Και εμένα το έκανε μερικές φορές.Με κλείδωνε σε ένα δωμάτιο και με χτυπούσε με τη ζώνη....ήμουν 6-7 χρονών.Quote:
Originally Posted by pavlosla
Printable View
Και εμένα το έκανε μερικές φορές.Με κλείδωνε σε ένα δωμάτιο και με χτυπούσε με τη ζώνη....ήμουν 6-7 χρονών.Quote:
Originally Posted by pavlosla
Εχεις ξεκαθαρο ανταγωνιστη πλεονQuote:
Originally Posted by elis
Μαιρη93 στην ψυχοθεραπεια οταν δουλευετε πανω στις παιδικες σου αναμνησεις και στο τωρα που ζεις μαζι τους, συζητατε τροπους να το αντιμετωπιζεις?
Έχω προσπαθήσει αλλά δεν ήθελαν.Τις φοβάμαι πολύ τις αντιδράσεις και τα ξεσπάσματά τους,φοβάμαι μη γίνουν χειρότερα.Δεν είναι και πολύ ισορροπημένα άτομαQuote:
Originally Posted by Miliva21
Και η ψυχολόγος μου είπε πρέπει να φύγω για να είμαι καλά.Αλλά δεν είναι εύκολο γιατί δεν έχω σταθερή δουλειά.Κάνω δύο δουλειές και πάλι δεν φτάνουνQuote:
Originally Posted by butterfly95
Λουλουδι δεν ειμαι τοσο μισογυνης, μου αρεσεις που εισαι ασχημη κομπλεξικη γεροντοκορη.Θα μπορουσα να σου ριχνω σκαμπιλια μεχρι τη δευτερα παρουσια.
Ναι συζητάμε και με τον ψυχίατρο και με την ψυχολόγο αλλά δεν είναι εύκολο.Όλα αυτά έχουν ξεκινήσει από όταν ήμουν πολύ μικρή και είναι δύσκολο να τα αποβάλλωQuote:
Originally Posted by savatage
Φυσικα και ειναι δυσκολο. Αλλα ρωτησα αν γενικως συζητατε τροπους αντιμετωπισης, οχι απλα να περιγραφεις ποσο ασχημα νιωθεις, αλλα να δουλευετε πανω στην αντιμετωπιση. Οχι γενικως και αοριστως... Και αυτο που σου ειπε να φυγεις, αυτο ειπε μονο? Αλλη προταση δεν εχει?Quote:
Originally Posted by Mary93
Εγω παλι ουτε να σε φτυσω.Quote:
Originally Posted by sok
Έχω δοκιμάσει τα πάντα με τους γονείς μου ούτε από λόγια παίρνουν ,ούτε από απειλές, τίποτα.Όταν βλέπεις το παιδί σου κομμάτια να τρέχει στους γιατρούς να του δίνουν φάρμακα,να σου λέει δεν είναι καλά και να αρρωσταίνει συνέχεια και εκείνοι συνεχίζουν τα ίδια τι άλλο μπορείς να κάνεις.Δεν με έχουν αφήσει να χαρώ στιγμή στη ζωή μου, δεν ήμουν ποτέ παιδί.Εξαιτίας τους δεν μπορώ να πλησιάζω τους ανθρώπους και παρόλα αυτά ήμουν διατεθειμένη να μιλήσω ήρεμα μαζί τους και να τους συγχωρήσω.....εκείνοι όμως δεν θα με συγχωρέσουν ποτέ....
Ναι καταλαβαίνω λογικό είναι.. κάνε αυτό που σου πα προς το παρον!!Quote:
Originally Posted by Mary93
Επδ διαβασα προηγουμενα θεματα σου θα ελεγα οτι υπαρχει πολυ αγνοια και σκοταδισμος στην οικογενεια σου σε θεματα συμπεριφορας γονιων και παιδιου και ποσο αυτη μπορει να επηρεασει τη ψυχολογια σου θετικα ή αρνητικα...
Θα ελεγα οτι ειναι και επιφανειακοι οι γονεις σου.....ηταν παρα πολυ αυστηροι μαζι σου .....φαινεται οτι ειχαν παραλογες απαιτησεις απο σενα.....σε σημειο ενδεχομενως που να σε εχει κανει πολυ ενοχικη με τον εαυτο σου..........και εισαι πολυ επικριτικη με σενα...σταματα να χτυπας τον εαυτο σου να τον ταλαιπωρεις και να εισαι αυστηρη μαζι του....
Ελπιζω ολα αυτα να τα συζητατε με τον γιατρο σου και να προσπαθειτε μαζι να τα λυσετε.....
Απεγκλωβισου απο τους γονεις σου κοιτα τη ζωη σου και κανε τη δικη σου οικογενεια....θα δεις οτι υπαρχουν και αλλα ατομα κ αλλη ευκαιρια να μοιραστεις την αγαπη και τη τρυφεροτητα που στερηθηκες μικρη....και αυτη η ευκαιρια θα ειναι τα παιδια σου
Φροντισε μονο να μην επαναλαβεις τα ιδια λαθη των γονιων σου.....
Ναι δε μου απαντας σε αυτο που σε ρωταω και για να ανοιγεις νημα εδω προφανως δεν καλυπτεσαι απο αυτο που κανεις στην ψυχοθεραπεια... Καλη δυναμη κοριτσι μου!Quote:
Originally Posted by Mary93
Συμφωνω οτι μπορει η ψυχοθεραπεια να μη την καλυπτει....
Γιατι και στο μηνυμα δειχνει λιγο να αυτομαστιγωνεται και να επικρινει σε μεγαλο βαθμο τον εαυτο της..λογικα αν εκανε καλη δουλεια με τον ειδικο θα ειχε αρχισει να προσπαθει να γντ πιο επιεικης με τον εαυτο της γιατι φαινεται ξεκαθαρα οτι εχει εντονη ενοχικη σταση προς την ιδια λογω των βιωματων της......
Miliva21 ναι είμαι πολύ ενοχική.Μερικές φορές με πιάνω να πιστεύω ότι φταίω για όλα.
sabotage η ψυχολόγος μου έχει προτείνει λύσεις.Να έρθουν οι γονείς μου σε συνεδρία, να αποφεύγω να τσακώνομαι ή να εμπλέκομαι στους καυγάδες τους(που τσακώνονται κάθε μέρα), να μην μένω πολύ σπίτι και να κοιτάξω να ανεξαρτητοποιηθώ.
Και ο ψυχίατρος εκτός από τα χάπια μου είπε γυμναστική και να προσπαθώ να βάζω στόχους που να μου προσφέρουν χαρά.Το καλό είναι ότι μου είπαν ότι δεν είναι αναγκαίο να κοινωνικοποιηθώ προς το παρόν γιατί δεν ελέγχω και πολύ συναισθήματα και αντιδράσεις και το είχα πολύ άγχος.
Δεν εχεις καμια υποχρεωση να τους στηριζεις με τον τροπο που θελουν αυτοι......κανονικα οι γονεις φροντιζουν πρωτα απο ολα να στηριζουν τα παιδια τους σε εχουν φορτωσει με πολλες ευθυνες ....τις οποιες ουτε εσυ ακομα δεν διακρινεις ως υπερβολικες ή πολυ απαιτητικες.....Quote:
Originally Posted by Mary93
Έχουν γίνει κομμάτια της προσωπικότητας μου όλα αυτά,δεν τα απέκτησα πρόσφατα,τα είχα πάντα.Δεν μπορώ να τα αποβάλλω σύντομα...και νομίζω ούτε εντελώς.
Φαινεται οτι εισαι πλ.ενοχικη και ειναι λογικο ειναι κατι που σου το περασαν ...φαινεται οτι θεωρεις τον εαυτο σου υπευθυνο για ολα...σε σημειο που να ξεπερναει τη πραγματικοτητα και να παιρνεις την ευθυνη για πραγματα που δεν εφταιξες....
Το θεμα ειναι γιατι σιγα σιγα δεν τα ξεπερνας αυτα...?? Ο ψυχιατρος σου δεν σε εχει βοηθησει σε αυτο????..... η ενοχικη σταση προς τον εαυτο μας ειναι πολυ σημαντικος λογος γ ολα τα ψυχολογικα...ποσο καιρο κανεις ψυχοθεραπεια....?
Σιγα σιγα ενα βημα τη φορα. Και να καταγραφεις σε ενα τετραδιο την προοδο σου. Την καθε μικρη επιτυχια. Να εστιαζεις παντα απο δω και περα στη βελτιωση, ακομα και μια θετικη σκεψη ειναι βελτιωση. Και ενα βημα ανεξαρτητο απο τις δικες τους επιθυμιες ειναι προοδος, απο αυτα να πιανεσαι για να συνεχιζεις.Quote:
Originally Posted by Mary93
Θα πω κάτι που μου έχει πει ο πνευματικός μου και με βοήθησε από τις ενοχές..ο Θεός μας συγχωρεί ολους..εμείς είμαστε ανώτεροι του που δεν συγχωρούμε τον εαυτό μας;αν δεν σε βοηθήσει αυτό προσπάθησε να απεγκλωβιστεις από την εικόνα που σου έφτιαξαν οι γονείς σου..πολλές φορές δεν έχουν τα όπλα οι γονείς για να μας μεγαλώσουν..ούτε τον τρόπο να μας δείξουν την αγάπη τους..και ζητάνε..ζητάνε..ζητάνε..έχου ν απαιτήσεις από εμάς για πράγματα που δεν έκαναν εκείνοι ή που μπορεί να έκαναν και να θέλουν να τους μοιάσουμε..προσπάθησε να βάλεις στόχους για τα επόμενα χρόνια..πως φαντάζεστε την ζωή σου και ξεκίνα να αγωνίζεται για να τους πραγματώσεις..μην κρατάς κακία στους γονείς σου..απλά δεν έχουν τον τρόπο..
μαρια τη ακριβως εχεις και εισαι σε θεραπεια;.... η μονη λυση ειναι να ανεξαρτητοποιηθεις με τους γονεις σου οσο μενεις μαζι τους τοσο θα εχεις προβληματα
Συμφωνω με pavlosla. Φυγε οσο ειναι νωρις......
Kάνω ψυχοθεραπεία 1 χρόνο και παίρνω φάρμακα 8 μήνες αντικαταθλιπτικά και ολανζαπίνη. Στην αρχή για μήνες δεν μπορούσα να ανοιχτώ στην ψυχολόγο γιατί φοβόμουν ότι θα με κατηγορούσε και εκείνη και ότι θα φώναζε ότι είχαν δίκιο οι γονείς μου και δεν θα το άντεχα αυτό.Τώρα ξέρω ότι αυτό είναι παράλογο αλλά τότε το πίστευα. Συνέχισα να πηγαίνω όμως μέχρι να υπάρξει κάποια εμπιστοσύνη και να σταματήσω να φοβάμαι.Μου έκανε συνέχεια τις ίδιες ερωτήσεις μέχρι να απαντήσω.Quote:
Originally Posted by Miliva21
Έχω διπλή διάγνωση κατάθλιψη και ασταθής προσωπικότητα μου είπε ο γιατρός.Τα αντικαταθλιπτικά μόνο δεν με βοηθούσανQuote:
Originally Posted by pavlosla
εμενα μου εκανε καλο οτι πηγα για σπουδες και εφυγα απο το περιβαλλον του σπιτιου για πολλα χρονια....... και απομακρυνθηκα απο τις λανθασμενες συμπεριφορες, τωρα δεν με ενοχλουνε και πολυ γενικος ο πατερα μου , μου παραδεχεται της βλακειες που εκανε.....
Και εμένα μου έκανε καλό όταν έφυγα για σπουδές.Αλλά δεν κράτησε πολύ μετά από δύο χρόνια ξαναέπεσα πολύ.Οι γονείς μου πάλι δεν συνειδητοποιούν πολλά πράγματα.Quote:
Originally Posted by pavlosla