Δεν εισαι πρωτάρης.. το έχεις ξαναπάει και σε βοήθησε τόοοσο πολύ..άλλωστε γι αυτό το ξαναπείρες γιατί ξέρεις οτι με αυτό λειτουργείς και νιώθεις καλύτερα!! οπότε μείνε σε αυτό και σκέψου θετικά και αισιόδοξα και θα πάνε όλα καλά!!Quote:
Originally Posted by panagiwtis23
Μην αφήνεις όμως την ψυχοθεραπεία επειδή πείρες το χάπι.
Αυτη η θολουρα ρε παιδια εμενα με εχει τρελανει νοιωθω παραξενα σαν να φευγει τ μυαλο ολα θολομενα στο κεφαλι μ και δν ξερω αμα ειναι απο τα χαπια η απο τν κατασταση μου...φευγει ποτε αυτο το συμπτωμα? Τ εχετε περασει?
Η θολούρα αυτή είναι συνήθως αυξημένα επίπεδα άγχους..Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Τα αυξημένα επίπεδα άγχους μπορεί και να σχετίζονται με την λήψη΄ή διακοπή κάποιον φαρμάκων.
Η θολούρα είναι το πρώτο πράγμα που φεύγει όταν μάθουμε να διαχειριζόμαστε το άγχος μας ή σταματήσουμε κάποια χάπια. Μην σε τρομάζει.. οσο το ψάχνεις και το κυνηγας δεν θα σε αφήσει! μόνο αν το αφήσεις θα σε αφήσει.
Όταν το παθαίνεις προσπάθησε να απασχολήσεις το μυαλο σου με κάτι ευχάριστο.. πχ δες μια ταινία κομωδία ή κάνε μπάνιο στην θάλασσα.. Αυτό είναι όλο το κόλπο! όσο και αν νομίζεις οτι δεν θα μπορέσεις πχ να πας για μπάνιο..μόλις πέσεις στην θάλασσα ή στην πισίνα θα φύγει η θολούρα!! πρέπει ο κάθε ένας μας να βρεί τι δουλεύει γι αυτόν.. κάποιος άλλος θα αγχόνεται αν βρεθεί στην θάλασσα οπότε θα πρέπει να βρει να απασχολήσει με κάτι το μυαλό του που δεν θα τον αγχόνει και θα τον αποσπά απο το άγχος και την αίσθηση "χάνω το μυαλο μου". Εγώ χρησιμοποιώ τα κατοικίδια μου .. έχω πολλά ζωάκια που λατρεύω και οταν ασχολούμαι μαζί τους όλα είναι πιο εύκολα εώς που φεύγουν και τελείως!! Αν νιώθεις οτι ζορίζεσαι να βγεις εστω και απο το σπίτι σου για να πας στην θάλασσα..μην πιέσεις τον εαυτό σου την στιγμή της θολούρας.. βρες εκει που είσαι κάτι να σε βοηθήσει. Και άλλη φορά που δεν θα έχεις την θολούρα και λιγότερο άγχος πήγενε στην θάλασσα γιατί μόνο έτσι θα ξεπεράσεις το άγχος να πάς στην θάλασσα.
Δεν εχω θεμα βγαινω και πηγαινω και δουλεια αλλα με χιλια ζορια δλδ ειμαι στον κοσμο μου κ πολλες φορες με κανει παρατηρησεις και το αφεντικο μου..με λεει γιατι χανεσαι δν εισαι εδω που ταξιδευεις και τετοια...και δεν αντεχω αλλο εχω βαρεθει αυτην τν θολουρα..επισης σκεφτομαι οτι μηπως απο τα χαπια νοιωθω ετσι και οτι οτι προσπαθεια και να κανω μονος μου δεν θα τα καταφερω εφοσον παιρνω φαρμακα που αλλαζουν τν χημεια του εγκεφαλου και δεν αφηνουν τν οργανισμο να αυτοθεραπευτει και οτι εφοσον περνω τα χαπια αυτα καθοριζουν το μυαλο μου και οτι δεν μπορω εγω να το ελενξω αλλα αυτα κανουν κουμαντο στο μυαλο μου..
ααα εσυ φιλε μου εισαι πολυ Light περιπτωση όσο και ίσως δεν το καταλαβαίνεις.
Αφού τα χάπια σε βάζουν σε τόση ανασφάλεια και σου πέρνουν τον έλεγχο.. γιατί δεν τα σταματάς? επειδή ανυσηχείς οτι μόνος σου δεν θα τα καταφέρεις? αυτό είναι μόνο μια ιδέα!! γινόμαστε τόσο προληπτικοί που μόνοι μας δημιουργούμε πρόβλημα απο το πουθενά.
Πρέπει να καταλάβουμε οτι δεν έχουμε κάποια ασθένεια που να είμαστε σονι και καλά καταδικασμένοι.
Άγχος έχουμε ρε παιδιά.. αυτό το φυσιολογικό πράγμα που μας πιάνει όταν ο οργανισμός μας νιώθει οτι κάτι στην ζωή μας,στις συνθήκες,στις συνήθιες της καθημερινότητας μας ..μας κάνει κακό. Το άγχος δεν έχει σκοπό να μας κάνει κακό (όσο και άσχημο και τρομακτικό ειναι αυτό που νιώθουμε) αλλά έχει σκοπό να μας προειδοποιήσει και να μας προστατέψει απο το κακό! Απλά σε κάποιους απο εμάς το παρακάνει.. αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι απλά αυτό που λέμε συνέχεια..να βρούμε τρόπο να το διαχειριστούμε και καμιά φορά η λύση είναι να αλλάξουμε ή να απέχουμε για λίγο ή να σταματήσουμε τελείος κάποιες συνήθειές μας ή συνθήκες ζωής μας.
Εγώ τώρα με την απεξάρτηση έχω συνέχεια αυτή την θολούρα..παράδειγμα πριν λίγο πήγα μια βόλτα και με είδε μια φίλη που είχε να με δεί καιρό και όπως μιλούσαμε με κοιτούσε στα μάτια και με ρώτησε "είσαι καλα"? είχα μια θολούρα που δεν την έβλεπα και μου μίλαγε και καταλάβαινα τα μισά απο ότι μου έλεγε. Αλλά συγχρόνος ήμουν και σε ηρεμία. Χάρηκα που την είδα και είχα διάθεση για κουβέντα..αλλά ρε παιδί μου δεν έβγαινε.. η θολούρα αυτή μου κολάει το μυαλό και θολόνουν τα μάτια μου (μπορεί και να αλιθωρίζω δεν ξέρω :P) και αποσυντονίζομαι και κάνω προσπαθεια να παρακολουθήσω μια απλή συζήτηση. Ένα περίεργο πράγμα που όμως ξέρω οτι είναι απο το χάπι και την απεξάρτηση και οτι θα πρέπει να το υποστώ μέχρι να "καθαρίσω" και να επανέλθω τελείος..και γενικά το πέρνω στο ψιλό τώρα και στα @@@μου..
Κάποτε προσπαθούσα να κρυφτώ και έτσι τα έκανα χειρότερα. Τώρα χέστηκα.. λεω "ναι ρε καλα, απλα έχω μια θολούρα".. και παω παρακάτω και συνεχίζω την μέρα μου σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Κάποιοι μάλιστα αμα με πετύχουν σε τέτοια φάση νομίζουν οτι έχω πάρει κάτι ύποπτο! .. και το χω πάρει αυτό λίγο στο χαβαλέ..
Ομως ομολογω με έχει βοηθήσει τρομερά ο τελευταίος ψυχολόγος μου.
Μήπως όμως πίνεις και καφέδες? εγώ μόλις πιώ καφέ η θολούρα είναι το πρώτο πράγμα που θα πάθω. Αν πίνεις καφέδες κόψε τους μαχαίρι! όπως και αν καπνίζεις πολύ ελλάτωσε το όσο μπορείς περισσότερο!!
Ναι αυτο ακριβως κ εγω νοιωθω οταν μιλαω θολονω.. πινω ενα καφε τν ημερα γτ αλλιως κοιμαμαι ορθιος στν δουλεια..τωρα τ ξεκινησα το καφε επειδη επιασα δουλεια πιο πριν το ειχα κοψει..τσιγαρο καπνιζω αρκετα μπορω να πω..παιχει ρολο και τ τσιγαρο.??εγω ηξερα μονο για τον καφε??και γιατι λες ειμαι ligth περιπτωση??
Καλό θα ήταν να μήν πίνεις ούτε τον ένα καφέ.. ή να πίνεις ντεκαφεινέ. Καλύτερα να κοιμάσαι λίγο όρθιος παρά να έχεις θολούρες δεν νομίζεις? Ή έστω αν σου ειναι τοσο απαραίτητο πίνε τον πολύ πολύ ελαφρύ.Quote:
Originally Posted by xristoforos28
Ναι και το τσιγάρο παίζει ρόλο.. η νικοτίνη είναι και αυτή στην ομάδα των διεγερτικών. Αν καπνίζεις πολύ και ιδιαίτερα το ένα μετα το άλλο τα τσιγάρα έρχεται η στιγμή που στα "σκάει" και αυτό και δεν το καταλαβαίνεις οτι μπορεί να φταίει το τσιγάρο.(μπαφιάζεις που λέμε κατα κάποιο τρόπο).
Light είσαι γιατί δεν έχεις φτάσει στο σημείο που φτάσαμε πολλοί εξ αιτίας του άγχους και των πανικών που φέρανε και αγοραφοβία να μην μπορούμε να λειτουργίσουμε στα πιο απλά πράγματα, να έχουμε παρατήσει δουλειές και να είμαστε άνεργοι χρόνια και να έχουμε ξεχάσει τι πάει να πεί διασκέδαση.. Μπορεί να σε δυσκολεύει αλλά ευτυχώς την παλεύεις και αυτό είναι πολύ σπουδαίο!! Είσαι μάχημος! κάποιοι απο εμάς δειλιάσαμε.. δυστυχώς..
λολ, και εγω βλεπω οτι ο καφες αυξανει το αγχος, την ανησυχια και την εκκριση κορτιζολης στον οργανισμο, αλλα τελικα το μονο και καλυτερο που μπορω να κανω ειναι να μεινω στον εναν καφε την ημερα...Δεν μπορω να τον κοψω τελειως...!! Χρειαζομαι κατι να μου δωσει καποια ενεργεια... Και εξαλλου και χωρις καφε, παλι το ιδιο αγχος εχω... οποτε και δεν τους σταματω τελειως... απλα τους μειωσα!!Quote:
Originally Posted by jock77
Ειχα φτασει κ εγω σ σημεια τετοια να μν βγαινω απο το σπιτι να θελω να αυτοκτονησω να ειμαι χαλια να παιρνω ηρεμιστηκα να κοιμαμαι ολη μερα αλλα με τν καιρο καπως συνηλθα επισης ειμαι 28 οποτε αργοτερα μπορει κ γω να φτασω στα σημεια που λες..που μακαρι ευχομαι να μν φτασω .
Τοτε λοιπόν μείνε σε αυτό το "κάπως συνήλθα" και μην σκέφτεσαι αρνητικά. Το πέρασες το δύσκολο στάδιο και αυτό έχει πολύ σημασία και θα κατευθείνει την πορία σου γιατί λογικά μετά απο μια τέτοια δύσκολη περίοδο τώρα πρέπει να εισαι πιο συνηδειτοποιημένος.
Στο χέρι σου είναι να κάνεις σωστές επιλογές και να πέρνεις σωστές αποφάσεις και δεν έχεις κανένα μα κανένα λόγο να φτάσεις εκεί που φτάσαμε κάποιοι απο εμάς. Πίστεψε στον εαυτό σου και ολα θα πάνε μόνο προς το καλύτερο.
Ευχαριστω θα προσπαθησω
Καλησπέρα και χρόνια πολλά σε όλους. Ήθελα να επαναφέρω το θέμα τη διακοπής αντικαταθλιπτικού μετά από πολυετή χρήση, και επειδή διάβασα αρκετές σοβαρές απόψεις εδώ,,,.σε περίπου ένα μήνα θα κλέισω χρόνο απο τη διακοπή του αντικαταθλιπτικού seropram .Tο έπαιρνα για 9 χρόνια ,,και κατάφερα να το κόψω μετά από 5 χρόνια προσπαθειών-μείωσης δόσης.Τραγική ιστορία ..που συνεχίζεται όπως φαίνεται.Κατά περιόδους περνώ πολύ έντονες καταθίψεις που περιλαμβάνουν και αυτοκτονικές σκέψεις,,προσπαθώ ν αντισταθώ και ελπίζω να είναι στερητικά όλα αυτά,..αφού συνολικά πήρα χάπι μαζί με τις μειώσεις σχεδόν 13 χρόνια..τραγικό. Θα ήθελα αν μπορεί κάποιος με ανάλογη εμπειρία,,,ίσως ο kostas62 να μου δώσει λίγο θάρρος πάνω σε αυτό γιατί θα καταρρεύσω στο τέλος.Εγώ αρχικά είχα κρίσεις πανικού ...κι αυτές πήγα να θεραπεύσω στα 29 μου .Πια αντιμετωπίζω σοβαρή κατάθλιψη.Πρόπερσι είχα παραιτηθεί και από τη δουλειά μου ,την έχασα για 2 χρόνια, όταν είχε αποτύχει η προσπάθεια να το κόψω. Ένα τελευταίο θέμα,,,ο μεταβολισμός κόλλησε. Τα κιλά δεν χάνονται. Έκανα δίαιτες -γυμναστικές. Υπάρχει κάποιος που έχασε κιλά μετά από ένα χρόνο; Το περίεργο είναι πως στις προηγούμενες προσπάθειες διακοπής έχανα όλα τα κιλά,,αλλά μετά το ξανάρχιζα και τα ξανάπαιρνα. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε,,,ελπίζω αυτά τα μελαγχολικά χρστούγεννα να διαβάσει κάποιος το μήνυμά μου...Τελικά τα στερητικά κρατούν χρόνια....δεν ήθελα να το πιστέψω..
Καλημέρα.Διαβασα τις παραπάνω αναρτήσεις σας έχει περάσει καιρός βέβαια αλλά ψαχνομαι κ έπεσα πάνω σ αυτό. Η μητέρα μου πριν ένα χρόνο έκανε ένα χειρουργείο για αφαίρεση κύστης,υστερεκτομη λέγεται και μετά από λίγες μέρες άρχισαν κρίσεις πανικού κ εκεί που ήταν μια γυναίκα δυνατή να τους φροντίζει όλους κ όλα έγινε απ' τα φάρμακα μια γυναίκα καθισμένη σε μια καρέκλα να μην έχει διάθεση για τίποτα. Πήγε σε ένα ψυχίατρο της έδωσε κάποια φάρμακα,της τα άλλαζε όπως αναφέρατε συνηθισμένη στάση ψυχιάτρων αυτή μέχρι να της βρει το κατάλληλο και λίγους μήνες μετά έφτασε σε σημείο να θέλει να αυτοκτονήσει με ένα ανήλικο παιδί στο σπίτι και ο πατέρας μου έπεσε κ αυτός στα φάρμακα όταν είδε την μητέρα μου σ αυτή τη φάση. Ο μόνος που τρέχω είμαι εγώ δεν μπορώ να αφήσω κανέναν, ούτε τους γονείς μου ούτε την αδερφή μου ούτε την γυναίκα μου ούτε το δύο μηνών μωράκι μας.Ο γιατρός στην συνέχεια μας είπε ότι πρέπει να νοσηλευτεί σε κλινική για ασφάλεια, μου πρότεινε μια ιδιωτική στην Γαλήνη,το κόστος πολύ υψηλό αλλά καταλαβαίνετε σε θέμα υγεία δεν υπάρχει κόστος.
Για να συνεχίσω νοσηλευτικε η μητέρα μου 15 μέρες,το πώς έκανε όταν την άφησα,λέω δεν είναι η μαμά μου αυτή,μετά από 15 μέρες βγήκε άλλος άνθρωπος.
Όλα καλά γέννησε η γυναίκα μου η μάνα μου ήταν όπως την ξέραμε,έπαιρνε την αγωγή της κλινικης στον πρώτο μήνα όταν πηγαίναμε επίσκεψη στον γιατρό του είπε ότι δεν είχε όρεξη.Μηνα με μήνα άρχιζε κ γινόταν πιο έντονο.Με την φάση της καραντίνας ούτε έξω ούτε τίποτα πάλι τα ίδια.Ο γιατρός που επικοινωνισε κόψε αυτό αύξησε το άλλο,με αποτέλεσμα πάλι στο ίδιο έργο θεατές.Σκεφτηκα να την πάω σε άλλο γιατρό αλλά έχω φτάσει σε σημείο να έχω απελπιστει τελείως.
πολυ σωστα , κωστα , τακοψα αποτομα τα αντικαταθλιπτικα , τον 6/20, λογω επιληπτικης κρισης , δν μου επετρεπε ο γιατρος να παιρνω αλλα φαρμακα , και επεφτα αργα αργα μετα απο λιγο καιρο σε βαθια κτθλψη , ορια κτθλψης και νευρικου κλονισμου, εδω και 4 μερες τα ξαναρχισα ........ταπαιρνα 15 χρονια ......πιστευα οτι δεν εκαναν τιποτα , να ομως που με κρατουσαν σε ενα ανεκτο επιπεδο .....Quote:
Originally Posted by kostas62
Καλημέρα και καλώς ήρθες !Quote:
Originally Posted by giorgosmj
Καταρχήν να σου ζήσεις το μωράκι σου και πραγματικά σου εύχομαι όσο πιο γρήγορα να βρεις λύση για να μπορέσεις να το χαρείς .
Πεσμου λίγο μετά το χειρουργείο άρχισε όλο αυτό ή και από πριν είχε κάποια συμπτώματα που απλά τα διαχειρίζονταν.
Όταν λέω για αγωγή ,τι εννοείς ?
Αγωγή καθαρά για ψυχολογικούς λόγους ή παράλληλη για να βοηθηθεί και απο το χειρουργείο της ?
Υπάρχουν και τέτοιες αγωγές που δυστηχως επηρεάζουν και τον ψυχολογικό τομέα ....
Και αυτό το χειρουργείο τι σήμαινε για εκείνη?
Άλλαξε η καθημερινότητα της ?
Δεν μπορούσε να κάνει πράγματα πλέον μόνιμα ή για κάποιο διάστημα ?
Στα ρωτάω όλα αυτά γιατί και εμένα η αφορμή για μια πολύ δύσκολη περίοδο ηταν ένα χειρουργείο και η μετέπειτα αγωγή που έπρεπε να ακολουθήσω και ομολογώ μπορώ να καταλάβω απόλυτα την μητέρα σου ,τι σημαίνει να γίνεσαι πειραματόζωο στην κυριολεξία μέχρι να δεις τι σου ταιριάζει ...
Ει άι απίστευτες οι παρενέργειες όλων αυτών ειδικά αν δεν έχεις και ιστορικό με ψυχικά νοσήματα ...
Marilou, να και μια ευχάριστη είδηση σε ένα δυσάρεστο θέμα!
Από κάποιο στάδιο και μετά τα φάρμακα είναι μονόδρομος. Όμως, ακόμα κι εκεί που παίρνεις φάρμακα δεν σταματάς τις προσπάθειες αυτοβελτίωσης αλλά οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει να γίνονται ένα με σένα, με άλλα λόγια τα φάρμακα εξακολουθούν να είναι μέσο προς το σκοπό κι όχι αυτοσκοπός, έστω και αν απλά ελπίζεις για κάτι που είναι ουσιαστικά άπιαστο όνειρο, το να ξεβαλτώσεις δηλαδή για πάντα.
Όχι κανένα απολύτως πρόβλημα μετά το χειρουργείο ακριβώς τρεις μέρες μετά. Ήταν πολύ δυνατή η μητέρα μου δουλεύει κ στο χώρο της υγείας κ μάλιστα όταν ο πατέρας μου έμεινε για χρόνια χωρίς δουλειά τα έφερνε βόλτα μόνη της με τρία παιδιά. Έκανε το χειρουργείο πιο πριν δεν υπήρχε κανένα απολύτως πρόβλημα υγείας μετά από λίγες ημέρες την έπιασαν κάποιες ταραχές, κάποια τρεμουλα.Ο γιατρός της είπε γιατί τυγχάνει να είναι νοσηλεύτρια στην μαιευτική του νοσοκομείου κ της είπαν γιατροί κ νευρολόγοι ότι δεν είναι πρόβλημα με το χειρουργείο είναι καθαρά παθολογικό αίτιο. Μετά από λίγο καιρό πηγε σε κάποιον ψυχίατρο και της έδωσε κάποια φάρμακα. Εκείνο τον καιρό αρραβονιαζοταν ο αδερφός μου, έκατσε ένα κρούσμα με κορονοιο για γέννα και έμεινε σε καραντίνα 20 μέρες. Αγχώθηκε κ τα τρεμουλα γινόντουσαν περισσότερα,ο γιατρός της έδινε να δοκιμάσει αλλά χάπια κ Οκτώβρη μήνα την έβλεπα να πέφτει κάτω και να χτυπιέται. Δυστυχώς στην όλη κατάσταση είχε κ τάσεις αυτοκτονίας και η μόνη λύση ήταν να την πάω σε κάποια ιδιωτική κλινική. Η αγωγή που πήρε ήταν καθαρά για το θέμα με το τρέμουλο θεωρούσαν ότι έχει να κάνει με ορμόνες. Έτσι κατέληξε στα φάρμακα
Αχ αυτό το τρέμουλο και σε συνδιασμό με μουδιάσματα και πολλά άλλα μπερδεύουν πολύ τους γιατρούς ..Quote:
Originally Posted by giorgosmj
Να σε ρωτήσω πριν τα φάρμακα η μητέρα σου είχε ελενξει ποτέ τον θυροειδή της ?
Έχει κάνει εξετάσεις ειδικές σε ενδοκρινολόγο για b12 και όλο το σύμπλεγμα βιταμινών ?
Εκτός τις αιματολογικές έχει κάνει ποτέ υπέρηχο για τυχών όζους γιατί οι τιμές στο αίμα δεν δείχνουν αν υπάρχουν και στο λέω εκ πείρας που όλοι έβλεπαν μόνο τις τιμές μου και κανένας τον υπέρηχο ...
Οι εξετάσεις όμως να είναι τουλάχιστον μετά το χειρουργείο έτσι?
Να σε πληροφορήσω ότι όποια αγωγή και να πάρει αν έχει το παραμικρό θέμα με τον θυροειδή δεν πρόκειται να δουλέψει ακόμα και η σωστή να είναι και το κυριότερο αντί για καλύτερα θα γίνει χειρότερα ..
Ακόμα και οι κρίσεις πανικού που εμφανίζονται επειδή πιέζεται με τρέμουλο έχουν ρίζες και από θυροειδή και από έλλειψη του συμπλέγματος και όχι μόνο της B12 που δυστηχως μόνο αυτή ελενχουν ..
Εφόσον μπήκε τώρα σε αγωγή να ξέρεις ότι μόνο με αγωγή θα επανέλθει και θα φύγει πάλι το τρέμουλο αρκεί να δουλέψει ..
Μην την αφήσετε ακάλυπτη θα είναι χειρότερα και να την ακούτε και να παρατηρείται τις αλλαγές της ...
Είχα κάνει τα πάντα από εξετάσεις μέχρι και για σκλήρυνση κατά πλάκας με μαγνητικές στον αυχένα και στο κεφάλι με έβαλαν να κάνω γιατί εγω εκτός από το τρέμουλο είχα εμφανίσει και κάποια μουδιάσματα μετά το χειρουργείο κυρίως στο προσωπο και στα δάκτυλα των χεριών ..
Αν ο γιατρός μου είχε ελενξει πρώτα τον θυροειδή και μετά έμπαινα σε αγωγή τότε ακόμα και η πρώτη μπορούσε να με καλύψει και να μην περάσω όλη αυτή την ταλαιπωρία που πραγματικά είναι ότι χειρότερο να βρεθείς ξαφνικά σε μια καταθλιπτική φάση χωρίς κανένα ιστορικό μέχρι εκείνη την στιγμη.
Από την στιγμή που ρυθμιστικε ο θυρεοειδής μου το σύμπλεγμα της Β και η D εκτός ότι δούλεψε η αγωγή ,δουλευει ακόμα και σήμερα στην ελάχιστη δόση για το σκοπό που την παίρνω και το κυριότερο χωρίς ψυχολογικές μεταπτώσεις πλέον ..
Την ρώτησα και μου είπε ότι είχε κάνει και για θυροειδή και υπέρηχο ήταν φυσιολογικες οι τιμές.μετα το χειρουργείο όλα αυτά κανονικά.Δεν ξέρω τις άλλαξα γιατρό έχω κλείσει με κάποιον άλλον ραντεβού να δω αν δω σωτηρία απ' αυτόν αλλά δεν ξέρω τι να κάνω τι είναι το σωστό
Το σωστο το κανεις ηδη ,ψαχνεσαι σε γιατρο εφοσον δεν βλεπετε βελτιωση .Quote:
Originally Posted by giorgosmj
Το μεγαλυτερο λαθος μας ειναι οτι ξεκιναμε απο ψυχιατρους χωρις κανενα ιστορικο και αυτοι δυστηχως κατευθειαν θα σε ριξουν στα χαπια τα οποια ομως ειναι καθαρα για αυτες τις παθησεις .
Δες ,αν δεν εχεις δει και ενα νευρολογο και το κυριοτερο αιματολογο .
Εκτος απο θυροειδη δες και τιμες βιταμινων .Εχετε μιλησει μαζι γιατι ειναι ετσι?Τι την φοβιζει?
Εχει κατι συγκεκριμενο που την ταραζει ή ειναι πλεον ετσι απο τις παρενεργειες των φαρμακων ?
Καλα αποτελεσματα σου ευχομαι αυτη την φορα!
Μιλάω συνέχεια μαζί της.την φοβίζουν τα φάρμακα μην της δώσει αλλά.αυτες τις μέρες κοιμάται όλη μέρα δεν έχει όρεξη για δουλειές για τίποτα.κ αυτό που την φοβίζει είναι μην ξαναμπεί επίσης σε κλινική.Αυριο που θα την κατεβάσω Αθήνα και μιλήσουμε μαζί του θα σας πω τι θα μας πει. Να ΣτΕ καλά πάντως για τις συμβουλές σας.
Την καταλαβαινω απολυτα ,δεν υπαρχει αυτο το αισθημα που σου προκαλουν ειδικα αν δεν το εχεις ξανανοιωσει ποτε ,ειναι τρομακτικο ειλικρινα ....Τουλαχιστον εγω ετσι αισθανομουν γι αυτο το ανεξήγητο .Quote:
Originally Posted by giorgosmj
Σου προκαλει ενα απιστευτο φοβο και τρομο(εξου και το τρεμουλο) σε οποια ηλικια και να εισαι που δυστηχως δυσκολα το περιγραφεις σε καποιον τριτο για να μπορεσει να σε ηρεμησει ...
Υπομονη και να ειστε οσο μπορειται και σας το επιτρεπουν οι υποχρεώσεις σας κοντα της ,χρειαζεται την παρουσια σας να αισθανεται ασφαλεια.Αν μπορεις παντωςνα μιλησε πιο μπροστα με τον γιατρο για αυτη της την φοβια .
Να δει την νεα της θεραπεια με αλλο ματι ,ξερουν αυτοι πως θα το παρουσιασουν σε τετοιες περιπτωσεις ,πιστεψε με βοηθαει πιο καλα αν ξεκινας με αισιοδοξια μια θεραπεια παρα με φοβο .
Θα περιμενουμε νεα σου οταν ευκαιρισεις!
Πήγαμε σε γιατρό της έβγαλε κάποια φάρμακα όπως xanax,soliar και zibalta και της πρόσθεσε το effexor και το centrac.Εχεις κάποια άποψη για τα καινούργια φάρμακα;