Οκ! :) Θα περιμένω...
Printable View
Τελείωσε λίγο νωρίτερα (λόγω τίτλων τέλους και μαύρου που είχε στο τέλος).
Η ταινία σε πήγαινε από τη μια έκπληξη στην άλλη. Η αλληλεγγύη που είχαν τα αντίπαλα στρατόπεδα παραδειγματική για όλους εμάς.
Όλα τα καλά, δυστυχώς, έχουν και ένα τέλος (που λένε και οι Άγγλοι!). Μαθεύτηκε γρήγορα το νέο.
Συνήθως βλέπω mainstream ταινίες (έτσι έχω μάθει), αυτή η παραγωγή όμως με άφησε άφωνο. Άγγιξε τις πιο ευαίσθητες χορδές μου.
Ξέρεις με τι το συνέδεσα; Με το Μουσικό Σύνολο Αλεξαντρώφ που θα πήγαινε αυτά τα Χριστούγεννα να τραγουδήσει στη Συρία μπροστά στους Ρώσους στρατιώτες και που δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό της, γιατί το αεροπλάνο που την μετέφερε, έπεσε.
Πόσο διαφορετικά θα ήταν για μερικούς στρατιώτες, αυτά τα Χριστούγεννα;
Δεν κάνω σύγκριση εκείνης της εποχής με το σήμερα.
Άλλο να είσαι στρατιώτης, όπως εκείνοι και άλλο ψυχρός και πληρωμένος επαγγελματίας δολοφόνος, όπως είναι οι τζιχαντιστές ή άλλες παραστρατιωτικές ομάδες που έχουν άμεση υποστήριξη από μεγάλα παγκόσμια κέντρα δύναμης (Κατάρ, Σαουδική Αραβία, ΗΠΑ, κ.α.).
Η προσέγγιση των στρατιωτών όπως έγινε τότε, επ' ουδενί δεν μπορεί να γίνει σήμερα.
Χαίρομαι που σου άρεσε... :) Ναι, όντως δυστυχώς μαθεύτηκε γρήγορα το νέο αλλά μου άρεσε που στο τέλος δεν χρειάστηκε να πολεμήσουν ο ένας ενάντια στον άλλον μετά από όσα είχαν μοιραστεί...
Αυτό με το αεροπλάνο και την ορχήστρα δεν το ήξερα, κρίμα... :(
Εσύ σαν άντρας σίγουρα θα ξέρεις καλύτερα περί στρατού...έχεις πάει ή όχι ακόμα; (μιας και δεν ξέρω πόσο χρονών είσαι)
Τέτοια ώρα δεν ήμουν ξύπνιος...! Από που κατάλαβες ότι ήμουν ξύπνιος;
Τώρα ξύπνησα.
Όσο για το τι σπουδάζω, δεν μπορώ να στο πω δημόσια. Υπάρχει λόγος.
Αυτός:
https://www.e-psychology.gr/forum/th...D%CE%AF%CE%B1)!
Α, λάθος μου τότε...είδα ότι φαινόσουν πράσινος που σημαίνει ότι το μέλος είναι online...
Καταλαβαίνω, το είχα δει παλιά αυτό το θέμα αλλά δεν το θυμόμουν, σόρρυ...
Ούτε πάλι δεν ξύπνησα πολύ καλά, είμαι σε φάση που θα ήθελα να κοιμάμαι συνέχεια για να μην νιώθω...
Στα περισσότερα φάρμακα, η δραστική ουσία βρίσκεται... στο μυαλό μας! Το γνωστό placebo.
Όπως και να' χει, είναι κρίμα να γίνεται μπίζνα με τον πόνο μας.
Πάντως, εγώ είχα κόστος με όλο αυτό που μου συνέβη. Δεν πήγα να δώσω αρκετά μαθήματα, τα οποία τα δίνω φέτος.
Δεν ξέρω γιατί κάτι φαινομενικά τόσο αθώο, με έκανε να χάσω τόσο χρόνο από τη ζωή μου.
Και εχθές έμαθα ότι η καθηγήτριά μου θα συνεχίσει να κάνει μάθημα και μάλιστα το πρόγραμμα είναι διαμορφωμένο έτσι, που αρκετές φορές, δεν μπορώ να αποφύγω την παρουσία της. Γι' αυτό αναστατώθηκα εχθές.
Ανυπομονώ να δω πως θα αντιδράσει στη δική μου παρουσία. Φαντάζομαι αδιάφορα, αλλά ξέρω πως αν την κοιτάξω στα μάτια, τα μάτια της θα μου πουν πολλά.
Μπα, εγώ πιστεύω πως κάνουν δουλειά γιατί πριν αρχίσω να παίρνω κάποια συγκεκριμένα ήμουν πολύ χειρότερα κι οι σκέψεις αυτοκτονίας γινόταν και πράξεις, προσπάθειες...ενώ τώρα έχει περίπου ενάμισι χρόνο που δεν το έχω ξαναπροσπαθήσει...κι αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί ταλαιπωρούμουν και λόγω πόνου όταν ήταν από τραυματισμό αλλά και επειδή μια δυο φορές χρειάστηκα νοσοκομείο γιατί είχα πάρει χάπια...και δεν είναι καθόλου ωραία εκεί ούτε οι ιατρικές πράξεις που γίνονται για να σε σώσουν...
Καταλαβαίνω...επειδή δεν το θυμάμαι με λεπτομέρειες το θέμα σου θέλεις να μου πεις εδώ γιατί πιστεύεις πως τα μάτια της έχουν να σου πουν πολλά;
Κύκνε, είμαι τυχερός που τα μόνα χάπια που έχω πάρει μέχρι τώρα στη ζωή μου είναι το Ντεπόν και η Ασπιρίνη.
Το βλέμμα κάθε ανθρώπου λέει πολλά.
Απλά, θέλω να δω πως θα αντιδράσει, γιατί της είχα στείλει μήνυμα-ερωτική εξομολόγηση πως ήμουν ερωτευμένος μαζί της, την μέρα που εκείνη παντρευόταν. Επίσης, την Πρωτοχρονιά, πάλι της έστειλα μήνυμα και της ευχήθηκα. Της είπα πως κάθε μια επιθυμία της, είναι κάθε μια ευχή μου. Απάντηση δεν έλαβα σε καμία περίπτωση.
Η σιωπή της, είναι μια απάντηση και ένα προμήνυμα για την περιφρόνησή της, για να μη πω ότι φοβάται και εκείνη. Ίσως να είναι και οργισμένη μαζί μου.
Θα φανεί.