Δεν μπορείς να το κάνεις. Μην το προσπαθήσεις καν

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Επι της ουσιας θα σταματουσε μονο αν ξεπερνουσες το φοβος της επικριτικοτητας (Εβερεστ δηλαδη...)
Τυπικα ομως μπορεις απλα να υποδυθεις την ανετη, με πιεση στην αρχη. Μετα θα εχεις μαθει πλεον τοσο καλα τα παντα στη δουλεια που θα εισαι σε θεση να τα διδασκεις εσυ σε αλλους, θα γινονται μηχανικα και αυτοματα.

---

Δεν νομιζω πως γινεται να υποκρινομαι την ανετη. Νομιζεις δεν το εχω προσπαθησει; Το θεμα ειναι πως οταν επιλεγουμε να επιδειξουμε καποια συμπεριφορα συνειδητα, χωρις να πηγαζει φυσιολογικα απο μεσα μας, αργα η γρηγορα η προσοχη μας στερευει και γλυστραμε στις συμπεριφορες που εχουμε ασυνειδητα. Δεν γινεται να σκεφτομαστε καθε κινηση και καθε κουβεντα μας διαρκως, ειναι κουραστικο και πρακτικα αδυνατο να διατηρηθει για πολυ. Οντως η μονη λυση ειναι οντως να ξεπερασεις μεσα σου οτι ειναι αυτο που σου προκαλει αυτη τη συμπεριφορα αλλα αυτο ειναι πολυ δυσκολη και φανταζομαι μακροχρονια κι επιπονη διαδικασια, στη πραξη αυτη τη στιγμη δεν μπορω να κανω τιποτα :/
Χωρια που δεν ξερω αν πιστευω οτι γινεται να αλλαξει κανεις, καποιες συμπεριφορες απο ενα σημειο και μετα εστω και δυσλειτουργικες ειναι κομματι μας...κατι σε "αλλαξε ο μανωλιος και εβαλε τα ρουχα του αλλιως" μου κανει αυτο το κονσπετ... Επιφανειακο και εφημερο δηλαδη...δεν ξερω αν γινεται να αλλαξουμε σε βαθος και να αλλαξουμε αυτο που εκπεμπουμε...πολυ θα ηθελα να ειχα τροπο να ξερω οτι εχω αδικο αλλα δεν ξερω...

Αν ειχα βιντεο με εμενα πριν χρονια και εμενα τωρα θα σου εδινα το αποδεικτικο.
Ενυγουεη, νομιζω οτι σε πρωτη φαση σου χρειαζεται να κανεις περα την αρνηση και την απαισιοδοξια, με αυτο τον πεσιμισμο, πώς να μην εκπεμπεις ατομο που χρειαζεται φροντιδα και προσοχη? Αφου οντως τα εχεις αναγκη. Και δεν ειναι κακο αυτο. Εναν αλλον ανθρωπο που θα σου εβγαζε συναισθηματα προστατευτικοτητας, θα τον καταδικαζες ?

Δικιο εχεις, αλλα και παλι εξαρταται...να πω την μαυρη αληθεια μου μου έχει τυχει να με ενοχλεί/να με κανει να νιωθω αβολα ανθρωπος που το εβγαζε αυτο σε μεγαλο βαθμο και να τον αποφευγω. Ελπιζω πως σε καμια περιπτωση δεν το εχω σε τετοιο βαθμο. Προσπαθω παση θυσια να το κρυβω. Απο εκει και περα δεν ξερω πως λυνεται αυτο για να φυγει...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Το θεμα ειναι πως σε προσωπικες σχεσεις δεν το κανω αυτο...δεν εχω θεμα να εκφρασω την διαφωνια μου με κατι η να πω οχι, πρεπει να ειναι ατομο που του εχω τεραστια αδυναμια για να νιωσω δυσκολια να πω οχι. Σε επαγγελματικα περιβαλλοντα ομως το παθαινω πολυ επειδη θεωρω καθηκον μου να κανω τη δουλεια μου. Πως σκατα θα πω στο αφεντικο μου οχι; Ακομα και αν λεει μαλακια; Δεν ξερω τον τροπο πως να παρουσιασω την δικη μου πλευρα/λογικη χωρις να δημιουργηθει κλιμα αντιπαραθεσης η συγκρουσης ξερω γω. Εκει δυσκολευομαι και δαγκωνω τη γλωσσα μου. Ειδικα επειδη ξερω πως λογω babyface εμφανισης με οσο ομορφο τροπο και αν εκφρασω την διαφωνια μου θα το παρουν πολυ στραβα γιατι θα τους φανει πολυ αναπαντεχο απο καποια που εχουν ταμπελωμενη στο συραταρακι του μυαλου τους ως το μικρο κοριτσακι.
Σκεψου λιγο ελισαβετ, αμα σου πει οχι καποιος που τον έχεις για σουπερ αυτονομο ανεξάρτητο badass θα σου κατσει το ιδιο στραβα με το να σου πει οχι καποιος που φαινεται πιο γλυκος και πραος; Η διαψευσμενη προσδοκια ειναι που κανει το μπαμ στη περιπτωση μου. Αλλα πως φταιω αμα εχει ο αλλος λαθος προσδοκιες απο εμενα κρινοντας απο τη φατσα μου η την ευγενεια μου;

---

Αυτό που λες τώρα μου κάνει λίγο για φάση διπλωματίας, το πως ελίσσεται κανείς στις κοινωνικές/επαγγελματικές σχέσεις του και νομίζω πως είναι κάτι που μαθαίνεται με την τριβή.
Φυσικά δεν ευθύνεσαι για τις προσδοκίες που μπορεί να έχει ο άλλος κρίνοντας από το παρουσιαστικό σου και όντως έχεις δίκιο πολλές φορές η υπερβολική προθυμία/εργατικότητα/φιλότιμο του άλλου μας κάνει να θεωρούμε οτι μπορούμε να τον ελέγξουμε κιόλας. Αυτό όμως είναι κάτι που φαίνεται στην συνέχεια έτσι κι αλλιώς. Δηλαδή το αν ο αλλος είναι απλά φιλότιμος αλλά θα κρατήσει το όριο του και θα βάλει το στοπ εκεί που πιστεύει ή θα συνεχίσει να προσπαθεί να ευχαριστήσει τους πάντες.

Είσαι σίγουρη οτι αυτή την αίσθηση και την προσδοκία την έχουν από σένα μόνο από το παρουσιαστικό σου; Θα τους κακοφανεί προφανώς μόλις ακούσουν το πρώτο όχι κι εμένα θα μου κακοφαινόταν αν είχα ήδη ταμπελιάσει τον άλλον ως το παιδάκι, αλλά οκ μετά θα το πάρουν απόφαση οτι η Ναταλία λέει και όχι, μέχρι εκεί είναι το όριο της. Και τότε θα σε εκτιμήσουν και θα σε σεβαστούν παραπάνω.

Αν κατάλαβα καλά εσύ φοβάσαι οτι δεν μπορείς να το χειριστείς κάπου στη μέση. Οτι ή θα λες ναι ή αν πεις όχι θα το πεις και τόσο έντονα που θα προκληθεί αναστάτωση. Αυτό όμως μπορεί να γίνεται επειδή το τρενάρεις συνεχώς και μαζεύεις. Αν δοκίμαζες να σε αφήσεις πιο ελεύθερη και να πεις κι ένα όχι εκεί που σου ρχεται από την αρχή χωρίς να το πολυσκεφτείς δεν θα σου έβγαινε με ένταση νομίζω.

Και συμφωνώ με την savatage που σου λέει οτι οι συμπεριφορές μαθαίνονται έστω και μηχανικά/ προσποιητά στην αρχή.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Θελεις να δοκιμασεις μια ασκηση καταγραφης σε τριτο προσωπο?
Δηλαδη οταν κανεις κατι που θεωρεις λαθος που δεν επρεπε να γινει, γραψτο σε τριτο προσωπο. "Πηγε στον ταδε, του ειπε το ταδε και απαντησε ετσι και μετα ενιωθε ετσι και δεν ξερει αν φταιει"
Διαβασε το και σκεψου τι θα σκεφτοσουν για καποιον αλλον και τι θα τον συμβουλευες.

---

Καλή ιδέα, μαρέσει το γράψιμο έτσι κι αλλιώς γράφω συνεχώς.
Θα το δοκιμάσω αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα βοηθήσει γιατί μετά όταν ηρεμώ τα βρίσκουμε με τον εαυτό μου, στις πρώτες στιγμές είναι το θέμα μου που νευριάζω μαζί μου :)

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δικιο εχεις, αλλα και παλι εξαρταται...να πω την μαυρη αληθεια μου μου έχει τυχει να με ενοχλεί/να με κανει να νιωθω αβολα ανθρωπος που το εβγαζε αυτο σε μεγαλο βαθμο και να τον αποφευγω. Ελπιζω πως σε καμια περιπτωση δεν το εχω σε τετοιο βαθμο. Προσπαθω παση θυσια να το κρυβω. Απο εκει και περα δεν ξερω πως λυνεται αυτο για να φυγει...

---

Εδώ είναι το θέμα λοιπόν.
αυτά που προσπαθείς να κρύβεις αυτά μυρίζονται οι άλλοι. Και δεν τα μυρίζονται απλώς, μυρίζονται ότι τα κρύβεις, αυτό είναι το πρόβλημα.
Αν είχες αποδεχτεί οτι οκ είμαι ένα άτομο που χρειάζομαι και φροντίδα που και που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν εκεί. Το οτι το εκλαμβάνεις εσύ ως αδυναμία είναι που τους κάνει κι αυτούς να το θεωρούν αδυναμία.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Εδώ είναι το θέμα λοιπόν.
αυτά που προσπαθείς να κρύβεις αυτά μυρίζονται οι άλλοι. Και δεν τα μυρίζονται απλώς, μυρίζονται ότι τα κρύβεις, αυτό είναι το πρόβλημα.
Αν είχες αποδεχτεί οτι οκ είμαι ένα άτομο που χρειάζομαι και φροντίδα που και που οι άλλοι δεν θα μπορούσαν να πατήσουν εκεί. Το οτι το εκλαμβάνεις εσύ ως αδυναμία είναι που τους κάνει κι αυτούς να το θεωρούν αδυναμία.

---

Δεν νομιζω οτι το εκλαμβανω ως αδυναμια...ειναι αδυναμια. Υπηρξε μια περιοδος στη ζωη μου που το ειχα αποδεχτει ως φυσιολογικο και μου το χρεωσανε. Νιωθω εγκλωβισμενη, μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Το αποδεχομαι μου το χρεωνουν, το καταπιεζω το μυριζονται. Πως σκατα να ξεφυγω απο αυτη τη παγιδα;
Τι επιλογη εχω;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Δεν νομιζω οτι το εκλαμβανω ως αδυναμια...ειναι αδυναμια. Υπηρξε μια περιοδος στη ζωη μου που το ειχα αποδεχτει ως φυσιολογικο και μου το χρεωσανε. Νιωθω εγκλωβισμενη, μπρος γκρεμος και πισω ρεμα. Το αποδεχομαι μου το χρεωνουν, το καταπιεζω το μυριζονται. Πως σκατα να ξεφυγω απο αυτη τη παγιδα;
Τι επιλογη εχω;

---

Δε νομίζω πως είναι αδυναμία. Όλοι οι άνθρωποι θέλουμε κάποιες στιγμές να μας φροντίζουν και κάποιες να φροντίζουμε εμείς τους άλλους. Δεν ξέρω κανέναν που να μην θέλει φροντίδα εκτός από ρομποτ. Χρειάζομαι φροντίδα δεν εννοώ είμαι το αδύναμο πλάσμα που δεν μπορώ να κάνω τίποτα μόνη μου και κρέμομαι από κάποιον κι αμα χάσω την φροντίδα του θα πέσω να πεθάνω. Σημαίνει αφήνομαι να το χαρώ και να το απολάυσω το νοιάξιμο κάποιου χωρίς να το αφήνω να γίνει έλεγχος ή υποτίμηση γιατί ανα πάσα στιγμή ξέρω πως αυτη τη φροντίδα μπορώ να μου τη παρέχω και μόνη μου.

Τι εννοείς την αποδέχτηκες και σου τη χρεώσανε; από το λίγο που μπορώ να σε ξέρω εδώ, δεν μπορώ να σε φανταστώ να κρεμιέσαι από κάποιον και να εκλιπαρείς για την φροντίδα του, οπότε είσαι σίγουρη πως δεν σε χρεώσανε παραπάνω; Γιατί οκ, ο καθένας ο, τι θέλει μπορεί να χρεώνει, δεν σημαίνει πως εμείς πρέπει να αναλάβουμε κιόλας το χρέος . Καμιά φορά παρα είναι φουσκωμένο και το επιστρέφουμε κιόλας.

Έγραψα σε προηγούμενο ποστ (βαριέμαι να το βρω τώρα) συγκεκριμένο παράδειγμα με μένα.
Εγώ θεωρώ αδυναμία δικιά μου το να κάνω μια βλακεία κάπου. Αυτό οι άλλοι ή κάποιοι που με ξέρουν το χουν μυριστεί. ¨Ετσι τους δίνω το πάτημα μόλις την κάνω την βλακεία να μου την πουν αμέσως. Εγώ από αυτό γίνομαι έξαλλη. Γιατί μου τη λένε οι αλλοι, είναι άλλο θέμα μπορεί κι εκείνοι να χουν τα δικά τους, μπορεί η άλλη να θέλει να αποδείξει πως είναι καλύτερη, πως τα χειρίζεται καλύτερα αυτά τα θέματα..δεν έχει σημασία. Σημασία έχει εγώ γιατί τσιμπάω και μου χαλάει την διάθεση αυτό και με κάνει έξαλλη; Γιατί πατάει σε δικό μου θέμα πάνω. Γιατί εγώ πρώτη το θεωρώ ελάττωμα/αδυναμία. Αν δεν το θεωρούσα πολύ πιθανό η άλλη πάλι να είχε το ίδιο φέρσιμο αλλά εγώ δεν θα το πρόσεχα καν, δεν θα το έτρεφα ώστε να συνεχίζει, δεν θα με άγγιζε.

Τι θέλω να πω....αν εσύ δεν είχες την μύγα ώστε να θεωρείς αδυναμία δικιά σου αυτό το φέρσιμο, δεν θα σε ενοχλούσε η συμπεριφορά των γύρω σου, δεν θα την πρόσεχες καν. Στο παράδειγμα που φέρνεις για την δουλειά πχ κάποια άλλη στη θέση σου πιθανό να ένιωθε και τυχερή κι ότι οι άλλοι την νοιάζονται και την προσέχουν. Μη σου φανεί παράξενο αν στη δουλειά κάποιοι σε θεωρούν ευνοημένη και οτι έχεις την συμπαθεια του αφεντικού.
Αρχικά δηλαδή μπορεί να ναι κάτι που δεν σε αφορά, να ναι μόνο τυο αφεντικού άγχος για την δουλειά ή τάση να σε προστατεύσει επειδή έχεις babyface ή σε συμπάθησε ή οτιδήποτε αλλά νομίζω οτι από κει και μετά τρέφεται επειδή εσύ το ερμηνεύεις έτσι. Κάνει το αφεντικό την πρώτη κίνηση, σκέφτεσαι εσύ "α βγάζω αδυναμία κι οι άλλοι πάνε να με καπελώσουν ή μου φέρονται σαν μωρό" και διαβάζει το αφεντικό σου "α η Ναταλία είναι ανασφαλής, ας την προστατεύσω κι άλλο/ ας την προσέχω παραπάνω/ ας την καπελώσω."

Μπορει να εχεις δικιο ελισαβετ...αν και δεν νομιζω πως κανω λαθος στο κομματι οτι δεν με εμπιστευεται στη δουλεια μου το αφεντικο μου. Ουσιαστικα μου το εχει πει στα ισα πριν καποιους μηνες. Λεει Ναταλια να σου μιλησω...μια χαρα ειναι ολα μην ανησυχεις, απλα καμια φορα ξεχνας ενα πραγματακι εδω δεν κανεις κατι σωστα εκει και με αγχωνει αυτο, νιωθω οτι πρεπει συνεχεια να σε τσεκαρω. Οταν θα νιωσω οτι δεν χρειαζεται να σε τσεκαρω πια θα σε κερασω ενα μπουκαλι κρασι. Ε ακομα ερχεται το κρασι λολ...και δεν ξερω τι θα μπορουσα να κανω πλεον που εχει εδραιωθει σταθερα αυτος ο φαυλος κυκλος που κανω κατι διαφορετικα, μου την λεει/με διορθωνει και τελικα με αποσυντονιζει και παλι κατι βρισκει που δεν κανω σωστα. Και δεν εχω θεμα να αναλαβω την ευθυνη, υπηρξαν πραγματα που ειχα κανει λαθος μεχρι να μαθω την δουλεια και ηταν μαλακιες απο μερους μου. Αλλα απο ενα σημειο και μετα ειναι επειδη με αποσυντονιζει εκεινη και μπλεκεται στα ποδια μου. Μαλακια μου που δεν μπορω να λειτουργησω εξισου καλα υπο πιεση η δε πα ο κοσμος γυρω μου να καιγεται που λεει ο λογος αλλα δεν μπορω. Γιατι κι εγω οταν ανακατευεται και μου λεει μπλα μπλα προσπαθω και εχω στο μυαλο μου αυτο που μου ειπε και αγχωνομαι να την ευχαριστησω και να παψει επιτελους να το κανει και με αγχωνει και με αποσυντονιζει εκεινη τη στιγμη απο αλλα πραγματα και ξανα απο την αρχη ο κυκλος...τωρα που τα διαβαζω ετσι γραμμενα καταλαβαινω πως ισως φταιω εγω. Θεωρητικα θα επρεπε μαλλον να μην αποσυντονιζομουν ετσι ευκολα απο αλλους ανθρωπους και να κανω τη δουλεια μου, ειναι δικο μου ελαττωμα αυτο...

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Μπορει να εχεις δικιο ελισαβετ...αν και δεν νομιζω πως κανω λαθος στο κομματι οτι δεν με εμπιστευεται στη δουλεια μου το αφεντικο μου. Ουσιαστικα μου το εχει πει στα ισα πριν καποιους μηνες. Λεει Ναταλια να σου μιλησω...μια χαρα ειναι ολα μην ανησυχεις, απλα καμια φορα ξεχνας ενα πραγματακι εδω δεν κανεις κατι σωστα εκει και με αγχωνει αυτο, νιωθω οτι πρεπει συνεχεια να σε τσεκαρω. Οταν θα νιωσω οτι δεν χρειαζεται να σε τσεκαρω πια θα σε κερασω ενα μπουκαλι κρασι. Ε ακομα ερχεται το κρασι λολ...και δεν ξερω τι θα μπορουσα να κανω πλεον που εχει εδραιωθει σταθερα αυτος ο φαυλος κυκλος που κανω κατι διαφορετικα, μου την λεει/με διορθωνει και τελικα με αποσυντονιζει και παλι κατι βρισκει που δεν κανω σωστα. Και δεν εχω θεμα να αναλαβω την ευθυνη, υπηρξαν πραγματα που ειχα κανει λαθος μεχρι να μαθω την δουλεια και ηταν μαλακιες απο μερους μου. Αλλα απο ενα σημειο και μετα ειναι επειδη με αποσυντονιζει εκεινη και μπλεκεται στα ποδια μου. Μαλακια μου που δεν μπορω να λειτουργησω εξισου καλα υπο πιεση η δε πα ο κοσμος γυρω μου να καιγεται που λεει ο λογος αλλα δεν μπορω. Γιατι κι εγω οταν ανακατευεται και μου λεει μπλα μπλα προσπαθω και εχω στο μυαλο μου αυτο που μου ειπε και αγχωνομαι να την ευχαριστησω και να παψει επιτελους να το κανει και με αγχωνει και με αποσυντονιζει εκεινη τη στιγμη απο αλλα πραγματα και ξανα απο την αρχη ο κυκλος...τωρα που τα διαβαζω ετσι γραμμενα καταλαβαινω πως ισως φταιω εγω. Θεωρητικα θα επρεπε μαλλον να μην αποσυντονιζομουν ετσι ευκολα απο αλλους ανθρωπους και να κανω τη δουλεια μου, ειναι δικο μου ελαττωμα αυτο...

---

Να πω κάτι πρακτικό; Εφόσον μοιάζει να έχετε ένα καλό κλίμα στην δουλειά και το αφεντικό σου είναι οκ κτλ γιατί δεν της μιλάς ανοιχτά;
Ας πούμε να της πεις αυτό που έγραψες τώρα και εδώ (που εγώ δεν το βρίσκω ελάττωμα, το βρίσκω φυσιολογικό να σε αγχώνει όταν νιώθεις συνεχώς οτι σε τσεκάρει). Θα μπορούσες πχ να της πεις να σου αφήσει λίγο χρόνο χωρίς να παρεμβαίνει συνεχώς για να δεις πως θα τα πας χωρίς αυτό το άγχος συνεχώς από πάνω σου.

Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά αν έχει να κάνει και με κόσμο και έχεις το αφεντικό συνεχώς να σε διορθώνει, δεν το βρίσκω καθόλου παράλογο να κάνεις συνεχώς λάθη μετά.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Να πω κάτι πρακτικό; Εφόσον μοιάζει να έχετε ένα καλό κλίμα στην δουλειά και το αφεντικό σου είναι οκ κτλ γιατί δεν της μιλάς ανοιχτά;
Ας πούμε να της πεις αυτό που έγραψες τώρα και εδώ (που εγώ δεν το βρίσκω ελάττωμα, το βρίσκω φυσιολογικό να σε αγχώνει όταν νιώθεις συνεχώς οτι σε τσεκάρει). Θα μπορούσες πχ να της πεις να σου αφήσει λίγο χρόνο χωρίς να παρεμβαίνει συνεχώς για να δεις πως θα τα πας χωρίς αυτό το άγχος συνεχώς από πάνω σου.

Δεν ξέρω τι δουλειά κάνεις, αλλά αν έχει να κάνει και με κόσμο και έχεις το αφεντικό συνεχώς να σε διορθώνει, δεν το βρίσκω καθόλου παράλογο να κάνεις συνεχώς λάθη μετά.

---

Το εχω σκεφτει αλλα δισταζω να το κανω...ειναι αυτο που εγραψα και πριν, φοβαμαι μη μου βγει με λαθος τροπο, ειτε πιο αγανακτισμενο απο οσο θα επρεπε η σαν παραπονο...στη μια περιπτωση δεν θελω να δημιουργηθει θεμα και στην αλλη φοβαμαι πως θα ενισχυε την αισθηση οτι εχει να κανει με παιδι...
Το σκεφτομαι εδω και καιρο. Για την ακριβεια προσπαθω να φανταστω στο μυαλο μου πως θα ηταν μια τετοια συζητηση και να το οργανωσω και μετα ειναι και το θεμα να βρεθει η καταλληλη στιγμη και να μου βγει στη πραξη με τον τροπο που το ηθελα και οχι οπως να ναι. Δυσκολευομαι να το κανω ακομα και αυτο. Και το κακο ειναι πως οσο δεν μιλαω τοσο μαζευεται ολο αυτο μεσα μου και με σκαει και τοσο πιο δυσκολο γινεται να κανω αυτο που λες με σωστο τροπο.
Αλλο να πεις πανω στη βραση που κολλαει το σιδερο για το καθετι οτι αυτη τη στιγμη διαφωνω με αυτο το πραγμα επειδη μπλα μπλα και να γινει συνεννοηση επιτοπου για καποιο συγκεκριμενο πραγμα χωρις καταπιεσμενα συναισθηματα για καμποσες αλλες παρομοιες περιπτώσεις και αλλο να πεις εχω παρατηρησει οτι γινεται αυτο και αυτο και μου προκαλει το ταδε.. Αυτο ειναι σαν παραπονο η σαν να της λεω γενικα τι να κανει και τι να μην κανει. Θεωρω πως δημιουργει μια αβολη αισθηση οσο καλη κι αν ειναι η προθεση και απο τις δυο πλευρες.
Και αυτο το τελευταιο δεν ειναι ιδεα μου. Εχει τυχει να αντιληφθει οτι με απελπιζει με το να ανακατευεται τοσο πολυ (ισως επειδη εχω κακο ποκερ φεις) και μια φορα που ηθελε να μου πει κατι και γυρισα στο ακουσμα του ονοματος μου και την κοιταξα με προσμονη η ισως και αγχος οτι ναι τι; Αρχισε να γελαει λιγο νευρικα πριν πει τι ηθελε. Σε φαση "νιωθω αβολα να σου πω ΠΑΛΙ κατι γιατι βλεπω στη φατσα σου οτι σε εχω πρηξει, το κουτελο σου γραφει ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΕΣ ΠΟΙΑ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ λυπησου με...και μια φορα (δεν θυμαμαι αν ηταν η ιδια μερα), αφου ειχε περάσει η πολλη δουλεια μου ζητησε συγνωμη επειδη λεει ημουν σκληρη μαζι σου πριν. Εγω δεν ειχα πει τιποτα.
Δεν ξερω αν εγραψα καλα αυτο που θελω να πω και αν καταλαβαινεις που δισταζω παντως...ναι ενα κομματι της δουλειας εχει να κανει με κοσμο. Και η ειρωνια ειναι πως οταν λειπει η δεν ανακατευεται η αφεντικινα μου η μια αλλη συναδελφος που εχει την ταση να φερεται το ιδιο με εκεινη αποδιδω τελεια στη δουλεια μου. Και λεω γαμωτο δηλαδη. Εκ των πραγματων δεν γινεται να μου αναγνωριστει ποτε οτι μπορω να κανω τοσο καλα τη δουλεια μου και ως αποτελεσμα να με αφησει ησυχη. Αυτο επειδη δεν γινεται να το δει εφοσον οταν ειναι παρουσα μου χαλαει την επιδοση.
-__-
Με τρελαινει αυτο το πραγμα.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Καλή ιδέα, μαρέσει το γράψιμο έτσι κι αλλιώς γράφω συνεχώς.
Θα το δοκιμάσω αν και δεν ξέρω κατα πόσο θα βοηθήσει γιατί μετά όταν ηρεμώ τα βρίσκουμε με τον εαυτό μου, στις πρώτες στιγμές είναι το θέμα μου που νευριάζω μαζί μου :)

---

Ε τοτε δεν ειναι και τοσο καλη ιδεα. Με δυο τροπους θα μπορουσε να βοηθησει. Ειτε να τα βρισκεις μαζι σου αργοτερα και να κανεις ανακωχη και να ηρεμεις (δε σου χρειαζεται, το κανεις ηδη)
Ειτε να αρχισεις να ανεβαζεις ταχυτητα για να γλιτωσεις την αγγαρεια της καταγραφης και τελικα να φτασεις να συνειδητοποιεις σχεδον αμεσως οτι "Δεν τρεχει τιποτα". Ουτε αυτο θα γινει, αφου σου αρεσει η φαση καταγραφης, δεν το βρισκεις αγγαρεια.

χαχαχαχχα οποτε ακυρο :)

Αν και δε συμφωνω στο "μυριζονται την ανασφαλεια", μου θυμιζει τους κυνοφοβικους που λενε οτι τα σκυλια μυριζουν το φοβο και αγριευουν λοοοολ Θα μας ειχαν κατασπαραξει ως ειδος αν ισχυε αυτο.
Παρολαυτα μετα απο συγκεκριμενες περιγραφες που εκανε η Ναταλια, οκ οντως η αφεντικινα ακομη θεωρει οτι χρειαζεται να επιβλεπει και να διορθωνει.
Ναταλια, οταν κανεις κατι λαθος και στο διορθωνει, μετα το επαναλαμβανεις? Δηλαδη ουσιαστικα αυτη η πιεστικη διαδικασια γινεται για τα ιδια πραγματα επαναλαμβανομενα?

Quote:

---

Originally Posted by savatage

Αν και δε συμφωνω στο "μυριζονται την ανασφαλεια", μου θυμιζει τους κυνοφοβικους που λενε οτι τα σκυλια μυριζουν το φοβο και αγριευουν λοοοολ Θα μας ειχαν κατασπαραξει ως ειδος αν ισχυε αυτο.
Παρολαυτα μετα απο συγκεκριμενες περιγραφες που εκανε η Ναταλια, οκ οντως η αφεντικινα ακομη θεωρει οτι χρειαζεται να επιβλεπει και να διορθωνει.
Ναταλια, οταν κανεις κατι λαθος και στο διορθωνει, μετα το επαναλαμβανεις? Δηλαδη ουσιαστικα αυτη η πιεστικη διαδικασια γινεται για τα ιδια πραγματα επαναλαμβανομενα?

---

Οχι...αμα ειναι οντως δικο μου λαθος δεν επαναλαμβανεται ποτε ξανα. Εχει τυχει ομως να μου πει επανειλημμενα για το ιδιο πραγμα ενω την δευτερη και τριτη φορα δεν το ειχα κανει εγω, το ειχαν κανει συναδελφοι μου και απλα ειμαι το πρωτο ατομο που σκεφτεται αμα κατι δεν γιβεται σωστα. Αλλα δεν ειπα τιποτα, μου φαινοταν παιδιαστικο να πω "δεν ημουν εγω" και δεν ηθελα να ρουφιανεψω για τις συναδελφους και να χαλασει το κλιμα, μου φανηκε μικροτητα. Ειπα μεσα μου οκ, θα πω ναι, θα αναλαβω την ευθυνη και θα φροντισω να μη γινει ξανα. Τις δυο φορες που προσπαθησα να πω στις συναδελφους μου ξερεις η ταδε θελει να το κανουμε αυτο ετσι μου ειπαν απλα οκ, δεν πειραζει δεν ειναι εδω! Και δεν ενιωσα καλα να πω πιο ευθεως μην κανεις αυτη την μαλακια γιατι δεν ηθελα να χαλασει η ατμοσφαιρα με τις παλιοτερες συναδελφους με τα διπλασια χρονια μου...ποια ειμαι να τους πω τι να κανουν; Ισως ηταν λαθος μου που δεν το ειπα αμεσως στην αφεντικινα μου αλλα δεν μου βγηκε επειδη ειχε παρει φορα και μου εξηγουσε αναλυτικα γιατι το θελει ετσι και οχι αλλιως. Και μετα απο την μακροσκελη αναλυτικη ευγενικη εξηγηση να της πω ωραια τα λετε αλλα δεν ημουν εγω; Λολ.
Η τυχαινει καμια φορα να μην εχει καποιο ιδιαιτερο νοημα αυτο που θα μου πει ειτε το κανω ετσι ειτε αλλιως, αμα με εμπιστευοταν θα εξαρτωνταν απο την κριση μου το πως θα το εκανα. Αλλα απλα νιωθει την αναγκη να με ελεγχει επειδη λογω των παραπανω δεν με εμπιστευεται.
Αμα κρατουσα λιστα ρε συ savatage με τα οσα κανω εγω λαθος καταλαθος και τα οσα κανουν οι αλλες λαθος απο προθεση δεν θα ημουν ο μαλακας της υποθεσης. Επισης υπαρχουν ενα σωρο πραγματα που αμα τα κανω εγω με διορθωνει αλλα αμα τα κανει αλλη ουτε που τα βλεπει. Και αυτο πιστευω ειναι θεμα παρουσιαστικου και τσαμπουκα στη γλωσσα του σωματος, τιποτα αλλο.
Ετσι νιωθω.
Εκτος αμα δεν μπορω οντως να κανω τη δουλεια σωστα. Τι να πω σε αυτη τη περιπτωση φταιω και χαρη μου κανει που με κραταει. Αλλα αμα σκεφτομαι οτι μου κανει χαρη πως θα τολμησω να κανω τη συζητηση που λεγαμε με την ελισαβετ; Πρεπει να κρατησω το στομα μου κλειστο σε αυτη τη περιπτωση και δεν υπαρχει τροπος να μαθω αν οντως με αποσυντονιζει η αν ειμαι εγω αχρηστη.
Ειναι σκατοκατασταση.

ΟΚ αυτο ειναι πολυ καλο, το οτι δεν επαναλαμβανεις τα ιδια λαθη. Σημαινει οτι καποια στιγμη σιγουρα θα φτασεις να κανεις τις δουλειες αυτοματα.
Στο αλλο κομματι τωρα, της ρουφιανιας. Σιγουρα ειναι ασχημο να παιρνεις την ευθυνη για λαθη των αλλων και ειδικα οταν αυτοι οι αλλοι ειναι αγνωστοι και δεν εχουν αναγκη καλυψης.
Οποτε αντι να κανεις συζητηση με την αφεντικινα που μπορει οντως να φανει σαν γκρινια και να το παρει και αυτη στραβα, κανε κατι αλλο πιο λαητ.
Οταν οι αλλες κανουν μαλακιες, πετα καμμια ατακα χιουμοριστικη τυπου "Ας το κανουμε οπως το θελει η ταδε για να μη μας κατσαδιασει οταν το δει χχιχιχι χουχουχου" ορ σαμθινγκ.Και να επιμεινεις, αν χρειαστει πες και την αληθεια, οτι θα την πληρωσεις εσυ, πραγμα που εχει ξαναγινει και δεν τις ρουφιανεψες.
Αν δεν πιασει ουτε αυτο, μιλα ειλικρινα στην αφεντικινα οποτε σου δειχνει κατι για το οποιο δε φταις εσυ. "Εκτιμω πολυ οσα μου δειχνετε για αυτο και εχω βελτιωθει στα λαθη που εκανα και δεν τα επαναλαμβανω, για αυτο και το συγκεκριμενο που βλεπετε δεν το εχω κανει εγω, θυμομουν πολυ καλα πώς το ειχατε ζητησει".
Δεν ειναι δικη σου ευθυνη το οτι οι αλλες ειναι πιο χαλαρες και τους ξεφευγουν και καποια πραγματα. Και η αφεντικινα λογικο να χανει καποια σκηνικα και να σχηματιζει λαθος αποψη, ουτε αυτο ειναι δικη σου ευθυνη.
Ευθυνη δικη σου ειναι να προστατεψεις την πλευρα σου, οι αλλες δε σου ειναι τιποτα και πιθανοτατα να μην εκαναν το ιδιο για σενα.
Στο κομματι του αγχος λογω επιβλεψης, θα βελτιωνεσαι ολο και περισσοτερο λογω εμπειριας κι ας μην εχεις ξεπερασει την ανασφαλεια οταν καποιος σε παρατηρει για να σε κρινει. Θα μαθεις τη δουλεια τοσο καλα που θα παρεις και το μπουκαλι το κρασι. Η γυναικα αυτη το ξερει και το παραδεχτηκε οτι σε πρηζει και σου χαλαει την ψυχολογια, ειναι τοσο ντομπρα που θα το παραδεχτει εξισου αμεσα οταν καταλαβει οτι σου την ειπε για λαθος που δεν εγινε απο σενα.

Quote:

---

Originally Posted by savatage

ΟΚ αυτο ειναι πολυ καλο, το οτι δεν επαναλαμβανεις τα ιδια λαθη. Σημαινει οτι καποια στιγμη σιγουρα θα φτασεις να κανεις τις δουλειες αυτοματα.
Στο αλλο κομματι τωρα, της ρουφιανιας. Σιγουρα ειναι ασχημο να παιρνεις την ευθυνη για λαθη των αλλων και ειδικα οταν αυτοι οι αλλοι ειναι αγνωστοι και δεν εχουν αναγκη καλυψης.
Οποτε αντι να κανεις συζητηση με την αφεντικινα που μπορει οντως να φανει σαν γκρινια και να το παρει και αυτη στραβα, κανε κατι αλλο πιο λαητ.
Οταν οι αλλες κανουν μαλακιες, πετα καμμια ατακα χιουμοριστικη τυπου "Ας το κανουμε οπως το θελει η ταδε για να μη μας κατσαδιασει οταν το δει χχιχιχι χουχουχου" ορ σαμθινγκ.Και να επιμεινεις, αν χρειαστει πες και την αληθεια, οτι θα την πληρωσεις εσυ, πραγμα που εχει ξαναγινει και δεν τις ρουφιανεψες.
Αν δεν πιασει ουτε αυτο, μιλα ειλικρινα στην αφεντικινα οποτε σου δειχνει κατι για το οποιο δε φταις εσυ. "Εκτιμω πολυ οσα μου δειχνετε για αυτο και εχω βελτιωθει στα λαθη που εκανα και δεν τα επαναλαμβανω, για αυτο και το συγκεκριμενο που βλεπετε δεν το εχω κανει εγω, θυμομουν πολυ καλα πώς το ειχατε ζητησει".
Δεν ειναι δικη σου ευθυνη το οτι οι αλλες ειναι πιο χαλαρες και τους ξεφευγουν και καποια πραγματα. Και η αφεντικινα λογικο να χανει καποια σκηνικα και να σχηματιζει λαθος αποψη, ουτε αυτο ειναι δικη σου ευθυνη.
Ευθυνη δικη σου ειναι να προστατεψεις την πλευρα σου, οι αλλες δε σου ειναι τιποτα και πιθανοτατα να μην εκαναν το ιδιο για σενα.
Στο κομματι του αγχος λογω επιβλεψης, θα βελτιωνεσαι ολο και περισσοτερο λογω εμπειριας κι ας μην εχεις ξεπερασει την ανασφαλεια οταν καποιος σε παρατηρει για να σε κρινει. Θα μαθεις τη δουλεια τοσο καλα που θα παρεις και το μπουκαλι το κρασι. Η γυναικα αυτη το ξερει και το παραδεχτηκε οτι σε πρηζει και σου χαλαει την ψυχολογια, ειναι τοσο ντομπρα που θα το παραδεχτει εξισου αμεσα οταν καταλαβει οτι σου την ειπε για λαθος που δεν εγινε απο σενα.

---

Τι να πω μακαρι να εχεις δικιο...απλα αμφιβαλλω για το κατα ποσω μπορω οντως να παρω τον ελεγχο πλεον για να αλλαξουν οι ισορροπιες...πρωτες εντυπωσεις κλπ...παντως αμα μου πει ξανα για κατι που δεν εκανα θα προσπαθησω να το πω επι τοπου.

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Τι να πω μακαρι να εχεις δικιο...απλα αμφιβαλλω για το κατα ποσω μπορω οντως να παρω τον ελεγχο πλεον για να αλλαξουν οι ισορροπιες...πρωτες εντυπωσεις κλπ...παντως αμα μου πει ξανα για κατι που δεν εκανα θα προσπαθησω να το πω επι τοπου.

---

Αυτό να κάνεις όντως την επόμενη φορά, μη το αφήσεις να μαζευτεί. Γιατί καταλαβαίνω αυτό που λες οτι αν μαζεύονται μετά φοβάσαι το ύφος που θα σου βγει όταν πας να το πεις. Λογικό είναι αυτό. Αν έχεις μαζέψει 100 παραπονάκια πως να βγει μετά στο ευγενικό χωρίς ένταση;
Οπότε μάλλον πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις ένα μικρό delete στα όσα έγιναν και να φροντίσεις να μην μαζευτούν άλλα, την επόμενη φορά που θα σου κάνει παρατήρηση για κάτι πεστο κατευθείαν εκείνη την ώρα. Και συγγνώμη αλλά δεν είναι κάρφωμα κάτι που δεν έκανες εσύ να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη του. Δεν λέω να βάλεις την κουκούλα και νακαρφώσεις ποιος το έκανε αλλά αν βλέπεις οτι συνεχώς χρεώνεσαι και λάθη άλλων κακώς το αφήνεις να συνεχίζεται. Έτσι όπως το λες μάλλον βρήκε εσένα την πρόθυμη να ακους παρατηρήσεις και στα χρεώνει όλα. Δηλαδή τι; Βλέπει κάτι που έγινε λάθος και αμέσως θεωρεί δεδομένο οτι το έκανες εσύ χωρίς να ρωτήσει καν; Κι οι άλλοι συνάδελφοι όταν βλέπουν οτι το ρίχνει σε σένα δεν πετάγονται να πούνε οτι α αυτό δεν το έκανε η Ναταλία αλλά εγώ;

Quote:

---

Originally Posted by Natalia_sups

Οχι...αμα ειναι οντως δικο μου λαθος δεν επαναλαμβανεται ποτε ξανα. Εχει τυχει ομως να μου πει επανειλημμενα για το ιδιο πραγμα ενω την δευτερη και τριτη φορα δεν το ειχα κανει εγω, το ειχαν κανει συναδελφοι μου και απλα ειμαι το πρωτο ατομο που σκεφτεται αμα κατι δεν γιβεται σωστα. Αλλα δεν ειπα τιποτα, μου φαινοταν παιδιαστικο να πω "δεν ημουν εγω" και δεν ηθελα να ρουφιανεψω για τις συναδελφους και να χαλασει το κλιμα, μου φανηκε μικροτητα. Ειπα μεσα μου οκ, θα πω ναι, θα αναλαβω την ευθυνη και θα φροντισω να μη γινει ξανα. Τις δυο φορες που προσπαθησα να πω στις συναδελφους μου ξερεις η ταδε θελει να το κανουμε αυτο ετσι μου ειπαν απλα οκ, δεν πειραζει δεν ειναι εδω! Και δεν ενιωσα καλα να πω πιο ευθεως μην κανεις αυτη την μαλακια γιατι δεν ηθελα να χαλασει η ατμοσφαιρα με τις παλιοτερες συναδελφους με τα διπλασια χρονια μου...ποια ειμαι να τους πω τι να κανουν; Ισως ηταν λαθος μου που δεν το ειπα αμεσως στην αφεντικινα μου αλλα δεν μου βγηκε επειδη ειχε παρει φορα και μου εξηγουσε αναλυτικα γιατι το θελει ετσι και οχι αλλιως. Και μετα απο την μακροσκελη αναλυτικη ευγενικη εξηγηση να της πω ωραια τα λετε αλλα δεν ημουν εγω; Λολ.
Η τυχαινει καμια φορα να μην εχει καποιο ιδιαιτερο νοημα αυτο που θα μου πει ειτε το κανω ετσι ειτε αλλιως, αμα με εμπιστευοταν θα εξαρτωνταν απο την κριση μου το πως θα το εκανα. Αλλα απλα νιωθει την αναγκη να με ελεγχει επειδη λογω των παραπανω δεν με εμπιστευεται.
Αμα κρατουσα λιστα ρε συ savatage με τα οσα κανω εγω λαθος καταλαθος και τα οσα κανουν οι αλλες λαθος απο προθεση δεν θα ημουν ο μαλακας της υποθεσης. Επισης υπαρχουν ενα σωρο πραγματα που αμα τα κανω εγω με διορθωνει αλλα αμα τα κανει αλλη ουτε που τα βλεπει. Και αυτο πιστευω ειναι θεμα παρουσιαστικου και τσαμπουκα στη γλωσσα του σωματος, τιποτα αλλο.
Ετσι νιωθω.
Εκτος αμα δεν μπορω οντως να κανω τη δουλεια σωστα. Τι να πω σε αυτη τη περιπτωση φταιω και χαρη μου κανει που με κραταει. Αλλα αμα σκεφτομαι οτι μου κανει χαρη πως θα τολμησω να κανω τη συζητηση που λεγαμε με την ελισαβετ; Πρεπει να κρατησω το στομα μου κλειστο σε αυτη τη περιπτωση και δεν υπαρχει τροπος να μαθω αν οντως με αποσυντονιζει η αν ειμαι εγω αχρηστη.
Ειναι σκατοκατασταση.

---

Nαταλία καλημέρα, μια γρήγορη ερώτηση από όλες τις συναδέλφους σου ποια έχει τα περισσότερα προσόντα, όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς;

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Αυτό να κάνεις όντως την επόμενη φορά, μη το αφήσεις να μαζευτεί. Γιατί καταλαβαίνω αυτό που λες οτι αν μαζεύονται μετά φοβάσαι το ύφος που θα σου βγει όταν πας να το πεις. Λογικό είναι αυτό. Αν έχεις μαζέψει 100 παραπονάκια πως να βγει μετά στο ευγενικό χωρίς ένταση;
Οπότε μάλλον πρέπει να προσπαθήσεις να κάνεις ένα μικρό delete στα όσα έγιναν και να φροντίσεις να μην μαζευτούν άλλα, την επόμενη φορά που θα σου κάνει παρατήρηση για κάτι πεστο κατευθείαν εκείνη την ώρα. Και συγγνώμη αλλά δεν είναι κάρφωμα κάτι που δεν έκανες εσύ να μην αναλαμβάνεις την ευθύνη του. Δεν λέω να βάλεις την κουκούλα και νακαρφώσεις ποιος το έκανε αλλά αν βλέπεις οτι συνεχώς χρεώνεσαι και λάθη άλλων κακώς το αφήνεις να συνεχίζεται. Έτσι όπως το λες μάλλον βρήκε εσένα την πρόθυμη να ακους παρατηρήσεις και στα χρεώνει όλα. Δηλαδή τι; Βλέπει κάτι που έγινε λάθος και αμέσως θεωρεί δεδομένο οτι το έκανες εσύ χωρίς να ρωτήσει καν; Κι οι άλλοι συνάδελφοι όταν βλέπουν οτι το ρίχνει σε σένα δεν πετάγονται να πούνε οτι α αυτό δεν το έκανε η Ναταλία αλλά εγώ;

---

Δυστυχως ναι, αμα δεν με βλεπει επιτοπου να κανω κατι που θελει να διορθωσει αλλα βλεπει οτι κατι έχει γινει λαθος γενικα χωρις να ξερει ποιος το εκανε, απλα υποθετει πως ημουν εγω και εξηγει το πως και το τι συμβαίνει εμενα, δεν ρωταει ποιος το εκανε. Εγω τι να κανω μετα; Να τα εξηγω στις συναδελφους μου ενω ειμαι η καινουρια με τα μισα τους χρονια ενω εχουν παιδια στην ηλικια μου; Σαλτα και...θα μου πουνε και καλα θα κανουν. Ειναι δουλεια της μανατζερ αυτη οχι δικια μου.
Μια φορα που πηγα να πω δεν ημουν εγω λεει ναι οκ δεν ψαχνω ποιον να επιπληξω απλα σου μαθαινω να ξερεις πως ειναι το σωστο...ναι οκ λεω καταλαβαινω. Δεν ειπα ομως οτι παρολα αυτα υπεθεσε οτι ημουν εγω και αλλη φορα να προσπαθησει να ρωταει και οτι αμα ηταν οντως δικια μου η μαλακια δεν θα εχω θεμα να το παραδεχτω...
Και δεν ξερω αν τελικα πρεπει να κανω συζητηση στην αφεντικινα μου η οχι..ειναι αυτο που λες, φοβαμαι πως δεν θα καταφερω να μου βγει χωρις νοτα αρνητισμου/παραπονου αμα τοσο καιρο βραζω...

Quote:

---

Originally Posted by Numenor

Nαταλία καλημέρα, μια γρήγορη ερώτηση από όλες τις συναδέλφους σου ποια έχει τα περισσότερα προσόντα, όσον αφορά το κομμάτι της δουλειάς;

---

Numenor δυσκολα μου βαζεις...ολοι οι υπαλληλοι ειναι πολυ ικανοι. Αν μιλαμε για συγκριση με εμενα εξαρταται για ποιο κομματι της δουλειας μου μιλαμε. Δεν εχω συγκεκριμενη θεση αναλαμβανω λιγο απο ολα τα καθηκοντα στην επιχειρηση που δουλευω.
Στο μεγαλυτερο κομματι (τις 5 ωρες απο τις 6 η 8) που δουλευω μαζι με αλλο ενα ατομο θα ελεγα πως ειμαι εξισου ικανη με την αλλη γυναικα...46 ετων εκεινη. Απλα εκεινη εχει πολυ περισσοτερο νευρο και τσαμπουκα στον τροπο που κινειται και φυσικα περισσοτερο αερα καθοτι παλιοτερη. Αλλα δεν ειναι καμια επιστημη η δουλεια θεωρω την κανω εξισου καλα...και θα ελεγα ειναι και υπερ μου αυτο επειδη εχω και επιπλεον καθηκοντα στο μυαλο μου περα απο εκεινη να σκεφτομαι. Απλα εγω δεν κινουμαι με τοσο "νευρο" ασχετα που θεωρω κανω εξισου πολλη και εξισου καλη δουλεια.
Οσον αφορα ενα αλλο κομματι της δουλειας μου (μια-μιαμιση ωρα τη μερα) μπορω να πω πως οκ, η συναφελφος ειναι σαφως ικανοτερη. Σκεψου οτι δουλευω με υπολογιστη σε προγραμμα με γλωσσα που δεν ξερω να μιλησω λολ, ειμαι σε επιπεδο "το κοπη τη πιτα". Το τριτο κομματι ειναι καθαρισμα, κλαιν. Ολοι ικανοι ειναι σε αυτο. Γιατι ρωτας;

Απλά για να καταλάβω αν η προϊσταμένη σου έχει θέμα μαζί σου η νιώθει απλά ότι απειλείται από εσένα. Προσπαθώ να βρω και εγώ από τα λεγόμενα σου γιαυτό ρωτάω

Quote:

---

Originally Posted by Numenor

Απλά για να καταλάβω αν η προϊσταμένη σου έχει θέμα μαζί σου η νιώθει απλά ότι απειλείται από εσένα. Προσπαθώ να βρω και εγώ από τα λεγόμενα σου γιαυτό ρωτάω

---

Θα το σκεφτομουν κι εγω αυτο επειδη μου έχει τυχει οντως στην ελλαδα, αλλα εδω δεν εχει λογο να απειλειται κανεις ειναι η αληθεια, γενικα το εργασιακο περιβαλλον δεν ειναι τοσο πολυ ανθρωποφαγο οσο ειμαστε συνηθισμενοι...η ιεραρχια στη δουλεια μου ειναι ξεκαθαρη και θα ελεγα αρκετα ακαμπτη. Και εκτος αυτου δουλειες υπαρχουν για οποιον θελει, δεν θα σκάσει κανεις και δεν θα πεθανει μες στην ανεργια ακομη κανεις εδω...
Επισης η μανατζερ/διευθυντρια της επιχειρησης ειναι το αφεντικο οπως και να εχει. Πιο πανω ειναι μονο ο ιδιοκτητης ο οποιος ουτε καν παταει ουτε καν ξερει τι εχει και ουτε τον πολυνοιαζει τι κανει η μανατζερ. Αυτη στανταρ θα βγει στη συνταξη εκει μεσα, τι να απειληθει. Οπως και φανταζομαι ολοι οι αλλοι ανετα βγαζουν συνταξη εκει μεσα αν δεν επιλεξουν για καποιον λογο να φυγουν.
Η συναδελφος τωρα με το "νευρο"...ποτε μου φερεται σαν...μαμα να το πω; Καλα και προστατευτικα, και ποτε φυσαει και ξεφυσαει επειδη νομιζει οτι στριφογυριζει και τα κανει ολα μονη της. Που πιστευω δεν ισχυει καθολου. Το οτι αυτη στρεσσαρεται πολυ και κινειται σαν να τη τσιμπησε μελισσα δεν σημαινει οτι εγω που κινουμαι πιο ηρεμα κανω λιγοτερη δουλεια, θα ελεγα ισα ισα σκιζομαι για να μη γκρινιαζει. Το οτι τη κοφτει μη τυχον και κουραστει πιο πολυ απο εμενα πιστευω ειναι αυτο που την στρεσσαρει και την κουραζει πιο πολυ απο ολα τελικα...καιει τζαμπα εγκεφαλικα κυτταρα και ενεργεια σε αυτο το πραγμα.
Σημερα υπηρξε και εξελιξη...αυτη φευγει μιαμιση ωρα νωριτερα απο εμενα απο αυτο το ποστο...και καποια στιγμη που ξεφουσουσε παλι μου λεει Ναταλια μπορεις να κανεις λιγο πιο γρηγορα; Και λεω ηρεμησε, εχω χρονο, μην αγχωνεσαι. Και πηγε και παραπονεθηκε οταν τελειωσε στην αφεντικινα μας.
Με φωναξε εκεινη μετα να μιλησουμε. Ωραια ειπα ηθελα και εγω να σας μιλησω...πες μου πρωτη μου λεει. Και της εξηγησα με μερικα συγκεκριμενα παραδειγματα που συζητησαμε αυτον τον φαυλο κυκλο που λεγαμε, οτι με διορθωνει μου λεει, μπλα μπλα, στρεσσαρομαι, δεν αποδιδω εξισου καλα, ως αποτελεσμα νιωθει την αναγκη να με πρηζει κι αλλο...και συμφωνησε οτι οντως ειναι φαυλος κυκλος αυτο. Προτεινα να δοκιμασει ενα μικρο αλμα πιστης και να μην επεμβαινει πανω στη δραση/βραση αμα δεν της αρεσει κατι και να δει μεχρι τελους πως θα το διαχειριστω μονη μου και να μου λεει μετα οτι οκ την επομενη φορα ομως μπλα μπλα...οτι ισως ετσι σπασει λιγο αυτος ο κυκλος. Και συμφωνησε οτι οντως εχει την ταση να επεμβαινει και οτι ισχυει αυτο με τον φαυλο κυκλο. Δεν ξερω κατα ποσο το εννοουσε και τι θα γινει στη πραξη παλι αλλα ενιγουει...
Και μετα πηγε να μου πει κατι για τον χρονο...οτι οι αλλοι υπαλληλοι παραπονιουνται και καλα (μου το εθεσε γενικα, αμεσως καταλαβα οτι επροκειτο για εκεινη που κανουμε 5 ωρες μαζι)... επειδη η αλλη υπαλληλος λεει δεν μιλαει καλα αγγλικα δεν μπορει παντα να επικοινωνησει πανω στη πολλη δουλεια και το στρες αποτελεσματικα και προτιμα απο το να μου πει κατι να τα κανει ολα μονη της και οτι θέλει η μανατζερ να ειμαι πιο ανεξαρτητη και να δουλευω κι εγω πιο πολυ στο ιδιο κομματι με την αλλη χωρις να μου ζητησει κατι...και εγω αυτη τη φορα μιλησα...ειπα οτι στο κομματι στο οποιο δουλευω εγω δεν εχω χρονο να παω και στο αλλο επειδη η αλλη δεν κανει κατι που επρεπε να κανει στο δικο μου κομματι...εχουμε δλδ και οι δυο καποια πρωταρχικα καθηκοντα/καποιον διαχωρισμο αλλα μπορουμε κανουμε και τα ιδια πραγματα. Ε τι μονο εγω θα κανω και τα δυο; Η αλλη δεν με βοηθαει οπως θα επρεπε στο δικο μου κομματι σχεδον ποτε. Και ουτε με πειραζε ουτε μιλουσα. Αλλα να με πρηζουν και η αλλη και η μανατζερ να ειμαι πιο πολυ και στο αλλο ενω δεν εχω την βοηθεια που πρεπει στο πρωτο το δικο μου ειναι αδικο...ηδη κανω το 100% των δυνατοτητων μου και η αλλη το κομματι της στο πρωταρχικο μου ποστο το παραλειπει εντελως. Δεν το ειπα ετσι στην μανατζερ οτι ειναι αδικο μπλα μπλα, εξηγησα απλα γιατι δεν γινεται/δυσκολευομαι στην πραξη σε αυτο που ζηταει (το οτι η αλλη δεν κανει το κομματι της και το αναλαμβανω εγω). Και μου ειπε μα μου μου εξηγησε οτι το αλλο κόμματι ειναι πρωτεραιοτητα και ειναι δυσκολο να αλλαξει αυτο αλλα θα της μιλησω για το να κανει το κομματι της στο ποστο σου και θα δουμε αμα πιάσει οντως στην πραξη...καλα λεω...(κολοκυθια με τη ριγανη το κοβω).
Και μετα πανω σε αυτα με τον χρονο και τους και καλα συναδελφους που παραπονιουνται οτι δεν τα κανω ολα στο 100% αλλα στο 95% και νιωθουν οτι πρεπει να με επιβλεπουν της ανεφερα αυτο με την αλλη οτι μου ειπε πιο γρηγορα και της ειπα μην αγχωνεσαι εχω χρονο και μου λεει αμεσως η μανατζερ α ναι... Κοιταξε πανω στο στρες και οταν δεν ξερεις καλα μια γλωσσα και δεν καταλαβες ακριβως τι σου ειπαν υποθετεις το χειροτερο...η αλλη καταλαβε οτι της ειπες "κλαιν εχω χρονο εγω, εσυ σκοτωσου αμα θες"...
Εγω της εξηγησα πως ισα ισα το ειπα με την εννοια "κανε οσα μπορεις μεχρι να σχολασεις και τα αλλα αστα σε εμενα, βασισου πανω μου". Ισα ισα προσπαθω λεω να παιρνω απο πανω της μερος της πιεσης...ναι μου λεει αυτο πρεπει να κανεις...
Και μετα της ειπα και οτι οκ κανω λαθη αλλα επειδη απο δικο μου λαθος δεν μιλαω πανω στη στιγμη και δεν λεω
"δεν ημουν εγω" αμα μου κανει παρατηρηση εχετε την εντυπωση οτι ειμαι πιο απροσεχτη απο οτι ειμαι στη πραγματικοτητα. Και της διηγηθηκα εκεινο το περιστατικο στο οποιο μου ειχε πει τρεις φορες για κατι που δεν ειχα κανει εγω και την τριτη λεω μου το εξηγησατε σε βαθος οτι μπλα μπλα αυτο ετσι γιατι το αλλο αλλιως και ολα τα τι και πως και μετα ενιωθα οτι ηταν χαζο να πω δεν ημουν εγω και σκεφτηκα οκ θα φροντισω απλα να βλεπω να μη γινεται οποιος και αν το κανει. Και της ειπα και οτι προσπαθησα δυο φορες να πω στις συναδελφους μου "αυτο η ταδε το θελει ετσι" αλλα μου ειπανε ελα μωρε δεν ειναι εδω η ταδε. Και τι να κανω εγω μετα λεω νιωθω αβολα να τις το λεω τι να πω...Τελικα ρουφιανεψα αλλα δεν αντεχω αλλο και να με φωναζει και στο γραφειο για κουβεντα για αυτες τις μαλακιες. Και η αλλη καλη μου το παιζει και σημερα πηγε παραπονεθηκε οτι τα κανει ολα μονη της η οτι ειμαι αργη ξερω γω.
Που επιμενω οτι δεν ισχυει. Απλα εχει τον τσαμπουκα να με καπελωνει και ειναι ανθρωπος που απλα προτιμαει να τα κανει ολα μονη της και γουσταρει να "υποφερει" και να ειναι σε φαση οτι πωπω ποσο πνιγεται στη δουλεια. Πιστευω κατα εναν διαστραμμενο τροπο την κανει να νιωθει καλα αυτο...οχι οτι ειναι κακος ανθρωπος. Καλη ειναι. Απλα υπαρχει αυτη η παρεξηγηση
λογω χαρακτηρα...Η αφεντικινα μου μου ειπε το καταλαβαινω οτι εισαι σε δυσκολη θεση πιστεψε με, παντως δεν ειναι δικη σου δουλεια να τους τα λες ειναι δικη μου δουλεια, απο εδω και περα μπορεις απλα να μου λες δεν ημουν εγω αν οντως δεν ησουν εσυ. Οκ λεω...αυτα...δεν θυμαμαι τι αλλο ειπαμε.
Παντως το οτι με φωναξε για κουβεντα δευτερη φορα ενισχυει την αποψη μου...οτι και να κανω πια ειμαι το αχρηστο παιδακι. Η σταμπα εχει μπει. Ανθρωπος ειναι η διευθυντρια/μανατζερ τι σκατα ειναι, δεν μπορει να αλλαξει αυτο μεσα της.
Πφ. Ηταν και αλλα που επρεπε να της πω αλλα τεσπα, δεν πιστευω οτι εχει διαφορα. Δεν βοηθαει και το οτι την τελευταια φορα οντως εκανα μαλακια λολ. Καινουρια μεν, πρωτη φορα, αλλα μαλακια. Το παραδεχτηκα. Ενιγουει....
Ποιο ειναι το πορισμα γιατροι μου; :P

Savatage με συγχωρεις ρε συ που έχει ξεφυγει το τοσο ωραιο θεμα σου με τα δικα μου και σε ευχαριστω πολυ που απαντας και στα ασχετα μου μεσα στο θεμα σου. Εισαι πολυ ενταξει :)

Ενα εχω να πω σε σχεση με την τελευταια εξελιξη..........
BADASS !!!

Για την τελευταια παραγραφο φουλ απαισιοδοξιας και πεσιμισμου, θα πω οτι αυτη η γυναικα εχει αποδειξει οτι ειναι πολυ ντομπρα, δωστης μια ευκαιρια να το ξανακανει!

Δεν εχει ξεφυγει το θεμα, ειμαστε εντελως μεσα στο θεμα σε πρακτικο επιπεδο. Ελπιζω οποιος μπαινει στη συζητηση να κανει τον κοπο να διαβαζει απο την αρχη το νημα, οχι μονο το τελευταιο ποστ.

Ναι το Ναταλάκι μας είναι σκληρό πλέον

Μπράβο Ναταλία!!! Πολύ χαίρομαι που της μίλησες τελικά και συγγνώμη αλλά δεν έγινες καρφί, η συνάδελφος τα θελε λιγακι! Πολύ καλά έκανες και τα εξήγησες όλα.
Και συμφωνώ με savatage η αφεντικίνα σου φαίνεται μια χαρά άτομο, νομίζω τώρα που της μίλησες ξεκάθαρα θα αρχίσει να σε βλέπει αλλιώς και να μη σου τα χρεώνει όλα με τέτοια ευκολία.
Ένιωσες πως ξέφυγες τελικά και μίλησες με θυμό ή ένταση; Γιατί εγώ έτσι όπως τα έγραψες μια χαρά μου φάνηκες δεν ξέρω αν είχες βλέμμα δολοφόνου βέβαια :Ρ

Ναταλάκι μου όμορφο μπηκεσ στη δουλειά με τον αέρα της καινούριας έχεις τις ίδιες ικανότητες με την προϊσταμένη έχεις πολύ όρεξη για δουλειά σε παρακαλώ για χάρη μου αν με αγαπάς λίγο γτ εγώ σε αγαπώ προσπάθησε να μην φας την προϊσταμένη είσαι πιο νέα κι έχεις πλεονέκτημα πλιζ σκέψου το

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Ένιωσες πως ξέφυγες τελικά και μίλησες με θυμό ή ένταση; Γιατί εγώ έτσι όπως τα έγραψες μια χαρά μου φάνηκες δεν ξέρω αν είχες βλέμμα δολοφόνου βέβαια :Ρ

---

αχαχαχαχααχαχαχαχ

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Μπράβο Ναταλία!!! Πολύ χαίρομαι που της μίλησες τελικά και συγγνώμη αλλά δεν έγινες καρφί, η συνάδελφος τα θελε λιγακι! Πολύ καλά έκανες και τα εξήγησες όλα.
Και συμφωνώ με savatage η αφεντικίνα σου φαίνεται μια χαρά άτομο, νομίζω τώρα που της μίλησες ξεκάθαρα θα αρχίσει να σε βλέπει αλλιώς και να μη σου τα χρεώνει όλα με τέτοια ευκολία.
Ένιωσες πως ξέφυγες τελικά και μίλησες με θυμό ή ένταση; Γιατί εγώ έτσι όπως τα έγραψες μια χαρά μου φάνηκες δεν ξέρω αν είχες βλέμμα δολοφόνου βέβαια :Ρ

---

Οχι τελικα καταφερα να μιλησω ηρεμα και ομορφα, δεν ενιωσα θυμο η ενταση. Θεωρω το χειριστηκα οκ απο αποψη διαχειρησης συναισθηματων. Δεν ξερω ποσο θα ωφελησει στην πραξη η συζητηση αλλα δεν μπορουσα να μην μιλησω μιας και με φωναξε στο γραφειο λες και κατι γινεται η ειμαι τοσο ανεπιδεκτη πια. Θα δειξει, τι να πω...

Νομίζω περνάς την τάξη , μια χαρά τα πήγες :Ρ

Κι επειδή κι εκείνη φαίνεται οκ ατομο νομίζω οτι θα εκτιμήσει το θάρρος και την ειλικρίνεια σου.
Τώρα θα λεει από μέσα της "βρε το κοριτσακι τσαγανο!!" χαχα

Με ολες και ολους τους υπαλληλους ετσι κανει οταν θελει να συζητησει κατι. Ειναι θεμα ιδιωτικοτητας στη συζητηση. Το ιδιο θα κανει και με την αλλη, θα την καλεσει στο γραφειο να συζητησουν το κομματι το δικο της.

Quote:

---

Originally Posted by elisabet

Νομίζω περνάς την τάξη , μια χαρά τα πήγες :Ρ

Κι επειδή κι εκείνη φαίνεται οκ ατομο νομίζω οτι θα εκτιμήσει το θάρρος και την ειλικρίνεια σου.
Τώρα θα λεει από μέσα της "βρε το κοριτσακι τσαγανο!!" χαχα

---

Εγω γιατι νομιζω οτι θα σκεφτεται πιο πολυ κατι του τυπου "ωραιες δικαιολογιες βρηκε"; Λολ...