τον \"φυσικο κοσμο\" η μπορει και να ειμαστε ακομα πολυ μακρια...
γι αυτο και τα ερωτηματα περι του ΑΝ και ΙΣΩΣ μου φαινονται εντελως ματαια...
και για να συνοψισω,οπως εχει πει και ο συγχρονος πνευματωδης σοφος Woody Allen, το ερωτημα ειναι εαν υπαρχει ζωη πριν τον θανατο......

Μετακίνησα τη συνομιλία μας σε ξεχωριστό τόπικ, αν συμφωνείτε ελάτε εκεί.

Θεοφανια ...
τι δυσκολο, να σε κατατρεχουν τα δικα σου και να βιωνεις και τα; συναισθηματα της γιαγιας σου.
Ειμαστε εδω να τα ακουσουμε, ολα.
Κουραγιο!