υπαρχει αραγε αντικαταθλιπτικο που να μην είναι βλαπτικο;
υπαρχει καποιος που να ειχε καταθλιψη και να θεραπευτηκε και μετα να εκοψε το φαρμακο οριστικα;
Printable View
υπαρχει αραγε αντικαταθλιπτικο που να μην είναι βλαπτικο;
υπαρχει καποιος που να ειχε καταθλιψη και να θεραπευτηκε και μετα να εκοψε το φαρμακο οριστικα;
επαιρνα παλιοτερα remeron για καποιους μηνες.εγινα καλα και το σταματησα.φετος το γεναρη ξανακυλισα.το ξαναπαιρνω εδω και 8 μηνες και βλεπω να το κοβουμε συντομα.
η καταθλιψη δεν περναει με ενα χαπι.θα την κουκουλωσει.θελει ψυχοθεραπεια για να μαθεις να αντιμετωπιζεις τις δυσκολες καταστασεις με πιο φυσιολογικο τροπο.αλλιως σε καθε δυσκολια θα ξανακυλας και θα ελεις παλι αντικαταθλιπτικο
Συμφωνω απολυτα boo. Και γω παιρνω το seroxat και ελπιζω πως τωρα θα το κοψω μια και καλη. Η ψυχοθεραπεια ειναι ολα τα λεφτα. Το φαρμακο απλα βοηθαει στα συμπτωματα... μακαρι οσοι παιρνουν φαρμακα να κανανε και ψυχοθεραπεια.Quote:
Originally Posted by boo
Εστάλη από GT-S7580 στο E-Psychology.gr Mobile App
jim7 μίλησες για τα αντικαταθλιπτικά SSRI..
Μπορείς να μας πεις και για τα αντιψυχωσικά φάρμακα?
Εγώ παίρνω abilify..
Έχω έλλειψη ενδιαφέροντος σε σημείο που να σκέφτομαι το θάνατο πολύ συχνά..
Δεν βρίσκω πουθενά νόημα..
Επίσης όποτε καταπιάνομαι με κάποια δραστηριότητα, αυτή διαρκεί πολύ λίγο, πχ μια ώρα, γιατί μετά σκέφτομαι ότι θέλω κάτι να φάω ή να χαζέψω.. Τρώω πολύ συχνά και την περισσότερη ώρα δεν κάνω τίποτα..
Όταν λέω δραστηριότητα εννοώ λίγο διάβασμα ή καμιά δουλειά στο σπίτι.. Δεν κάνω τίποτε άλλο..
Κατά καιρούς με πιάνει ο καημός να κόψω τα φάρμακα αλλά δεν το επιχειρώ γιατί παλιότερα που το είχα κάνει, πάθαινα υποτροπές..
Το θέμα είναι αυτό που είπαν και πιο πάνω, ότι τα φάρμακα απλά καταστέλλουν τα συμπτώματα..
Από' κεί και πέρα πρέπει κι εμείς να κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας..
Κι εγώ δεν μπορώ να πω πως βοηθάω πολύ τον εαυτό μου.. Ό, τι κάνουν τα φάρμακα..
Αλλά δεν μ' αρέσει αυτό..
Θέλω να το αλλάξω..
Δεν ξέρω όμως τον τρόπο..
Ίσως μια αλλαγή περιβάλλοντος όπου θα βρισκόμουν με μη τοξικούς ανθρώπους, ίσως η γυμναστική και ο χορός όπως λες στην αρχή, να βοηθούσαν πράγματι, όμως είναι τόσο δύσκολο να βρεις μη τοξικούς ανθρώπους!! Εντάξει τα άλλα είναι πιο εύκολο να τα κάνεις..
Δλδ είναι και θέμα τύχης οι άνθρωποι που θα βρεθούν στο δρόμο σου..
Το πρόβλημά μου είναι η έλλειψη ενδιαφέροντος, ότι δεν με εμπνέει τίποτα και κανένας και η αδυναμία μου να καταπιαστώ με κάτι, δλδ να αφιερώσω σε μια δραστηριότητα όλη μου την ψυχή.. Συνήθως όταν κάνω κάτι ακόμα και για λίγο, σκέφτομαι πότε θα τελειώσει αυτή η δραστηριότητα.. δεν με συνεπαίρνει.. Και αυτός είναι και ο λόγος που ό, τι πιάνω το παρατάω..
Υπάρχει περίπτωση να φταίνε και το φάρμακο για αυτήν την κατάστασή μου??
Μήπως η λύση είναι να αλλάξω τρόπο ζωής για να μου μειώσει και ο γιατρός το φάρμακο σιγά σιγά??
Μόνο που πώς θα γίνει αυτή η αλλαγή στον τρόπο ζωής όταν μου βγαίνει μια αδιαφορία και έλλειψη νοήματος και το μυαλό μου είναι συνέχεια στο φαγητό και την απραξία??
Είναι φαύλος κύκλος..
Δεν ξέρω τί να κάνω.. Να πάω σε άλλη χώρα μήπως??
Μήπως μου φταίνε οι άνθρωποι εδώ?? γιατί μια φίλη μου αυτό μου είπε.. Με το που έφυγε απ' την Ελλάδα, αισθάνθηκε σαν να πήρε μια ανάσα..
Μήπως να αλλάξω περιβάλλον και συγχρόνως αφού έχω βρει δλδ με τί θα αντικαταστήσω τα φάρμακα, τότε να αρχίσω να τα μειώνω??
Γιατί είναι σίγουρο πως αν επιχειρήσω τώρα μια μείωση, θα πάθω μεγάλη ζημιά..
Επίσης είναι σίγουρο πως με ελλιπή ενημέρωση γύρω απ' τα φάρμακα αλλά και άγνοια για τις αλλαγές που πρέπει να κάνω ώστε να τα αντικαταστήσω, θα κάνω μια τρύπα στο νερό..
Δεν εχω παρει ποτε, οποτε δεν ασχοληθηκα καθολου.
Ειχα παντα την απορια αν υπαρχει καποια προσπαθεια να αυτοβοηθηθουν οσοι εχουν παρομοιο πρόβλημα. Η μαλλον από συγγενείς τους.
Βοηθάνε οι συγγενείς ή μπα;
Δεν ισχύει πάντα δυστυχώς. Πριν βγάλετε κάποιο συμπέρασμα ενημερωθείτε λίγο καλύτερα.Quote:
Originally Posted by jim7
Εγώ πήρα μερικές δόσεις cipralex το καλοκαίρι του 13 και μου έχουν αφήσει μόνιμο-μακροχρόνιο κουσούρι.
Υπάρχουν πάρα πολλές παρόμοιες περιπτώσεις άμα το ψάξετε.
Πάντα φιλικά.
Για όσους χάλασε η ομοιόσταση βιταμίνη ντε μαγνήσιο κ ηλεκτρολύτες πέρασα κι εγώ κάτι παρόμοιο κ το ξεπέρασα αλλά είναι πολύ επικίνδυνο για αυτοκτονία για αυτό δεν το λένε πως έζησα ούτε εγώ ξέρω μαζί με τα φάρμακα όποιος θέλει για καλύτερη υγεία
Δυστυχώς έτσι είναι!Quote:
Originally Posted by Gandalf32
Τα ssri είναι πολλές φορές σωτήρια, όπως και στην δική μου περίπτωση όταν τα άρχισα για να μπορέσω να συνεχίσω την ζωή μου, αλλά οι επιπτώσεις σε όλα τα συστήματα του οργανισμού που διαθέτουν σεριτονονεργικους υποδοχείς, και όχι μόνο αποκλειστικά στον εγκέφαλο, είναι σημαντικές, απρόβλεπτες, και πολλές φορές δραματικές.
Όσο σιγά και αν προσπαθήσεις να τα διακόψεις αργότερα, είναι για το μεγαλύτερο ποσοστό μια κόλαση, την οποία μπορεί να την αντιμετωπισεις και πολύ αργότερα από την πλήρη διακοπή τους!
Η επαναφορά μετά του οργανισμού σε ομοιοσταση, είναι ένας διαρκης αγώνας,.
Δείτε και τα διεθνή σαιτς γα το πόσες χιλιάδες άνθρωποι υποφέρουν χωρίς καμία ιατρική υποστήριξη.
Το μόνο ενθαρρ υντικό Είναι ότι ο οργανισμός τελικά μπορεί να επιδιορθωθεί, όπως και στην δική μου περίπτωση, αφού όμως σχεδόν οδηγήθηκα στην απελπισία, υποφεροντας 2 σχεδόν χρόνια, μέχρι να δω φως!
Παρακαλώ μην επαναπαυθητε σε αυτά, και πάρτε τα για όσο λιγότερο διάστημα μπορείτε, πάντα όμως σε συνεργασία με τον γιατρό σας.
Ένας παθών!
Όπα τώρα το είδα! Πολύ ευχάριστο και ελπιδοφόρο που βελτιώθηκες. Τι προβλήματα ακριβώς αντιμετώπιζες? Είχα και εγώ μια περίοδο αρκετής βελτίωσης τον περασμένο χρόνο αλλά δεν διήρκησε τελικά..Quote:
Originally Posted by kostas62
Σου έχω γράψει και σε άλλο θρεντ. Τώρα είδα αυτό το post σου.
Γειά σου,Quote:
Originally Posted by Gandalf32
Είχα πάθει burned out από το πολύ άγχος και τον ευαίσθητο χαρακτήρα μου στην δουλειά μου το 1992.
Ανέλαβα πολύ νωρίς την διεύθυνση μιας αγγλικής εταιρείας στην Ελλάδα, για τους οποίους ήδη εργαζόμουν στην Αγγλία μετά το διδακτορικό μου στο Imperial.
Μετά την σωματική και ψυχική μου κατάρρευση, για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν μπορούσα να λειτουργήσω, να φάω, να κοιμηθώ!
Αναγκάστηκα να πάρω citalopram για να συνέλθω, και το πήρα μέχρι το 2011 αφού δεν μπορούσα να λειτουργήσω χωρίς αυτό οπότε το διεκόπη.
Τελικά πήρα την μεγάλη απόφαση και άρχισα να το διακόπτω σταδιακά από το 2006_2011!
2011 - 2015, ελάχιστα σωματικά προβλήματα.
Το Ιούλιο 2015 άρχισαν όλα έως και τον Φεβρουάριο 2017 με ταχυπαλμιες νευρικότητα πόνους παντού αϋπνία φοβερή εξάντληση κλπ.
Ξόδεψα μια περιουσία σε γιατρούς και εξετάσεις χωρίς να μπορούν να μου βρουν κάτι!
Ήμουν απελπισμένος, και ξαφνικά από τα μέσα Φεβρουαρίου άρχισα ξαφνικά να βελτιώνομαι.
Από τον Ιούνιο λες και γύρισε διακόπτης και πέρασαν όλα!
Ελπίζω να διαρκέσει.
Πάντως αντιστάθηκα υπέφερα αλλά δε ξαναπήρα το φάρμακο, ίσως γιατί τα έχω σπουδάσει αυτά τα πράγματα και ήξερα τι μου συμβαίνει.
Μην τα παρατάς ο οργανισμός εχει απίθανες δυνατότητες να αυτό διορθώνεται, και τελικά τα καταφέρνει. Θέλει όμως πολύ χρόνο και υπομονή, ανάλογα με το φάρμακο το διάστημα που το πήρες, και την κατάσταση του.
Ακριβώς,
Οι βελτιώσεις και το ξανακυλισμα, είναι ο τρόπος που επιδιορθωνεται το cns.
Φτιάξει κάτι, το σταματά για να επιδιόρθωσε κάτι άλλο πιο επείγον, μέχρι κάποια στιγμή να επιστρέψει στην τελική όμοιο στάση του!
Είναι τα λεγόμενα waves και Windows, που μπορεί να διαρκέσουν και Χρόνια μέχρι να γίνει κάποιος καλά
Και όμως, τα πειραματα σε μαιμουδες και ποντικια δεν εδειξαν καμμια παρενεργεια, οποτε μαλλον εμεις δεν ξερουμε τι μας γινεται.
Ντροπη σας ρε, αμφισβητείτε τις μαιμουδες.
Ελπιδοφόρα αυτά που λες, και περιγράφουν κατά κάποιο τρόπο την κατάστασή μου. Τον προηγούμενο χρόνο είχα μια σημαντική ύφεση στα συμπτώματα και παρόλο που δεν ήμουν 100% νορμάλ, μου έδωσε αρκετή αυτοπεποίθηση για να συνεχίσω τη ζωή μου και να κάνω πράγματα τα οποία είχα στερηθεί από τότε που είχα σταματήσει το cipralex.Quote:
Originally Posted by kostas62
Η αλήθεια είναι πως πίστευα πως από τότε και μετά τα πράγματα θα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο αλλά δυστυχώς αυτό δεν ίσχυε.
Βέβαια αυτό ταιριάζει με την θεωρία των waves και windows, οπότε ελπίζω να είναι απλώς μέρος της διαδικασίας ανάρωσης.
Πάνε πολλά τα χρόνια και τα ψυχικά μου αποθέματα εξαντλούνται. Με το ζόρι έχω κρατηθεί ζωντανός τους τελευταίους μήνες, στην κυριολεξία.
Εσύ εκτός από αυτά που περιέγραψες, είχες και pssd? Ρωτάω γιατί citalopram-escitalopram είναι περιβόητα να το προκαλούν.
Αν δεν θες να μου απαντήσεις για το pssd από εδώ επειδή είναι λεπτό ζήτημα, μπορείς να μου στείλεις pm.
Και τι έχεις σπουδάσει αν επιτρέπεται?
kostas62 κι εγώ πάντα πίστευα στις άπειρες δυνατότητες του οργανισμού.. πχ ότι μπορεί να αυτοϊαθεί..
Μόνο που έχω αποτύχει παταγωδώς στο να ακούω τις ανάγκες του σώματός μου..
Παίρνω φάρμακα κοντά 10 χρόνια τώρα..
Θέλω να σε ρωτήσω, γιατί ήταν σημαντικό για σένα να κόψεις τα φάρμακα??
Εγώ δεν έχωξεκαθαρίσει μέσα μου το λόγο που θέλω να τα κόψω..
Είμαι καλά με αυτά, μάλλον είμαι καλύτερα από ότι στο παρελθόν, θα προτιμούσα να τα κατάφερνα με δικές μου δυνάμεις αλλά αφού είμαι καλά με αυτά φοβάμαι πολύ να τα κόψω..
Ξέρω πως αν έκανα απόπειρα να τα κόψω σταδιακά, θα έπρεπε να τα αντικαθιστούσα με άλλα πράγματα βοηθητικά όπως κοινωνικές δραστηριότητες, σωστή διατροφή, γυμναστική, ίσως κανά συμπλήρωμα τον πρώτο καιρό..
Δεν κάνω τίποτε από όλα αυτά και ως εκ τούτου φοβάμαι να αρχίσω να τα μειώνω..
Θέλω να σε ρωτήσω ακόμα, αν μετά τη διακοπή και μετά τα συμπτώματα που είχες απ' τον Ιούλιο του 2015 έως το Φεβρουάριο του 2017, αν έγινες τελείως καλά???
Δλδ έγινες καλύτερα και από το πώς ήσουνα με τα φάρμακα??
Εμένα το πρόβλημά μου είναι ότι έπαθα κι εγώ ένα τζετ λακ με τις πανελλήνιες.. είχα υπερβολικό άγχος, μετά γνώρισα έναν περίεργο άνθρωπο και μαύρισαν όλα στην ψυχή μου..
Επιχειρούσα και στο παρελθόν να τα κόψω αλλά δεν τα έκοβα σωστά, πάθαινα υποτροπές και αναγκαστικά τα ξαναέπαιρνα..
Τώρα το πρόβλημά μου είναι πως δεν βρίσκω νόημα σε τίποτα.. Αισθάνομαι να έχω χάσει την επαφή με τον εαυτό μου εδώ και αρκετά χρόνια.. Είμαι σαν ζωντανή νεκρή.. Κανονικά δεν θα έπρεπε να υπήρχα τώρα, αυτό σκέφτομαι, αφού αισθάνομαι σαν να καταλαμβάνω απλά χώρο και να καταναλώνω ενέργεια χωρίς να προσφέρω τίποτα.. Δεν δουλεύω.. Δεν ξέρω τί να κάνω..
Δεν έχει τίποτα νόημα για μένα.. Αν έφευγαν οι γονείς μου απ' τη ζωή, δεν θα προσπαθούσα να βρω μια δουλειά για να ζήσω, γιατί η ζωή δεν με ενδιαφέρει πια.. Θα πέθαινα από ασιτία..
Δεν θέλω να καταλήξω έτσι, γι' αυτό σκέφτομαι μήπως υπάρχουν ελπίδες ακόμα να σώσω τη ζωή μου, ύστερα από 10 χρόνια απραξίας μετά το σχολείο, διακόπτοντας σιγά σιγά τα φάρμακα, υπό την καθοδήγηση γιατρού, με την προϋπόθεση πως θα ξαναβρώ τον εαυτό μου κάποια στιγμή, ακόμα κι αν χρειαστεί να περάσω ξανά από το σκόπελο των παρενεργειών μιας διακοπής, όπως άγχος, απελπισία, σωματικά συμπτώματα κλπ..
Επίσης, κάτι άλλο..
Σε παρακολουθούσε γιατρός κατά τη διακοπή, ο οποίος σε βοηθούσε και σου στεκόταν??
Θα ήθελα να τον επισκεφτώ αν γίνεται..
Έχω στο μυαλό μου το πώς θα κόψω το φάρμακο, απλά πρέπει να βρω ένα γιατρό να μου το γράψει..
Και μην ξεχάσεις αν μπορείς να μου πεις, το λόγο που ήθελες να τα κόψεις..
Έγινες καλύτερα μετά (έστω και μετά τις παρενέργειες της διακοπής)??
Θα με ενδιέφερε πολύ να μάθω..
Και γενικά ποια είναι η γνώμη σου για τα φάρμακα??
Πρέπει να καταφεύγουμε σε αυτά ή μήπως είναι καλύτερα να προσπαθούμε με πιο ήπιες μεθόδους όπως η εναλλακτική ιατρική??
Μήπως η εναλλακτική ιατρική σε βοηθάει μόνο στο κομμάτι της πρόληψης και όχι της θεραπείας, αν το πρόβλημά σου είναι πολύ σοβαρό??
Σ' ευχαριστώ εκ των προτέρων..
Γειά σου,Quote:
Originally Posted by Gandalf32
Δεν γνωρίζω τι είναι το pssd!
Έχω σπουδάσει χημικός στο πανεπιστήμιο Αθηνών, και εν συνεχεία το διδακτορικό μου στο Λονδίνο ήταν πάνω στην επίδραση ψυχοτροπων ουσιών στο ένζυμο που διασπα τον νευροδιαβιβαστη ακετυλοχολινη, αφού είχα απομόνωσε το σχετικό ένζυμο από τον εγκέφαλο θηλαστικών.
Γειά σου,Quote:
Originally Posted by favvel
Ο λόγος που ήθελα να διακόψω το φάρμακο, ήταν διότι πρώτον οι εξετάσεις μου έδειξαν ότι είχε δυσμενή επίδραση στο ανοσοποιτικο μου και στο ήπαρ. Δεύτερον διότι γνωρίζω ότι αυτά δεν επιδρούν μόνο στην σεροτονινη του εγκέφαλου, αλλά και σε όλα τα συστήματα του οργανισμού που διαθέτουν σεριτονονεργικους υποδοχείς, όπως το μυϊκό το γαστρεντερικο το αιμοποιητικο κλπ, με άγνωστες μακροχρόνιες συνέπειες. Και τρίτο αργά ή γρήγορα αυτό θα το απορρίψει ο οργανισμός, με συνέπεια να αυξάνεις την δόση η να αλλάζεις φάρμακα μπας μπορέσεις και πάλι να ισορροπήσεις.
Όχι την διακοπή την έκανα μόνος μου πολύ πολύ σταδιακά, αφού κάνεις γιατρός δεν ήξερε τι να μου πει!
Τώρα, δεν ξέρω για πόσο καιρό, είμαι όπως ήμουν πριν πάθω το burn out και αρχίσω το φάρμακο.
Όμως τώρα έχω κάνει αλλαγές στην ζωή μου!
Είμαι ήδη συνταξιούχος (64 ετών), αν και συνεχίζω να εργάζομαι στην ίδια εταιρεία part time αφού δεν θέλουν να με αφήσουν να φύγω ακόμη, με την συμφωνία να αποχωρήσω με πλήρη αποζημίωση όποτε το αποφασίσω.
Έχω φροντίσει από πολύ καιρό να έχω μια πολύ καλή οικονομική κατάσταση χωρίς υποχρεώσεις
Και ασχολούμαι μόνο με ανθρώπους που δεν με στενοχωρουν, κάνοντας μόνο ότι με ευχαριστεί.
Εάν είσαι καλά με το φάρμακο αυτή την στιγμή, και έτσι όπως είναι η κατάσταση που μου περιγράφεις, μην το διακόψεις τώρα!
Αυτό γίνεται μόνο όταν η ζωή σου είναι σχετικά καλή, αλλιώς χωρίς υποστήριξη είναι τρομερά δύσκολο.
Ελπίζω να σε βοήθησα έστω και λίγο.
ευχαριστώ για την απάντηση!!
Εγώ παίρνω αντιψυχωσικό φάρμακο σε δόση συντήρησης.. Οπότε δεν ξέρω αν θα χρειαστεί στην περίπτωσή μου να μου αυξήσουν τη δόση για να πετύχω την ίδια ισορροπία αργότερα..
Η ζωή μου είναι σχετικά καλή, γιατί αν και δεν έχω δουλέψει ποτέ μου, ωστόσο δεν έχω μεγάλη πίεση απ' τους γονείς μου..
Θεωρούν πως θα είναι καλό για μένα να δουλέψω, να κάνω κάτι, να μην κάθομαι..
Θέλουν όμως να στέκομαι και στα πόδια μου και αγχώνονται λίγο που έχουν περάσει τα χρόνια και δεν έχω βρει ακόμα το δρόμο μου..
Σε γενικές γραμμές η κατάσταση στο σπίτι είναι καλή..
Απ' την άλλη σκέφτομαι πως είμαι σχετικά καλά τώρα.. Εντάξει αισθάνομαι μια ανηδονία, έχω έλλειψη κινήτρου και απουσία νοήματος στη ζωή μου αλλά μπορεί να φταίω κι εγώ για αυτά, δεν ξέρω!!
Οπότε σκέφτομαι αφού είμαι σχετικά καλά, και αφού θα πεθάνω που θα πεθάνω, μήπως είναι ρίσκο για μένα να το κόψω.. αυτό σκέφτομαι..
Τέλος πάντων..
Όπως και να' χει σ' ευχαριστώ πολύ για την απάντηση!!
αα kostas62 ήθελα να σε ρωτήσω και κάτι άλλο, αν θες πες μου..
με το βάρος σου πώς ήσουν όλον αυτόν τον καιρό??
τόσο πριν πάθεις το burn out και πριν πάρεις φάρμακα, όσο και κατά τη διάρκεια που έπαιρνες φάρμακα αλλά και στο διάστημα που τα έκοβες καθώς και τώρα που έχεις καθαρίσει??
Καλημέρα,Quote:
Originally Posted by favvel
Πριν το φάρμακο δεν μπορούσα να φάω πάρα ελάχιστα και ανόρεχτα, έτσι είχα χάσει βάρος. Με το φάρμακο, μόλις ηρέμησα και άνοιξε η όρεξη, πήρα σε 1χρονο περί τα 10 κιλά, τα οποία όμως τα χρειαζόμουν γιατί ήμουν πολύ αδύνατος!
Δεν πήρα αλλά κιλά μέχρι την διακοπή του. Από τότε που το σταμάτησα, έχασα περί τα 4 κιλά τα πρώτα 2 χρόνια από την διακοπή και από τότε ειμαι σταθερός μέχρι σήμερα.
Εάν γνωρίζεις καλά αγγλικά, υπάρχει η πολύ καλή ιστοσελίδα survivingantidepressants.org, όπου προσφέρουν πολύ καλές πληροφορίες και συμβουλές ατομικά, για τα φάρμακα που παίρνεις χωρίς καμία υποχρέωση.
Μπορείς να διαβάσεις και εμπειρίες άλλων που παίρνουν παρόμοια φάρμακα.
PSSD= Post SSRI Sexual DysfunctionQuote:
Originally Posted by kostas62
Αν μπαίνεις στο survivingantidepressants θα το έχεις δει σίγουρα αναφερόμενο εκεί.
Συγκεκριμένα η ντοπαμίνη, το GABA και η ακετυλοχολίνη είναι οι νευροδιαβιβαστές που θεωρούνται οι πιο "ύποπτοι" για το pssd.
Βέβαια τα ssri προκαλούν και αλλαγές-ζημιά στην έκφραση του dna κ mrna οπότε ο οργανισμός κατά κάποιον τρόπο δεν μπορεί να εντοπίσει τη ζημιά και να τη διορθώσει έπειτα. Θεωρεί δηλαδή την κατάσταση που βρίσκεται φυσιολογική και δεν αναρρώνει.
Αυτό είναι βέβαια μία θεωρία, αλλά θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί πολλοί, όπως και εγώ, δεν έχουμε αναρρώσει ακόμα και μετά από τόσα χρόνια διακοπής από το ssri.
Γειά σου,Quote:
Originally Posted by Gandalf32
Όχι το pssd δεν το έχω βιώσει! Ίσως να είναι και το μοναδικό side effect και WD σύμπτωμα που δεν είχα.
Σχετικά με τις θεωρίες για το protracted withdrawal, ας μην πηγαίνουμε τόσο μακριά, για επίδραση στο DNA και mrna, το θεωρώ πολύ τραβηγμένο από την εμπειρία μου και την θεωρητική μου κατάρτιση.
Η πεποίθηση μου συνεχίζει να είναι, ότι το cns μέσω της neuroplasticity επανέρχεται κάποια στιγμη, έστω και μετά από πολύ κόπο και χρόνο, αρκεί να του δώσουμε το βοηθήσουμε και εμείς.
Έχομε ένα supersensitized nervous system, και πρέπει να του δίνουμε όσες ευκαιρίες μπορούμε για να ηρεμεί.
Ναι αλλά το θέμα είναι πως το pssd μερικές φορές φαίνεται να είναι μόνιμο και να μην υπάρχουν βελτιώσεις.Quote:
Originally Posted by kostas62
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4214180/
https://www.researchgate.net/publica...d_pharmacology
Το ότι τα ssri προκαλούν επιγενετικές αλλαγές και αλλάζουν την έκφραση του dna είναι αποδεδειγμένο. Οπότε ίσως μέσω αυτού του μηχανισμού να επηρεάζουν αρνητικά την νευροπλαστικότητα.
Πιστεύω η άποψη με το cns και την ανάρρωσή του είναι υπεραπλοποιημένη, και δεν είναι ο μόνος λόγος των επίμονων παρενεργειών.
Παρόλα αυτά, όσο δεν γνωρίζουμε για την ώρα παραπάνω, το ιδανικό είναι να ακολουθούμε τρόπο ζωής που στοχεύει στην ανάρρωση και προστασία του cns.
Επίσης το pssd δεν αποτελεί μέρος του protracted withdrawl, καθώς επιμένει και έπειτα από το τέλος του συνδρόμου απόσυρσης, ξεχωριστά μόνο του.
Εάν υπήρχαν αξιόπιστες τέτοιες έρευνες, να είσαι σίγουρος ότι καμία εποπτευουσα κρατική αρχή στην Αμερική η την Ευρώπη, θα τους χορηγουσε άδεια να κυκλοφορούν!Quote:
Originally Posted by Gandalf32
kostas62, γεια σου πάλι! καλημέρα!
ήθελα να σε ρωτήσω αν στο διάστημα που τα έκοβες, αν έπαιρνες κάποιο συμπλήρωμα διατροφής ή έκανες κάποια εναλλακτική θεραπεία προς αντικατάσταση του φαρμάκου, γυμναστική, γιόγκα, βελονισμό?? δεν ξέρω!! έκανες κάτι??
Οι τροφές που τρώμε τώρα πια δεν είναι τόσο υγιεινές όπως παλιά..
Ούτε το αθώο μαρουλάκι είναι τόσο αθώο πια!!
Οπότε έχω την απορία αν ο οργανισμός έχει τη δυνατότητα αυτοΐασης πια από τα ψυχοφάρμακα, τη στιγμή που η διατροφή και ο τρόπος ζωής του ανθρώπου είναι γεμάτα τοξίνες και ακόμα και οι άνθρωποι με τους οποίους ερχόμαστε σε επαφή είναι τοξινωμένοι, αρνητικοί και εγωιστές.. ???
Καλημέρα,Quote:
Originally Posted by favvel
Όχι δεν έπαιρνα, η έκανα κάτι ιδιαίτερα!
Απλά είχα τακτοποιησει το εργασιακό μου όπως το ήθελα, οι ρυθμοί της ζωής μου ήταν πολύ πιο χαλαροί, έκανα καθημερινές βόλτες στην φύση, σκι στο βουνό τον χειμώνα και κολύμπι το καλοκαίρι, και 2-3 φορές τον χρόνο ταξίδια στο εξωτερικό που τα διοργανωνα πολύ λεπτομερώς, για να δω πράγματα που με ενδιέφεραν και να αλλάξω παραστάσεις.
Και μακριά από πρέπει και υποχρεώσεις να δω τα που με δυσάρεστουσαν!
Αυτά.