Originally Posted by
boo
αυτο εκανα προσπαθησα να επανακαθορισω τους στοχους μου, να παρω τη ζωη στα χερια μουμ να διαγραψω το παρελθον και να κανω μια αρχη με νεα δεδομενα, νεα σχολη, με νεες ευκαιριες δουλειας πιο κοντα στα θελω μου.ξεκινησα μαλιστα λεγοντας θελω να μπω ιατρικη, μετα ειδα οτι για πολλους λογους δε γινεται οποτε λεω λογοθεραπεια.τωρα πρεπει παλι να επαναπροσδιορισω τους στοχους?το μονο που μου εμεινε να ελπιζω να μπω σε κανενα ΙΕΚ και δεν τα υποτιμω καθολου τα ΙΕΚ αλλα δεν εχουν καποια ειδικοτητα εδω κατω που να μου πολυαρεσει..
κι εγω εχω να δω περιοδο 2-3 χρονια.
εχω τελειωσει ηδη μια σχολη αλλα δε μ αρεσε το αντικειμενο καθολου μπηκα επειδη το ηθελε ο πατερας μου για να εχω περισσοτερες ευκαιριες για δουλεια.εχει δουλεια το αντικειμενο και με καλα λεφτα αλλα σε εξοντωτικους ρυθμους, αγχος, πιεση, προθεσμιες, να φευγεις 8-9 και να γυρνας 10-11 το βραδυ.και σε κατι που δε μ αρεσει.θα με εξαντλουσε αυτο το μοτιβο
μου εδωσε ενα σκοπο μια νεα σχολη.εκει που βαλτωνα και δεν ηξερα τι να κανω με τη ζωη μου.ενοειται οτι πρεπει να ειμαι καλα για να ανταπεξελθω αλλα δεν εχω οποτε θελω αυτην την ευκαιρια.δεν περναω.τι θα πω στους δικους μου?ξαναπληρωστε φροντιστηρια για να ξαναδωσω?μου το εχουν πει οτι δε γινεται αυτο..νιωθω οτι μενω πισω.οτι μια ζωη πρεπει να συμβιβαζομαι ποσο μαλλον με αυτην την μαμημενη παθηση.
ο στοχος μου για πανελληνιες και σχολη ηταν ενας τροπος να μειωσω τη δυναμη της και την επιρροη της πανω μου.οτι μποορω να προχωρησω ανεξαρτητα απο τη σχιζο.αλλα βλεπω οτι κατι τετοιο δε γινεται.