Υπηρχε απο οταν ησασταν παιδια αυτος ο ατυπος ανταγωνισμος? Σου ελεγαν οι γονεις σου "Δες η αδελφη σου ποσο καλα τα πηγε" "Γιατι δεν κανεις αυτο που εκανε η αδελφη σου" , "Η αδελφη σου στην ηλικια σου μπλα μπλα μπλα" και τετοια?
Printable View
Υπηρχε απο οταν ησασταν παιδια αυτος ο ατυπος ανταγωνισμος? Σου ελεγαν οι γονεις σου "Δες η αδελφη σου ποσο καλα τα πηγε" "Γιατι δεν κανεις αυτο που εκανε η αδελφη σου" , "Η αδελφη σου στην ηλικια σου μπλα μπλα μπλα" και τετοια?
Ο καθένας έχει τον δικό του δρόμο στην ζωή του και είναι ξεχωριστός, οπότε μην συγκρίνεσαι με την αδελφή σου. Κάνε την προσπάθειά σου και είμαι σίγουρος, ότι θα πετύχεις, μόνο αν πιστέψεις στις δυνατότητες του εαυτού σου.Quote:
Originally Posted by Ροζ ακριδα
Όχι ποτε δεν υπήρχε αυτο απ τη μερια των γονιών μου,υπήρχε ομως παντα απο μενα.Παντα σε εναν βαθμο την ανταγωνιζομουν.Καμια φορα σκεφτομαι οτι ακομα και η επιλογη να μη διαβαζω και να μη δωσω πανελληνιες τοτε ηταν περισσοτερο στο υποσεινιδητο επειδη μου την ειχε βαρεσει να διαφερω απ αυτην και να ειμαι εγω η διαφορετικη και η ξεχωριστη που εκανε το 'κατι αλλο' απ την αδερφη της και τραβηξε αλλο δικο της δρομο...βλακειες δηλαδη...δε σκεφτομουν τοτε
Καλα και γω αν ειμουν στη θεση σου τα ιδια θα λεγα σε καποιον με τετοιο προβλημα.Το πιο ευκολο πραγμα θα ταν.Quote:
Originally Posted by Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα
Ακρίδα μου, στη συγκεκριμένη περίπτωση ο εν οίδα, έχει ένα δίκιο. Έχεις βάλει τον εαυτό σου σε μία διαδικασία σύγκρισης η οποία μόνο σε φθείρει και σου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα. Αν ήταν αμφίπλευρο αυτό θα κατανοούσα τον ανταγωνισμό.... ωστόσο μόνη σου σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Θα μπορούσε αυτή η αντίδραση να σημαίνει πολλά και να ερμηνευτεί με πολλούς τρόπους, όμως θεωρώ ότι αυτή τη στιγμή είναι σημαντικό να εστιάσεις την προσοχή σου στα μαθήματα σου και να χρησιμοποιείς την ενέργεια σου προς όφελος σου. Επίσης, όντως ο καθένας ακολουθεί την δική του μοναδική πορεία.....
Οκ κι εγω αυτο σκεφτηκα, οτι μπορει να ηταν αντιδραση ολο αυτο για να αποδειξεις τη διαφορετικοτητα σου ή φοβος οτι αφου δεν προκειται να τη "φτασεις" ας κανεις "Επαναστατικα" το ακρο αντιθετο. Σου εβαλες τρικλοποδια κανονικη δηλαδη και τωρα σου βγαινει ολη αυτη η ζηλεια και η εκδικητικοτητα απεναντι της, ενω στην ουσια δε σου φταιει για τις δικες σου αποφασεις.Quote:
Originally Posted by Ροζ ακριδα
Τελοσπαντων, αφου εισαι αρκετα εξυπνη για να συνειδητοποιεις και να παραδεχεσαι οτι δε φταιει εκεινη και τζαμπα την κραζεις, εισαι απολυτα ικανη να κανεις ειρηνη και μαζι της και μεσα σου.
Υπηρχε εδω ενα μελος, μια γυναικα πανω απο 40 χρονων που ακομα φθονει την αδελφη της για ολους τους τομεις στους οποιους θεωρει οτι εκεινη τα πηγε καλυτερα. Φανταζεσαι να φτασεις 40+ και ακομα να σε τρωει αυτο το πραγμα? Να μεινεις πισω και να ψαχνεις τροπους να την κατηγορεις απο φθονο ενώ στην πραγματικοτητα θα τα εχεις με τον εαυτο σου που αντι να χαραξει δικη του πορεια κολλησε στο να αποδεικνυει μια καποια διαφορετικοτητα. Και σε ποιον να την αποδεικνυει τελικα? Ποιου η γνωμη μετραει τοσο??
Γιαυτο σου λεω, εσυ τουλαχιστον εισαι εξυπνη και παραδεχεσαι οτι δε σου φταιει. Παρατα τη ζηλεια και μεινε στο στοχο σου που ειναι και βατος!