Printable View
Εγώ από αυτό θα καταλάβαινα οτι το λέει για μένα. Οτι θεωρεί δηλαδή πως στην προσπάθεια μου να βοηθηθώ πιάνομαι από όπου να ναι και εμπιστεύομαι εύκολα χωρίς να ξέρω τον άλλον. Άσχετα αν ο άλλος τελικά έχει όντως αξία ή όχι.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Αλλά το λέω εγώ αυτό όμως που είμαι και κομματάκι ενοχική... πάντως αυτό θα καταλάβαινα, οτι μου το λέει ως παρατήρηση οτι είμαι ευκολόπιστη.
Απαράδεκτος όπως και να το δεις πάντως.
ειναι σα να σου λεει οτι εντυπωσιαστηκες και καταπινες ό,τι σου ελεγε αδιακριτα.... εγω αυτο καταλαβαινω.Quote:
Originally Posted by Nefeli28
Νεφελη διαλεξες και εσυ περιπτωση... συμβουλο-φιλοσοφο...Quote:
Originally Posted by Nefeli28
σε ενα δημοσιο νοσοκομειο να πηγαινες, σε εναν απλο ψυχιατρο για αρχη, περισσοτερο θα σε ειχε βοηθησει...
αλλα ξερεις τρωγωμαστε με τα ρουχα μας, δεν μας κανει το απλο που ειναι μπροστα μας. ΟΧΙ. το 1+1=2 θα το κανουμε κουβαρι μπερδεμενο και μετα θα τρωγωμαστε να το ξεμπερδεψουμε... εμ αυτο ειναι ιδψ.
Για αυτο σου ειπα πιο πανω να το δεις σαν εκφανση της διαταραχης ολο αυτο....
Mara έχεις απόλυτο δίκιο. Είναι ακριβώς έτσι.
Νομίζω πως και τότε, κάπου μέσα μου, το ήξερα αυτό. Το ένιωθα. Αλλά τα κάλυπτε όλα η ΊΔΨ.
Ένιωθα πως δεν είναι φυσιολογικά όλα αυτά,αλλά την ίδια στιγμή αμφισβητουσα τον εαυτό μου. Γιατι αυτό κάνω από όταν θυμάμαι τον εαυτό μου. Από 5 χρονών παιδάκι που μου καρφώθηκαν για πρώτη φορά οι εμμονές και οι τελετουργίες για να ξορκιζω το κακό που γινόταν.
Κουράστηκα. Έχω ζήσει όλη μου τη ζωή μέσα σε αυτό. Μέσα στην αμφιβολία και την αμφισβήτηση του εαυτού μου.
Ξέρω πως μια μέρα, η απώλεια που βιώνω σήμερα και ο πόνος, θα είναι μαθήματα. Θα είναι το σημείο από το οποίο έπρεπε να ξεκινήσω για να πάω παραπέρα.
Όταν καμιά φορά σκέφτομαι τα γεγονότα αυτά, αναρωτιέμαι πώς τελικά μπόρεσα να απαγκιστρωθω από αυτό το εμμονικο και αρρωστημένο πράγμα. Πως στο καλό μπόρεσα εγώ να φύγω από κει πέρα.
Νομίζω πως η αρχή του τέλους ήταν εκείνος ο συμπεριφοριστης που δεν δέχτηκε να με δει καν και μου έκλεισε το τηλέφωνο όταν άκουσε από ποιον έρχομαι. ...
Να σου πω, εχεις κανενα αυτοανοσο νοσημα??
γιατι οσοι φερομαστε ετσι καταληγουμε με αυτοανοσα...
Όχι από όσο ξέρω. Δεν το έχω ψάξει όμως.
Εννοώ, πως αν ήταν κάτι θα είχε κάνει την εμφάνισή του σωστά;
Δεν φαινεται παντα, εκτος αν κανει την εκρηξη του...
τελος παντων...
σε ρωτησα επειδη εγω εχω, και η Anxious εχει. Ειναι κοινο γνωρισμα, οχι παντα, δεν ειναι κανονας, αλλα ειναι κατι που συνηθως υπαρχει...
Έχω δερματικο πρόβλημα με εξανθηματα στα χέρια που φουντώνει κατά περιόδους. Αυτό είναι κάτι που δεν το είχα πιό παλιά.
ρε συ παω κ του λεω "εχω τρελλοφοβια, φοβο τρελλας απο μικρη" κ με ρωταει αν ΕΙΧΑ ΠΟΤΕ ΠΑΡΑΙΣΘΗΣΕΙΣ????!! εβαλα τα κλαματα επι τοπου...χρειαστηκα παμπερς...κ αρχισα να τρεμω!! νομιζα οτι με ρωταει διοτι εφσον εχω αγχωδη διαταραχη μπορει να το παθω ΚΑΙ αυτο..κ ρε συ πραγματικα εφυγα τρεχοντας!! τι ειναι αυτοι οι αχρηστοι ρε συ??Quote:
Originally Posted by Nefeli28
το οτι μιλαγε με γριφους ο δικος σου Νεφελη..ειναι κατι που δεν ταιριαζει σε εναν σωστο επαγγλματια..
ο τυπος παιζει να ειχε πραγματικα κ αυτος καποια διαταραχη..δεν εξηγειται...
ο αγχωτικος ανθρωπος θελει να ακουει ξεκαθαρα πραματα, ανθρωπινα κ απλα..
για να αποφορτιζεται!! εσενα σε φορτισε περισσοτερο κ γι αυτο εφυγες κ πιο μπερδεμενη απο εκει.
τωρα πλεον ξερεις..θα μπορεις να κρινεις αν αυτος που μιλας ειναι οκ...
νταξει εμαθες..παρτο σαν εμπειρια κ σαν μαθημα.
ναι η αυτοανοσια ειναι συχνη αλλα οχι κ απαραιτητη..
οντως εχω ενα αυτοανοσο κ γω κ η Μαρα..αλλα τωρα μη της μπαινουν ιδεες...
αν ηταν θα ειχε συμπτωματα.
τα εξανθηματα βγαινουν συνηθως απο στρες..δεν ειναι κατι σοβαρο, απλα το δερμα ειναι το μεγαλυτερο μας οργανο κ το αγχος ξεσπαει εκει μερικες φορες κ κανομε αλλεργιες.
θα ηταν πολυ καλο Νεφελη να ξεκινησεις τωρα θεραπεια με καποιον σωστο επαγγελματια...οσο νιωθεις ετσι...μη περιμενεις δλδ να κανει απεξαρτηση πρωτα απο τον παλιο τυπο, πηγαινε τωρα αμεσως σε καποιον να τα πεις κ να σε βοηθησει.
Καλημέρα.
anxious τελικά υπάρχουν πολλοι άχρηστοι εκεί έξω.
Δεν μπορώ να καταλάβω πως μερικοί από δαύτους κάνουν αυτή τη δουλειά και χαντακωνουν τον κόσμο. ...
Φαντάζομαι πως ένιωσες....Ναι. ...αν είναι δυνατόν να σου μιλήσει για παραισθησεις. Εσύ ευτυχώς έφυγες από κει. Εγώ έμεινα σχεδόν 2 χρόνια.
2 χρόνια φιλοσοφίας.....γρίφων, διπλών μηνυμάτων, ασυνενοησιας...Και να πιστεύω ότι φταίω εγώ.
Δεν ξέρω τελικά πως έφυγα από κει...
Παρόλο τον πόνο και την αδικία που νιώθω τώρα, αισθάνομαι απελευθερωμενη...
τι λες τωρα! εννοειται οτι θα νιωθεις απελευθερωμενη! εκανες την καλυτερη δουλεια!! μπραβο σου που βρηκες αυτη τη δυναμη! ηταν κ συνηθεια σου ολο αυτο..
μπραβο..αξιζεις ενα μπραβο..να το πεις στον εαυτο σου.!!!
εκανες ενα μεγαλο βημα....
nefeli28 καλησπέρα.Μέχρι τα 20 μου είχα και εγώ έντονη ΙΔΨ για πράγματα παρόμοια με τα δικά σου.Πλύσιμο χεριών,ρούχων,τρόπου που πρέπει να αφήνω τα πράγματα στο χώρο μου, κτλ.Αυτό που με βοήθησε να το ξεπεράσω ήταν η 18μηνη φυλακή.Και εννοώ τους 18 μήνες που πέρασα στον Ε.Σ. αναγκαστικά.Εκεί λοιπόν αναγκάζομενος να συμβιώσω 24/7 με άλλα άτομα δεν είχα τον χώρο να απομονώνομαι για να κάνω τις "τελετουργίες" μου..Προκειμένου να με περάσουν για τρελό,έδωσα τεράστια εσωτερική μάχη με τον εαυτό μου προκειμένου να με πείσω ότι δε θα πάθω μεγάλη συμφορά αν δεν ακολουθήσω όλη την διαδικασία που "πρέπει".. Οσο και αν ακούγεται παράξενο,αυτό με βοήθησε.Βέβαια για να είμαι ειλικρινής,αν γύριζα πίσω τον χρόνο και σκεπτόμενος πόσο πολύ ζορίστηκα σε όλο αυτό,θα έλεγα ναι στο να πάρω τότε αναβολή αρχικά και στο τέλος να το παλέψω για Ι5 αλλά βλέπεις άκουσα την μάνα μου (που δεν είχε ιδέα τι περνούσα γιατί μετά την ψυχική και σωματική βία που δέχθηκα στα 5-6 χρόνια της ζωής μου δεν έλεγα κουβέντα για το τι περνάω) ότι θα αυτοκτονήσει και θα το έχω βάρος στην συνείδηση μου αν το παίδι της πάρει το "τρελόχαρτο" και έκατσα στο κωλοχανείο για τους 18 μήνες..
Στο θέμα της ψυχοθεραπείας τώρα.Εδω και περίπου 8 μήνες κάνω ομαδική συμπεριφοριστική ψυχοθεραπεία.Ναι υπήρξαν στιγμές που κάναμε αναβίωση παλιών γεγονότων και εκεί ένιωσα δυσάρεστα αλλά ποτέ δεν έφυγα με δυσάρεστο συναίσθημα από εκεί.Στο τέλος κάθε συνεδρίας κάνουμε και κάποιες ασκήσεις χαλάρωσης.2 φορές κάναμε και διαλογισμό.Καλή φάση θα έλεγα.Με βοήθησε σε δευτερεύοντα προβλήματα όπως η συναισθηματική υπερφαγία που είχε προκύψει από την διέξοδο που έψαχνα λόγω του ότι δεν είμαι ικανοποιημένος απο την ζωή μου.Η ΙΔΨ πλέον δεν με ενοχλεί.Εμαθα να διαχειρίζομαι σε μεγάλο βαθμό τις αρνητικές μου σκέψεις αλλά όχι όσο θα ήθελα.Το θέμα μου βέβαια είναι ότι προσωπικά πέρα απο την ΙΔΨ πάσχω απο ΔΕΠ-Υ που ως διαταραχή δεν θεραπεύεται παρά μόνο μαθαίνεις να την διαχειρίζεσαι.Αυτό ουσιαστικά με έχει κρατήσει πίσω στη ζωή μου σε κάποια θέματα αλλά οκ σε γενικές γραμμές έχω καταφέρει να εργάζομαι και να ζω ανεξάρτητος σε δικό μου σπίτι.
Το ότι μου λείπει κάτι φορές η συνήθεια και ο ίδιος τι σας λεει; Αν είναι δυνατόν....κι όμως συμβαίνει.
Να ανατρέχω άθελά μου σε ο,τι είχα συνηθίσει τόσο καιρό εκεί. Στις κουβέντες, στον τρόπο σκέψης, σε όλη τη διαδικασία.
Είναι μια απώλεια και όπως όλες οι απώλειες, είναι δύσκολη.
φυσικο κ επομενο να σου λειπει...ηταν ενας ανθρωπος με τον οποιον συνδεθηκες κατα καποιο τροπο..ο θεραπευτης μας ειναι ενας ανθρωπος με τον οποιο δενομαστε..εναποθετουμε ολες τις ελπιδες μας πανω του κ αυτο δημιουργει δεσιμο.
θα ξεσυνηθισεις...χρονο θελεις..παρε τον χρονο σου κ θα σου ξαναελεγα να βρεις ευθυς αμεσως καποιον αλλον, που θα σε βοηθησει κ να διαχειριστεις το μικρο πενθος της απωλειας που νιωθεις αυτη τη στιγμη.
καλησπερα ειμαι καινουρια στο forum, θα ηθελα αν μπορεις anxious να μοθ πεις το τηλ του γιατρου σου γιατι ψαχνω καποιον που να κανει γνωσιακη.ευχαριστω
καλησπέρα, ,μπορεις να μου δώσεις το τηλ του θεραπευτη σου?
σε ευχαριστω πολύ