στοιχεια οριακης προσπικοτητας..

Η αγωγη στους οριακους απλα σταθεροποιει τα συναισθηματα και αυτο με αμφιβολια και αυτο διοτι τα δυναισθηματα τους δεν οφειλεται δυσαρμονια ουσιων στον εγκεφαλο οπως στους διπολικους τα αλλοπροδαλα συναισθηματα στους οριακους οφειλονται καθαρα στις διαστρεβλομενες πεποιθησεις τους.....
Καμια αγωγη δεν θεραπευει αυτη τη διαταραχη και καμια διαταραχη προσωπικοτητας ειναι οι δυσκολοτερες διαταραχες...
Αυτο που φαινεται να δουλευει στους οριακους ειναι η συμπεριφορικη και οι ομαδες αυτογνωσιας .....

Καθε μερα ερχομαι σε επαφη με οριακους και δυνατους οριακους οχι μαλακιες

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Δεν έχω διάθεση επικριτική. Έχω οριακά χαρακτηριστικά και ξέρω ότι είμαι δύσκολος άνθρωπος λόγω κυκλοθυμίας ανασφάλειας φοβιων αλλά κάνω ότι μπορώ να βρω μια άκρη πρώτα για να μη με αυτό μαστιγωνω και δεύτερον για να συνυπαρξω. :) Περασαν πολλά χρόνια αρκετή ταλαιπωρία και τώρα τελευταία είμαι σε σωστή αγωγή επιτέλους και την παλεύω. ( με είπε οριακή ξεκάθαρα δηλαδή ο γιατρός ) αλλά σε φοβερά υψηλό στρες εκδηλωνω αρνητικά στοιχεία. Αυτό που λες για το παιδάκι πιστεύω ισχύει. Δε γίνεται όμως ένας ενήλικος να φέρεται συνέχεια σα παιδάκι και να ψάχνει κηδεμόνα. Εκ πείρας κατάλαβα ότι πρέπει να με έχω εγώ σε σειρα εβγαινε από μέσα μου ότι κάτι δε πάει καλά δλδ.

---

Αν εχεις σχεση η οταν γνωρισεις καποιον, να φροντισεις να το μαθει και να κατανοησει τι ειναι. Θα σε δει με αλλο ματι και θα μπορει να το διαχειριστει πολυ πιο ευκολα και ανωδυνα, αλλα αυτο δε σημαινει οτι θα επαναπαυτεις. Εγω καταλαβα τι εχει μετα απο 3 μηνες, πλεον ομως την ειχα μεσα μου σαν κακο ανθρωπο, εφτασα και την εβριζα απο μεσα μου πχ και μετα αυτο σε στιγματιζει, νοιωθεις και ενοχες και δεν αλλαζει. Οσο το νωριτερο τοσο το καλυτερο για να μην νοιωσει μεσα του πολυ ασχημα μολις αρχισουν τα παρατραγουδα.

Όχι εντάξει εξηγώ αν κ πίστεψε με υπέρ πιέζω τον εαυτό μου να είμαι μόνιμα σε έλεγχο και καταλήγω στο τέλος να προτιμω να είμαι μόνη. Παλιότερα περισσότερο τώρα έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου μου φαίνεται και δε χρειάζεται τόσο. Παίζει ρόλο τι χαρακτήρα έχει ο καθένας πόσο έμαθε από τα λάθη του και πόσο θέλει να ζησει καλύτερα. Εμένα δεν μου είναι ευχάριστο να με καπελώνουν τα αισθήματα. Ο καβ καλά τα λέει. Η ψυχοθεραπεία η γνωσιακη βοηθά πολύ. Εμένα τουλάχιστον με έκανε να δω. Δεν ειναι όλοι ίδιοι πάντως σε όλες τις διαταραχές. Ο καθένας αποκτά άλλες άμυνες τακτικές και έχει την ιστορία του στο κάτω κάτω. Αν ξεκινήσω κάτι συζητώ για να μη νιωθει κανεις αυτό το "τι έγινε τώρα" ;; δεν ειμαι και πιτσιρίκα και βαριέμαι τα μπερδέματα. Καλήμέρες.

καλημερα...
οχι δεν εχω τιποτα απο ολα αυτα τα αλλοπροσαλα που περιεγραψες George..
ειμαι πολυ σταθερη στα συναισθηματα μου για τους ανθρωπους, εκτος κ αν μου κανουν κατι κακο..εκει αλλαζω... κ νομιζω ολοι μας ..
αλλο να εχεις στοιχεια, αυτη βασικα επειδη προχωραμε την ψυχοθεραπεια, μου λεει οτι απλα εχω υψηλη συναισθηματικη νοημοσυνη, με χαρακτηριζει ως υπερβολικα ευαισθητη σε ερεθισματα..
κ γι αυτο οταν συμβαινει κατι ασχημο κανω αμεσως στρες..
κ ειναι λογικο..
μεγαλωσα μεσα σε εναν οικογενειακο πολεμο, πλεον το νευρικο μου συστημα τσιτωνει σε ο.τιδηποτε ασχημο για πλακα!
επαθαν τα νευρα μου εκει μεσα που μεγαλωσα..
μιλαμε για αθλιες συνθηκες..
κανονικα θα επρεπε να με παρει η προνοια κ να μεγαλωνω σε ιδρυματα..
αλλα οκ..τα καταφερα, βγηκα ζωντανη, ενηλικιωθηκα, μεγαλωσα πια κ εχω μια νορμαλ ζωη οσο μπορω..
εχω μια σχεση που ειναι ομορφη, ηρεμη κ γλυκια κατι που ελειψε κατα τα παιδικα μου χρονια..
απλα παιδια οταν συμβει κατι ασχημο, δεν υπαρχει αυτο που νιωθω ετσι?
μπλοκαρω λες κ εφαγα μια γλαστρα στο κεφαλι.
χανω εντελως την συγκεντρωση μου, ξεκιναει η τρεμουλα κ ενα καψιμο στο στερνο, νιωθω οτι θα εκραγει το κεφαλι μου κ δεν βλεπω καλα.
πιθανον ανεβαζω κ πιεση..δεν το χω ψαξει..δεν μπορω να συγκεντρωθω κ χανω την σκεψη μου, οι σκεψεις μου γινονται βουνο κ με πνιγουν κ δεν εχουν ροη..
σαστιζω παθαινω κοκομπλοκο..
αυτο νομιζω οτι ποτε δεν θα το ξεπερασω..
παντα θα αντιδρω ετσι σε ο.τιδηποτε ασχημο.
θυμαμαι ημουν 6 χρονων κ ημουν με την μαμα στο λεωφορειο..
πηγαιναμε σε μια θεια, ξαφνικα μπηκαν οπαδοι αναρχικοι φαση απο ενα γηπεδο μεσα κ αρχισαν να σπανε το λεωφορειο..
θυμαμαι οτι ενιωσα ετσι ακριβως οπως περιεγραψα παραπανω, μπλοκαρα κ δεν μπορουσα να κουνηθω, με πηρε αγκαλια η μαμα κ με κατεβασε κατω κ δεν μπορουσα να περπατησω, τρεχω κ παω διπλα σε ενα δεντρο κ ξεκιναω να ξερναω διχως αυριο!! νομιζω οτι η τρομερη βια που ειδα μεσα στο σπιτι μου κ βιωσα, οτι μου ξεσκισε τη ζωη μου!οτι με εκανε εναν ενηλικα γεματο νευρωσεις...παλι καλα να λεω..θα μπορουσα να ημουν πολυ χειροτερα.
τωρα ευτυχως απολαμβανω την γαληνη του σπιτιου μου, με τον αντρουλη κ τα ζωακια μου, εχουμε 2 σκυλακια κ πλεον κ δυο γατακια..
για μενα ειναι αξια ανεκτιμητη η ηρεμια κ η ησυχια σε ενα σπιτι..

Αμαρτιες γονεων παιδευουσι τεκνα. Συνηθως οι γονεις ευθυνονται για τετοιες "παθησεις". Να ξερεις ομως οτι θα πρεπει πρωτα με καποιο τροπο να μπορεσεις να τους συγχωρεσεις πραγματικα, θα σε βοηθησει ισως να δεις με αλλη οπτικη και τη ζωη σου και τις σχεσεις με αλλους ανθρωπους. Στο κατω κατω εσεις ξερετε πολυ καλυτερα οτι οι ασχημες συμπεριφορες τους ειναι αποτελεσμα δικων τους τραυματων.
Εγω απο τοτε που γνωρισα την κοπελα αυτη, ενω καλλιστα μπορεις να την χαρακτηρισεις στην αρχη κακια, μετεπειτα πειστηκα οτι δεν υπαρχει κακος ανθρωπος, αλλα πληγωμενος, εκτος απο καποιες περιπτωσεις γεννετικων ανατομικων δυσλειτουργιων, που και παλι αν το σκεφτεις δεν φταινε.

τους εχω συγχωρησει φυσικα.. με την μητερα μου εχω πολυ απιθανη σχεση, την αγαπω πολυ κ την φροντιζω πολυ..
ο πατερας εφυγε, δυστυχως, παρ αυτα τον αγαπουσα..
ομως δεν ηρθαμε ποτε κοντα, με πληγωσε αυτο, δεν γνωρισα πατρικη αγαπη κ στοργη κλπ..
οταν πεθανε εκλαιγα 6 μηνες!! που ποτε δεν καταφεραμε να γνωριστουμε καλυτερα, που ποτε δεν ειπαμε μια καλη κουβεντα.. που δεν του ειπα οτι τελικα τον αγαπουσα κ ας ηταν ετσι.. τεσπα..
παρελθον ειναι ολα αυτα..
οχι κ γω θεωρω οτι δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι παρα μονο ανθρωποι πληγωμενοι..αυτη ειναι η πεποιθηση μου χρονια τωρα..

Στην περιπτωση μου που πηγαμε για καφε και την χωρισα εγω εκει? Της το ειπα αν και το ειχα αφησει να εννοηθει 2 μερες πριν. Μετα απο 10 λεπτα που το ειπα ηταν μεσα στη τρελη χαρα, γοητευτικοτατη, οπως οταν τη γνωρισα σαν να μην ειπα τιποτα. Τα εδωσε ολα να την ακολουθησω σπιτι. Δεν ενεδωσα, την αγκαλιασα μια και της ειπα να παει σπιτι και εφυγα. Την αλλη μερα εστειλε μνμ και ειπα παλι τελος. Τι να περιμενω?

Εννοείς ότι η κοπέλα δε κατάλαβε ότι χωρίσατε; αν είσαι απότομος παίζει να κολλήσει και να επιμένει φουλ. Εξήγησε με γλυκό τρόπο ότι δε μπορείς να είσαι σε σχέση για δικά σου θέματα και αραιωσε. Μπορεί και να το αποδεχθεί.

Καπως ετσι το συζητησα. Δεν ειπα χωριζουμε, γεια και εφυγα. Ηρθε ετοιμη να το ακουσει 100% και τα πραγματα ειχαν ως εξης:
Μου λεει ελα σπιτι.
Οχι λεω εγω ελα στο καφε εκει διπλα.
Ηρθε μεσα στο χαμογελο και την γοητεια, τι κανεις, για πες και τετοια. Αν και διεκρινα στγμιαιες φασεις θλιψης.
Τελος παντων μπηκα στο ζουμι και λεω δεν θελω να συνεχισουμε αλλο, τελειωνει εδω, σαν διαλογος παντα και οχι με αυστηρο υφος η υποτιμητικο.
Ρωτουσε με ηρεμο υφος τι με πειραξε, τι εφταιξε, αν εχω βρει αλλη κτλ. Πες μου μου λεει να ξερω πως να συμπεριφερθω στον επομενο.
Τελος παντων καταληγω και της λεω οτι γενικως δεν νοιωθω καλα παρ ολο που την συμπαθω πολυ και θα πρεπει η να ζησω με αυτο η να το ληξω εδω. Ενδιαμεσα ειπα και για καποια πραγματα που με πειραξαν με την συμπεριφορα της, οτι με υποτιμαει κτλ.
Μετα παραγγελνει ενα ουζακι, το κεφι στα υψη, χαμογελα μου πιανει το χερι, μου ελεγε τι τελεια που θα ειμασταν μαζι στο μελλον κτλ.
Εκατσα την ακουγα και μιλουσα μονο κ μονο να δω τι θα κανει. Εγω κρατουσα αποσταση και της θυμιζα πως οτι ειπα ισχυει.
Φευγουμε, βγαινω εξω και μου ελεγε να παω σπιτι να φτιαξει φαι και υπονοουμενα για σεξ, με χαμογελο, γοητεια και επιμονη. Επειδη ειχα διαβασει για το θεμα της, ενοιωσα ασχημα, χαλια, την αγκαλιασα και της ειπα να παει σπιτι, θα λεμε καμια καλημερα κτλ. Οντως απο τα εντονοτερα συναισθηματα που εχω νοιωσει για γυναικα, οτι συναισθηματα μπορει να νοιωσει ανθρωπος ταυτοχρονα.
Την επομενη μερα στελνει μια καλημερα, της ανταπανταω και της θυμιζω επισης οτι τελος. Απο τοτε τιποτα. Εγω δεν ξαναγυριζω σιγουρα και ελπιζω να μην ξαναεπιμεινει, αλλα απο αυτα που διαβαζω εδω το φοβαμαι. Πεταξε καποια στιγμη να μεινω λιγο καιρο μονος και βλεπουμε κ τετοια.

Εσύ έκανες ότι καλύτερο μπορούσες και έδειξες ευγένεια και καλοσύνη άλλοι θα εκμεταλευονταν σίγουρα την πρόσκληση.

Τωρα συγνωμη αλλα με τοσες σκεψεις στο μυαλο μου, να σου αρεσει ενας ανθρωπος και να παιρνεις την αποφαση σκεπτομενος μερες να τον αφησεις, να νοιωθεις ασχημα να πονας που τον βλεπεις να επιμενει, και να αδραξω την ευκαιρια να ριξω ενα και μετα να φυγω, ε τοτε μαλλον εγω θα ειχα το σοβαρο θεμα οχι η κοπελα.
Εχεις διαγνωσθει οριακη? Μαλλον οντως δεν μπορειτε να χωνεψετε οτι καποιος σας θελει εσας σαν ανθρωπο, σας αποδεχεται και απο εκει ξεκινανε ολα. Δεν ειναι τυχαιο οτι μου θυμιζε συνεχως οτι τη θελω μονο για σεξ, οτι οτι οτι μπορει να φανταστει το μυαλο της εκτος οτι την θελω να τη βλεπω και να ειμαστε μαζι, οχι με τιποτα, οσο επιμεινεις να το δειξεις τοσο σκληρη και προσβλητικη γινεται και αυτο καποια στιγμη ποναει αρκετα που φευγεις.
Δε σου επιτιθομαι, τον πονο μου λεω και σε ευχαριστω που απαντας, οσο θελει ο οριακος να καταλαβει τι γινετε αλλο τοσο θελουμε κι εμεις που σχετιστικαμε μαχι του.

Quote:

---

Originally Posted by GeorgeGr1

Στην περιπτωση μου που πηγαμε για καφε και την χωρισα εγω εκει? Της το ειπα αν και το ειχα αφησει να εννοηθει 2 μερες πριν. Μετα απο 10 λεπτα που το ειπα ηταν μεσα στη τρελη χαρα, γοητευτικοτατη, οπως οταν τη γνωρισα σαν να μην ειπα τιποτα. Τα εδωσε ολα να την ακολουθησω σπιτι. Δεν ενεδωσα, την αγκαλιασα μια και της ειπα να παει σπιτι και εφυγα. Την αλλη μερα εστειλε μνμ και ειπα παλι τελος. Τι να περιμενω?

---

Πολύ αλλοπροσαλη, προσωπικά θα με συγχιζε ένας τέτοιος ανθρωπος, δεν θα μπορούσα να μείνω μαζί του.. Δύσκολο.. Θέλει τεράστια υπομονή κ ειναι σπάνιο στις μέρες μας.. Μα πως γίνεται να της λες να χωρίσετε κ αυτή να είναι μες στην καλή χαρά κ να κάνει λες κ δεν της είπες κάτι τέτοιο, αλλά το αντίθετο; δεν μπορώ να καταλάβω...

Κάποιος άλλος θα έλεγε η τύπισσα ειναι τρελή ας περάσω καλά να ξεχαρμανιασω δεν είναι όλοι οι άνθρωποι με συνείδηση και ηθικές αξίες. Απλά οι οριακοι περνάμε από την αυτοπεποίθηση στον μηδενισμό γρήγορα. Δεν έχω διάγνωση γραμμένη ως πρωτεύοντα πάθηση αλλά το έχω συζητήσει με τον ψυχίατρο μου. Περί τασεων και στοιχείων. Εάν η ίδια δεν καταλάβει ότι πληγώνει ανθρώπους λεκτικά ή μπερδεύει τον άλλον δε θα αλλάξει ή θα αργησει. Εσύ έχεις συνείδηση όμως οπότε θα καταλάβει και εκείνη κάποια στιγμή ότι δεν ηθελες να την βλάψεις πιστεύω. Βάσανο οι λάθος πεποιθήσεις για αυτόν που τις έχει και για αυτόν που τις ακούει.

Quote:

---

Originally Posted by anxious4ever

Πολύ αλλοπροσαλη, προσωπικά θα με συγχιζε ένας τέτοιος ανθρωπος, δεν θα μπορούσα να μείνω μαζί του.. Δύσκολο.. Θέλει τεράστια υπομονή κ ειναι σπάνιο στις μέρες μας.. Μα πως γίνεται να της λες να χωρίσετε κ αυτή να είναι μες στην καλή χαρά κ να κάνει λες κ δεν της είπες κάτι τέτοιο, αλλά το αντίθετο; δεν μπορώ να καταλάβω...

---

Ελα μου ντε, αν και περιμενα οριακη συμεριφορα, λεω τωρα η θα αρχισει να φωναζει και να με υποβαθμισει να με μηδενισει και θα σηκωθει να φυγει, ή αυτο που εγινε. Ως συνηθως τιποτε το ενδιαμεσο. Πραγματικα απορω πως γινεται να σου τα κανει αυτα μια γυναικα και να την αγαπας, με εκανε να αμφιβαλλω για το μυαλο το δικο μου. Εγω κατελληξα οτι σου ξυπνανε την εμφυτη αγαπη που εχουμε για τα παιδια, γιατι αν το καλοσκεφτεις φερονται σαν τα παιδια στην ανησυχη τους ηλικια, που συναισθηματικα οριακα χωρις να σκεφτονται πολυ, την μια αγγαλιαζουν την μανα τους και της λενε ποσο πολυ την αγαπουν, την αλλη μπορει να της πουν με κλαμα δε σε θελω δε σε αγαπαω, να κανουν γκρινια μεγαλη επειδη δεν εχει παγωτο κτλ κτλ και να προσβαλλουν τον αλλον με την ευκολια που εχουν τα παιδια να πουν μαμα ενας χοντρος η τι μεγαλη μυτη ειναι αυτη που εχεις και ολα αυτα χωρις να θελουν να σε πληγωσουν και να τους αρεσεις. Εουν ομως και αυτη την παιδικη γλυκιτητα και την ομορφια στην συμπεριφορα, τον αυθορμητισμο που σε φτανει στα υψη, ειδικα μεσα στη μιζερια που βλεπουμε πλεον παντου. Η ζεστη ή παγος, εγω αυτο εζησα, στενοχωρηθηκα, πονεσα, το ξεπερναω, αλλα για εμενα ηταν μαθημα ζωης, με εκανε να βλεπω με αλλο ματι τους ανθρωπους, περιεργως πιο καλο.

Ίσως να μην εχει νιώσει ακόμα μέσα της πως πράγματι χωρίσατε, για αυτό και η στάση η πιο ανάλαφρη και το μήνυμα την επόμενη. Δεν συμφωνώ με το να κατηγορεί ο ένας τον άλλον σε μια σχέση δλδ να σε αποκαλεί διάφορα χωρίς να της έχεις δώσει πραγματικό δικαίωμα. Είναι ηλικιακά στα 20 με 21 αν επιτρέπεται ; Κανει χρήση ή κατάχρηση αλκοόλ; είχες παρατηρήσει εάν είχε εναλλαγές απότομες από χαρά σε έντονη λύπη; Προσπαθω κάπως να καταλάβω τη κοπέλα με συγχωρείς αν ανοίγω πληγές.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Ίσως να μην εχει νιώσει ακόμα μέσα της πως πράγματι χωρίσατε, για αυτό και η στάση η πιο ανάλαφρη και το μήνυμα την επόμενη. Δεν συμφωνώ με το να κατηγορεί ο ένας τον άλλον σε μια σχέση δλδ να σε αποκαλεί διάφορα χωρίς να της έχεις δώσει πραγματικό δικαίωμα. Είναι ηλικιακά στα 20 με 21 αν επιτρέπεται ; Κανει χρήση ή κατάχρηση αλκοόλ; είχες παρατηρήσει εάν είχε εναλλαγές απότομες από χαρά σε έντονη λύπη; Προσπαθω κάπως να καταλάβω τη κοπέλα με συγχωρείς αν ανοίγω πληγές.

---

Eιναι πανω απο 35, οπως κι εγω. Ναι ειδα σημαδια καταχρησης αλκοολ, ειδικα στην αρχη, στην συνεχεια συγκρατιοταν επειδη της ειχα κανει παρατηρηση γι αυτο, οδηγουσε αποτομα επιθετικα και γρηγορα. Εναλλαγες συναισθηματων ειχε ναι εντονες, απο χαρα σε λυπη, σε θυμο, σε οργη αλλα πιο πολυ το εβλεπες στο προσωπο της, δεν φωναζε δηλαδη. Ηταν το θυμα της ζωης γενικα, δυσκολα χρονια, μεχρι και αποπειρα βιασμου δεχτηκε παλιοτερα και τετοια, τα οποια δε ξερω κατα ποσο ειναι αληθεια. Εντοπισα να λεει αρκετα ψεμματα, καποια στιγμη αρχισε να αποφευγει το σεξ, για λιγο μετα μπορει να ηταν πολυ θερμη και τουμπαλιν δεν δεχοταν ουτε χαδι ευκολα, 4 μερες που ελειψα καποια στιγμη απ ευθειας συναντηθηκε με ενανα πρωην (το εμαθα, απλη συναντηση για καφε 100%), μου ελεγε καποιες φορες οτι εισβαλω στη ζωη της και στον χωρο της και κατι τετοια, μετα ηθελε να συζησουμε να παντρευτουμε μιλουσε για τον γιο ΜΟΥ, οποιον δικο μου της γνωρισα, ο πρωτος σχολιασμος της θα ηταν κατι αρνητικο και πολλα αλλα. Γενικως εχω διαβασει εδω εμπειριες ατομων που ειχαν σχεση με οριακη η οποια διαγνωσθηκε απο γιατρο, και ηταν λες και διαβαζα την σχεση μου με την συγκεκριμενη. Γενικως η γυναικα ηταν μαστορας στο να παιζει με τα ευαισθητα συναισθηματα μου αλλα ευτυχως το καταλαβα αρκετα νωρις για να παγιδευτω εντονα, η με αλλα λογια εχει φυγει απο τη ζωη μου οριστικα και αμετακλητα

ειχες μαθει αν επαιρνε καποιο φαρμακο/? πχ αν την ειχες δει να παιρνει? ή σου ειχε πει κατι?
οπως κ να χει..ειτε διαταραχη να ειχε, ειτε να μην ειχε... με εναν τετοιο χαρακτηρα δυσκολα συμβιωνεις.
καλα εκανες που το τελειωσες..
αλλο να εχει καποιος ευαισθησια κ να αντιδρα υπερβολλικα σε ερεθισματα κ αλλο να αντιδρα αλλοπροσαλα, αυτο ειναι κατι το οποιο πραγματικα δεν θα μπορουσα να το διαχειριστω..
εγω μεγαλωσα σε ακραιο περιβαλλον με βια κ φωνες, καποιες στιγμες η μανα μου παθαινε υστερια πανω σε καυγαδες κ εσκιζε τα ρουχα της επειδη δεν αντεχε με αυτον τον αντρα..
την εφερνε στα ορια της..
η ψυχοθεραπευτρια μου ειπε οτι απο μωρο εβλεπα αυτα οποτε ειναι λογικο να αντιδρω με καταθλιψη σε κακα μαντατα..
εγω αν δεν γινεται τιποτα κακο ειμαι ο πιο κουλ ανθρωπος στον κοσμο..
μονο χαμογελαω κ νιωθω οκ..κουλ , νορμαλ..
ομως αν συμβει κατι ασχημο δεν μπορω να το κουμανταρω..
αλλο αυτο... κ αλλο ο αλλος πχ να βγαινει να πινει ο.τι υπαρχει απο ποτα, να οδηγει σαν μανιακος ... πως μπορεις να μεινεις με εναν τετοιον ανθρωπο?

μου εχει τυχει κ κατι αλλο στο παρελθον..
ειχα γνωρισει ενα πολυ ομορφο παιδι κ τα πηγαιναμε ωραια, ημουν πολυ ανθουσιασμενη που τον γνωρισα κλπ...
βγηκαμε μερικες φορες , μεχρι που μπηκα στο αυτοκινητο του, εκτος του οτι οδηγουσε λες κ ειμασταν σε φορμουλα, ανογιε το παραθυρο κ κοροιδευε τους περαστικους..
το κανει μια φορα, λεω οκ, τυχαιο θα ηταν... μετα σε καθε φαναρι κατεβαζε το παραθυρο κ κοροιδευε οποιον περπατουσε... εγινα εξω φρενων!
του λεω μα καλα τι κανεις ρε?? εισαι σοβαρος?? εκτος του οτι οδηγεις σαν να μην υπαρχει αυριο, κοροιδευεις κ τον κοσμο? αντε ρε κοπανε! κ ανοιξα την πορτα κ εφυγα..
ε οχι ρε φιλε..
αυτος τωρα τι να ειχε?? να ειχε καποια διαταραχη? η απλα ηταν μαλακας?

Πολυ δυσκολες οι διαταραχες προσωπικοτητας νευρωσεις ψυχωσεις δεν ειναι τιποτα μπροστα στις διαταραχες προσωπικοτητας....το λεει και η λεξη ειναι η προσωπικοτητα τους τετοια δεν ειναι νορμαλ με εξτραδακι καμια νευρωση η ψυχωση...
Και τα φαρμακα δεν κανουν τιποτα γιαυτες τις διαταραχες γενικα οποιαδηποτε θεραπεια ειναι αμφιβολη γιατι συνηθως αυτα τα ατομα δεν κινητοποιουνται για θεραπεια...
Απο οτι γνωριζω οι πιο δυκολες διαταραχες ειναι η αντικοινωνικη η ναρκισσιστικη και η οριακη και ξανα λεω οι πραγματικοι οριακοι οχι διπολικοι νευρωτικοι κτλπ

Εγω επιμένω ότι υπάρχουν διαβαθμίσεις στην ένταση και στους τρόπους που εκδηλώνεται η διαταραχή, επιπλέον είναι τα ερεθισματα που θα δεχθει το άτομο και η στιγμή που θα καταλάβει ότι πάσχει είτε μόνο του είτε θα τον ζορισουν κοντινοι να βρει βοηθεια. Πραγματικός οριακος είναι εκείνος που μισεί και αγαπα ακραία τον εαυτό του και κατόπιν φαίνεται στις σχέσεις που αναπτυσει. Δεν είναι ποιητικό αλλά είναι ελκυστικό ταυτόχρονα όμως είναι απειλή. Όλα αυτά που γράφω είναι λέξεις και δεν αποδίδουν το αίσθημα μου. Όποιος έχει ζήσει το χάος του οριακου ψυχισμου καταλαβαίνει. Υπάρχει θεραπεία (δεν εννοώ οριστική) λέγεται κάθε μέρα παλεύω με τις τάσεις που με χαλάνε επίσης παίρνω αγωγή για να μην αντιδρώ υπερβολικά. Άλλος με φόβο άλλος με θυμό κτλ. Όποιος καταλαβαίνει ότι δεν πάει κάτι καλά και αναζητά λύση έχει πιθανότητες να νιώσει λύτρωση εκείνοι που θεωρούν τον εαυτό τους τέλειο αλλά κακοποιούν εξαπατούν κράζουν ασύστολα και πόσα επιπλέον συνήθως δεν αλλάζουν. Υ. Γ : τα οριακά παιδιά τρεμουμε την εγκατάλειψη αυτό όμως δε σημαίνει ότι δίνεται συγχωροχαρτι να φερόμαστε στους άλλους χειριστικα προς το συμφέρον μας. Τέλος πάντων.

Εσυ ειχες καταθλιψη ξαφνικα εγινες οριακη? Και καταλαβε και εσυ επισης οτι δεν το προβλημα οι τασεις μονο κατα κυριο λογο οι οριακοι δημιουργουν προβλημα στον εαυτο τους λογο των ακραδαντων λανθασμενων πεποιθησεων....

Επισης να τονισω κατι αλλο που ξεχασα οριακοι υπαρχουν 2 ειδων.....υπαρχουν οι οριακοι που ναι απλα οριακοι και εχουν καλυτερη προγνωση και υπαρχουν και οριακοι με συννοσηροτητα καποια εξαρτηση εκει το προβλημα ειναι χαοδες καθως ο εθισμος δεν ειναι απλα πινω ειναι αλλα παλι δυσλειτουργικα προτυπα προσωπικοτητας που συνδιαζονται με τα συμπτωματα της οριακης.....υο 90 τοις εκαυο των εξαρτημενων ειναι οριακες προσωπικοτητες....και οχι δημητρα δεν εισαι σε αυτη τη κατηγορια αλλο η εθισμενη προσωπικοτητα με εμμονη και καταναγκασμο και αλλο καποια στιγμη κανεις καποια καταχρηση λογο καποιας καταθλιψης η νευρωσης σε αυτη τη κατηγορια εισαι εσυ και γιαυτο εκοψες αλλιως θα πινες ακομα ειναι απλο και αν ακομα δεν κατανοεις αυτα που σου λεω μπορω να σε βοηθησω να καταλαβεις οτι δεν εισαι εθισμενη προσωπικοτητα...

Παντως και οριακη να σαι....να σαι ευγνωμον που δεν εισαι εθισμενη ειναι μακραν η χειροτερη διαταραχη και ιατρικη και ψυχολογια εχοθν μαυρα μεσανυχτα σε αυτο το θεμα

Καβ πρώτα με διέγνωσαν με αγχώδη διαταραχή μετά κατάθλιψη σοβαρή Κ πλέον παίρνω Λίθιο τυχαίο; συν ότι ο στόχος μου να μην γυρίσω σε χρήση ή πιθανή κατάχρηση είναι ο πιο μεγάλος. Εμμεσο πλάνο αυτοκτονίας είναι και ο εθισμός σε μια ουσία ( δεν αναφέρομαι σε ενα και δυο ποτηράκια αναφέρομαι σε ανάγκη κατάχρησης ψυχαναγκαστικής σχεδόν)!!! Δε με νοιαζει αν ειμαι ή δεν είμαι 100% οριακη. Με νοιαζει ότι έχω βρει επιτέλους εναν τρόπο να μην με μαμαω ψυχολογικά σωματικά και άλλα πολλα. Εσύ τα ξεχωρίζεις καλύτερα τον εθισμό και την εξάρτηση εμένα το θέμα μου είναι ότι παλευω αν είναι δυνατόν να μην ξανά πιω και ποτέ αν γινεται αρκεί να νιώθω καλά όπως τώρα. Πιο ικανή να διαχειριστώ απο όσο πριν. Όταν είχα αγχώδη το αλκοόλ έγινε πατερίτσα μου. Ετσι ξεκίνησα και θελω να μη ξανά γυρίσω σε ότι με έκανε χειρότερα.

Εγω παντως διαφωνω δεν σε θεωρω εθισμενη προωπικοτητα οπως ειπα ο εθισμος εχει χαρακτηρισυικα διαταραχης προωπικοτητας και η φυση του ειναι τετοια που χωρις βοηθεια δεν θα μπορουσες να σταματησεις....αν επινες ψυχαναγκαστικα πως σταματησες? Γτ εγω δεν ξερω κανεναν που το κανε επισης θα ηταν καλο να κανεις καποιες ερωτησεις στον εαυτο σου οπως....ελεγχο το πιωμα? Εχω νιωσει στερητικο συνδρομο? Πανω σε στερηση εχω πιει αλλο αλκοολουχο οπως κολονια η οινοπνευμα? Ξερουμε και οι 2 τις απαντησεις....αν παλι η ψυχολογος σπυ σε βαφτισε εθισμενη νομιζω πως πηρε νυχτα το πτυχιο και καλο θα ταν να τις πεις αυτες υις ερωτησεις και υις απαντησεις σου

Πως το κατάφερα; για αρχή αηδίασα με τον εαυτό μου και την ανάγκη μου να πίνω. Έπρεπε να βάλω τέλος στην αυτοκαταστροφή μου. Είχα βοήθεια φαρμακευτική και ψυχοθεραπευτικη. Εθισμένη δεν με είπε αλλά ότι έχω τάση εθισμού το δήλωσε ξεκάθαρα και αυτή είναι η αλήθεια και την ξέρω. Το γεγονός ότι αποφάσισα να πετάξω από πάνω μου αυτό με έκανε να δω πιο καθαρά όλα τα υπόλοιπα που ήδη είχα μαζεμένα με τον εαυτό μου. Πεποιθησεις τραύματα καλλυμενο θυμό αδυναμίες. Κάθε μέρα που ξυπνάω ευγνωμωνω που έφτασα εδώ στο σήμερα αλλά δε ξεχνώ τι έκανα στον εαυτό μου. Συγχωρώ τον εαυτό μου που τον ταλαιπώρησα. Μέχρι ένα ποσοστό καταφέρνω να τον συγχωρήσω. Αυτό με βοηθά να συνεχίζω και να πεισμώνω περισσότερο.

Ταση εθισμου ειναι η καταχρηση.....δεν κατηγορω ουτε εσενα ουτε τη ψυχολογο σου αλλα κατα τηγνωμη μου για υον εθισμο δεν ξερουν τιποτα ουτε οι ψυχολογοι ουτε οι γιατροι δεν ξερουν τα χαρακτηριστικα του ουτε ξερουν πων να τον θεραπευαουν....βλεπεις πανε ολοι στα κεντρα απεξαρτησης και μεσα σε λιγο χρονο υποτροπιαζουν

Δεν μου είπε κανεις θα σε κάνω να απεξαρτηθεις. Είχα αποφασισει να το κόψω να το παλέψω με νύχια και δόντια και να καταλάβω στη τελική γιατί με βασανίζω τόσο. Η ψυχολόγος πάντα μου τόνιζε ότι η υποτροπη είναι στο πρόγραμμα και δεν είναι κατακριτέο αρκεί να ξέρω εγώ τι θέλω. Όπως και να έχει έχω σχετικά συμφιλιωθεί με το τι είμαι πόσα είμαι και απλά προσπαθώ να μην με ξανά πληγώσω. Τους άλλους δεν τους ενοχλώ καν πόσο μάλλον να κάτσω να πληγώσω.

Αν σε κανα μια βολτα καπου στην αθηνα θα βλεπες πως ειναι οι πραγματικοι αλκοολικοι και στο πιωμα και χωρις πιωμα εγω δινω συγχαρητηρια στη ψυχολογο σου που ειναι βουρλο και σε βαφτισε κατι που δεν εισαι ποια υποτροπη? Ποια απεξαρτηση τωρα σοβαρολογεις ηπιες μερικα ποτα επειδη ειχες αγχος και θεωρεις τον εαυτο σου αλκοολικη? Τωρα σοβαρα το πιστευεις αυτο?

Απο τη μια ειναι κριμα να φανταζεσαι πως εχεις διαταραχες που ουτε καν πλησιαζεις και απ υην αλλη ισως τα θες και εσυ και τα παθαινεις χαχαχαχα
Τι να σου πω αν θεωρεις τον εαυτο σου εθισμενη αλκοολικη με γεια σου με χαρα σου αλλα αν ησουν πραγματικα σε διαβεβαιωνω δεν θα ειχες καμια αποδοχχη και το λιγοτερο που θα σου συνεβαινε θα ηταν κατα ριπας πανικος.....να φανταστω εσυ σε βαφτισες και οριακη ε?

Δε θέλω να επεκταθώ στο ζήτημα αλκοόλ. Δεν με βάφτισε κανείς από τους δύο έτσι. Σχολίασα ότι η κατάχρηση είναι ένας δείκτης των οριακων και έχω προσωπική εμπειρία. Θελω να το αφήσω πίσω μου γιατί θυμάμαι πως είναι το θόλωμα, τα κενά μνήμης, η ισχυρή επιθυμία και η αναζήτηση του να μη νιώθω τίποτα. Να μην νιωθω τίποτα γιατί τα παρά πολλά που ένιωθα με διελυαν επίσης. Στο τώρα κηνυγαω μόνο μια μέση όχι τα άκρα.

Πιστεψε με αν δεν εχεις νιωσει στερητικο συνδρομο δεν εχεις δει τιποτα....τι να πω δεν το ευχομαι και σε κανεναν αυτο κανε το καλυτερο που μπορεις

Δεν με βάφτισαν αλκοολική. Ο ψυχίατρος μου μίλησε ανοιχτά για οριακή δεν οικειοποιουμαι διαταραχές για να λάβω προσοχη. Αλοιμονο να το έκανα και αυτό, τι θα έβγαινε; εδώ μέσα δεν δίνουμε διαγνώσεις γιατί δεν είμαστε ψυχίατροι ή ψυχολόγοι. Είμαι δύο χρόνια εδώ και ίσως γράφω ως αυτονόητα ορισμένα, δικό μου λάθος. Όλα χάλια είναι και η γαδ κ η μείζον κατάθλιψη και όλα τα συμπτώματα τους και συνοσσηροτητα μέσα (φοβίες πανικοι ψυχοσωματικά αποπροσωποποιηση αποπραγματοποιηση αϋπνίες υπερυπνηλια ουυυ έχει πολλά) . Όποιος θέλει να γίνει καλά ψάχνει μανιωδώς γιατρειά και παλεύει να κρατήσει ένα επιπεδο. Χρόνια παιδεύομαι τουλάχιστον τώρα είναι πιο καθαρό το τοπίο.