Αρνητικές σκέψεις παραμονή πρωτοχρονιάς... Υπέροχα! Οι σκέψεις μου είναι ίδιες ακριβώς όπως τις έγραψα στο προηγούμενο post. Θα είμαι μαζί με τους δικούς μου ανθρώπους σήμερα και ίσως αν έχω κέφι να πάω και για ένα ποτό. Θέλω όμως τόσο πολύ να σταθώ σε μια ερημική παραλία, και να κοιτάζω πάνω στη θάλασσα την αντανάκλαση του φωτός του φεγγαριού και των άστρων! Δεν έχω λόγο να ζω χωρίς έρωτα! Χωρίς να έχω κάποια δίπλα μου! Έζησα πολλά χρόνια μόνος, αλλά πλέον μου είναι ανυπόφορο! Είμαι χάλια τώρα, και πρέπει να πάω και στη δουλειά! Δεν θα ήθελα να τελειώσει και αυτό το έτος με αυτόν τον τρόπο! Να περάσω τις ημέρες αυτές με δάκρυα στα μάτια, και με την αίσθηση να θέλω να τελειώσει αυτό το μαρτύριο με κάθε τρόπο! Πολλά χρόνια βασανίζομαι από τις αρνητικές σκέψεις, και η αιτία είναι η μοναξιά μου! Θέλω να χαθώ! Δεν βρίσκω νόημα να συνεχίσω να ζω έτσι! Νιώθω τόσο άδειος! Δεν μου δίνει τίποτα νόημα στη ζωή μου πια! Ούτε καν οι ασχολίες μου! Δεν έχω διάθεση να συνεχίζω να ζω! Θα ήθελα να χαθώ μέσα στα μάτια κάποιας, να αφοσιωθώ ολοκληρωτικά σε μια γυναίκα, που θα με καταλαβαίνει και θα την καταλαβαίνω! Ζητάω μονάχα να ζήσω το όνειρο μου!
Κ.Γ.Καρυωτάκης - Μόνο
Αχ, όλα έπρεπε να ’ρθουν καθώς ήρθαν!
Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν.
Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,
να φύγουνε, να σβήσουν.
Έτσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,
για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι.
Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι
ν’ αφήσω κάποιο δείλι.
Τα ωραία κι απλά κορίτσια—ω αγαπούλες!—
η ζωή να μου τα πάρει, χορού γύρος.
Ακόμη ο πόνος, άλλοτε που ευώδα,
να με βαραίνει στείρος.
Όλα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα
δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ’ναι,
να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια
και σαν να μου γελάνε.
