Originally Posted by
Tomhet
Πάντα με γοήτευε το παράδοξο της συνύπαρξης. Το πως είναι δυνατό να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους
εντελως αυθαιρετο αξιωμα. ΔΕΝ ΑΓΑΠΑΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. μονο οσους αξιζουν την αγαπη μας, με προσωπικα κριτηρια ο καθενας.
αλλο να αγαπας την ανθρωποτητα, κι αλλο ολους τους ανθρωπους. τεραστια διαφορα.(τσουβαλιασμα)
αλλά δύο βήματα μετά, μέσα στη ζωή, να τασσόμαστε υπέρ του ενός και εναντίον του άλλου, φτάνοντας μάλιστα σε ακρότητες.
ομοιως με το παραπανω. εφοσον δεν αγαπαμε ολους τους ανθρωπους, αλλα οσους μας αρεσουν, πολυ φυσικα εναντιωνομαστε με οσους δεν μας αρεσουν η δεν μας αρεσουν οι πραξεις τους (τσουβαλιασμα)
Το πως ο αγαπητός πατέρας, ο σύντροφος, ο αδερφός, είναι αγαπητός για κάποιον και ταυτόχρονα καθίκι για κάποιον άλλο και οι θέσεις αυτές δεν είναι ποτέ αντικειμενικές, παρά αλλάζουν ανάλογα με το σε ποιο στρατόπεδο έτυχε να βρισκόμαστε όταν τεθεί το ερώτημα. κανεις δεν ειπε οτι η αγαπη μας για καποιους ειναι "αντικειμενικη". αγαπαμε και προτιμουμε, με υποκειμενικα κριτηρια, διαφορετικα ο καθενας μας.(τσουβαλιασμα)
Γερμανία-Πολωνία, θύτης και θύμα, αποδεκτό και κατακριτέο, σωστό και λάθος, όλα είναι ρευστά ανάλογα με το τι μας βολεύει.
καθολου ρευστο. στον πολεμο ηταν θυτης και θυμα. αν εννοεις οτι ενας ναζι θα το εβλεπε διαφορετικα, αυτο ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ. ειπαμε, προσωπικα ειναι τα κριτηρια.
-Με ζημίωσες? θα σε θάψω!
-Αντρίκο μου, ζημίωσες τον κύριο? αχ γιατί βρε αντρέα.. εντάξει, συμβαίνουν αυτά.
το "ζημιωσες", μπορει να ηταν μια γρατσουνια στο αμαξι. αυτος που το παθαινει μπορει να εχει τα νευρα του και να θελει να τον "θαψει" για την γρατσουνια. ο αλλος που δεν επαθε τιποτε και δεν εχει τα νευρα του, γιατι να τον θαψει ΚΙ ΕΚΕΙΝΟΣ??? για μια γρατσουνια? εκανε καποιος μια γρατσουνια και ειναι "αντικειεμενικα" για θαψιμο??? φυσικα και θα εχει αλλη συμπεριφορ ο αμετοχος! (ασπρο- μαυρο)
-Με εκμεταλλεύτηκες? είσαι καθίκι, χειριστικός, κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.
-Σε εκμεταλλεύτηκα? εντάξει, δεν ειναι ακριβώς έτσι, υπάρχουν τα τι, τα πως, τα γιατί, υπάρχουν δικαιολογητικά, δεν ειμαι κακός άνθρωπος και όλοι με όσους μοιραστώ την ιστορία μου θα μου το επιβεβαιώσουν.
ομοιως με το παραπανω. το "με εκμεταλλευτηκες", δεν ειναι ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ . αυτος που το παθαινει, μπορει να εχει μια εκρηξη (επειδη του ξοδεψαν αδικα τον χρονο πχ), αλλα το γεγονος να μην ειναι κατι που χαρακτηριζει συνολικα τον αλλο σαν απορριπτεο και καθικι. γιατι δλδ πρεπει να τον καταδικασει ολη η ανθρωποτητα?? (ασπρο- μαυρο + τσουβαλιασμα)
καποιες διαφορες ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ, εξ ου και ο ορος. δεν σημαινουν οτι ο ενας ειναι το καθικι κι ο αλλος, αγιος. (τσουβαλιασμα)
Δεν υπάρχει πάγια θέση σε τίποτα.
ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ!!! εγω μπορει να εχω αρχες που δεν σε εκφραζουν και τουμπαλιν. (ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ)
Όλοι θέλουμε τα ίδια αλλά... όχι ακριβώς τα ίδια
οχι, δεν θελουμε ολοι τα ιδια. ανυποστατο αξιωμα απ οπου ξεκιναει ο συλλογισμος σου (ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ)
, γιατί αν σήμερα είμαι μπλέ δεν ταιριάζω με το πράσινο, και αν αύριο είμαι κίτρινο δεν θα ταιριάζω με το μπλε... και γιατί να μην είμαι σήμερα μπλε και αύριο κίτρινο? δικαίωμα μου δεν είναι? Σε όποιον αρέσει, αλλιώς ορίστε η πόρτα. Παράλληλα όμως μην με αφήσετε μόνο μου :( είναι σκληρή η ζωή.
ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΟΥ, ΟΣΟ ΔΕΝ ΕΞΑΠΑΤΕΙς ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ. το να εξαπατεις, ειναι καταπατηση των δικαιωματων του αλλου, και δεν ειναι δικαιωμα σου.
αν εννοεις κατι αλλο, που δεν επηρρεαζει αλλον, πχ να αλλαξεις αποψεις που δεν τον επηρρεαζουν, ναι, ειναι δικαιωμα σου και δικο του δικαιωμα να μην του αρεσεις, ειτε εσυ ειτε οι αποψεις σου , ειτε οι συμπεριφορες σου και να σε απορριψει, να φυγει. ολοι εχουμε δικαιωματα... δεν βλεπω που υπαρχει προβλημα.
Τα πάντα τραμπαλίζουν απο την μια πλευρά στην άλλη, παρόλαυτα υπάρχουν φιλίες, ρομαντικές σχέσεις, οικογενειακοί δεσμοί
δεν τραμπαλιζουν "τα παντα" (τσουβαλιασμα ) και το βασικο, ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΧΕΣΕΙΣ. ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙΣ ΠΟΥΘΕΝΑ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
και ταυτόχρονα υπάρχει μια αέναη μάχη για τον γείτονα που ουσιαστικά δεν κάνει κάτι διαφορετικό απο αυτό που κάνουν όλοι. Ο γείτονας δεν είναι όμως "εγω" ε... εκεί είναι η διαφορά?
Μην με πείτε όμως εγωιστή, γιατί αυτό με κάνει να νιώθω άσχημα.
ΣΕ ΤΙ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ Η ΔΙΑΜΑΧΗ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΙΤΟΝΑ ΤΟ ΝΑ ΕΧΩ ΕΓΩ ΜΙΑ ΧΑΡΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ?? (ΑΣΠΡΟ- ΜΑΥΡΟ ΔΛΔ Η ΕΧΩ ΣΧΕΣΕΙς ΜΕ ΟΛΟΥΣ Η ΜΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΠΟΛΥΤΩΣ)
Λένε πως το να είναι κάποιος χαρούμενος τον κάνει χαζό.
δεν ισχυει. ποιοι το "λενε"? επειδη το λεει το ρητο? σαχλαμαρες (τσουβαλιασμα)
Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον χαζό γιατί σε ποιον θα βασιστείς όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
Λένε επίσης πως το να σκέφτεται κάποιος πολύ τον κάνει μίζερο.
ωραιοποιηση μιας αλλης αληθειας.
οχι , δεν λενε ουτε πολλοι ουτε λιγοι οτι αν σκεφτεται καποιος πολυ ειναι μιζερος. λενε ομως οτι αν δεν μπορει να προσαρμοστει σε μια παρεα, αν δεν μπορει να ειναι ΚΑΙ ευχαριστος, να εχει χιουμορ , να διασκεδαζει, παρα μονο να εκθετει συλλογισμους, τοτε ναι, μπορει καποιοι να τον θεωρουν μιζερο.
πολλοι ειναι σκεπτομενοι και πολυ πιο βαθια σκεπτομενοι απο καποιους μιζερους-σκεπτομενους. δεν σημαινει οτι δεν διασκεδαζουν και δεν ειναι στο κεντρο μιας απρεας. το αντιθετο συμβαινει. οι πνευματωδεις ανθρωποι εχουν και χιουμορ.
(ΑΣΠΡΟ- ΜΑΥΡΟ: Η ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ, Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ. ΟΧΙ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ)
Και κανένας δεν θέλει να είναι με κάποιον μίζερο γιατί ποιος θα σε κάνει να νιώθεις καλά όταν έρθουν τα δύσκολα για εσένα?
δεν ξερω καποιον να θελει να ειναι με μιζερους. οχι για το τι θα κανει οταν ερθουν τα δυσκολα. αλλα γιατι δεν περναει καλα ο χρονος που αφιερωνει να ειναι μαζι του. δεν περναει καλα στα ευκολα, δηλαδη.
αντιθετα, ισως στα δυσκολα καποιος μιζερος να μπορει να ειναι συμπαραστατης. μερικοι ανθρωποι δειχνουν να ενδιφερονται μονο για την δυσαρεστη πλευρα της ζωης. συμπαριστανται ομως.
Οπότε θα θέλαμε να έχουμε την μια άκρη του ενός και την αντίθετη άκρη του δευτέρου, ανάλογα με το ποιο στρατόπεδο μας έχει αιχμάλωτο κάθε φορά.
Και δανειζόμαστε αγύριστα τον ένα που θα μας πει αστεία, όταν θέλουμε, τον άλλο που θα μας δώσει βοήθεια όταν θέλουμε, και τους βάζουμε πάλι στην θέση τους όταν δεν έχουμε πλέον χρήσιμότητα για τα χαρακτηριστικά τους.
δεν "χρησιμοποιεις" κανεναν που δεν θελει αν "χρησιμοποιηθει" (εκτος αν τον αξαπατησεις πρωτα. αλλο αυτο). οι σχεσεις ειναι αμοιβαιες. αν σε καποιους ειναι μονολπευρες και νοιωθουν μονο να δινουν, σε κατι αποσκοπουν και οι ιδιοι. ισως σε μια αμοιβαιοτητα που ομως δεν προκυπτει.
Δεν είμαστε όμως κακοί άνθρωποι... απλά έτσι είναι η ζωή... αλλά δεν θα θέλαμε να μας το έκαναν αυτό... γιατί δεν είναι ωραία έτσι η ζωή...
ποιο "αυτο"??? δεν ειμαστε ΟΛΟΙ κατι. δεν ειμαστε μονο καλοι η μονο κακοι, ειμαστε πολλα ρπαγματα ταυτοχρονα και κανουμε σχεσεις εμταξυ μας, παρα τα ελαττωματα μας. σχεσεις που στηριζονται στην συμβατοτητα μας με τους αλλους που σχετιζομαστε, ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΕΙΤΟΤΗΤΑ Η ΣΤΗΝ ΑΠΟΛΥΤΟΤΗΤΑ ΜΑΣ. ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΟΣ, ΟΥΤΕ ΑΛΑΘΗΤΟΣ. (ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ+ ΑΣΠΡΟ ΜΑΥΡΟ)
Υπάρχει πραγματική άποψη? Μπορεί ποτέ κάποιος να ξέρει την πραγματική άποψη κάποιου άλλου?
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ. ΑΝ ΣΤΗΝ ΠΕΙ, ΤΗΝ ΞΕΡΕΙς. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΗΝ ΠΕΙ, ΟΜΩς
Είναι σίγουρα κοινωνικά αποδεκτό να είμαστε φίλοι του φίλου μας και εχθροί του εχθρού μας, αλλά πως εξηγείται το οτι μπορούμε να αλλάζουμε στρατόπεδα πολλές φορές μέσα στη μέρα και παρόλαυτα κάποιοι να καταφέρνουν να συντηρούν δεσμούς? (ΤΣΟΥΒΑΛΙΑΣΜΑ+ ΑΣΠΡΟ - ΜΑΥΡΟ) το οτι εχουμε πολλες και διαφορες αποψεις, σε τι μας εμποδιζει να εχουμε σχεσεις με ανθρωπους που ταιριαζουν οι αποψεις μας και οι χαρακτηρες μας?