υπάρχει κανείς εδώ?

αντεχω το τσιγαρο μου

Τότε πήγαινε ενάντια σε αυτό που σε καταδίκασαν κάποιοι άλλοι να είσαι. Μη νομίζεις ότι τους εκδικείσαι με το να παραιτείσαι απ τη ζωή. Κανείς δεν πρόκειται να παραδεχτεί ποτέ τα λάθη του, να είσαι σίγουρη γι αυτό. Κοίτα τον εαυτό σου!

Μήπως ήρθε η ώρα να σταματήσεις να υπομένεις αυτά τα βασανιστήρια και να αντιδράσεις?

Έχεις κανέναν που να σε στηρίζει σ\'αυτές τις δύσκολες στιγμές?Ή το περνάς τελείως μόνη σου όλο αυτό?

χρονια προσπαθω να βρω το κουραγιο να αντιδρασω
αλλά κοιταζω μέσα μου κ δεν βρισκω τιποτα
νομίζουν όλοι πως φορώντας ένα χαμόγελο θα δείξουν τι καλά που είμαστε κ όταν κλείσει η πόρτα αρχίζει το μαρτύριο
υποκρισία
έχω θάψει τόσο βαθιά τα αισθήματά μου που δεν βρίσκω απο πού να αρχίσω το σκάψιμο
πνιγομαι ανεβαίνει αυτός ο λυγμός κ το καταπίνω
η φωνή μου δεν βγαίνει
τρομάζω στην ιδέα πως θα ακούσω τον εαυτό μου να μιλάει για αυτά

δεν εχω κανεναν

ευχαριστώ Φοίβη, δεν ξέρω αν έλαβες το u2u

Μόλις σου απάντησα Μαρία μου.

Μαρία μου σου έστειλα κι εγώ u2u.Κοίταξέ το αν θέλεις.

νομίζω ότι το διάβασα, απάντησα κιόλας
δεν θυμάμαι, δεν είμαι σίγουρη

Ναι οκ,το είδα.:)

Σας ευχαριστώ Dalia κ Φοίβη
σας ευχαριστώ πραγματικά

:)

Συμφωνώ με την Ντάλια!:):):)

τι σημαίνει?

Ενα χαμόγελο από εμάς προς εσένα.:)

;)

σε βομβάρδισα στα μηνύματα Dalia αλλά πιστεύω να έβγαλες άκρη

Μην ανησυχείς,προλαβαίνω,τα διαβάζω.

mmaria γεια σου και από εμένα.
Αυτό το \"δεν αντέχω\" (και ότι το προκαλεί) όταν έρχεται να ξέρεις πως ΔΕΝ φεύγει όσο και αν το πολεμάς. Όσο και να νιώθεις όμως ότι \"δεν αντέχεις\" ειλικρινά σου λέω και σε παρακαλώ πίστεψέ με ΚΑΙ αντέχεις ΚΑΙ φεύγει.
Θα σε κατακλύσει, θα σε ρίξει κάτω, θα σε βασανίσει, θα κλαις και δεν θα ξέρεις καν το γιατί, θα πονάς και δε θα βλέπεις μπροστά σου ΑΛΛΑ όπως έρχεται φεύγει κιόλας.
Μη προσπαθείς όταν σε ρίχνει να το νικήσεις. Όταν βλέπεις λίγο φως, τότε, τότε προσπάθησε όσο μπορείς

Και που είσαι, το άλλο το \"είμαι τόσο μόνη μου\" μη το ξαναπείς (τουλάχιστον όσο υπάρχει το νετ)

Αν και δεν ήθελα αρχικά να σου γράψω πολλά δε μπορώ να μη σου πώ ότι μία μέρα μπήκα σε ένα ταξί άθλιο, βρώμικο, έτριζε από παντού, ρημάδι σκέτο. Τι λες όμως έτσι είναι όλα τα ταξί??? (ή ήμουν τόσο άτυχος που εκεί που έπεσα λίγο έλειψε να μη ξαναμπώ σε ταξί στη ζωή μου)

αυτό που διαπίστωσα σε τούτο το site είναι ότι όλοι έχετε την διάθεση να στηρίξετε
στην αρχή μου φάνηκε περίεργο, δεν το πίστευα
όμως νίωθω καλύτερα που γνωρίζω ότι κάποιος θα διαβάσει αυτά που γράφω, θα νιώσει όπως νιώθω, θα μου απαντήσει με μιά συμβουλή, θα μου δώσει κουράγιο να μην το βάλω κάτω

Ετσι είναι Μαρία μου.Κι εγώ χαίρομαι πολύ που έχω βρει αυτό το φόρουμ.Είναι μεγάλη παρηγοριά να βλέπεις ότι τελικά δεν είσαι μόνος αλλά υπάρχουν άνθρωποι που καταλαβαίνουν αυτά που νιώθεις.

Πώς είσαι εσύ?Είσαι καθόλου καλύτερα?

περίεργα θα έλεγα αισθάνομαι
αλλά σκέψεις αυτοκαταστροφής σήμερα δεν έχω ή προς το παρόν δεν έχω
πήρα κ τηλέφωνο στο ΚΨΥ χωρίς να σκέφτομαι τι θα πώ απλά ζήτησα ραντεβού κ θα πάω την Τετάρτη.
Με βάλανε σε σκέψεις όμως..
επιλογή ψυχίατρου το new topic που έβαλα σήμερα

Καλύτερα να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι για την επιλογή ψυχιάτρου παρά να κάνεις αυτοκαταστροφικές σκέψεις.

Μαρακι θυμασαι τι μου ειπεσ? πωσ εχεισ μαθει να γινοντε ολα μονα τουσ...

δεν φταισ εσυ γι αυτο ..αλλα οι γονεισ..το θεμα ομωσ ειναι ..να καταλαβεισ καλη μου πωσ στην ζωη εμεισ τα κανουμε ολα...

τα περισσοτερα τουλαχιστον...

Τιποτα δεν γινεται απο μονο του...εμεισ βαζουμε το χερακι παντα...για να γινει κατι και ειδικα κατι καλο...

η ζωη θελει προσπαθια...αρκει να το καταλαβει κανεισ και να το δεχτει... και θα δεισ πωσ οταν θα κανεισ κατι εσυ η ιδια...θα νιωθεισ πολυ περιφανη που καταφερνεισ κατι...και θα αυξανει την αυτοπεποιθηση σου...


πχ ειναι φοβερο που οδηγεισ...δεν οδηγουν ολοι..πρεπει να εισαι περιφανη για σενα...να μεσ στον εαυτοσ σου..Μπραβο Μαρακι...τα καταφερεσ και σημερα....)):):)

το σύμπαν συνομωτεί εναντίον μας

είναι αδύνατο να ξεπεράσεις κάτι που ήδη έχει συμβεί
είναι σαν να κόπηκες με το μαχαίρι, το σημάδι θα συνεχίσει να υπάρχει έστω κ αν μετά απο χρόνια δεν είναι κ τόσο ευδιάκριτο
ο χρόνος απαλύνει τα σημάδια κ οι καταστάσεις ξύνουν τις πληγές

πόσο ακόμα θα κρυβόμαστε απ\' την πραγματικότητα;

εγω 23 χρονια κρυβομουν αλλα εχω αρχισει να με βρισκω μετα απο πολυ κοπο προσπαθεια απουσια απτην πραγματικοτητα θυσιες κλαμα στεναχωρια μοναξια και εναμιση χρονο ψυχοθεραπειας. καλυτερα στην πραγματικοτητα και ασχημα παρα αλλου και καλα . να πας στο ψυχολογο και να το προσπαθησεις γιατι υπαρχει λυση οτι κ αν εχεις περασει..ειμαστε ολοι μαζι σου

Να είσαι καλά Lef, εδώ μέσα πήρα κουράγιο κ είπα να προσπαθήσω
μου δείχνεται ότι υπάρχει ελπίδα κ εγώ νόμιζα πως δεν υπήρχε επιστροφή
θα δείξει, αν έχει αποτελέσματα

Πώς μπορούμε να διανοηθούμε ότι θα οδηγήσουμε στην ενότητα της ύπαρξης του
έναν άνθρωπο \"κομμάτια\", χρησιμοποιώντας μια διδαχή που ουδέποτε γνώρισε την ενότητα,
αλλά ανέκαθεν ήταν μονάχα μια παράθεση \"κομματιών\";;;

Η ψυχή δεν είναι παζλ, ούτε οδηγίες χρήσης έχει, ούτε την εικόνα στο εξώφυλλο!