Originally Posted by
blackbird
Όταν είμαι σε μια παρέα και αρχίζουν να μιλάνε για ένα άλλο άτομο με κουτσομπολιά και κακοήθειες, νιώθω πολύ άβολα αυτόματα, έρχομαι σε δύσκολη θέση και δεν ξέρω πώς να αντιδράσω, πόσο μάλλον όταν ξέρω πώς έχουνε τα πράγματα και το άτομο που κατηγορούνε είναι φίλος μου. Θα σηκωνόμουν και θα' φευγα κατευθείαν και αυτό θα έδειχνε έτσι κι' αλλιώς την υποστήριξη μου και την αδιαφορία για όσα λέγονται. Γιατί οι άνθρωποι που κουτσομπολεύουν και βγάζουν πράγματα απ' το μυαλό τους και πόσο μάλλον οταν τα λένε μπροστά σε έναν άνθρωπο που ξέρουνε ότι σέβεται και εκτιμάει αυτόν που κατηγορούνε, μου δείχνει πως δεν είναι άξιοι για συζήτηση και για να τους πάρεις στα σοβαρά. Θέλω να πω, ο καθένας μας αντιδράει διαφορετικά και κρίνει ανάλογα. Άλλος μπορεί να έκρινε (και όντως έτσι να ήταν δηλαδή) ότι θα άξιζε να τους βάλει στη θέση τους και έπειτα να αποχωρήσει. Αν καθόταν εκεί και άκουγε χωρίς να λέει τίποτα και συνεχίζει να κάνει παρέα με τέτοιους ανθρώπους ε τότε εκεί τι να πεις... Αν απλά αηδίασε και έκρινε πως δεν άξιζε να ασχοληθεί γιατί ξέρει ποιά είσαι και αμέσως μετά αποχώρησε, τότε εκεί αλλάζει το πράγμα. Αλλά μου φαίνεται πως δεν λες ακριβώς αυτό και ο τύπος έχει λερωμένη τη φωλιά του σύμφωνα και με τα υπόλοιπα που έχεις γράψει. Πόσο μάλλον αν καθόταν και τους άκουγε για καιρό. Κανονικά θα έπρεπε να είχε αποχωρήσει από την πρώτη στιγμή που άκουγε κάτι αρνητικό και έστω να είχε πει πως δεν θέλει να συζητάνε για σένα μπροστά του, αν δεν ήθελε (και δεν έκρινε πως έπρεπε και ότι άξιζε) να πάρει ξεκάθαρη θέση. Πάντως έχω να πω γενικά πως όταν ξενερώνεις με έναν άνθρωπο (για όποιους λόγους) και πόσο μάλλον όταν χάνεται η εμπιστοσύνη σου, δύσκολο έως απίθανο να ξαναμπορέσεις να τον δεις όπως παλιότερα. Χαλάει κάτι μέσα σου. Κάποιες φορές ευτυχώς. Προτιμώ πάντως τους ανθρώπους που ΚΑΙ επιλέγουν να δίνουν περισσότερα ΚΑΙ το νιώθουνε και δεν το μετανιώνουν. Αν κάποιος σε κατηγορήσει γι' αυτό είναι ηλίθιος. (Αν και καταλαβαίνω το αυτομαστίγωμα γιατί κι' εγώ το κάνω συνέχεια, στους άλλους βλέπω πόσο παράλογοι γινόμαστε καμιά φορά).