Originally Posted by
Natalia_sups
Φυσικα και ο ερωτας δεν μενει για παντα, η τουλαχιστον δεν μενει για παντα ενα παραμυθι οπως στην αρχη που δε χρειαζεται και να κοπιασεις για τιποτα ιδιαιτερα και τραλαλα και βιλα μπάμπα.
Ειναι πολυ ανωριμο να πιστευει κανεις οτι αυτο γινεται να διατηρειται επ απειρον η οτι ετσι ειναι μια ευτυχισμενη σχεση. Αυτο δεν υπαρχει.
Για αυτο ειπα ομως οτι τετοιες μαλακιες τις κανει "καποιος που δε ξερει τι θελει". Γιατι αυτος που αποφασιζει να συγκατοικησει υποτιθεται λεω εγω τωρα θελει να χτισει κατι ουσιαστικοτερο. Ε απο ενα σημειο και μετα δεν εχει αλλο μαγεια ετσι απλα ναι. Αλλα χτιζεται και συντηρειται με κοπο και προσπαθεια ενα αλλο ειδος ερωτα η αγαπης αν θες να το πουμε ετσι. Μετουσιωνεται μεσα απο προσωπικη προσπαθεια και επενδυση, δε τελειωνουν ολα, ισα ισα με το καιρο δημιουργειται κατι πολυ ομορφοτερο απο την αρχικη νευροχημικη ντοπα. Η μαγκια ειναι να επιλεγεις να εισαι ερωτευμενος χωρις αυτην, να μην επιδρα τοσο. Εκει το πανω χερι εχουν η πνευματικη (νοητικη και ψυχικη) επικοινωνια, τα κοινα βιωματα κλπ...και οι καθημερινές μικρες αποφασεις να φερεσαι σωστα.
Αμα οταν αρχιζει να φθειρεται η νευροχημικη ντοπα δε σε νοιαζει να επενδυσεις σε αυτον τον ανθρωπο και πας να ψαχτεις αλλου και παει τελειωσε σημαινει οτι δεν πολυαξιζει για εσενα. Μπορει να ηταν υπεροχη σχεση αλλα κατι λειπει στο κατω κατω της γραφης. Να υπαρχουν ολα και να τελειωνουν δεν το δεχομαι. Κατι ελειπε.